Category: Archbishop’s Teaching

«Η μητέρα σου σε πήγε στους λόφους της Ιουδαίας, ενώ ήσουν ακόμα στη μήτρα της, και εκεί συνάντησες τον Ιωάννη, γεμίζοντάς τον με τη χαρά του Αγίου Πνεύματός Σου, και τότε οι λόφοι γέμισαν από χαρά και αγαλλίαση.» - Προσευχή συγχώρεσης

Μετά τη συνάντησή της με τον αρχάγγελο Γαβριήλ, η Μαρία πήγε βιαστικά στην ορεινή χώρα της Ιουδαίας, στο σπίτι του Ζαχαρία, για να βοηθήσει την ηλικιωμένη ξαδέλφη της Ελισάβετ που περίμενε τη γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή. Δεν είχε λάβει εντολή από τον αρχάγγελο να κάνει αυτό το έργο φιλανθρωπίας, αλλά η πρώτη της πράξη ως Μητέρα του Θεού ήταν να σπεύσει να βοηθήσει, σε μια γενναιόδωρη πράξη προσφοράς. Θα μπορούσε πολύ εύκολα να πει στον εαυτό της: «Πρέπει να κρυφτώ ήσυχα στο σπίτι μου και να μην βγω έξω ανάμεσα στους ανθρώπους, αφού κουβαλάω τον Υιό του Αιώνιου Πατέρα!». Όχι, δεν έκανε κάτι τέτοιο.

Με νεανική πληθωρικότητα, γεμάτη από Το Θεό, η Παρθένος Μαρία πήγε στον οίκο της σιωπής, τον οίκο του Ζαχαρία. Τιμωρημένος για την έλλειψη πίστης του, ο Ζαχαρίας έμεινε βουβός από τον αρχάγγελο. Αυτή η τιμωρία δεν θα αρθεί μέχρι τη γέννηση του Βαπτιστή. Η επίσκεψη της Παρθένου Μαρίας όμως έφερε το Έλεος του Θεού στο σπίτι, πλημμυρίζοντάς το με χάρη. Χορεύοντας από χαρά με την επίσκεψη του βρέφους Χριστού στην κοιλιά της μητέρας Του, ο Ιωάννης καθαρίστηκε από το προπατορικό αμάρτημα και διακήρυξε την εγγύτητα της σωτηρίας με το άλμα της χαράς του στην κοιλιά της μητέρας του.

Η παρουσία του αγέννητου Χριστού πλημμύρισε την Ελισάβετ με το πνεύμα της προφητείας, κάνοντάς την να φωνάξει τα λόγια που θα γίνονταν το «Χαίρε Μαρία» μέχρι το τέλος του χρόνου και για όλη την αιωνιότητα: «Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλιάς Σου!».

Το γλυκό άρωμα μιας ψυχής που μιλάει πάντα στον Θεό μπορεί να αλλάξει την κατεύθυνση του κόσμου. Ο βαπτισμένος οπαδός του Χριστού με την ψυχή του, στην κατάσταση της χάρης, θα είναι όργανο του Αγίου Πνεύματος. Ακόμη και μια συνηθισμένη επίσκεψη σε έναν φίλο ή αγαπημένο πρόσωπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το Άγιο Πνεύμα για να θεραπεύσει τον κόσμο και να διανείμει τη χάρη του Θεού. Σε αυτή την όμορφη εποχή που ετοιμαζόμαστε για τη γέννηση του Χριστού, ας εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία για να χαμογελάσουμε ο ένας στον άλλον, να χαιρετήσουμε ο ένας τον άλλον με φιλία και καλοσύνη. Ας βγούμε από το δρόμο μας για να βοηθήσουμε κάποιον που έχει ανάγκη. Τόσο πολύ καλό μπορεί να γίνει και πρέπει να γίνει σε αυτή την ιερή περίοδο, που θα πρέπει να κάνει όλους όσους συναντάμε να θέλουν το έλεος του Θεού στη ζωή τους. Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #504

Ο Ιησούς συλλαμβάνεται από το Άγιο Πνεύμα στη μήτρα της Παρθένου Μαρίας, επειδή είναι ο Νέος Αδάμ, ο οποίος εγκαθιδρύει τη νέα δημιουργία: «Ο πρώτος άνθρωπος ήταν από τη γη, άνθρωπος από χώμα- ο δεύτερος άνθρωπος είναι από τον ουρανό». (Α' Κορ. 15:45,47) Από τη σύλληψή του, η ανθρωπότητα του Χριστού είναι γεμάτη από το Άγιο Πνεύμα, διότι ο Θεός «δίνει σ' αυτόν το Πνεύμα χωρίς μέτρο.» Από «το πλήρωμά του» ως κεφαλή της λυτρωμένης ανθρωπότητας «όλοι έχουμε λάβει, χάρη επί χάρη». Ιωά 3:34

Προσευχή: Θεέ της Ειρήνης, εγκαθίδρυσε την ειρήνη μεταξύ όλων των εθνών της γης και μεταξύ των παιδιών της Εκκλησίας Σου. Άπλωσε τη δεξιά χείρα του ελέους Σου πάνω μας και πάνω στους κεκοιμημένους μας για να δοξάζουμε Εσένα, τον Πατέρα Σου και το Άγιο Πνεύμα Σου, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Your mother took you to the hills of Judea while you were still in her womb, and there you met John, filling him with the joy of your Holy Spirit, and then the hills were filled with joy and gladness.” – Prayer of Forgiveness

Springing up from her encounter with the Archangel Gabriel, Mary went with haste to the hill country in Judea, to the house of Zechariah, to help her elderly cousin Elizabeth who was expecting the birth of John the Baptist. She was not instructed to do this work of charity by the archangel, but her first act as the Mother of God was to hurry to help, in a generous act of service. She could have very easily said to herself “I must quietly hide myself in my house and not go out among people, since I am carrying the Son of the Eternal Father!”

No, she did no such thing. With youthful exuberance, filled with God, the Virgin Mary went to the house of silence, the house of Zechariah.  Punished for his lack of faith, Zechariah was made mute by the archangel. This chastisement would not be lifted until the birth of the Baptist. The Virgin Mary’s visit however brought the Mercy of God to the house, flooding it with grace.

Dancing for joy at the visitation of the Infant Christ in his mother’s womb, John was cleansed of original sin, and he proclaimed the nearness of salvation by his leap of joy in his mother’s womb. The presence of the unborn Christ flooded Elizabeth with the spirit of prophecy, making her cry out the words that would become the “Hail Mary” until the end of time and for all eternity “Blessed are you among women, and blessed is the fruit of your womb!”

The sweet aroma of a soul that is always speaking to God can change the direction of the world. The baptized follower of Christ with their soul, in the state grace will be an instrument of the Holy Spirit. Even an ordinary visit to a friend or loved one can be used by the Holy Spirit to heal the world and distribute the grace of God. In this beautiful season when we prepare for the birth of Christ, let us take advantage of every opportunity to smile at each other, to greet each other with friendship and kindness.  Let us go out of our way to help someone in need. So much good can be and should be done in in this holy season, that it should cause everyone we meet to want the mercy of God in their lives.

Catechism of the Catholic Church #504

Jesus is conceived by the Holy Spirit in the Virgin Mary’s womb because he is the New Adam, who inaugurates the new creation: “The first man was from the earth, a man of dust; the second man is from heaven.” (1 Cor 15:45,47) From his conception, Christ’s humanity is filled with the Holy Spirit for God “gives him the Spirit without measure.” From “his fullness” as the head of redeemed humanity “we have all received, grace upon grace.” (John 3:34)

Prayer

O God of Peace, establish peace among all nations of the earth and among the children of your Church. Extend the right hand of your mercy upon us and upon our departed that we may glorify you, your Father and your Holy Spirit, forever. Amen.

«Ο Θεός είναι αγάπη και αυτός που αγαπά δεν παραμένει σκληρός. Ναι, στέκεται σταθερός, αλλά όχι σκληρός, δεν μένει άκαμπτος στις θέσεις του, αλλά επιτρέπει στον εαυτό του να επηρεάζεται και να συγκινείται.»
Πάπας Φραγκίσκος, Angelus, 20 Αυγούστου 2023

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Αυτή την Κυριακή, διαλογιζόμαστε πάνω στην όμορφη εικόνα μεταξύ του Αρχαγγέλου Γαβριήλ και της Μητέρας μας, Παναγίας. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, προετοιμάζοντας αυτό το κείμενο σε κομψά ελληνικά, πρέπει να πήρε συνέντευξη από την Παναγία για να λάβει αυτή τη διήγηση, αφού μόνο αυτή ήταν παρούσα. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, με έμπειρη δημοσιογραφική ικανότητα, οργάνωσε την ιστορία έτσι ώστε να ακολουθεί αμέσως μετά την αφήγηση του Ζαχαρία στο ναό, την οποία γιορτάσαμε την περασμένη Κυριακή. Αυτό έγινε προσεκτικά, υπό την επίδραση του Αγίου Πνεύματος. Ο ευαγγελιστής θέλησε να αντιπαραβάλει δύο εντυπωσιακά παρόμοια γεγονότα που όμως ήταν ριζικά διαφορετικά στην ουσία τους.
Τόσο ο Ζαχαρίας όσο και η Παναγία μας έκαναν μια ερώτηση στον αρχάγγελο, αλλά από δύο εξαιρετικά διαφορετικές θέσεις. Η ερώτηση του Ζαχαρία οφειλόταν στην αδυναμία του να πιστέψει ότι ο Θεός θα ανέστειλε τους νόμους της φύσης (ο ίδιος και η σύζυγός του ήταν προχωρημένοι σε ηλικία) για να επιφέρει τη γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η ερώτηση της Μαρίας δεν είχε τις ρίζες της στη δυσπιστία για τη δύναμη του Θεού, αλλά είχε τις ρίζες της σε κάτι πολύ πιο μυστηριώδες. Η Παναγία μας δεν αμφέβαλε για τη δύναμη του Θεού, ούτε αγνοούσε πώς δημιουργήθηκαν τα παιδιά. Η ερώτησή της, «Πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό, αφού δεν γνωρίζω κανέναν άνδρα», είναι εξαιρετικά μυστηριώδης. Ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ιωσήφ και θα μπορούσε φυσικά να υποθέσει ότι η σύλληψη του Παιδιού θα γινόταν με φυσιολογικό συζυγικό τρόπο.
Ωστόσο, ο δισταγμός της αποκαλύπτει ένα πολύ μεγάλο μυστήριο που δεν αποκαλύπτεται από τον ευαγγελιστή Λουκά. Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε. Η Μαρία πρέπει να είχε συνάψει νωρίτερα ένα συμβόλαιο με τον Θεό, ορκίζοντας τον εαυτό της σε μια κατάσταση αιώνιας παρθενίας. Αυτό το συμβόλαιο ήταν εντελώς ανήκουστο μεταξύ των Εβραίων γυναικών της εποχής της, καθώς κάθε Ισραηλίτισσα ήλπιζε να γίνει η μητέρα του Μεσσία. Το συμβόλαιό της, επομένως, είναι ακόμη πιο μυστηριώδες.

Γιατί προχώρησε σε αυτή τη δέσμευση; Πίστευε ότι με τη θυσία της θα ανάγκαζε τον Θεό να στείλει τον Μεσσία στο Ισραήλ; Είναι απολύτως πιθανό ότι ο Άγιος Ιωσήφ γνώριζε αυτό τη συμφωνία, αλλά επειδή τον παρακαλούσε τόσο πολύ η Υπεραγία Θεοτόκος, αποδέχθηκε ευχαρίστως αυτή τη συμφωνία με την οποία ο γάμος του μαζί της δεν θα διεξαγόταν με τον κανονικό τρόπο. Το ερώτημά της, λοιπόν, ήταν ριζικά διαφορετικό από εκείνο του Ζαχαρία. Χρειαζόταν μια διευκρίνιση σχετικά με την προηγούμενη δέσμευσή της για αιώνια παρθενία. Η Μαρία είναι η τέλεια μαθήτρια, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να αλλάξει τα σχέδιά της για να αποδεχθεί το θέλημα του Θεού. Με τον τρόπο αυτό, ο Θεός δεν ξηλώνει ή καταστρέφει τη δέσμευση της Μαρίας, αλλά τη μεγεθύνει θαυμάσια και την κάνει θαυματουργικά καρποφόρα.

Πόσο εύκολο είναι, ακόμη και για έναν εξαιρετικά καλό σκοπό, να πέσουμε σε μία σκληρότητα που δεν αναγνωρίζει το θέλημα του Θεού σε μία νέα πραγματικότητα. Το να είμαστε ελαστικοί και ευλύγιστοι στην πνευματική μας ζωή σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι να αφεθούμε στα σχέδια του Θεού και να δεχτούμε με χαρά το θέλημά Του. Μια ασθένεια, μια οικονομική ανατροπή, μια μεγάλη μετακόμιση σε άλλη πόλη μπορεί να μας δοκιμάσει πραγματικά. Θέλουμε τα πάντα να γίνουν όπως ήταν.

Προσευχή: Σε αυτή την περίοδο προετοιμασίας για τη γέννηση του Χριστού, ας ζητήσουμε από την Υπεραγία Θεοτόκο να αποκτήσει για εμάς μεγαλύτερη πίστη και να προσευχηθούμε με χαρά: «Ας γίνει σύμφωνα με τον λόγο Σου». Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

“God is love and the one who loves does not remain rigid. Yes, they stand firm, but not rigid; they do not remain rigid in their own positions, but allow themselves to be moved and touched," – Pope Francis, Angelus remarks, August 20, 2023

Dear brothers and sisters in Christ,

This Sunday, we read the beautiful account between the Archangel Gabriel and our Blessed Mother. The evangelist St. Luke in preparing this text in elegant Greek, must have interviewed our Lady to obtain this account, since she alone was present. St. Luke, with expert journalistic skill, arranged the story to follow directly after the account of Zechariah in the temple, which we celebrated last Sunday. This was done thoughtfully, under the influence of the Holy Spirit. The evangelist wished to contrast two remarkably similar events but were radically different in their essence.

Both Zechariah and Our Lady asked the archangel a question but from two vastly different positions. Zechariah’s question was due to his inability to believe that God would suspend the laws of nature (he and his wife were advanced in years) to bring about the birth of John the Baptist. Mary’s question was not rooted in disbelief in the power of God but was rooted in something much more mysterious. Our Lady did not doubt the power of God, nor was she ignorant of how children came to be. Her question, “How can this be, since I know not man” is extremely mysterious. She was betrothed to Joseph, and she could have naturally assumed that the conception of the Child would take place in a normal marital manner. However, her hesitancy reveals a very great mystery that is not revealed by St. Luke. We can only guess. Mary must have entered a contract with God earlier, vowing herself to a state of perpetual virginity.
This contract was entirely unheard of among the Hebrew women of her time, as every Israelite woman hoped to be the mother of the Messiah. Her contract, therefore, is even more mysterious.

Why did she enter this contract? Did she believe by doing this, she would by her sacrifice, compel God to send the Messiah to Israel? It is entirely possible that St. Joseph was aware of this contract, but because he was so besought with the Blessed Virgin, he happily accepted this arrangement in which his marriage to her would not be lived in the normal manner. Her question then, was radically different than Zechariah’s. She needed a clarification on her earlier commitment of perpetual virginity. Mary is the perfect disciple, ready at an instant, to change her plans to accept the Will of God. In doing so, God does not tear or destroy Mary’s commitment but marvellously magnifies it and makes it miraculously fruitful.

How easy it is, even for an exceptionally good purpose, to fall into a rigidity that does not recognize God’s will in a new reality. Being supple and youthful in our spiritual life means we are ready to yield to God’s plans and cheerfully accept His Will. An illness, an economic reversal, a big move to another city can really try us. We want everything to go back to way things were.

Prayer
In this period of preparation for the birth of Christ, let us ask the Blessed Virgin to obtain for us greater faith and happily pray: “Be it done according to Your Word.”

+ Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Σήμερα γιορτάζουμε την εορτή της Ευαγγελισμού του Ζαχαρία, όταν στάλθηκε ο Γαβριήλ για να του φέρει το χαρμόσυνο μήνυμα, καθώς εκείνος πρόσφερε θυμίαμα». - Προσευχή συγχώρεσης

Η Μαρωνιτική Εκκλησία στη Θεία Λειτουργία της, χρησιμοποιεί άφθονο θυμίαμα. Αυτό το πολύτιμο μυστήριο κληρονομήθηκε από τη λειτουργία του Ναού στην Ιερουσαλήμ. Με την καταστροφή του Ναού και το τέλος των θυσίας ζώων το 70 μ.Χ. οι πρώτοι Χριστιανοί υιοθέτησαν με ενθουσιασμό την προσφορά θυμιάματος στη Θεία Λειτουργία τους. Το θυμίαμα για τους Εβραίους ήταν μια προφητεία της αναίμακτης θυσίας της Θείας Λειτουργίας (Μαλ 1:11), της ουράνιας λειτουργίας (Αποκάλ. 5:8) και του επερχόμενου Μεσσία (Σειράχ 50: 5-9), ο οποίος θα ήταν σαν το «πρωινό αστέρι που λάμπει μέσα στα σύννεφα, σαν την πανσέληνο, σαν τον ήλιο που λάμπει στο ναό του Υψίστου, σαν το ουράνιο τόξο που λάμπει με δόξα ενάντια στα σύννεφα, σαν τα τριαντάφυλλα την άνοιξη, σαν τα κρίνα δίπλα σε ένα ρυάκι, σαν τους κέδρους του Λιβάνου το καλοκαίρι, σαν το θυμίαμα που καίει (...).

Οι πρώτοι χριστιανοί ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι στη χρήση θυμιάματος. Οι αφηγήσεις των μαρτύρων δείχνουν την ηρωική άρνησή τους να προσφέρουν θυμίαμα για ψευδή λατρεία στα είδωλα της Ρώμης. Αυτοί οι χριστιανοί μάρτυρες αποδεικνύουν την πίστη της πρώιμης Εκκλησίας στο μυστήριο του θυμιάματος.

Στις μέρες μας, οι ψεύτικοι θεοί, και τα είδωλα είναι παρόντα παντού.  Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και αφοσιωμένοι, όπως ακριβώς και οι πρώτοι Χριστιανοί. Πόσο εύκολο είναι να προσφέρουμε απλώς θυμίαμα ακολουθώντας το πλήθος, συμμετέχοντας σε κουτσομπολιά ή ενδίδοντας στο κλίμα του αισθησιασμού και του υλισμού. Πρέπει να είμαστε ριζοσπαστικοί στη δέσμευσή μας στον αληθινό και ζωντανό Θεό.

Ο καθένας από εμάς είναι ένας κόκκος θυμιάματος. Εκτός από τον Χριστό, είμαστε απλώς ένας κόκκος άμμου, αλλά όταν τοποθετούμαστε πάνω στο ζωντανό κάρβουνο που είναι ο Χριστός, γεμίζουμε τη γη με τη μυρωδιά της ειρήνης και της ελευθερίας.

Προσευχή:  Κύριε Ιησού, καθώς ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τη γέννησή σου, απάντησε στις προσευχές μας όπως έκανες για τον Ζαχαρία την ώρα του θυμιάματος. Είθε οι προσευχές μας να ανυψωθούν σε σένα σαν θυμίαμα μπροστά σου. (Ψαλμός 141). Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Today we celebrate the feast of the Announcement to Zechariah, when Gabriel was sent to bring the good news to him, as he was offering incense.” – Prayer of Forgiveness

The Maronite Church in her Divine Liturgy, uses an abundance of incense. This precious sacramental was inherited from the liturgy of the Temple in Jerusalem. With the destruction of the Temple, and the end of animal sacrifice in 70 A.D. the first Christians enthusiastically adopted the offering of incense in their Liturgy. Incense for the Hebrews was a prophecy of the bloodless sacrifice of the Mass (Mal 1:11) and the heavenly liturgy (Rev 5:8) and the coming Messiah (Sirach 50:5–9) who would be like the “morning star shining through the clouds, like the full moon, like the sun shining on the Temple of the Most High, like the rainbow gleaming in glory against the clouds, like roses in spring time, like lilies beside a stream, like the cedars of Lebanon in summer, like burning incense (…).”

The early Christians were particularly sensitive to the use of incense. The accounts of the martyrs show their heroic refusal to offer incense in false worship to the idols of Rome. These Christian martyrs prove the early Church’s belief in the sacramental of incense.

In our own day, false gods, and idols are present everywhere.  We must be alert and committed just as the first Christians. How easy it is to simply offer incense by going along with the crowd, taking part in gossip, or giving into the climate of sensuality and materialism.  We must be radical in our commitment to the true and living God.

Each of us is a grain of incense. Apart from Christ, we are just a grain of sand, but when we are placed on the Living Coal which is Christ, we fill the earth with the odour of peace and freedom.

Prayer

Lord Jesus, as we prepare to celebrate your birth, answer our prayers as you did for Zechariah in the hour of incense. May our prayers ascend to you like incense in your sight. (Psalm 141)

+Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα

Τις Κυριακές που προηγούνται της περιόδου της ένδοξης αναγγελίας της γέννησης του Ιησού Χριστού, οι Μαρωνίτες πιστοί εξετάζουν πρώτον τη θεία προέλευση της Εκκλησίας (Κυριακή του Εξαγιασμού της Εκκλησίας) και, στη συνέχεια, την εξαιρετική ενότητα του ανθρώπινου και του θείου στην Εκκλησία (Κυριακή της Ανακαίνισης της Εκκλησίας).

Στον Χριστό, το ανθρώπινο και το θείο κατοικούσαν σε μια τέλεια ενότητα. Αυτό το μεγάλο μυστήριο έχει αμφισβητηθεί από διάφορες αιρέσεις ανά τους αιώνες, αλλά η Εκκλησία έχει παραμείνει σταθερή στην ομολογία της ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν και τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Με έναν μυστηριώδη τρόπο, αυτή η ενότητα αντανακλάται στη ζωή της Εκκλησίας που ίδρυσε.  Η Εκκλησία ζει και δρα στον κόσμο, αλλά ο στόχος και η δύναμή της δεν είναι εδώ στη γη αλλά στον ουρανό. Η Εκκλησία επιδιώκει μόνο τη σωτηρία της ανθρωπότητας, αλλά ασχολείται και με τις κοσμικές υποθέσεις.

Ο Χριστός πήρε ένα τεράστιο ρίσκο διαμορφώνοντας την Εκκλησία πάνω στο μυστήριο του προσώπου Του. Ακριβώς όπως οι σύγχρονοί του σήκωσαν πέτρες για να τον σκοτώσουν επειδή επέμενε στη θεότητά Του (Ιωάννης 10:31), έτσι και η Εκκλησία Του βιώνει στο δικό της προσκύνημα τον ίδιο διωγμό, την ίδια απόρριψη.

Ο κυρίαρχος άνεμος της εκκοσμίκευσης επιδιώκει ένα ακατόρθωτο εγχείρημα στο να διαχωρίσει αυτόν τον κόσμο από τον Θεό.

Η Εκκλησία, που σημαίνει ο καθένας από τους βαπτισμένους, με τα δικά μας προσωπικά χαρίσματα, ταλέντα και αρετές, πρέπει να εργαστεί σκληρά για να υποστηρίξει την αλήθεια εν Χριστώ και να αρνηθεί να υποβιβάσει τη θρησκεία στη σφαίρα του ιδιωτικού και του άσχετου.

Προσευχή: Δώσε, Κύριε Ιησού, ότι εμείς που είμαστε φτιαγμένοι από μια χούφτα πηλό, μπορούμε να γίνουμε καλοί θεμέλιοι λίθοι, ζωντανοί λίθοι στην Αγία Εκκλησία Σου. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“I and the Father are one.”

On the Sundays preceding the season of the birth of Christ, the Maronite faithful consider firstly the divine origins of the Church (the Sunday of the Consecration of the Church) and then secondly, the extraordinary unity of the human and the divine in the Church (the Sunday of the Renewal of the Church).

In Christ, the human and the divine dwelt in a perfect unity. This great mystery has been challenged by various heresies throughout the centuries, but the Church has stood firm in her confession that Christ was both perfect God and perfect man. In a mysterious way, this unity is reflected in the life of the Church that He founded. The Church lives and acts in the world, but its goal and strength are not here on earth but in heaven. The Church seeks only the salvation of mankind, but she is also concerned with temporal affairs.

Christ took an enormous risk in fashioning the Church upon the mystery of his Person. Just as his contemporaries picked up stones to kill him because He insisted on His divinity (John 10:31), so too His Church experiences in her own pilgrimage, the same persecution, the same rejection.
The prevailing wind of secularism seeks an impossible task in separating this world from God. The Church, which means each one of the baptized, with our own personal gifts, talents, and virtues, must work hardto uphold the truth in Christ and refuse to relegate religion to the realm of the private and the irrelevant.

Prayer
Grant, Lord Jesus, that we who are made from a handful of clay, may be good foundation stones, living stones in your holy Church.

† Mgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Και σου λέω, εσύ είσαι ο Πέτρος, και πάνω σ' αυτόν τον βράχο θα οικοδομήσω την εκκλησία μου, και οι πύλες του Άδη δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της».

Η Εκκλησία δεν ιδρύθηκε από ανθρώπους, ούτε είναι η απάντηση του ανθρώπου στη σωτήρια δράση του Θεού εν Χριστώ. Όταν μιλάμε για την Εκκλησία, μιλάμε για το έργο του Θεού. Αυτό το έργο του Θεού ξεκίνησε στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Θεός επέλεξε τον Ισραήλ με μια εξαιρετικά συγκεκριμένη κλήση. Στη συνέχεια, με την Ενσάρκωση, τον Ιησού Χριστό, Εκείνον που ήταν εντελώς «αφιερωμένος στον Πατέρα», η Εκκλησία επεκτάθηκε πέρα από τα σύνορα ενός έθνους για να συμπεριλάβει όλη την ανθρωπότητα. Δεν θα βασιζόταν πλέον σε μια εθνικότητα ή μια εθνική ταυτότητα. Αντίθετα, εν Χριστώ, όλοι οι λαοί της γης μπορούν να είναι μέρος της Εκκλησίας. Το Ευαγγέλιο της σημερινής Θείας Λειτουργίας υποδηλώνει ότι ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε την Εκκλησία Του σε μια συγκεκριμένη στιγμή, όταν άλλαξε το όνομα Του ; ωστόσο είναι πιο σωστό να πούμε ότι καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του Κυρίου μας, ίδρυσε την Εκκλησία, φανερώνοντας πώς θα έπρεπε να είναι η Εκκλησία Του, από την Ενσάρκωσή Του μέχρι τον θάνατο, την Ανάσταση, την Ανάληψη και την αποστολή του Παρακλήτου. Μετά την Ανάληψη, το Άγιο Πνεύμα στάλθηκε σε ολόκληρη την Εκκλησία και παραμένει σε αυτήν, υπενθυμίζοντας στους ανθρώπους όλα όσα είπε και έκανε ο Κύριος.

Η Εκκλησία, όπως και τα κτίρια στα οποία λατρεύουμε, είναι αφιερωμένη στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος. Οι επιμέρους Εκκλησίες, όπως η Μαρωνιτική Εκκλησία, διαμορφώνονται κατ' εικόνα της παγκόσμιας Εκκλησίας, της οποίας προΐσταται ο Πάπας. Κάθε τοπική Εκκλησία τελεί υπό έναν επίσκοπο, ο οποίος αναθέτει αρμοδιότητες στον κλήρο και επικουρείται από τους λαϊκούς.

Η κοινωνία των επιμέρους Εκκλησιών με την Παγκόσμια Εκκλησία προσφέρει μια ματιά στην εσωτερική κοινωνία της Αγίας Τριάδας. Όλα όσα αποτελούν μέρος της εξωτερικής δομής της Εκκλησίας έχουν σχεδιαστεί από τον Χριστό για να υπηρετούν το Πνεύμα του Χριστού. Πρέπει να ευχαριστούμε γι' αυτή τη στερεότητα και τη μονιμότητα της Αγίας Εκκλησίας.

Προσευχή: Άγιο Πνεύμα, ανανέωσε το πρόσωπο της γης κάνοντας την Εκκλησία ένα πιο πειστικό σημάδι του Χριστού. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“And I tell you, you are Peter, and on this rock, I will build my church, and the gates of Hades will not prevail against it.” (Matthew 16:13-20)

The Church was not founded by men, nor is it man’s response to the salvific action of God in Christ. When we speak about the Church, we are talking about God’s work. This work of God began in the Old Testament when God chose Israel with an extremely specific calling. Then, with the Incarnation, Christ, the One who was completely “Dedicated to the Father”, the Church expanded beyond the borders of a nation to include all mankind. No longer would it be based upon a nationality or an ethnic identity. Instead, in Christ, all peoples of the earth can be part of the Church.

The Gospel of the Mass today suggests that Christ founded His Church at a specific moment when He changed the name of St. Peter, however, it is more correct to say that throughout Our Lord’s whole life, He established the Church, manifesting how his Church should be, from His Incarnation to His death, resurrection, ascension and the sending of the Paraclete. After the Ascension, the Holy Spirit was sent to the whole Church and stays in it, reminding people of all that Lord said and did.

The Church, like the buildings in which we worship, dedicated to the service of the Holy Spirt. The particular Churches, like the Maronite Church, are formed in the image of the universal Church presided over by the Pope.
Each local Church is under a bishop who delegates responsibilities to the clergy and is assisted by the laity. The communion of the particular Churches with the Universal Church offers a glimpse of the inner communion of the Holy Trinity. Everything that is part of the external structure of the Church is designed by Christ to serve the Spirit of Christ. We must give thanks for this solidity and permanence of the Holy Church.

Prayer
O Holy Spirit, renew the face of the earth by making the Church a more convincing sign of Christ.

+ Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus