Author: admin

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

6^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του τυφλού Βαρτίμαιου

Μάρκος 10 / 46-52

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Έρχονται στην Ιεριχώ. Καθώς ο Ιησούς, οι μαθητές του και πολύς κόσμος έβγαιναν από την πόλη, ένας τυφλός, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου, καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε.  Όταν άκουσε ότι αυτός που περνάει είναι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με!» Πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμη πιο πολύ: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Τότε ο Ιησούς στάθηκε και είπε: «Φωνάξτε τον». Φωνάζουν τον τυφλό και του λένε: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει». Εκείνος πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω και ήρθε κοντά στον Ιησού. «Τι θέλεις να σου κάνω;» τον ρώτησε ο Ιησούς. Ο τυφλός του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, θέλω να αποχτήσω το φως μου». Ο Ιησούς του λέει: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Ο τυφλός αμέσως απέκτησε το φως του κι ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία του.

 

1.Ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου.

   Την τελευταία Κυριακή μας δίνεται ένα όνομα, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου. Και ξέρουμε ότι το όνομα αυτό το κράτησε ο Απόστολος Μάρκος, όταν ακολούθησε πλέον τον Ιησού. Στίχος 52: «... και ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία Του». Μάλιστα, αυτό είναι το τελευταίο θαύμα πριν από την Ανάσταση του Ιησού. Ας μην υπεραπλοποιούμε τα πράγματα λέγοντας ότι ήταν ο τυφλός Βαρτίμαιος που ανέκτησε την όρασή του. Είναι πραγματικά πολύ μειωτικό. Και αυτό μας κάνει να λέμε και τι μας απασχολεί ;;; Αν είναι απλώς μια ιστορία για έναν τυφλό που επανέρχεται η όρασή του;;

 

2. «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με ».

 Πρέπει να δούμε ότι το θαύμα γίνεται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα, και γι' αυτό ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΡΚΟΣ το κράτησε και μας το είπε. Ο Βαρτίμαιος είναι ζητιάνος και τυφλός. Βρίσκεται στην άκρη του δρόμου τόσο αποκλεισμένος. Ακούει ότι ο Ιησούς περνά, είναι το μόνο του μέσο για να παραμείνει σε επαφή με την κοινωνία, η ακοή. Έχει τον τρόπο του να φωνάζει, με όλη του την καρδιά και από τα βάθη της δυστυχίας του, τον μεσσιανικό τίτλο του Ιησού: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με».

Οι άνθρωποι παίζουν αρνητικό ρόλο, αφού θέλουν να τον φιμώσουν και δεν επιδιώκουν να τον βοηθήσουν, χρειάζονται και αυτοί θεραπεία από την επάρκειά τους, πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι μόνο για αυτούς.

 

3. «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει!»

 Ο Ιησούς σταματά. Όλα ξεκινούν. Φωνάξτε τον. Αλλαγή στην συμπεριφορά του πλήθους, αντί να εμποδίσουν τον τυφλό τον προτρέπουν με ενθάρρυνση: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει!» Φωνάζουν τον τυφλό, στο όνομα του Ιησού, με τη σειρά τους. Ο τυφλός πετάει το μανδύα του, όπως ο Ιησούς στην ανάσταση, όταν η πέτρα κοντεύει να κυλήσει... Συνάντηση του σκότους των τυφλών με Aυτόν που είναι το φως του κόσμου. «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε.» Δεν χρειάζεται πια το παλτό, δεν χρειάζεται πια να ζητιανεύει στην άκρη του δρόμου, δεν χρειάζεται πια να ανέχεται τα υποτιμητικά σχόλια των περαστικών, ξαναβρίσκει την όρασή του. και βρίσκει τον δρόμο, και θα τον ακολουθήσει, θα ακολουθήσει τον Ιησού.

 

Προσευχή :   Ο Ιησούς μου κάνει την ίδια ερώτηση : « Τι θέλεις να κάνω για σένα ;». Έχω πραγματικά αυτή την επιθυμία να δω και να δω αμέσως; Γιατί λοιπόν να περιμένω, μπορώ να φωνάξω, «Υιέ του Δαβίδ, ελέησόν με», και θα θεραπευτώ… Αμήν.

 

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

5^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του Παράλυτου στην Καπερναούμ

Μάρκος 2 / 1-12

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ύστερα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα· και τους κήρυττε το μήνυμά του.  Έρχονται τότε μερικοί προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από 'κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος.  Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».  Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους: «Μα πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωράει αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να του πω, “σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”; Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωράει πάνω στη γη αμαρτίες» –λέει στον παράλυτο: «Σ' εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ' όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα», έλεγαν, «ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει!»

 

1.Τι σκέφτεστε στις καρδιές σας;

   Αυτή την Κυριακή, επειδή οι διεστραμμένες ιδέες μας καταλήγουν να μας παραλύουν, καλούμαστε να αφήσουμε τους εαυτούς μας να μεταφερθούν από τους αδελφούς μας. Καθώς δεν μπορούμε να κινηθούμε μόνοι μας για να πάμε στον Ιησού και να πάμε στους άλλους, χρειαζόμαστε τέσσερις άνδρες, τέσσερις αδελφούς μας για να μας μεταφέρουν και να μας κάνουν να φτάσουμε στον Ιησού.

 

2. Η Εκκλησία είναι μητέρα και δασκάλα.

 Αυτός είναι ο ρόλος της Εκκλησίας, είναι η Εκκλησία που μας μεταφέρει, είναι μητέρα και δασκάλα. Η Εκκλησία δεν παίρνει ποτέ τη θέση του Ιησού. Μας υποδεικνύει τη διδασκαλία Του και μας δείχνει τις χειρονομίες της σωτηρίας Του. Και μας κάνει να θέλουμε να πάμε σ' Αυτόν και στους αδελφούς μας.

Ιδιαίτερα προς εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, εκείνους που παραλύουν από τις ανάγκες της ζωής. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να αλλάξουμε τις ιδέες μας, οι οποίες είναι των ανθρώπων και όχι του Θεού. Αν λοιπόν δεχτούμε το χέρι που μας απλώνει ο Ιησούς για να μας σώσει από τον εαυτό μας και τις διεστραμμένες ιδέες μας, που μας κρατούν μακριά από αυτόν και την αγάπη Του, τότε μπορούμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας και να περπατήσουμε ξανά. Να επαναλάβουμε το ρόλο μας στην κοινωνία και στην εκκλησία.

Ο Ιησούς διδάσκει τον λόγο του Θεού και φέρνει τη θεραπεία του Θεού στους αρρώστους και τους περιθωριοποιημένους.

 

3. Η εμπιστοσύνη στον Ιησού.

 Αλλά για να λάβουμε τη θεραπεία πρέπει να δείξουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιησού, και αυτό γίνεται μέσω των θυσιών που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε. Εδώ, οι άνδρες θυσιάζουν το σπίτι, το σπίτι ήταν όρθιο και ο άνθρωπος στο έδαφος, λοιπόν, δεν διστάζουν να βάλουν το σπίτι στο έδαφος, ώστε ο άνθρωπος να έρθει μπροστά στον Ιησού. Και ο Ιησούς βλέπει την πίστη τους, που εκφράζεται με την κατεδάφιση του σπιτιού, ο Ιησούς κάνει τον άνθρωπο να σταθεί και πάλι όρθιος: συγχωράει τις αμαρτίες του και του ζητάει να κουβαλήσει το κρεβάτι του και να περπατήσει. Το κρεβάτι είναι η απόδειξη της παράλυσης του.

 

Προσευχή :  Αν θέλω να θεραπευτώ θέλοντας να κρατήσω τα πάντα για τον εαυτό μου, αυτό δυσκολεύει τη θεραπεία μου. Γιατί θα είμαι πάντα προσκολλημένος στα υπάρχοντά μου, στις ιδέες μου και στα προνόμιά μου, και αυτά είναι που με παραλύουν.

Αυτή την Κυριακή ας ζητήσουμε από τον Κύριο συγχώρεση για τις αμαρτίες μας και ας εμπιστευτούμε ξανά τον λόγο της ζωής Του που είναι σε θέση να μας ολοκληρώσει.

Κύριε, βοήθησέ μας, να υπερβούμε τις ιδέες μας και να δοξάσουμε τον Θεό για όλα όσα βλέπουμε. Το ισχυρό Σου χέρι μας τραβά μακριά από όλα όσα δεν είναι άξια της ευλογημένης συνάντησης μαζί Σου. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

4^η Κυριακή της Σαρακοστής

  Ο άσωτος υιός

Λουκάς 15 / 11-32

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τους είπε επίσης ο Ιησούς: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Ο μικρότερος απ' αυτούς είπε στον πατέρα του: «πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί» κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία.Υστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή.  Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους.  Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. Τελικά συνήλθε και είπε: «πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας!  Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου· κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου.» Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του.

Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε.  Τότε ο γιος του του είπε: «πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου.» Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: «βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα.  Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε.»Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται.

Ο μεγαλύτερος γιος του βρισκόταν στο χωράφι και καθώς ερχόταν και πλησίαζε στο σπίτι, άκουσε μουσικές και χορούς. Φώναξε, λοιπόν, έναν από τους υπηρέτες και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Εκείνος του είπε: «γύρισε ο αδερφός σου, κι ο πατέρας σου έσφαξε το σιτευτό μοσχάρι, γιατί του ήρθε πίσω γερός.» Αυτός τότε θύμωσε και δεν ήθελε να μπει μέσα. Ο πατέρας του βγήκε και τον παρακαλούσε, εκείνος όμως του αποκρίθηκε: «εγώ τόσα χρόνια σού δουλεύω και ποτέ δεν παράκουσα καμιά εντολή σου κι όμως σ' εμένα δεν έδωσες ποτέ ένα κατσίκι για να ευφρανθώ με τους φίλους μου.  Όταν όμως ήρθε αυτός ο γιος σου, που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι.» Κι ο πατέρας του του απάντησε: «παιδί μου, εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου κι ό,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου.  Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί ο αδερφός σου αυτός ήταν νεκρός κι αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε».

1. Η περίπτωση του μικρότερου υιού.

 Βρισκόμαστε στη μέση της Σαρακοστής. Είναι η Κυριακή του Θείου Ελέους. Ο άσωτος πατέρας δίνει τα υπάρχοντά του στο μικρότερο παιδί του και ποτέ δεν στέρησε από το μεγαλύτερο όλα όσα του ανήκουν.

Είναι για εμάς στην πορεία μας προς το Πάσχα, ο σταθμός όπου συνειδητοποιούμε πόσο μας αγαπάει ο ουράνιος πατέρας μας, ο οποίος δύο φορές βγαίνει από το σπίτι, σημάδι της ενσάρκωσης του μοναδικού υιού του Θεού, ο οποίος βγήκε από την ουράνια δόξα, φυλάσσοντάς την, για να έρθει και να ακουμπήσει στον ώμο του υιού, χωρίς να του ζητήσει τίποτα, για να επιβεβαιώσει ότι εξακολουθεί, παρόλα όσα συνέβησαν, να είναι υιός Του.

 

2. Η περίπτωση του μεγαλύτερου υιού.

 Για τον μεγαλύτερο, είναι ο πατέρας που, γεμάτος τρυφερότητα, τον αποκαλεί «παιδί μου», μια δόση στοργής για να τον θεραπεύσει από την υπερηφάνεια και την αυτοπεποίθησή του. Η συμπεριφορά του είναι αυτή των Φαρισαίων, οι οποίοι στέκονται μπροστά στον Θεό καυχιούνται και λένε: «Δεν έχω παρακούσει ποτέ ούτε μία από τις εντολές σου.» Ναι, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τον αδελφό του και αρνείται να εισέλθει, ώστε να συνεχιστεί η διασκέδαση και να ολοκληρωθεί με την παρουσία του.

 

Προσευχή :  Αυτή την ΚΥΡΙΑΚΗ ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μη μας κρίνει σύμφωνα με τις αμαρτίες και την υπερηφάνειά μας, αλλά σύμφωνα με το έλεός Του. Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας κάνει να νιώσουμε την πατρική του στοργή, ώστε να θέλουμε να καθόμαστε στο τραπέζι μαζί Του, να χαιρόμαστε και να γιορτάζουμε.

Κύριε, όπως και με την περίπτωση του υιού Σου, κάνε μας να νιώσουμε την αγάπη Σου δίνοντάς μας μια μακρά αγκαλιά.

Ας έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό, ο οποίος συνεχίζει να βρίσκεται σε κάθε Θεία Ευχαριστία, για εμάς και για τη σωτηρία μας, ώστε να παραμείνουμε στη χαρά της θείας καταγωγής που μας αναδημιουργεί. «Είσαι ο αγαπημένος μου γιος, σήμερα σε δημιούργησα και σε αναδημιουργώ.» (Ψαλμ. 2). Ας γιορτάσουμε και ας χαρούμε. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

3^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία της γυναίκας με την αιμορραγία και η ανάσταση της θυγατέρας του Ιαείρου

Λουκάς 8 / 40-56

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Όταν επέστρεψε ο Ιησούς, τον υποδέχτηκε το πλήθος, γιατί όλοι περίμεναν τον ερχομό του. Τότε ήρθε κάποιος που τον έλεγαν Ιάειρο και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Αυτός έπεσε στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του, γιατί είχε μια μοναχοκόρη δώδεκα χρόνων, που ήταν ετοιμοθάνατη.

Την ώρα που ο Ιησούς βάδιζε προς το σπίτι, τα πλήθη τον περιέβαλλαν ασφυκτικά. Κάποια γυναίκα, που υπέφερε από αιμορραγία δώδεκα χρόνια και είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία στους γιατρούς, χωρίς κανένας να μπορέσει να την κάνει καλά,  πήγε πίσω από τον Ιησού, άγγιξε την άκρη του ρούχου του, κι αμέσως η αιμορραγία της σταμάτησε. Τότε ο Ιησούς είπε: «Ποιος με άγγιξε;» Ενώ όλοι αρνιούνταν, ο Πέτρος και όσοι ήταν μαζί του έλεγαν: «Διδάσκαλε, οι όχλοι έχουν στριμωχτεί κοντά σου και σε πιέζουν κι εσύ λες ποιος με άγγιξε;»  Ο Ιησούς όμως είπε: «Κάποιος με άγγιξε, γιατί εγώ ένιωσα να βγαίνει από μένα δύναμη». Μόλις η γυναίκα είδε ότι δεν ξέφυγε την προσοχή του, ήρθε τρέμοντας κι έπεσε στα πόδια του και μπροστά σ' όλο τον κόσμο τού είπε για ποια αιτία τον άγγιξε κι ότι είχε γιατρευτεί αμέσως. Εκείνος της είπε: «Θάρρος, κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε· πήγαινε στο καλό».

Ενώ ο Ιησούς ακόμα μιλούσε, ήρθε κάποιος από το σπίτι του άρχοντα της συναγωγής και του λέει: «Η κόρη σου πέθανε μην ενοχλείς πια το δάσκαλο». Όταν το άκουσε ο Ιησούς, του είπε: «Εσύ μη φοβάσαι, μόνο πίστευε, και θα σωθεί». Φτάνοντας στο σπίτι, δεν άφησε κανέναν να μπει μέσα μαζί του, εκτός από τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο, καθώς και τον πατέρα και τη μητέρα του κοριτσιού.  Όλοι έκλαιγαν και τη θρηνολογούσαν. Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Μην κλαίτε· δεν πέθανε, αλλά κοιμάται».  Εκείνοι τον περιγελούσαν, βέβαιοι πως είχε πεθάνει.  Ο Ιησούς, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπιασε το κορίτσι από το χέρι και του είπε δυνατά: «Κορίτσι, σήκω!» Το πνεύμα της επέστρεψε κι αυτή αμέσως σηκώθηκε. Ο Ιησούς τότε διέταξε να της δώσουν να φάει.  Οι γονείς της έμειναν κατάπληκτοι. Εκείνος όμως τους είπε να μην πουν σε κανέναν τι είχε γίνει.

 

1. Η πίστη της γυναίκας.

 Πρόκειται για δύο ιστορίες αλληλένδετες. Το κοινό σημείο θα ήταν πιθανώς η ηλικία της κόρης του Ιαείρου και η ηλικία της ασθένειας της γυναίκας με την αιμορραγία. Δώδεκα έτη.

Ένα ρητό αίτημα από την πλευρά του Ιάειρου επειδή ο θάνατος της κόρης του είναι επικείμενος. Ένα ντροπιαστικό αίτημα, διότι η ροή αίματος κατά τη νοοτροπία της εποχής ήταν σημάδι ακαθαρσίας που έθετε τη γυναίκα εκτός κοινωνίας και σε θέση ακαθαρσίας για την οποία ο Νόμος ήταν πολύ αυστηρός.

Γι' αυτό το λόγο, η γυναίκα, κατέφυγε στα «φυλαχτά» του Ιησού που κρέμονταν από τον χιτώνα Του, λέγοντας στον εαυτό της ότι η προσευχή των δικαίων είναι ικανή να τη θεραπεύσει. Και πήρε αυτό που επιθυμούσε η καρδιά της. Ο Ιησούς την υποχρεώνει να έρθει και να πει σε όλους γιατί βρήκε καταφύγιο κάτω από τη σκιά του χιτώνα Του.  Ας θυμηθούμε την πρώτη προσευχή των χριστιανών προς την Παναγία: «Υπό την σκιά της προστασίας σου καταφεύγουμε Μητέρα του Θεού, μην μας αφήσεις να απογοητευτούμε, αλλά λύτρωσέ μας από κάθε κίνδυνο...». (προσευχή του δεύτερου αιώνα). Ο Ιησούς, λέει στην γυναίκα, να φύγει εν ειρήνη, γιατί η πίστη της την έσωσε.

 

2. Η πίστη του πατέρα.

 Το ίδιο ισχύει και για την πίστη του Ιαείρου, η έμπιστη και ειλικρινής μεσιτεία του, η μεσιτεία του για την κόρη του, θα τη σώσει από τα νύχια του θανάτου. Ο Ιησούς παίρνει το χέρι της, κανείς δεν πρέπει να αγγίζει τους νεκρούς, υπάρχει κίνδυνος να προσβληθεί από νομική ακαθαρσία. Αλλά ο Ιησούς την καλεί και αυτή ανασταίνεται. Ο Ιησούς ζητά να της δώσουν φαγητό. Και διατάζει τον πατέρα, να μην το πει σε κανέναν.

Προσευχή :  Για εμάς σήμερα, οι καταστάσεις σύγκρουσης και κρίσης συνεχίζονται εδώ και χρόνια και ό,τι έχουμε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια φαίνεται να κινδυνεύει να εξαφανιστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η αιμορραγία συνεχίζει να μας απειλεί και ντρεπόμαστε να λέμε ότι συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες και ότι δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε διέξοδο από τις συμφορές μας. Γιατί λοιπόν να μην έρθουμε στον Ιησού και να του πούμε με εμπιστοσύνη να μας λυτρώσει από τις δυσκολίες μας και να μας ξαναδώσει ζωή.

 

Κύριε, πάρε μας από το χέρι και δώσε μας ξανά ζωή. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

2^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του Λεπρού

Μάρκος 1 / 35-45

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Το πρωί, πολύ πριν ακόμα φέξει, ο Ιησούς βγήκε έξω και πήγε σ' ένα ερημικό μέρος, κι εκεί προσευχόταν. Τον αναζήτησαν όμως ο Σίμων κι οι σύντροφοί του, τον βρήκαν και του λένε: «Όλοι σε ζητούν». Εκείνος τους λέει: «Πάμε στα γειτονικά χωριά, για να κηρύξω κι εκεί· αυτή είναι η αποστολή μου». Κήρυττε λοιπόν στις συναγωγές τους σ' όλη τη Γαλιλαία, κι έβγαζε τα δαιμόνια.

Έρχεται στον Ιησού ένας λεπρός, και πεσμένος στα γόνατα τον παρακαλούσε λέγοντας: «Εάν θέλεις, έχεις τη δύναμη να με καθαρίσεις από τη λέπρα». Ο Ιησούς τον σπλαχνίστηκε, άπλωσε το χέρι του, τον άγγιξε και του είπε: «Θέλω να καθαριστείς από τη λέπρα». Μόλις τα είπε αυτά, αμέσως έφυγε απ' αυτόν η λέπρα και καθαρίστηκε. Και συνοδεύοντάς τον έξω ο Ιησούς του μίλησε σε τόνο αυστηρό και του είπε: «Πρόσεξε μην πεις τίποτα σε κανέναν. Πήγαινε όμως να δείξεις τον εαυτό σου στον ιερέα, και πρόσφερε για τον καθαρισμό σου ό,τι έχει καθορίσει ο Μωυσής, για να τους αποδείξεις ότι θεραπεύτηκες». Αυτός όμως βγήκε κι άρχισε να διαλαλεί τα πάντα και να διαδίδει το γεγονός, έτσι που ο Ιησούς δεν μπορούσε πια να μπει φανερά σε κάποια πόλη, αλλά έμενε έξω σε ερημικά μέρη. Ωστόσο ερχόταν σ' αυτόν ο κόσμος από παντού.

 

1. Η σημασία της Σαρακοστής.

 Είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε τη δομή των Κυριακών της Σαρακοστής στη λειτουργία των Μαρωνιτών. Πρώτα απ' όλα, πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για ημέρες χαράς και ευφροσύνης. Η Σαρακοστή δεν είναι μια περίοδος δακρύων και θλίψης. Αντιθέτως, είναι η συνάντηση κάθε Κυριακή με τον Αναστημένο Χριστό που μας ανασταίνει από τους τάφους μας και μας κάνει να συμμετέχουμε στην Ένδοξη Ανάστασή Του. Είναι μια πρόσκληση όλες τις ημέρες αυτής της ευλογημένης περιόδου της Σαρακοστής να καθίσουμε στο γαμήλιο τραπέζι του Αρνίου.

Γι' αυτό η πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής είναι η Κυριακή του Γάμου της Κανά.

Μάλιστα ακολουθούν δύο θαύματα: ο λεπρός και η αιμορροούσα. Στη συνέχεια, το θαύμα των θαυμάτων, στα μέσα της Κυριακής της Σαρακοστής: ο άσωτος υιός. Ακολουθούν, σε δύο Κυριακές: ο παράλυτος και ο τυφλός. Θριαμβευτική είσοδος του Ιησού την Κυριακή των Βαΐων στην Ιερουσαλήμ, προοίμιο της δικής μας εισόδου στην ουράνια Ιερουσαλήμ. Μεγάλη Εβδομάδα, και Κυριακή της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτή είναι η μέρα που ο Κύριος έφτιαξε για μας, μια μέρα χαράς και αγαλλίασης. Χαρά σε όλη τη διάρκεια, χωρίς περιθώρια για θρήνους και κλάματα.

 

2. Μια προσωπική συνάντηση.

Κάθε θαύμα που κάνει ο Ιησούς είναι μια συνάντηση μεταξύ της δυστυχίας του ανθρώπου και του Ελέους του Θεού. Ο λεπρός, λόγω της λέπρας του, βρίσκεται εκτός της κοινότητας των ανθρώπων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ευαγγελιστής Μάρκος μας λέει ότι ο Ιησούς προσευχόταν σε ένα έρημο μέρος. Αγνοεί όμως τη λέπρα του και έρχεται να συναντήσει τον Ιησού. Ικετεύει και υποκλίνεται μπροστά στον Ιησού ως ένδειξη της πλήρους εμπιστοσύνης του σε αυτόν. Δεν πιέζει τον Ιησού με κανέναν τρόπο, αντίθετα, του λέει: "Αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις". Ο Ιησούς συγκινείται από συμπόνια και οίκτο. Κάνει αυτό που κανείς άλλος δεν τόλμησε να κάνει, απλώνει το χέρι του και αγγίζει τον λεπρό. Φυσικά, μπορούμε γρήγορα να σκεφτούμε ότι είναι η λέπρα που θα μολύνει τον Ιησού. Ο καθαρός θα μολύνει τον ακάθαρτο με τη θεραπεία του και θα τον θεραπεύσει δίνοντάς του πίσω τη θέση του στην κοινωνία.

 Ο Ιησούς διατάζει τον λεπρό να εκπληρώσει τον νόμο, πηγαίνοντας να επικυρώσει τη θεραπεία του από τον ιερέα. Πληρώνοντας αυτό που λέει ο νόμος σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά, ο λεπρός ανακοινώνει τη θεραπεία του παντού. Ο λεπρός επιστρέφει στην κοινωνία των ανθρώπων και ο Ιησούς δεν μπορεί να μπει σε μια πόλη ανοιχτά, οπότε παίρνει τη θέση του λεπρού μένοντας σε ερημικά μέρη.

 

Προσευχή :  Για εμάς σήμερα, ας έρθουμε να συναντήσουμε τον Ιησού και ας του ζητήσουμε να μας θεραπεύσει από τις διάφορες λεπρότητες. Έτσι ώστε να παραμείνουμε με τον Ιησού στην κοινωνία και να διακηρύξουμε όλα τα θαύματα που έχει κάνει για εμάς.

Κύριε, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της Σαρακοστής, θεράπευσε μας και θα χαρούμε. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

Εορτή της Πεντηκοστής

Ιωάννης 14: 15-20

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Ζαν Σφέιρ

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Αν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου. Κι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα να σας δώσει άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας, ώστε να είναι για πάντα μαζί σας. Το Πνεύμα αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί ο κόσμος, γιατί ούτε το διακρίνει ούτε το γνωρίζει· εσείς το γνωρίζετε, γιατί μένει κοντά σας και θα υπάρχει μέσα σας. Δε θα σας αφήσω ορφανούς θα ξανάρθω κοντά σας. Σε λίγο ο κόσμος δεν θα με βλέπει πια, εσείς όμως θα με βλέπετε, γιατί εγώ εξακολουθώ να ζω· το ίδιο κι εσείς θα ζείτε.  Όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα το καταλάβετε ότι εγώ είμαι αχώριστος από τον Πατέρα, κι εσείς από μένα, κι εγώ από σας.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Ιησού Χριστώ,

Σήμερα γιορτάζουμε την εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού για την ανθρωπότητα. Το όνειρο του Θεού γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. Ο άνθρωπος το δημιούργημά του: «Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα της γης, και εμφύσησε στα ρουθούνια του πνοή ζωής, και ο άνθρωπος έγινε ζωντανό ον» (Γένεση 2:7). Αυτήν την ίδια πνοή επέστρεψε ο Υιός στον Πατέρα στο σταυρό: «Ο Ιησούς πήρε το ξύδι και είπε: Τετέλεσται. Τότε έσκυψε το κεφάλι του και άφησε το πνεύμα.» (Ιωάννης 19:30).Είναι το Πνεύμα που θα δοθεί στους μαθητές για να γεννήσουν την Εκκλησία. Από τον Πατέρα, ο Ιησούς πρόκειται να στείλει το Πνεύμα που θα επιφέρει μια ριζική αλλαγή στις καρδιές των μαθητών και όλων εκείνων που ήταν μαζί τους. Η Αειπάρθενος Μαρία ήταν η πρώτη που γνώρισε το Πνεύμα, το οποίο είχε κατέβει πάνω της από την ημέρα του Ευαγγελισμού του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. «Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου και η δύναμη του Υψίστου....» (Λουκάς 1:35). Η παρουσία του Πνεύματος δημιουργεί ζωή. Αυτό το ίδιο Πνεύμα ήταν που έκανε την πρώτη εκκλησία ζωντανή και ικανή να διακηρύξει μια αξιόπιστη μαρτυρία και που, μέσω του ίδιου Πνεύματος, μετέτρεψε τις καρδιές των ακροατών της. Μια κοινότητα συγκολλημένη με το τσιμέντο του Αγίου Πνεύματος, ενωμένη και ανοιχτή να μεταφέρει το μήνυμα της σωτηρίας σε όλη την ανθρωπότητα. Αυτό είναι που γιορτάζουμε αυτή την ευλογημένη ημέρα της Πεντηκοστής.

 

1. Η πνοή του Πνεύματος

Ας ξεκινήσουμε και πάλι για αυτή την εξαιρετική περιπέτεια, με τα πανιά μας φουσκωμένα από την πνοή του Πνεύματος. Όπως την ημέρα της αναχώρησης της Εκκλησίας, ας επιβιβαστούμε και ας κοιτάξουμε προς τον ορίζοντα. Ο Κύριος μας περιμένει, όλο και πιο μακριά και όλο και πιο ψηλά.

Αυτό περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο δεύτερο βιβλίο του, τις Πράξεις των Αποστόλων. Η ημερομηνία, ο τόπος.

Η ενότητα των μαθητών θα αλλάξει νόημα, διότι ενώ είχαν συγκεντρωθεί όλοι μαζί για να ξεπεράσουν τον φόβο τους, μετά την κάθοδο του Πνεύματος θα γίνουν πραγματική απειλή για τον κόσμο. Γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα, θα ορθοποδήσουν. Αντί για φοβισμένοι, θα μιλούν με μεγαλύτερη επιδεξιότητα από τους σοφούς. Κανείς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τα λόγια τους. Και ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας δίνει έναν κατάλογο όλων των εθνών που ήταν γνωστά εκείνη την εποχή και ήταν παρόντα εκείνο το πρωί στην Ιερουσαλήμ. Από σύγχυση και άγνοια, οι μαθητές θα είναι η αιτία της σύγχυσης για κάθε έναν από τους ακροατές τους. Από ψαράδες θα ρίξουν τα δίχτυα του λόγου και θα πιάσουν τα έθνη για να τα οδηγήσουν στη σωτηρία και τη ζωή, με κατάπληξη και θαυμασμό. Αυτό είναι το έργο του Πνεύματος. Του ΕΝΟΣ Πνεύματος, το οποίο εξαπλώνεται σε όλους και ο καθένας ακούει και καταλαβαίνει στη δική του γλώσσα.

 

2. Η χαρά της αναγέννησης στο Άγιο Πνεύμα

Το τραγούδι του Ψαλμού 103 ξυπνά μέσα μας το όνειρο της νέας γέννησης μέσω του Πνεύματος, που μας ανανεώνει και ανανεώνει το πρόσωπο της γης. Αυτή τη γη από την οποία διαμορφωθήκαμε και στην οποία θα επιστρέψουμε, και εν τω μεταξύ θα είμαστε αυτή η άρπα που η πνοή του Πνεύματος θα πάρει ως λύρα για να ψάλλει τη δόξα του Κυρίου, και αυτό το τραγούδι θα συνεχίσει να ηχεί για πάντα.

Ο Απόστολος Παύλος, παρασυρμένος από τον Ιησού, στο δρόμο προς τη Δαμασκό, άφησε πίσω του τον διωγμό της Εκκλησίας και ανέλαβε την αποστολή των εθνών με χαρά και θλίψη. Γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα, ο Παύλος μπόρεσε να πει σε όλους αυτούς τους ανθρώπους: «Ο Ιησούς είναι Κύριος.» Αφήστε το Άγιο Πνεύμα να εκφραστεί μέσα από την αδυναμία μας. Ένα ενιαίο Άγιο Πνεύμα για να εκφράσει τη Μοναδικότητα ενός Θεού που ενεργεί σε όλα και σε όλους. Το Πνεύμα μας καλεί στην Ενότητα και μας δίνει τη δύναμη να την επιτύχουμε. Το Πνεύμα ενδυναμώνει τον καθένα από εμάς να την εκδηλώσει για το καλό όλων. Ας ζήσουμε, πολλαπλοί όπως είμαστε, ενσαρκώνοντας το ένα και ενωτικό Πνεύμα.

Σε αυτό το απόσπασμα από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, έχουμε μια εμφάνιση του Κυρίου Ιησού. Ήταν το βράδυ της πρώτης ημέρας. Οι μαθητές ήταν κλειδωμένοι από φόβο για τους Ιουδαίους. Δύο φορές, ο Ιησούς τους δίνει ειρήνη: ρίχνει την ειρήνη πάνω τους. Τη δική Του ειρήνη. Και αφού τους δείχνει τα χέρια Του και την πλευρά Του, ο Ιησούς τους στέλνει έξω, όπως ακριβώς Τον έστειλε ο Πατέρας. Και στον Ευαγγελιστή Ιωάννη έχουμε μια διάχυση  του Αγίου Πνεύματος πριν από την Πεντηκοστή. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης υπενθυμίζει λέγοντας ότι τους εμφύσησε, την πνοή του Πατέρα στο δημιούργημα του τον Αδάμ που πήρε από τη γη, ο οποίος γίνεται ζωντανό ον. Ο Ιησούς είναι τα πάντα για τον Πατέρα Του. Αυτή η διάχυση θα είναι μια αναδημιουργία, μια νέα γέννηση, μέσω της συγχώρεσης των αμαρτιών. Μια ριζική αλλαγή στη ζωή των μαθητών. Το Πνεύμα ενώνει τις γλώσσες, το Πνεύμα μας καθαρίζει από κάθε τι που δεν είναι Θεός. Το Πνεύμα φυσάει όπου θέλει και παίρνει τα πάντα στο πέρασμά του. Το Πνεύμα είναι η φωτιά που φωτίζει και ζεσταίνει. Αυτή η φωτιά μας καθαρίζει σαν πολύτιμο μέταλλο και αναδεικνύει μέσα μας ό,τι πολύτιμο υπάρχει. Μας είναι πιο εύκολο να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που είμαστε και με αυτό που έχουμε. Να παραμείνουμε εγκλωβισμένοι σε μια ψεύτικη ηρεμία που δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή ειρήνη. Είναι το Πνεύμα που μας μεταφέρει και μας παρασύρει, που μας διαμορφώνει και μας μεταμορφώνει. Μας δημιουργεί και μας αναδημιουργεί σε μια νέα ζωή εν Πνεύματι.

Πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αφυπνιστεί από το Πνεύμα. Πρέπει να αφήσουμε τους εαυτούς μας να καθοδηγηθούν από το θέλημα του Ιησού. Εκείνος αναπνέει πάνω μας το Πνεύμα Του, και γινόμαστε νέα πλάσματα, που αγωνίζονται με χαρά να εκπληρώσουν το ιερό θέλημά Του. Είναι το Πνεύμα του Ιησού που μεταμορφώνει τη θλίψη μας σε χαρά, την αδυναμία μας σε δύναμη και πάνω απ' όλα τις αμαρτίες μας σε χάρη. Το Πνεύμα που αλλάζει την ανθρώπινη καρδιά και μεταμορφώνει το πρόσωπο της γης.

Η Πεντηκοστή είναι αυτή η νέα δημιουργία που βρίσκεται τελικά σε αρμονία με το σχέδιο του Θεού. Χωρίς τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορούμε να ενσαρκώσουμε τη νέα δημιουργία. Είναι ένα δώρο από την καρδιά του Θεού, που μας προσφέρει το Πνεύμα, για να μας ενώσει αποδεχόμενος και εμπλουτίζοντάς μας με τις διαφορές μας. Να εμπλουτιστούμε από εκείνον που είναι η πηγή όλων των πλούτων.

 

Προσευχή : 

Κύριε, δώσε μας το Πνεύμα σου για να μαρτυρήσουμε την αγάπη με την οποία μας αγάπησαν ο Πατέρας και ο Υιός εν Πνεύματι.

Αειπάρθενε Μαρία, σύζυγε του Πνεύματος, δίδαξέ μας να τον υποδεχόμαστε όπως εσύ, με πίστη και ευγένεια. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

     Κυριακή του Πάσχα

    Ποιος θα κυλήσει την πέτρα για μας;

Μάρκος 16 / 1-3

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν' αλείψουν το σώμα του Ιησού.  Ήρθαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;» Μάρκος 16: 1-3

 

1. Ποιος θα κυλήσει την πέτρα για μας;

 Είμαστε σαν εκείνες τις γυναίκες που βρίσκονται αντιμέτωπες με εκείνη τη θλιβερή σκηνή που προηγείται της χαράς «που κανείς δε θα μπορέσει να σας την αφαιρέσει. » Ιωάννης 16:22.Οι αμαρτίες μας έχουν σταυρώσει τον Ιησού και τον έχουν θάψει μέσα μας. Έτσι στεκόμαστε μπροστά στη μεγάλη πέτρα που κλείνει την πόρτα της ανάστασής μας, ρωτώντας σαν τις γυναίκες: «Ποιος θα κυλήσει την πέτρα από πάνω μας;»

 

2. Γιατί αυτή η πέτρα βαραίνει τη ζωή μας;

Είναι λογικό να θέτουμε αυτό το ερώτημα, γιατί αυτή η πέτρα βαραίνει τη ζωή μας και μας εμποδίζει να δούμε την Ανάσταση. Είναι η πέτρα των διεφθαρμένων καρπών της σάρκας, τους οποίους απαριθμεί ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Γαλάτας: «Τα έργα δε της σάρκας είναι φανερά: πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, κατάρες, έχθρες, έριδες, φιλονικίες, ζήλιες, οργές, έριδες, έριδες, αιρέσεις, φθόνος, φόνοι, μέθη, λαιμαργία και τα παρόμοια. Σας προειδοποιώ, όπως έκανα και προηγουμένως, ότι όσοι κάνουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού.» Προς Γαλάτας 5:19-21

 Αυτές οι πράξεις πληγώνουν τη συνείδησή μας. Ωστόσο, τις ωραιοποιούμε και τις δικαιολογούμε για να ικανοποιήσουμε τις εγωιστικές μας επιθυμίες. Έτσι βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στην παρακμή τους. Αυτές είναι που εμποδίζουν την ανάστασή μας. Μερικές φορές προσπαθούμε ειλικρινά να απαλλαγούμε από αυτές, αλλά δεν μπορούμε! Μας εξουσιάζουν σχεδόν συνεχώς, αλυσοδένουν τη θέλησή μας και μας τραβούν όλο και πιο κοντά στην ικανοποίηση των εγωιστικών μας επιθυμιών, οι οποίες διαστρεβλώνουν την εικόνα του Θεού σύμφωνα με την οποία δημιουργηθήκαμε.

 

3.  Το παράδειγμα του Πέτρου.

Μια ματιά του Ιησού στον Πέτρο ήταν αρκετή για να τον μεταμορφώσει. Γιατί να του αρνηθούμε αυτό το βλέμμα σε εμάς; Εν μέσω αυτής της απελπισίας, ο Χριστός μπορεί ακόμα να αναδυθεί από το σκοτάδι των τάφων μας, να φωτίσει το σκοτάδι της ζωής μας και να μας αλείψει προσωπικά με το άρωμα της Ανάστασής του, το οποίο λάβαμε στο βάπτισμα. Αλλά ΜΟΝΟ αν πιστέψουμε σ' αυτόν και αναπτύξουμε τα αποτελέσματα αυτού του βαπτίσματος στη ζωή μας. Τότε θα είναι το βλέμμα που θα μας κάνει να «κλαίμε πικρά» όπως ο Πέτρος.

«Και τώρα ακόμα», λέει ο Κύριος, «μπορείτε να επιστρέψετε σ’ εμένα μ’ όλη σας την καρδιά. Νηστέψτε, κλάψτε και θρηνήστε. Ξεσκίστε την καρδιά σας κι όχι τα ρούχα σας!» Ναι, στον Κύριο, το Θεό σας επιστρέψτε! Ξέρετε πως είναι γεμάτος καλοσύνη κι έλεος, υπομονετικός, αξιόπιστος και πρόθυμος να συγχωρήσει.» Ιωήλ 2: 12-13 Ας ζήσουμε τώρα με το Πνεύμα του Θεού, ώστε η ζωή μας να ανθίσει και να φέρει τους καρπούς του Πνεύματος, που είναι: « η Αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η υπομονή, η πραότητα, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η μακροθυμία, η εγκράτεια. Τίποτε απ’ αυτά δεν καταδικάζει ο νόμος. Όσοι ανήκουν στον Ιησού Χριστό έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί  με τα πάθη και τις επιθυμίες του. Αφού, λοιπόν, ζούμε με τη δύναμη του Πνεύματος, πρέπει να ακολουθούμε το Πνεύμα.» Προς Γαλάτας 5:22-25.

Προσευχή :   Διότι, αγαπητές αδελφές και αδελφοί, «εμείς ενεργούμε ως πρεσβευτές του Χριστού. Μέσα από τα δικά μας λόγια είναι σαν να σας παρακαλεί ο Θεός. Στο όνομα του Χριστού, λοιπόν, σας παρακαλούμε: Συμφιλιωθείτε με το Θεό!» Προς Κορινθίους Β 5:20 Η ευωδία της ανάστασης ας διαδοθεί από εμάς κατ’αυτήν τη χαρμόσυνη γιορτή σε όλο τον κόσμο, ξεκινώντας από την πατρίδα μας: «Διότι εμείς είμαστε για τον Θεό η ευωδία του Χριστού ανάμεσα σ' αυτούς που σώζονται και σ' αυτούς που βαδίζουν το δρόμο της αιώνιας απώλειας.» Προς Κορινθίους Β 2:15 Ας ζήσουμε και ας ενεργήσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να αντανακλάμε την ανάσταση από αγάπη προς τον Ιησού Χριστό.

Ας γίνουμε κι εμείς μάρτυρες γι’ Αυτόν στα πέρατα της γης καθώς ο Ιησούς θα κυλήσει την πέτρα από εμάς όπως τις ευσεβείς γυναίκες. Αμήν.

Χριστός Ανέστη!

 

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος του Πάσχα

7η Κυριακή μετά την Ανάσταση

Ιωάννης 13: 31-35

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Ζαν Σφέιρ

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Όταν εκείνος έφυγε, λέει ο Ιησούς: «Ήρθε τώρα η ώρα να φανερωθεί η δόξα του Υιού του Ανθρώπου κι ο Θεός να δοξαστεί εξαιτίας του κι αν ο Θεός δοξαστεί δι' αυτού, τότε κι ο Θεός θα τον δοξάσει κοντά του, κι αυτό μάλιστα θα γίνει πολύ γρήγορα. Παιδιά μου, για πολύ λίγο θα είμαι ακόμη μαζί σας θα με αναζητήσετε, και αυτό που είπα στους Ιουδαίους, πως δηλαδή εκεί που πηγαίνω εγώ εσείς δεν μπορείτε να 'ρθείτε, το λέω και σ' εσάς τώρα. Σας δίνω μια νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο.  Έτσι θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο».

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Ιησού Χριστώ,

Η νέα εντολή του Ιησού.

Ο Ιησούς μας μιλάει για τη δόξα που λαμβάνει από τον Πατέρα Tου. Είναι αυτή η εγγύτητα μεταξύ του Πατέρα και του Υιού στο Πνεύμα που μας προσελκύει. Και Tον φωνάζουμε, Tου λέμε όπως οι μαθητές στο δρόμο προς Εμμαούς: «Μείνε μαζί μας Κύριε, γιατί είναι αργά και η μέρα ήδη πλησιάζει στο τέλος της.» Ναι, Κύριε, είναι νύχτα στις καρδιές μας, βαρετές από τις ανησυχίες ενός αποπροσανατολισμένου κόσμου, ενός κόσμου που παραδίδεται στον θάνατο, που είναι δόλιος και παρουσιάζεται έξυπνος πέφτοντας στην παγίδα της κακίας του. Ναι, Κύριε, μείνε μαζί μας, δίδαξέ μας να αγαπάμε όπως μας αγάπησες.

 

1. Ο Ιησούς ζητάει από εμένα, ζητάει από όλους μας να ζήσουμε την αγάπη:

«Από την αγάπη σας ο ένας για τον άλλον, θα γνωρίζουν ότι είστε μαθητές μου.» Πώς είναι δυνατόν να αναπτύξω αγάπη για όλους όσους συναντώ; Είναι σχεδόν ασυμβίβαστο με την ανθρωπιά μου! Και όμως... Εκείνος το έζησε. Αγάπησε, χωρίς όρια, χωρίς όρους, όταν ήταν εύκολο με τους φίλους του, αλλά και, κυρίως, όταν ήταν δύσκολο... μέχρι του σημείου να συγχωρήσει εκείνους που τον έκαναν να πεθάνει πάνω σε ένα σταυρό, μέσα σε φρικτά βάσανα. Και αυτή η αγάπη που έζησε άνευ όρων στην επίγεια ζωή του είναι ακόμα ζωντανή. Ο Ιησούς με αγαπάει σήμερα. Εκεί που βρίσκομαι, στη ζωή μου. Και έχω την επιλογή να του ανοίξω την πόρτα μου. Ή όχι. Και αν επιλέξω να του ανοίξω την πόρτα μου, να γίνω αδελφός Του, αδελφή Του, γιος, κόρη του ίδιου Πατέρα, βιώνω πόσο ζωογόνος είναι η Αγάπη Του για τη ζωή μου, ο λόγος Του η πηγή της Ζωής. Αλλά πόσο απαιτητικό είναι το μήνυμά Τoυ!

 

2. Ναι, το μήνυμά Του είναι απαιτητικό, γιατί μου ζητά να αγαπήσω αληθινά !

Όχι να προσποιούμαι ότι μου αρέσει ο άλλος, αλλά να αγαπώ με την καρδιά μου, και μερικές φορές θα πρέπει να χρησιμοποιήσω τη θέλησή μου. Το θέμα είναι να επιλέξω να αγαπήσω το άλλο άτομο. Είναι σχεδόν μια μάχη με την αλάνθαστη, εύθραυστη, συχνά πληγωμένη ανθρωπιά μου, η οποία έχει τόση ανάγκη από αναγνώριση και αγάπη.

Αυτή είναι η ανθρώπινη αδυναμία μου! Στην καρδιά της ευθραυστότητάς μου, έχω την τεράστια τύχη να γνωρίζω ότι αγαπιέμαι άνευ όρων από τον Κύριό μας. Αυτό με κάνει ένα άτομο που μπορεί να στηριχτεί γερά στον βράχο που είναι ο Κύριος και ο Θεός μου. Είναι αλάθητος!

 

3. Ας αγαπάμε ο ένας τον άλλον.

Επειδή ο Θεός μας αγαπάει. Ας αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον, ώστε να είμαστε συνεπείς με αυτά που πιστεύουμε, αυτά που λέμε και αυτά που κάνουμε! Έτσι ώστε να μην σκεφτόμαστε πλέον με όρους των όμορφων θεωρητικών ιδεών της πίστης, αλλά με την εμπειρία της ανθρωπιάς μας που μας επισκέπτεται ο Θεός. Την ανθρωπιά μας που κατοικείται από τον Θεό. Και στην οποία κατοικεί Εκείνος. Στην οποία προσκολλόμαστε. Του ανοίγουμε την πόρτα. Ο Ιησούς μας μιλάει και εμείς απαντάμε με πράξεις.

Μέσω αυτής της νέας εντολής, θα μαρτυρήσουμε τον Θεό που είναι αγάπη. Θα είμαστε σε θέση να πάμε εκεί όπου ο Κύριος πηγαίνει μπροστά μας και ανοίγει το δρόμο για εμάς. Αυτός είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή.

Ναι, η μαρτυρία μας θα είναι αληθινή, αν συνειδητοποιήσουμε αυτή την αγάπη που ο Κύριος μοιράζεται μαζί μας και μας ζητά να μοιραστούμε ο ένας με τον άλλον, από αγάπη προς το άγιο όνομά Του.

Έτσι, αν οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι είμαστε ζωντανοί επειδή αγαπάμε, θα έλκονται από τόση αγάπη, από εκείνον που είναι η πηγή κάθε αγάπης.

 

Προσευχή :   Κύριε, θυμάμαι τις πράξεις και τις χειρονομίες αγάπης που έχω λάβει και που με έχουν οικοδομήσει. Σε ευχαριστώ για την αγάπη που μου έδωσες μέσα από ένα χαμόγελο, μια λέξη, μια στιγμή μοιράσματος, μια φιλία, μια συγχώρεση, μια μαρτυρία. Όλα αυτά είναι πολύ ανθρώπινα και, ταυτόχρονα, ξέρω ότι εκεί που κατοικεί η αγάπη, είσαι κι εσύ εκεί, κρυμμένος. Σας λατρεύω μέσα στην αγάπη των αδελφών μου στην ανθρωπότητα. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος του Πάσχα

7η Κυριακή μετά την Ανάσταση

Ιωάννης 13: 31-35

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Ζαν Σφέιρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Όταν εκείνος έφυγε, λέει ο Ιησούς: «Ήρθε τώρα η ώρα να φανερωθεί η δόξα του Υιού του Ανθρώπου κι ο Θεός να δοξαστεί εξαιτίας του κι αν ο Θεός δοξαστεί δι' αυτού, τότε κι ο Θεός θα τον δοξάσει κοντά του, κι αυτό μάλιστα θα γίνει πολύ γρήγορα. Παιδιά μου, για πολύ λίγο θα είμαι ακόμη μαζί σας θα με αναζητήσετε, και αυτό που είπα στους Ιουδαίους, πως δηλαδή εκεί που πηγαίνω εγώ εσείς δεν μπορείτε να 'ρθείτε, το λέω και σ' εσάς τώρα. Σας δίνω μια νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο.  Έτσι θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο».

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Ιησού Χριστώ,

Η νέα εντολή του Ιησού.

Ο Ιησούς μας μιλάει για τη δόξα που λαμβάνει από τον Πατέρα Tου. Είναι αυτή η εγγύτητα μεταξύ του Πατέρα και του Υιού στο Πνεύμα που μας προσελκύει. Και Tον φωνάζουμε, Tου λέμε όπως οι μαθητές στο δρόμο προς Εμμαούς: «Μείνε μαζί μας Κύριε, γιατί είναι αργά και η μέρα ήδη πλησιάζει στο τέλος της.» Ναι, Κύριε, είναι νύχτα στις καρδιές μας, βαρετές από τις ανησυχίες ενός αποπροσανατολισμένου κόσμου, ενός κόσμου που παραδίδεται στον θάνατο, που είναι δόλιος και παρουσιάζεται έξυπνος πέφτοντας στην παγίδα της κακίας του. Ναι, Κύριε, μείνε μαζί μας, δίδαξέ μας να αγαπάμε όπως μας αγάπησες.

 

1. Ο Ιησούς ζητάει από εμένα, ζητάει από όλους μας να ζήσουμε την αγάπη:

«Από την αγάπη σας ο ένας για τον άλλον, θα γνωρίζουν ότι είστε μαθητές μου.» Πώς είναι δυνατόν να αναπτύξω αγάπη για όλους όσους συναντώ; Είναι σχεδόν ασυμβίβαστο με την ανθρωπιά μου! Και όμως... Εκείνος το έζησε. Αγάπησε, χωρίς όρια, χωρίς όρους, όταν ήταν εύκολο με τους φίλους του, αλλά και, κυρίως, όταν ήταν δύσκολο... μέχρι του σημείου να συγχωρήσει εκείνους που τον έκαναν να πεθάνει πάνω σε ένα σταυρό, μέσα σε φρικτά βάσανα. Και αυτή η αγάπη που έζησε άνευ όρων στην επίγεια ζωή του είναι ακόμα ζωντανή. Ο Ιησούς με αγαπάει σήμερα. Εκεί που βρίσκομαι, στη ζωή μου. Και έχω την επιλογή να του ανοίξω την πόρτα μου. Ή όχι. Και αν επιλέξω να του ανοίξω την πόρτα μου, να γίνω αδελφός Του, αδελφή Του, γιος, κόρη του ίδιου Πατέρα, βιώνω πόσο ζωογόνος είναι η Αγάπη Του για τη ζωή μου, ο λόγος Του η πηγή της Ζωής. Αλλά πόσο απαιτητικό είναι το μήνυμά Τoυ!

 

2. Ναι, το μήνυμά Του είναι απαιτητικό, γιατί μου ζητά να αγαπήσω αληθινά !

Όχι να προσποιούμαι ότι μου αρέσει ο άλλος, αλλά να αγαπώ με την καρδιά μου, και μερικές φορές θα πρέπει να χρησιμοποιήσω τη θέλησή μου. Το θέμα είναι να επιλέξω να αγαπήσω το άλλο άτομο. Είναι σχεδόν μια μάχη με την αλάνθαστη, εύθραυστη, συχνά πληγωμένη ανθρωπιά μου, η οποία έχει τόση ανάγκη από αναγνώριση και αγάπη.

Αυτή είναι η ανθρώπινη αδυναμία μου! Στην καρδιά της ευθραυστότητάς μου, έχω την τεράστια τύχη να γνωρίζω ότι αγαπιέμαι άνευ όρων από τον Κύριό μας. Αυτό με κάνει ένα άτομο που μπορεί να στηριχτεί γερά στον βράχο που είναι ο Κύριος και ο Θεός μου. Είναι αλάθητος!

 

3. Ας αγαπάμε ο ένας τον άλλον.

Επειδή ο Θεός μας αγαπάει. Ας αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον, ώστε να είμαστε συνεπείς με αυτά που πιστεύουμε, αυτά που λέμε και αυτά που κάνουμε! Έτσι ώστε να μην σκεφτόμαστε πλέον με όρους των όμορφων θεωρητικών ιδεών της πίστης, αλλά με την εμπειρία της ανθρωπιάς μας που μας επισκέπτεται ο Θεός. Την ανθρωπιά μας που κατοικείται από τον Θεό. Και στην οποία κατοικεί Εκείνος. Στην οποία προσκολλόμαστε. Του ανοίγουμε την πόρτα. Ο Ιησούς μας μιλάει και εμείς απαντάμε με πράξεις.

Μέσω αυτής της νέας εντολής, θα μαρτυρήσουμε τον Θεό που είναι αγάπη. Θα είμαστε σε θέση να πάμε εκεί όπου ο Κύριος πηγαίνει μπροστά μας και ανοίγει το δρόμο για εμάς. Αυτός είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή.

Ναι, η μαρτυρία μας θα είναι αληθινή, αν συνειδητοποιήσουμε αυτή την αγάπη που ο Κύριος μοιράζεται μαζί μας και μας ζητά να μοιραστούμε ο ένας με τον άλλον, από αγάπη προς το άγιο όνομά Του.

Έτσι, αν οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι είμαστε ζωντανοί επειδή αγαπάμε, θα έλκονται από τόση αγάπη, από εκείνον που είναι η πηγή κάθε αγάπης.

 

Προσευχή :   Κύριε, θυμάμαι τις πράξεις και τις χειρονομίες αγάπης που έχω λάβει και που με έχουν οικοδομήσει. Σε ευχαριστώ για την αγάπη που μου έδωσες μέσα από ένα χαμόγελο, μια λέξη, μια στιγμή μοιράσματος, μια φιλία, μια συγχώρεση, μια μαρτυρία. Όλα αυτά είναι πολύ ανθρώπινα και, ταυτόχρονα, ξέρω ότι εκεί που κατοικεί η αγάπη, είσαι κι εσύ εκεί, κρυμμένος. Σας λατρεύω μέσα στην αγάπη των αδελφών μου στην ανθρωπότητα. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος του Πάσχα

6η Κυριακή μετά την Ανάσταση

Λουκάς 24: 36-48

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Ζαν Σφέιρ

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ενώ οι μαθητές μιλούσαν γι' αυτά, στάθηκε ανάμεσά τους ο Ιησούς και τους λέει: «Ειρήνη σ' εσάς!» Αυτοί από την ταραχή και το φόβο τους νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα. Εκείνος τους είπε: «Γιατί είστε τρομαγμένοι και γιατί γεννιούνται στην καρδιά σας αμφιβολίες; Κοιτάξτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, για να βεβαιωθείτε ότι είμαι εγώ ο ίδιος. Ψηλαφίστε με και δείτε· ένα φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε εμένα να έχω». Και λέγοντας αυτά τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια του. Αυτοί από τη χαρά και την έκπληξή τους δεν πίστευαν στα μάτια τους· τους ρώτησε τότε ο Ιησούς: «Έχετε τίποτε φαγώσιμο;» Του έδωσαν τότε ένα κομμάτι ψητό ψάρι και ένα κομμάτι κηρύθρα με μέλι. Τα πήρε και τα έφαγε μπροστά τους.

Ύστερα τους είπε: «Αυτά εννοούσα με τα λόγια που σας έλεγα όταν ήμουν ακόμη μαζί σας, ότι δηλαδή πρέπει να εκπληρωθούν όλα όσα είναι γραμμένα για μένα στο νόμο του Μωυσή, στους προφήτες και στους Ψαλμούς». Τότε τους φώτισε το νου, για να καταλαβαίνουν τις Γραφές, και τους είπε: «Οι Γραφές λένε ότι έτσι έπρεπε να γίνει, και έτσι έπρεπε να πάθει ο Μεσσίας, ν' αναστηθεί από τους νεκρούς την τρίτη μέρα και να κηρυχθεί στο όνομά του μετάνοια και άφεση αμαρτιών σ' όλα τα έθνη, αρχίζοντας από την Ιερουσαλήμ. Εσείς είστε μάρτυρες όλων αυτών. Κι εγώ θα σας στείλω αυτό που σας υποσχέθηκε ο Πατέρας μου. Εσείς καθίστε στην Ιερουσαλήμ ωσότου ο Θεός σάς οπλίσει με τη δύναμή του».

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Ιησού Χριστώ,

Ο αναστημένος Κύριος συνεχίζει, σε αυτή την περικοπή από τον Ευαγγελιστή Λουκά, να εμφανίζεται στους μαθητές του και να τους βοηθά να μεταβούν από το φόβο στην ειρήνη και από την απιστία στην πίστη.

1. «Γιατί γεννιούνται στην καρδιά σας αμφιβολίες;»

 Οι Απόστολοι γέμισαν φόβο όταν είδαν τον Ιησού, γιατί τον θεωρούσαν νεκρό. Τον είδαν χτυπημένο, να γελοιοποιείται, να περιφρονείται και τελικά να πεθαίνει στο σταυρό. Συχνά ταλαιπωρούμαστε όπως οι Απόστολοι επειδή είμαστε εγκλωβισμένοι στην παρούσα στιγμή και δεν επιτρέπουμε στην πίστη και την ελπίδα να αντικαταστήσουν την στάση και τις σκέψεις μας.

«Ειρήνη σε σας!». Η παρουσία του Ιησού έχει σκοπό να ηρεμήσει τον φόβο των μαθητών. Ο λόγος Του υποτίθεται ότι θα ηρεμήσει την απιστία τους. Αυτή η διάσταση είναι ένα μείγμα χαράς και έκπληξης.

 

2. « Ψηλαφίστε με και δείτε. »

Ο Ιησούς γνωρίζει ότι οι απόστολοι δεν καταλαβαίνουν ακόμη και ότι πρέπει να τους αφυπνίσει τις αισθήσεις τους για να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τις αμφιβολίες τους. Οι απόστολοι πίστευαν σε κάποιο βαθμό, αλλά έπρεπε να ενισχυθούν, να διαφωτιστούν περαιτέρω, και αυτές οι εμφανίσεις είναι για να ενισχύσουν τους μαθητές στην πίστη στην ανάσταση του Κυρίου. Στα Ευαγγέλια, το άγγιγμα του Χριστού είναι μια μεταφορά της πίστης, όπως έδειξε στην περίπτωση της γυναίκας που αιμορραγούσε.

 

3. «Τότε τους φώτισε το νου, για να καταλαβαίνουν.»

Ήταν δύσκολο για τους αποστόλους να πιστέψουν, αλλά όταν ο Ιησούς τους έδωσε αυτές τις αποδείξεις, ήταν πρόθυμοι να λάβουν τη χάρη να κατανοήσουν την τρέλα του σταυρού και το βάθος της αγάπης του Χριστού για τις ψυχές. Για να τους απομακρύνει την ιδέα ότι μπορεί να είναι πνεύμα, τους ζητάει να φάνε. Και ένα πνεύμα δεν τρώει! Τους θυμίζει λοιπόν όλα όσα τους είχε πει όταν ήταν μαζί τους. Και καθώς έβλεπε ότι η πίστη τους βάραινε ακόμα από σκέψεις που τους απομάκρυναν από την πραγματικότητα της ανάστασής Του, χρησιμοποιεί τις γραφές για να τους πει ότι είναι η εκπλήρωση όλων όσων είχαν πει ο Μωυσής, οι προφήτες και οι ψαλμοί. Ο Ιησούς είναι αυτός που ανοίγει το μυαλό των μαθητών για την κατανόηση των ιερών γραφών. «Εσείς είστε μάρτυρες αυτού του γεγονότος.»

Η μόνη θεραπεία για τις αμφιβολίες είναι να προχωρήσετε σε αποστολή. Η αποδοχή του να είστε μάρτυρες είναι η διέξοδος από τον λαβύρινθο της αμφιβολίας και της απιστίας. Αλλά οι μαθητές δεν θα έχουν τη δύναμη να το κάνουν αυτό. Έτσι, ο Ιησούς τους στέλνει το Άγιο Πνεύμα, τον Παράκλητο, υποσχόμενος ότι είναι η δύναμη που έρχεται από ψηλά. Όπως το Άγιο Πνεύμα που είναι η δύναμη του Παντοδύναμου που σκέπασε τη Μαρία στον Ευαγγελισμό. Εδώ ο Ιησούς λέει στους μαθητές ότι θα λάβουν αυτό που υποσχέθηκε ο Πατέρας, μια δύναμη από ψηλά.

 

Προσευχή :   Κύριε, κάνε με να πιστέψω σε σένα με όλο μου το είναι. Κάνε με να ζω με την Ανάστασή σου πάντα παρούσα στο μυαλό και την καρδιά μου. Κάνε με να είμαι πάντα ενωμένος μαζί σου, ό,τι κι αν συμβεί. Αφαίρεσε αυτή την άπιστη καρδιά από μένα, Κύριε, και βάλε μέσα της τη δική Σου. Αμήν.

 

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου