Κυριακή της Αγίας Τριάδας (Ματθαίος 28 / 16 – 20)
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Υπήρχε μια υπέροχη εκκλησία, που χτίστηκε στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα από ένθερμους Ιρλανδούς μετανάστες, στα προάστια του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, κατά τη διάρκεια της ταχείας και ραγδαίας εκβιομηχάνισης της πόλης αυτής. Η εκκλησία ονομαζόταν ενορία της Ευλογημένης Τριάδας στη Λεωφόρο Leroy. Μπορεί τώρα να είναι κλειστή, να την έχει καταπιεί η μεταβαλλόμενη δημογραφία του Μπάφαλο, αλλά ήταν μια αξιόλογη εκκλησία σε πολλά επίπεδα. Όλα τα τούβλα ήταν χειροποίητα, και το στυλ ήταν μια αναγέννηση του φλωρεντινού αρχιτεκτονικού στυλ του 14ου αιώνα. Το εσωτερικό ήταν απαράμιλλο στην πρωτοτυπία του. Τα δάπεδα, οι τοίχοι, η οροφή, τα στασίδια και τα καθίσματα ήταν ξεχωριστά διακοσμημένα με ακρίβεια και λεπτομέρεια κάθε είδους γνωστής στον άνθρωπο φυτικής και ζωικής πανίδας. Μπαίνοντας στην εκκλησία, ένιωθε κανείς ότι είχε εισέλθει σε ένα εργαστήριο της επιστήμης. Σε αυτή την έκρηξη λεπτομέρειας προΐστατο γαλήνια μια υπέροχη εικόνα της Αγίας Τριάδας στην Αγία Τράπεζα.
Η εκκλησία χτίστηκε και διακοσμήθηκε στη σκιά της διαβόητης αμερικανικής δικαστικής υπόθεσης που ονομάστηκε Δίκη των Πιθήκων (1925), κατά την οποία ο δαρβινισμός επιβλήθηκε στον ανυποψίαστο αμερικανικό λαό. Υπό τον τίτλο της επιστήμης, επιβλήθηκε στον αμερικανικό λαό η ψεύτικη θρησκεία του Κάρολου Δαρβίνου και ο ισχυρισμός του (χωρίς καμία απόδειξη ή στοιχείο!) ότι η ύπαρξη και η τεράστια ποικιλία της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη είναι καθαρά το αποτέλεσμα της τυχαίας τύχης και της φυσικής επιλογής και ότι η ανθρώπινη φυλή δεν είναι ουσιαστικά τίποτα περισσότερο από γορίλες με καλύτερη υγιεινή.
Είναι εκπληκτικό ότι αυτοί οι φτωχοί Ιρλανδοί εργάτες αντιστάθηκαν σε αυτή την τυραννική μηχανική, όχι με επιχειρήματα αλλά με ομορφιά. Με μια προσπάθεια στην οποία συμμετείχε κάθε άτομο που ζούσε στα γεωγραφικά όρια εκείνης της ενορίας, ο καθένας συνέβαλε με κάποιο τρόπο στην παραγωγή αυτού του εξαίρετου έργου αλήθειας και ομορφιάς. Γέροι και γυναίκες κρατούσαν τα μολύβια για τους καλλιτέχνες, τα παιδιά έδιναν τις δεκάρες τους για τα κεραμίδια, άνδρες και γυναίκες έσπευσαν στο χώρο μετά τη δουλειά τους στα εργοστάσια για να βοηθήσουν στο βάψιμο και το σχέδιο υπό το φως των λαμπτήρων και των κεριών. Όλα αυτά έγιναν κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης (1929-1934), η οποία οδήγησε αμέτρητους ανθρώπους στην ανεργία. Η εκκλησία έγινε πηγή εργασίας και πόρων για όσους δεν είχαν τίποτα.
Σε αυτή την όμορφη γιορτή της Αγίας Τριάδας, θα ήθελα να σας προσκαλέσω να εισέλθετε σε αυτό το θέατρο του πολέμου, καθώς οι ίδιοι εξωφρενικοί ισχυρισμοί του Κάρολου Δαρβίνου κατέχουν παντού την εξουσία. Κάθε Καθολικός είναι ελεύθερος να δεχτεί κάθε καλή επιστημονική απόδειξη που δείχνει την ηλικία του σύμπαντος και την ανάπτυξη ή την εξέλιξη του ανθρώπινου σώματος, αλλά δεν είμαστε ελεύθεροι να δεχτούμε την ψευδοθρησκεία του Δαρβίνου που αρνείται το θεϊκό έργο της δημιουργίας. Η γιορτή της Αγίας Τριάδας, η οποία γιορτάζει τη θεία προέλευση της Δημιουργίας και της Λύτρωσης, είναι μια ουσιαστική ημέρα, η οποία πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε μέρα μέχρι αυτή η ψευδής ιδέα να γίνει σκόνη και να διασκορπιστεί στους ανέμους. Αμήν.
† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου