Category: Archbishop’s Teaching

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Το σημερινό Ευαγγέλιο είναι μια γενναιόδωρη πρόσκληση από το Άγιο Πνεύμα να αγκαλιάσουμε τον Σταυρό μας, να ξεκινήσουμε την πορεία μας με μεγάλη καρδιά και να δεχτούμε ό,τι μας στείλει ο Θεός. Όπως ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, θέλουμε να πούμε «Μπορούμε!». Φλεγόμενοι από έναν ευγενή ενθουσιασμό, ξεκινάμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό. Αλλά η πεσμένη ανθρώπινη φύση είναι πάντα έτοιμη να επαναστατήσει, και από θλιβερή εμπειρία βλέπουμε αυτή την επανάσταση να εκδηλώνεται με γκρίνια, μουρμούρα και παράπονο.

Νομίζω ότι θα ευχαριστούσε πολύ την Καρδιά του Ιησού αν ο καθένας από εμάς έπαιρνε σήμερα, αυτή την πρώτη Κυριακή του Τιμίου Σταυρού, την ακόλουθη απόφαση: «Καλέ μου Ιησού, δεν θα παραπονεθώ ποτέ». Αυτή η απόφαση θα ήταν μια πράξη μεγάλης πίστης. Όταν παραπονιόμαστε σκεφτόμαστε και ενεργούμε σαν άθεοι, σαν κάποιος που δεν πιστεύει πλέον στον Θεό.

Ο υπηρέτης του Θεού, π. Willie Doyle, SJ έγραψε ότι ο Θεός κάνει ένα μικρό συμβόλαιο με κάθε ανθρώπινο ον. «Είναι σαν να λέει στον καθένα από εμάς: «Παιδί μου, περπάτα υποτακτικά στα λίγα χρόνια της δοκιμασίας σου εδώ, και, ως ανταμοιβή της υπακοής σου στο θέλημά μου, θα σου χαρίσω μια αιωνιότητα ευτυχίας».
Πόσο όμορφα αναφέρεται σε αυτό ο Απόστολος Παύλος: «Διότι λογαριάζω», λέει, « πως τα βάσανα αυτού του καιρού δεν συγκρίνονται με τη δόξα που θα έρθει και που θα αποκαλυφθεί σε μας». Αλλά αντί να βαδίζουμε γενναία στο ακανθώδες μονοπάτι μας, παραπονιόμαστε διαρκώς. Όλοι παραπονιούνται, εκτός από τους αληθινούς υπηρέτες του Θεού, τους αγίους, και αυτοί δεν παραπονιούνται ποτέ, γιατί καταλαβαίνουν το απλό μικρό συμπέρασμα του Θεού».
Λοιπόν, τότε, πείτε στον Θεό ότι δεν θα «παραπονεθείτε ποτέ». Αυτή η μία απόφαση θα σταματήσει όλα τα ξεσπάσματα θυμού, όλη την έλλειψη φιλανθρωπίας. Θα κάνει το εσωτερικό μας ήρεμο και υπομονετικό, όπως ο ίδιος ο Θείος Κύριός μας. Αυτή η μία απόφαση θα σας μεταφέρει στον ουρανό και θα σας κάνει έναν μεγάλο Άγιο.

Προσευχή : Αιώνιε Πατέρα, σήμερα ενώνω τον εαυτό μου με τον Ιησού και τον Τίμιο Σταυρό Του. Δώσε μου τη χάρη να μην παραπονιέμαι ποτέ ξανά και να βλέπω το Χέρι Σου να εργάζεται σε κάθε στιγμή και περίσταση της καθημερινής μου ζωής. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear Brothers and Sisters in Christ,

The Gospel of today is a generous summons by the Holy Spirit to embrace our Cross, to set out with a big heart and to accept whatever God sends our way. Like James and John, we want to say “We can!”. Enflamed by a noble enthusiasm, we set out to follow Christ.  But fallen human nature is always ready to rebel, and from sad experience we see this rebellion manifested in grumbling, mumbling and complaining.

I think it would greatly please the Heart of Jesus if each of us made the following resolution today, on this First Sunday of the Holy Cross: ‘My good Jesus, I will never complain’.  This resolution would be an act of great faith. When we complain we are thinking and acting like an atheist, as someone who no longer believes in God.

The Servant of God, Fr. Willie Doyle, SJ wrote that God makes a little compact with every human being. “It is as if He says to each of us, ‘My child, walk on submissively in your few years of trial here, and, in reward of your obedience to my will, I will bestow on you an eternity of happiness’. How beautifully St. Paul alludes to this: ‘For I reckon,’ he says, ‘that the sufferings of this time are not to be compared with the glory to come, that shall be revealed to us’.

But instead of walking bravely in our thorny path, we are perpetually complaining. All complain, except God’s true servants, the saints, and these never complain, for they understand God’s simple little compact.”

Well then, tell God you will ‘never complain’.  This one resolution will stop all outbursts of temper, all uncharitableness.  It will make our interior calm and patient, like our Divine Lord Himself. This one resolution will carry you to heaven and make you a great saint.

Prayer

Eternal Father, today I unite myself to Jesus and His Holy Cross.  Grant me the grace to never complain again and to see Your Hand at work in every moment and circumstance of my daily life.

+ Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τους είπε ως απάντηση: «Η μητέρα μου και οι αδελφοί μου είναι εκείνοι που ακούν τον λόγο του Θεού και ενεργούν σύμφωνα με

αυτόν ».

Η Μαρωνιτική Εκκλησία αισθανόταν πάντα τη μητρική προστασία και την τρυφερότητα της Παναγίας. Κάθε μέλος των Μαρωνιτών πιστών μαθαίνει από τις πρώτες στιγμές της ζωής του, ότι η Μητέρα του Θεού είναι και μητέρα του. Αυτήν την όγδοη Σεπτεμβρίου, θέλουμε να είμαστε πολύ καλά παιδιά της Μαρίας και μέσα από τη Μαρωνιτική Λειτουργία, να γιορτάσουμε τα γενέθλιά της. Θέλουμε να της δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, με όλη μας την αγάπη και τη στοργή. Μακριά από το να μας αποσπάσει την προσοχή από την ημέρα του Κυρίου (Κυριακή), φανταζόμαστε τους εαυτούς μας να κάνουμε αυτό που θα έκανε ο ίδιος ο Χριστός στα γενέθλιά της- να χαρίζουμε κάθε σημάδι αγάπης στην πιο αγνή Μητέρα Του ...

Ωστόσο, το Ευαγγέλιο είναι δηκτικό στο ότι δεν μιλάει ποτέ για τον Κύριό μας να απονέμει δημόσια τον έπαινο και την αγάπη του στη Μητέρα Του. Στην πραγματικότητα, φαίνεται να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σε κάθε ευαγγελική συνάντηση μεταξύ της Μητέρας και του Υιού, υπάρχει πάντα κάτι σαν αποφασιστικότητα στον τρόπο με τον οποίο ο Κύριός μας αντιμετωπίζει τη Μητέρα Του.
Θυμάστε πώς της μίλησε στην Ιερουσαλήμ, όταν Τον βρήκε στο Ναό; Σκεφτείτε πώς της απευθύνθηκε στη γαμήλια γιορτή της Κανά! Στους αδιαφώτιστους, στους ελλιπώς εκπαιδευμένους, θα φαινόταν ότι ο Κύριός μας μιλάει αυστηρά στην Μητέρα Του.

Κι όμως, έτσι φέρεται ο Κύριός μας σ' αυτούς που αγαπάει περισσότερο! Τους δοκιμάζει! Τους δοκιμάζει! Τι υπέροχη ανακάλυψη για τον καθένα από εμάς που ίσως περνάει μια δύσκολη περίοδο στη ζωή του. Είναι τόσο εύκολο να σκεφτούμε ότι ο Κύριός μας δεν μας αγαπάει όταν φαίνεται να σιωπά ή όταν φαίνεται να μας δίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ζητάμε. Όχι, αγαπητοί μου φίλοι, ας μάθουμε από την Υπεραγία Θεοτόκο. Όταν βιώνουμε μια δοκιμασία από τον Κύριό μας, είναι ακριβώς τότε που δείχνει την ιδιαίτερη αγάπη Του για εμάς. Αυτό είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Ο Θεός αντιμετωπίζει αυτούς που αγαπάει περισσότερο με δυσκολίες και σταυρούς, διωγμούς και παρεξηγήσεις. Οι τρόποι του Θεού δεν είναι οι δικοί μας τρόποι και Εκείνος βλέπει τη μεγάλη εικόνα: τις ευλογίες που θα μας δώσει στην αιωνιότητα, αν είμαστε πιστοί όπως η Μητέρα Του.

Προσευχή: Υπεραγία Θεοτόκε Μαρία, είσαι η Μητέρα των δοκιμαζόμενων και η Βασίλισσα των σκληρά δοκιμαζόμενων. Ποτέ μην μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω για την αγάπη του Θεού για μένα, ειδικά όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλω. Γι' αυτό σε αγαπάμε τόσο πολύ Παναγία μου, μας δείχνεις τα κρυμμένα μυστήρια του Θεού που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κατανοήσουμε μόνοι μας. Αμήν.

+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“He said to them in reply, “My mother and my brothers are those who hear the word of God and act on it.”

The Maronite Church has always felt the maternal protection and tenderness of the Blessed Virgin Mary. Every member of the Maronite faithful learns from his earliest moments of life, that the Mother of God is also his mother. On this eighth of September, we want to be very good children of Mary and through the Maronite Liturgy, celebrate her birthday. We want to give her our best, with all our love and affection. Far from distracting us from the Lord’s Day (Sunday), we picture ourselves doing what Christ himself would have done on her birthday; bestowing every mark of affection upon His most pure Mother …

Yet the gospel is mischievous in that never speaks about our Lord publicly bestowing his praise and love upon His Mother. In fact, it seems like the exact opposite. In every Gospel encounter between the Mother and the Son, there is always something of a hardness in the way Our Lord treats His Mother. Remember how He spoke to her in Jerusalem when she found Him in the Temple? Think of how he addressed her at the wedding feast of Cana! To the unenlightened, to the poorly instructed, it would seem like Our Lord is demoting His Mother.

Yet this is how Our Lord treats those He loves the most! He tests them! He tries them! What a splendid discovery for each of us who maybe going through a tough period in our life. It is so easy to think that Our Lord doesn’t love us when He seems to be silent, or He seems to give us the exact opposite of what we ask for.
No, my dear friends, let us learn from the Blessed Virgin. When we experience a test from our Lord, it is precisely then He shows His special love for us. This is a great mystery. God treats those He loves the most with difficulties and crosses, persecutions and misunderstandings.

God’s ways are not our ways, and He sees the big picture: the blessings He will give us in eternity if we are faithful like His Mother.

Prayer
O Blessed Virgin Mary, you are the Mother of the tested, and Queen of the sorely tried. Never allow me to doubt the love of God for me, especially when things don’t go my way. This is why we love you so much Holy Mary, you show us the hidden mysteries of God that we could never understand on our own.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ένας δε άνθρωπος εκεί που ονομαζόταν Ζαχαίος, ο οποίος ήταν αρχιφοροεισπράκτορας και επίσης πλούσιος, ζητούσε να δει ποιος ήταν ο Ιησούς- αλλά δεν μπορούσε να τον δει εξαιτίας του πλήθους, επειδή ήταν κοντός».

Το Άγιο Πνεύμα μας διηγείται σήμερα τη θαυμάσια μεταστροφή του Ζαχαίου. Ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος, με μια πολύ σημαντική δουλειά. Μετά τη μεταστροφή του στον Ιησού Χριστό, ανέλαβε να διορθώσει τα πράγματα αποκαθιστώντας τη δικαιοσύνη και καταβάλλοντας αποζημιώσεις. Η αποκατάσταση απαιτείται κάθε φορά που κάποιος μετανοεί για την κλοπή. Αν έχουμε κλέψει κάτι στη ζωή μας, για να είναι αυθεντική η μεταστροφή μας, πρέπει να αποκαταστήσουμε την αξία μας είτε στον ζημιωθέντα είτε, αν αυτό δεν είναι δυνατό (καθώς μπορεί να αποκαλύψει την ταυτότητά μας, και αυτό δεν απαιτείται), μπορούμε να κάνουμε μια δωρεά σε ένα δημόσιο φιλανθρωπικό έργο.

Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι ο Κύριός μας δεν ζητά από τον Ζαχαίο να ενταχθεί στους αποστόλους. Δεν είναι επειδή ο Κύριός μας φοβόταν τους τελώνες- ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, ένας από τους δώδεκα αποστόλους, ήταν τελώνης.
Αντιθέτως, φαντάζομαι ότι ο Ζαχαίος επέστρεψε στην καθημερινή του εργασία, μόνο που τώρα είχε πλήρη συνείδηση της ευθύνης του και του καθήκοντός του να εκτελεί τη δουλειά του χωρίς διαφθορά. Η νεοαποκτηθείσα πίστη του φώτισε τη συνείδησή του και του επέτρεψε να δει τι ήταν σωστό και τι λάθος. Αποτελεί πρότυπο για τους λαϊκούς άνδρες και γυναίκες, στη μέση του κόσμου, που υπηρετούν τον Χριστό με το να είναι δίκαιοι. Ο Jacques Leclerq έγραψε ότι «μία από τις μεγάλες αποτυχίες του Χριστιανισμού ήταν η αποτυχία των λαϊκών να εκπληρώσουν το καθήκον τους. Ίσως αυτό να είναι το αποτέλεσμα μιας άλλης τραγωδίας, ότι ο κλήρος δεν εκπλήρωσε το δικό του». Ο Χριστός έχει ανάγκη τον καθένα από εμάς, ο καθένας στη θέση του. Κάποιος πρέπει να κάνει το έργο της είσπραξης των φόρων- δεν υπάρχει τίποτα ακάθαρτο ή κακό σε αυτό το έργο. Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν ο καθένας μας αποφάσιζε να υπηρετήσει τον Χριστό εκεί που βρίσκεται

Προσευχή: Άγιο Πνεύμα, επιθυμείς να βάλεις φωτιά στον κόσμο και να αποκαταστήσεις όλη τη δημιουργία. Είθε κάθε οπαδός του Χριστού να αποφασίσει να κάνει το έργο του μια προσφορά σε σένα, που θα γίνεται σε υπηρεσία για τους αδελφούς και τις αδελφές του και για τη μεγαλύτερη δόξα του Θεού. Αμήν.

+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear Brothers and Sisters in Christ,

“Now a man there named Zachaeus, who was a chief tax collector and also a wealthy man, was seeking to see who Jesus was; but he could not see him because of the crowd, for he was short in stature.”
The Holy Spirit recounts for us today the wonderful conversion of Zachaeus. He was a very important man, with a very important job. Upon his conversion to Jesus Christ, he undertook to put things right by restoring justice and paying restitution. Restitution is required whenever someone repents of theft. If we have stolen anything in our lives, in order for our conversion to be authentic, we must make restitution either to the injured party or if that is not possible (as it may reveal our identity, and this is not required) we may make a donation to a public work of charity.
What is surprising is that Our Lord does not ask Zachaeus to join the apostles. It isn’t because our Lord was afraid of tax collectors; St. Matthew, one of the twelve, was a tax collector. Instead, I imagine that Zachaeus returned to his daily work, only now he was fully conscious of his responsibility and his duty to carry out his job without corruption. His new found faith enlightened his conscience, and allowed him to see what was right and what was wrong. He is a model for lay men and women, in the middle of the world, serving Christ by being just. Jacques Leclerq wrote that “one of the great failures of Christianity has been the failure of the laity to fulfill their task. Perhaps this is the result of another tragedy, that the clergy has not fulfilled theirs.” Christ has need of each of us, each in his own place.
Someone must do the work of collecting taxes; there is nothing unclean or wicked about this task. How different the world would be if each one of us resolved to serve Christ right where we are.
Prayer
O Holy Spirit, you desire to set the world on fire and restore all creation. May each follower of Christ resolve to make his work an offering to you, done in service for his brothers and sisters and for the greater glory of God.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Όταν όμως οι Φαρισαίοι το άκουσαν αυτό, είπαν. «Αυτός ο άνθρωπος διώχνει τα δαιμόνια μόνο με τη δύναμη του Βελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμόνων».

Αφού πραγματοποίησε έναν εξαιρετικό εξορκισμό, ο Κύριός μας βλασφημείται εξοργιστικά. Τυφλωμένοι από τη ζήλια τους όχι μόνο κακολογούν τον Κύριό μας, αλλά στην πραγματικότητα παρεξηγούν την πραγματικότητα.

Αυτό είναι πολύ διδακτικό: χωρίς πίστη στον Ιησού Χριστό, χωρίς πίστη στον ενσαρκωμένο Λόγο, το άτομο τυφλώνεται και δεν θα μπορεί να κρίνει σωστά την πραγματικότητα. Η πίστη στον Ιησού Χριστό μας δίνει ένα τεράστιο πλεονέκτημα- είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε την πραγματικότητα και θα είμαστε σε θέση να ανακαλύψουμε ακόμη και την κρυμμένη λογική του κακού.

Σε αυτόν τον κόσμο, ο διάβολος και οι άγγελοί του έχουν μια εξαιρετική αλληλεγγύη στην επιθυμία τους να υποδουλώσουν την ανθρωπότητα. Στην κόλαση υπάρχει μόνο η αλληλεγγύη της δυστυχίας και του πόνου. Μπορούμε μόνο να φανταστούμε πώς οι δαίμονες και οι καταραμένοι προκαλούν αδίστακτα ο ένας τον άλλον, επιτίθενται ο ένας στον άλλον και καταστρέφουν ο ένας τον άλλον. Αλλά σε αυτόν τον κόσμο, ο Θεός επιτρέπει στους δαίμονες να σφυρηλατήσουν μια κολασμένη ενότητα για να μας βάλουν σε πειρασμό και να μας δοκιμάσουν. Ο Θεός επιτρέπει αυτή την αλληλεγγύη του κακού για να μας υποκινήσει σε μια ακόμη μεγαλύτερη αλληλεγγύη στο Σώμα του Χριστού.

Ο Θεός επιτρέπει αυτή την ενότητα του κακού για να αναδείξει ένα μεγαλύτερο καλό. Μόνο μέσα από τον πειρασμό, μέσα από τη δοκιμασία, μπορούμε να αποδείξουμε την Αγάπη μας για τον Ιησού.

Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη διαπίστωση ότι το κακό έχει μια εξαιρετική ενότητα. Όπου κι αν στραφούμε, βλέπουμε τον διάβολο, με τη βοήθεια των κακών, βαθιά ενωμένους στα διαβολικά τους σχέδια. Αλλά στον Χριστό, πρέπει να υπάρχει μια μεγαλύτερη ενότητα, διότι με το Βάπτισμα έχουμε έναν Πατέρα, μια Πίστη, μια Οικογένεια. Η ενότητα μεταξύ των οπαδών του Χριστού πρέπει να είναι το μεγαλύτερο πάθος μας. Πρέπει να προσευχόμαστε γι' αυτό, πρέπει να εργαζόμαστε γι' αυτό, πρέπει να πιστεύουμε σ' αυτό. Το μόνο πράγμα που χρειάζεται ο διάβολος για να θριαμβεύσει είναι η διχόνοια στο Σώμα του Χριστού.

Προσευχή: Κύριε Ιησού, όταν βλέπω το κακό να φαίνεται να θριαμβεύει, βοήθησέ με να μεγαλώνω στην πίστη. Ποτέ μην μου επιτρέψεις να διχάσω το Σώμα του Χριστού με βιαστική κρίση ή κριτικό πνεύμα. Δώσε μου να είμαι πάντοτε ενωμένος μαζί Σου, και μετά κάνε μαζί μου ό,τι θέλεις. Αμήν.

+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear Brothers and Sisters in Christ,

“But when the Pharisees heard this, they said. “This man drives out demons only by the power of Beelzebul, the prince of demons.”

After having performed an extraordinary exorcism, our Lord is outrageously blasphemed. Blinded by their jealousy they not only malign our Lord, but they actually misunderstand reality.

This is very instructive: without faith in Jesus Christ, without belief in the Incarnate Logos, a person will become blind and will not be able to judge reality correctly. Faith in Jesus Christ gives us a tremendous advantage; we are able to make sense of reality and we will even be able to discover the hidden logic of evil.

In this world, the devil and his angels have an extraordinary solidarity in their desire to enslave mankind. In hell there is only the solidarity of suffering and pain. We can only imagine how the demons and the damned ruthlessly provoke each other, attack each other, and destroy each other. But in this world, God permits the demons to forge an infernal unity to tempt us and to try us. God permits this solidarity of evil so as to incite us to an even greater solidarity in the Body of Christ. God permits this unity of evil to bring forth a greater good. It is only through temptation, through trial, we can prove our Love for Jesus.

Every day we are faced with the realization that evil has an extraordinary unity. No matter where we turn, we can see the devil, with the help of the wicked, deeply united in their diabolical plans. But in Christ, there must be a greater unity because by Baptism we have one Father, one Faith, one Family. Unity among the followers of Christ must be our greatest passion. We must pray for this, we must work for this, we must believe in this. The only thing the devil needs to triumph is disunity in the Body of Christ.
Prayer
Lord Jesus, when I see evil appear to triumph, help me grow in faith. Never permit me to divide the Body of Christ with rash judgment or critical spirit. Grant that I may always be united to You, and than do with me what You will.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Chers frères et sœurs en Christ,

1. « Les pharisiens se réunirent contre Jésus pour voir comment le faire périr. »
L’Évangile d’aujourd’hui nous parle de l’attitude des pharisiens et se situe juste après que Jésus a guéri la main paralysée d’un homme le jour du sabbat. Jésus dit : « Il est donc permis de faire le bien le jour du sabbat. » (Mt 12, 12)
Cette guérison fait réagir les pharisiens qui enseignent au peuple ce qu’il est permis de faire ou de ne pas faire le jour du sabbat. Dans leur position de spécialistes de la loi, ils cherchent à trouver de possibles erreurs dans le comportement de Jésus pour pouvoir l’accuser et le faire périr.
Nous trouvons là un contraste entre les pharisiens et les foules qui suivent Jésus qui a gagné leur estime, estime qu’ils auraient souhaité pour eux-mêmes.

2. « Beaucoup de gens le suivirent, et il les guérit tous. »
Les pharisiens refusent de suivre Jésus car ils se sentent menacés dans leur autorité face au peuple. Ils tiennent au pouvoir ou au prestige qu’ils ont acquis. Ils sont conduits par leurs principes et leur orgueil. Les autres personnes suivent Jésus parce qu’elles croient en lui et espèrent être guéries par lui. Jésus les guérit parce qu’il les aime et non pour être reconnu ou pour obtenir du pouvoir sur le peuple.
Le Christ est l’unique source du vrai bonheur du cœur de l’homme. Tous nos espoirs et nos aspirations trouvent leur achèvement dans sa personne. Connaître le Christ, c’est l’aimer. Quand on ne le connaît pas suffisamment, on se contente de moindres joies et de menus plaisirs appelés à se flétrir, ce qu’on peut appeler du « plaisir instantané ».

3. « Voici mon serviteur que j’ai choisi, mon bien-aimé en qui je trouve mon bonheur. »
Dieu nous choisit aussi. Il nous invite à imiter Jésus. La mission de Jésus s’accomplit dans l’humilité, l’amour et la miséricorde.

Nous sommes tous fissurés et prêts à tomber. Combien de fois nous nous sommes éloignés de notre resplendissant modèle, Jésus-Christ, de son amour, de sa fidélité, de sa bonté. Mais nous devons lui faire confiance. Il est toujours prêt à nous offrir sa grâce, à nous montrer son amour miséricordieux et à nous relever afin de reprendre la route.

Quand nous doutons de son amour, nous jugeons selon nos mesures, avec le pardon limité dont nous sommes capables. Au contraire, quand nous nous confions à son amour et que nous croyons à son infinie miséricorde, nous sommes mieux disposés pour recevoir sa grâce.

Prière
Seigneur, je veux te suivre avec le même amour que celui des apôtres. Je crois en toi, augmente ma foi. Je t’aime, augmente mon amour. Je t’aime pour ta bonté et ta compassion envers moi. Rends-moi plus digne chaque jour de ton amour.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

1 «Οι Φαρισαίοι συγκεντρώθηκαν εναντίον του Ιησού για να δουν πώς θα μπορούσαν να τον καταστρέψουν.»

Το σημερινό Ευαγγέλιο μας μιλάει για τη στάση των Φαρισαίων και λαμβάνει χώρα αμέσως μετά τη θεραπεία από τον Ιησού, του παράλυτου χεριού ενός ανθρώπου, το Σάββατο. Ο Ιησούς είπε: «Επιτρέπεται λοιπόν να κάνετε το καλό το Σάββατο.» (Ματθ. 12:12)
Αυτή η θεραπεία προκάλεσε την αντίδραση των Φαρισαίων, οι οποίοι δίδασκαν στον λαό τι μπορούσαν και τι δεν μπορούσαν να κάνουν το Σάββατο. Στη θέση τους ως ειδικοί του νόμου, προσπάθησαν να βρουν πιθανά λάθη στη συμπεριφορά του Ιησού, ώστε να Τον κατηγορήσουν και να Τον σκοτώσουν.
Εδώ βρίσκουμε μια αντίθεση μεταξύ των Φαρισαίων και του πλήθους που ακολουθεί τον Ιησού, ο οποίος έχει κερδίσει την εκτίμησή τους, μια εκτίμηση που θα ήθελαν και οι ίδιοι για τον εαυτό τους.

2. «Πολλοί άνθρωποι τον ακολούθησαν, και τους θεράπευσε όλους.»

Οι Φαρισαίοι αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον Ιησού επειδή ένιωθαν ότι απειλούνταν η εξουσία τους πάνω στους ανθρώπους. Κρατούν την εξουσία ή το κύρος που έχουν αποκτήσει. Οδηγούνται από τις αρχές τους και την υπερηφάνεια τους. Άλλοι άνθρωποι ακολουθούν τον Ιησού επειδή πιστεύουν σε Αυτόν και ελπίζουν να θεραπευτούν από Αυτόν. Ο Ιησούς τους θεραπεύει επειδή τους αγαπάει, όχι για να κερδίσει αναγνώριση ή εξουσία πάνω στους ανθρώπους.
Ο Χριστός είναι η μόνη πηγή αληθινής ευτυχίας στην ανθρώπινη καρδιά. Όλες οι ελπίδες και οι προσδοκίες μας βρίσκουν την εκπλήρωσή τους στο πρόσωπό Του. Το να γνωρίζεις τον Χριστό σημαίνει να Τον αγαπάς. Όταν δεν Τον γνωρίζουμε αρκετά καλά, συμβιβαζόμαστε με μικρότερες χαρές και μικρές απολαύσεις που είναι βέβαιο ότι θα ξεθωριάσουν, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «στιγμιαία ευχαρίστηση».

3. «Ιδού ο δούλος μου που διάλεξα, ο αγαπημένος μου, στον οποίο είμαι ευχαριστημένος.»

Ο Θεός επιλέγει και εμάς. Μας καλεί να μιμηθούμε τον Ιησού. Η αποστολή του Ιησού εκπληρώνεται με την ταπεινότητα, την αγάπη και το έλεος.
Όλοι μας είμαστε ραγισμένοι και έτοιμοι να πέσουμε. Πόσο συχνά έχουμε απομακρυνθεί από το φωτεινό μας πρότυπο, τον Ιησού Χριστό, από την αγάπη Του, την πίστη Του, την καλοσύνη Του. Αλλά πρέπει να Τον εμπιστευτούμε. Είναι πάντα έτοιμος να μας προσφέρει τη χάρη Του, να μας δείξει την ελεήμονα αγάπη Του και να μας σηκώσει, ώστε να μπορέσουμε να ξαναβγούμε στο δρόμο.
Όταν αμφιβάλλουμε για την αγάπη Του, κρίνουμε σύμφωνα με τα μέτρα μας, με την περιορισμένη συγχώρεση για την οποία είμαστε ικανοί. Αντίθετα, όταν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας στην αγάπη Του και πιστεύουμε στο άπειρο έλεός Του, είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι να λάβουμε τη χάρη Του.

Προσευχή
Κύριε, θέλω να Σε ακολουθήσω με την ίδια αγάπη όπως οι απόστολοι. Πιστεύω σε Σένα, αύξησε την πίστη μου. Σε αγαπώ, αύξησε την αγάπη μου. Σε αγαπώ για την καλοσύνη και τη συμπόνια Σου προς εμένα. Κάνε με πιο άξιο της αγάπης Σου κάθε μέρα.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου