The Beauty of Friendship and the Beauty of Holy Purity
All the early accounts of Francis’ early life depict him as the heart and soul of every party. He was a joy to be around, singing, laughing, enjoying everything in life. People loved to be around him. The first followers of Francis draw pictures of him with his companions roaming the streets of Assisi singing troubadour songs and spreading happiness.
Όλες οι πρώτες αφηγήσεις για τα πρώτα χρόνια της ζωής του Φραγκίσκου τον απεικονίζουν ως την καρδιά και την ψυχή κάθε παρέας. Ήταν χαρά να τον έχεις κοντά του, τραγουδώντας, γελώντας, απολαμβάνοντας τα πάντα στη ζωή. Οι άνθρωποι λάτρευαν να είναι κοντά του. Οι πρώτοι ακόλουθοι του Φραγκίσκου ζωγραφίζουν αυτόν με τους συντρόφους του να περιφέρονται στους δρόμους της Ασίζης τραγουδώντας τροβαδούρα και σκορπώντας ευτυχία.
Within these accounts there is not the slightest suggestion that his character flirted with impurity or acting incorrectly with others. There was already in Francis a great esteem for holy purity. The virtue, the grace, the miracle of holy purity is manifested in the great capacity for friendship. The Catechism of the Catholic Church #2347 says: “ The virtue of chastity blossoms in friendship. It shows the disciple how to follow and imitate him who has chosen us as his friends (John 15:15) who has given himself totally to us and allows us to participate in his divine estate.”
Μέσα σε αυτές τις αφηγήσεις δεν υπάρχει η παραμικρή υπόνοια ότι ο χαρακτήρας του φλέρταρε με την ακαθαρσία ή ενεργούσε λανθασμένα με τους άλλους. Υπήρχε ήδη στον Φραγκίσκο μια μεγάλη εκτίμηση για την αγνότητα. Η αρετή, η χάρη, το θαύμα της αγνότητας εκδηλώνεται στη μεγάλη ικανότητα για φιλία. Ο Κατηχισμός της Καθολικής Εκκλησίας #2347 λέει: «Η αρετή της αγνότητας ανθίζει στη φιλία. Δείχνει στον μαθητή πώς να ακολουθεί και να μιμείται Αυτόν που μας έχει επιλέξει ως φίλους του (Ιωάννης 15:15) που μας έχει αφιερώσει τον εαυτό του ολοκληρωτικά και μας επιτρέπει να συμμετέχουμε στη θεϊκή του υπόσταση».
As we get older, the passions and appetites weaken and the temptations that tried us in our youth are not as pronounced. At the same time, however, we should be growing more and more in the virtue of purity. How can we grow in purity? I would like to suggest that growing in purity means growing in our apostolic desires!
Καθώς μεγαλώνουμε, τα πάθη και οι ορέξεις εξασθενούν και οι πειρασμοί που μας δοκίμασαν στη νεότητά μας δεν είναι τόσο έντονοι. Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει να αναπτυσσόμαστε όλο και περισσότερο στην αρετή της αγνότητας. Πώς μπορούμε να αναπτυσσόμαστε στην αγνότητα; Θα ήθελα να προτείνω ότι η ανάπτυξη στην αγνότητα σημαίνει ανάπτυξη στις αποστολικές μας επιθυμίες!
Think about how St. Francis made friends with everyone, even with things … the sun, the moon, the Sultan, the wolf … his apostolic heart seemed limitless. This grace of friendship was the delicious fruit of the virtue of purity. The purer the heart, the greater the capacity for friendship, the greater the capacity for friendship, the great the apostolate.
Σκεφτείτε πώς ο Άγιος Φραγκίσκος έκανε φίλους με όλους, ακόμα και με πράγματα... τον ήλιο, το φεγγάρι, τον Σουλτάνο, τον λύκο... η αποστολική του καρδιά φαινόταν απεριόριστη. Αυτή η χάρη της φιλίας ήταν ο νόστιμος καρπός της αρετής της αγνότητας. Όσο πιο αγνή ήταν η καρδιά, τόσο μεγαλύτερη ήταν η ικανότητα για φιλία, τόσο μεγαλύτερη ήταν η ικανότητα για φιλία, τόσο μεγάλη ήταν η αποστολικότητα.