-
Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής4 η Κυριακή της ΣαρακοστήςΟμιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρουκ. Σελίμ ΣφέιρΑγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,Δενυπάρχειεπιστροφήχωρίςαναχώρηση,δενυπάρχειμετάνοιαχωρίςανυπακοήκαιδενυπάρχεικατανόησητηςέννοιαςτηςαγάπηςχωρίςαποξένωση.ΒρισκόμαστεμπροστάσεμιααπότιςπιοόμορφεςπερικοπέςτουΕυαγγελίου,τηνπαραβολήτουάσωτουυιού,καιμέσασεαυτήναποκαλύπτονται σημαντικές αλήθειες για το νόημα της νηστείας και τηνεπίδρασήτηςστηνανθρώπινηψυχή,ιδιαίτερασεαυτήτηνευλογημένηεποχή.Αυτόςογιοςγεννήθηκεκαιμεγάλωσεστονκαταπράσινοκήποτουπατέρατου,μεγάλωσεστηναγκαλιάτου,απολαμβάνονταςόλαόσαμπορούσενατουπροσφέρειαυτότοφροντιστικόπεριβάλλονσεκαρπούςκαιευλογίες,αλλάδενγνώριζετηνέννοιατηςπατρικήςαγάπης και δεν είχε γευτεί την επιστροφή μετά την απομάκρυνση.Η ιδέα να κυριαρχήσει στη ζωή του τον γοήτευε, και έτσι αποφάσισε ναεπιχειρήσειναμπειστιςανατροπέςτηςζωήςμετακαλάκαιτακακάτης.Πήρεό,τιτουανήκεκαιεγκατέλειψετονκήποτουπατέρατουγιαμακρινέςχώρες,όπουδιέλυσετηνκληρονομιάτουπατέρατου,περνώνταςαπότηζωήστηναφθονίαστηγνώσητηςζωήςστιςπιοσκοτεινές της πτυχές.Εκεί,στηνέρημοτουθλιμμένουκόσμου,πείνασε,υπέφερεακόμηκαιαπό πείνα, και άρχισε να κατανοεί τη μεγαλοπρέπεια της ζωής στο σπίτιτουπατέρατου.Εκείαναγκάστηκεναδουλεύεισανσκλάβος,κατεβάζονταςτοεπίπεδότουσεαυτότωνγουρουνιώνπουκυλιόντουσανστηβρωμιά.Οάνθρωποςτουοποίουηευλογίατουπατέρατουξεχείλιζεαπότοτραπέζιτουλαχταρούσετηντροφήαυτώντωνακάθαρτωνπλασμάτων.Έχασεταρούχακαιταπαπούτσιατου,χάνοντας έτσι την προστασία του από τα στοιχεία της ζωής- πούλησε τοδαχτυλίδι του, χάνοντας έτσι την ταυτότητά του.Τότεξεκίνησετοταξίδιτηςεπιστροφήςστοπατρικόσπίτι,ότανεξάντλησεόλατααποθέματατηςυπερηφάνειαςτου,επέστρεψεστονεαυτότου,στηνεικόνατουΘεούσταβάθητηςύπαρξηςτου,απόόπουείχε έρθει όταν έφυγε από το πατρικό σπίτι.Καθώςδιαβάζουμεαυτήτηνπαραβολή,βλέπουμεμπροστάμαςτηνεικόνατου ανθρώπουστοταξίδιτης ζωής.Τηνεικόνατου καθενόςαπόεμάςπουβγαίνειαπότοκαταφύγιοτηςπατρικήςασφάλειας,γιαναμείνειγυμνόςκαιανυπεράσπιστος,μετηναμαρτίανακατατρώειτηνάδειαζωήμας.Καθ'όλητηδιάρκειατηςζωήςμας,προσπαθούμενακυριαρχήσουμεστηζωήμας,νααντλήσουμεαπότουςπόρουςμαςγιατιςαπολαύσεις τηςζωής,μόνοκαι μόνογιανασυνειδητοποιήσουμεότιηαγκαλιάτουΘεού,στηναπλότητάτης,είναιπλουσιότερηαπόοτιδήποτε έχει να προσφέρει ο φτωχός κόσμος.ΊσωςσεαυτήτηνπαραβολήβλέπουμετονΑδάμναζεικαινααπολαμβάνειτηναγκαλιάτουΘεούστονΚήποτηςΕδέμ,χωρίςνακατανοείτηνέννοιατηςκοινωνίαςμετονΘεό.Παρασύρθηκεαπότηνιδέα ναγίνεισαντονΘεό,κύριοςτουεαυτούτου.Έφυγεαπότονκήποτηςπροστασίαςτουπατέρατουκαιπεριπλανήθηκεστηνέρημοτουκόσμου αναζητώντας την ελευθερία που είχε χάσει.Ναι, είμαστε οι έκπτωτοι γιοι του Αδάμ, που απομακρυνθήκαμε από τονκήπο τουΘεού εξαιτίαςτης αμαρτίαςμας, γιανα ζήσουμεσε ανυπακοήπροκειμένου να αποκτήσουμε μια αίσθηση αυτοπεποίθησης.Ίσωςμετάαπόαυτήτηνοδυνηρήέξοδο,ναεπιστρέψουμεστονεαυτόμας,ναεπιστρέψουμεστοσπίτιτουουράνιουΠατέρα,ίσωςνασυνειδητοποιήσουμε εξαιτίας των αμαρτιών μας το βάθος της χάρης τουΘεού,γι'αυτόκαιοαπόστολοςΠαύλοςλέει:«όπουηαμαρτίααφθονούσε, αφθονούσε η χάρη.» (Ρωμαίους 5:20).Ίσωςκατάτηδιάρκειααυτήςτηςνηστείαςναμάθουμεναεγκαταλείπουμετουςπειρασμούςτηςυλικήςζωής,νααπογυμνωθούμεαπό όλα τα εφόδια της υπερηφάνειάς μας, να ταπεινωθούμε ενώπιον τουΘεούκαιναεπιστρέψουμεστηνκατανόησηότιοκόσμοςμαςπροσφέρει μόνο φευγαλέες ψευδαισθήσεις.Αςκάνουμετηνηστείαμαςσήμεραμιαέξοδο,όχιαπότηνπροστασίατουΘεού,ούτεαπότονκήποτηςκοινωνίαςμαζίΤου,αλλάμιαέξοδοαπότονκόσμοτηςαμαρτίαςπουέχειπροσελκύσειτιςεπιθυμίεςκαιτιςπαρορμήσεις μας,νακάνουμε τηνηστείαμας μιαέξοδοπρος τονεαυτόμας,προςτηνεικόνατουΘεούμετηνοποίαδημιουργηθήκαμε,καιαςείναιηνηστείακαιηλιτότητάμαςμιααπογύμνωσητουεγωισμούμας,ώστεναμπορέσουμενακοιτάξουμεπέρααπότονεαυτόμαςκαινααπολαύσουμετηνκοινωνίατηςαγάπηςμετουςάλλους.Ηνηστεία,ηοποίαμαςαπογυμνώνειαπόταπαρελκόμενατηςπολυτέλειας,μαςεκθέτειστηνπραγματικήμαςκατάσταση,όπωςοάσωτοςυιόςπουσυνειδητοποίησετηναπόστασημόνοαφούαπογυμνώθηκε.ΑςεπιστρέψουμεστοσπίτιτουΠατέραόπωςεκείνος,καιαςαφήσουμετηνηστείαμαςναμαςδιδάξειτηναξίατουναζούμεσεκοινωνίαμετονΘεό.Ανηέξοδοςτουάσωτουυιούήτανμιανηστείαπουτοναπογύμνωσεαπόταόνειρατηςαμαρτίαςκαιτελείωσεμετηθυσίατουμοσχαριού,τότεηδικήμαςνηστεία,πουκαθαρίζειτιςψυχέςμας,τελειώνειμετημεγάληθυσίαστοΣταυρό,τηναιτίαγιατησυγχώρεσητωναμαρτιώνμας και τη χαρά της καρδιάς του Θεού. Ο λόγος για τη συγχώρεση, γιατί«χωρίςναχυθείαίμαδενυπάρχεισυγχώρεση»(Εβραίους9:22),καιηχαράγιατηνκαρδιάτουΘεού,γιατίοΗσαΐαςλέει:«ΕυδόκησεοΚύριοςνατονσυντρίψειμέσααπόταβάσανα....Αφούδώσειτηζωήτουωςθυσίαγιατηναμαρτία,θαδειαπόγονοκαιθαπαρατείνειτιςημέρεςτου-καιτοέργοτουΚυρίουθαευδοκιμήσεισταχέριατου.»(Ησαΐας 53:10). Αμήν† Σελίμ ΣφέιρΑρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου
Categories