Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Fête de l’Épiphanie
Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre
Luc 3,15-22.

Chers frères et sœurs en Christ,

Depuis Noël, nous allons de révélation en révélation. A Noël, c’était
la Bonne Nouvelle annoncée aux bergers et la révélation dans l’enfant
de la crèche puis la révélation aux mages venus d’Orient.
Aujourd’hui, la Bonne Nouvelle est annoncée au peuple d’Israël par
le baptême de Jésus au bord du fleuve du Jourdain : le Christ Sauveur
est révélé par Jean le Baptiste. La mission de ce dernier, était de
préparer cet avènement en affirmant simplement être la voix qui crie
à travers le désert : “Préparez les chemins du Seigneur” et en
exhortant les gens à se convertir pour recevoir le baptême dans l’eau
et exprimer ainsi leur désir d’être purifié.
Or, voilà que l’avènement se réalise par l’arrivée de Jésus et sa
volonté à se faire baptiser comme tout le monde. Pourtant, lui, le Fils
éternel du Père, n’a pas de péché. Il est totalement pur. Alors pourquoi
demande-t-il un baptême de conversion ? La réponse, nous la
trouvons dans tous les évangiles : Jésus, envoyé par Son Père, rejoint,
par solidarité et compassion, notre monde pécheur pour lui montrer
que Dieu ne l’abandonne pas. Jésus entre dans les eaux du Jourdain,
pur de tout péché pour sortir porteur du péché du monde. Par son
baptême, il prend sur lui notre péché pour nous en libérer par son
ultime baptême de sang sur la croix.

Cette fête de l’Epiphanie est une théophanie, une manifestation de
l’amour de Dieu pour nous. La voix du Père et la descente de l’Esprit
Saint sur Jésus nous concernent et manifestent l’amour de Dieu pour
nous personnellement. Par notre baptême en Christ, nous sommes
adoptés par le Père pour devenir Ses enfants bien-aimés, comme
Jésus. Pour cela, nous proclamons avec St Paul :
" Vous qui avez été baptisés dans le Christ, vous avez revêtu le Christ,
Alléluia “.
Revêtir le Christ est vital pour nous si nous voulons rester chrétiens.
Nous menons une vie polluée par l’orgueil, l’égoïsme, la rancune, la
violence, le mensonge et tout genre de mal. Revêtir le Christ, c’est
laisser Sa grâce nous libérer de tout mal, pour que nous puissions,
jour après jour, accueillir sa vie éternelle et devenir, avec Lui, par Lui
et en Lui, enfants de Dieu notre Père. Notre baptême nous fait entrer
dans l’Eglise qui est le Corps du Christ vivant dans le monde. Être
baptisé dans le Christ n'est pas une adhésion sociale mais reste pour
nous un engagement à vivre ensemble, un combat au quotidien contre
le mal malgré nos faiblesses, nos égarements et nos trahisons.
Dans notre tradition orientale, la fête de l’Epiphanie est un temps béni
pour baptiser les enfants en bas âge. Chez nous, si le baptême reste
une fête familiale, il doit être aussi une fête pour toute la paroisse qui
accueille ses enfants et les présente au Christ pour les bénir et les
protéger. Par le baptême, nos enfants deviennent membres de la
famille de Dieu, frères et sœurs de Jésus-Christ et ses disciples pour
annoncer sa Bonne Nouvelle du Salut dans leur milieu familial et
social.
Que cette fête soit pour nous aussi l’occasion de renouveler notre
engagement baptismal, pour écouter de nouveau la Parole de Jésus et
la mettre en pratique dans notre vie quotidienne.

Prière :
Viens Seigneur en nous, viens pour te manifester dans notre vie.
Viens Esprit Saint nous donner la grâce de renouveler notre foi en
Celui qui a les paroles de la Vie Eternelle et qui nous sauve. Oui,
Seigneur, “Tu es notre Dieu et nous sommes ton peuple, Ouvre-nous
le chemin de la vie.
† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

1η Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα
Και ο Λόγος έγινε σάρκα
Ιωάννης 1, 1-18

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Η αναμονή μας τελικά ανταμείφθηκε. Αυτός που περιμέναμε ήρθε.
Ελάτε, ας συλλογιστούμε τον Θεό που πήρε σάρκα και οστά, από αγάπη
για τον καθένα μας. Ελάτε, ας συλλογιστούμε τον Λόγο που έγινε ένας
από εμάς και κοντά μας. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να υποφέρει την
αποξένωση και ταυτόχρονα να υποφέρει την εγγύτητα, η οποία γίνεται
βίαιη σαν ορμητικός χείμαρρος, απειλώντας να καταστρέψει τον άλλον.
Είμαστε μέρος εκείνου του λαού που περπατούσε στο σκοτάδι, και
είμαστε σαν εκείνους που είδαν ένα μεγάλο φως να ανατέλλει. Χαρά και
ευφροσύνη από τον Κύριό μας. Ο Ησαΐας υπόσχεται απελευθέρωση.
Ποιος θα επιφέρει όλη αυτή την αλλαγή; Μήπως ένας ισχυρός
κατακτητής, ένας που συντρίβει τους εχθρούς του και τους
απελευθερώνει από τους Ρωμαίους κατακτητές; Λοιπόν, όχι! Ο Ησαΐας
υπόσχεται τη γέννηση ενός παιδιού. Η εξουσία στηρίζεται στους ώμους
του μικρού. Και ποιος θα τα καταφέρει όλα αυτά; Είναι η ζηλότυπη αγάπη
του Κυρίου του σύμπαντος!
Οι υποσχέσεις εκπληρώνονται και ο Ψαλμός 95 μας βοηθά να
τραγουδήσουμε ένα νέο τραγούδι. Αλλά είναι ολόκληρη η γη που θα
τραγουδήσει μαζί μας. Δεν είμαστε ποτέ μόνοι μπροστά στο μικρό παιδί,
ώστε να μπορούμε να του ψάλλουμε και να το ευχαριστούμε.
Αυτός είναι η σωτηρία μας. Η δόξα του είναι για όλους τους λαούς και τα
θαύματά του για όλα τα έθνη. Δεν είμαστε μόνοι μας, αλλά είμαστε
ενωμένοι με όλη τη δημιουργία. Η κρίση του είναι δίκαιη. Και είναι
τυλιγμένος σε σάβανα και τοποθετημένος σε μια φάτνη.
Ο Άγιος Παύλος, προς τον μαθητή του Τίτο, συλλογίζεται τη σωτηρία
όλων των ανθρώπων και μας βοηθά να συλλογιστούμε. Είναι το
αποτέλεσμα της μεταστροφής της καρδιάς, καθ' όλη τη διάρκεια των
ημερών της Πρωτοχρονιάς. Η Γέννηση είναι ο Θεός που δίνει τον εαυτό
του στην ανθρωπότητα για να τη λυτρώσει από όλα τα σφάλματά της και
να την εξαγνίσει για να την κάνει λαό του, λαό φλογερό να κάνει το καλό.
Τέλεια ομοιότητα μεταξύ του λαού και του Κυρίου του, μεταξύ του κάθε
ανθρώπου και του Κυρίου του. "Πέρασε από αυτόν τον κόσμο κάνοντας
καλό".

Ο Θεός είναι κοντά μας! Εμείς είμαστε κοντά στον Θεό.
Ας τον ατενίσουμε στους φτωχότερους αδελφούς και αδελφές μας!
Αλληλούια !!!!

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών της Κύπρου

1η Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα
H Παρουσίαση του Ιησού στο Ναό
Λουκάς 2, 22-24

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου
Μαρωνιτών Κύπρου
κ. Σελίμ Σφέιρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Αφού γεννήθηκε ο Ιησούς, η Μαρία και ο Ιωσήφ πήγαν το παιδί
στο ναό για να το παρουσιάσουν στον Κύριο σύμφωνα με το νόμο
του Κυρίου... Η προσφορά ήταν ένα αρνί ενός έτους, αλλά αν η
γυναίκα δεν μπορούσε να το αντέξει οικονομικά, πρόσφερε μόνο δύο
τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. Έτσι η Μαρία και ο Ιωσήφ
υποτάσσονται στο νόμο, ταπεινά, φτωχοί ανάμεσα στους φτωχούς.
Ανήκουν στους ταπεινούς του Ισραήλ, ανάμεσα στους πιστούς που
αναζητούν τον Θεό και τον υπηρετούν.
Αλλά η ευσέβειά τους υπερβαίνει την τελετή. Έκαναν ακόμη και
αυτό που δεν προβλεπόταν : παρουσίασαν το νεογέννητο μωρό
αυτοπροσώπως. Έτσι, ο ίδιος ο Ιησούς είναι αυτός που προσφέρεται
στο ναό, τον κατ' εξοχήν ιερό και πανηγυρικό τόπο της παρουσίας
του Θεού ανάμεσα στο λαό Του.
Η καινοτομία αυτής της παρουσίασης είναι ότι η Μαρία παρουσιάζει
στον ναό από πέτρα, τον αληθινό Ναό του Θεού, τον μονογενή Υιό
Του.
Ο Θεός προσφέρει τον εαυτό Του στον Θεό, αυτός που είναι παρών
από την αιωνιότητα στον Πατέρα Του προσφέρει τον εαυτό Του ως
Υιός του ανθρώπου ενώπιον του Πατέρα όλων των ανθρώπων.
Η προσφορά του Ιησού έχει διπλό νόημα. Πρώτον, εκπληρώνει τους
χρησμούς των προφητών του Ισραήλ, ιδιαίτερα εκείνους του δούλου
του Θεού που προσφέρει τη ζωή Του «ως θύμα εξιλέωσης» για να
λυτρώσει το λαό Του, και δεύτερον, προμηνύει τη θυσία του Ιησού
στο σταυρό. Η παρουσίαση του Ιησού στο ναό γίνεται αυτοπροσφορά
από αγάπη για εμάς και για τη σωτηρία μας, όπως υπογραμμίζει η
προφητεία του γέροντα Συμεών, που ακολουθεί την ευχαριστία του.
Τι μας λέει αυτή η γιορτή σήμερα; Πάνω απ' όλα, ότι κι εμείς
καλούμαστε να καλωσορίσουμε τον Ιησού που έρχεται να μας
συναντήσει. Να τον συναντήσουμε : ο Κύριος, ο Θεός μας, μας
συναντάει κάθε μέρα της ζωής μας- όχι από καιρό σε καιρό, αλλά
κάθε μέρα. Το να ακολουθήσουμε τον Ιησού δεν είναι μια απόφαση
που λαμβάνεται μια για πάντα- είναι μια καθημερινή δέσμευση που
γίνεται με τη χάρη του Θεού που ενεργεί μέσα μας, αν του ανοίξουμε
ελεύθερα τον εσωτερικό μας ναό. Και τον Κύριο δεν τον συναντάμε
εικονικά, αλλά άμεσα, συναντώντας τον στη συγκεκριμένη ζωή.
Διαφορετικά, ο Ιησούς γίνεται απλώς μια όμορφη ανάμνηση από το
παρελθόν. Όταν, αντίθετα, τον υποδεχόμαστε ως τον Κύριο της ζωής
μας, το κέντρο των πάντων, την καρδιά που χτυπάει τα πάντα, τότε
ζει και ξαναζεί μέσα μας.
Ο Πάπας Φραγκίσκος μας υπενθυμίζει ότι «με τον Ιησού
ξαναβρίσκουμε το θάρρος να προχωρήσουμε μπροστά και τη δύναμη
να παραμείνουμε σταθεροί.» Η συνάντηση με τον Κύριο είναι η πηγή
της ελπίδας μας στην αγάπη και τη σωτηρία του Θεού για όλους μας.
Αλλά είναι το Άγιο Πνεύμα που αποκαλύπτει τον Κύριο, όπως έκανε
με τον γέροντα Συμεών, αλλά για να καλωσορίσουμε αυτό το Πνεύμα
και να το αφήσουμε να μας αποκαλύψει τον Ιησού ως τον Υιό του
Θεού, τον Σωτήρα μας, πρέπει να είμαστε πιστοί στην προσευχή κάθε
μέρα για να εκλιπαρούμε τη χάρη να ακούμε τον Λόγο του Θεού, να
τον μελετάμε, να τον ενσαρκώνουμε με πράξεις αγάπης,
συγχώρεσης, υπομονής, συμπόνιας προς τους άλλους και με μια
καρδιά που είναι διαθέσιμη να γίνει ζωντανός ναός του Κυρίου...
Όπως ο Συμεών, ο οποίος με την ταπεινή και φλογερή αναμονή του
επέτρεψε στον εαυτό του να οδηγηθεί από το Άγιο Πνεύμα για να
αναγνωρίσει τον Ιησού ως Σωτήρα, έτσι και εμείς, σε κάθε
Ευχαριστία, με τη χάρη του Πνεύματος που μας τον αποκαλύπτει,
κοινωνούμε το σώμα του Ιησού που μας προσφέρεται για να τον
αναγνωρίσουμε ως Σωτήρα μας.
Μαζί με τη Μαρία και τον Ιωσήφ, ας προσφέρουμε τους εαυτούς μας
στον Ιησού, ώστε να μας οδηγήσει στον Πατέρα Του, και ας είναι οι
καρδιές μας πάντα αυτός ο ζωντανός ναός όπου ο Ιησούς θέλει να
προσφέρει τον εαυτό Του για να κατοικήσει με τον Πατέρα Του και
το Άγιο Πνεύμα. Αμήν.

Προσευχή: Αυτή την ημέρα της παρουσίασης του Ιησού στο Ναό,
Κύριε, αποκαλύπτεις στον κόσμο μας το Φως της Σωτηρίας. Δώσε
μας τη χάρη να αφήσουμε τις καρδιές μας να γίνουν ζωντανοί ναοί
για να σε υποδεχτούμε και να σου προσφέρουμε τη ζωή μας μέσα
από τις προσευχές της Παναγίας και του Αγίου Ιωσήφ και όλων των
αγίων που έχουν αφιερωθεί για να σε υποδεχτούν ως Φως και πηγή
ζωής. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

1st Sunday after Christmas
Presentation of Jesus in the Temple
Lk 2:22-24

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

After the birth of Jesus, Mary and Joseph take the child to the temple to
present him to the Lord according to the Law of the Lord... The prescribed
offering is a one-year-old lamb, but if the woman cannot afford it, she will
offer only two turtledoves or two young pigeons. So Mary and Joseph
submit to the law, humbly, poor among the poor. They belong to the
humble of Israel, among the faithful who seek and serve God.
But their piety goes beyond ritual. They even fulfill what is not prescribed:
they present the newborn in person. It is Jesus himself who is offered in
the temple, the holy and solemn place par excellence of the presence of
God among his people.
The novelty of this presentation is that Mary presents to the Temple of
stones the true Temple of God, His only Son. God offers Himself to God;
He who is present to His Father from all eternity offers Himself as Son of
man before the Father of all men.
The offering of Jesus has a double significance. First, it fulfills the oracles
of the prophets of Israel, particularly those of the servant of God who
offers his life "as a victim of atonement" to redeem his people, and then,
it announces the sacrifice of Jesus on the cross. The presentation of Jesus
in the temple becomes a self-offering out of love for us and for our
salvation, as emphasized by the prophecy of the old man Simeon, which
follows his thanksgiving.
What does this feast say to us today? Above all, that we too are called to
welcome Jesus, who comes to meet us. Meet him: the Lord, our God,
meets us every day of our lives; not from time to time, but every day.
Following Jesus is not a decision taken once and for all; it is a daily
commitment by the grace of God who works in us if we freely open our
inner temple to him. And the Lord is not encountered virtually, but
directly, by meeting him in concrete life. Otherwise, Jesus becomes only
a beautiful memory of the past. When, on the contrary, we welcome him
as the Lord of our lives, the center of everything, the beating heart of all
things, then he lives and lives again in us.
Pope Francis reminds us that "with Jesus we find the courage to go
forward and the strength to remain strong". Encountering the Lord is the
source of our hope in the love of God and salvation for us all.
But it is the Holy Spirit who reveals the Lord, as he did with the old man
Simeon, but to welcome this Spirit and let him reveal Jesus to us as the
Son of God our Saviour, we need to be faithful in prayer every day, to
implore the grace to listen to the Word of God, to meditate on it, to
embody it through acts of love, forgiveness, patience, compassion
towards others, and with a heart available to become the living temple of
the Lord...
Like Simeon, who in his humble and ardent waiting let himself be guided
by the Holy Spirit to recognize Jesus as Savior, we too, at every Eucharist,
by the grace of the Spirit who reveals him to us, commune with the body
of Jesus offered to us to recognize him as Our Savior.
With Mary and Joseph, let us offer ourselves to Jesus, so that he may lead
us to his Father, and let our hearts always be this living temple where
Jesus wants to offer himself to dwell with his Father and the Holy Spirit.
Prayer:
On this day of the Presentation of Jesus in the Temple, Lord, you reveal
to our world the Light of salvation. Give us the grace to let our hearts
become living temples to welcome you and offer you our lives through
the prayers of the Virgin Mary and Saint Joseph and all the saints who
have consecrated themselves to welcome you as Light and source of life.
Amen

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

1er Dimanche après Noël
Présentation de Jésus au Temple
Lc 2, 22-24

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Chers frères et sœurs en Christ,

Après la naissance de Jésus, Marie et Joseph portent l’enfant au temple
afin de le présenter au Seigneur selon la Loi du Seigneur... L’offrande
prévue est un agneau d’un an, mais si la femme n’en a pas les moyens,
elle offrira seulement deux tourterelles ou deux petites colombes. Ainsi
Marie et Joseph se soumettent à la loi, humblement, pauvres parmi les
pauvres. Ils appartiennent aux humbles d’Israël, au nombre des fidèles qui
cherchent Dieu et qui le servent.
Mais leur piété va au-delà du rite. Ils accomplissent même ce qui n’est pas
prescrit : ils présentent le nouveau-né en personne. C’est donc Jésus lui-
même qui est offert dans le temple, le lieu Saint et solennel par excellence
de la Présence de Dieu parmi son peuple.
La nouveauté de cette présentation c’est que Marie présente au Temple de
pierres le véritable Temple de Dieu, Son Fils unique. Dieu s’offre soi-
même à Dieu, celui qui est présent de toute éternité à Son Père s’offre en
tant que Fils de l’homme devant le Père de tous les hommes.
L’offrande de Jésus a une double signification. Elle accomplit d’abord les
oracles des prophètes d’Israël, particulièrement ceux du serviteur de Dieu
qui offre sa vie “en victime d’expiation” pour racheter son peuple, et,
ensuite, elle annonce le sacrifice de Jésus sur la croix. La présentation de
Jésus au temple devient offrande de soi par amour pour nous et pour notre
salut, comme le souligne la prophétie du vieillard Siméon qui fait suite à
son action de grâce.
Qu’est-ce-que cette fête nous dit à nous aujourd’hui ? Surtout que nous
aussi sommes appelés à accueillir Jésus qui vient à notre rencontre. Le
rencontrer : le Seigneur, notre Dieu se rencontre chaque jour de notre
vie ; non de temps en temps, mais chaque jour. Suivre Jésus n’est pas une
décision prise une fois pour toutes, c’est un engagement quotidien par la
grâce de Dieu qui travaille en nous si nous lui ouvrons librement notre
temple intérieur. Et le Seigneur ne se rencontre pas virtuellement, mais
directement, en le rencontrant dans la vie concrète. Autrement, Jésus
devient seulement un beau souvenir du passé. Lorsqu’au contraire nous
l’accueillons comme Seigneur de notre vie, centre de tout, cœur battant
de toute chose, alors il vit et revit en nous.
Le pape François nous rappelle « qu’avec Jésus on retrouve le courage
d’aller de l’avant et la force de rester solides ». La rencontre avec le
Seigneur est la source de notre espérance dans l’amour de Dieu et son
salut pour nous tous.
Mais c’est l’Esprit Saint qui révèle le Seigneur comme il l’a fait avec le
vieillard Syméon, mais pour accueillir cet Esprit et le laisser nous révéler
Jésus comme Fils de Dieu notre Sauveur, il faut être fidèle dans la prière
chaque jour pour implorer la grâce d’écouter la Parole de Dieu, la méditer,
l’incarner par des actes d’amour, de pardon, de patience, de compassion à
l’égard des autres et avec un cœur disponible à devenir le temple vivant
du Seigneur…
Comme Syméon qui dans son attente humbles et ardente, s’est laissé
guider par l’Esprit Saint pour reconnaitre Jésus comme Sauveur, nous
aussi, à chaque eucharistie, par la grâce de l’Esprit qui nous le révèle, nous
communions au corps de Jésus offert à nous pour le reconnaitre comme
Notre Sauveur.
Avec Marie et Joseph, offrons-nous à Jésus, pour qu’il nous conduise à
son Père et laissons notre cœur être toujours ce temple vivant où Jésus
veut s’offrir pour y demeurer avec Son Père et l’Esprit Saint.

Prière :
En ce jour de la Présentation de Jésus au Temple, Seigneur, tu révèles à
notre monde la Lumière du salut. Donne-nous la grâce de laisser nos
cœurs devenir des temples vivants pour t’accueillir et t’offrir notre vie par
les prières de la Vierge Marie et Saint Joseph et tous les saintes et saints
qui se sont consacrés pour t’accueillir comme Lumière et source de vie.
Amen

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

8η Κυριακή της Περιόδου προετοιμασίας των
Χριστουγέννων
Οι προπάτορες του Ιησού
Ματθαίος 1 / 1-17

Γενεαλογικός κατάλογος του Ιησού Χριστού που προερχόταν από τον Δαβίδ,
απόγονο του Αβραάμ.
Ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ, ο Ιακώβ εγέννησε τον
Ιούδα και τους αδερφούς του. Ο Ιούδας εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά με τη
Θάμαρ. Ο Φαρές εγέννησε τον Εσρώμ και ο Εσρώμ τον Αράμ. Ο Αράμ εγέννησε
τον Αμιναδάβ, ο Αμιναδάβ τον Ναασών και ο Ναασών τον Σαλμών. Ο Σαλμών
εγέννησε τον Βοόζ με τη Ραχάβ, ο Βοόζ εγέννησε τον Ωβήδ με τη Ρουθ· ο Ωβήδ
εγέννησε τον Ιεσσαί κι ο Ιεσσαί εγέννησε το Δαβίδ το βασιλιά.
Ο βασιλιάς Δαβίδ εγέννησε τον Σολομώντα με τη γυναίκα τού Ουρία ο Σολομών
εγέννησε τον Ροβοάμ, ο Ροβοάμ τον Αβιά, ο Αβιά τον Ασά ο Ασά εγέννησε τον
Ιωσαφάτ, ο Ιωσαφάτ τον Ιωράμ, ο Ιωράμ τον Οζία, ο Οζίας εγέννησε τον Ιωάθαμ,
ο Ιωάθαμ τον Άχαζ, ο Άχαζ τον Εζεκία ο Εζεκίας εγέννησε τον Μανασσή, ο
Μανασσής τον Αμών, ο Αμών τον Ιωσία· ο Ιωσίας εγέννησε τον Ιεχονία και τους
αδερφούς του την εποχή της αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα. Μετά την αιχμαλωσία
στη Βαβυλώνα, ο Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ και ο Σαλαθιήλ τον Ζοροβάβελ ο
Ζοροβάβελ εγέννησε τον Αβιούδ, ο Αβιούδ τον Ελιακίμ, ο Ελιακίμ τον Αζώρ, ο
Αζώρ εγέννησε τον Σαδώκ, ο Σαδώκ τον Αχίμ και ο Αχίμ τον Ελιούδ ο Ελιούδ
εγέννησε τον Ελεάζαρ, ο Ελεάζαρ τον Ματθάν, ο Ματθάν τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ
εγέννησε τον Ιωσήφ τον άντρα της Μαρίας. Από τη Μαρία γεννήθηκε ο Ιησούς, ο
λεγόμενος Χριστός.
Από τον Αβραάμ ως τον Δαβίδ μεσολαβούν δεκατέσσερις γενιές· το ίδιο κι από τον
Δαβίδ ως την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, καθώς κι από την αιχμαλωσία στη
Βαβυλώνα ως τον Χριστό.
1. Οι υποσχέσεις του Θεού εκπληρώνονται στον Ιησού. Ο Ματθαίος καταβάλλει
κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποδείξει ότι ο Ιησούς καταγόταν από τον Αβραάμ
και τον Δαβίδ. Το ευαγγέλιο του Ματθαίου πιθανότατα γράφτηκε μέσα ή κοντά
στην Ιερουσαλήμ προς όφελος των Εβραίων που προσηλυτίστηκαν στον
Χριστιανισμό. Από την πρώτη πρόταση, ο Ματθαίος θέλει να αποδείξει ότι οι
υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός εκπληρώνονται στον Ιησού. Ονομάζει συγκεκριμένα
τον Αβραάμ και τον Δαβίδ επειδή σε αυτούς δόθηκαν οι πιο σημαντικές υποσχέσεις.
Ο Θεός υποσχέθηκε ότι ο Αβραάμ θα γινόταν ο πατέρας ενός μεγάλου έθνους και
ότι θα κληρονομούσε εύφορη γη για τον λαό του. Φαινόταν ότι η υπόσχεσή του
εκπληρώθηκε όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη Γη της Επαγγελίας.
2. Ο Θεός υπόσχεται μεγάλα πράγματα. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η
υπόσχεση του Θεού με την εγκαθίδρυση του βασιλείου του Δαβίδ. Ο Δαβίδ,
απόγονος του Αβραάμ, βασίλεψε σε πολλούς ανθρώπους, ακόμη και στη γη που είχε
υποσχεθεί ο Θεός. Το βασίλειό του συναγωνίζεται αυτό της Αιγύπτου - το
μεγαλύτερο βασίλειο που είναι γνωστό στους Ισραηλίτες - ένα αρχαίο βασίλειο του
οποίου οι βασιλιάδες ισχυρίζονταν ότι ήταν οι θεϊκοί απόγονοι του Θεού Ήλιου.
Ωστόσο, στο βασίλειο του Δαβίδ, η υπόσχεση του Θεού δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί
πλήρως. Ο Θεός υπόσχεται έναν απόγονο μεγαλύτερο από τον Δαβίδ και που θα
βασιλεύει για πάντα. Μια περίληψη των δηλώσεων των προφητών για τη Βασιλεία
δείχνει ότι ο Θεός θα στείλει έναν αθάνατο βασιλιά που θα κυβερνήσει ένα αιώνιο
βασίλειο.
3. Η υπόσχεση του Θεού εκπληρώνεται στον Ιησού και τους μαθητές του. Αυτές
οι υποσχέσεις εκπληρώνονται στον Ιησού. Για τους Εβραίους, το επτά είναι ο
αριθμός της συνειδητοποίησης, της ολοκλήρωσης. Ένας Εβραίος θα περίμενε ότι η
υπόσχεση θα εκπληρωθεί στην έβδομη γενιά μετά τον Αβραάμ. Ωστόσο, δεν είναι
έτσι τα πράγματα. Στην έβδομη γενιά οι Ισραηλίτες ήταν σκλάβοι στην Αίγυπτο.
Μέχρι τη δέκατη τέταρτη γενιά, φαίνεται ότι η υπόσχεση εκπληρώνεται με τον
Βασιλιά Δαβίδ. Αλλά ο Θεός εξακολουθεί να ενισχύει την υπόσχεσή του. Ο
Ματθαίος μας δείχνει ότι εκπληρώνεται στο άτομο που ξεκινά την έβδομη ομάδα
των επτά γενεών. Ο Ιησούς ξεκινά αυτή την ομάδα. Ποια είναι τα μέλη αυτής της
έβδομης ομάδας, οι «απόγονοι» του Ιησού σε αυτήν την ευλογημένη γενιά; Είμαστε
- αυτοί που, Εβραίοι ή Εθνικοί - αποτελούν την Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς. Ο
Ιησούς είναι ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας και η Εκκλησία του είναι η εκπλήρωση
των υποσχέσεων που δόθηκαν στον Αβραάμ και τον Δαβίδ.

Προσευχή : Έλα, Σοφία του Υψίστου Θεού, αυτή που οδηγεί τη δημιουργία με
δύναμη και αγάπη. μάθε μας να βαδίζουμε στα μονοπάτια της γνώσης. Κύριε, δώσε
μου τη χάρη να πιστέψω στις υποσχέσεις σου με το ίδιο βάθος πίστης που επέτρεψε
στους πρώτους Χριστιανούς να κατακτήσουν τον κόσμο για τον Ιησού. Κύριε
Ιησού, δώσε μου μεγάλη πίστη στην Εκκλησία σου. Είναι το Βασίλειο του Μεσσία
που υποσχέθηκαν στον Αβραάμ και στον Δαβίδ, οι προφήτες. Βοήθησέ με να την
κοιτάξω με τα μάτια της πίστης. Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου προσφέρει η
Εκκλησία, γιατί είναι ο δρόμος που έχετε επιλέξει για όλη την ανθρωπότητα. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus
8th Sunday of Advent

Genealogy of Jesus
Mt 1, 1-17

Dear brothers and sisters in Christ,

1. The promises of God are fulfilled in Jesus. Matthew strives to prove
that Jesus is descended from Abraham and David. Matthew's Gospel was
probably written in or around Jerusalem for the benefit of Jews who had
converted to Christianity. From the first sentence, Matthew wants to prove
that God's promises to Jesus are being fulfilled. He specifically mentions
Abraham and David, because they received the most important promises.
God promised that Abraham would become the father of a great nation
and that he would inherit a fertile land for his people. It seems that this
promise was fulfilled when the Israelites entered the Promised Land.
2. God promises great things. Even more impressive is the promise of God
to establish the kingdom of David. David, a descendant of Abraham, ruled
over a great many people, even in the land God had promised. His
kingdom rivaled that of Egypt, the greatest kingdom known to the
Israelites, an ancient kingdom whose kings claimed to be divine
descendants of the Sun God. In the kingdom of David, God's promise has
not yet been fully realized. God promises a descendant greater than David
who will reign forever. A summary of the prophets' statements about the
kingdom shows that God will send an immortal king who will reign over
an eternal kingdom.
3. God's promise is fulfilled in Jesus and his disciples. These promises are
fulfilled in Jesus. For the Jews, seven is the number of fulfillment, of
completion. A Jew would expect the promise to be fulfilled in the seventh
generation after Abraham. But this is not the case. In the seventh
generation, the Israelites were slaves in Egypt. In the fourteenth
generation, the promise seems to be fulfilled with King David. But God
continues to reinforce his promise. Matthew shows us that it is fulfilled in
the person who begins the seventh group of seven generations. It is Jesus
who begins this group. Who are the members of this seventh group, the
"descendants" of Jesus in this blessed generation? It is us, those who, Jew
or Gentile, form the Church that Jesus founded. Jesus is the long-awaited
Messiah, and his Church is the fulfillment of the promises made to
Abraham and David.

Prayer: Come, Wisdom of God, who guides creation with power and love,
teach us to walk in the paths of knowledge. Lord, give us the grace to
believe in your promises with the same depth of faith that allowed the first
Christians to conquer the world for Jesus. Lord Jesus, give us great faith
in your Church. It is the Kingdom of the Messiah promised to Abraham
and David by the prophets. Help us to see it with the eyes of faith. Thank
you for everything the Church offers us, for it is the path you have chosen
for all mankind. Amen.

+ Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus