Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής 5η Κυριακή της Σαρακοστής

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ο Ιησούς μπήκε και πάλι στην πόλη της Καπερναούμ. Έγινε γνωστό ότι βρισκόταν στο σπίτι του, και αμέσως συγκεντρώθηκε πολύς κόσμος, τόσος πολύς που δεν υπήρχε χώρος ούτε στην πόρτα. Ο Ιησούς τους κήρυττε. Τότε έφτασαν τέσσερις άνδρες, οι οποίοι κουβαλούσαν έναν παράλυτο. Καθώς δεν μπορούσαν να τον φέρουν στον Ιησού λόγω του πλήθους, αφαίρεσαν μέρος της στέγης πάνω από το μέρος όπου βρισκόταν. Κατέβασαν τον παράλυτο στο κρεβάτι του, ακριβώς μπροστά στον Ιησού. Βλέποντας την πίστη τους, ο Ιησούς είπε στον παράλυτο: "Παιδί μου, οι αμαρτίες σου συγχωρούνται". Τι απογοήτευση!

Τα λόγια του Ιησού αποτέλεσαν μεγάλη απογοήτευση για αυτούς τους ανθρώπους που είχαν δουλέψει τόσο σκληρά για να φέρουν τον άρρωστο άνθρωπό τους σ' αυτόν. Είχαν σαφή ανάγκη, αλλά ο Ιησούς φάνηκε να αγνοεί το αίτημά τους και είπε στον παραλυτικό: «Οι αμαρτίες σου συγχωρούνται.» Όλη τους η προσπάθεια φάνηκε μάταιη και δεν πήραν αυτό που ήθελαν.
Αν είχαν καταλάβει το νόημα των λόγων του Ιησού, θα είχαν συνειδητοποιήσει ότι αυτό που προσέφερε στον άρρωστο άνθρωπό τους ήταν μεγαλύτερο, ευγενέστερο και σημαντικότερο από οποιοδήποτε αίτημα θα μπορούσαν να Tου υποβάλουν.

Το βιβλικό κείμενο χρησιμοποιεί συχνά το σπίτι ως μεταφορά για την ανθρώπινη ψυχή, η οποία στεγάζει τον «Εαυτό.» Αν εφαρμόσουμε αυτή την ιδέα σε αυτό το χωρίο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας. Είμαστε σαν αυτούς τους τέσσερις άνδρες, που κουβαλάμε τα βάρη της ζωής μας, που λαχταράμε να συναντήσουμε τον Ιησού, αλλά μας εμποδίζει ο κόσμος γύρω μας να πετύχουμε τον στόχο μας. Ωστόσο, η πίστη τους ήταν μεγάλη. Δεν το έβαλαν κάτω, αλλά άνοιξαν τη στέγη του σπιτιού και κατέβασαν τους ασθενείς τους μπροστά στον Ιησού. Μερικές φορές κι εμείς αγωνιζόμαστε να εισέλθουμε στα βάθη του εαυτού μας για να Tον συναντήσουμε, γιατί ο Θεός είναι παρών σε κάθε ανθρώπινη καρδιά. Όπως λέει ο απόστολος Παύλος: «Αν και δεν είναι μακριά από τον καθένα μας, είναι ακόμα μαζί μας. Διότι μέσα σ' αυτόν έχουμε ζωή και κίνηση και ύπαρξη.» (Πράξεις 17:27-28)

Η απογοήτευση έρχεται όταν ερχόμαστε ενώπιον του Θεού χωρίς να καταλαβαίνουμε τον σκοπό του στο «σπίτι μας» και του φέρνουμε έναν κατάλογο αιτημάτων που εξυπηρετούν τα συμφέροντά μας, ξεχνώντας ότι δεν ήρθε για να ικανοποιήσει τις άμεσες επιθυμίες μας, αλλά επειδή «ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό Του τον μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια.» (Ιωάννης 3:16) Ο απόστολος Παύλος λέει επίσης: «Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς.» (1 Τιμόθεου 1:15)

Μερικές φορές απομακρυνόμαστε από τον υπέρτατο στόχο που έχει ο Θεός για εμάς, προσκολλώντας τους εαυτούς μας σε ειλικρινείς επιθυμίες που δεν είναι ο σκοπός του ερχομού του Ιησού σε εμάς. Ως αποτέλεσμα, οι ελπίδες μας διαψεύδονται όταν οι προσευχές μας δεν εισακούονται σύμφωνα με τη θέλησή μας.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, το μεγαλύτερο θέλημα του Θεού για τη ζωή μας είναι η σωτηρία της ψυχής μας, και τα θαύματα που κάνει γύρω μας δεν είναι ο αυτοσκοπός, αλλά τα μέσα που χρησιμοποιεί μερικές φορές για να μας οδηγήσει να πιστέψουμε σε Αυτόν.

Σε αυτή την ευλογημένη περίοδο της Σαρακοστής, ο Θεός μας ζητάει, όπως οι τέσσερις άνδρες που μετέφεραν τον παράλυτο άνθρωπο σε Αυτόν, να επιστρέψουμε στο «σπίτι μας», δηλαδή στον εαυτό μας, όπως ο άσωτος υιός που επιστρέφει στον εαυτό του, χωρίς να υποκύψουμε στα εμπόδια του κόσμου που μας εμποδίζουν να τον προσεγγίσουμε, αλλά να «σκάψουμε μέσα από την οροφή της ζωής μας» και να «κατεβάσουμε την παραλυμένη από την αμαρτία ψυχή μας» προς Αυτόν. Ναι, να κατέβουμε κοντά Του, γιατί εκείνος κατέβηκε σε μας ταπεινά, γιατί δεν τον βρίσκουμε υπεροπτικό, αλλά θέλει να κατέβουμε σε Αυτόν όπως κατέβηκε ο Ζακχαίος από το δέντρο του για να Τον δεχτεί στο «σπίτι του», γιατί το κατέβασμα, δηλαδή η ταπεινή μετάνοια, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να συναντήσουμε τον Ιησού στα βάθη του εαυτού μας.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της Σαρακοστής, ο Θεός θέλει να δεχτούμε το δώρο Του, το οποίο υπερβαίνει όλες τις υλικές μας ανάγκες. Θέλει να δεχτούμε τον Μοναδικό Του Υιό ως τον σωτήρα της ζωής μας, συγχωρώντας τις αμαρτίες μας, ώστε να μπορέσουμε πραγματικά να γίνουμε παιδιά Του. Ο απόστολος Ιωάννης μας λέει στο ευαγγέλιό του: «Σε όλους όμως όσους Τον δέχτηκαν, σε όσους πιστεύουν στο όνομά Του, (ο Θεός) έδωσε τη δύναμη να γίνουν παιδιά Του.» (Ιωάννης 1:12)

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου