Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Categories
Archbishop’s Teaching

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ματθαίος 24: 1-14

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο σταυρός Σου, Κύριε, είναι το κλειδί για τον παράδεισο και μας ανοίγει τις πύλες που έκλεισε η αμαρτία του Αδάμ!»

Οι αναγνώσεις της Θείας Λειτουργίας μας οδηγούν στο τέλος του κόσμου και σε όλα τα σημάδια της έλευσης του. Η πρώτη γενιά των χριστιανών πίστευε ότι η «Ημέρα του Κυρίου» ήταν επικείμενη. Ο λόγος για την προσδοκία τους ήταν πολύ απλός: όλα όσα περιγράφει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο ήταν παρόντα σε εκείνη τη γενιά· στην πραγματικότητα, όσα περιγράφει ο Χριστός εξακολουθούν να συμβαίνουν. Επομένως, από την έλευση του Χριστού, ζούμε στις «τελευταίες ημέρες». Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με την πόρτα της καρδιάς μας ανοιχτή για την έλευση Του.

Αφού οι πρώτοι γονείς μας έσπασαν τη φιλία με τον Θεό και αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή Του να μην « φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», η ιστορία έφτασε σε αδιέξοδο, «όλοι γεννηθήκαμε με την αμαρτία που είναι ο θάνατος της ψυχής» (CCC#403). Αυτή η καταστροφική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος, λόγω της ανυπακοής και της υπερηφάνειας, είχε κλείσει τις πύλες του παραδείσου και είχε καταστήσει την ανθρώπινη ζωή βαριά και οδυνηρή. Ο Χριστός ήρθε και με το θάνατό Του και την ανάστασή Του άνοιξε τις πύλες του παραδείσου με το ξύλο του Σταυρού Του, σύμβολο της υπακοής και της ταπεινότητάς Του. Ο Σταυρός έχει γίνει όχι μόνο το κλειδί για τον παράδεισο, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης ζωής και της κοσμικής ιστορίας.

Το παλιό κλειδί της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Κορμακίτη ήταν επιδέξια σφυρηλατημένο, ώστε όχι μόνο να ανοίγει την πόρτα του παρεκκλησιού, αλλά και να μας εξηγεί την κατήχησή μας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά το κλειδί, η μεταλλική εγκοπή που αλληλεπιδρά με την κλειδαριά έχει ένα μικροσκοπικό σταυρό στο κέντρο της. Τι όμορφο παράδειγμα της πίστης μας. Μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου και μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να αποκαλύψει το νόημα της ανθρώπινης ιστορίας.

Συχνά χάνουμε τα κλειδιά μας και τα ψάχνουμε με απογοήτευση. Αλλά το κλειδί του Σταυρού βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου· μόνο εκείνοι που έχουν χάσει το νόημα της ζωής μπορούν να το χάσουν. Ας υψώσουμε τα μάτια μας προς τον Σταυρό και ας βρούμε το νόημα της ύπαρξής μας και την ελπίδα της μελλοντικής δόξας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

Second Sunday after Holy Cross

Matthew 24:1-14

Dear brothers and sisters in Christ,

“Your cross, O Lord, is the key to paradise and unlocks the gates for us that were closed by Adam’s sin!”

The readings of the Divine Liturgy point us to the end of the world and all the signs of its arrival.  The first generation of Christians thought that the ‘Day of the Lord’ was imminent.  The reason for their expectation was quite simple, everything that Christ describes in the Gospel was present to that generation; in fact, what Christ described is still taking place.  Therefore, ever since the coming of Christ, we have been living in the ‘last days’.  We must stand ready, with the door of our heart open for his coming.

After our first parents broke friendship with God and refused submission to his command to not ‘eat of the tree of knowledge of good and evil’ history was at a standstill, “we were all born afflicted with a sin which is the death of the soul” (CCC#403).  This catastrophic situation that man was in, because of disobedience and pride, had closed the gates of paradise and rendered human life burdensome and painful.  Christ came and by his death and resurrection opened the gates of paradise by the wood of his Cross, a symbol of his obedience and humility.  The Cross has become not only the key to paradise, but also the key to understanding human life and cosmic history.

The antique key of the old church of St. George in Kormakitis was expertly forged so as to not only open the door of the chapel but also to explain to us our catechism.  If you look closely at the key, the metal notch which interacts with the lock has a tiny cross in its center.  What a beautiful example of our faith.  Only the Cross of Christ can open the gates of paradise, and only the Cross of Christ can open the meaning of human history.

Frequently we lose our keys and look in frustration for them.  But the key of the Cross is at the center of the world; it can only be lost by those who have lost the meaning of life.  May we lift our eyes to the Cross and find the meaning to our existence and the hope of future glory.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Πρώτη Κυριακή μετά την ανύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Μάρκος 10 / 35 -45

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας αποτυπώνει με όμορφο τρόπο το μυστήριο του έργου της Λύτρωσης του Χριστού #607: «Η επιθυμία να αγκαλιάσει το σχέδιο του Πατέρα Tου για τη λυτρωτική αγάπη ενέπνευσε ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, καθώς το λυτρωτικό πάθος Tου ήταν ο ίδιος ο λόγος της Ενσάρκωσής Tου».

 

Όταν διαβάζουμε αυτά τα λόγια, μας κάνουν να σκεφτούμε τους φτωχούς αποστόλους Ιάκωβο και Ιωάννη που ήθελαν να αναρριχηθούν σε υψηλές θέσεις στη βασιλεία. Δεν είχαν καταλάβει τη λογική της βασιλείας. Είπαν ότι ήταν ικανοί να πιουν από το ποτήριο του Χριστού, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν τα παθήματα και τον θάνατο που θα υποστεί ο Χριστός. Η μαθηματική λογική της Βασιλείας είναι ότι αν θέλεις να ανέβεις ψηλά, πρέπει να κατέβεις πολύ χαμηλά: αν θέλεις να βασιλέψεις με τον Χριστό, πρέπει να υποφέρεις με τον Χριστό.

 

Στην αυστηρή και σκληρή πραγματικότητά του, ο Σταυρός του Χριστού δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι κάτι θετικό – δεν είναι μικρό πράγμα να ανακαλύψουμε ότι ο Σταυρός είναι το παγκόσμιο σύμβολο του πλεονεκτήματος. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο της λυτρωτικής Αγάπης του Θεού. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο ευλογίας και εύνοιας. Ο Σταυρός είναι ένα απαραίτητο μέσο πνευματικής καρποφορίας.

 

Γιατί λοιπόν φοβόμαστε τον Σταυρό; Γιατί παραπονιόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε τα δεινά; Έχουμε ξεχάσει πώς λυτρωθήκαμε; Έχουμε ξεχάσει ότι ο Σταυρός είναι ένα πλεονέκτημα, όχι ένα μειονέκτημα; Έχουμε ξεχάσει ότι μόνο μέσω του Σταυρού είμαστε πνευματικά γόνιμοι;

Όταν προκύπτουν δυσκολίες, ασθένειες ή προβλήματα, ας μην υποκύψουμε στον παράπονο. Ας αγαπήσουμε τον Σταυρό και ας τρέξουμε προς αυτόν, αντί να απομακρυνθούμε από αυτόν.

 

Με τον Σταυρό σταθερά στους ώμους μας, θα γίνουμε ένα με τον Χριστό και θα αγκαλιάσουμε το σχέδιο του Πατέρα για τη λυτρωτική αγάπη. Τα παθήματά μας και οι χαρές μας, ενωμένα με τον Χριστό, θα κάνουν τον δρόμο ευκολότερο για τους άλλους και θα τους προσφέρουν τη χάρη της Σωτηρίας. Αμήν.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Categories
Archbishop’s Teaching

First Sunday after Holy Cross

St. Mark (10:35-45)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Catechism of the Catholic Church expresses beautifully the mystery of Christ’s work of Redemption #607: “The desire to embrace his Father’s plan of redeeming love inspired Jesus’ whole life, for his redemptive passion was the very reason for his Incarnation.”

When we read these words, they make us think of the poor apostles James and John who wanted to ascend to high office in the kingdom. Hidden from their eyes was the mathematics of the Kingdom. They said they were able to drink of the chalice of Christ, but they could not have imagined the suffering and death that Christ would endure. The mathematics of the Kingdom is if you wish to go high, you must go very low: if you wish to reign with Christ, you must suffer with Christ.

In its stark and brutal reality, the Cross of Christ is not something negative, it is something positive – it is no small thing to discover that the Cross is the universal plus sign. The Cross is a sign of God’s redeeming Love; the Cross is a sign of blessing and favor; the Cross is an indispensable means of spiritual fruitfulness.

Why then do we fear the Cross? Why do we complain in the face of suffering? Have we forgotten how we were redeemed? Have we forgotten that the Cross is a plus, not a minus? Have we forgotten that it is only by the Cross that we are spiritually fruitful?

When hardship, sickness, or difficulties arise, let us not give into complaining. Let us love the Cross and run towards it, not away from it.
With the Cross firmly on our shoulders, we will become one with Christ and embrace the Father’s plan of redeeming love. Our sufferings and joys united to Christ, will make the path easier for others and obtain for them the grace of salvation.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

The Exaltation of the Glorious Cross

John 12 /20-32

Dear brothers and sisters in Christ,

“The message about the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God.”

In 1857, a piece of graffiti was uncovered in a building in Rome, on the Palatine Hill. Archeologists dated it from the first century A.D. The image depicts a human-like figure affixed to a cross and possessing the head of a donkey. To the left of the image is a young man – apparently intended to represent Alexamenos – as a Roman soldier or guard, raising one hand in a gesture possibly suggesting worship. Beneath the cross is a crude caption written in Greek as “Alexamenos worshipping his god”. The graffiti stands as testimony to the anti-Christian sentiment of ancient Rome and the mockery of the Cross of Christ.

We need to recover just how shocking the proclamation of the Cross was to the ancient world; this will help us to proclaim the message to our modern age. Death by crucifixion was the most humiliating death one could experience: the pain was limitless as it could go on for days and only the vilest criminals were subjected to it. That Christians chose to worship their God on a Cross was unlike any other religion in human history! It was a complete break from all other religious testimonies.

Man lost all his preternatural gifts, because of his disobedience at the foot of the Tree of Knowledge of Good and Evil in the garden of Eden. But through Christ’s obedience on the Wood of the Cross, man has received even greater gifts. What had been the source of man’s downfall has become the source of his restoration. Two trees, two Adams, two different results.

On this great feast of the Holy Cross during this Jubilee Year, we must be filled with a lot of hope, because this equation is the design of the Divine Logos. What appears to be the source of our downfall, can in fact, be the source of our restoration.
The thing that humiliates you, the events that break you, can in fact be a great grace and a source of endless blessings. We must not give into despair or wrong thinking. God who has saved you by the wood of the Cross, will also restore you by the very things in your life that give you the most grief.

We ask Our Lady who studied the Cross of Christ most perfectly to help us understand this Divine Science.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

Η ανύψωση του ένδοξου Σταυρού

Ιωάννης 12 / 20 – 32

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Το μήνυμα του σταυρού είναι ανοησία για όσους χάνονται, αλλά για εμάς που σωζόμαστε είναι η δύναμη του Θεού».

Το 1857, ένα γκράφιτι αποκαλύφθηκε σε ένα κτίριο στη Ρώμη, στον Λόφο Παλατίνο. Οι αρχαιολόγοι το χρονολόγησαν στον 1ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα απεικονίζει μια ανθρωποειδή μορφή στερεωμένη σε ένα σταυρό με κεφάλι γαϊδάρου. Στα αριστερά της εικόνας βρίσκεται ένας νεαρός άνδρας – προφανώς ο Αλεξαμένους – ως Ρωμαίος στρατιώτης ή φρουρός, που υψώνει το ένα χέρι σε μια χειρονομία που πιθανώς υποδηλώνει λατρεία. Κάτω από το σταυρό υπάρχει μια χονδροειδής λεζάντα γραμμένη στα ελληνικά που λέει «Ο Αλεξαμένους λατρεύει τον θεό του». Το γκράφιτι αποτελεί μαρτυρία του αντιχριστιανικού αισθήματος της αρχαίας Ρώμης και της διακωμώδησης του Σταυρού του Χριστού.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο συγκλονιστική ήταν η διακήρυξη του Σταυρού για τον αρχαίο κόσμο. Αυτό θα μας βοηθήσει να διακηρύξουμε το μήνυμα στη σύγχρονη εποχή. Ο θάνατος με σταύρωση ήταν ο πιο ταπεινωτικός θάνατος που μπορούσε να βιώσει κάποιος: ο πόνος ήταν ατελείωτος, καθώς μπορούσε να διαρκέσει για μέρες, και μόνο οι πιο άθλιοι εγκληματίες υποβάλλονταν σε αυτόν. Το γεγονός ότι οι χριστιανοί επέλεξαν να λατρεύουν τον Θεό τους πάνω σε ένα Σταυρό ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο σε καμία άλλη θρησκεία στην ιστορία της ανθρωπότητας! Ήταν μια πλήρης ρήξη με όλες τις άλλες θρησκευτικές μαρτυρίες.
Ο άνθρωπος έχασε όλα τα υπερφυσικά του χαρίσματα, λόγω της ανυπακοής του στους πρόποδες του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού στον κήπο της Εδέμ. Αλλά μέσω της υπακοής του Χριστού στο Ξύλο του Σταυρού, ο άνθρωπος έλαβε ακόμη μεγαλύτερα χαρίσματα. Αυτό που ήταν η πηγή της πτώσης του ανθρώπου έγινε η πηγή της αποκατάστασής του. Δύο δέντρα, δύο Αδάμ, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.

Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του Τιμίου Σταυρού, κατά τη διάρκεια αυτού του Ιωβηλαίου Έτους, πρέπει να γεμίσουμε με μεγάλη ελπίδα, διότι αυτή η εξίσωση είναι το σχέδιο του Θείου Λόγου. Αυτό που φαίνεται να είναι η πηγή της πτώσης μας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι η πηγή της αποκατάστασής μας. Αυτό που σας ταπεινώνει, τα γεγονότα που σας συντρίβουν, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια μεγάλη χάρη και πηγή ατελείωτων ευλογιών. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στην απελπισία ή σε λανθασμένες σκέψεις. Ο Θεός που σας έσωσε με το ξύλο του Σταυρού, θα σας αποκαταστήσει επίσης με τα ίδια τα πράγματα στη ζωή σας που σας προκαλούν τη μεγαλύτερη θλίψη.

Ζητάμε από την Παναγία, που μελέτησε τον Σταυρό του Χριστού με τον πιο τέλειο τρόπο, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη Θεία Επιστήμη. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Home Category Posts Home Category Posts New

Unity in Diversity 2025

Plenary Assembly of the Bishops of the Eastern Catholic Churches of Europe

2025_09_04_Incontro 2025_Programm_engl_WEB

Categories
Archbishop’s Teaching

14η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η Μάρθα και η Μαρία ( Λουκάς 10 / 38 - 42)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η Αγιοκατάταξη των Μακαρίων Τζόρτζιο Φρασσάτι και Κάρλο Ακουτίς

Σήμερα, στην αγία πόλη της Ρώμης, ο αγαπημένος μας Άγιος Πατέρας, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, θα ανακηρύξει επίσημα για όλη την Εκκλησία δύο νέους αγίους, τον Τζόρτζιο Φρασσάτι και τον Κάρλο Ακουτίς. Και οι δύο νέοι αυτοί άνδρες έφυγαν από τη ζωή πολύ νέοι· όμως μέσα στη σύντομη πορεία τους, δείχνουν ότι το να ζει κανείς για τον Χριστό δεν αφαιρεί τίποτε από τη ζωή, αλλά την γεμίζει με νόημα και χαρά.

Οι άγιοι είναι οι ειδικοί της ακρόασης. Όπως η Μαρία της Βηθανίας, οι άγιοι είναι προσεκτικοί στη φωνή του Χριστού. Τον ακούν στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, Τον ακούν στη διδασκαλία της Εκκλησίας, Τον ακούν στις φωνές των φτωχών και των μεταναστών, Τον ακούν στη σιωπή του Παναγίου Μυστηρίου. Οι άγιοι δεν αρκούνται να ακούνε τον Ιησού· Τον προσέχουν. Αυτό το έργο της ακρόασης είναι η ανακάλυψη της φωνής του Χριστού σε όσους βρίσκονται δίπλα μας, στις οικογένειές μας και στον χώρο εργασίας μας. Είναι ακόμη και η προσπάθεια να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού στους συγχρόνους μας, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία. Ακόμα και στην αποξένωσή τους, είναι πλάσματα του Λόγου, της λογικής, και μπορούν, χωρίς να το γνωρίζουν, να μεταδίδουν την αλήθεια. Χρειαζόμαστε καρδιές και αυτιά ικανά να ακούν τον Χριστό που μιλά από τα πιο απίθανα μέρη.

Η καημένη η Μάρθα, μέσα στη γεμάτη μέριμνες κουζίνα της Βηθανίας, μπορούσε να ακούει τον Χριστό να μιλά στο άλλο δωμάτιο, αλλά ήταν τόσο αποσπασμένη που δεν μπορούσε να Τον προσέξει. Είχε επικεντρωθεί στα προβλήματά της, στις δυσκολίες και τις αποτυχίες της. Άκουγε τον εαυτό της και μόνο από απόσταση τον Ιησού.

Ο Θείος Λόγος δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα ως μια εξατομικευμένη παραβολή: έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο Θεός μας δείχνει ότι πρέπει να ακούμε διπλάσια απ’ όσο μιλάμε· και ότι η ακρόαση είναι διπλάσια δύσκολη από την ομιλία.

Είθε η Ευλογημένη Μητέρα μας, της οποίας την όμορφη γέννηση θα εορτάσουμε αύριο (για εμάς τους Μαρωνίτες, θυμόμαστε την Κυρία μας της Μαρκί!) στις 8 Σεπτεμβρίου, να πρεσβεύει για όλους μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι ακροατές! Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

14th Sunday of Pentecost

2nd Sunday of the time of the Exaltation of the Holy Cross

Archbishop’s Teaching

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir Maronite Archbishop of Cyprus

Dear Brothers and Sisters in Christ,

“When he was sitting on the Mount of Olives, the disciples came to him privately, saying ‘Tell us, when will this be, and what will be the sign of your coming and the end of the age?’”

Christ told us that only the Father knows when the end of time will occur. By some hidden and mysterious arrangement in the Blessed Trinity, even the Sacred Humanity of our Lord did not know when the world would end. So, if someone comes up to you and tells you when the world will end, ignore them, for not even Jesus Christ knew the hour or the day of the end of the world.

This world will end, this much we know, but we are forbidden to be anxious about that day “and the fearful signs of your second coming” (Anaphora of Saint Sixtus). The events of the future, described in the Gospel of this Sunday certainly do strike fear into our hearts, but we should console ourselves by trusting that what God has in mind for the faithful who die in the state of grace is something more wonderful than any of us can possibly imagine.

In the Gospels, Christ continually urges vigilance, as we do not know when death will call us or when He will return at the end of time. There is no time to be lax or apathetic about our eternal destiny. We must seek holiness and model our lives after Christ, in love and service of God and one another.

The uncertainty of the hour of Christ’s return reaffirms that we must be prepared to meet Him at any time — whether at his second coming or at our own death.

Better that we live this present moment, responding to His call, living in His Grace, choosing the path of love and holiness over the path of greed, selfishness, and sin.

Prayer
O Alpha and Omega, the first and the last, the beginning and the end, grant that I may live this present moment so as to be found worthy to rejoice in your eternal blessings forever.

+ Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

 

Second Sunday of the time of the Exultation of the Holy Cross

Uncategorized

Lord Jesus, make us worthy to celebrate the exaltation of your glorious cross with sacred hymns and psalms. When you appear on the last day and the sign of your cross will shine brighter than the sun, gather us before you, and surround us with your eternal light, that we may raise glory and thanks to you, to your Father, and to your Holy Spirit forever.

– from the opening prayer of the Exaltation of the Holy Cross

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Το σημερινό Ευαγγέλιο είναι μια γενναιόδωρη πρόσκληση από το Άγιο Πνεύμα να αγκαλιάσουμε τον Σταυρό μας, να ξεκινήσουμε την πορεία μας με μεγάλη καρδιά και να δεχτούμε ό,τι μας στείλει ο Θεός. Όπως ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, θέλουμε να πούμε «Μπορούμε!». Φλεγόμενοι από έναν ευγενή ενθουσιασμό, ξεκινάμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό. Αλλά η πεσμένη ανθρώπινη φύση είναι πάντα έτοιμη να επαναστατήσει, και από θλιβερή εμπειρία βλέπουμε αυτή την επανάσταση να εκδηλώνεται με γκρίνια, μουρμούρα και παράπονο.

Νομίζω ότι θα ευχαριστούσε πολύ την Καρδιά του Ιησού αν ο καθένας από εμάς έπαιρνε σήμερα, αυτή την πρώτη Κυριακή του Τιμίου Σταυρού, την ακόλουθη απόφαση: «Καλέ μου Ιησού, δεν θα παραπονεθώ ποτέ». Αυτή η απόφαση θα ήταν μια πράξη μεγάλης πίστης. Όταν παραπονιόμαστε σκεφτόμαστε και ενεργούμε σαν άθεοι, σαν κάποιος που δεν πιστεύει πλέον στον Θεό.

Ο υπηρέτης του Θεού, π. Willie Doyle, SJ έγραψε ότι ο Θεός κάνει ένα μικρό συμβόλαιο με κάθε ανθρώπινο ον. «Είναι σαν να λέει στον καθένα από εμάς: «Παιδί μου, περπάτα υποτακτικά στα λίγα χρόνια της δοκιμασίας σου εδώ, και, ως ανταμοιβή της υπακοής σου στο θέλημά μου, θα σου χαρίσω μια αιωνιότητα ευτυχίας».
Πόσο όμορφα αναφέρεται σε αυτό ο Απόστολος Παύλος: «Διότι λογαριάζω», λέει, « πως τα βάσανα αυτού του καιρού δεν συγκρίνονται με τη δόξα που θα έρθει και που θα αποκαλυφθεί σε μας». Αλλά αντί να βαδίζουμε γενναία στο ακανθώδες μονοπάτι μας, παραπονιόμαστε διαρκώς. Όλοι παραπονιούνται, εκτός από τους αληθινούς υπηρέτες του Θεού, τους αγίους, και αυτοί δεν παραπονιούνται ποτέ, γιατί καταλαβαίνουν το απλό μικρό συμπέρασμα του Θεού».
Λοιπόν, τότε, πείτε στον Θεό ότι δεν θα «παραπονεθείτε ποτέ». Αυτή η μία απόφαση θα σταματήσει όλα τα ξεσπάσματα θυμού, όλη την έλλειψη φιλανθρωπίας. Θα κάνει το εσωτερικό μας ήρεμο και υπομονετικό, όπως ο ίδιος ο Θείος Κύριός μας. Αυτή η μία απόφαση θα σας μεταφέρει στον ουρανό και θα σας κάνει έναν μεγάλο Άγιο.

Προσευχή : Αιώνιε Πατέρα, σήμερα ενώνω τον εαυτό μου με τον Ιησού και τον Τίμιο Σταυρό Του. Δώσε μου τη χάρη να μην παραπονιέμαι ποτέ ξανά και να βλέπω το Χέρι Σου να εργάζεται σε κάθε στιγμή και περίσταση της καθημερινής μου ζωής. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

First Sunday of the Holy Cross

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir Maronite Archbishop of Cyprus

Dear Brothers and Sisters in Christ,

 

 

The Gospel of today is a generous summons by the Holy Spirit to embrace our Cross, to set out with a big heart and to accept whatever God sends our way. Like James and John, we want to say “We can!”. Enflamed by a noble enthusiasm, we set out to follow Christ.  But fallen human nature is always ready to rebel, and from sad experience we see this rebellion manifested in grumbling, mumbling and complaining.

 

I think it would greatly please the Heart of Jesus if each of us made the following resolution today, on this First Sunday of the Holy Cross: ‘My good Jesus, I will never complain’.  This resolution would be an act of great faith. When we complain we are thinking and acting like an atheist, as someone who no longer believes in God.

 

The Servant of God, Fr. Willie Doyle, SJ wrote that God makes a little compact with every human being. “It is as if He says to each of us, ‘My child, walk on submissively in your few years of trial here, and, in reward of your obedience to my will, I will bestow on you an eternity of happiness’. How beautifully St. Paul alludes to this: ‘For I reckon,’ he says, ‘that the sufferings of this time are not to be compared with the glory to come, that shall be revealed to us’.

But instead of walking bravely in our thorny path, we are perpetually complaining. All complain, except God’s true servants, the saints, and these never complain, for they understand God’s simple little compact.”

Well then, tell God you will ‘never complain’.  This one resolution will stop all outbursts of temper, all uncharitableness.  It will make our interior calm and patient, like our Divine Lord Himself. This one resolution will carry you to heaven and make you a great saint.

 

Prayer

Eternal Father, today I unite myself to Jesus and His Holy Cross.  Grant me the grace to never complain again and to see Your Hand at work in every moment and circumstance of my daily life.

 

 

+ Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

12η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή (Η Γέννηση της Παναγίας)

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Σφέιρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τους είπε ως απάντηση: «Η μητέρα μου και οι αδελφοί μου είναι εκείνοι που ακούν τον λόγο του Θεού και ενεργούν σύμφωνα με

αυτόν ».

Η Μαρωνιτική Εκκλησία αισθανόταν πάντα τη μητρική προστασία και την τρυφερότητα της Παναγίας. Κάθε μέλος των Μαρωνιτών πιστών μαθαίνει από τις πρώτες στιγμές της ζωής του, ότι η Μητέρα του Θεού είναι και μητέρα του. Αυτήν την όγδοη Σεπτεμβρίου, θέλουμε να είμαστε πολύ καλά παιδιά της Μαρίας και μέσα από τη Μαρωνιτική Λειτουργία, να γιορτάσουμε τα γενέθλιά της. Θέλουμε να της δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, με όλη μας την αγάπη και τη στοργή. Μακριά από το να μας αποσπάσει την προσοχή από την ημέρα του Κυρίου (Κυριακή), φανταζόμαστε τους εαυτούς μας να κάνουμε αυτό που θα έκανε ο ίδιος ο Χριστός στα γενέθλιά της- να χαρίζουμε κάθε σημάδι αγάπης στην πιο αγνή Μητέρα Του ...

Ωστόσο, το Ευαγγέλιο είναι δηκτικό στο ότι δεν μιλάει ποτέ για τον Κύριό μας να απονέμει δημόσια τον έπαινο και την αγάπη του στη Μητέρα Του. Στην πραγματικότητα, φαίνεται να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σε κάθε ευαγγελική συνάντηση μεταξύ της Μητέρας και του Υιού, υπάρχει πάντα κάτι σαν αποφασιστικότητα στον τρόπο με τον οποίο ο Κύριός μας αντιμετωπίζει τη Μητέρα Του.
Θυμάστε πώς της μίλησε στην Ιερουσαλήμ, όταν Τον βρήκε στο Ναό; Σκεφτείτε πώς της απευθύνθηκε στη γαμήλια γιορτή της Κανά! Στους αδιαφώτιστους, στους ελλιπώς εκπαιδευμένους, θα φαινόταν ότι ο Κύριός μας μιλάει αυστηρά στην Μητέρα Του.

Κι όμως, έτσι φέρεται ο Κύριός μας σ' αυτούς που αγαπάει περισσότερο! Τους δοκιμάζει! Τους δοκιμάζει! Τι υπέροχη ανακάλυψη για τον καθένα από εμάς που ίσως περνάει μια δύσκολη περίοδο στη ζωή του. Είναι τόσο εύκολο να σκεφτούμε ότι ο Κύριός μας δεν μας αγαπάει όταν φαίνεται να σιωπά ή όταν φαίνεται να μας δίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ζητάμε. Όχι, αγαπητοί μου φίλοι, ας μάθουμε από την Υπεραγία Θεοτόκο. Όταν βιώνουμε μια δοκιμασία από τον Κύριό μας, είναι ακριβώς τότε που δείχνει την ιδιαίτερη αγάπη Του για εμάς. Αυτό είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Ο Θεός αντιμετωπίζει αυτούς που αγαπάει περισσότερο με δυσκολίες και σταυρούς, διωγμούς και παρεξηγήσεις. Οι τρόποι του Θεού δεν είναι οι δικοί μας τρόποι και Εκείνος βλέπει τη μεγάλη εικόνα: τις ευλογίες που θα μας δώσει στην αιωνιότητα, αν είμαστε πιστοί όπως η Μητέρα Του.

Προσευχή: Υπεραγία Θεοτόκε Μαρία, είσαι η Μητέρα των δοκιμαζόμενων και η Βασίλισσα των σκληρά δοκιμαζόμενων. Ποτέ μην μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω για την αγάπη του Θεού για μένα, ειδικά όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλω. Γι' αυτό σε αγαπάμε τόσο πολύ Παναγία μου, μας δείχνεις τα κρυμμένα μυστήρια του Θεού που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κατανοήσουμε μόνοι μας. Αμήν.

+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

12th Sunday of Pentecost (The Nativity of Holy Mary)

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Homily of His Excellency Msgr. Selim Sfeir Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

“He said to them in reply, “My mother and my brothers are those who hear the word of God and act on it.”

The Maronite Church has always felt the maternal protection and tenderness of the Blessed Virgin Mary. Every member of the Maronite faithful learns from his earliest moments of life, that the Mother of God is also his mother. On this eighth of September, we want to be very good children of Mary and through the Maronite Liturgy, celebrate her birthday. We want to give her our best, with all our love and affection. Far from distracting us from the Lord’s Day (Sunday), we picture ourselves doing what Christ himself would have done on her birthday; bestowing every mark of affection upon His most pure Mother …

Yet the gospel is mischievous in that never speaks about our Lord publicly bestowing his praise and love upon His Mother. In fact, it seems like the exact opposite. In every Gospel encounter between the Mother and the Son, there is always something of a hardness in the way Our Lord treats His Mother. Remember how He spoke to her in Jerusalem when she found Him in the Temple? Think of how he addressed her at the wedding feast of Cana! To the unenlightened, to the poorly instructed, it would seem like Our Lord is demoting His Mother.

Yet this is how Our Lord treats those He loves the most! He tests them! He tries them! What a splendid discovery for each of us who maybe going through a tough period in our life. It is so easy to think that Our Lord doesn’t love us when He seems to be silent, or He seems to give us the exact opposite of what we ask for.
No, my dear friends, let us learn from the Blessed Virgin. When we experience a test from our Lord, it is precisely then He shows His special love for us. This is a great mystery. God treats those He loves the most with difficulties and crosses, persecutions and misunderstandings.

God’s ways are not our ways, and He sees the big picture: the blessings He will give us in eternity if we are faithful like His Mother.

Prayer
O Blessed Virgin Mary, you are the Mother of the tested, and Queen of the sorely tried. Never allow me to doubt the love of God for me, especially when things don’t go my way. This is why we love you so much Holy Mary, you show us the hidden mysteries of God that we could never understand on our own.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

11η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Σφέιρ (Λκ. 19/1-10)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ένας δε άνθρωπος εκεί που ονομαζόταν Ζαχαίος, ο οποίος ήταν αρχιφοροεισπράκτορας και επίσης πλούσιος, ζητούσε να δει ποιος ήταν ο Ιησούς- αλλά δεν μπορούσε να τον δει εξαιτίας του πλήθους, επειδή ήταν κοντός».

Το Άγιο Πνεύμα μας διηγείται σήμερα τη θαυμάσια μεταστροφή του Ζαχαίου. Ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος, με μια πολύ σημαντική δουλειά. Μετά τη μεταστροφή του στον Ιησού Χριστό, ανέλαβε να διορθώσει τα πράγματα αποκαθιστώντας τη δικαιοσύνη και καταβάλλοντας αποζημιώσεις. Η αποκατάσταση απαιτείται κάθε φορά που κάποιος μετανοεί για την κλοπή. Αν έχουμε κλέψει κάτι στη ζωή μας, για να είναι αυθεντική η μεταστροφή μας, πρέπει να αποκαταστήσουμε την αξία μας είτε στον ζημιωθέντα είτε, αν αυτό δεν είναι δυνατό (καθώς μπορεί να αποκαλύψει την ταυτότητά μας, και αυτό δεν απαιτείται), μπορούμε να κάνουμε μια δωρεά σε ένα δημόσιο φιλανθρωπικό έργο.

Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι ο Κύριός μας δεν ζητά από τον Ζαχαίο να ενταχθεί στους αποστόλους. Δεν είναι επειδή ο Κύριός μας φοβόταν τους τελώνες- ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, ένας από τους δώδεκα αποστόλους, ήταν τελώνης.
Αντιθέτως, φαντάζομαι ότι ο Ζαχαίος επέστρεψε στην καθημερινή του εργασία, μόνο που τώρα είχε πλήρη συνείδηση της ευθύνης του και του καθήκοντός του να εκτελεί τη δουλειά του χωρίς διαφθορά. Η νεοαποκτηθείσα πίστη του φώτισε τη συνείδησή του και του επέτρεψε να δει τι ήταν σωστό και τι λάθος. Αποτελεί πρότυπο για τους λαϊκούς άνδρες και γυναίκες, στη μέση του κόσμου, που υπηρετούν τον Χριστό με το να είναι δίκαιοι. Ο Jacques Leclerq έγραψε ότι «μία από τις μεγάλες αποτυχίες του Χριστιανισμού ήταν η αποτυχία των λαϊκών να εκπληρώσουν το καθήκον τους. Ίσως αυτό να είναι το αποτέλεσμα μιας άλλης τραγωδίας, ότι ο κλήρος δεν εκπλήρωσε το δικό του». Ο Χριστός έχει ανάγκη τον καθένα από εμάς, ο καθένας στη θέση του. Κάποιος πρέπει να κάνει το έργο της είσπραξης των φόρων- δεν υπάρχει τίποτα ακάθαρτο ή κακό σε αυτό το έργο. Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν ο καθένας μας αποφάσιζε να υπηρετήσει τον Χριστό εκεί που βρίσκεται

Προσευχή: Άγιο Πνεύμα, επιθυμείς να βάλεις φωτιά στον κόσμο και να αποκαταστήσεις όλη τη δημιουργία. Είθε κάθε οπαδός του Χριστού να αποφασίσει να κάνει το έργο του μια προσφορά σε σένα, που θα γίνεται σε υπηρεσία για τους αδελφούς και τις αδελφές του και για τη μεγαλύτερη δόξα του Θεού. Αμήν.

+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

11th Sunday of Pentecost (Luke 19/1-10)

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Homily of His Excellency Msgr. Selim Sfeir Maronite Archbishop of Cyprus

Dear Brothers and Sisters in Christ,

“Now a man there named Zachaeus, who was a chief tax collector and also a wealthy man, was seeking to see who Jesus was; but he could not see him because of the crowd, for he was short in stature.”
The Holy Spirit recounts for us today the wonderful conversion of Zachaeus. He was a very important man, with a very important job. Upon his conversion to Jesus Christ, he undertook to put things right by restoring justice and paying restitution. Restitution is required whenever someone repents of theft. If we have stolen anything in our lives, in order for our conversion to be authentic, we must make restitution either to the injured party or if that is not possible (as it may reveal our identity, and this is not required) we may make a donation to a public work of charity.
What is surprising is that Our Lord does not ask Zachaeus to join the apostles. It isn’t because our Lord was afraid of tax collectors; St. Matthew, one of the twelve, was a tax collector. Instead, I imagine that Zachaeus returned to his daily work, only now he was fully conscious of his responsibility and his duty to carry out his job without corruption. His new found faith enlightened his conscience, and allowed him to see what was right and what was wrong. He is a model for lay men and women, in the middle of the world, serving Christ by being just. Jacques Leclerq wrote that “one of the great failures of Christianity has been the failure of the laity to fulfill their task. Perhaps this is the result of another tragedy, that the clergy has not fulfilled theirs.” Christ has need of each of us, each in his own place.
Someone must do the work of collecting taxes; there is nothing unclean or wicked about this task. How different the world would be if each one of us resolved to serve Christ right where we are.
Prayer
O Holy Spirit, you desire to set the world on fire and restore all creation. May each follower of Christ resolve to make his work an offering to you, done in service for his brothers and sisters and for the greater glory of God.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

10η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή (Ματθαίος 12 / 22 – 32)

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Σφέιρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Όταν όμως οι Φαρισαίοι το άκουσαν αυτό, είπαν. «Αυτός ο άνθρωπος διώχνει τα δαιμόνια μόνο με τη δύναμη του Βελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμόνων».

Αφού πραγματοποίησε έναν εξαιρετικό εξορκισμό, ο Κύριός μας βλασφημείται εξοργιστικά. Τυφλωμένοι από τη ζήλια τους όχι μόνο κακολογούν τον Κύριό μας, αλλά στην πραγματικότητα παρεξηγούν την πραγματικότητα.

Αυτό είναι πολύ διδακτικό: χωρίς πίστη στον Ιησού Χριστό, χωρίς πίστη στον ενσαρκωμένο Λόγο, το άτομο τυφλώνεται και δεν θα μπορεί να κρίνει σωστά την πραγματικότητα. Η πίστη στον Ιησού Χριστό μας δίνει ένα τεράστιο πλεονέκτημα- είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε την πραγματικότητα και θα είμαστε σε θέση να ανακαλύψουμε ακόμη και την κρυμμένη λογική του κακού.

Σε αυτόν τον κόσμο, ο διάβολος και οι άγγελοί του έχουν μια εξαιρετική αλληλεγγύη στην επιθυμία τους να υποδουλώσουν την ανθρωπότητα. Στην κόλαση υπάρχει μόνο η αλληλεγγύη της δυστυχίας και του πόνου. Μπορούμε μόνο να φανταστούμε πώς οι δαίμονες και οι καταραμένοι προκαλούν αδίστακτα ο ένας τον άλλον, επιτίθενται ο ένας στον άλλον και καταστρέφουν ο ένας τον άλλον. Αλλά σε αυτόν τον κόσμο, ο Θεός επιτρέπει στους δαίμονες να σφυρηλατήσουν μια κολασμένη ενότητα για να μας βάλουν σε πειρασμό και να μας δοκιμάσουν. Ο Θεός επιτρέπει αυτή την αλληλεγγύη του κακού για να μας υποκινήσει σε μια ακόμη μεγαλύτερη αλληλεγγύη στο Σώμα του Χριστού.

Ο Θεός επιτρέπει αυτή την ενότητα του κακού για να αναδείξει ένα μεγαλύτερο καλό. Μόνο μέσα από τον πειρασμό, μέσα από τη δοκιμασία, μπορούμε να αποδείξουμε την Αγάπη μας για τον Ιησού.

Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη διαπίστωση ότι το κακό έχει μια εξαιρετική ενότητα. Όπου κι αν στραφούμε, βλέπουμε τον διάβολο, με τη βοήθεια των κακών, βαθιά ενωμένους στα διαβολικά τους σχέδια. Αλλά στον Χριστό, πρέπει να υπάρχει μια μεγαλύτερη ενότητα, διότι με το Βάπτισμα έχουμε έναν Πατέρα, μια Πίστη, μια Οικογένεια. Η ενότητα μεταξύ των οπαδών του Χριστού πρέπει να είναι το μεγαλύτερο πάθος μας. Πρέπει να προσευχόμαστε γι' αυτό, πρέπει να εργαζόμαστε γι' αυτό, πρέπει να πιστεύουμε σ' αυτό. Το μόνο πράγμα που χρειάζεται ο διάβολος για να θριαμβεύσει είναι η διχόνοια στο Σώμα του Χριστού.

Προσευχή: Κύριε Ιησού, όταν βλέπω το κακό να φαίνεται να θριαμβεύει, βοήθησέ με να μεγαλώνω στην πίστη. Ποτέ μην μου επιτρέψεις να διχάσω το Σώμα του Χριστού με βιαστική κρίση ή κριτικό πνεύμα. Δώσε μου να είμαι πάντοτε ενωμένος μαζί Σου, και μετά κάνε μαζί μου ό,τι θέλεις. Αμήν.

+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

10th Sunday of Pentecost (Matthew 12 / 22-32)

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Homily of His Excellency Msgr. Selim Sfeir Maronite Archbishop of Cyprus

Dear Brothers and Sisters in Christ,

“But when the Pharisees heard this, they said. “This man drives out demons only by the power of Beelzebul, the prince of demons.”

After having performed an extraordinary exorcism, our Lord is outrageously blasphemed. Blinded by their jealousy they not only malign our Lord, but they actually misunderstand reality.

This is very instructive: without faith in Jesus Christ, without belief in the Incarnate Logos, a person will become blind and will not be able to judge reality correctly. Faith in Jesus Christ gives us a tremendous advantage; we are able to make sense of reality and we will even be able to discover the hidden logic of evil.

In this world, the devil and his angels have an extraordinary solidarity in their desire to enslave mankind. In hell there is only the solidarity of suffering and pain. We can only imagine how the demons and the damned ruthlessly provoke each other, attack each other, and destroy each other. But in this world, God permits the demons to forge an infernal unity to tempt us and to try us. God permits this solidarity of evil so as to incite us to an even greater solidarity in the Body of Christ. God permits this unity of evil to bring forth a greater good. It is only through temptation, through trial, we can prove our Love for Jesus.

Every day we are faced with the realization that evil has an extraordinary unity. No matter where we turn, we can see the devil, with the help of the wicked, deeply united in their diabolical plans. But in Christ, there must be a greater unity because by Baptism we have one Father, one Faith, one Family. Unity among the followers of Christ must be our greatest passion. We must pray for this, we must work for this, we must believe in this. The only thing the devil needs to triumph is disunity in the Body of Christ.
Prayer
Lord Jesus, when I see evil appear to triumph, help me grow in faith. Never permit me to divide the Body of Christ with rash judgment or critical spirit. Grant that I may always be united to You, and than do with me what You will.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Martha and Mary (Luke 10 : 38-42)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Canonization of Blessed Giorgio Frassati and Blessed Carlos Acutis.

Today in the holy city of Rome, our beloved Holy Father, Pope Leo XIV will solemnly elevate for the whole Church two new saints, Giorgio Frassati and Carlos Acutis. Both of these young men died very young, yet in their brief journey, they show that living for Christ takes nothing away from life but fills it with meaning and joy.

The saints are the experts in listening. Like Mary of Bethany, the saints are attentive to the voice of Christ.  They hear Him in the reading of the Gospel, they hear Him in the voice of the Church’s teaching, they hear Him in the voices of the poor and the immigrant, they hear Him in the silence of the Blessed Sacrament.  The saints don’t just hear Jesus, they listen to Him. This work of listening is to discover the voice of Christ in those right beside us, in our families and our place of work. It's also about trying to hear the voice of Christ in our contemporaries, some of whom are far from the Church.  Even in their estrangement, they are creatures of Logos, of reason, and can be unwitting transmitters of the truth.  We need to have hearts and ears capable of hearing Christ speaking from the most unlikely places.

Poor Martha in her busy kitchen of Bethany could hear Christ speaking in the other room, but she was so distracted, she couldn’t listen.  She got focused on her problems, her difficulties and her failures.  She was listening to herself and only hearing Jesus from a distance.

The Divine Logos created the human body as a custom designed parable: we have two ears and one mouth.  God is showing us that we have to do twice as much listening as we do speaking and listening is twice as hard as talking.

May our Blessed Mother, who’s beautiful birthday we shall celebrate tomorrow (for us Maronites, we think of our Lady of Mankee!) on September 8th, intercede for all of us to be betters listeners!

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Εορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Λουκάς 14: 16 -24

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος έδωσε ένα μεγάλο δείπνο και προσκάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πει στους προσκεκλημένους: «Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα τώρα». Καθώς συμμετέχουμε σε αυτή την ευλογημένη γιορτή της ανανέωσης της θυσίας του Ιησού Χριστού, μας συνοδεύει, όπως αρέσκεται να λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια μεγάλη ομήγυρη αγγέλων.

Αυτή η εκκλησία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, έχει σίγουρα το δικαίωμα να πιστεύει ότι αυτός ο μεγάλος στρατηλάτης των ουράνιων στρατευμάτων είναι παρών εδώ μαζί μας, προσφέροντας τη λατρεία του στην Αγία Τριάδα. Τον χαιρετούμε και τον ευχαριστούμε για την προστασία του. Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο, μας εξιστορεί μια παραβολή για κάποιον που παρέθεσε ένα μεγάλο δείπνο. Ο Κύριός μας συνεχίζει περιγράφοντας πώς οι καλεσμένοι άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες και να απαλλάσσονται από αυτό το μεγάλο συμπόσιο. Αυτή η παραβολή απευθυνόταν ως επίπληξη στους Ιουδαίους για την άρνησή τους να πιστέψουν και να δεχτούν τον Μεσσία τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση όλων των προφητειών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μέρος του Ισραήλ δέχτηκε τον Χριστό και έγινε η Καθολική Εκκλησία, αλλά η παραβολή είναι πολύ σαφής, πολλοί από τον ίδιο τον λαό του Κυρίου μας δεν Τον δέχτηκαν.

Θα ήθελα να προσαρμόσω αυτή την παραβολή στην παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε εδώ, στην σεβάσμια παλιά εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ασώματο. Το συμπόσιο της Θυσίας του Κυρίου μας, η μεγαλύτερη από όλες τις γιορτές, είναι έτοιμο μπροστά μας. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, γιατί όπου ένας έγκυρα χειροτονημένος ιερέας με δικαιοδοσία, χρησιμοποιώντας τις εγκεκριμένες λέξεις της αφιέρωσης, με την πρόθεση να κάνει ό,τι κάνει η Εκκλησία, και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα συστατικά του ψωμιού και του κρασιού, προσφέρει τη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, εκεί μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να λάβουμε την Θεία Κοινωνία. Αλλά θέλω να επιμείνω ότι είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία εδώ στον Ασώματο και στα παραδοσιακά μαρωνιτικά χωριά μας όσο πιο συχνά μπορούμε.

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, παράγραφος 2471, αναφέρει: «Ενώπιον του Πιλάτου, ο Χριστός διακηρύσσει ότι «ήρθε στον κόσμο για να μαρτυρήσει την αλήθεια». Ο χριστιανός δεν πρέπει λοιπόν να ντρέπεται να μαρτυρήσει τον Κύριό μας. Σε καταστάσεις που απαιτούν μαρτυρία της πίστης, ο χριστιανός πρέπει να την ομολογεί χωρίς αμφιβολία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου ενώπιον των δικαστών του».

Όταν σκεφτόμαστε καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές μας στον Χριστό να υποβάλλονται σε μια πραγματική δοκιμασία. Αλλά και εμείς εδώ στον Ασώματο αλλά και στην Αγία Μαρίνα έχουμε μια δοκιμασία, ένα είδος δοκιμασίας. Θα μαρτυρήσουμε τον Κύριό μας μπροστά στους γείτονές μας; Πολλοί από αυτούς που βρίσκονται τώρα σε αυτό το χωριό δεν είναι βαπτισμένοι, αλλά έχουν δικαίωμα στη μαρτυρία μας, στην κατάθεσή μας. Η μαρτυρία μας δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική. Δεν είμαστε εδώ σε μια πράξη ανυπακοής ή αντίστασης. Είμαστε εδώ επειδή είμαστε μέρος του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι πάντα στραμμένος προς τον Πατέρα. Κοιτάζοντας τον Πατέρα μαζί με τον Χριστό, βλέπουμε κάθε άνθρωπο ως αδελφό και αδελφή μας. Γι' αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει ποτέ να φοβάται το έργο της Εκκλησίας.

Ναι, μπορούμε να λάβουμε τα μυστήρια πιο εύκολα στις τοπικές ενοριακές εκκλησίες μας, αλλά αν παραμελούμε τις εκκλησίες του χωριού μας, παραμελούμε όλες τις ψυχές που ζουν εδώ. Ένα από τα συγκεκριμένα σημάδια της καρποφορίας των Μυστηρίων είναι η οικοδόμηση της ανθρώπινης αδελφότητας. Ολόκληρος ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αδελφότητα, φιλία και καλοσύνη. Η παρουσία μας εδώ πρέπει να γίνει κατανοητή από αυτή τη θέση. Βρισκόμαστε εδώ επειδή μόνο ο Αναστημένος Χριστός είναι ικανός να ανακουφίσει τα βάσανα της πληγωμένης ανθρωπότητας (Πάπας Φραγκίσκος). Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα προσελκύσει τους νέους μας να επιστρέψουν στα χωριά.

Αν κάνουμε το λάθος των προσώπων της παραβολής και βρούμε δικαιολογίες, όπως «η σειρά είναι πολύ μεγάλη», «όλο και λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν», «δεν έχει νόημα»... αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε χάσει την υπομονή μας με τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται πάντα, και συχνά είναι σαν ψίθυρος και πολύ σιωπηλός, αλλά εργάζεται. Αν εγκαταλείψουμε τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα, την Καρπάσια ή τον Κορμακίτη, θα είναι ένα σημάδι ότι έχουμε κουραστεί να περιμένουμε τον Θεό να κάνει κάτι.

Όταν δούμε τους αγαπημένους μας προγόνους στην αιωνιότητα, θα είναι ανυπόμονοι να δουν πώς περάσαμε τη χριστιανική μας ζωή. Ας μην τους απογοητεύσουμε λέγοντας ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε τον Θεό να δράσει.

Ας μας ανοίξει η Μαρία, Βασίλισσα των Αγγέλων και Βασίλισσα του Ασωμάτου, την πόρτα του Ιερού Οίκου της Ναζαρέτ, ώστε να ανακαλύψουμε πώς ένα μικρό σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό, μπορεί πράγματι να αλλάξει τον κόσμο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου