Ομιλία το Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτων Κύπρου Κ. Σελιμ Σφειρ
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
«Φως εκ Φωτός, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, σήμερα, κάνε μας άξιους να στοχαστούμε το θαύμα, όταν άνοιξες τα μάτια του τυφλού στον δρόμο προς την Ιεριχώ.» – Προσευχή της Εισόδου
Η Μαρονιτική μας Λειτουργία μάς διδάσκει ότι ακόμη και το να στοχαζόμαστε,
να συλλογιζόμαστε την περικοπή του σημερινού Ευαγγελίου, είναι χάρη που πρέπει να ζητήσουμε από τον Θεό. Γνωρίζουμε από πικρή εμπειρία πόσο εύκολα παραβλέπουμε το μεγαλείο των έργων του Θεού, τυφλωμένοι από τους περισπασμούς μας. Ναι, Κύριε, κάνε μας άξιους… ή έστω λίγο λιγότερο ανάξιους!
Θα ήθελα να στοχαστώ πώς ο Κύριός μας, κατά το Άγιο Πάθος Του, που θα τιμήσουμε σε λίγες μέρες, έγινε "τυφλός" για χάρη μας. Με την πλήρη και απόλυτη υπακοή Του στο θέλημα του Πατέρα Του, υπομένοντας την εκλεπτυσμένη αγριότητα του Πάθους και του Θανάτου Του, ο Κύριος έγινε η ενσάρκωση της "τυφλής υπακοής". Ο ίδιος ο όρος "τυφλή υπακοή" προκαλεί σε εμάς, τα πεσμένα παιδιά του Αδάμ, μια τέτοια αγανάκτηση, που αμέσως επιθυμούμε να την καταδικάσουμε ως ανάξια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Κι όμως, ο Χριστός, στο Άγιο Πάθος Του, παραιτήθηκε από το φως του νου Του,
έκλεισε τα μάτια στην τέλεια προσωπική Του κρίση. Στον Κήπο της Γεθσημανή, Του δόθηκε να δει τον τεράστιο αριθμό ψυχών που, παρά τη Θυσία και τον Θάνατό Του, θα αρνηθούν να πλυθούν με το Αίμα Του και έτσι θα καταδικαστούν αιώνια.
Είναι φυσικό η ανθρώπινη φύση Του να διστάσει μπροστά σε όλα αυτά.
Μέσα στο πλήρες σκοτάδι της υπακοής Του, υποτάσσεται: «Πάτερ, όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως Εσύ».
Μέσα από την υπακοή Του, μάς χάρισε το φως: το φως για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, το φως της μετάνοιας, το φως του βαπτίσματος. Από την τέλεια υπακοή του Υιού και την προθυμία Του να "τυφλωθεί" απέναντι στα φυσικά Του ένστικτα αυτοσυντήρησης, λάβαμε το μεγαλύτερο δώρο: τη σωτηρία διά του Χριστού.
Κατηχητικό της Καθολικής Εκκλησίας #614
Η θυσία του Χριστού είναι μοναδική· ολοκληρώνει και υπερβαίνει όλες τις άλλες θυσίες. Πρώτον, είναι ένα δώρο του Θεού Πατέρα, διότι ο Πατέρας παρέδωσε τον Υιό Του στους αμαρτωλούς για να μας συμφιλιώσει με τον Εαυτό Του. Ταυτόχρονα, είναι η προσφορά του Υιού του Θεού που έγινε άνθρωπος, ο οποίος ελεύθερα και με αγάπη προσέφερε τη ζωή Του στον Πατέρα μέσω του Αγίου Πνεύματος ως επανόρθωση για την ανυπακοή μας.
† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου