Author: admin

7η Κυριακή της Περιόδου προετοιμασίας των Χριστουγέννων

Οι προπάτορες του Ιησού

Ματθαίος 1 / 1-17

 1. Οι υποσχέσεις του Θεού εκπληρώνονται στον Ιησού. Ο Ματθαίος καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποδείξει ότι ο Ιησούς καταγόταν από τον Αβραάμ και τον Δαβίδ. Το ευαγγέλιο του Ματθαίου πιθανότατα γράφτηκε μέσα ή κοντά στην Ιερουσαλήμ προς όφελος των Εβραίων που προσηλυτίστηκαν στον Χριστιανισμό. Από την πρώτη πρόταση, ο Ματθαίος θέλει να αποδείξει ότι οι υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός εκπληρώνονται στον Ιησού. Ονομάζει συγκεκριμένα τον Αβραάμ και τον Δαβίδ επειδή σε αυτούς δόθηκαν οι πιο σημαντικές υποσχέσεις. Ο Θεός υποσχέθηκε ότι ο Αβραάμ θα γινόταν ο πατέρας ενός μεγάλου έθνους και ότι θα κληρονομούσε εύφορη γη για τον λαό του. Φαινόταν ότι η υπόσχεσή του εκπληρώθηκε όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη Γη της Επαγγελίας.

2. Ο Θεός υπόσχεται μεγάλα πράγματα. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η υπόσχεση του Θεού με την εγκαθίδρυση του βασιλείου του Δαβίδ. Ο Δαβίδ, απόγονος του Αβραάμ, βασίλεψε σε πολλούς ανθρώπους, ακόμη και στη γη που είχε υποσχεθεί ο Θεός. Το βασίλειό του συναγωνίζεται αυτό της Αιγύπτου - το μεγαλύτερο βασίλειο που είναι γνωστό στους Ισραηλίτες - ένα αρχαίο βασίλειο του οποίου οι βασιλιάδες ισχυρίζονταν ότι ήταν οι θεϊκοί απόγονοι του Θεού Ήλιου. Ωστόσο, στο βασίλειο του Δαβίδ, η υπόσχεση του Θεού δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί πλήρως. Ο Θεός υπόσχεται έναν απόγονο μεγαλύτερο από τον Δαβίδ και που θα βασιλεύει για πάντα. Μια περίληψη των δηλώσεων των προφητών για τη Βασιλεία δείχνει ότι ο Θεός θα στείλει έναν αθάνατο βασιλιά που θα κυβερνήσει ένα αιώνιο βασίλειο.

3. Η υπόσχεση του Θεού εκπληρώνεται στον Ιησού και τους μαθητές του. Αυτές οι υποσχέσεις εκπληρώνονται στον Ιησού. Για τους Εβραίους, το επτά είναι ο αριθμός της συνειδητοποίησης, της ολοκλήρωσης. Ένας Εβραίος θα περίμενε ότι η υπόσχεση θα εκπληρωθεί στην έβδομη γενιά μετά τον Αβραάμ. Ωστόσο, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Στην έβδομη γενιά οι Ισραηλίτες ήταν σκλάβοι στην Αίγυπτο. Μέχρι τη δέκατη τέταρτη γενιά, φαίνεται ότι η υπόσχεση εκπληρώνεται με τον Βασιλιά Δαβίδ. Αλλά ο Θεός εξακολουθεί να ενισχύει την υπόσχεσή του. Ο Ματθαίος μας δείχνει ότι εκπληρώνεται στο άτομο που ξεκινά την έβδομη ομάδα των επτά γενεών. Ο Ιησούς ξεκινά αυτή την ομάδα. Ποια είναι τα μέλη αυτής της έβδομης ομάδας, οι «απόγονοι» του Ιησού σε αυτήν την ευλογημένη γενιά; Είμαστε - αυτοί που, Εβραίοι ή Εθνικοί - αποτελούν την Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς. Ο Ιησούς είναι ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας και η Εκκλησία του είναι η εκπλήρωση των υποσχέσεων που δόθηκαν στον Αβραάμ και τον Δαβίδ.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Η περίοδος των Advent

6η Κυριακή των Εισοδίων

Κυριακή της Αποκάλυψης στον Ιωσήφ

Ματθαίος 1:18-25

Ομιλία του Εξοχότατου Mgr Selim Sfeir

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών της Κύπρου

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Ιησού Χριστώ,

1. Ο Ιωσήφ ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος που ήταν αρραβωνιασμένος με την Παρθένο Μαρία, δηλαδή είχε συμφωνήσει με την ίδια και την οικογένειά της να την πάρει για σύζυγό του. Όμως εκείνη βρισκόταν ακόμα στο σπίτι των γονιών της και ο Ιωσήφ ήταν έτοιμος να την πάρει στο σπίτι του. Δεν ήξερε ότι θα ήταν η μητέρα του αναμενόμενου Σωτήρα και ότι ο άγγελος του είχε φέρει τα νέα. Όταν είδε ότι ήταν έγκυος, προβληματίστηκε και αμήχανος. Τότε του εμφανίστηκε ο άγγελος, αποκαλύπτοντας ότι το αναμενόμενο παιδί ήταν ο άγιος, ο Μεσσίας. Στη συνέχεια έκανε τις τελετές για να μπει στο σπίτι του και έζησε μαζί της με αγνότητα και φόβο Θεού.
2. Τι μας λέει αυτή η μαρτυρία; Ο Θεός ανοίγει τις ιστορίες μας, μας δίνει την ευκαιρία να αφήσουμε πίσω μας ένα μονοπάτι που είναι ήδη χαραγμένο, ένα μονοπάτι που μπορεί να θέλουμε να διορθώσουμε, να διορθώσουμε σύμφωνα με αυτό που νομίζουμε ότι είναι σωστό, και να εισέλθουμε σε ένα νέο μονοπάτι, το οποίο μας προτείνει ονομαστικά. "Ιωσήφ, γιε του Δαβίδ, μη φοβηθείς να πάρεις τη Μαρία, τη γυναίκα σου, στο σπίτι σου. Γι' αυτό, ο Θεός μας απευθύνεται στο βαθύτερο επίπεδο του καθενός μας, σε ένα βάθος στο οποίο δεν έχουμε πρόσβαση με τις δικές μας δυνάμεις. "Ο άγγελος του Κυρίου της εμφανίστηκε σε όνειρο.
3. Ο Θεός ποτέ δεν μας εξαναγκάζει, αλλά μας μιλάει μέσω του λόγου του, τις περισσότερες φορές μέσω των απεσταλμένων του (των προφητών), ενός λόγου που μας προσφέρει να προτιμήσουμε από κάθε δική του βεβαιότητα... Αυτό συμβαίνει από τον Αβραάμ και μέχρι τη μικρή Μπερναντέτ της Λούρδης, η οποία ακούει την Παναγία να της λέει: "Θα μου δώσεις τη χάρη...". Ποτέ δεν υπάρχει βία, εκτός από μια λέξη, τον Λόγο, που κατοικεί μέσα μας, βαθύτερα από τη συνείδησή μας. Αυτό το κάλεσμα μπορεί να μας τρομάξει, τόσο πολύ που αυτός ο Λόγος αναδύεται από το βάθος. Αλλά αυτός ο Λόγος θα αποκαλυφθεί με την πάροδο του χρόνου, πιστός και ευγενικός, δημιουργικός και καρποφόρος...
4. Ο Θεός δεν παύει ποτέ να μπαίνει στις ανθρώπινες ιστορίες μας, σε κάθε μία από αυτές, αυτή του Ιωάννη του Βαπτιστή, αυτή του Ιωσήφ, στη δική μας, ανοίγοντάς την στο καινούργιο... Ας τον αφήσουμε να μιλήσει, ας τον ακούσουμε, ας τον δεχτούμε, ας του πούμε "ναι": τότε θα μπορέσει να δράσει, να μας διαμορφώσει με τη φωτισμένη και έκπληκτη συγκατάθεσή μας... Ας του επιτρέψουμε έτσι να μας ανοίξει τις πύλες της Βασιλείας, να βρούμε την αληθινή μας θέση εκεί. "Όταν ο Ιωσήφ ξύπνησε, έκανε αυτό που του είχε πει ο άγγελος του Κυρίου: πήρε τη γυναίκα του στο σπίτι του.

Προσευχή

Κύριε Ιησού, Εσύ που προσφέρθηκες στον Θεό ως θυσία με γλυκιά μυρωδιά, Εσύ που παρηγόρησες τον Ιωσήφ, τον Δίκαιο, εν μέσω αμφιβολιών, επιβεβαιώνοντάς τον για την αλήθεια της παρθενικής σύλληψης της Μαρίας, καταδέξου τις προσευχές μας, κάνε μας να ζούμε με χαρά, δώσε αιώνια ειρήνη στον εκλιπόντα μας και σε όλους τους εκλιπόντες. Σε Εσένα η δόξα, τώρα και για πάντα.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

4^η Κυριακή της Περιόδου των Θεοφανίων

Το ζωντανό νερό

Ιωάννης 4 / 5-26

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Έφτασε έτσι σε μια πόλη της Σαμάρειας που λεγόταν Συχάρ, κοντά στο χωράφι που είχε δώσει ο Ιακώβ στο γιο του τον Ιωσήφ.  Εκεί βρισκόταν το πηγάδι του Ιακώβ. Ο Ιησούς, κουρασμένος από την πεζοπορία, κάθισε κοντά στο πηγάδι· ήταν γύρω στο μεσημέρι.

Οι μαθητές του είχαν πάει στην πόλη ν' αγοράσουν τρόφιμα. Έρχεται τότε μια γυναίκα από τη Σαμάρεια να βγάλει νερό. Ο Ιησούς της λέει: «Δώσ' μου να πιω». Εκείνη τού απάντησε: «Εσύ είσαι Ιουδαίος κι εγώ Σαμαρείτισσα. Πώς μπορείς να μου ζητάς να σου δώσω νερό να πιεις;» –επειδή οι Ιουδαίοι αποφεύγουν κάθε επικοινωνία με τους Σαμαρείτες. Ο Ιησούς της απάντησε: «Αν ήξερες τη δωρεά του Θεού και ποιος είν' αυτός που σου λέει “δώσ' μου να πιω”, τότε εσύ θα του ζητούσες κι εκείνος θα σου έδινε ζωντανό νερό». Του λέει η γυναίκα: «Κύριε, εσύ δεν έχεις ούτε καν κουβά, και το πηγάδι είναι βαθύ· από πού, λοιπόν, το 'χεις το τρεχούμενο νερό; Αυτό το πηγάδι μάς το χάρισε ο προπάτοράς μας ο Ιακώβ· ήπιε απ' αυτό ο ίδιος και οι γιοι του και τα ζωντανά του. Μήπως εσύ είσαι ανώτερος απ' αυτόν;» Ο Ιησούς της απάντησε: «Όποιος πίνει απ' αυτό το νερό θα διψάσει πάλι όποιος όμως πιει από το νερό που θα του δώσω εγώ δε θα διψάσει ποτέ, αλλά το νερό που θα του δώσω θα γίνει μέσα του μια πηγή που θ' αναβλύζει νερό ζωής αιώνιας». Του λέει η γυναίκα: «Κύριε, δώσ' μου αυτό το νερό για να μη διψάω, κι ούτε να έρχομαι ως εδώ για να το παίρνω».

Τότε ο Ιησούς της είπε: «Πήγαινε να φωνάξεις τον άντρα σου κι έλα εδώ». «Δεν έχω άντρα», απάντησε η γυναίκα. Ο Ιησούς της λέει: «Σωστά είπες, “δεν έχω άντρα” γιατί πέντε άντρες πήρες κι αυτός που μαζί του τώρα ζεις δεν είναι άντρας σου· αυτό που είπες είναι αλήθεια».  Του λέει η γυναίκα: «Κύριε, βλέπω ότι εσύ είσαι προφήτης οι προπάτορές μας λάτρεψαν το Θεό σ' αυτό το βουνό· εσείς όμως λέτε ότι στα Ιεροσόλυμα βρίσκεται ο τόπος όπου πρέπει κανείς να τον λατρεύει».  «Πίστεψέ με, γυναίκα», της λέει τότε ο Ιησούς, «είναι κοντά ο καιρός που δε θα λατρεύετε τον Πατέρα ούτε σ' αυτό το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα. Εσείς οι Σαμαρείτες λατρεύετε αυτό που δεν ξέρετε· εμείς όμως λατρεύουμε αυτό που ξέρουμε, γιατί η σωτηρία έρχεται στον κόσμο από τους Ιουδαίους. Είναι όμως κοντά ο καιρός, ήρθε κιόλας, που οι πραγματικοί λάτρεις θα λατρεύσουν τον Πατέρα με τη δύναμη του Πνεύματος, που αποκαλύπτει την αλήθεια γιατί έτσι τους θέλει ο Πατέρας αυτούς που τον λατρεύουν.  Ο Θεός είναι πνεύμα. Κι αυτοί που τον λατρεύουν πρέπει να τον λατρεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος, που φανερώνει την αλήθεια».  Του λέει τότε η γυναίκα: «Ξέρω ότι θα έρθει ο Μεσσίας, δηλαδή ο Χριστός· όταν έρθει εκείνος, θα μας τα εξηγήσει όλα». «Εγώ είμαι», της λέει ο Ιησούς, «εγώ, που σου μιλάω αυτή τη στιγμή».

1. Πήγαινε στο πηγάδι.

  Η γυναίκα από την Σαμάρεια έρχεται να βγάλει νερό όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Όταν δεν έχει άλλο νερό και διψάει, πρέπει να επιστρέψει στο πηγάδι. Το νερό που αντλεί από το πηγάδι μπορεί να τη χορτάσει μόνο για λίγο. Μπορούμε να περάσουμε όλη μας τη ζωή σαν αυτή τη γυναίκα, αναζητώντας μικρά πράγματα για να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας - ίσως ευχαρίστηση, την τελευταία λέξη της μόδας, μια ενδιαφέρουσα δουλειά ή μια φιλία. Όλα αυτά μπορούν να μας ικανοποιήσουν, αλλά η ικανοποίησή τους είναι περιορισμένη και πρέπει να «επινοήσουμε» ξανά την ευτυχία μας. Σε τι απευθύνομαι για να ικανοποιήσω τη δίψα μου για ευτυχία και επιτεύγματα; Ας αναλογιστούμε τα όρια αυτής της ικανοποίησης και πώς είμαστε συνεχώς αναγκασμένοι να αναζητούμε τρόπους να ξεδιψάσουμε.

2. Το Ζωντανό νερό.

 Έρχεται η Σαμαρείτιδα να βγάλει νερό, ως συνήθως. Αυτή τη φορά, ένας Εβραίος στέκεται δίπλα στο πηγάδι και της ζητάει να πιεί. Ξαφνιάζεται με το αίτημά του γιατί οι Εβραίοι δεν μιλούν με Σαμαρείτες. Ένας Εβραίος δεν θα ζητούσε από μια Σαμαρείτιδα να του βγάλει νερό γιατί σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο, οι κουβάδες της Σαμαρείτιδας δεν ήταν καθαροί.

Παρά το αρχικό σοκ, είναι πρόθυμη να συνομιλήσει μαζί του. Δεν καταλαβαίνει ότι της προσφέρει ζωντανό νερό. Γρήγορα γίνεται σαφές ότι αυτός ο άντρας της μιλάει για κάτι πολύ μεγαλύτερο από το νερό στο πηγάδι. Μιλάει για τη ζωή της χάρης - το ζωντανό νερό - που ήρθε να δώσει σε όλη την ανθρωπότητα. Μοιράζεται αυτή τη ζωή χάριτος με τόση αφθονία που όταν δεχόμαστε την προσφορά του για ζωογόνο χάρη δεν χρειαζόμαστε πλέον κατώτερες ικανοποιήσεις.

3. Πρέπει να ζητήσουμε αυτό το νερό.

Ο Ιησούς λέει στη γυναίκα: «Αν ήξερες το δώρο του Θεού, αν γνώριζες αυτόν που σου είπε: «Δώσε μου να πιω», θα του ζητούσες και θα σου έδινε ζωντανό νερό». Η γυναίκα δεν ξέρει ότι μιλάει στην ίδια την πηγή της ζωής και της χάρης. Αν ήξερε ότι μιλούσε με τον Χριστό, θα τον παρακαλούσε να της δώσει λίγο από το νερό που θέλει να μας δώσει.

Αναμφίβολα είμαστε συχνά κοντά στον Ιησού στην προσευχή μας ή στην Θεία Ευχαριστία, χωρίς να τον αναγνωρίζουμε. Είμαστε σαν τη Σαμαρείτιδα που δεν ξέρει ότι συνομιλεί με τον Χριστό. Μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε αληθινά την εγγύτητα του Χριστού, όταν συνομιλούμε μαζί του στην προσευχή, μπορούμε να του ζητήσουμε το ζωντανό νερό της χάρης του.

Προσευχή: Κύριε, πιστεύω ότι είσαι παρών στη ζωή μου. Πιστεύω ότι είσαι ο δημιουργός μου και ότι κάθε στιγμή υποστηρίζεις την ύπαρξή μου. Ελπίζω σε σένα γιατί ξέρω ότι με δημιούργησες και θέλεις ό,τι είναι καλύτερο για μένα. Ξέρω ότι θέλεις να μου δώσεις το ζωντανό νερό το οποίο υποσχέθηκες στη Σαμαρείτιδα. Είμαι αυτός που βάζει εμπόδια στο δρόμο Σου. Η έλλειψη πίστης μου, η προσκόλληση μου στα πράγματα του κόσμου, ο εγωισμός και η ματαιοδοξία μου με εμποδίζουν να λάβω τα δώρα Σου.

Σήμερα έρχομαι σε Σένα με προσευχή με ταπεινή και ταπεινωμένη καρδιά. Ξέρεις τη δυστυχία μου και πόσο έχω ανάγκη τη χάρη σου. Δέξου την προσευχή μου ως ένδειξη της επιθυμίας μου να αφαιρέσω τα εμπόδια που μας χωρίζουν.

Κύριε, βοήθησέ με να αφήσω τις περιορισμένες ικανοποιήσεις αυτού του κόσμου. Βοήθησέ με να στραφώ σε Σένα, πηγή της αιώνιας ζωής, για να ξεδιψάσω. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

.

3η Κυριακή της Περιόδου των Θεοφανίων

Γεννημένος από το Πνεύμα
Ιωάννης 3 / 1 – 16

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Κάποιος από τους Φαρισαίους, που λεγόταν Νικόδημος, άρχοντας των Ιουδαίων, ήρθε στον Ιησού νύχτα και του είπε: «Διδάσκαλε, ξέρουμε πως ο Θεός σε έστειλε να διδάξεις· γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτά τα θαύματα που κάνεις εσύ, αν ο Θεός δεν είναι μαζί του». Ο Ιησούς του είπε: «Σε βεβαιώνω, πως αν δε γεννηθεί κανείς ξανά, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού. Τον ρώτησε ο Νικόδημος: «Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος ηλικιωμένος πια να γεννηθεί ξανά; Μήπως μπορεί να μπει στην κοιλιά της μάνας του και να γεννηθεί άλλη μια φορά;» Ο Ιησούς του απάντησε: «Σε βεβαιώνω πως αν κανείς δε γεννηθεί απ' το νερό κι από το *Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού. Ό,τι γεννιέται από τον άνθρωπο είναι ανθρώπινο, ενώ ό,τι γεννιέται από το Πνεύμα είναι πνευματικό. Μην απορείς που σου είπα ότι πρέπει να γεννηθείτε ξανά. Ο άνεμος πνέει όπου θέλει· ακούς τη βοή του αλλά δεν ξέρεις από πού έρχεται και πού πηγαίνει· έτσι συμβαίνει και με καθέναν που γεννιέται από το Πνεύμα». «Πώς μπορούν να γίνουν αυτά τα πράγματα;» ρώτησε ο Νικόδημος. Ο Ιησούς του απάντησε: «Εσύ είσαι δάσκαλος του λαού Ισραήλ κι αυτά δεν τα ξέρεις; Σε βεβαιώνω πως εμείς λέμε αυτό που ξέρουμε από πείρα, και μεταδίδουμε στους άλλους αυτό που έχουμε δει με τα μάτια μας· τη μαρτυρία μας όμως εσείς δεν τη δέχεστε. Αν δεν με πιστεύετε όταν σας μιλάω για πράγματα που συμβαίνουν στη γη, πώς θα με πιστέψετε αν σας πω για πράγματα που συμβαίνουν στον ουρανό; Κανένας, βέβαια, δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον ουρανό, και που είναι στον ουρανό. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ' αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ' αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.

1. Ήρθε να βρει τον Ιησού τη νύχτα
Από πού είναι ο Νικόδημος; Ήρθε «κατά τη διάρκεια της νύχτας», από έναν κόσμο όπου τα πάντα πρέπει να εξηγούνται πρακτικά: «αν μπορούμε να το καταλάβουμε, μπορούμε να το αποδεχτούμε». Ο σημερινός κόσμος θέλει μια επιστημονική εξήγηση για όλα. Η υπερηφάνεια του κόσμου τον αποκλείει στο σκοτάδι. Αντιμέτωποι με τη σοφία του Δημιουργού, το μυαλό μας παραμένει κλειστό. Επιτρέπουμε στην υπερηφάνεια μας να θολώσει την κρίση μας.

Πώς πλησιάζω τον Ιησού στην προσευχή; Έρχομαι τη νύχτα με περηφάνεια, περιμένοντας Τον να κάνει τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο; Ή μήπως αφήνω τον εαυτό μου να φωτιστεί από το φως μιας ταπεινής πίστης, ανοιχτός στο να μάθω αυτό που δεν ξέρω ακόμα και έτοιμος να πάω όπου δεν θέλω;

2. Θέλει να δει «τη Βασιλεία του Θεού».
Χωρίς να το καταλάβει, ο Νικόδημος αναζητά τη Βασιλεία του Θεού. Λέει: το ξέρουμε καλά, για λογαριασμό του Θεού ήρθες να μας διδάξεις. Θέλει να βλέπει τα πράγματα όπως τα βλέπει ο Θεός αλλά δεν καταλαβαίνει. Ρωτάει: Πώς είναι δυνατόν να ξαναγεννηθείς; Πόσο μεγάλη είναι η επιθυμία του να μάθει! Ρισκάρει πολύ έρχεται να δει τον Διδάσκαλο.

Όμως αργεί να δεχτεί τη διδασκαλία του Χριστού, να δεχτεί την πίστη. Και εμείς προσεγγίζουμε τον Θεό με πολλές ερωτήσεις. Έχουμε όμως το θάρρος και τη γενναιοδωρία να επιμείνουμε στην προσπάθεια της προσευχής; Μήπως παρακαλώ τον Κύριο επίμονα και με συνέπεια να μου δώσει πίστη; Ο πατέρας Martial Maciel, L.C. λέει ότι η προσευχή είναι μια προσπάθεια να πάρουμε χάριτες από τον Θεό. Η Κατήχηση κάνει λόγο για «έναν αγώνα προσευχής». Μήπως παλεύω για να Τον δω, μήπως τον παρακαλώ να αυξήσει την πίστη μου;

3. Πρέπει να ξαναγεννηθούμε από ψηλά.
Ο Ιησούς ήξερε καλά τι ήταν το βάπτισμα από νερό και πνεύμα. Το βάπτισμα που λαχταρούσε ήταν ο λυτρωτικός του θάνατος στον σταυρό. Στο νερό του βαπτίσματος, ο καθένας μας πεθαίνει για τον εαυτό του ώστε να αναγεννηθεί στο πνεύμα του Θεού και να ζήσει ως παιδί του Πατέρα. Ο Νικόδημος αντιστέκεται σε αυτήν την αλλαγή της νέας γέννησης. Δεν θέλει να παραδοθεί στην πίστη. Οι αντιρρήσεις του μας θυμίζουν εκείνες του Πέτρου, στον οποίο ο Ιησούς απαντά: «Φύγε από πίσω μου, Σατανά! Με σκανδαλίζεις επειδή οι σκέψεις σου δεν είναι σκέψεις του Θεού, αλλά των ανθρώπων. (Ματθαίος 16,23).»

Μήπως οι φόβοι του δεν είναι οι ίδιοι: δεν θέλει να πεθάνει για τον εαυτό του, τις επιλογές του και τον τρόπο ζωής του; Μήπως οι προτεραιότητες μου αντικατοπτρίζουν το όραμα του Πνεύματος; Μήπως η πίστη μου με οδηγεί σε θυσίες; Εγκαταλείπω τις ανθρώπινες απολαύσεις και τις υλικές ανέσεις για να αφοσιωθώ στην πνευματική μου ζωή, στην προσευχή και στα έργα της φιλανθρωπίας; Μήπως δίνω για να μου επιστραφεί ή δίνω άνευ όρων, κατ' εικόνα Χριστού;

Προσευχή: Κύριε Ιησού, θέλω να μπω στη Βασιλεία Σου από τώρα ανοίγοντας τον εαυτό μου στο θέλημά Σου για τη ζωή μου. Δώσε μου την πίστη να δω πέρα από τα προσωπικά μου γούστα και τους φόβους μου. Αύξησε την πίστη μου για να σκέφτομαι και να αγαπώ όπως Εσύ. Βοήθησέ με να αποδεχτώ τον ρόλο μου στον κόσμο και να παλέψω ώστε ό,τι κάνω, να το κάνω υποταγμένος στο Θείο σου Θέλημα. Αμήν.

+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

1^η Κυριακή της Περιόδου των Θεοφανίων

Η Μαρτυρία του Ιωάννη

Ιωάννης 1, 29-34

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Την άλλη μέρα, ο Ιωάννης βλέπει τον Ιησού να έρχεται προς το μέρος του και λέει: «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού, που παίρνει πάνω του την αμαρτία των ανθρώπων. Γι' αυτόν σας μίλησα όταν είπα, “ύστερα από μένα έρχεται ένας που είναι ανώτερος μου, γιατί υπήρχε πριν εγώ να γεννηθώ”. Εγώ κάποτε δεν τον ήξερα ποιος είναι. Για να τον γνωρίσει όμως ο Ισραήλ, γι' αυτό ήρθα εγώ και βαφτίζω με νερό».  Κι ο Ιωάννης διακήρυξε δημόσια και είπε: «Είδα το Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι από τον ουρανό και να μένει πάνω Του. Εγώ δεν τον ήξερα ποιος ήταν, αυτός όμως που με έστειλε να βαφτίζω με νερό, αυτός μου είπε: «εκείνος που πάνω Του θα δεις να κατεβαίνει και να μένει το Πνεύμα, αυτός είναι που βαφτίζει με Άγιο Πνεύμα». Κι αυτό εγώ το είδα· και διακήρυξα δημόσια πως αυτός είναι ο Υιός του Θεού».

1. Αυτό που γνωρίζει ο Ιωάννης για τον Χριστό. Όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αρχίζει το κήρυγμα του, δεν γνωρίζει τον Ιησού Χριστό. Ο ίδιος λέει: «Δεν τον ήξερα ποιος είναι, αλλά για να φανερωθεί στον Ισραήλ ήρθα και βαφτίζω με νερό». (Ιωα 1, 31) Ήξερε μόνο αυτό που ήθελε το Άγιο Πνεύμα να μάθει και αυτό του ήταν αρκετό. «Στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, το Άγιο Πνεύμα ολοκληρώνει την προετοιμασία ενός πρόθυμου λαού για τον Κύριο» (CEC 718). Ο Ιωάννης έλαβε τη χάρη να γνωρίζει ότι κάποιος θα ερχόταν μετά από αυτόν του οποίου ήταν ανάξιος να λύσει το κορδόνι από τα σανδάλια Του.

Ήταν η εκπλήρωση αυτού που του είχε πει ο πατέρας του, ο Ζαχαρίας, κατά τη γέννησή του, «και εσύ, παιδί μου, θα ονομαστείς προφήτης του Υψίστου· γιατί θα προπορευτείς πριν από τον Κύριο, για να του προετοιμάσεις το δρόμο.» (Λουκ 1,76). Αυτή η γνώση, που αναπτύχθηκε μέσω της προσευχής, ήταν αρκετή για να ξεκινήσει την αποστολή του. Πόσες φορές διστάζουμε να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας μόνο και μόνο επειδή δεν νιώθουμε έτοιμοι, θα θέλαμε να έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες, περισσότερες λεπτομέρειες για την πορεία προς τα εμπρός!

2. Η μαρτυρία του Ιωάννη.Αφού βαφτίστηκε ο Ιησούς στα νερά του Ιορδάνη, ο Ιωάννης επέστρεψε στην προσευχή και κράτησε όλα αυτά τα γεγονότα στην καρδιά του. Όταν ο Χριστός επέστρεψε, ο Ιωάννης μπορούσε να μοιραστεί τη γνώση που απέκτησε μέσω της προσευχής. Τον ονόμασε Αμνό του Θεού. Ενημέρωσε τους ανθρώπους γύρω του, ότι Αυτός, ο Αμνός του Θεού θα τους βάφτιζε με Άγιο Πνεύμα. Δεν μπορούμε να κηρύξουμε τον Χριστό αν δεν τον γνωρίζουμε.

Όπως είδαμε, ο Ιωάννης μπορούσε να κηρύξει τον Χριστό μόνο αφού εμβάθυνε την εμπειρία του με τον Χριστό. Με τον ίδιο τρόπο, κηρύττουμε τον Χριστό που γνωρίζουμε, λίγο περισσότερο κάθε μέρα. Δεν είναι όμως μόνο η γνώση του Χριστού που μας οδηγεί στο κήρυγμα του, αλλά και η υπερχείλιση της αγάπη μας προς αυτόν. Δεν μπορούμε παρά να κηρύξουμε τον Χριστό. Αυτή ήταν η εμπειρία, όχι μόνο του Ιωάννη του Βαπτιστή, αλλά και κάθε αγίου από τότε.

3. Ο Υιός του Θεού.«Ναι, είδα, και καταθέτω αυτή τη μαρτυρία, ότι είναι ο Υιός του Θεού». Αυτή η λέξη από τα χείλη του Ιωάννη του Βαπτιστή σχετίζεται με μια εμπειρία που «είδε». Τι είδε; Είδε ένα περιστέρι να αιωρείται πάνω από τον Χριστό καθώς στεκόταν στα νερά του Ιορδάνη. Όποιος βαπτίζει με Άγιο Πνεύμα έχει αυτό το πνεύμα, του ανήκει, είναι εξουσιοδοτημένος να το δώσει.

Το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό, όπως διακηρύσσουμε στην πίστη μας. Αυτή είναι η απόδειξη για τον Ιωάννη ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού. Το συμπέρασμα φαινόταν τόσο απλό για αυτόν . Δεν είναι τόσο εύκολο όμως, για όλους. Μήπως γνωρίζουμε, πώς να ανακαλύπτουμε την παρουσία του Χριστού στα μυστήρια και στα καθημερινά γεγονότα της ζωής μας;  Ιησού Χριστέ, πιστεύουμε ότι είσαι ο Υιός του ζωντανού Θεού!

Προσευχή : Ιησού, Υιε του ζωντανού Θεού, είναι η πίστη που με φέρνει σε αυτή τη στιγμή της προσευχής. Πιστεύω σε εσένα και πιστεύω ότι αυτές οι στιγμές διαλογισμού πάνω στη ζωή Σου θα αποδώσουν καρπούς. Ξέρω ότι με τη βοήθεια της δύναμής Σου θα μπορέσω να ξεπεράσω τα εμπόδια που με χωρίζουν από Εσένα και με εμποδίζουν να κατανοήσω την αποστολή μου. Δώσε μου τη χάρη που ξεπερνά όλες τις άλλες: τη χάρη να ξέρω να αγαπώ, να είμαι έτοιμος να δώσω τη ζωή μου για τους φίλους μου και να είμαι μάρτυρας σου μέχρι την ημέρα που θα με καλέσεις να είμαι μαζί Σου για όλη την αιωνιότητα.

Κύριε Ιησού, Υιέ του Θεού, βοήθησέ με, στην αρχή αυτού του νέου έτους, να βαθύνω την εκτίμησή μου για όλα όσα κάνεις για μένα. Όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, θέλω να αναγνωρίσω την παρουσία Σου δίπλα μου. Θέλω να διακηρύξω με τη ζωή μου και με την προσωπική μου μαρτυρία ότι είσαι ο Χριστός, ο Υιός του ζωντανού Θεού. Κύριε, κάνε με μάρτυρα της παρουσίας Σου στη ζωή μου. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ματθαίος 28: 16-20

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Ζαν Σφέιρ

Κυριακή της Αγίας Τριάδας

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Οι έντεκα μαθητές έφυγαν για τη Γαλιλαία, στο βουνό όπου ο Ιησούς τους είχε παραγγείλει να πάνε. Όταν τον είδαν, τον προσκύνησαν· μερικοί όμως είχαν αμφιβολίες. Ο Ιησούς τους πλησίασε και τους είπε: «Ο Θεός μού έδωσε όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη. Πηγαίνετε λοιπόν και κάνετε μαθητές μου όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος  και διδάξτε τους να τηρούν όλες τις εντολές που σας έδωσα. Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, ως τη συντέλεια του κόσμου». Αμήν.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Ιησού Χριστώ,

1. Μεταξύ ουρανού και γης

Οι μαθητές ακολούθησαν αυτό που τους ζήτησε ο Ιησούς και πήγαν στη Γαλιλαία και στο βουνό. Το όρος αυτό αναφέρεται και μας θυμίζει όλες τις θεοφάνειες που έλαβαν χώρα εκεί. Ένας εμβληματικός τόπος που μιλάει για τη θεϊκή παρουσία, ο Ιησούς τους έδωσε έναν τόπο συνάντησης όπου η παρουσία του Θεού ήταν φανερή. Οι μαθητές το γνώριζαν καλά αυτό, διότι γνώριζαν από έξω τα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης. Φυσικά, στο βουνό όπου έγιναν τα Θεοφάνια, οι μαθητές είδαν τον Ιησού και  Τον προσκύνησαν . Είχαν ξεχάσει την εντολή: Ο Θεός είναι ο Κύριος, δεν θα έχετε άλλον Θεό εκτός από αυτόν και δεν θα προσκυνάτε κανέναν άλλο Θεό; Αν προσκύνησαν τον Ιησού, ήταν επειδή τον αναγνώρισαν ως Θεό, αλλά ίσως κάποιοι από αυτούς δεν μπορούσαν να μην αμφιβάλλουν; Εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται ανησυχητικό, αλλά με μια πιο προσεκτική εξέταση είναι πολύ παρήγορο για εμάς, που περνάμε στιγμές αμφιβολίας. Ναι, αποκαλούμε τους εαυτούς μας μαθητές του 21ου αιώνα, και έτσι είμαστε.

Αν έχουμε αμφιβολίες, και οι μαθητές στην παρουσία του Ιησού είχαν αμφιβολίες. Αλλά ο Ιησούς δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τις αμφιβολίες ορισμένων μαθητών Του: αν τους συγκέντρωσε, είναι για ένα πολύ πιο σημαντικό έργο. Ο Ιησούς ήρθε κοντά τους. Τι χαρά είναι για εμάς σήμερα, καθώς περνάμε στιγμές αμφιβολίας, να βλέπουμε ότι ο Ιησούς φέρνει τον εαυτό Του ακόμη πιο κοντά μας. Γνωρίζουμε ότι οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι, σε στιγμές αμφιβολίας, είναι έτοιμοι να μας παρατήσουν και να προσποιηθούν ότι δεν μας γνωρίζουν. Ο Ιησούς έρχεται κοντά Τους και τους μιλάει. Σε δύσκολες στιγμές, πολλοί από τους φίλους μας δεν μας μιλούν πια καν, σαν να είμαστε μολυσμένοι από πανούκλα. Ο Ιησούς βλέπει σε αυτούς αγαπημένους μαθητές, όχι ανθρώπους που αμφιβάλλουν, και δεν απομακρύνεται ποτέ από αυτούς.

2. Πηγαίνετε και κάντε μαθητές μου όλα τα έθνη

Ο Ιησούς δεν περίμενε να υποχωρήσουν οι αμφιβολίες. Τη στιγμή της αμφιβολίας, και παρά την αμφιβολία, τους αναθέτει την αποστολή Του: "Μου δόθηκε κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη...". Μέσω του Ιησού, οι μαθητές στέλνονται να διδάξουν όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τα στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντάς τους όλα όσα  τους διέταξε. Και το πιο σημαντικό, ο Ιησούς τους διαβεβαιώνει: Και ιδού, Εγώ θα είμαι μαζί σας πάντοτε, μέχρι το τέλος του κόσμου.

Η αποστολή μας είναι η ίδια: να κοιτάζουμε προς τον Ιησού, να θυμόμαστε ότι είμαστε σταλμένοι να διδάσκουμε, να βαφτίζουμε και να κάνουμε μαθητές, στο όνομα και με τη δύναμη της Αγίας Τριάδας, μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Ας ανταποκριθούμε στην εμπιστοσύνη που συνεχίζει να μας δείχνει ο Ιησούς.

Προσευχή :   Κύριε Ιησού, βοήθησέ με να κατανοήσω καλύτερα αυτό το μεγάλο μυστήριο της Αγίας Τριάδας. Μην με αφήσεις ποτέ να ξεχάσω ότι είσαι συνεχώς εκεί για να με προσέχεις και να αναζητάς αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο. Το πιο σημαντικό, βοήθησέ με να σε γνωρίσω καλύτερα και να σε αγαπήσω περισσότερο, ώστε να μπορώ να κάνω πράξη αυτή την αγάπη στην καθημερινή μου ζωή. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Le Temps de la Pentecôte

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre

Mt 28,16-20

Dimanche de La Sainte Trinité

Chers frères et sœurs en Jésus Christ,

1. Entre ciel et terre

Les disciples suivent ce que Jésus leur a demandé de faire et ils vont en Galilée, et sur la montagne. Ce terme nous indique et nous rappelle toutes les Théophanies qui s'y sont déroulées. Lieu emblématique qui dit la présence divine, Jésus leur donne rendez-vous à l'endroit où la présence de Dieu est une évidence. Les disciples le savaient bien, car ils connaissaient par cœur les événements de l'histoire de l'ancien testament et de ce qui s'y est déroulé. Bien entendu sur la montagne, lieu de la Théophanie, les disciples voient Jésus, et ils se prosternent devant lui. Avaient-ils oublié le commandement, Dieu est le Seigneur tu n'auras pas d'autre Dieu que lui et tu ne te prosterneras pas devant d'autre Dieu ? S'ils se prosternent devant Jésus, c'est qu'ils reconnaissent en lui Dieu, Mais peut être que certains d'entre eux, n'ont pas pu s'empêcher de douter ? Cela nous paraît, à première vue déconcertant, mais à y regarder de plus près, très consolant pour nous, qui passons par des moments de doute. Oui nous nous disons les disciples du XXIème siècle, et nous le sommes.

Si nous traversons des doutes, les disciples en présence de Jésus, ont connu des doutes. Mais Jésus ne va pas s'attarder sur les doutes de certains de ses disciples, s'il les a réunis, c'est pour une tâche bien plus importante. Jésus se rend proche. Quelle joie pour nous aujourd'hui, traversant des moments de doutes, nous voyons que Jésus se rend encore plus proche de nous. Alors que nous savons que ceux qui nous sont les plus proches, aux moments de doute, sont prêts à nous larguer et à faire comme s'ils ne nous connaissent pas. Jésus se rend proche et leur parle. Beaucoup de nos amis, dans les moments difficiles ne nous adressent même plus la parole, comme si nous étions des pestiférés. Jésus voit en eux des disciples bien-aimés, et non pas des gens qui doutent, et ne s'en éloigne jamais.

2. Allez, et de toutes les nations faites des disciples

Jésus n'attend pas que les doutes s'estompent. Au moment du doute, et malgré le doute, il les charge de sa mission : " tout pouvoir m'a été donné au ciel et sur la terre...”. Par Jésus, les disciples sont envoyés enseigner toutes les nations, les baptisant au nom du Père et du Fils et du Saint Esprit, leur enseignant tout ce que je vous ai commandé. Et le plus important, c'est que Jésus les tranquillise : Et voici que je serais avec vous tous les jours, jusqu'à la fin du monde.

Notre mission est la même, regardons vers Jésus, rappelons-nous que nous sommes envoyés afin d'enseigner, de baptiser et de faire des disciples, et ce, avec le nom et la force de la Trinité Sainte, et jusqu’à la fin du monde. Soyons à la mesure de la confiance que Jésus continue de mettre en nous.

Prière

Seigneur Jésus, aide-moi à mieux comprendre ce grand mystère de la Sainte Trinité. Ne permets jamais que j’oublie que tu es constamment là à veiller sur moi et à chercher ce qui est du plus grand intérêt pour moi. Plus important encore, aide-moi à mieux te connaître et à mieux t’aimer pour que je mette en œuvre cet amour dans ma vie quotidienne.

† Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre