Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Chers frères et sœurs en Christ,

La similitude entre l'œuvre de Jésus et celle des Apôtres, est frappante. Et c'est dans la communauté des Apôtres que Jésus peut être découvert, présent et agissant.

1- L'enseignement et l'action.
Voilà en ces deux termes l'identité de Jésus. Il est passé en ce monde en faisant le bien, il a enseigné et il a opéré des miracles. Le pouvoir donné aux Apôtres les rend identiques à Jésus par grâce alors que Jésus l'était par nature à Dieu le Père. Il est le fils de Dieu par nature, mais les disciples le deviennent par adoption et par la grâce de l'Esprit Saint reçu au jour de leur baptême.

2- L’appel des Apôtres
L'Evangéliste nous donne ensuite la liste des douze Apôtres. Ceci n'est pas pour nous souvenir des Apôtres, mais pour que nous soyons éveillés au désir de devenir à notre tour Apôtre, à la suite de ce même Jésus, Maître et Seigneur.

Nous sommes au début de la mission de Jésus relayée par les douze. Qui sont les disciples que Jésus appelle ? Ce sont des hommes tout à fait ordinaires. Ils ont rencontré Jésus au milieu de leurs quotidiens. Il les appelle vers lui, mais pour les envoyer vers les autres. Il les invite à être saints comme le Père est saint (cf. Mt 5, 44-48).

3- L’universalité du Salut
C'est pour cela que nous voyons qu'ils sont envoyés aux brebis perdues de la maison d'Israël, les Samaritains sont eux-mêmes exclus de cette mission. Mais au fur et à mesure, l'annonce va devenir universelle.
A la fin de ce même évangile de Matthieu, nous verrons Jésus dire aux Apôtres: "Allez vers toutes les nations et enseignez-leur ce que je vous ai appris et baptisez-les au Nom du Père et du Fils et du Saint Esprit....".

C'est la volonté du Père que le salut parvienne à toute l'humanité. Jésus est venu annoncer ce rêve du Père et il a offert sa vie pour le réaliser. Après sa résurrection, et son ascension, il a envoyé d'auprès du Père, l'Esprit pour donner la force et le courage aux disciples. Il est resté avec ses disciples, et il restera avec eux jusqu'à la fin du monde.

Le Seigneur nous aime, non parce que nous sommes parfaits, mais parce que nous sommes à lui. Il nous aime simplement là où nous sommes. Son appel n’est pas un devoir supplémentaire. C’est un appel à l’amour. Il appelle les disciples, aussi différents qu’ils soient, parce qu’il les aime. Il les envoie en mission parce que son amour veut se répandre aux autres. L’appel et la mission sont finalement simples... ils sont un « oui » au Seigneur à partir de nos faiblesses.

Prière
Seigneur, tu as appelé douze hommes pour porter ta Bonne Nouvelle au monde. Tu m’appelles aussi comme eux. Réveille en moi cette conscience de ma mission dans le monde.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η ομοιότητα μεταξύ του έργου του Ιησού και των Αποστόλων είναι εντυπωσιακή. Και είναι στην κοινότητα των Αποστόλων που ο Ιησούς μπορεί να ανακαλυφθεί, να είναι παρών και ενεργός.

1- Διδασκαλία και δράση
Με αυτούς τους δύο όρους, αυτή είναι η ταυτότητα του Ιησού. Πέρασε από αυτόν τον κόσμο κάνοντας καλό, διδάσκοντας και κάνοντας θαύματα. Η δύναμη που δόθηκε στους Αποστόλους τους καθιστά ταυτόσημους με τον Ιησού κατά χάρη, ενώ ο Ιησούς ήταν ταυτόσημος με τον Θεό Πατέρα κατά φύση. Είναι ο γιος του Θεού εκ φύσεως, αλλά οι μαθητές γίνονται γι' αυτόν με την υιοθεσία και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που έλαβαν την ημέρα της βάπτισής τους.

2- Το κάλεσμα των Αποστόλων
Στη συνέχεια ο Ευαγγελιστής μας δίνει τον κατάλογο των δώδεκα Αποστόλων. Αυτό δεν γίνεται για να μας θυμίσει τους Αποστόλους, αλλά για να ξυπνήσει μέσα μας την επιθυμία να γίνουμε και εμείς με τη σειρά μας Απόστολοι, ακολουθώντας τον ίδιο αυτόν Ιησού, Δάσκαλο και Κύριο.

Βρισκόμαστε στην αρχή της αποστολής του Ιησού, που αναμεταδίδεται από τους δώδεκα. Ποιοι είναι οι μαθητές που καλεί ο Ιησούς; Ήταν εντελώς συνηθισμένοι άνθρωποι. Συνάντησαν τον Ιησού στη μέση της καθημερινής τους ζωής. Τους καλεί προς Αυτόν, αλλά για να τους στείλει και σε άλλους. Τους καλεί να είναι άγιοι όπως ο Πατέρας είναι 'Aγιος (βλ. Ματθ. 5:44-48).

3- Η καθολικότητα της σωτηρίας
Γι' αυτό βλέπουμε ότι στέλνονται στα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ- οι ίδιοι οι Σαμαρείτες αποκλείονται από αυτή την αποστολή. Όμως, με την πάροδο του χρόνου, η διακήρυξη έγινε καθολική.
Στο τέλος του Ευαγγελίου του Ματθαίου, ο Ιησούς λέει στους Αποστόλους: «Πηγαίνετε σε όλα τα έθνη και διδάξτε τους ό,τι σας δίδαξα και βαφτίστε τους στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ....».

Το θέλημα του Πατέρα είναι να φτάσει η σωτηρία σε όλη την ανθρωπότητα. Ο Ιησούς ήρθε για να αναγγείλει αυτό το όνειρο του Πατέρα και πρόσφερε τη ζωή Tου για να το κάνει πραγματικότητα. Μετά την ανάσταση και την ανάληψή Tου, έστειλε το Πνεύμα από τον Πατέρα για να δώσει στους μαθητές δύναμη και κουράγιο. Έμεινε με τους μαθητές Tου και θα μείνει μαζί τους μέχρι το τέλος του κόσμου.

Ο Κύριος μας αγαπάει, όχι επειδή είμαστε τέλειοι, αλλά επειδή είμαστε δικοί Tου. Μας αγαπάει απλά εκεί που είμαστε. Το κάλεσμά Του δεν είναι ένα επιπλέον καθήκον. Είναι ένα κάλεσμα για αγάπη. Καλεί τους μαθητές Tου, όσο διαφορετικοί κι αν είναι, επειδή τους αγαπάει. Τους στέλνει στην αποστολή γιατί η αγάπη Tου θέλει να εξαπλωθεί και σε άλλους. Τελικά, η κλήση και η αποστολή είναι απλές... είναι ένα «ναι» στον Κύριο με βάση τις αδυναμίες μας.

Προσευχή
Κύριε, κάλεσες δώδεκα αποστόλους για να μεταφέρουν τα καλά Σου νέα στον κόσμο. Κάλεσες και εμένα σαν κι αυτούς. Ξύπνησε μέσα μου αυτή την επίγνωση της αποστολής μου στον κόσμο.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Dear brothers and sisters in Christ,

 

The similarity between the work of Jesus and that of the Apostles is striking. And it is in the community of the Apostles that Jesus can be discovered, present and active.

 

1- Teaching and action

These two terms summarize the identity of Jesus. He passed through this world doing good, teaching and doing miracles. The power given to the Apostles makes them identical with Jesus by grace, whereas Jesus was identical with God the Father by nature. He is the Son of God by nature, but the disciples become so by adoption and by the grace of the Holy Spirit received at their baptism.

 

2- The call of the Apostles

The Evangelist then provides us with the list of the twelve Apostles. This is not to remind us of the Apostles, but to awaken in us the desire to become Apostles in our turn, following this same Jesus, Master and Lord.

 

We are at the beginning of Jesus' mission, relayed by the Twelve. Who are the disciples that Jesus calls? They are ordinary men. They met Jesus in the midst of their daily lives. He calls them to himself, but to send them out to others. He invites them to be holy as the Father is holy (cf. Mt 5:44-48).

 

3- The universality of salvation

This is why we see that they are sent to the lost sheep of the house of Israel; the Samaritans themselves are excluded from this mission. But gradually, the announcement becomes universal. At the end of the Gospel of Matthew, Jesus tells the Apostles: “Go to all nations and teach them what I have taught you, and baptize them in the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit....”.

It is the Father's will that salvation should reach all of humanity. Jesus came to proclaim this dream of the Father and offered his life to make it come true. After his resurrection and ascension, he sent the Spirit from the Father to give strength and courage to his disciples. He stayed with his disciples, and will stay with them until the end of the world.

 

The Lord loves us, not because we're perfect, but because we are his. He loves us right where we are. His call is not an additional duty. It is a call to love. He calls disciples, however different they may be, because he loves them. He sends them on mission because his love wants to spread to others. The call and the mission are ultimately simple... they are a “yes” to the Lord, starting from our weaknesses.

 

Prayer

Lord, you called twelve men to bring your Good News to the world. You also call me like them. Awaken in me this awareness of my mission in the world.

 

 

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Chers frères et sœurs en Christ,

"Je te loue, Père, Seigneur du ciel et de la terre, de ce que tu as caché ces choses aux sages et aux intelligents, et de ce que tu les as révélées aux enfants."

Jésus a envoyé soixante-dix de ses disciples et leur a confié la mission de prêcher l'approche du Royaume des cieux et de guérir les malades en son nom. Ils sont revenus vers lui joyeux et lui ont raconté comment les forces du mal s'effondraient devant son nom. "En ce moment même, Jésus tressaillit de joie par le Saint Esprit, et il dit: Je te loue, Père, Seigneur du ciel et de la terre, de ce que tu as caché ces choses aux sages et aux intelligents, et de ce que tu les as révélées aux enfants."

Jésus n'a pas tressailli de joie parce que les forces du mal tombaient devant son nom, mais parce que ses disciples ont pu entrer dans les mystères du Royaume. Ils n'ont pas pénétré le projet de Dieu par la sagesse humaine, ni par la compréhension philosophique, mais par la foi et la simplicité de cœur en ce que leur avait dit le Maître. Ils ne sont pas entrés par la porte des sciences et de l'analyse humaine de ce que Dieu fait dans leur vie, mais ils y sont entrés avec la confiance des enfants envers leurs parents. N'est-ce pas lui qui dit : " Quiconque ne recevra pas le royaume de Dieu comme un petit enfant n’y entrera point." Marc 10:15.

Les enfants font confiance à leurs parents de manière aveugle, et ils les croient sans aucun doute ni hésitation. L'enfant ne questionne pas la véracité de ce que lui dit son père, mais il a confiance que son père possède la connaissance et la compréhension et est capable de réaliser ce qu'il a promis, alors il s'élance, sachant qu'il y a quelqu'un pour le protéger et prendre soin de lui. C'est ce qui est arrivé avec les disciples envoyés par Jésus. Comme des enfants innocents, ils ont cru en ses paroles, ils ont cru ce qu'il leur disait, ils ont eu foi en lui, et ils se sont lancés dans la mission qu'il leur avait confiée, et tout ce qu'il avait dit s'est réalisé devant eux et par leurs mains.

Le monde d'aujourd'hui méprise ce genre de confiance et se moque de la foi. Depuis la naissance de l'Église, le monde considère que les croyants sont moins intelligents et moins perspicaces que lui, car il veut une explication scientifique ou une preuve tangible pour tout ce qui se passe.
L'apôtre Paul dit: " Les Juifs demandent des miracles et les Grecs cherchent la sagesse : nous, nous prêchons Christ crucifié; scandale pour les Juifs et folie pour les païens... Car la folie de Dieu est plus sage que les hommes, et la faiblesse de Dieu est plus forte que les hommes!" 1 Cor 1:22-23 et 25. Mais Dieu ne se soucie pas de la sagesse de ce monde et veut que ses enfants marchent dans son chemin avec l'innocence des enfants et leur profonde confiance en ce qu'il leur dit afin qu'ils soient sages. Il a caché aux sages de ce siècle les mystères de son Royaume et les a révélés à ceux qui acceptent ses paroles avec la simplicité de la foi et les mettent en pratique.

À propos de ceux-ci, Jésus dit : " Heureux les yeux qui voient ce que vous voyez!" parce qu'ils voient Dieu avec les yeux de la foi et non avec les yeux du monde. Ils voient Dieu au-delà du tangible, du sensible et du perceptible par la capacité de l'esprit humain. Vous êtes ceux-là, qui, à chaque messe, vous vivez sur les autels de l'Église avec les yeux de votre foi l'incarnation de Dieu, sa mort, sa résurrection et son ascension au ciel. Vous qui, avec la confiance et l'espérance des enfants, vous recevez dans vos corps le Ressuscité d'entre les morts dans l'Eucharistie, et vous vivez la présence de Dieu dans votre vie. Vous qui vivez dans l'Eucharistie "la Nouvelle Alliance" en son sang et en son corps brisé pour vous, tandis que le monde ne peut y voir qu'un morceau de pain sec trempé dans un peu de vin.

" Il vous a été donné de connaître les mystères du royaume des cieux, et que cela ne leur a pas été donné." Matthieu 13:11. “ afin que vous soyez irréprochables et purs, des enfants de Dieu irrépréhensibles au milieu d`une génération perverse et corrompue, parmi laquelle vous brillez comme des flambeaux dans le monde." Philippiens 2 :15 Remercions Dieu pour le don de la foi par laquelle nous vivons, et tenons fermement à l'espérance que Dieu a plantée en nous par le Saint-Esprit afin que nous vivions notre foi comme des enfants et que les mystères du Royaume se révèlent à nous.

 

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

"Σε δοξάζω, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, που έκρυψες αυτά τα πράγματα από τους σοφούς και τους συνετούς και τα αποκάλυψες στα νήπια".
Ο Ιησούς απέστειλε εβδομήντα από τους μαθητές του και τους ανέθεσε την αποστολή να κηρύξουν την πλησιάζουσα Βασιλεία των Ουρανών και να θεραπεύσουν τους ασθενείς στο όνομά του. Εκείνοι επέστρεψαν σ' αυτόν χαρούμενοι και του είπαν πώς οι δυνάμεις του κακού κατέρρεαν μπροστά στο όνομά του. "Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Ιησούς πήδηξε από χαρά μέσα στο Άγιο Πνεύμα και είπε: "Σε δοξάζω, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, που έκρυψες αυτά τα πράγματα από τους σοφούς και τους συνετούς και τα αποκάλυψες στα νήπια".
Ο Ιησούς δεν πήδηξε από χαρά επειδή οι δυνάμεις του κακού έπεσαν μπροστά στο όνομά του, αλλά επειδή οι μαθητές του μπόρεσαν να εισέλθουν στα μυστήρια της Βασιλείας. Δεν διείσδυσαν στο σχέδιο του Θεού με ανθρώπινη σοφία, ούτε με φιλοσοφική κατανόηση, αλλά με πίστη και απλότητα καρδιάς σε όσα τους είχε πει ο Δάσκαλος. Δεν εισήλθαν από την πόρτα της επιστήμης και της ανθρώπινης ανάλυσης του τι έκανε ο Θεός στη ζωή τους, αλλά εισήλθαν με την εμπιστοσύνη των παιδιών προς τους γονείς τους. Δεν είναι αυτός που είπε: "Όποιος δεν δεχθεί τη βασιλεία του Θεού σαν μικρό παιδί, δεν θα μπει σ' αυτήν". Μάρκος 10:15.
Τα παιδιά εμπιστεύονται τυφλά τους γονείς τους, πιστεύοντάς τους χωρίς αμφιβολία ή δισταγμό. Το παιδί δεν αμφισβητεί την ειλικρίνεια όσων του λέει ο πατέρας του, αλλά εμπιστεύεται ότι ο πατέρας του έχει τη γνώση και την κατανόηση και είναι σε θέση να πραγματοποιήσει αυτό που έχει υποσχεθεί, οπότε ξεκινάει, γνωρίζοντας ότι υπάρχει κάποιος που θα το προστατεύσει και θα το φροντίσει. Αυτό συνέβη και με τους μαθητές που έστειλε ο Ιησούς. Σαν αθώα παιδιά, πίστεψαν τα λόγια του, πίστεψαν αυτά που τους έλεγε, είχαν πίστη σε αυτόν, και ξεκίνησαν για την αποστολή που τους είχε αναθέσει, και όλα όσα είχε πει έγιναν πραγματικότητα μπροστά τους και μέσα από τα χέρια τους.
Ο σημερινός κόσμος περιφρονεί αυτού του είδους την πίστη και γελοιοποιεί την πίστη. Από τη γέννηση της Εκκλησίας, ο κόσμος θεωρεί ότι οι πιστοί είναι λιγότερο έξυπνοι και λιγότερο οξυδερκείς από τον ίδιο, επειδή θέλει μια επιστημονική εξήγηση ή μια απτή απόδειξη για όλα όσα συμβαίνουν.
Ο απόστολος Παύλος λέει: "Οι Ιουδαίοι ζητούν θαύματα και οι Έλληνες αναζητούν σοφία, εμείς όμως κηρύσσουμε τον Χριστό σταυρωμένο- σκάνδαλο για τους Ιουδαίους και μωρία για τα έθνη.... Διότι η μωρία του Θεού είναι σοφότερη από τους ανθρώπους, και η αδυναμία του Θεού είναι ισχυρότερη από τους ανθρώπους!" Α΄ Κορ. 1:22-23 και 25. Αλλά ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για τη σοφία αυτού του κόσμου και θέλει τα παιδιά του να βαδίζουν στο δρόμο του με την αθωότητα των παιδιών και τη βαθιά εμπιστοσύνη τους σε όσα τους λέει, ώστε να γίνουν σοφά. Έχει κρύψει τα μυστήρια της βασιλείας του από τους σοφούς αυτού του κόσμου και τα έχει αποκαλύψει σε εκείνους που δέχονται τα λόγια του με την απλότητα της πίστης και τα κάνουν πράξη.
Ο Ιησούς είπε γι' αυτούς: "Μακάριοι οι οφθαλμοί που βλέπουν αυτά που βλέπετε", επειδή βλέπουν τον Θεό με τα μάτια της πίστης και όχι με τα μάτια του κόσμου. Βλέπουν τον Θεό πέρα από το απτό, το αισθητό και το αντιληπτό με την ικανότητα του ανθρώπινου νου. Είστε αυτοί που σε κάθε Θεία Λειτουργία βιώνετε στα θυσιαστήρια της Εκκλησίας με τα μάτια της πίστης σας την ενσάρκωση του Θεού, τον θάνατό του, την ανάστασή του και την ανάληψή του στους ουρανούς. Εσείς που, με την εμπιστοσύνη και την ελπίδα των παιδιών, δέχεστε στο σώμα σας τον Αναστημένο από τους νεκρούς στη Θεία Ευχαριστία και βιώνετε την παρουσία του Θεού στη ζωή σας. Εσείς που ζείτε στην Ευχαριστία "την Καινή Διαθήκη" στο αίμα και στο σώμα του που έσπασε για σας, ενώ ο κόσμος μπορεί να δει σε αυτήν μόνο ένα κομμάτι ξερό ψωμί βουτηγμένο σε λίγο κρασί.
"Σας δόθηκε να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, και ότι δεν δόθηκε σ' αυτούς". Ματθαίος 13:11. "Ώστε να είστε άμεμπτοι και καθαροί, παιδιά του Θεού αψεγάδιαστα μέσα σε μια γενεά διεστραμμένη και διεφθαρμένη, ανάμεσα στην οποία λάμπετε σαν πυρσοί στον κόσμο". Φιλιππησίους 2:15. Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό για το δώρο της πίστης με το οποίο ζούμε και ας κρατήσουμε την ελπίδα που ο Θεός φύτεψε μέσα μας μέσω του Αγίου Πνεύματος, ώστε να ζήσουμε την πίστη μας ως παιδιά και να μας αποκαλυφθούν τα μυστήρια της Βασιλείας.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών της Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

"I praise you, Father, Lord of heaven and earth, that you have hidden these things from the wise and learned, and revealed them to little children."

Jesus sent out seventy of his disciples and entrusted them with the mission of preaching the coming of the Kingdom of heaven and healing the sick in his name. They returned to him joyful and told him how the forces of evil were crumbling before his name. "At that time Jesus, full of joy through the Holy Spirit, said, I praise you, Father, Lord of heaven and earth, that you have hidden these things from the wise and learned, and revealed them to little children."

Jesus did not rejoice because the forces of evil fell before his name, but because his disciples were able to enter the mysteries of the Kingdom. They did not penetrate God's plan by human wisdom, nor by philosophical understanding, but by faith and simplicity of heart in what the Master had told them. They did not enter through the door of science and human analysis of what God was doing in their lives, but they entered with the trust of children towards their parents. Is it not he who said, “anyone who will not receive the kingdom of God like a little child will never enter it." Mark 10:15.

Children trust their parents blindly, believing them without doubt or hesitation. The child does not question the truthfulness of what his father tells him, but trusts that his father possesses the knowledge and understanding and is able fulfill what he has promised, so he goes forth, knowing that there is someone to protect and care for him. This is what happened with the disciples sent by Jesus. Like innocent children, they believed his words, they believed what he was telling them, they had faith in him, and they set out on the mission he had entrusted to them, and everything he had said came true before them and through their hands.

Today's world scorns this kind of trust and makes a mockery of faith. Since the birth of the Church, the world has considered believers to be less intelligent and less perceptive than itself, because it wants a scientific explanation or tangible proof for everything that happens.
The apostle Paul says: "The Jews ask for miracles and the Greeks seek wisdom: we preach Christ crucified; a scandal to the Jews and foolishness to the Gentiles.... For the foolishness of God is wiser than men, and the weakness of God is stronger than men!" 1 Cor 1:22-23 and 25. But God does not care about the wisdom of this world and wants His children to walk in His way with the innocence of children and their deep trust in what He tells them so that they may be wise. He has hidden the mysteries of his Kingdom from the wise of this world and revealed them to those who accept his words with the simplicity of faith and put them into practice.

About these, Jesus says: "Blessed are the eyes that see what you see!" because they see God with the eyes of faith and not with the eyes of the world. They see God beyond the tangible, the sensible and the perceptible by the capacity of the human mind. You are the ones who, at every mass, experience the incarnation of God, his death, his resurrection and his ascension to heaven with the eyes of your faith. You who, with the confidence and hope of children, receive into your bodies the Risen One from the dead in the Eucharist, and experience the presence of God in your lives. You who live in the Eucharist "the New Covenant" in his blood and in his body broken for you, while the world can only see in it a piece of dry bread dipped in a little wine.

“Because the knowledge of the secrets of the kingdom of heaven has been given to you, but not to them." Matthew 13:11. "So that you may become blameless and pure, “children of God without fault in a warped and crooked generation.” Then you will shine among them like torches in the world." Philippians 2:15

Let us thank God for the gift of faith by which we live, and hold firmly to the hope that God has planted in us through the Holy Spirit that we may live our faith like children and that the mysteries of the Kingdom may be revealed to us.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Κάθε φορά που ρωτάω κάποιον: Αγαπάς τον Ιησού; Η απάντηση είναι προφανής: Φυσικά και αγαπώ τον Ιησού!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από την αγάπη με την οποία μας έχει αγαπήσει ο Θεός. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέει: «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή.» Ιωά 3:16, και ο Ιησούς είπε: «Δεν έχει κανείς μεγαλύτερη αγάπη από αυτήν, ότι ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για τους φίλους του.» Ιωά 15:13

Αλλά πώς ανταποκρινόμαστε στην αγάπη του Θεού; Τίποτα δεν μπορεί να ανταμείψει την αγάπη. Η Αποκάλυψη μας λέει: « Όταν κάποιος θα πρόσφερε όλα τα αγαθά του σπιτιού του ενάντια στην αγάπη, θα κέρδιζε μόνο περιφρόνηση.» Άσμα Ασμάτων 8:7
Μπορούμε να ανταποκριθούμε στην αγάπη του Θεού μόνο με αγάπη. «Τον αγαπάμε, επειδή αυτός πρώτος μας αγάπησε.» 1 Ιωά 4:19

Η αγάπη μας για τον Χριστό συνδέεται με αποτελέσματα και αποδίδει καρπούς. Ο Ιησούς λέει στο ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: «Όποιος με αγαπάει, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, κι εγώ θα τον αγαπήσω και θα του κάνω γνωστό τον εαυτό μου... θα έρθουμε σ' αυτόν και θα κάνουμε το σπίτι μας μαζί του.» Αν αγαπάμε τον Ιησού, μπαίνουμε στον κύκλο της αγάπης του Θεού και του Χριστού και ο Ιησούς εκδηλώνεται σε εμάς. Ο Θεός Υιός και ο Θεός Πατέρας θα φτιάξουν το σπίτι τους μέσα μας μέσω του Αγίου Πνεύματος. Αυτά τα λόγια δεν μας εκπλήσσουν, διότι ο απόστολος Παύλος μας λέει: «Δεν ξέρετε ότι είστε ναός του Θεού και ότι το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας;» 1 Κορ 3:16

Ο Ιησούς μας δείχνει τον τρόπο για να φτάσουμε στην αγάπη Του, λέγοντας: «Αν κάποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τον λόγο μου.» Ναι, αν θέλουμε να αγαπήσουμε τον Θεό με αληθινή αγάπη, πρέπει να τηρούμε τον λόγο Του. Πού βρίσκουμε αυτόν τον λόγο; Τον βρίσκουμε αποκλειστικά στη Βίβλο, γιατί αυτό είναι το μόνο βιβλίο που ονομάζεται «ο λόγος του Θεού»!

Το να κρατάμε τον λόγο του Θεού δεν σημαίνει να τον αποστηθίζουμε απ' έξω, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά να Τον διαβάζουμε, να Τον κατανοούμε, να Τον εμφυτεύουμε στην καρδιά μας και να Τον διατηρούμε στη ζωή μας. Πρόκειται για ένα προσκύνημα γνώσης με τον Θεό που οδηγεί στην αγάπη μεταξύ μας, γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να αγαπήσει αυτόν που δεν γνωρίζει!

Πώς γνωρίζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους; Δεν είναι μέσα από τη συζήτηση και τις συνεχείς, επαναλαμβανόμενες ανταλλαγές;

Μιλάμε στον Θεό όταν καθόμαστε μαζί Του στην προσευχή. Του μιλάμε, αλλά θέλει επίσης να μας μιλήσει! Για να ακούσουμε και να κρατήσουμε τον λόγο του Θεού, και έτσι να Τον αγαπήσουμε, πρέπει να έρθουμε πιο κοντά σε αυτόν τον λόγο. Η συνάντησή μας μαζί Του στον λόγο Του γίνεται ένας αμοιβαίος διάλογος που μας αποκαλύπτει αυτόν και εμάς σ' αυτόν, και μπαίνουμε σε μια κοινωνία αγάπης μαζί Του. Με αυτόν τον τρόπο, η υπόσχεσή Του εκπληρώνεται μέσα μας: «Όποιος με αγαπάει, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, κι εγώ θα τον αγαπώ και θα του κάνω γνωστό τον εαυτό μου... Αν κάποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει- και θα έρθουμε σ' αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του.»

Να θυμάστε ότι ο Ιησούς είναι ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού. Η επιστολή προς Εβραίους μας λέει: «Αφού ο Θεός μίλησε στους πατέρες μας πολλές φορές και με πολλούς τρόπους στο παρελθόν μέσω των προφητών, σε αυτές τις τελευταίες ημέρες μίλησε σε εμάς μέσω του Υιού.» Εβρ1:1-2 «Και ο λόγος έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσά μας.» Ιωά1:14.

Έτσι, όποιος θέλει να αγαπήσει τον ενσαρκωμένο Λόγο του Θεού, δηλαδή τον Ιησού, πρέπει να αγαπήσει τον λόγο Του, δηλαδή τη Βίβλο.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

Whenever I ask someone: Do you love Jesus? The answer is obvious: Of course I love Jesus!

There is no greater love than the love with which God has loved us. The apostle John tells us, "God so loved the world that he gave his only Son, that whoever believes in him should not perish but have eternal life." John 3:16, and Jesus said, "Greater love hath no man than this, that a man lay down his life for his friends." John 15:13

But how do we respond to God's love? Nothing can reward love. Revelation tells us, " If a man would give all the substance of his house for love, he would utterly be contemned." Song of Solomon 8:7
We can only respond to God's love with love. "We love him, because he first loved us." 1 John 4:19

Our love for Christ is linked to results and bears fruit. Jesus says in this Sunday's reading, "He who loves me will be loved by my Father, and I will love him, and manifest myself to him... we will come to him, and make our home with him." If we love Jesus, we enter the circle of God's and Christ's love, and Jesus manifests himself to us. God the Son and God the Father will make their dwelling in us through the Holy Spirit. These words come as no surprise to us, for the apostle Paul tells us, "Do you not know that you are God's temple, and that God's Spirit dwells in you?" 1 Corinthians 3:16

Jesus shows us the way to reach his love, saying, "If anyone loves me, he will keep my word." Yes, if we want to love God with true love, we must keep his word. Where do we find this word? We find it exclusively in the Bible, because that's the only book called "the Word of God!"

Keeping the word of God does not mean memorizing it by heart as some people think, but reading it, understanding it, implanting it in our hearts and preserving it in our lives. It is a pilgrimage of knowledge with God that leads to love between us, because man cannot love the one he does not know!

How do people get to know each other? Isn't it through constant conversation and exchanges?

We talk to God when we sit with him in prayer. We talk to him, but he also wants to talk to us! To hear and keep the word of God, and thus love him, we need to come closer to that word. Our encounter with him in his word becomes a mutual dialogue that reveals him to us and us to him, and we enter into a communion of love with him. In this way, his promise is fulfilled in us: "Whoever loves me will be loved by my Father, and I will love him, and make myself known to him.... If anyone loves me, he will keep my word, and my Father will love him; and we will come to him, and make our abode with him."

Remember that Jesus is the incarnate Word of God. The epistle to the Hebrews tells us, "After God spoke to our fathers many times and in many ways in the past through the prophets, in these last days he has spoken to us through the Son." Hebrews 1:1-2 "And the word was made flesh, and dwelt among us." John 1:14.

Therefore, whoever wants to love the incarnate Word of God, that is Jesus, must love his word, that is the Bible.

 

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

 

Chers frères et sœurs en Christ,

 

Chaque fois que je demande à quelqu'un : Aimes-tu Jésus ? La réponse est évidente : Bien sûr, j'aime Jésus !

 

Il n'y a pas de plus grand amour que celui avec lequel Dieu nous a aimés. L'apôtre Jean nous dit : "Dieu a tant aimé le monde qu’il a donné son Fils unique, afin que quiconque croit en lui ne périsse point, mais qu’il ait la vie éternelle." Jean 3:16, et Jésus dit : "Il n’y a pas de plus grand amour que de donner sa vie pour ses amis." Jean 15:13

 

Mais comment répondons-nous à l'amour de Dieu ? Rien ne peut récompenser l'amour. La révélation nous dit: "Quand un homme offrirait tous les biens de sa maison contre l’amour, Il ne s’attirerait que le mépris." Cantique des Cantiques 8:7

Nous ne pouvons répondre à l'amour de Dieu que par l'amour. "Nous l’aimons, parce qu’il nous a aimés le premier." 1 Jean 4:19

 

Notre amour pour le Christ est lié à des résultats et porte des fruits. Jésus dit dans la lecture de ce dimanche: "Celui qui m’aime sera aimé de mon Père, je l’aimerai, et je me ferai connaître à lui... nous viendrons à lui, et nous ferons notre demeure chez lui." Si nous aimons Jésus, nous entrons dans le cercle de l'amour de Dieu et du Christ, et Jésus se manifeste à nous. Dieu le Fils et Dieu le Père feront leur demeure en nous par le Saint-Esprit. Ces paroles ne nous surprennent pas, car l'apôtre Paul nous dit : "Ne savez-vous pas que vous êtes le temple de Dieu, et que l’Esprit de Dieu habite en vous?" 1 Corinthiens 3:16

 

Jésus nous trace le chemin à suivre pour atteindre son amour, en disant : "Si quelqu’un m’aime, il gardera ma parole." Oui, si nous voulons aimer Dieu d'un amour véritable, nous devons garder sa parole. Où trouvons-nous cette parole ? Nous la trouvons exclusivement dans la Bible, car c'est le seul livre appelé "la Parole de Dieu!"

 

Garder la parole de Dieu ne signifie pas la mémoriser par cœur comme certains le pensent, mais la lire, la comprendre, l'implanter dans nos cœurs et la préserver dans nos vies. C'est un pèlerinage de connaissance avec Dieu qui mène à l'amour entre nous, car l'homme ne peut aimer celui qu'il ne connaît pas !

 

Comment les gens se font connaissance? N'est-ce pas par la conversation et les échanges répétés et constants?

 

Nous parlons à Dieu lorsque nous nous asseyons avec lui en prière. Nous lui parlons, mais il veut aussi nous parler ! Pour entendre et garder la parole de Dieu, et ainsi l'aimer, nous devons nous rapprocher de cette parole. Notre rencontre avec lui dans sa parole devient un dialogue mutuel qui le révèle à nous et nous révèle à lui, et nous entrons dans une communion d'amour avec lui. Ainsi, sa promesse s'accomplit en nous: " Celui qui m’aime sera aimé de mon Père, je l’aimerai, et je me ferai connaître à lui... Si quelqu’un m’aime, il gardera ma parole, et mon Père l’aimera; nous viendrons à lui, et nous ferons notre demeure chez lui."

 

Rappelez-vous que Jésus est la Parole incarnée de Dieu. L'épître aux Hébreux nous dit: "Après avoir autrefois, à plusieurs reprises et de plusieurs manières, parlé à nos pères par les prophètes, Dieu, dans ces derniers temps, nous a parlé par le Fils." Hébreux 1:1-2 " Et la parole a été faite chair, et elle a habité parmi nous." Jean 1:14.

 

Donc, quiconque veut aimer la Parole incarnée de Dieu, c'est-à-dire Jésus, doit aimer sa parole, c'est-à-dire la Bible.

 

 

 

† Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre