Category: Archbishop’s Teaching

1st Sunday after Christmas
Presentation of Jesus in the Temple
Lk 2:22-24

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

After the birth of Jesus, Mary and Joseph take the child to the temple to
present him to the Lord according to the Law of the Lord... The prescribed
offering is a one-year-old lamb, but if the woman cannot afford it, she will
offer only two turtledoves or two young pigeons. So Mary and Joseph
submit to the law, humbly, poor among the poor. They belong to the
humble of Israel, among the faithful who seek and serve God.
But their piety goes beyond ritual. They even fulfill what is not prescribed:
they present the newborn in person. It is Jesus himself who is offered in
the temple, the holy and solemn place par excellence of the presence of
God among his people.
The novelty of this presentation is that Mary presents to the Temple of
stones the true Temple of God, His only Son. God offers Himself to God;
He who is present to His Father from all eternity offers Himself as Son of
man before the Father of all men.
The offering of Jesus has a double significance. First, it fulfills the oracles
of the prophets of Israel, particularly those of the servant of God who
offers his life "as a victim of atonement" to redeem his people, and then,
it announces the sacrifice of Jesus on the cross. The presentation of Jesus
in the temple becomes a self-offering out of love for us and for our
salvation, as emphasized by the prophecy of the old man Simeon, which
follows his thanksgiving.
What does this feast say to us today? Above all, that we too are called to
welcome Jesus, who comes to meet us. Meet him: the Lord, our God,
meets us every day of our lives; not from time to time, but every day.
Following Jesus is not a decision taken once and for all; it is a daily
commitment by the grace of God who works in us if we freely open our
inner temple to him. And the Lord is not encountered virtually, but
directly, by meeting him in concrete life. Otherwise, Jesus becomes only
a beautiful memory of the past. When, on the contrary, we welcome him
as the Lord of our lives, the center of everything, the beating heart of all
things, then he lives and lives again in us.
Pope Francis reminds us that "with Jesus we find the courage to go
forward and the strength to remain strong". Encountering the Lord is the
source of our hope in the love of God and salvation for us all.
But it is the Holy Spirit who reveals the Lord, as he did with the old man
Simeon, but to welcome this Spirit and let him reveal Jesus to us as the
Son of God our Saviour, we need to be faithful in prayer every day, to
implore the grace to listen to the Word of God, to meditate on it, to
embody it through acts of love, forgiveness, patience, compassion
towards others, and with a heart available to become the living temple of
the Lord...
Like Simeon, who in his humble and ardent waiting let himself be guided
by the Holy Spirit to recognize Jesus as Savior, we too, at every Eucharist,
by the grace of the Spirit who reveals him to us, commune with the body
of Jesus offered to us to recognize him as Our Savior.
With Mary and Joseph, let us offer ourselves to Jesus, so that he may lead
us to his Father, and let our hearts always be this living temple where
Jesus wants to offer himself to dwell with his Father and the Holy Spirit.
Prayer:
On this day of the Presentation of Jesus in the Temple, Lord, you reveal
to our world the Light of salvation. Give us the grace to let our hearts
become living temples to welcome you and offer you our lives through
the prayers of the Virgin Mary and Saint Joseph and all the saints who
have consecrated themselves to welcome you as Light and source of life.
Amen

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

1er Dimanche après Noël
Présentation de Jésus au Temple
Lc 2, 22-24

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Chers frères et sœurs en Christ,

Après la naissance de Jésus, Marie et Joseph portent l’enfant au temple
afin de le présenter au Seigneur selon la Loi du Seigneur... L’offrande
prévue est un agneau d’un an, mais si la femme n’en a pas les moyens,
elle offrira seulement deux tourterelles ou deux petites colombes. Ainsi
Marie et Joseph se soumettent à la loi, humblement, pauvres parmi les
pauvres. Ils appartiennent aux humbles d’Israël, au nombre des fidèles qui
cherchent Dieu et qui le servent.
Mais leur piété va au-delà du rite. Ils accomplissent même ce qui n’est pas
prescrit : ils présentent le nouveau-né en personne. C’est donc Jésus lui-
même qui est offert dans le temple, le lieu Saint et solennel par excellence
de la Présence de Dieu parmi son peuple.
La nouveauté de cette présentation c’est que Marie présente au Temple de
pierres le véritable Temple de Dieu, Son Fils unique. Dieu s’offre soi-
même à Dieu, celui qui est présent de toute éternité à Son Père s’offre en
tant que Fils de l’homme devant le Père de tous les hommes.
L’offrande de Jésus a une double signification. Elle accomplit d’abord les
oracles des prophètes d’Israël, particulièrement ceux du serviteur de Dieu
qui offre sa vie “en victime d’expiation” pour racheter son peuple, et,
ensuite, elle annonce le sacrifice de Jésus sur la croix. La présentation de
Jésus au temple devient offrande de soi par amour pour nous et pour notre
salut, comme le souligne la prophétie du vieillard Siméon qui fait suite à
son action de grâce.
Qu’est-ce-que cette fête nous dit à nous aujourd’hui ? Surtout que nous
aussi sommes appelés à accueillir Jésus qui vient à notre rencontre. Le
rencontrer : le Seigneur, notre Dieu se rencontre chaque jour de notre
vie ; non de temps en temps, mais chaque jour. Suivre Jésus n’est pas une
décision prise une fois pour toutes, c’est un engagement quotidien par la
grâce de Dieu qui travaille en nous si nous lui ouvrons librement notre
temple intérieur. Et le Seigneur ne se rencontre pas virtuellement, mais
directement, en le rencontrant dans la vie concrète. Autrement, Jésus
devient seulement un beau souvenir du passé. Lorsqu’au contraire nous
l’accueillons comme Seigneur de notre vie, centre de tout, cœur battant
de toute chose, alors il vit et revit en nous.
Le pape François nous rappelle « qu’avec Jésus on retrouve le courage
d’aller de l’avant et la force de rester solides ». La rencontre avec le
Seigneur est la source de notre espérance dans l’amour de Dieu et son
salut pour nous tous.
Mais c’est l’Esprit Saint qui révèle le Seigneur comme il l’a fait avec le
vieillard Syméon, mais pour accueillir cet Esprit et le laisser nous révéler
Jésus comme Fils de Dieu notre Sauveur, il faut être fidèle dans la prière
chaque jour pour implorer la grâce d’écouter la Parole de Dieu, la méditer,
l’incarner par des actes d’amour, de pardon, de patience, de compassion à
l’égard des autres et avec un cœur disponible à devenir le temple vivant
du Seigneur…
Comme Syméon qui dans son attente humbles et ardente, s’est laissé
guider par l’Esprit Saint pour reconnaitre Jésus comme Sauveur, nous
aussi, à chaque eucharistie, par la grâce de l’Esprit qui nous le révèle, nous
communions au corps de Jésus offert à nous pour le reconnaitre comme
Notre Sauveur.
Avec Marie et Joseph, offrons-nous à Jésus, pour qu’il nous conduise à
son Père et laissons notre cœur être toujours ce temple vivant où Jésus
veut s’offrir pour y demeurer avec Son Père et l’Esprit Saint.

Prière :
En ce jour de la Présentation de Jésus au Temple, Seigneur, tu révèles à
notre monde la Lumière du salut. Donne-nous la grâce de laisser nos
cœurs devenir des temples vivants pour t’accueillir et t’offrir notre vie par
les prières de la Vierge Marie et Saint Joseph et tous les saintes et saints
qui se sont consacrés pour t’accueillir comme Lumière et source de vie.
Amen

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

8η Κυριακή της Περιόδου προετοιμασίας των
Χριστουγέννων
Οι προπάτορες του Ιησού
Ματθαίος 1 / 1-17

Γενεαλογικός κατάλογος του Ιησού Χριστού που προερχόταν από τον Δαβίδ,
απόγονο του Αβραάμ.
Ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ, ο Ιακώβ εγέννησε τον
Ιούδα και τους αδερφούς του. Ο Ιούδας εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά με τη
Θάμαρ. Ο Φαρές εγέννησε τον Εσρώμ και ο Εσρώμ τον Αράμ. Ο Αράμ εγέννησε
τον Αμιναδάβ, ο Αμιναδάβ τον Ναασών και ο Ναασών τον Σαλμών. Ο Σαλμών
εγέννησε τον Βοόζ με τη Ραχάβ, ο Βοόζ εγέννησε τον Ωβήδ με τη Ρουθ· ο Ωβήδ
εγέννησε τον Ιεσσαί κι ο Ιεσσαί εγέννησε το Δαβίδ το βασιλιά.
Ο βασιλιάς Δαβίδ εγέννησε τον Σολομώντα με τη γυναίκα τού Ουρία ο Σολομών
εγέννησε τον Ροβοάμ, ο Ροβοάμ τον Αβιά, ο Αβιά τον Ασά ο Ασά εγέννησε τον
Ιωσαφάτ, ο Ιωσαφάτ τον Ιωράμ, ο Ιωράμ τον Οζία, ο Οζίας εγέννησε τον Ιωάθαμ,
ο Ιωάθαμ τον Άχαζ, ο Άχαζ τον Εζεκία ο Εζεκίας εγέννησε τον Μανασσή, ο
Μανασσής τον Αμών, ο Αμών τον Ιωσία· ο Ιωσίας εγέννησε τον Ιεχονία και τους
αδερφούς του την εποχή της αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα. Μετά την αιχμαλωσία
στη Βαβυλώνα, ο Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ και ο Σαλαθιήλ τον Ζοροβάβελ ο
Ζοροβάβελ εγέννησε τον Αβιούδ, ο Αβιούδ τον Ελιακίμ, ο Ελιακίμ τον Αζώρ, ο
Αζώρ εγέννησε τον Σαδώκ, ο Σαδώκ τον Αχίμ και ο Αχίμ τον Ελιούδ ο Ελιούδ
εγέννησε τον Ελεάζαρ, ο Ελεάζαρ τον Ματθάν, ο Ματθάν τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ
εγέννησε τον Ιωσήφ τον άντρα της Μαρίας. Από τη Μαρία γεννήθηκε ο Ιησούς, ο
λεγόμενος Χριστός.
Από τον Αβραάμ ως τον Δαβίδ μεσολαβούν δεκατέσσερις γενιές· το ίδιο κι από τον
Δαβίδ ως την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, καθώς κι από την αιχμαλωσία στη
Βαβυλώνα ως τον Χριστό.
1. Οι υποσχέσεις του Θεού εκπληρώνονται στον Ιησού. Ο Ματθαίος καταβάλλει
κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποδείξει ότι ο Ιησούς καταγόταν από τον Αβραάμ
και τον Δαβίδ. Το ευαγγέλιο του Ματθαίου πιθανότατα γράφτηκε μέσα ή κοντά
στην Ιερουσαλήμ προς όφελος των Εβραίων που προσηλυτίστηκαν στον
Χριστιανισμό. Από την πρώτη πρόταση, ο Ματθαίος θέλει να αποδείξει ότι οι
υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός εκπληρώνονται στον Ιησού. Ονομάζει συγκεκριμένα
τον Αβραάμ και τον Δαβίδ επειδή σε αυτούς δόθηκαν οι πιο σημαντικές υποσχέσεις.
Ο Θεός υποσχέθηκε ότι ο Αβραάμ θα γινόταν ο πατέρας ενός μεγάλου έθνους και
ότι θα κληρονομούσε εύφορη γη για τον λαό του. Φαινόταν ότι η υπόσχεσή του
εκπληρώθηκε όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη Γη της Επαγγελίας.
2. Ο Θεός υπόσχεται μεγάλα πράγματα. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η
υπόσχεση του Θεού με την εγκαθίδρυση του βασιλείου του Δαβίδ. Ο Δαβίδ,
απόγονος του Αβραάμ, βασίλεψε σε πολλούς ανθρώπους, ακόμη και στη γη που είχε
υποσχεθεί ο Θεός. Το βασίλειό του συναγωνίζεται αυτό της Αιγύπτου - το
μεγαλύτερο βασίλειο που είναι γνωστό στους Ισραηλίτες - ένα αρχαίο βασίλειο του
οποίου οι βασιλιάδες ισχυρίζονταν ότι ήταν οι θεϊκοί απόγονοι του Θεού Ήλιου.
Ωστόσο, στο βασίλειο του Δαβίδ, η υπόσχεση του Θεού δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί
πλήρως. Ο Θεός υπόσχεται έναν απόγονο μεγαλύτερο από τον Δαβίδ και που θα
βασιλεύει για πάντα. Μια περίληψη των δηλώσεων των προφητών για τη Βασιλεία
δείχνει ότι ο Θεός θα στείλει έναν αθάνατο βασιλιά που θα κυβερνήσει ένα αιώνιο
βασίλειο.
3. Η υπόσχεση του Θεού εκπληρώνεται στον Ιησού και τους μαθητές του. Αυτές
οι υποσχέσεις εκπληρώνονται στον Ιησού. Για τους Εβραίους, το επτά είναι ο
αριθμός της συνειδητοποίησης, της ολοκλήρωσης. Ένας Εβραίος θα περίμενε ότι η
υπόσχεση θα εκπληρωθεί στην έβδομη γενιά μετά τον Αβραάμ. Ωστόσο, δεν είναι
έτσι τα πράγματα. Στην έβδομη γενιά οι Ισραηλίτες ήταν σκλάβοι στην Αίγυπτο.
Μέχρι τη δέκατη τέταρτη γενιά, φαίνεται ότι η υπόσχεση εκπληρώνεται με τον
Βασιλιά Δαβίδ. Αλλά ο Θεός εξακολουθεί να ενισχύει την υπόσχεσή του. Ο
Ματθαίος μας δείχνει ότι εκπληρώνεται στο άτομο που ξεκινά την έβδομη ομάδα
των επτά γενεών. Ο Ιησούς ξεκινά αυτή την ομάδα. Ποια είναι τα μέλη αυτής της
έβδομης ομάδας, οι «απόγονοι» του Ιησού σε αυτήν την ευλογημένη γενιά; Είμαστε
- αυτοί που, Εβραίοι ή Εθνικοί - αποτελούν την Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς. Ο
Ιησούς είναι ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας και η Εκκλησία του είναι η εκπλήρωση
των υποσχέσεων που δόθηκαν στον Αβραάμ και τον Δαβίδ.

Προσευχή : Έλα, Σοφία του Υψίστου Θεού, αυτή που οδηγεί τη δημιουργία με
δύναμη και αγάπη. μάθε μας να βαδίζουμε στα μονοπάτια της γνώσης. Κύριε, δώσε
μου τη χάρη να πιστέψω στις υποσχέσεις σου με το ίδιο βάθος πίστης που επέτρεψε
στους πρώτους Χριστιανούς να κατακτήσουν τον κόσμο για τον Ιησού. Κύριε
Ιησού, δώσε μου μεγάλη πίστη στην Εκκλησία σου. Είναι το Βασίλειο του Μεσσία
που υποσχέθηκαν στον Αβραάμ και στον Δαβίδ, οι προφήτες. Βοήθησέ με να την
κοιτάξω με τα μάτια της πίστης. Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου προσφέρει η
Εκκλησία, γιατί είναι ο δρόμος που έχετε επιλέξει για όλη την ανθρωπότητα. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus
8th Sunday of Advent

Genealogy of Jesus
Mt 1, 1-17

Dear brothers and sisters in Christ,

1. The promises of God are fulfilled in Jesus. Matthew strives to prove
that Jesus is descended from Abraham and David. Matthew's Gospel was
probably written in or around Jerusalem for the benefit of Jews who had
converted to Christianity. From the first sentence, Matthew wants to prove
that God's promises to Jesus are being fulfilled. He specifically mentions
Abraham and David, because they received the most important promises.
God promised that Abraham would become the father of a great nation
and that he would inherit a fertile land for his people. It seems that this
promise was fulfilled when the Israelites entered the Promised Land.
2. God promises great things. Even more impressive is the promise of God
to establish the kingdom of David. David, a descendant of Abraham, ruled
over a great many people, even in the land God had promised. His
kingdom rivaled that of Egypt, the greatest kingdom known to the
Israelites, an ancient kingdom whose kings claimed to be divine
descendants of the Sun God. In the kingdom of David, God's promise has
not yet been fully realized. God promises a descendant greater than David
who will reign forever. A summary of the prophets' statements about the
kingdom shows that God will send an immortal king who will reign over
an eternal kingdom.
3. God's promise is fulfilled in Jesus and his disciples. These promises are
fulfilled in Jesus. For the Jews, seven is the number of fulfillment, of
completion. A Jew would expect the promise to be fulfilled in the seventh
generation after Abraham. But this is not the case. In the seventh
generation, the Israelites were slaves in Egypt. In the fourteenth
generation, the promise seems to be fulfilled with King David. But God
continues to reinforce his promise. Matthew shows us that it is fulfilled in
the person who begins the seventh group of seven generations. It is Jesus
who begins this group. Who are the members of this seventh group, the
"descendants" of Jesus in this blessed generation? It is us, those who, Jew
or Gentile, form the Church that Jesus founded. Jesus is the long-awaited
Messiah, and his Church is the fulfillment of the promises made to
Abraham and David.

Prayer: Come, Wisdom of God, who guides creation with power and love,
teach us to walk in the paths of knowledge. Lord, give us the grace to
believe in your promises with the same depth of faith that allowed the first
Christians to conquer the world for Jesus. Lord Jesus, give us great faith
in your Church. It is the Kingdom of the Messiah promised to Abraham
and David by the prophets. Help us to see it with the eyes of faith. Thank
you for everything the Church offers us, for it is the path you have chosen
for all mankind. Amen.

+ Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

8ème Dimanche du temps de l’Avent

Généalogie de Jésus
Mt 1, 1-17

Cher frères et sœurs en Jésus Christ,
1. Les promesses de Dieu s'accomplissent en Jésus. Matthieu s'efforce de
prouver que Jésus descend d'Abraham et de David. L'évangile de
Matthieu a probablement été écrit à Jérusalem ou dans ses environs, à
l'intention des juifs convertis au christianisme. Dès la première phrase,
Matthieu veut prouver que les promesses que Dieu a faites à Jésus
s'accomplissent. Il cite spécifiquement Abraham et David parce qu'ils ont
reçu les promesses les plus importantes. Dieu a promis qu'Abraham
deviendrait le père d'une grande nation et qu'il hériterait d'une terre fertile
pour son peuple. Il semble que cette promesse se soit réalisée lorsque les
Israélites sont entrés dans la Terre promise.
2. Dieu promet de grandes choses. Ce qui est encore plus impressionnant,
c'est la promesse de Dieu d'établir le royaume de David. David,
descendant d'Abraham, a régné sur un grand nombre de personnes, même
dans le pays que Dieu avait promis. Son royaume rivalise avec celui de
l'Égypte, le plus grand royaume connu des Israélites, un ancien royaume
dont les rois prétendaient être les descendants divins du Dieu Soleil.
Cependant, dans le royaume de David, la promesse de Dieu ne s'est pas
encore pleinement réalisée. Dieu promet un descendant plus grand que
David et qui régnera éternellement. Un résumé des déclarations des
prophètes sur le royaume montre que Dieu enverra un roi immortel qui
régnera sur un royaume éternel.
3. La promesse de Dieu s'accomplit en Jésus et ses disciples. Ces
promesses s'accomplissent en Jésus. Pour les Juifs, sept est le chiffre de
la réalisation, de l'achèvement. Un juif s'attendrait à ce que la promesse
s'accomplisse à la septième génération après Abraham. Mais ce n'est pas
le cas. À la septième génération, les Israélites étaient esclaves en Égypte.
À la quatorzième génération, la promesse semble s'accomplir avec le roi
David. Mais Dieu continue à renforcer sa promesse. Matthieu nous
montre qu'elle s'accomplit dans la personne qui commence le septième
groupe de sept générations. C'est Jésus qui commence ce groupe. Qui sont
les membres de ce septième groupe, les "descendants" de Jésus dans cette
génération bénie ? C'est nous, ceux qui, juifs ou païens, forment l'Église
que Jésus a fondée. Jésus est le Messie tant attendu et son Église est
l'accomplissement des promesses faites à Abraham et à David.

Prière : Viens, Sagesse du Dieu Très-Haut, celle qui guide la création avec
puissance et amour, enseigne-nous à marcher dans les chemins de la
connaissance. Seigneur, donne-nous la grâce de croire en tes promesses
avec la même profondeur de foi qui a permis aux premiers chrétiens de
conquérir le monde pour Jésus. Seigneur Jésus, donne-nous une grande
foi en ton Église. Elle est le Royaume du Messie promis à Abraham et à
David par les prophètes. Aide-nous à le regarder avec les yeux de la foi.
Merci pour tout ce que l'Église nous offre, car c'est le chemin que tu as
choisi pour toute l'humanité. Amen.

+ Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre