Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού
Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών
Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ
5η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού
( Ματθαίος 25 / 1 - 13)
«Ο ερχομός της βασιλείας του Θεού θα μοιάζει με ό,τι έγινε
με δέκα παρθένες. Αυτές πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν να
προϋπαντήσουν το γαμπρό. Πέντε απ' αυτές ήταν συνετές και
πέντε άμυαλες. Οι άμυαλες πήραν τα λυχνάρια τους, μα δεν
πήραν μαζί τους και λάδι. Απεναντίας, οι συνετές πήραν μαζί με
τα λυχνάρια τους και λάδι στα δοχεία τους. Επειδή όμως ο
γαμπρός αργοπορούσε, νύσταξαν όλες και κοιμήθηκαν. Κατά τα
μεσάνυχτα ακούστηκε μια φωνή: «έρχεται ο γαμπρός· βγείτε να
τον προϋπαντήσετε!» Όλες, λοιπόν, οι παρθένες σηκώθηκαν και
τακτοποίησαν τα λυχνάρια τους. Οι άμυαλες είπαν τότε στις
συνετές: «δώστε μας από το λάδι σας, γιατί τα λυχνάρια μας
σβήνουν». Οι συνετές όμως απάντησαν: «όχι, γιατί δε θα φτάσει
και για μας και για σας· καλύτερα, πηγαίνετε στους πωλητές ν'
αγοράσετε για δικό σας». Αλλά ενώ πήγαιναν ν' αγοράσουν λάδι,
ήρθε ο γαμπρός. Τότε οι έτοιμες παρθένες μπήκαν μαζί του στη
γιορτή του γάμου, και έκλεισε η πόρτα. Ύστερα από λίγο
φτάνουν και οι υπόλοιπες παρθένες κι άρχισαν να φωνάζουν:
«κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!» Εκείνος όμως τους αποκρίθηκε:
«αλήθεια σας λέω, δε σας ξέρω». Να είστε, λοιπόν, άγρυπνοι,
γιατί δεν ξέρετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα που θα έρθει ο Υιός
του Ανθρώπου».
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
1. Ο χαρακτήρας των παρθένων
Τι όμορφο ξεκίνημα! Όλες μαζί, αυτές οι παρθένες βγήκαν να
συναντήσουν τον γαμπρό. Εμφανισιακά, αυτές οι νεαρές κοπέλες
είναι όλες ίδιες: κρατούν στα χέρια τους μια άναπτη λυχνία,
σταματούν στο δρόμο, νυστάζουν και αποκοιμούνται μέσα στη
νύχτα. Στην πραγματικότητα, υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά
μεταξύ τους: πέντε είναι «σοφές» και έχουν λάδι για να
τροφοδοτήσουν τη λυχνία τους όταν το χρειάζονται, και πέντε
είναι «ανόητες» και δεν έχουν καθόλου. «Όπως ο νυμφίος
καθυστέρησε....» Αυτή είναι η σκέψη τους, η ίδια με εκείνη του
κακού δούλου στο προηγούμενο κεφάλαιο, ο οποίος «έλεγε μέσα
στην καρδιά του: «Ο αφέντης μου καθυστερεί τον ερχομό Tου.»
Υπάρχει πράγματι καθυστέρηση; Όχι, λέει ο Απόστολος Πέτρος:
«Ο Κύριος δεν είναι αργός στην υπόσχεση, όπως νομίζουν
μερικοί ότι είναι αργός, αλλά υπομονετικός...» (Β΄ Πέτρου 3:9).
Αυτή είναι η εποχή της υπομονής του Θεού. Είναι επίσης η
δοκιμασία της επιμονής μας και η ώρα να μάθουμε υπομονή. Στις
προσευχές μας, λοιπόν, ας προσέχουμε να μη χρησιμοποιούμε
μάταιες και ψεύτικες επαναλήψεις όπως: «Αν ο Κύριος
καθυστερήσει περισσότερο...!»
Αυτή την ανυπομονησία τη συναντάμε ήδη στους πρόποδες του
Σινά, όταν «ο λαός είδε ότι ο Μωυσής καθυστέρησε να κατέβει
από το βουνό» (Έξ. 32:1). Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η
ειδωλολατρία του χρυσού μόσχου!
«Όλοι νύσταξαν και αποκοιμήθηκαν» Ο ύπνος δεν έρχεται
μονομιάς, αλλά, μετά από μια περίοδο απραξίας ή κούρασης,
καταλαμβάνει σταδιακά το μυαλό μας. Συχνά χρειαζόμαστε αυτή
την προτροπή, γιατί όσοι κοιμούνται είναι σαν νεκροί και χωρίς
φως: «Ξυπνήστε, όσοι κοιμάστε, και σηκωθείτε από τους
νεκρούς, και ο Χριστός θα λάμψει επάνω σας» (Εφεσ. 5:11-14).
Για να είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε και να
περιμένουμε τον Κύριο, πρέπει να είμαστε αφοσιωμένοι σ' Αυτόν
και το Άγιο Πνεύμα να μας δίνει την πνευματική ενέργεια που
τόσο απεγνωσμένα χρειαζόμαστε για να περπατάμε ταπεινά με
τον Θεό. Γνωρίζω ότι ο Κύριος έρχεται για να αναζητήσει τους
δικούς Του, είναι μια αλήθεια του Λόγου που ήρθε ξανά στο φως
τον 19ο αιώνα. Αλλά δεν μου αρκεί να τη γνωρίζω, πρέπει επίσης
να την πιστέψω και να τη ζήσω. Είμαι πραγματικά σαν μια από
εκείνες τις σοφές νεαρές γυναίκες που είχαν λάδι στο λυχνάρι
τους; Το λάδι είναι μια εικόνα του Αγίου Πνεύματος, του θεϊκού
προσώπου που κατοικεί στον πιστό (Ρωμ. 8:9)- μιλάει για τη
θεϊκή ζωή και τη ζωντανή πίστη (Ιωάννης 3:5). Είναι επίσης το
έργο του Αγίου Πνεύματος να μας αφυπνίζει, κάνοντάς μας να
βλέπουμε τη δόξα του Κυρίου όπως ο Πέτρος, ο Ιωάννης και ο
Ιάκωβος, οι οποίοι «ήταν αυτόπτεις μάρτυρες της
μεγαλοπρέπειάς Του» (Β΄ Πέτρου 1:16).
2. Η κραυγή του μεσονυκτίου
«Στη μέση της νύχτας, ακούστηκε μια κραυγή: «Ιδού, ο
νυμφίος! Βγείτε έξω να τον συναντήσετε!» Τα κορίτσια
ξύπνησαν με ένα ξάφνιασμα. Οι πέντε που είχαν πάρει λάδι
άναψαν τα λυχνάρια τους και μπήκαν «μαζί Του» στο γάμο. Για
τις άλλες πέντε ήταν πολύ αργά. Πολύ αργά για να «αγοράσουν»
λάδι από τη μόνη διαθέσιμη πηγή. Δεν μπορείς να υπολογίζεις
στους άλλους, γιατί: «Δεν μπορεί ποτέ ένας άνθρωπος να
εξαγοράσει τον αδελφό του, ούτε να δώσει στον Θεό τα λύτρα
του» (Ψαλμ. 49:7)- δεν μπορείς να αγοράσεις τη σωτηρία με
χρήματα (Ησαΐας 55:1), γιατί δεν έχει τιμή! Σήμερα είναι επίσης
η μέρα να μιλήσετε με τον φίλο σας, τον γείτονά σας, γιατί
σήμερα είναι η μέρα της σωτηρίας. Αύριο μπορεί να είναι πολύ
αργά.
3. Η είσοδος στο γάμο
«Ήρθε ο νυμφίος,» και όσοι ήταν έτοιμοι μπήκαν μαζί Του
στο γάμο- και η πόρτα ήταν κλειστή. Ο καιρός της χάριτος
τελείωσε. Δεν υπάρχει «δεύτερη ευκαιρία.» Δεν έχει νόημα να
έχεις το όνομα του Θεού στο στόμα σου: δεν αποτελεί απόδειξη
της πραγματικότητας της θεϊκής ζωής σε έναν άνθρωπο. Πολλοί
θα πουν: «Κύριε, Κύριε...», αλλά η απάντηση θα είναι: «Δεν σε
γνώρισα ποτέ- φύγε μακριά μου, εσύ που ασκείς ανομία.»
Το κεντρικό μήνυμα αυτών των στίχων είναι μια πρόσκληση
να είμαστε έτοιμοι να βγούμε έξω και να συναντήσουμε τον
Κύριο, ο οποίος ο ίδιος μας ενθαρρύνει λέγοντας: «Ας είναι
περιζωσμένες οι οσφύες σας και αναμμένα τα λυχνάρια σας- να
είστε σαν άνθρωποι που περιμένουν τον Κύριό τους....» (Λουκάς
12:35).
Προσευχή : Σ' αγαπώ, Κύριε, με όλη μου την καρδιά. Θέλω να
απαρνηθώ την αμαρτία και τη νοοτροπία του κόσμου και να
αγαπώ τον πλησίον μου όπως τον εαυτό μου.
Βοήθησέ με να έχω την καρδιά μου σε εγρήγορση, να προσέχω
την πίστη μου και να μην αφήσω ποτέ τη φλόγα της αγάπης σου
μέσα μου να σβήσει.
Είθε το λυχνάρι μου να είναι πάντα αναμμένο, έτοιμο να λάμψει
για τη δόξα Σου. Σου εμπιστεύομαι την πίστη και τη ζωή μου,
Κύριε, και σε ευχαριστώ για τη συνεχή χάρη και την άνευ όρων
αγάπη Σου. Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου