Η περίοδος των Χριστουγέννων
Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών
Κύπρου κ.Σελίμ Σφέιρ
Η Γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή
( Λουκάς 1 / 57 - 66)
Όταν συμπληρώθηκε ο καιρός να γεννήσει, η Ελισάβετ
έκανε γιο. Οι γείτονες και οι συγγενείς άκουσαν ότι ο Κύριος
έδειξε μεγάλη ευσπλαχνία σ' αυτήν και χαίρονταν μαζί της. Όταν
το παιδί έγινε οχτώ ημερών, ήρθαν να του κάνουν περιτομή και
ήθελαν να του δώσουν το όνομα Ζαχαρίας, όπως λεγόταν ο
πατέρας του. Η μητέρα του όμως είπε: «Όχι, Θα ονομαστεί
Ιωάννης». Τότε της είπαν: «Μα δεν υπάρχει κανένας απ' τους
συγγενείς σου που να έχει το όνομα αυτό». Με νοήματα ρώτησαν
τον πατέρα του τι όνομα θα ήθελε να δώσει στο παιδί αυτός
ζήτησε μια μικρή πλάκα και έγραψε: «Ιωάννης είναι το όνομά
του»· κι όλοι απόρησαν. Αμέσως το στόμα του άνοιξε, λύθηκε η
γλώσσα του και άρχισε να μιλάει δοξάζοντας το Θεό. Όλοι οι
κάτοικοι της γύρω περιοχής κυριεύτηκαν από δέος, και τα
γεγονότα αυτά διαδόθηκαν σ' ολόκληρη την ορεινή περιοχή της
Ιουδαίας. Όσοι τα άκουσαν τα κρατούσαν μέσα τους και
σκέφτονταν: «Τι θα γίνει άραγε το παιδί αυτό;» γιατί πραγματικά
τον προστάτευε ο Θεός.
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Για τους γονείς του, τον Ζαχαρία και την Ελισάβετ, η
γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή ήταν ένα απροσδόκητο
γεγονός, δεδομένου ότι ήταν ηλικιωμένοι και, κατά τη γνώμη
τους, το μέλλον δεν θα τους πρόσφερε πολλά. Τότε όμως συνέβη
το αδιανόητο, το απροσδόκητο, το αδύνατο. Ευχάριστα νέα, όπως
δεν τα περίμεναν ποτέ πριν! Ένας γιος στα γηρατειά τους.
Η γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή σηματοδοτεί επίσης τη
μετάβαση από τον νόμο στη χάρη, από τον Μωυσή στον Ιησού.
Το όνομα που έλαβε, Ιωάννης «Yo-Hanôn», που σημαίνει «ο
Θεός είναι τρυφερότητα», είναι το σημάδι του ελέους που έδειξε
ο Κύριος όχι μόνο στους γονείς του αλλά και στον λαό του. Μέσω
της γέννησής του, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας λέει ότι «τίποτα
δεν είναι αδύνατο για τον Θεό,» ότι ο Κύριος δεν έχει πει ακόμη
την τελευταία του λέξη στη ζωή μας και στον κόσμο. Μας
επιφυλάσσει ακόμη κάποιες εκπλήξεις. Η γέννηση του Ιωάννη
προδικάζει ήδη τη γέννηση Εκείνου για τον οποίο ο Ιωάννης
πετάχτηκε με χαρά στη μήτρα της μητέρας του...
Ο Ιωάννης δεν ήταν το Φως που ήρθε να διαλύσει το
σκοτάδι, αλλά ολόκληρη η ζωή του ήταν μια μαρτυρία για το φως
που τον φώτιζε: «Δεν είμαι ο Χριστός», είπε, «αλλά έχω σταλεί
πριν από αυτόν». Η αποστολή του ήταν να δώσει μαρτυρία για το
φως μπροστά στους ανθρώπους και να τους προετοιμάσει να το
υποδεχτούν. Ήταν η φωνή που φώναζε στην έρημο: «Ετοιμάστε
τους δρόμους του Κυρίου, ανοίξτε τα μονοπάτια του.» Βλέποντας
τον Ιησού να περνάει, δείχνει στους γύρω του «τον Αμνό του
Θεού.» Προτρέπει τον λαό του σε μεταστροφή, ώστε να μπορέσει
να δεχτεί το έλεος του Θεού και τον ερχομό του στις καρδιές του.
Η αποστολή του ολοκληρώθηκε, ο Ιωάννης έκανε ταπεινά
στην άκρη: «Αυτός πρέπει να υψωθεί και εγώ πρέπει να
σμικρυνθώ». Το μεγαλείο του έγκειται στο ότι άνοιξε το δρόμο
για τον Ιησού, τον Μεσσία, για να μπορέσει αυτός με τη σειρά
Του να εκπληρώσει την αποστολή Του, αυτή της θέσπισης, μέσω
του θανάτου και της ανάστασής Του, μιας νέας διαθήκης μεταξύ
του Θεού και εμάς...
Όλοι ανήκουμε σε αυτή τη νέα διαθήκη, επειδή έχουμε
βαπτιστεί στο πνεύμα και τη φωτιά της αγάπης του Θεού. Ας
αναγνωρίσουμε όμως ότι πρέπει ακόμη να ακούσουμε τον
προφητικό λόγο του Ιωάννη του Βαπτιστή που μας καλεί σε
μεταστροφή, την προτροπή του να επιστρέψουμε στον Ιησού, τον
Σωτήρα μας.
Ωστόσο, αν θέλουμε να καλωσορίσουμε το μήνυμα του
Ιωάννη του Βαπτιστή, πρέπει ταυτόχρονα να κάνουμε τη στάση
του δική μας, να μειώσουμε τους εαυτούς μας, να απαρνηθούμε
τους εαυτούς μας για να αφήσουμε τον Ιησού Χριστό να
μεγαλώσει μέσα μας, να γίνουμε μαθητές Του, αδελφοί και
αδελφές Του, αγαπημένοι φίλοι Του, ώστε ο Ιησούς να
κατοικήσει μέσα μας και να μας δώσει τη δύναμη να αγαπάμε, το
θάρρος να πιστεύουμε σ' Αυτόν παρά τα πάντα και την υπομονή
να ελπίζουμε ότι δεν θα μας εγκαταλείψει σε όποια κατάσταση κι
αν βρισκόμαστε.
Ακολουθώντας τα βήματα του Ιωάννη του Βαπτιστή, ας
θυμόμαστε ότι, μέσω του βαπτίσματος, έχουμε λάβει μια κλήση
και μια προφητική αποστολή, ότι καλούμαστε να διακηρύξουμε
την τρυφερότητα του Θεού εν Χριστώ που έρχεται να σώσει την
ανθρωπότητα, με τη μαρτυρία της ανανεωμένης ζωής μας, με τη
συνεχή μεταστροφή των καρδιών μας και με τις σχέσεις μας με
τους άλλους.
Προσευχή: Κύριε, Θεέ της αγάπης και του ελέους, ξύπνησε μέσα
μας τον ζήλο του Ιωάννη του Βαπτιστή για να μαρτυρήσουμε την
τρυφερότητά σου για μας και να αναγγείλουμε με θάρρος τον
ερχομό σου στην καρδιά του καθενός μας. Σε ευχαριστούμε μαζί
με την Ελισάβετ και τον Ζαχαρία, με ευγνωμοσύνη για τα
θαυμαστά πράγματα που κάνεις στη ζωή μας, μέσω του Ιησού
Χριστού, του αγαπημένου σου Υιού, και του Αγίου Πνεύματος.
Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου