Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή
4η Κυριακή της Σαρακοστής
Ο άσωτος υιός
Λουκάς 15 / 11-32
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Τους είπε επίσης ο Ιησούς: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Ο μικρότερος απ' αυτούς είπε στον πατέρα του: «πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί» κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία.Υστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή. Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους. Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. Τελικά συνήλθε και είπε: «πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας! Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου· κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου.» Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του.
Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε. Τότε ο γιος του του είπε: «πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου.» Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: «βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα. Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε.»Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται.
Ο μεγαλύτερος γιος του βρισκόταν στο χωράφι και καθώς ερχόταν και πλησίαζε στο σπίτι, άκουσε μουσικές και χορούς. Φώναξε, λοιπόν, έναν από τους υπηρέτες και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Εκείνος του είπε: «γύρισε ο αδερφός σου, κι ο πατέρας σου έσφαξε το σιτευτό μοσχάρι, γιατί του ήρθε πίσω γερός.» Αυτός τότε θύμωσε και δεν ήθελε να μπει μέσα. Ο πατέρας του βγήκε και τον παρακαλούσε, εκείνος όμως του αποκρίθηκε: «εγώ τόσα χρόνια σού δουλεύω και ποτέ δεν παράκουσα καμιά εντολή σου κι όμως σ' εμένα δεν έδωσες ποτέ ένα κατσίκι για να ευφρανθώ με τους φίλους μου. Όταν όμως ήρθε αυτός ο γιος σου, που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι.» Κι ο πατέρας του του απάντησε: «παιδί μου, εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου κι ό,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου. Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί ο αδερφός σου αυτός ήταν νεκρός κι αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε».
- Η περίπτωση του μικρότερου υιού.
Βρισκόμαστε στη μέση της Σαρακοστής. Είναι η Κυριακή του Θείου Ελέους. Ο άσωτος πατέρας δίνει τα υπάρχοντά του στο μικρότερο παιδί του και ποτέ δεν στέρησε από το μεγαλύτερο όλα όσα του ανήκουν.
Είναι για εμάς στην πορεία μας προς το Πάσχα, ο σταθμός όπου συνειδητοποιούμε πόσο μας αγαπάει ο ουράνιος πατέρας μας, ο οποίος δύο φορές βγαίνει από το σπίτι, σημάδι της ενσάρκωσης του μοναδικού υιού του Θεού, ο οποίος βγήκε από την ουράνια δόξα, φυλάσσοντάς την, για να έρθει και να ακουμπήσει στον ώμο του υιού, χωρίς να του ζητήσει τίποτα, για να επιβεβαιώσει ότι εξακολουθεί, παρόλα όσα συνέβησαν, να είναι υιός Του.
- Η περίπτωση του μεγαλύτερου υιού.
Για τον μεγαλύτερο, είναι ο πατέρας που, γεμάτος τρυφερότητα, τον αποκαλεί «παιδί μου», μια δόση στοργής για να τον θεραπεύσει από την υπερηφάνεια και την αυτοπεποίθησή του. Η συμπεριφορά του είναι αυτή των Φαρισαίων, οι οποίοι στέκονται μπροστά στον Θεό καυχιούνται και λένε: «Δεν έχω παρακούσει ποτέ ούτε μία από τις εντολές σου.» Ναι, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τον αδελφό του και αρνείται να εισέλθει, ώστε να συνεχιστεί η διασκέδαση και να ολοκληρωθεί με την παρουσία του.
Προσευχή : Αυτή την ΚΥΡΙΑΚΗ ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μη μας κρίνει σύμφωνα με τις αμαρτίες και την υπερηφάνειά μας, αλλά σύμφωνα με το έλεός Του. Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας κάνει να νιώσουμε την πατρική του στοργή, ώστε να θέλουμε να καθόμαστε στο τραπέζι μαζί Του, να χαιρόμαστε και να γιορτάζουμε.
Κύριε, όπως και με την περίπτωση του υιού Σου, κάνε μας να νιώσουμε την αγάπη Σου δίνοντάς μας μια μακρά αγκαλιά.
Ας έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό, ο οποίος συνεχίζει να βρίσκεται σε κάθε Θεία Ευχαριστία, για εμάς και για τη σωτηρία μας, ώστε να παραμείνουμε στη χαρά της θείας καταγωγής που μας αναδημιουργεί. «Είσαι ο αγαπημένος μου γιος, σήμερα σε δημιούργησα και σε αναδημιουργώ.» (Ψαλμ. 2). Ας γιορτάσουμε και ας χαρούμε. Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου