Περίοδος της Πεντηκοστής
Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ
13η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Λουκάς 8 / 4 - 15)
Η παραβολή του σποριά
Όταν συγκεντρώθηκε κοντά στον Ιησού πολύς κόσμος, που έρχονταν από διάφορες πόλεις, εκείνος τους είπε μια παραβολή: «Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του· καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα σε αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν. Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν' ακούει ας τα ακούει». Οι μαθητές του τότε τον ρωτούσαν: «Τι σημαίνει η παραβολή αυτή;» Εκείνος τους απάντησε: «Σ' εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του, ενώ στους υπολοίπους αυτά δίνονται με παραβολές, ώστε
να κοιτάζουν αλλά να μη βλέπουν
και ν' ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν».
«Η παραβολή αυτή σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού· έρχεται όμως ύστερα ο διάβολος και τον παίρνει απ' τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος, είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα· γι' αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, απομακρύνονται. Αυτοί που έπεσαν στ' αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ' αυτά και δεν καρποφορούν. Με το σπόρο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος, εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή».
- Ο Ιησούς κηρύττει, διδάσκει ακούραστα. Η αποστολή του είναι σαν φωτιά που καίει μέσα του. Η Βασιλεία του Θεού βρίσκεται ανάμεσά τους και δεν έχουν ιδέα.
Η Βασιλεία του Θεού είναι το πεπρωμένο και η ευδαιμονία του ανθρώπου και αυτός ζει σαν να μην υπάρχει, σαν η μόνη ζωή να είναι η γήινη.
Ο Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος, περπάτησε στους δρόμους της Ιουδαίας και της Γαλιλαίας πριν από 2.000 χρόνια, αλλά αυτά που δίδαξε εκείνη την ημέρα στο πλήθος που συγκεντρώθηκε γύρω του, τα διδάσκει και σε μένα σήμερα. Τι γνωρίζω για τη Βασιλεία; Όχι μόνο στη θεωρία, αλλά κυρίως στη ζωή μου: ζω για τη Βασιλεία, για την αληθινή ζωή;
- Σε αυτή την παραβολή, ο Χριστός δείχνει ότι ο σποριάς είναι ο Θεός. Αυτός είναι που δίνει τον λόγο Του. Είναι στο χέρι μας να Τον καλωσορίσουμε. Όμως, το να ανοίξουμε τον εαυτό μας για να δεχτούμε αυτόν τον σπόρο δεν είναι επίσης ένα δώρο από τον Κύριο: η πίστη. Με την πίστη πιστεύουμε στον Θεό και σε όλα όσα μας έχει πει και μας έχει αποκαλύψει, και όσα η Αγία Εκκλησία μας προτείνει να πιστέψουμε, διότι Αυτός είναι η ίδια η αλήθεια. Με την πίστη «ο άνθρωπος εμπιστεύεται ελεύθερα τον εαυτό του εξ ολοκλήρου στον Θεό» (Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, αρ. 1814).
Αυτή η πίστη είναι ο θησαυρός μας. Χάρη σε αυτή ζούμε σε ένα διαφορετικό ορίζοντα: η ζωή δεν τελειώνει με το θάνατο! Όλα όσα μας συμβαίνουν είναι ανασχεδιασμένα. Και η πίστη δεν είναι μόνο μια συγκατάβαση της νοημοσύνης μας, αλλά μας οδηγεί να εμπιστευτούμε τον ουράνιο Πατέρα μας, να αφεθούμε στα χέρια Του. Γνωρίζει όλα όσα χρειαζόμαστε και μας τα παρέχει. Αυτός ο θησαυρός καθιστά δυνατή την ευτυχία, ακόμη και στις χειρότερες συνθήκες, ακόμη και αν αυτό φαίνεται σαν σκάνδαλο και τρέλα. Η πίστη μας είναι ο θησαυρός μας, γιατί δίνει νόημα στη ζωή μας. «Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που πιστεύει στον Κύριο!» (Ψαλμός 39:5)
- Παραδόξως, δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε στην πίστη μας αν την κρατάμε κρυμμένη, θαμμένη, ώστε να μην ξεχωρίζει. Πρέπει να μαρτυρήσουμε την πίστη μας όσο και οι αδελφοί μας πρέπει να την δεχτούν. «Λάβατε ελεύθερα: δώσατε ελεύθερα» είπε ο Κύριος στους αποστόλους Του όταν τους έστειλε στην ιεραποστολή. (Ματθ. 10:8) Πόσα έχουμε λάβει και πόσο αξίζει το παιχνίδι! Υπάρχει κανείς γύρω μας που να μην έχει ανάγκη να γνωρίσει αυτόν τον Θεό που «είναι τρυφερός και ελεήμων, αργός στο θυμό και γεμάτος αγάπη»; (Ψαλμ. 144) «Πώς μπορούμε να πιστέψουμε σ' αυτόν χωρίς να έχουμε ακούσει τον λόγο του; Πώς μπορούμε να ακούσουμε τον λόγο Του, αν κανείς δεν τ
ον έχει διακηρύξει»; (Ρωμ. 10:13-14).
Προσευχή : Κύριε, σε ευχαριστώ για το δώρο της πίστης, της πίστης μου μέσω της οποίας πιστεύω σε Σένα. Σ' ευχαριστώ που ήρθες τόσο κοντά μου, γιατί δεν είμαι ικανός να σε φτάσω, αλλά εσύ έσκυψες τόσο πολύ, ώστε να βρίσκεσαι μέσα μου σήμερα!
Ιησού, τα ξέρεις όλα, ξέρεις ότι σε αγαπώ και ξέρεις επίσης ότι είμαι αδύναμος, ακόμη και όταν παίρνω αποφάσεις. Και όμως η αποστολή είναι τόσο σημαντική! Πρόκειται για τη σωτηρία των ψυχών! Ζήσε λοιπόν, δράσε μέσα μου, γιατί χωρίς Εσένα δεν μπορώ να κάνω τίποτα, αλλά για Σένα όλα είναι δυνατά. Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου