Εορτές Αγίων
Εορτή του Αγίου Μάρωνα
H αγάπη μόνο είναι άξια της πίστης
Ιωάννης 12 / 23 – 30
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
- Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο διακρίνουμε δύο κύρια μέρη
Στο πρώτο μέρος, στα πρώτα δώδεκα κεφάλαια, ο Ιησούς ξεδιπλώνει τη διακονία του ταξιδεύοντας στη γη της Γαλιλαίας, της Ιουδαίας και της Σαμάρειας, κηρύττοντας και εκτελώντας πολλαπλά σημεία που επιτρέπουν στους μαθητές και στα πλήθη να αποκτήσουν πίστη. Στη συνέχεια στο δεύτερο μέρος, από τα κεφάλαια δεκατρία μέχρι εικοσιένα, δεν μπορεί πλέον να κινείται ελεύθερα και μιλάει μόνο στους στενούς του μαθητές, στους Δώδεκα Αποστόλους και σε μερικούς άλλους, φεύγει, κρύβεται μέχρι τη σύλληψή Του, το πάθος του. Τα δύο τελευταία κεφάλαια αναφέρονται στην ανάστασή Του.
Το σύντομο απόσπασμα που μόλις ακούσαμε ενώνει αυτά τα δύο μέρη. Ο Ιησούς είναι ακόμα ελεύθερος, αλλά όχι για πολύ. Σύντομα ο Υιός του Θεού θα είναι κυνηγημένος και ακολούθως μόνος. Σύντομα, όσοι τώρα τον ακολουθούν με χαρά θα τον εγκαταλείψουν δειλά. Σύντομα θα έρθει η ώρα του. Το ξέρει, το νιώθει. Από την αρχή της διακονίας του, από το σημείο στην Κανά της Γαλιλαίας, όταν μετάτρεψε το νερό σε κρασί, περίμενε αυτή την ώρα. (« Γυναίκα, δεν ήρθε ακόμα η ώρα μου», απάντησε στη μητέρα Του που ανησυχούσε για την έλλειψη κρασιού.). Τώρα που έρχεται αυτή η ώρα, ένδοξη και τραγική ταυτόχρονα, την αντιλαμβάνεται. (« Τώρα ταράχτηκε η ψυχή μου και τι να
πω; Πατέρα, σώσε με από αυτή την ώρα; Αλλά γι' αυτό ήρθα γι’αυτή την ώρα! »
- Ποτέ, αδελφοί και αδελφές, δεν θα κατανοήσουμε αρκετά αυτή την ανθρώπινη αδυναμία του Υιού του Θεού. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ πλήρως το «τίμημα της χάρης». που ο Θεός συμφώνησε να πληρώσει για να μας σώσει. Ποτέ δεν θα έχουμε αρκετή αγάπη γι' αυτόν τον Πατέρα που «αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ που έδωσε τον μονογενή του Υιό» και για αυτόν τον Υιό που, δίνοντας τη ζωή του για εμάς, μας έδειξε ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δίνουμε τη ζωή μας για αυτούς που αγαπάμε». Η αγάπη από μόνη της είναι άξια της πίστης. Αυτή η αγάπη που δεν φοβήθηκε να την εγκαταλείψουν,
να την προδώσουν, να την απορρίψουν, να την περιφρονήσουν. Πόσο πρέπει να μας αγαπά ο Θεός! Και ακούμε τον Ιησού, στο σημερινό Ευαγγέλιο, να προετοιμάζει την καρδιά Του για να μας βοηθήσει να εισέλθουμε στο Μυστήριο Του: «Αν του σιταριού ο σπόρος πέσει
στη γη αλλά δεν πεθάνει, μένει ένας μονάχος σπόρος, αν όμως πεθάνει, κάνει άφθονο καρπό. Αυτός που αγαπάει τη ζωή του, θα τη χάσει, αυτός όμως που τη ζωή του δεν τη λογαριάζει όσο κρατάει αυτός ο κόσμος, θα τη φυλάξει για την αιώνια ζωή.»
- Αδελφοί και αδελφές, γνωρίζετε εκ πείρας ότι η χριστιανική πίστη δεν μεταφράζεται ποτέ διαρκώς σε ανθρώπινη δόξα, σε εγκόσμιες τιμές, ούτε σε κυριαρχική δύναμη. Υπάρχει Δόξα, ναι, αλλά είναι του Πατέρα που δοξάζει τον Υιό του και δεν είναι δική μας. Υπάρχει πράγματι Δόξα, ναι, αλλά ποτέ χωρίς τον Σταυρό. Γνωρίζετε εκ πείρας την ενίοτε ανησυχητική εναλλαγή μεταξύ των περιόδων που το σιτάρι πρέπει να πεθάνει
και όλα φαίνονται να καταρρέουν, και άλλες φορές που δεν υπάρχουν αρκετοί θεριστές για να θερίσουν τους καρπούς της συγκομιδής. Η ιστορία σας έχει συνηθίσει σε αυτές τις αλλαγές εποχής, άλλοτε αργές και προβλέψιμες, άλλοτε ξαφνικές και βίαιες, όταν στις κλιματικές αλλαγές προστίθενται και οι διπλωματικές αλλαγές! Ευτυχώς υπάρχουν οι κέδροι, που με την επιβλητική μακροζωία τους προσκαλούν τη σοφία, μετριάζουν τη
θριαμβολογία των θεριστών και συντηρούν την ελπίδα των σπορέων.
- Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, σήμερα γιορτάζουμε τον Άγιο Μάρωνα, την εορτή του ιδρυτή της Μαρωνιτικής Εκκλησίας.
Ο Μάρωνας, του οποίου το όνομα μπορεί να σημαίνει μικρός Κύριος, είναι ένας Σύριος χριστιανός μοναχός, αναχωρήτης, που έζησε στα τέλη του τετάρτου και στις αρχές
του πέμπτου αιώνα και αποσύρθηκε από τον κόσμο. Σύμφωνα με τον Θεοδώρητο Κύρρου, ο Μάρωνας αποσύρθηκε στην ύπαιθρο, μακριά, στην κορυφή ενός βουνού, κοντά σε έναν αρχαίο ειδωλολατρικό ναό τον οποίο μετάτρεψε σε εκκλησία. Εκεί ζούσε μια ζωή προσευχής και ασκητικής ζωής. Εκθετόταν εθελοντικά στη ζέστη του ήλιου και σε όλες τις κακές καιρικές συνθήκες και ζούσε σε μια δερμάτινη σκηνή. Η λιτότητα της ζωής του και τα θαύματα που έκανε τον έκαναν γνωστό σε όλη τη Συρία και πολλοί έρχονταν κοντά του για να ζητήσουν τις προσευχές του. Μετά τον θάνατό του θα υψωθεί μοναστήρι στον τάφο του το οποίο θα γίνει σπουδαίος τόπος προσκυνήματος. Το μοναστήρι αυτό θα είναι η θρησκευτική πρωτεύουσα όσων ονομάζονταν «οι ακόλουθοι του Μάρωνα» ή Μπάιτ Μαρούν (το σπίτι του Μάρωνα) ή Μαρωνίτες. « Όποιος αγαπά τη ζωή του τη χάνει, όποιος όμως δεν λογαριάζει αυτόν τον κόσμο θα την κρατήσει για την αιώνια ζωή».
- Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, η κλήση του Μάρωνα ανταποκρίνεται σε μια συνειδητοποίηση. Πολύ γρήγορα, η καρδιά του Μάρωνα διαπερνάται από την αγάπη του Θεού. Συνειδητοποιεί ότι όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός είναι καλά, αλλά η προσκόλληση του στα γήινα πράγματα, σε σημείο να γίνουν είδωλα, μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στον χαμό του. Σε ένα κοινωνικό πλαίσιο παρόμοιο με το δικό μας (ίσως χωρίς τεχνολογικές προόδους), ο Μάρωνας, όπως και άλλοι που οδηγούνται από ένα κύμα φιλανθρωπίας, προτιμά να ακολουθήσει το μονοπάτι της ριζικής απόσπασης για να κερδίσει την αιώνια ζωή. Γνωρίζει ότι είναι αυτός ο σπαρμένος κόκκος σιταριού που καλείται να πεθάνει για να καρποφορήσει. Ο Μάρωνας προτιμά να απομακρυνθεί, μακριά από τη φαινομενική πολυτέλεια της εποχής του. Ο τρόπος ζωής του αναγνωρίζεται γρήγορα ως θεραπεία για το κενό που δημιουργεί η αναζήτηση για εφήμερες απολαύσεις, σε έναν κόσμο που δεν αναγνωρίζει πια ότι η ζωή μας εδώ κάτω είναι μόνο ένα πέρασμα.
Ο Μάρωνας, όπως πολλοί, αναζητά μια πληρότητα που καμία κοινωνία δεν μπορεί να προσφέρει. Η αποστασιοποιημένη ζωή του, η ζωή του χώρια, δεν είναι μια απόδραση, αλλά αντίθετα ένα θαρραλέο πρόσωπο με πρόσωπο που μοιάζει με την απόσυρση του Ιησού στην έρημο.
- Σε αυτή την έρημο, ο Μάρωνας ακούει τον Κύριο που αγαπά. Αψηφά τον πειρασμό θέτοντας τον εαυτό του στα χέρια του Θεού. Ακολουθεί τη διδασκαλία των αποστόλων, όπως ο Τιμόθεος, με πίστη, υπομονή, φιλανθρωπία και επιμονή. Γίνεται
υπόδειγμα αγιότητας για τους άλλους. Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ως Μαρωνιτική Εκκλησία που συγκεντρώνει πιστούς διαφορετικών θρησκειών, ας προσπαθήσουμε όλοι να ζήσουμε τις αξίες που μας άφησε ο Μάρωνας. Αυτές είναι οι ίδιες οι αξίες του ευαγγελίου.
Όπως ο Μάρωνας, ας αρκεστούμε σε αυτή τη συνειδητοποίηση, ότι μόνο ο Θεός αρκεί. Ας μείνουμε στην αλήθεια και ας την υπερασπιστούμε όπως έκανε ο Μάρωνας, με
κάθε ταπείνωση και πραότητα, αλλά χωρίς συμβιβασμούς. Ίσως θα μπορούσαμε να είμαστε η απάντηση, υπενθυμίζοντας στους μαθητές του Χριστού, παντού και ιδιαίτερα στο σπίτι στην Κύπρο και στην Ανατολή, το πιο σημαντικό: να μην αναζητούν τη δόξα
του κόσμου, αλλά του Θεού! Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου