3η Κυριακή μετά την Ανάσταση

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ω Δημιουργέ της Ζωής, μας έσωσες με το Πάθος Σου και μας έδωσες ζωή με την ανάστασή Σου. Τώρα ανανέωσε την εικόνα μας με τη χάρη Σου. Ντύσε τα σώματά μας με τη δύναμη του Πνεύματος, ώστε να λάμψουμε στο ένδυμα της δόξας και στο φως του να δούμε εσένα,τοναληθινό Νυμφίο.»- HESED

Η Μαρωνίτικη Λειτουργία επαναλαμβάνει αυτή την Κυριακή τις ίδιες υπέροχες προσευχές της Κυριακής του Πάσχα. Μέχρι την Πέμπτη της Αναλήψεως, θα ψάλλουμε επανειλημμένα αυτή την τρομερή Αλήθεια: Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, αληθινά, ο Κύριος αναστήθηκε.

Οι αφηγήσεις για εκείνη την πρώτη Κυριακή του Πάσχα, που καταγράφηκαν με πολύτιμο τρόπο από τους ευαγγελιστές και εμπνεύστηκαν από το Άγιο Πνεύμα, αποτυπώνουν όλη τη σύγχυση και την αναστάτωση εκείνης της ημέρας. Και δικαίως! Ποτέ δεν υπήρξε μια μέρα σαν εκείνη την Κυριακή του Πάσχα σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ταφόπλακες, αλλά υπάρχει μόνο ένας άδειος τάφος. Είναι μια από τις αποδείξεις της Ανάστασης, ότι οι μαθητές απλώς δεν περίμεναν την επιστροφή του Χριστού από τους νεκρούς. Δημοσιεύουν ταπεινά τη δυσπιστία τους και την πλήρη έλλειψη πίστης τους. Αν η ανάσταση ήταν ένα κατασκεύασμα της φαντασίας τους ή μια μεγάλη συνωμοσία, θα είχαν φροντίσει να παρουσιαστούν με καλύτερο τρόπο.

Σκεφτείτε τους δύο μαθητές στο Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής. Πηγαίνουν προς την Εμμαούς, καταβεβλημένοι και καταθλιπτικοί. Είναι στα πρόθυρα της απελπισίας. Είχαν χάσει τα πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή. Όλα είχαν καταρρεύσει μπροστά στα μάτια τους. Είδαν τον ηγέτη τους να καταδικάζεται ως εγκληματίας, βλάσφημος και εχθρός του λαού.
Δεν υπήρχε τίποτα στο λεξιλόγιό τους που να παραπέμπει έστω και στο ότι ο Μεσσίας καταστράφηκε και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Πώς λοιπόν έφτασαν να πιστέψουν κάτι που ήταν εντελώς αντίθετο με τις ιουδαϊκές πεποιθήσεις τους; Η μόνη εξήγηση που βγάζει νόημα είναι ότι βίωσαν τον Χριστό- Τον συνάντησαν στη δοξασμένη Του πραγματικότητα.

Είθε αυτή η ευαγγελική διήγηση να φέρει τον καθένα μας σε μια νέα συνάντηση με τον Αναστημένο Ιησού. Περπατάει δίπλα στον καθένα από εμάς κάθε μέρα και το μόνο που χρειάζεται είναι να Του ζητήσουμε «να μείνει μαζί μας γιατί κοντεύει να βραδιάσει και η μέρα κοντεύει να τελειώσει». Σύντομα θα φύγουμε από αυτή τη ζωή, και αν περπατήσαμε μαζί Του σε αυτόν τον κόσμο, θα χαρούμε μαζί Του στον επόμενο. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου