Περίοδος Σαρακοστής
6η Κυριακή
Η Θεραπεία του τυφλού Βαρτίμαιου
Μάρκος 10 / 46 – 52
Αγαπητά εν Χριστό αδέλφια,
Έρχονται στην Ιεριχώ. Καθώς ο Ιησούς, οι μαθητές του και πολύς κόσμος έβγαιναν από την πόλη, ένας τυφλός, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου, καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε ότι αυτός που περνάει είναι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με!» Πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμη πιο πολύ: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Τότε ο Ιησούς στάθηκε και είπε: «Φωνάξτε τον». Φωνάζουν τον τυφλό και του λένε: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει». Εκείνος πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω και ήρθε κοντά στον Ιησού. «Τι θέλεις να σου κάνω;» τον ρώτησε ο Ιησούς. Ο τυφλός του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, θέλω να αποχτήσω το φως μου». Ο Ιησούς του λέει: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Ο τυφλός αμέσως απέκτησε το φως του κι ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία του.
- «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με» Ας μπούμε για λίγο στη θέση του Βαρτιμαίου: είναι τυφλός, είναι άπορος. Χρειάζεται συνεχώς τους άλλους για να ζήσει... εξάλλου είναι ένας ζητιάνος που κάθεται στην άκρη του δρόμου. Όταν ο Ιησούς πλησιάζει, έχει τη διαίσθηση ότι μπορεί να κάνει κάτι γι’αυτόν. Ουρλιάζει. Δεν ντρέπεται για το τι σκέφτονται οι άλλοι, ούτε καν για το τι μπορεί να πουν ή να κάνουν οι άλλοι! Είναι κάτι σημαντικό, ουσιαστικό στη ζωή του.
Είναι σίγουρα μια θεραπεία, αλλά πάνω από όλα είναι μια αποφασιστική συνάντηση! Μια συνάντηση με Αυτόν που ονομάζεται Μεσίας. Ας κοιτάξουμε για λίγα λεπτά -με τα μάτια του Θεού- τη δική μας ζωή. Υπάρχει μια ερώτηση, μια κατάσταση, που με κάνει να αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη; Χρειάζομαι βοήθεια από τους άλλους; Χρειάζομαι την παρέμβαση του Θεού στη ζωή μου; Μπορώ κι εγώ, μέσα στη σιωπή της καρδιάς μου, να φωνάξω στον Κύριο «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με».
- «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει». Ο Ιησούς σταματά και λέει «φωνάξτε τον». Ας συνεχίσουμε τον στοχασμό μας... και ας προσπαθήσουμε να μοιραστούμε τα συναισθήματα του Βαρτιμαίου στην προσέγγιση του Ιησού. Ήταν τυφλός, βέβαια, αλλά ήξερε πώς να αναπτύξει τις άλλες του αισθήσεις... και ο Βαρτιμαίος σίγουρα ένιωσε την παρουσία και κυρίως το βλέμμα που του έριξε ο Ιησούς, γεμάτο αγάπη. Ποια δεν θα ήταν τα συναισθήματά του: συγκίνηση, χαρά, ευεξία, συναισθήματα αγάπης; Ποια θα ήταν τα συναισθήματα μου, αν ένιωθα την παρουσία του Ιησού σήμερα, δίπλα μου; αν τον άκουγα να μου λέει «τι θέλεις να κάνω»; Κι όμως, δεν με διδάσκει η Εκκλησία ότι ο Θεός με εξετάζει μέρα και νύχτα (Ψαλμός 138), ότι με γνωρίζει και με αγαπά όπως είμαι; (Ησ, 43); ότι μπορώ να πλησιάσω στην Παρουσία Του στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας; Γιατί, Κύριε, δεν μπορώ να Σε δω; Να σε νοιώσω; Τι είναι η τύφλωσή μου; Φώτισέ με, Κύριε, δείξε μου τι είναι αυτά, αυτές οι ανησυχίες, αυτά τα πράγματα που με τυφλώνουν μπροστά στην παρουσία Σου! Άσε με να δω, Κύριε!
Προσευχή: Αυτήν την Κυριακή, Κύριε, προσεύχομαι για όλους τους διασκορπισμένους ανά τον κόσμο Χριστιανούς, που σήμερα θα είναι ενωμένοι στον εορτασμό της Θείας Ευχαριστίας. Άφησε την προσευχή μου να ενωθεί με τη δική τους. Σκόρπισε, σήμερα, τις χάρες Σου, σε όλους εκείνους που τις χρειάζονται περισσότερο. Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, βοήθησε μας να δούμε.
«Κύριέ μου και Θεέ μου, μαζί με τον Βαρτιμαίο Σου φωνάζω: σπλαχνίσου με! Λυπήσου το σκοτάδι μου και γίνε το φως μου. Λυπήσου την αδυναμία μου και γίνε η δύναμή μου. Λυπήσου την απομόνωσή μου και γίνε φίλος μου. Σπλαχνίσου με για τα όσα επιθυμώ, και γίνε η αλήθεια μου. »Αμήν.
+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου