Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Περίοδος της Πεντηκοστής
Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου
κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ
13η Κυριακή της Πεντηκοστής
(Λουκάς 8 / 1 - 15)
Λίγον καιρό αργότερα ο Ιησούς περιόδευε από πόλη σε πόλη
και από χωριό σε χωριό, κηρύττοντας και φέρνοντας το χαρμόσυνο
άγγελμα της βασιλείας του Θεού. Μαζί του ήταν και οι δώδεκα
μαθητές του, καθώς και μερικές γυναίκες, που είχαν θεραπευτεί από
αρρώστιες και βάσανα, από δαιμονικά πνεύματα και ασθένειες.
Αυτές ήταν η Μαρία, που ονομαζόταν Μαγδαληνή, απ' την οποία ο
Ιησούς είχε βγάλει εφτά δαιμόνια, η Ιωάννα η γυναίκα του Χουζά,
αξιωματούχου του Ηρώδη, η Σουσάννα και άλλες πολλές, που
χρησιμοποιούσαν τα υπάρχοντά τους για να υπηρετούν τον Ιησού.
Όταν συγκεντρώθηκε κοντά στον Ιησού πολύς κόσμος, που
έρχονταν από διάφορες πόλεις, εκείνος τους είπε μια
παραβολή: «Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του· καθώς
έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν
και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν
φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν
ανάμεσα σε αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους
έπνιξαν. Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι
έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο». Αφού τα είπε όλα αυτά,
πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν' ακούει ας τα ακούει».
2
Οι μαθητές του τότε τον ρωτούσαν: «Τι σημαίνει η παραβολή
αυτή;» Εκείνος τους απάντησε: «Σ' εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίσετε
τα μυστήρια της βασιλείας του, ενώ στους υπολοίπους αυτά δίνονται
με παραβολές, ώστε
να κοιτάζουν αλλά να μη βλέπουν
και ν' ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν».
«Η παραβολή αυτή σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του
Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο, είναι εκείνοι που άκουσαν
το λόγο του Θεού· έρχεται όμως ύστερα ο διάβολος και τον παίρνει
απ' τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Οι σπόροι
που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος, είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν
το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα· γι' αυτό
πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας,
απομακρύνονται. Αυτοί που έπεσαν στ' αγκάθια, είναι εκείνοι που
άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον
πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ' αυτά και δεν
καρποφορούν. Με το σπόρο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος,
εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον
φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή».
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
1. Ο σποριάς.
Ο σποριάς δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Κύριό μας Ιησού, ο
οποίος χρησιμοποιεί κάθε δυνατό μέσο για να φέρει κάθε είδους
ευλογίες και παρηγοριά στις καρδιές μας. Δεν σταματά ποτέ να
3
σπέρνει. Δεν σταματά ποτέ. Τα πάντα είναι μια ευκαιρία γι' αυτόν να
μας δώσει αυτό που χρειαζόμαστε. Δουλεύει συνεχώς.
Γνωρίζω πώς να αναγνωρίζω αυτή τη βροχή χάριτος που δίνει
στη ζωή μου κάθε μέρα;
2. Ο σπόρος.
Όπως εξηγεί ο ίδιος ο Ιησούς, ο σπόρος είναι ο Λόγος, δηλαδή
ο Λόγος του Θεού που θέλει να πέσει στη γη της ζωής μας και να την
κάνει καρποφόρα. Και τι είναι ο Λόγος αν όχι ο ίδιος ο Ιησούς;
Πράγματι, ο Ιησούς είναι ο Λόγος του Πατέρα! Είναι ο Λόγος του
Θεού! Είναι αυτός που δίνει νόημα στην ύπαρξή μας και στις
καθημερινές μας προσπάθειες. Είναι αυτός που μας σώζει. Αυτός ο
Λόγος είναι ο ίδιος ο Ιησούς και είναι η αλήθεια!
Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε σε επαφή με την Αλήθεια
διαλογιζόμενοι αυτή την παραβολή που μας είπε ο Ιησούς. Το
Ευαγγέλιο που διαλογιζόμαστε περιέχει όλη τη δύναμη της
συνάντησής μας με τον Ιησού, επειδή περιέχει τον Λόγο, τον ίδιο τον
Ιησού!
3. Η γη.
Η γη είναι η ψυχή μου, η ζωή μου, όπου ο Θεός θέλει να
κατοικήσει, όπου ο Θεός κάνει τον σπόρο να πέσει και να βλαστήσει.
Σε ποια κατάσταση βρίσκεται το χώμα μου; Ξεραμένο, καμένο,
πνιγμένο από αγκάθια; Ή είναι καλό χώμα, έτοιμο να ακούσει και να
δεχτεί αυτό που θέλει να μου πει ο Θεός; Είμαι πρόθυμος να κάνω
4
ό,τι μου ζητάει ο Θεός και να αποδώσω τον καρπό που περιμένει από
μένα;
Προσευχή: Κύριε, σου προσφέρω τα πάντα. Δούλεψε μέσα μου.
Δούλεψε στη ζωή μου και στην ψυχή μου. Έλα και σπείρε τον σπόρο
σου, τον σπόρο του Λόγου σου που είναι η Αλήθεια, βοήθησέ με να
μετατρέψω την καρδιά μου σε γόνιμο έδαφος, ώστε ο Λόγος σου να
ριζώσει εκεί και να μπορέσω να φέρω τον καρπό που περιμένεις από
μένα. Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπ

Περίοδος της Πεντηκοστής Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ 12η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Ματθαίος 15 / 21 - 28 )
Ο Ιησούς άφησε τον τόπο εκείνο κι αναχώρησε για την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας. Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Αυτός δεν της απαντούσε λέξη. Τον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν: «Διώξε την, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει». Ο Ιησούς είπε: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». Εκείνη όμως ήρθε και τον προσκύνησε λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». Αυτός της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». «Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της.
2
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
1. Ελέησε με Κύριε, υιέ του Δαυίδ.
Η κόρη της γυναίκας βασανίζεται σκληρά, κλονίζεται από έναν δαίμονα. Μέσα στη βαθιά της αγωνία, η μητέρα αντιμετωπίζει τον πόνο του παιδιού της σαν να είναι δικός της. Για τον εαυτό της εκλιπαρεί τη συμπόνια του Σωτήρα. Εκείνος είναι παντοδύναμος να τη λυτρώσει, αλλά στην αρχή δεν παίρνει καμία απάντηση. Γιατί αυτή η ασυνήθιστη σιωπή του Ιησού; Ας κάνουμε επίσης δική μας τη διαβεβαίωση που έδωσε ο Κύριος στον ίδιο Tου τον λαό: αυτή η δοκιμασία, αυτός ο πόνος, στην πραγματικότητα επιτρέπεται "θα σας κάνει καλό στο τέλος" (Δευτ. 8:16- Ιακ. 5:11).
Οι μαθητές ερμήνευσαν αυτή τη σιωπή με τον δικό τους τρόπο. Κατά τη γνώμη τους, αυτή η Χαναναία γυναίκα δεν είχε πραγματικά κανένα δικαίωμα στην ανησυχία του Μεσσία! Απέχουν πολύ από το να μοιραστούν αυτό που ένιωθε ο Ιησούς στην καρδιά Του εκείνη τη στιγμή. Αυτή η γυναίκα δεν σταματά να εκφράζει την απελπισία της, με τη βεβαιότητα ότι Εκείνος δεν θα παραμείνει αναίσθητος στην οδυνηρή έκκλησή της.
3
2. Η είσοδος στη Βασιλεία μέσω της πίστης.
Η συζήτηση μεταξύ της Χαναναίας γυναίκας και του Ιησού είναι μια συζήτηση μεγάλης ταπεινότητας και επιβεβαίωσης της πίστης. Η γυναίκα εκλιπαρεί τον Ιησού να απαντήσει στην ερώτησή της. Ο Ιησούς εγκλωβίζεται στη λογική της σωτηρίας που προσφέρεται στα χαμένα πρόβατα των υιών του Ισραήλ. Αυτή ήταν η προτεραιότητα της ιουδαϊκής πίστης, η οποία ήταν κυρίαρχη την εποχή της ζωής του Ιησού. Αλλά αυτή η γυναίκα, που δεν είναι Ισραηλίτισσα, πρόκειται να ζητήσει έλεος από τον γιο του Δαβίδ, που είναι ο μεσσιανικός τίτλος του Ιησού, όπως ακριβώς είχε φωνάξει για έλεος η τυφλή γυναίκα στην πύλη της Ιεριχώ. Γέρνει μπροστά στον Ιησού, αν και δεν είναι Εβραία. Αυτή η χειρονομία αποδεικνύει την προσήλωσή της στον Ιησού και στη σωτηρία της κόρης της.
Στη συνέχεια, ο Ιησούς έθεσε σε δοκιμασία την ταπεινότητά της αποκαλώντας την σκυλί. Μια σοβαρή κατηγορία ακόμη και σήμερα, απαράδεκτη στα αυτιά ενός Ανατολίτη! Εκείνη όμως δέχτηκε αυτή την ταπείνωση, αυτή τη δοκιμασία, και φώναξε την πίστη της. Ο Ιησούς κατέθεσε μαρτυρία για το μεγαλείο της πίστης αυτής της Χαναναίας γυναίκας. Και μέχρι τότε η κόρη της είχε θεραπευτεί.
4
3. Η πίστη παίρνει αυτό που ζητάει.
Ας μάθουμε να ακολουθούμε το παράδειγμα αυτής της γυναίκας: ας νιώσουμε την επείγουσα ανάγκη μας και ας φωνάξουμε στον Κύριο, παίρνοντας την πραγματική μας θέση, αυτή της ταπεινοφροσύνης, τη μόνη που μας ταιριάζει. Εκείνος θα μας διδάξει να διακρίνουμε το θέλημά Του στη ζωή μας. Ας είμαστε σίγουροι ότι "αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά Του, μας ακούει- και αν ξέρουμε ότι μας ακούει, ό,τι κι αν ζητάμε, ξέρουμε ότι έχουμε αυτά που ζητήσαμε από Αυτόν" (Α΄ Ιωάννη 5:15). Ο Ιησούς σίγουρα δεν ξέρει να λέει όχι, αλλά τα αιτήματά μας πρέπει να είναι σύμφωνα με αυτό που θέλει για τον καθένα από εμάς.
Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να μην απογοητευόμαστε ποτέ από αιτήματα που αργούν να αποδώσουν καρπούς.
Προσευχή: Κύριε Ιησού, το δώρο της πίστης είναι αυτό που μας επιτρέπει να Σε γνωρίσουμε, να Σε πλησιάσουμε και να αναγνωρίσουμε ότι είσαι ο Υιός του Θεού. Δώσε μας μεγάλη πίστη, δώσε μας τη χάρη να είμαστε τόσο ταπεινοί όσο αυτή η γυναίκα. Βοήθησέ μας να γνωρίσουμε την αγάπη Σου, η οποία αλλάζει τη ζωή μας.
Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ μας. Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Γιατί ανέβηκε η Παναγία στον ουρανό;
Επειδή δεν μπορούμε να χωρίσουμε την Παρθένο από Τον Υιό Της Ιησού Χριστό. Αν ο Κύριός μας Ιησούς ανέβηκε στον ουρανό, έχει δίπλα Του τη μητέρα Του, που είναι ακόμα Παρθένος.
Η Μαρία είναι η κατά σάρκα αδελφή μας. Κουβαλούσε τον Υιό του Θεού στη μήτρα Της και Του
2
έδωσε σάρκα από τη δική Της σάρκα. Οι Πατέρες της Εκκλησίας την αποκαλούσαν Basharia, επειδή είναι Bashar δηλαδή από τη σάρκα, όπως εμείς. Αν δοξάζεται μαζί με τον μοναχογιό Της στον ουρανό, αυτό σημαίνει ότι η πόρτα είναι ανοιχτή και για εμάς και ότι μας υπόσχονται την ίδια δόξα με τη Μαρία.
Ήξερε πώς να λέει ΝΑΙ στον Θεό, σε όλη Της τη ζωή, για να μας πει ότι είναι δυνατόν να πούμε ΝΑΙ στον Θεό όπως Εκείνη.
Η Παρθένος ανέβηκε στον ουρανό και είναι η Βασίλισσα του ουρανού και της γης. Εναπόκειται σε εμάς, τα παιδιά της μέσω του Μοναχογιού της Ιησού Χριστού, να ζήσουμε την ίδια μακαριότητα και να φέρουμε μέσα μας τα ίδια σημάδια με της Μαρίας.
3
Είθε αυτή η γιορτή να μας δώσει την ευκαιρία να ενώσουμε τις καρδιές μας, και είθε να προσέχει τα σπίτια και τα χωριά μας. Η Παναγία έζησε σε ένα σπίτι στη Ναζαρέτ και εξορίστηκε στην Αίγυπτο. Επέστρεψε όμως στο σπίτι Της με τον Ιωσήφ και τον μοναχογιό Της Ιησού. Είθε να μεσιτεύσει για εμάς και να επιστρέψουμε στα σπίτια και τα χωριά μας.
Την ευλογημένη αυτή ημέρα θέλω να γιορτάσω μαζί σας όλα τα αγαπημένα μας χωριά: τον Κορμακίτη, την Καρπάσια, τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα και το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στο Μετόχι. Είθε η Παναγία να πρεσβεύει για εσάς, τις οικογένειές σας, τα παιδιά σας και τους γέροντες ανάμεσά σας και οι νεκροί μας να αναπαύονται εν ειρήνη σε αυτόν τον παράδεισο που
4
μας ετοιμάζει η Παναγία, για να είμαστε μαζί της με χαρά χωρίς τέλος.
Χρόνια πολλά σε όλους σας και μακάρι ο Θεός να σας ευλογεί και να σας φυλάει.
† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Εορτή της Μεταμορφώσεως του Ιησού Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ (Ματθαίος 17, 1 – 9)
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου τοποθετεί αυτή τη σκηνή σε μια ευαίσθητη στιγμή για τους αποστόλους, επειδή, λίγο νωρίτερα, ο Ιησούς τους είχε πει ξεκάθαρα ότι «έπρεπε να φύγει για την Ιερουσαλήμ, να υποστεί πολλά από τους πρεσβύτερους, τους αρχιερείς και τους γραμματείς, να θανατωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί.» (Ματ. 16:21) Τους είχε επίσης ομολογήσει ευθέως: «Αν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του, να σηκώσει το σταυρό του και να με ακολουθήσει. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει, αλλά όποιος χάσει τη ζωή του για χάρη μου, θα τη βρει.» (Ματ. 16:24-25). Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι μαθητές ήταν αμήχανοι και φοβισμένοι μπροστά σε τόσο σοβαρές προειδοποιήσεις.
2
Έτσι τώρα ο Ιησούς ήθελε να τροφοδοτήσει την ελπίδα τους δείχνοντας τη δόξα Του μπροστά στον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ανέβηκε σε ένα ψηλό βουνό, περιτριγυρισμένος από τρεις από τους μαθητές Του, όπως ακριβώς έκανε ο Μωυσής όταν ανέβηκε στο όρος Σινά, συνοδευόμενος από τον Ααρών, τον Ναδάβ και τον Αβιού, ακολουθούμενος από τους πρεσβύτερους του λαού (Εξ. 24:9). Αυτούς τους τρεις αποστόλους επέλεξε ο Ιησούς να Τον συνοδεύσουν πιο κοντά στη Γεθσημανή, ενώ οι υπόλοιποι έμειναν πιο μακριά από τον τόπο όπου ο Ιησούς προσευχόταν με αγωνία (Μαρκ. 14:33). Πρόκειται για σκηνές στις οποίες η χαρούμενη λαμπρότητα έρχεται σε αντίθεση με τον πόνο του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννη, οι οποίοι Τον περιβάλλουν. Τούτου λεχθέντος, τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Δεν υπάρχει δόξα χωρίς σταυρό.
Ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι οποίοι είχαν ατενίσει τη δόξα του Θεού και είχαν λάβει την αποκάλυψή Του στο όρος Χωρήβ ή Σινά (πρβλ. Εξ 24:15-16 και Α΄ Βασιλέων 19:8), βρίσκονται τώρα με τον Ιησού σε εκείνο το ψηλό βουνό, όπου «μεταμορφώθηκε μπροστά τους- το πρόσωπό Του έγινε λαμπρό σαν τον ήλιο, και τα ιμάτιά Του λευκά σαν φως» (εδ. 2). Από τότε, ατενίζουν τη δόξα και μιλούν
3
με Εκείνον που ήταν η προσωπική αποκάλυψη του Θεού.
Ο Πέτρος, ο οποίος δεν μπορούσε να μην εκφράσει τη χαρά του, φώναξε: «Κύριε, είναι καλό που είμαστε εδώ! Αν θέλεις, θα στήσω τρεις σκηνές εδώ, μία για σένα, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία.» (v. 4). Το αίτημά του εκφράζει την επιθυμία κάθε ανθρώπινης καρδιάς να παραμείνει για πάντα στη χαρούμενη ενατένιση της δόξας του Θεού. Πράγματι, έχουμε κληθεί σε αυτή τη μακαριότητα. Με αυτά τα συναισθήματα ο Άγιος Josemaria, προσευχόμενος δυνατά, αναφώνησε: «Ιησού: να σε δω, να σου μιλήσω! Να μένω έτσι να σε ατενίζω, μέσα στην άβυσσο της απεραντοσύνης της ομορφιάς Σου, χωρίς αυτή η ενατένιση να παύει ποτέ, ποτέ! Χριστέ μου, ας Σε δω και ας πληγωθώ από την αγάπη για Σένα!»
Από το σύννεφο του φωτός που τους σκεπάζει, ακούμε λόγια γεμάτα νόημα: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο είμαι ευχαριστημένος- ακούστε τον» (εδ. 5). Η έκφραση «ο αγαπημένος μου Υιός» απηχεί αυτήν που ο Θεός απευθύνει στον Αβραάμ, ζητώντας του να θυσιάσει τον γιο του Ισαάκ: πάρε τον «αγαπημένο σου γιο» (Γεν. 22:2). Υπάρχει επομένως ένας παραλληλισμός μεταξύ της δραματικής σκηνής στη Γένεση, στην οποία ο
4
Αβραάμ είναι έτοιμος να θυσιάσει τον Ισαάκ, ο οποίος τον συνοδεύει χωρίς αντίσταση, και του δράματος που θα ολοκληρωθεί στον Γολγοθά, όπου ο Θεός Πατέρας προσφέρει τον Υιό Του ως θυσία που αναλαμβάνει οικειοθελώς για τη λύτρωση του ανθρώπινου γένους. Στην πραγματικότητα, σε αυτή τη σκηνή της Μεταμόρφωσης, η Εκκλησία αντιλαμβάνεται την προετοιμασία των αποστόλων να υπομείνουν το σκάνδαλο του Σταυρού. Επιπλέον, όταν ο Θεός προσθέτει «ακούστε τον», θυμίζει επίσης τα λόγια που είπε στον Μωυσή στο Δευτερονόμιο: «Ανάμεσά σου, ανάμεσα στους αδελφούς σου, ο Κύριος ο Θεός σου θα αναστήσει έναν προφήτη σαν εμένα, και θα τον ακούσεις.» (Δευτ. 18:15). Ο Ιησούς, ο οποίος είναι ο Υιός που ο Θεός Πατέρας Του παραδίδει στον θάνατο, είναι ταυτόχρονα ο προφήτης που, όπως ο Μωυσής, πρέπει να Τον ακούσουμε.
«Θα ήθελα να αντλήσω δύο σημαντικά στοιχεία από αυτό το επεισόδιο της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος», λέει ο Πάπας Φραγκίσκος, «και να τα συνοψίσω σε δύο λέξεις: η ανάβαση και η κάθοδος. Χρειαζόμαστε ένα απομονωμένο μέρος, για να ανέβουμε στο βουνό σε ένα χώρο σιωπής, για να βρούμε τον εαυτό μας και να αντιληφθούμε καλύτερα τη φωνή του Κυρίου. Αυτό είναι
5
που κάνουμε στην προσευχή. Αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε εκεί. Η συνάντηση με τον Θεό στην προσευχή μας ωθεί να κατέβουμε από το βουνό, να επιστρέψουμε στα πεδινά, όπου βρίσκουμε τόσους πολλούς αδελφούς και αδελφές που πλήττονται από την κούραση, την ασθένεια, την αδικία, την άγνοια και την υλική και πνευματική φτώχεια. Στους αδελφούς και τις αδελφές μας που περνούν δοκιμασίες καλούμαστε να φέρουμε τους καρπούς της εμπειρίας μας με τον Θεό, να μοιραστούμε μαζί τους τη χάρη που λάβαμε.» Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου