Περίοδος της Πεντηκοστής
Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών
Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ
15η Κυριακή της Πεντηκοστής
( Λουκάς 7 / 36 - 50 )
Κάποιος Φαρισαίος προσκάλεσε τον Ιησού σε γεύμα.
Ο Ιησούς μπήκε στο σπίτι του Φαρισαίου και κάθισε στο
τραπέζι. Στην πόλη ήταν κάποια αμαρτωλή γυναίκα· όταν
άκουσε ότι ο Ιησούς γευματίζει στο σπίτι του Φαρισαίου,
έφερε ένα αλαβάστρινο δοχείο με μύρο, στάθηκε πίσω
κοντά στα πόδια του και κλαίγοντας τα έβρεχε με τα
δάκρυά της και τα σκούπιζε με τα μαλλιά της τα φιλούσε
και τα άλειφε με το μύρο. Όταν το είδε αυτό ο Φαρισαίος
που τον είχε προσκαλέσει, είπε από μέσα του: «Αν ο
άνθρωπος αυτός ήταν προφήτης, θα γνώριζε ποια και τι
είδους γυναίκα είναι αυτή που τον αγγίζει· γιατί είναι
αμαρτωλή». Ο Ιησούς απάντησε σ' αυτές τις σκέψεις του
και του είπε: «Σίμων, έχω κάτι να σου πω». «Πες μου
Διδάσκαλε», είπε εκείνος. «Δύο άνθρωποι χρωστούσαν
λεφτά σε κάποιον δανειστή· ο ένας πεντακόσια δηνάρια κι
2
ο άλλος πενήντα. Επειδή όμως δεν είχαν να τα
επιστρέψουν, τα χάρισε και στους δυο. Πες μας λοιπόν,
ποιος από τους δυο θα του χρωστάει μεγαλύτερη
ευγνωμοσύνη;» Ο Σίμων αποκρίθηκε: «Νομίζω εκείνος
στον οποίο χάρισε τα περισσότερα». «Ορθά έκρινες», του
είπε ο Ιησούς· και ρίχνοντας τη ματιά του στη γυναίκα τού
είπε: «Βλέπεις ετούτη τη γυναίκα; Όταν μπήκα στο σπίτι
σου, δε μου έπλυνες με νερό τα πόδια. Αυτή, αντίθετα, με
δάκρυα μου έπλυνε τα πόδια και μου τα σκούπισε με τα
μαλλιά της. Ένα φίλημα δε μου 'δωσες· ενώ αυτή, από τη
στιγμή που μπήκε, δεν έπαψε να μου φιλάει τα πόδια. Το
κεφάλι μου δεν μου το άλειψες με λάδι, ενώ αυτή μου
άλειψε με μύρο τα πόδια. Γι' αυτό, λοιπόν, σε βεβαιώνω
πως οι πολλές της αμαρτίες συγχωρήθηκαν, όπως δείχνει η
πολλή ευγνωμοσύνη της. Σ' όποιον συγχωρούνται λίγες
αμαρτίες, αυτός δείχνει λίγη ευγνωμοσύνη». Και στη
γυναίκα είπε: «Οι αμαρτίες σου συγχωρήθηκαν». Όσοι
κάθονταν μαζί με τον Ιησού στο τραπέζι άρχισαν να λένε
μεταξύ τους: «Ποιος είναι αυτός που ακόμη και αμαρτίες
συγχωρεί;»
Μετά ο Ιησούς είπε στη γυναίκα: «Η πίστη σου σ'
έσωσε· πήγαινε στο καλό».
3
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
1. Δάκρυα αγάπης και πόνου.
Πώς τόλμησε αυτή η αμαρτωλή γυναίκα, μια μεγάλη
αμαρτωλή, γνωστή σε όλους, να μπει στο σπίτι του Σίμωνα
του Φαρισαίου, γεμάτο με διακεκριμένους καλεσμένους ;
Δύο πράγματα την έκαναν να το πράξει: εμπιστευόταν τον
Ιησού και την κατέκλυζαν οι ενοχές. Ήξερε ήδη τον Ιησού,
τον είχε ακούσει να κηρύττει, είχε δει την καλοσύνη Του
προς άλλους αμαρτωλούς, προς εκείνους που υπέφεραν
την ίδια εσωτερική αγωνία με εκείνη. Όλα τα χρόνια της
ενοχής, της αυτοκατηγορίας και της απελπισίας
απελευθερώνονται σε ένα λουτρό σιωπηλών δακρύων που
πλημμυρίζουν τα πόδια του Χριστού - δάκρυα αγάπης και
θλίψης εμπιστοσύνης. Με μια εξαιρετικά θηλυκή
χειρονομία, σκουπίζει τα πόδια του Χριστού με τα μαλλιά
της και χύνει πάνω τους όλο το πολύτιμο άρωμά της. Η
απείρως συμπονετική καρδιά του Χριστού δεν μπορεί να
μείνει αναίσθητη σε αυτή τη σκηνή. Αυτή η ίδια καρδιά
επιτρέπει στον εαυτό της να συγκινηθεί από τα δάκρυα της
μετάνοιάς μας, που αποσπάται από τη συνείδησή μας που
βαρύνεται από την αμαρτία.
4
2. Ο πράος γιατρός των πληγωμένων ψυχών
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης συνόψισε το θεμέλιο της
πίστης μας σε μια σύντομη φράση: Ο Θεός είναι Αγάπη.
Σε αυτή την ιστορία, ο Σίμων ο Φαρισαίος βλέπει τις
συγκλονιστικές πράξεις της αμαρτωλής γυναίκας- ο
Ιησούς βλέπει τη μετανοημένη και ειλικρινή καρδιά της.
Δεν προσπαθεί να την μπερδέψει ή να την κάνει να νιώσει
ντροπή. Ας δούμε τη λεπτότητα με την οποία
αντιμετωπίζει τη Σαμαρείτιδα γυναίκα στο πηγάδι ή τη
μοιχαλίδα που απειλείται με λιθοβολισμό. Το μόνο που
ζητάει είναι να πάμε σ' Αυτόν, να παραδεχτούμε το
σφάλμα μας, να ζητήσουμε τη συγχώρεσή του και να
είμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε σ' Αυτόν. Ο Χριστός μας
δέχεται όπως δέχθηκε την αμαρτωλή γυναίκα. Δεν θέλει να
δείξει με το δάχτυλο την ενοχή μας, αλλά επιδιώκει να μας
θεραπεύσει. Αυτό είναι το νόημα της εξομολόγησης - ο
Ιησούς μας κοιτάζει με αγάπη, θεραπεύει τις ψυχές μας και
μας δίνει δύναμη.
5
3. «Οι αμαρτίες σας συγχωρούνται.»
Αφού έσπειρε κάποιους σπόρους, οι οποίοι ελπίζει ότι
θα κάνουν την αγάπη να φυτρώσει στις καρδιές του
Σίμωνα και των καλεσμένων του που τον ακούν με
προσοχή, ο Ιησούς επιστρέφει στη γυναίκα. Λέει λόγια που
μόνο αυτός μπορεί να πει, λόγια που την απελευθερώνουν
από το συντριπτικό βάρος της, λόγια που φέρνουν ειρήνη
στην ψυχή της και τέλος στα δάκρυά της, λόγια που
αλλάζουν τη ζωή της για πάντα, κάνοντάς την ένθερμη
μαθήτρια του Κυρίου: «Οι αμαρτίες σου συγχωρούνται.»
Στη συνέχεια ακολούθησαν άλλα λόγια, εξίσου ευγενικά,
εξίσου ενθαρρυντικά, εξίσου ικανά να αλλάξουν μια ζωή:
«Η πίστη σου σε έσωσε, πήγαινε εν ειρήνη.» Με
ξαναβρεθείσα αξιοπρέπεια η γυναίκα σηκώνεται αργά,
αντικρίζει τους έκπληκτους και ακόμα εχθρικούς
καλεσμένους και κάνει σιωπηλά στην άκρη. Έχουν
διεισδύσει τα λόγια του Ιησού στις καρδιές και στο μυαλό
μας με τον ίδιο τρόπο; Κι όμως τα ακούμε κάθε φορά που
λαμβάνουμε το μυστήριο της συμφιλίωσης: «Σας συγχωρώ
όλες τις αμαρτίες σας.» Έχει μεταμορφωθεί η ζωή μας
όπως αυτής της γυναίκας;
6
Προσευχή: Κύριε, καταθέτω την ψυχή μου ενώπιον Σου
αναγνωρίζοντας ταπεινά όλες τις παρελθούσες και
παρούσες αμαρτίες μου. Αναγνωρίζω μέσα από τις
αδυναμίες μου ότι Σε χρειάζομαι τόσο πολύ, τη ζωή της
ψυχής μου. Βοήθησέ με να αναγνωρίζω πάντοτε τα
σφάλματά μου και την έλλειψη θέλησης και να κάνω μια
αληθινή μεταστροφή της καρδιάς και της ζωής μου. Άφησέ
με να βλέπω πάντα ότι η μόνη μου δόξα είναι ότι έχω
λυτρωθεί από Σένα. Αμήν.
† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου