Category: Archbishop’s Teaching

Chers frères et sœurs en Christ,

Le 2 août, la cérémonie de béatification du patriarche Estephan Al Douaihy aura lieu au patriarcat maronite de Bkerké à 20h30. C’est un événement très important pour Chypre car avant d'être élu patriarche maronite, Estephan Al Douaihy a été archevêque maronite de Chypre (1668 - 1670).

Le 3 août 2024 à 18h30, une messe d’action de grâce sera célébrée dans sa ville natale d'Ehden, ainsi qu’une messe d'action de grâce au siège patriarcal de Dimane à 10 heures le dimanche 4 août.

Essayons de participer à ces cérémonies et prions tous ensemble.

1. Il les envoya deux par deux devant lui.
Dans l’évangile d’aujourd’hui, Jésus envoie ses disciples deux par deux pour prêcher le message du Royaume de Dieu. Il les envoie apporter sa parole et annoncer sa venue. Il veut que leur témoignage et leurs paroles préparent les esprits et ouvrent les cœurs à l'espérance. Il voulait que les hommes cherchent à savoir ce que pouvait être cette bonne nouvelle chargée d'espérance.

Nous, disciples du Christ, nous sommes aussi les messagers de la Bonne Nouvelle. Pour une telle mission Dieu a voulu choisir dans ce monde des personnes pour annoncer sa parole et, par leur exemple, donner un témoignage de la venue du Christ. Nous aussi nous sommes parmi ces personnes choisies par Dieu. Dans son message du 23 juin 2004, le pape Jean-Paul II le confirme : "Tous les baptisés sont appelés à donner le Christ au monde ...Nous devons chacun selon ses forces et sa vocation, apporter le Christ au monde d’aujourd’hui. Soyez forts dans le Seigneur".

2. Jésus nous invite
Cette invitation à le suivre et à nous mettre à son service est aussi forte aujourd’hui qu’elle l’était pour les soixante-douze disciples ! Nous annonçons la paix et le salut apportés par Dieu aux hommes il y a 2000 ans, mais nous devons renouveler ce message tous les jours de notre vie. Notre mission est de faire en sorte que toutes les personnes qui nous rencontrent sentent en elles-mêmes la rédemption apportée par le Christ. Pour ce faire, il faut travailler pour que ce Règne d’amour, de vérité, de vie, de grâce, de paix arrive dans ce monde, dans les différentes structures sociales, économiques, professionnelles et familiales. Il ne peut y avoir de parenthèses ou de moments de relâche dans notre effort pour annoncer la bonne nouvelle de l’amour du Christ aux hommes.

 

3. N’ayez pas peur !
Or, Dieu nous avertit que le monde où nous vivons est souvent fermé au message chrétien de vérité et d’amour. Jésus nous assure : « rien ne pourra vous faire du mal ». Alors, de quoi aurions-nous peur ? Jésus a promis d’être avec eux — et donc avec nous — jusqu’à la fin du monde. Par conséquent il les encourage à être courageux même face à l’échec apparent. De la même manière, nous ne devons pas être découragés quand beaucoup rejettent le message évangélique. Nous devons secouer la poussière de nos pieds et avancer pour proclamer le royaume de Dieu !

Prière
Seigneur Jésus, tu appelles les ouvriers à ta moisson aujourd’hui comme pendant ta vie sur la terre. La moisson est grande, mais les ouvriers sont peu nombreux. Envoie plus de travailleurs, Seigneur. Envoie-nous ! Tu sais que nous voulons te servir, mais tu connais également notre faiblesse. Donne-nous ta force pour vivre et témoigner de notre amour pour toi, pour vivre notre foi chrétienne là où tu nous envoies.

Que la béatification du patriarche Estephan Al Douaihy soit une invitation pour nous tous à revenir à Dieu, et une occasion pour les maronites de s'unir autour de l'Église, qui leur a donné et continue de leur donner des saints dignes de poursuivre son œuvre apostolique. Amen.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

 

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Στις 2 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί στο Μαρωνιτικό Πατριαρχείο Bkerke η τελετή Μακαριοποίησης του Πατριάρχη Estephan Al Douaihy στις 8.30 μ.μ. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό γεγονός για την Κύπρο αφού προτού εκλεγεί Πατριάρχη Μαρωνιτών ο Estephan Al Douaihy διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου (1668 – 1670).
Στις 3 Αυγούστου 2024 και ώρα 6.30 μ.μ. θα τελεστεί Θεία Λειτουργία στη γενέτειρά του στο Ehden ενώ Ευχαριστήρια Θεία Λειτουργία θα τελεστεί και στην Πατριαρχική Έδρα στο Dimane στις 10 π.μ. την Κυριακή 4 Αυγούστου.

Ας προσπαθήσουμε να συμμετάσχουμε σε αυτές τις τελετές και ας προσευχηθούμε όλοι μαζί.

1. Τους έστειλε ανά δύο μπροστά Του.

Στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο Ιησούς στέλνει τους μαθητές Του ανά δύο για να κηρύξουν το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού. Τους στέλνει να μεταφέρουν τον λόγο Του και να αναγγείλουν τον ερχομό Του. Ήθελε η μαρτυρία τους και τα λόγια τους να προετοιμάσουν τα μυαλά και να ανοίξουν τις καρδιές στην ελπίδα. Ήθελε οι άνθρωποι να αναζητήσουν να μάθουν τι μπορεί να είναι αυτά τα καλά νέα γεμάτα ελπίδα.
Εμείς οι μαθητές του Χριστού είμαστε επίσης αγγελιοφόροι των καλών ειδήσεων. Για μια τέτοια αποστολή, ο Θεός θέλησε να επιλέξει ανθρώπους σε αυτόν τον κόσμο για να διακηρύξουν τον λόγο Του και, με το παράδειγμά τους, να δώσουν μαρτυρία για τον ερχομό του Χριστού. Είμαστε κι εμείς ανάμεσα σ' αυτούς που επέλεξε ο Θεός. Στο μήνυμά του της 23ης Ιουνίου 2004, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' το επιβεβαιώνει αυτό:
«Όλοι οι βαπτισμένοι καλούνται να δώσουν τον Χριστό στον κόσμο... Πρέπει ο καθένας μας, σύμφωνα με τις δυνάμεις του και την κλίση του, να φέρει τον Χριστό στον κόσμο σήμερα. Να είστε δυνατοί εν Κυρίω.»

2. Ο Ιησούς μας προσκαλεί

Αυτή η πρόσκληση να Τον ακολουθήσουμε και να θέσουμε τους εαυτούς μας στην υπηρεσία Του είναι τόσο ισχυρή σήμερα όσο ήταν και για τους εβδομήντα δύο μαθητές! Διακηρύσσουμε την ειρήνη και τη σωτηρία που ο Θεός έφερε στην ανθρωπότητα πριν από 2.000 χρόνια, αλλά πρέπει να ανανεώνουμε αυτό το μήνυμα κάθε μέρα της ζωής μας. Αποστολή μας είναι να διασφαλίσουμε ότι όλοι όσοι μας συναντούν θα νιώσουν μέσα τους τη λύτρωση που έφερε ο Χριστός. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να εργαστούμε ώστε αυτή η βασιλεία της αγάπης, της αλήθειας, της ζωής, της χάρης και της ειρήνης να φτάσει σε αυτόν τον κόσμο, στις διάφορες κοινωνικές, οικονομικές, επαγγελματικές και οικογενειακές δομές. Δεν μπορεί να υπάρξουν διαλείμματα ή χαλαρές περίοδοι στις προσπάθειές μας να διακηρύξουμε τα καλά νέα της αγάπης του Χριστού στην ανθρωπότητα.

3. Μη φοβάστε!

Ο Θεός μας προειδοποιεί ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι συχνά κλειστός στο χριστιανικό μήνυμα της αλήθειας και της αγάπης. Ο Ιησούς μας διαβεβαιώνει ότι «τίποτα δεν μπορεί να σας βλάψει.» Επομένως, τι υπάρχει για να φοβηθούμε; Ο Ιησούς έχει υποσχεθεί ότι θα είναι μαζί τους -και επομένως μαζί μας- μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Τους ενθαρρύνει λοιπόν να είναι θαρραλέοι ακόμη και μπροστά στη φαινομενική αποτυχία. Με τον ίδιο τρόπο, δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε όταν πολλοί απορρίπτουν το μήνυμα του Ευαγγελίου. Πρέπει να τινάξουμε τη σκόνη από τα πόδια μας και να βγούμε μπροστά για να διακηρύξουμε τη βασιλεία του Θεού!

Προσευχή: Κύριε Ιησού, καλείς εργάτες στον θερισμό σου σήμερα, όπως έκανες και κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής σου. Ο θερισμός είναι μεγάλος, αλλά οι εργάτες είναι λίγοι. Στείλε περισσότερους εργάτες, Κύριε. Στείλε μας! Ξέρεις ότι θέλουμε να σε υπηρετήσουμε, αλλά γνωρίζεις επίσης την αδυναμία μας. Δώσε μας τη δύναμή σου να ζήσουμε και να μαρτυρήσουμε την αγάπη μας για σένα, να ζήσουμε τη χριστιανική μας πίστη όπου κι αν μας στείλεις.

Είθε η Μακαριοποίηση του Πατριάρχη Estephan Al Douaihy, να είναι μια πρόσκληση προς όλους μας για να επιστρέψουμε στον Θεό, και μια ευκαιρία για τους Μαρωνίτες να ενωθούν γύρω από την Εκκλησία, η οποία τους έδωσε και συνεχίζει να δίνει Αγίους, άξιους να συνεχίσουν το Αποστολικό της έργο. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

On August 2, the beatification ceremony of Patriarch Estephan Al Douaihy will take place at the Maronite Patriarchate in Bkerke at 8.30pm.
This is a very important event for Cyprus, as before being elected Maronite Patriarch, Estephan Al Douaihy was Bishop of the Maronite Archeparchy of Cyprus (1668 – 1670).
On August 3, 2024 at 6.30pm, a divine liturgy will be celebrated in his hometown of Ehden, and a thanksgiving mass will also be celebrated at the Patriarchal see of Dimane at 10am on Sunday August 4.

Let's try to take part in these ceremonies and pray together.

1. He sent them out two by two before him.
In today's Gospel, Jesus sends his disciples out two by two to preach the message of the Kingdom of God. He sends them to bring his word and announce his coming. He wants their testimony and words to prepare minds and open hearts to hope. He wanted people to find out what this good news full of hope could be.

We, disciples of Christ, are also messengers of the Good News. For such a mission, God chose people in this world to proclaim his word and, by their example, bear testimony to the coming of Christ. We too are among those chosen by God. In his message of June 23, 2004, Pope John Paul II confirms: "All the baptized are called to give Christ to the world ... Each of us must, according to our strengths and vocation, bring Christ to the world of today. Be strong in the Lord".

2. Jesus invites us
This invitation to follow him and to serve him is as strong today as it was for the seventy-two disciples! We proclaim the peace and salvation brought by God to humanity 2,000 years ago, but we must renew this message every day of our lives. Our mission is to ensure that all those who meet us feel within themselves the redemption brought by Christ. To do this, we have to work to bring this Kingdom of love, truth, life, grace and peace into this world, in the various social, economic, professional and family structures. There can be no brackets or slack moments in our efforts to proclaim the good news of Christ's love to people.

3. Do not be afraid!
However, God warns us that the world we live in is often closed to the Christian message of truth and love. Jesus assures us that "nothing shall harm you". So what should we fear? Jesus has promised to be with them - and therefore with us - until the end of the world. So he encourages them to be courageous even in the face of apparent failure. In the same way, we must not be discouraged when many reject the Gospel message. We must shake off the dust from our feet and move on to proclaim the kingdom of God!

Prayer
Lord Jesus, you call workers to your harvest today, as you did during your life on earth. The harvest is great, but the laborers are few. Send more workers, Lord. Send us! You know we want to serve you, but you also know our weakness. Give us your strength to live and bear witness to our love for you, to live our Christian faith wherever you send us.

May the Beatification of Patriarch Estephan Al Douaihy be an invitation to all of us to return to God, and an opportunity for Maronites to unite around the Church, which has given them and continues to give Saints, worthy to continue its Apostolic work. Amen.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

 

Chers frères et sœurs en Christ,

C’est la première annonce des persécutions que l'Eglise primitive devra affronter pour rendre témoignage de sa foi en Jésus, en qui elle reconnait le Christ. Sauveur du monde par sa passion-mort et résurrection, Jésus avertit ses Apôtres des dangers qu'ils rencontreront lors de leur mission, afin d'être à l'image du Seigneur.
Il leur révèle trois caractéristiques de l’apôtre :

1. Adroits comme les serpents.
La première est l’habileté. Il n’y a aucun doute qu’être apôtre exige de la créativité de nos jours. Ce qui a fonctionné à une époque précédente d’évangélisation ne conviendra pas forcément aujourd’hui. Les nouvelles idées et les nouvelles manières de communiquer sont toujours nécessaires. Certaines de ces nouvelles manières se développent autour de nous dans les divers apostolats qui prennent naissance. Beaucoup de ces idées proviennent d’entreprises séculaires. Il faut simplement avoir un cœur d’apôtre afin de les identifier et les mettre au service du royaume. Pour l’apôtre, tout lui parle du royaume.

2. Candides comme les colombes.
L’apôtre, tout en étant rusé et habile, ne doit pas perdre la simplicité du cœur. Etre simple et habile n’est pas une contradiction mais plutôt la caractéristique d’un apôtre qui donne des fruits. Il n’adopte pas les manières du monde mais reste simple, le royaume de Dieu étant son seul objectif. Sa simplicité a quelque chose de beau et de paisible. Tous ses efforts convergent vers un but, ils ont un sens. Le fait même d’être simple signifie que son seul amour est le Christ et ses intérêts, les intérêts du royaume. Celui qui aime véritablement le Christ réalise de grandes choses pour lui.

3. Ne vous tourmentez pas pour savoir ce que vous direz.
Jésus nous assure : "ce n’est pas vous qui parlerez, c’est l’Esprit de votre Père qui parlera en vous." Il est plus facile pour nous de garder ceci à l’esprit si dès le commencement nous nous rendons compte que c’est l’Esprit qui nous anime et que nous sommes simplement des instruments de la Providence. Dieu est toujours le protagoniste ! Avec cette mentalité, il est facile de faire confiance à l’Esprit dans notre travail d’apôtre. Par ailleurs, rappelons-nous que c’est l’Esprit qui convertit les cœurs et non pas nos propres efforts.

Ne soyons pas perturbés, et résistons jusqu'au bout alors la venue du Fils de l'homme et sa vision, sera notre unique récompense. Soyons confiants nous aussi, en ces paroles du Seigneur, qui sont pour nous aujourd'hui, dans les différentes circonstances de la vie et des circonstances les plus difficiles, source de quiétude et de paix.

Prière
Seigneur Jésus, nous voulons être tes apôtres. Tu nous envoies et tu nous préviens que notre mission ne sera pas simple. Ouvre notre intelligence pour écouter ton Esprit Saint. Ouvre notre bouche pour t'annoncer. Ouvre notre cœur. Nous avons confiance que tu nous sauves et que tu viendras toujours à notre secours.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Αυτή είναι η πρώτη ανακοίνωση των διωγμών που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει η πρώτη Εκκλησία προκειμένου να μαρτυρήσει την πίστη της στον Ιησού, στον οποίο αναγνώρισε τον Χριστό. Σωτήρας του κόσμου μέσω του πάθους, του θανάτου και της Aνάστασής Tου, ο Ιησούς προειδοποιεί τους Αποστόλους Tου για τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσουν κατά τη διάρκεια της αποστολής τους, ώστε να μοιάσουν στον Κύριο.
Τους αποκαλύπτει τρία χαρακτηριστικά του αποστόλου:

1. Έξυπνοι σαν φίδια
Το πρώτο είναι η ικανότητα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το να είσαι απόστολος σήμερα απαιτεί δημιουργικότητα. Αυτό που λειτούργησε σε μια προηγούμενη εποχή ευαγγελισμού δεν θα λειτουργήσει απαραίτητα σήμερα. Χρειάζονται πάντα νέες ιδέες και νέοι τρόποι επικοινωνίας. Μερικοί από αυτούς τους νέους τρόπους αναπτύσσονται γύρω μας στα διάφορα αποστολικά ιδρύματα που ξεφυτρώνουν. Πολλές από αυτές τις ιδέες προέρχονται από πανάρχαιες επιχειρήσεις. Χρειάζεται απλώς η καρδιά ενός αποστόλου για να τις εντοπίσει και να τις βάλει να εργαστούν για τη βασιλεία. Για τον απόστολο, τα πάντα του μιλούν για τη βασιλεία.

2. Προσεκτικοί σαν περιστέρια

Ο απόστολος, αν και πανούργος και επιδέξιος, δεν πρέπει να χάσει την απλότητα της καρδιάς του. Το να είσαι απλός και επιδέξιος δεν είναι αντίφαση, αλλά μάλλον το χαρακτηριστικό ενός αποστόλου που αποδίδει καρπούς. Δεν υιοθετεί τους τρόπους του κόσμου, αλλά παραμένει απλός, με μοναδικό του στόχο τη βασιλεία του Θεού. Υπάρχει κάτι όμορφο και ειρηνικό στην απλότητά του. Όλες οι προσπάθειές του συγκλίνουν προς έναν στόχο, έχουν νόημα. Το ίδιο το γεγονός ότι είναι απλός σημαίνει ότι η μόνη του αγάπη είναι ο Χριστός και το μόνο του ενδιαφέρον είναι η βασιλεία. Αυτός που αγαπάει πραγματικά τον Χριστό κάνει μεγάλα πράγματα γι' Aυτόν.
3. Μην ανησυχείτε για το τι θα πείτε

Ο Ιησούς μας διαβεβαιώνει: «Δεν θα μιλήσετε εσείς, αλλά το Πνεύμα του Πατέρα σας που θα μιλήσει μέσα σας». Είναι ευκολότερο για εμάς να το έχουμε αυτό κατά νου, αν από την αρχή συνειδητοποιήσουμε ότι είναι το Πνεύμα που μας εμψυχώνει και ότι είμαστε απλώς όργανα της Πρόνοιας. Ο Θεός είναι πάντα ο πρωταγωνιστής! Με αυτή τη νοοτροπία, είναι εύκολο να εμπιστευτούμε το Πνεύμα στο έργο μας ως απόστολοι. Από την άλλη πλευρά, ας θυμόμαστε ότι το Πνεύμα είναι αυτό που μεταστρέφει τις καρδιές και όχι οι δικές μας προσπάθειες.

Ας μην ταραζόμαστε και ας αντισταθούμε μέχρι τέλους, ώστε η έλευση του Υιού του ανθρώπου και το όραμά Του να είναι η μόνη μας ανταμοιβή. Ας έχουμε επίσης εμπιστοσύνη σε αυτά τα λόγια του Κυρίου, τα οποία αποτελούν για εμάς σήμερα, στις διαφορετικές συνθήκες της ζωής και στις πιο δύσκολες περιστάσεις, πηγή ηρεμίας και ειρήνης.

Προσευχή
Κύριε Ιησού, θέλουμε να γίνουμε απόστολοί Σου. Μας στέλνεις και μας προειδοποιείς ότι η αποστολή μας δεν θα είναι εύκολη. Άνοιξε το μυαλό μας για να ακούσουμε το Άγιο Πνεύμα Σου. Άνοιξε το στόμα μας για να Σε διακηρύξουμε. Άνοιξε τις καρδιές μας. Εμπιστευόμαστε ότι θα μας σώσεις και ότι πάντα θα έρχεσαι να μας σώσεις. Αμήν.

+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Chers frères et sœurs en Christ,

La similitude entre l'œuvre de Jésus et celle des Apôtres, est frappante. Et c'est dans la communauté des Apôtres que Jésus peut être découvert, présent et agissant.

1- L'enseignement et l'action.
Voilà en ces deux termes l'identité de Jésus. Il est passé en ce monde en faisant le bien, il a enseigné et il a opéré des miracles. Le pouvoir donné aux Apôtres les rend identiques à Jésus par grâce alors que Jésus l'était par nature à Dieu le Père. Il est le fils de Dieu par nature, mais les disciples le deviennent par adoption et par la grâce de l'Esprit Saint reçu au jour de leur baptême.

2- L’appel des Apôtres
L'Evangéliste nous donne ensuite la liste des douze Apôtres. Ceci n'est pas pour nous souvenir des Apôtres, mais pour que nous soyons éveillés au désir de devenir à notre tour Apôtre, à la suite de ce même Jésus, Maître et Seigneur.

Nous sommes au début de la mission de Jésus relayée par les douze. Qui sont les disciples que Jésus appelle ? Ce sont des hommes tout à fait ordinaires. Ils ont rencontré Jésus au milieu de leurs quotidiens. Il les appelle vers lui, mais pour les envoyer vers les autres. Il les invite à être saints comme le Père est saint (cf. Mt 5, 44-48).

3- L’universalité du Salut
C'est pour cela que nous voyons qu'ils sont envoyés aux brebis perdues de la maison d'Israël, les Samaritains sont eux-mêmes exclus de cette mission. Mais au fur et à mesure, l'annonce va devenir universelle.
A la fin de ce même évangile de Matthieu, nous verrons Jésus dire aux Apôtres: "Allez vers toutes les nations et enseignez-leur ce que je vous ai appris et baptisez-les au Nom du Père et du Fils et du Saint Esprit....".

C'est la volonté du Père que le salut parvienne à toute l'humanité. Jésus est venu annoncer ce rêve du Père et il a offert sa vie pour le réaliser. Après sa résurrection, et son ascension, il a envoyé d'auprès du Père, l'Esprit pour donner la force et le courage aux disciples. Il est resté avec ses disciples, et il restera avec eux jusqu'à la fin du monde.

Le Seigneur nous aime, non parce que nous sommes parfaits, mais parce que nous sommes à lui. Il nous aime simplement là où nous sommes. Son appel n’est pas un devoir supplémentaire. C’est un appel à l’amour. Il appelle les disciples, aussi différents qu’ils soient, parce qu’il les aime. Il les envoie en mission parce que son amour veut se répandre aux autres. L’appel et la mission sont finalement simples... ils sont un « oui » au Seigneur à partir de nos faiblesses.

Prière
Seigneur, tu as appelé douze hommes pour porter ta Bonne Nouvelle au monde. Tu m’appelles aussi comme eux. Réveille en moi cette conscience de ma mission dans le monde.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η ομοιότητα μεταξύ του έργου του Ιησού και των Αποστόλων είναι εντυπωσιακή. Και είναι στην κοινότητα των Αποστόλων που ο Ιησούς μπορεί να ανακαλυφθεί, να είναι παρών και ενεργός.

1- Διδασκαλία και δράση
Με αυτούς τους δύο όρους, αυτή είναι η ταυτότητα του Ιησού. Πέρασε από αυτόν τον κόσμο κάνοντας καλό, διδάσκοντας και κάνοντας θαύματα. Η δύναμη που δόθηκε στους Αποστόλους τους καθιστά ταυτόσημους με τον Ιησού κατά χάρη, ενώ ο Ιησούς ήταν ταυτόσημος με τον Θεό Πατέρα κατά φύση. Είναι ο γιος του Θεού εκ φύσεως, αλλά οι μαθητές γίνονται γι' αυτόν με την υιοθεσία και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που έλαβαν την ημέρα της βάπτισής τους.

2- Το κάλεσμα των Αποστόλων
Στη συνέχεια ο Ευαγγελιστής μας δίνει τον κατάλογο των δώδεκα Αποστόλων. Αυτό δεν γίνεται για να μας θυμίσει τους Αποστόλους, αλλά για να ξυπνήσει μέσα μας την επιθυμία να γίνουμε και εμείς με τη σειρά μας Απόστολοι, ακολουθώντας τον ίδιο αυτόν Ιησού, Δάσκαλο και Κύριο.

Βρισκόμαστε στην αρχή της αποστολής του Ιησού, που αναμεταδίδεται από τους δώδεκα. Ποιοι είναι οι μαθητές που καλεί ο Ιησούς; Ήταν εντελώς συνηθισμένοι άνθρωποι. Συνάντησαν τον Ιησού στη μέση της καθημερινής τους ζωής. Τους καλεί προς Αυτόν, αλλά για να τους στείλει και σε άλλους. Τους καλεί να είναι άγιοι όπως ο Πατέρας είναι 'Aγιος (βλ. Ματθ. 5:44-48).

3- Η καθολικότητα της σωτηρίας
Γι' αυτό βλέπουμε ότι στέλνονται στα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ- οι ίδιοι οι Σαμαρείτες αποκλείονται από αυτή την αποστολή. Όμως, με την πάροδο του χρόνου, η διακήρυξη έγινε καθολική.
Στο τέλος του Ευαγγελίου του Ματθαίου, ο Ιησούς λέει στους Αποστόλους: «Πηγαίνετε σε όλα τα έθνη και διδάξτε τους ό,τι σας δίδαξα και βαφτίστε τους στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ....».

Το θέλημα του Πατέρα είναι να φτάσει η σωτηρία σε όλη την ανθρωπότητα. Ο Ιησούς ήρθε για να αναγγείλει αυτό το όνειρο του Πατέρα και πρόσφερε τη ζωή Tου για να το κάνει πραγματικότητα. Μετά την ανάσταση και την ανάληψή Tου, έστειλε το Πνεύμα από τον Πατέρα για να δώσει στους μαθητές δύναμη και κουράγιο. Έμεινε με τους μαθητές Tου και θα μείνει μαζί τους μέχρι το τέλος του κόσμου.

Ο Κύριος μας αγαπάει, όχι επειδή είμαστε τέλειοι, αλλά επειδή είμαστε δικοί Tου. Μας αγαπάει απλά εκεί που είμαστε. Το κάλεσμά Του δεν είναι ένα επιπλέον καθήκον. Είναι ένα κάλεσμα για αγάπη. Καλεί τους μαθητές Tου, όσο διαφορετικοί κι αν είναι, επειδή τους αγαπάει. Τους στέλνει στην αποστολή γιατί η αγάπη Tου θέλει να εξαπλωθεί και σε άλλους. Τελικά, η κλήση και η αποστολή είναι απλές... είναι ένα «ναι» στον Κύριο με βάση τις αδυναμίες μας.

Προσευχή
Κύριε, κάλεσες δώδεκα αποστόλους για να μεταφέρουν τα καλά Σου νέα στον κόσμο. Κάλεσες και εμένα σαν κι αυτούς. Ξύπνησε μέσα μου αυτή την επίγνωση της αποστολής μου στον κόσμο.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Dear brothers and sisters in Christ,

 

The similarity between the work of Jesus and that of the Apostles is striking. And it is in the community of the Apostles that Jesus can be discovered, present and active.

 

1- Teaching and action

These two terms summarize the identity of Jesus. He passed through this world doing good, teaching and doing miracles. The power given to the Apostles makes them identical with Jesus by grace, whereas Jesus was identical with God the Father by nature. He is the Son of God by nature, but the disciples become so by adoption and by the grace of the Holy Spirit received at their baptism.

 

2- The call of the Apostles

The Evangelist then provides us with the list of the twelve Apostles. This is not to remind us of the Apostles, but to awaken in us the desire to become Apostles in our turn, following this same Jesus, Master and Lord.

 

We are at the beginning of Jesus' mission, relayed by the Twelve. Who are the disciples that Jesus calls? They are ordinary men. They met Jesus in the midst of their daily lives. He calls them to himself, but to send them out to others. He invites them to be holy as the Father is holy (cf. Mt 5:44-48).

 

3- The universality of salvation

This is why we see that they are sent to the lost sheep of the house of Israel; the Samaritans themselves are excluded from this mission. But gradually, the announcement becomes universal. At the end of the Gospel of Matthew, Jesus tells the Apostles: “Go to all nations and teach them what I have taught you, and baptize them in the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit....”.

It is the Father's will that salvation should reach all of humanity. Jesus came to proclaim this dream of the Father and offered his life to make it come true. After his resurrection and ascension, he sent the Spirit from the Father to give strength and courage to his disciples. He stayed with his disciples, and will stay with them until the end of the world.

 

The Lord loves us, not because we're perfect, but because we are his. He loves us right where we are. His call is not an additional duty. It is a call to love. He calls disciples, however different they may be, because he loves them. He sends them on mission because his love wants to spread to others. The call and the mission are ultimately simple... they are a “yes” to the Lord, starting from our weaknesses.

 

Prayer

Lord, you called twelve men to bring your Good News to the world. You also call me like them. Awaken in me this awareness of my mission in the world.

 

 

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Chers frères et sœurs en Christ,

"Je te loue, Père, Seigneur du ciel et de la terre, de ce que tu as caché ces choses aux sages et aux intelligents, et de ce que tu les as révélées aux enfants."

Jésus a envoyé soixante-dix de ses disciples et leur a confié la mission de prêcher l'approche du Royaume des cieux et de guérir les malades en son nom. Ils sont revenus vers lui joyeux et lui ont raconté comment les forces du mal s'effondraient devant son nom. "En ce moment même, Jésus tressaillit de joie par le Saint Esprit, et il dit: Je te loue, Père, Seigneur du ciel et de la terre, de ce que tu as caché ces choses aux sages et aux intelligents, et de ce que tu les as révélées aux enfants."

Jésus n'a pas tressailli de joie parce que les forces du mal tombaient devant son nom, mais parce que ses disciples ont pu entrer dans les mystères du Royaume. Ils n'ont pas pénétré le projet de Dieu par la sagesse humaine, ni par la compréhension philosophique, mais par la foi et la simplicité de cœur en ce que leur avait dit le Maître. Ils ne sont pas entrés par la porte des sciences et de l'analyse humaine de ce que Dieu fait dans leur vie, mais ils y sont entrés avec la confiance des enfants envers leurs parents. N'est-ce pas lui qui dit : " Quiconque ne recevra pas le royaume de Dieu comme un petit enfant n’y entrera point." Marc 10:15.

Les enfants font confiance à leurs parents de manière aveugle, et ils les croient sans aucun doute ni hésitation. L'enfant ne questionne pas la véracité de ce que lui dit son père, mais il a confiance que son père possède la connaissance et la compréhension et est capable de réaliser ce qu'il a promis, alors il s'élance, sachant qu'il y a quelqu'un pour le protéger et prendre soin de lui. C'est ce qui est arrivé avec les disciples envoyés par Jésus. Comme des enfants innocents, ils ont cru en ses paroles, ils ont cru ce qu'il leur disait, ils ont eu foi en lui, et ils se sont lancés dans la mission qu'il leur avait confiée, et tout ce qu'il avait dit s'est réalisé devant eux et par leurs mains.

Le monde d'aujourd'hui méprise ce genre de confiance et se moque de la foi. Depuis la naissance de l'Église, le monde considère que les croyants sont moins intelligents et moins perspicaces que lui, car il veut une explication scientifique ou une preuve tangible pour tout ce qui se passe.
L'apôtre Paul dit: " Les Juifs demandent des miracles et les Grecs cherchent la sagesse : nous, nous prêchons Christ crucifié; scandale pour les Juifs et folie pour les païens... Car la folie de Dieu est plus sage que les hommes, et la faiblesse de Dieu est plus forte que les hommes!" 1 Cor 1:22-23 et 25. Mais Dieu ne se soucie pas de la sagesse de ce monde et veut que ses enfants marchent dans son chemin avec l'innocence des enfants et leur profonde confiance en ce qu'il leur dit afin qu'ils soient sages. Il a caché aux sages de ce siècle les mystères de son Royaume et les a révélés à ceux qui acceptent ses paroles avec la simplicité de la foi et les mettent en pratique.

À propos de ceux-ci, Jésus dit : " Heureux les yeux qui voient ce que vous voyez!" parce qu'ils voient Dieu avec les yeux de la foi et non avec les yeux du monde. Ils voient Dieu au-delà du tangible, du sensible et du perceptible par la capacité de l'esprit humain. Vous êtes ceux-là, qui, à chaque messe, vous vivez sur les autels de l'Église avec les yeux de votre foi l'incarnation de Dieu, sa mort, sa résurrection et son ascension au ciel. Vous qui, avec la confiance et l'espérance des enfants, vous recevez dans vos corps le Ressuscité d'entre les morts dans l'Eucharistie, et vous vivez la présence de Dieu dans votre vie. Vous qui vivez dans l'Eucharistie "la Nouvelle Alliance" en son sang et en son corps brisé pour vous, tandis que le monde ne peut y voir qu'un morceau de pain sec trempé dans un peu de vin.

" Il vous a été donné de connaître les mystères du royaume des cieux, et que cela ne leur a pas été donné." Matthieu 13:11. “ afin que vous soyez irréprochables et purs, des enfants de Dieu irrépréhensibles au milieu d`une génération perverse et corrompue, parmi laquelle vous brillez comme des flambeaux dans le monde." Philippiens 2 :15 Remercions Dieu pour le don de la foi par laquelle nous vivons, et tenons fermement à l'espérance que Dieu a plantée en nous par le Saint-Esprit afin que nous vivions notre foi comme des enfants et que les mystères du Royaume se révèlent à nous.

 

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre