Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Categories
Archbishop’s Teaching

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ματθαίος 24: 1-14

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο σταυρός Σου, Κύριε, είναι το κλειδί για τον παράδεισο και μας ανοίγει τις πύλες που έκλεισε η αμαρτία του Αδάμ!»

Οι αναγνώσεις της Θείας Λειτουργίας μας οδηγούν στο τέλος του κόσμου και σε όλα τα σημάδια της έλευσης του. Η πρώτη γενιά των χριστιανών πίστευε ότι η «Ημέρα του Κυρίου» ήταν επικείμενη. Ο λόγος για την προσδοκία τους ήταν πολύ απλός: όλα όσα περιγράφει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο ήταν παρόντα σε εκείνη τη γενιά· στην πραγματικότητα, όσα περιγράφει ο Χριστός εξακολουθούν να συμβαίνουν. Επομένως, από την έλευση του Χριστού, ζούμε στις «τελευταίες ημέρες». Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με την πόρτα της καρδιάς μας ανοιχτή για την έλευση Του.

Αφού οι πρώτοι γονείς μας έσπασαν τη φιλία με τον Θεό και αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή Του να μην « φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», η ιστορία έφτασε σε αδιέξοδο, «όλοι γεννηθήκαμε με την αμαρτία που είναι ο θάνατος της ψυχής» (CCC#403). Αυτή η καταστροφική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος, λόγω της ανυπακοής και της υπερηφάνειας, είχε κλείσει τις πύλες του παραδείσου και είχε καταστήσει την ανθρώπινη ζωή βαριά και οδυνηρή. Ο Χριστός ήρθε και με το θάνατό Του και την ανάστασή Του άνοιξε τις πύλες του παραδείσου με το ξύλο του Σταυρού Του, σύμβολο της υπακοής και της ταπεινότητάς Του. Ο Σταυρός έχει γίνει όχι μόνο το κλειδί για τον παράδεισο, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης ζωής και της κοσμικής ιστορίας.

Το παλιό κλειδί της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Κορμακίτη ήταν επιδέξια σφυρηλατημένο, ώστε όχι μόνο να ανοίγει την πόρτα του παρεκκλησιού, αλλά και να μας εξηγεί την κατήχησή μας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά το κλειδί, η μεταλλική εγκοπή που αλληλεπιδρά με την κλειδαριά έχει ένα μικροσκοπικό σταυρό στο κέντρο της. Τι όμορφο παράδειγμα της πίστης μας. Μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου και μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να αποκαλύψει το νόημα της ανθρώπινης ιστορίας.

Συχνά χάνουμε τα κλειδιά μας και τα ψάχνουμε με απογοήτευση. Αλλά το κλειδί του Σταυρού βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου· μόνο εκείνοι που έχουν χάσει το νόημα της ζωής μπορούν να το χάσουν. Ας υψώσουμε τα μάτια μας προς τον Σταυρό και ας βρούμε το νόημα της ύπαρξής μας και την ελπίδα της μελλοντικής δόξας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

Second Sunday after Holy Cross

Matthew 24:1-14

Dear brothers and sisters in Christ,

“Your cross, O Lord, is the key to paradise and unlocks the gates for us that were closed by Adam’s sin!”

The readings of the Divine Liturgy point us to the end of the world and all the signs of its arrival.  The first generation of Christians thought that the ‘Day of the Lord’ was imminent.  The reason for their expectation was quite simple, everything that Christ describes in the Gospel was present to that generation; in fact, what Christ described is still taking place.  Therefore, ever since the coming of Christ, we have been living in the ‘last days’.  We must stand ready, with the door of our heart open for his coming.

After our first parents broke friendship with God and refused submission to his command to not ‘eat of the tree of knowledge of good and evil’ history was at a standstill, “we were all born afflicted with a sin which is the death of the soul” (CCC#403).  This catastrophic situation that man was in, because of disobedience and pride, had closed the gates of paradise and rendered human life burdensome and painful.  Christ came and by his death and resurrection opened the gates of paradise by the wood of his Cross, a symbol of his obedience and humility.  The Cross has become not only the key to paradise, but also the key to understanding human life and cosmic history.

The antique key of the old church of St. George in Kormakitis was expertly forged so as to not only open the door of the chapel but also to explain to us our catechism.  If you look closely at the key, the metal notch which interacts with the lock has a tiny cross in its center.  What a beautiful example of our faith.  Only the Cross of Christ can open the gates of paradise, and only the Cross of Christ can open the meaning of human history.

Frequently we lose our keys and look in frustration for them.  But the key of the Cross is at the center of the world; it can only be lost by those who have lost the meaning of life.  May we lift our eyes to the Cross and find the meaning to our existence and the hope of future glory.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Πρώτη Κυριακή μετά την ανύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Μάρκος 10 / 35 -45

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας αποτυπώνει με όμορφο τρόπο το μυστήριο του έργου της Λύτρωσης του Χριστού #607: «Η επιθυμία να αγκαλιάσει το σχέδιο του Πατέρα Tου για τη λυτρωτική αγάπη ενέπνευσε ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, καθώς το λυτρωτικό πάθος Tου ήταν ο ίδιος ο λόγος της Ενσάρκωσής Tου».

 

Όταν διαβάζουμε αυτά τα λόγια, μας κάνουν να σκεφτούμε τους φτωχούς αποστόλους Ιάκωβο και Ιωάννη που ήθελαν να αναρριχηθούν σε υψηλές θέσεις στη βασιλεία. Δεν είχαν καταλάβει τη λογική της βασιλείας. Είπαν ότι ήταν ικανοί να πιουν από το ποτήριο του Χριστού, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν τα παθήματα και τον θάνατο που θα υποστεί ο Χριστός. Η μαθηματική λογική της Βασιλείας είναι ότι αν θέλεις να ανέβεις ψηλά, πρέπει να κατέβεις πολύ χαμηλά: αν θέλεις να βασιλέψεις με τον Χριστό, πρέπει να υποφέρεις με τον Χριστό.

 

Στην αυστηρή και σκληρή πραγματικότητά του, ο Σταυρός του Χριστού δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι κάτι θετικό – δεν είναι μικρό πράγμα να ανακαλύψουμε ότι ο Σταυρός είναι το παγκόσμιο σύμβολο του πλεονεκτήματος. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο της λυτρωτικής Αγάπης του Θεού. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο ευλογίας και εύνοιας. Ο Σταυρός είναι ένα απαραίτητο μέσο πνευματικής καρποφορίας.

 

Γιατί λοιπόν φοβόμαστε τον Σταυρό; Γιατί παραπονιόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε τα δεινά; Έχουμε ξεχάσει πώς λυτρωθήκαμε; Έχουμε ξεχάσει ότι ο Σταυρός είναι ένα πλεονέκτημα, όχι ένα μειονέκτημα; Έχουμε ξεχάσει ότι μόνο μέσω του Σταυρού είμαστε πνευματικά γόνιμοι;

Όταν προκύπτουν δυσκολίες, ασθένειες ή προβλήματα, ας μην υποκύψουμε στον παράπονο. Ας αγαπήσουμε τον Σταυρό και ας τρέξουμε προς αυτόν, αντί να απομακρυνθούμε από αυτόν.

 

Με τον Σταυρό σταθερά στους ώμους μας, θα γίνουμε ένα με τον Χριστό και θα αγκαλιάσουμε το σχέδιο του Πατέρα για τη λυτρωτική αγάπη. Τα παθήματά μας και οι χαρές μας, ενωμένα με τον Χριστό, θα κάνουν τον δρόμο ευκολότερο για τους άλλους και θα τους προσφέρουν τη χάρη της Σωτηρίας. Αμήν.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Categories
Archbishop’s Teaching

First Sunday after Holy Cross

St. Mark (10:35-45)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Catechism of the Catholic Church expresses beautifully the mystery of Christ’s work of Redemption #607: “The desire to embrace his Father’s plan of redeeming love inspired Jesus’ whole life, for his redemptive passion was the very reason for his Incarnation.”

When we read these words, they make us think of the poor apostles James and John who wanted to ascend to high office in the kingdom. Hidden from their eyes was the mathematics of the Kingdom. They said they were able to drink of the chalice of Christ, but they could not have imagined the suffering and death that Christ would endure. The mathematics of the Kingdom is if you wish to go high, you must go very low: if you wish to reign with Christ, you must suffer with Christ.

In its stark and brutal reality, the Cross of Christ is not something negative, it is something positive – it is no small thing to discover that the Cross is the universal plus sign. The Cross is a sign of God’s redeeming Love; the Cross is a sign of blessing and favor; the Cross is an indispensable means of spiritual fruitfulness.

Why then do we fear the Cross? Why do we complain in the face of suffering? Have we forgotten how we were redeemed? Have we forgotten that the Cross is a plus, not a minus? Have we forgotten that it is only by the Cross that we are spiritually fruitful?

When hardship, sickness, or difficulties arise, let us not give into complaining. Let us love the Cross and run towards it, not away from it.
With the Cross firmly on our shoulders, we will become one with Christ and embrace the Father’s plan of redeeming love. Our sufferings and joys united to Christ, will make the path easier for others and obtain for them the grace of salvation.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

The Exaltation of the Glorious Cross

John 12 /20-32

Dear brothers and sisters in Christ,

“The message about the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God.”

In 1857, a piece of graffiti was uncovered in a building in Rome, on the Palatine Hill. Archeologists dated it from the first century A.D. The image depicts a human-like figure affixed to a cross and possessing the head of a donkey. To the left of the image is a young man – apparently intended to represent Alexamenos – as a Roman soldier or guard, raising one hand in a gesture possibly suggesting worship. Beneath the cross is a crude caption written in Greek as “Alexamenos worshipping his god”. The graffiti stands as testimony to the anti-Christian sentiment of ancient Rome and the mockery of the Cross of Christ.

We need to recover just how shocking the proclamation of the Cross was to the ancient world; this will help us to proclaim the message to our modern age. Death by crucifixion was the most humiliating death one could experience: the pain was limitless as it could go on for days and only the vilest criminals were subjected to it. That Christians chose to worship their God on a Cross was unlike any other religion in human history! It was a complete break from all other religious testimonies.

Man lost all his preternatural gifts, because of his disobedience at the foot of the Tree of Knowledge of Good and Evil in the garden of Eden. But through Christ’s obedience on the Wood of the Cross, man has received even greater gifts. What had been the source of man’s downfall has become the source of his restoration. Two trees, two Adams, two different results.

On this great feast of the Holy Cross during this Jubilee Year, we must be filled with a lot of hope, because this equation is the design of the Divine Logos. What appears to be the source of our downfall, can in fact, be the source of our restoration.
The thing that humiliates you, the events that break you, can in fact be a great grace and a source of endless blessings. We must not give into despair or wrong thinking. God who has saved you by the wood of the Cross, will also restore you by the very things in your life that give you the most grief.

We ask Our Lady who studied the Cross of Christ most perfectly to help us understand this Divine Science.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

Η ανύψωση του ένδοξου Σταυρού

Ιωάννης 12 / 20 – 32

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Το μήνυμα του σταυρού είναι ανοησία για όσους χάνονται, αλλά για εμάς που σωζόμαστε είναι η δύναμη του Θεού».

Το 1857, ένα γκράφιτι αποκαλύφθηκε σε ένα κτίριο στη Ρώμη, στον Λόφο Παλατίνο. Οι αρχαιολόγοι το χρονολόγησαν στον 1ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα απεικονίζει μια ανθρωποειδή μορφή στερεωμένη σε ένα σταυρό με κεφάλι γαϊδάρου. Στα αριστερά της εικόνας βρίσκεται ένας νεαρός άνδρας – προφανώς ο Αλεξαμένους – ως Ρωμαίος στρατιώτης ή φρουρός, που υψώνει το ένα χέρι σε μια χειρονομία που πιθανώς υποδηλώνει λατρεία. Κάτω από το σταυρό υπάρχει μια χονδροειδής λεζάντα γραμμένη στα ελληνικά που λέει «Ο Αλεξαμένους λατρεύει τον θεό του». Το γκράφιτι αποτελεί μαρτυρία του αντιχριστιανικού αισθήματος της αρχαίας Ρώμης και της διακωμώδησης του Σταυρού του Χριστού.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο συγκλονιστική ήταν η διακήρυξη του Σταυρού για τον αρχαίο κόσμο. Αυτό θα μας βοηθήσει να διακηρύξουμε το μήνυμα στη σύγχρονη εποχή. Ο θάνατος με σταύρωση ήταν ο πιο ταπεινωτικός θάνατος που μπορούσε να βιώσει κάποιος: ο πόνος ήταν ατελείωτος, καθώς μπορούσε να διαρκέσει για μέρες, και μόνο οι πιο άθλιοι εγκληματίες υποβάλλονταν σε αυτόν. Το γεγονός ότι οι χριστιανοί επέλεξαν να λατρεύουν τον Θεό τους πάνω σε ένα Σταυρό ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο σε καμία άλλη θρησκεία στην ιστορία της ανθρωπότητας! Ήταν μια πλήρης ρήξη με όλες τις άλλες θρησκευτικές μαρτυρίες.
Ο άνθρωπος έχασε όλα τα υπερφυσικά του χαρίσματα, λόγω της ανυπακοής του στους πρόποδες του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού στον κήπο της Εδέμ. Αλλά μέσω της υπακοής του Χριστού στο Ξύλο του Σταυρού, ο άνθρωπος έλαβε ακόμη μεγαλύτερα χαρίσματα. Αυτό που ήταν η πηγή της πτώσης του ανθρώπου έγινε η πηγή της αποκατάστασής του. Δύο δέντρα, δύο Αδάμ, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.

Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του Τιμίου Σταυρού, κατά τη διάρκεια αυτού του Ιωβηλαίου Έτους, πρέπει να γεμίσουμε με μεγάλη ελπίδα, διότι αυτή η εξίσωση είναι το σχέδιο του Θείου Λόγου. Αυτό που φαίνεται να είναι η πηγή της πτώσης μας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι η πηγή της αποκατάστασής μας. Αυτό που σας ταπεινώνει, τα γεγονότα που σας συντρίβουν, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια μεγάλη χάρη και πηγή ατελείωτων ευλογιών. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στην απελπισία ή σε λανθασμένες σκέψεις. Ο Θεός που σας έσωσε με το ξύλο του Σταυρού, θα σας αποκαταστήσει επίσης με τα ίδια τα πράγματα στη ζωή σας που σας προκαλούν τη μεγαλύτερη θλίψη.

Ζητάμε από την Παναγία, που μελέτησε τον Σταυρό του Χριστού με τον πιο τέλειο τρόπο, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη Θεία Επιστήμη. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Home Category Posts Home Category Posts New

Unity in Diversity 2025

Plenary Assembly of the Bishops of the Eastern Catholic Churches of Europe

2025_09_04_Incontro 2025_Programm_engl_WEB

Categories
Archbishop’s Teaching

14η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η Μάρθα και η Μαρία ( Λουκάς 10 / 38 - 42)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η Αγιοκατάταξη των Μακαρίων Τζόρτζιο Φρασσάτι και Κάρλο Ακουτίς

Σήμερα, στην αγία πόλη της Ρώμης, ο αγαπημένος μας Άγιος Πατέρας, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, θα ανακηρύξει επίσημα για όλη την Εκκλησία δύο νέους αγίους, τον Τζόρτζιο Φρασσάτι και τον Κάρλο Ακουτίς. Και οι δύο νέοι αυτοί άνδρες έφυγαν από τη ζωή πολύ νέοι· όμως μέσα στη σύντομη πορεία τους, δείχνουν ότι το να ζει κανείς για τον Χριστό δεν αφαιρεί τίποτε από τη ζωή, αλλά την γεμίζει με νόημα και χαρά.

Οι άγιοι είναι οι ειδικοί της ακρόασης. Όπως η Μαρία της Βηθανίας, οι άγιοι είναι προσεκτικοί στη φωνή του Χριστού. Τον ακούν στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, Τον ακούν στη διδασκαλία της Εκκλησίας, Τον ακούν στις φωνές των φτωχών και των μεταναστών, Τον ακούν στη σιωπή του Παναγίου Μυστηρίου. Οι άγιοι δεν αρκούνται να ακούνε τον Ιησού· Τον προσέχουν. Αυτό το έργο της ακρόασης είναι η ανακάλυψη της φωνής του Χριστού σε όσους βρίσκονται δίπλα μας, στις οικογένειές μας και στον χώρο εργασίας μας. Είναι ακόμη και η προσπάθεια να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού στους συγχρόνους μας, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία. Ακόμα και στην αποξένωσή τους, είναι πλάσματα του Λόγου, της λογικής, και μπορούν, χωρίς να το γνωρίζουν, να μεταδίδουν την αλήθεια. Χρειαζόμαστε καρδιές και αυτιά ικανά να ακούν τον Χριστό που μιλά από τα πιο απίθανα μέρη.

Η καημένη η Μάρθα, μέσα στη γεμάτη μέριμνες κουζίνα της Βηθανίας, μπορούσε να ακούει τον Χριστό να μιλά στο άλλο δωμάτιο, αλλά ήταν τόσο αποσπασμένη που δεν μπορούσε να Τον προσέξει. Είχε επικεντρωθεί στα προβλήματά της, στις δυσκολίες και τις αποτυχίες της. Άκουγε τον εαυτό της και μόνο από απόσταση τον Ιησού.

Ο Θείος Λόγος δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα ως μια εξατομικευμένη παραβολή: έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο Θεός μας δείχνει ότι πρέπει να ακούμε διπλάσια απ’ όσο μιλάμε· και ότι η ακρόαση είναι διπλάσια δύσκολη από την ομιλία.

Είθε η Ευλογημένη Μητέρα μας, της οποίας την όμορφη γέννηση θα εορτάσουμε αύριο (για εμάς τους Μαρωνίτες, θυμόμαστε την Κυρία μας της Μαρκί!) στις 8 Σεπτεμβρίου, να πρεσβεύει για όλους μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι ακροατές! Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

14th Sunday of Pentecost

Pastoral Letter to the People of God – The Maronites of Cyprus On Priestly Vocations, the Roots of Faith, and the Hope of Tomorrow

Archbishop’s Teaching, Home Category Posts New Leave a comment

Pray daily for vocations

Beloved in Christ,

Our brother priests, sons and daughters of this cherished Eparchy,

 

Ever since we came to know more deeply the history of the Maronites of Cyprus, and since we began to serve this blessed island — adorned by the prayers of our patriarchs, bishops, priests and monks , watered by the tears of mothers and fathers, and sanctified by the footsteps of saints — our hearts and minds have been entirely focused on the future of this authentic Maronite presence.

Yes, we are constantly concerned about the fate of our villages and the paths that might lead us back to them, about how to preserve our identity, our language, our customs, and our traditions. But we believe, with all our hearts, that none of this will last or bear fruit

unless it is rooted in faith and built upon a deep spiritual life.

That is why we proclaim clearly:

Our absolute pastoral priority is the care for the spiritual life of our people, and the strengthening of the bond between the Maronites of Cyprus and the Maronite Church—not just in words, but in daily life, through the sacraments, prayer, and a living priestly presence that comes from within their own community.

This bond can only be fulfilled and bear fruit if the Maronites of Cyprus themselves take responsibility for it, and realize that the Church is not just something they attend —it is something they build and serve!

 

Here lies the urgent and essential need for priestly vocations. Vocations that are born from the heart of our community, that carry in their spirit the language of the land, the history of the people, and the hope of the Eparchy.

 

This is why we have set before us a vital and unwavering goal:

To build a spiritual environment that nurtures vocations, to discover and accompany them, to help them grow, and to lead them to the fullness of the priestly ministry.

 

Our measure of success is not the number of projects we complete, nor the beauty of restored buildings, but rather the number of vocations the Holy Spirit awakens in the hearts of our youth, and the number of sincere “yeses” spoken by young Cypriots to Jesus Christ.

 

How great our joy will be when we see among our youth new priests, deacons, and servers,

who receive the torch, lift the cross, and lead the flock to the green pastures of life.

 

We are grateful for the service of bishops and priests who have come from Lebanon and elsewhere, but we are convinced that true success happens only when we plant and harvest from our own soil.

 

Our ambition, our hope, and our effort is for the Maronite Eparchy of Cyprus to become a source of vocations, not only for our own parishes, but for the service of the Maronite Church throughout the world — as in the days of our ancestors:

Patriarch Cyril of Cyprus, remembered by Patriarch Douaihy, and Father Andraos Iskandar, assistant to Patriarch Sema‘an at the Lebanese Synod, and so many others whose lives testify to the spiritual fruitfulness of this island.

 

Among the projects we are working on is the creation of a Maronite seminary in Cyprus,

or at least a Cypriot section within the Patriarchal Seminary, with a program tailored to the identity of the Maronites of the island, that would strengthen their sense of belonging to the Antiochene Maronite Church.

 

Dear beloved,

These are not passing wishes, but a call to life — a responsibility that concerns our very future. If we do not sow today, we will not reap tomorrow. And if we do not stay watchful now, we will regret it later.

 

Cyprus needs priests from among her sons!

This is the Lord’s call to our Church today… will we respond?

 

We call upon you all, in the name of the Lord and with sincere pastoral love, to:

Encourage priestly vocations without fear or hesitation.

Accompany our youth spiritually with depth and trust.

Pray daily for vocations.

Make every Maronite home fertile ground for vocations and servants of the altar.

Plant a culture of consecration and service within your families.

We place this journey in the hands of the Lord, and we implore the intercession of His Holy Mother Mary, Mother of Priests, of Saints Paul and Barnabas, the Apostle of the Nations and the native son of Cyprus, of Saint Maron, our father and protector, of Saint Charbel, the burning flame of monastic love for the Church, and of Saint John Mary Vianney, the Curé of Ars and model of faithful pastors, that He may inspire our youth and send workers into His harvest from this land He has loved.

 

With you, for you, and on your behalf, we pray and serve,

 

† Selim Sfeir

with his brother priests serving in the Maronite Eparchy of Cyprus

 

Nicosia, 4 August 2025

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ποιμαντική Επιστολή με την ευκαιρία της Ανακήρυξης του Μακάριου Πατριάρχη Στέφανου Ντουεΐχι

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Αγαπητά μου παιδιά στην Κύπρο, Αδελφοί και αδελφές στην πίστη και στην ελπίδα,

Σήμερα, καθώς η Εκκλησία γιορτάζει την ανακήρυξη του Μακάριου Πατριάρχη Στέφανου Ντουεΐχι, γεμίζουμε με ουράνια χαρά. Είναι ο πρώτος Μαρωνίτης Πατριάρχης που ανακηρύσσεται μακάριος, και είναι για εμάς όχι μόνο πηγή υπερηφάνειας, αλλά και βαθιάς πνευματικής ενθάρρυνσης.

 

Τιμούμε σήμερα όχι μόνο τον Πατριάρχη των Μαρωνιτών, αλλά τον ποιμένα που υπηρέτησε την Κύπρο, που αγαπούσε αυτόν τον λαό, και που χειροτονήθηκε Πατριάρχης ενώ ήταν επίσκοπός μας. Εδώ, στην ευλογημένη αυτή γη, έζησε, προσευχήθηκε και υπηρέτησε. Από εδώ, το Άγιο Πνεύμα τον κάλεσε στο πατριαρχικό αξίωμα το 1670.

 

Ο Μακάριος Ντουεΐχι είναι δικός μας· είναι κομμάτι της ιστορίας μας και της πνευματικής μας ταυτότητας. Μας καλεί σήμερα να μην ζήσουμε αυτή την τιμή σαν μια εξωτερική εορτή, αλλά σαν προσωπική και κοινοτική κλήση προς την αγιότητα.

 

Η Κύπρος των Μαρωνιτών είναι φως μέσα στο Αιγαίο. Και εσείς, αγαπητοί μου, είστε η ζωντανή συνέχεια αυτής της παρουσίας. Ας αφήσουμε τον Πατριάρχη Ντουεΐχι να μας εμπνέει με τη σοφία του, με την αγάπη του για την Εκκλησία, για τη λειτουργία, για την παράδοση και την ενότητα.

 

Ας γιορτάσουμε, ας ευχαριστήσουμε, και ας προσευχηθούμε.

Ας ζήσουμε την πίστη μας με χαρά και δύναμη.

 

 

Και ας θυμόμαστε πάντα τα λόγια του:

«Μην εγκαταλείπεις ποτέ την Εκκλησία σου, γιατί σε αυτήν μόνο υπάρχει η ζωή, η αλήθεια και η σωτηρία.»

 

Με όλη μου την αγάπη και πατρική ευλογία,

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

2 Αυγούστου 2025

 

9th Sunday of Pentecost

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Jesus in the Synagogue (Luke 4 : 14-21)

Dear brothers and sisters in Christ,

“The Spirit of the Lord is upon me, because he has anointed me to bring good news to the poor. He has sent me to proclaim release to the captives and recovery of sight to the blind, to let the oppressed go free, to proclaim the year of the Lord’s favour!”

The Jubilee Year of Hope is almost half over! I am praying for all of you that this ‘year of the Lord’s favour’ may touch each of us. By our baptism, we have been made apostles of Jesus Christ, we have been given the Holy Spirit in wonderful way in the Sacrament of Confirmation. In Christ, we have experienced the fulfilment of these words: “The Spirit of the Lord is upon me!” We have been sent to be sowers of peace and joy along all the paths of the earth.

We may be tempted to imagine that sharing the Gospel is done in a spectacular way: knocking on doors, standing on street corners waving a sign, doing big and visible things! This temptation is hard to ignore in our multi-media world with loads of ‘influencers’ trying to get our attention.

I would like us to pray about the real work of sharing the Gospel: to serve! This great commission to serve is often unspectacular. Hidden in plain sight, we redeem with Christ our fellow man by serving one another. This fire that should burn in the hearts of all followers of Christ is from the Holy Spirit.
The Holy Spirit has given each of us a share in the common Priesthood of Jesus Christ- which is inseparable from but essentially distinct from the ministerial priesthood. Just as the ministerial priesthood is a life of complete and total service for their brothers and sisters, so too, the common priesthood of the faithful is lived out in all the various places of the human family. We spread the sweet odour of Christ, by forgetting about ourselves and seeking to help one another. Together, through our Baptism we commissioned to redeem the world with Christ.

In these wonderful days of summer rest, let us rededicate ourselves to seeking out little, humble deeds of service. Let us serve with a smile and without any desire for recompense.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

9η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching Leave a comment

O Ιησούς στη Συναγωγή (Λουκάς 4 / 14 – 21)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, επειδή με έχρισε να φέρω καλά νέα στους φτωχούς. Με έστειλε να κηρύξω την απελευθέρωση στους αιχμαλώτους και την ανάκτηση της όρασης στους τυφλούς, να ελευθερώσω τους καταπιεσμένους, να κηρύξω το έτος της εύνοιας του Κυρίου!»

Το Ιωβηλαίο Έτος της Ελπίδας έχει σχεδόν τελειώσει κατά το ήμισυ! Προσεύχομαι για όλους σας ώστε αυτό το «έτος της εύνοιας του Κυρίου» να αγγίξει τον καθένα μας. Με το βάπτισμά μας, γίναμε απόστολοι του Ιησού Χριστού, μας δόθηκε το Άγιο Πνεύμα με θαυμάσιο τρόπο στο Μυστήριο του Χρίσματος. Εν Χριστώ, έχουμε βιώσει την εκπλήρωση αυτών των λόγων: «Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου!» Έχουμε σταλεί για να γίνουμε σπορείς ειρήνης και χαράς σε όλα τα μονοπάτια της γης.

Μπορεί να μπούμε στον πειρασμό να φανταστούμε ότι το μοίρασμα του Ευαγγελίου γίνεται με θεαματικό τρόπο: χτυπώντας πόρτες, στέκοντας στις γωνίες του δρόμου κουνώντας μια πινακίδα, κάνοντας μεγάλα και ορατά πράγματα! Αυτός ο πειρασμός είναι δύσκολο να αγνοηθεί στον πολυμεσικό μας κόσμο με τους πολλούς «επηρεαστές» που προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μας.

Θα ήθελα να προσευχηθούμε για το πραγματικό έργο της διανομής του Ευαγγελίου: να υπηρετούμε!
Αυτή η μεγάλη εντολή να υπηρετούμε είναι συχνά μη θεαματική. Κρυμμένη σε κοινή θέα, μαζί με τον Χριστό εξαργυρώνουμε τον συνάνθρωπό μας υπηρετώντας ο ένας τον άλλον. Αυτή η φωτιά που πρέπει να καίει στις καρδιές όλων των οπαδών του Χριστού προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα έχει δώσει στον καθένα από εμάς μερίδιο στην κοινή ιεροσύνη του Ιησού Χριστού- η οποία είναι αδιαχώριστη αλλά ουσιαστικά διαφορετική από την ιεροσύνη των λειτουργών. Ακριβώς όπως η υπηρεσιακή ιεροσύνη είναι μια ζωή πλήρους και ολοκληρωτικής υπηρεσίας για τους αδελφούς και τις αδελφές τους, έτσι και η κοινή ιεροσύνη των πιστών βιώνεται σε όλα τα διάφορα μέρη της ανθρώπινης οικογένειας. Διαδίδουμε τη γλυκιά οσμή του Χριστού, ξεχνώντας τον εαυτό μας και προσπαθώντας να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Μαζί, μέσω του Βαπτίσματός μας αναθέτουμε να λυτρώσουμε τον κόσμο με τον Χριστό.

Σε αυτές τις υπέροχες ημέρες της καλοκαιρινής ξεκούρασης, ας αφιερωθούμε ξανά στην αναζήτηση μικρών, ταπεινών πράξεων προσφοράς. Ας υπηρετήσουμε με χαμόγελο και χωρίς καμία επιθυμία για ανταμοιβή. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

8η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Ιησούς ο Αγαπημένος Υπηρέτης (Ματθαίος 12 / 14 – 21)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Δεν θα τσακωθεί ούτε θα φωνάξει δυνατά, ούτε θα ακούσει κανείς τη φωνή του στους δρόμους. Δεν θα σπάσει ένα τσακισμένο καλάμι ούτε θα σβήσει ένα πυρακτωμένο φυτίλι μέχρι να φέρει τη δικαιοσύνη στη νίκη.»

Σήμερα, τα λόγια του Ιησού στη Θεία Λειτουργία φέρνουν στο νου τα λόγια της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας #2478: (...) ο καθένας πρέπει να φροντίζει να ερμηνεύει στο μέτρο του δυνατού τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις του πλησίον του με ευνοϊκό τρόπο: «Κάθε καλός χριστιανός οφείλει να είναι πιο έτοιμος να δώσει μια ευνοϊκή ερμηνεία στη δήλωση του άλλου παρά να την καταδικάσει. Αν όμως δεν μπορεί να το κάνει αυτό, ας ρωτήσει πώς την καταλαβαίνει ο άλλος. Και αν ο δεύτερος την καταλαβαίνει άσχημα, ας τον διορθώσει ο πρώτος με αγάπη. Αν αυτό δεν αρκεί, ας δοκιμάσει ο χριστιανός όλους τους κατάλληλους τρόπους για να φέρει τον άλλον σε σωστή ερμηνεία, ώστε να σωθεί.» - Άγιος Ιγνάτιος Λογιόλα, Πνευματικές ασκήσεις, 22

Αυτό το απόσπασμα της Κατήχησης αξίζει να το αντιγράψει ο καθένας μας, να το τοποθετήσει σε ένα μέρος όπου θα το βλέπει καθημερινά και να προσπαθήσει να το απομνημονεύσει!

Η σημερινή τεχνολογία έχει κάνει πολλούς από εμάς «πολεμιστές του πληκτρολογίου» και πολύ συχνά είμαστε έτοιμοι να συντρίψουμε και να καταστρέψουμε τον ψηφιακό μας αντίπαλο. Αυτή η επιθυμία να κυριαρχήσουμε είναι μέρος της πληγωμένης ανθρώπινης φύσης μας. Η χάρη του Θεού, που είναι διαθέσιμη στα μυστήρια, έχει σκοπό να μας θεραπεύσει από αυτές τις πληγές και να μας κάνει να μοιάσουμε περισσότερο στον Χριστό.
Είθε αυτές οι όμορφες καλοκαιρινές ημέρες της θερινής ανάπαυσης να είναι μια εξαιρετική στιγμή για τον καθένα μας να είναι πιο ανοιχτός και γενναιόδωρος απέναντι στην οικογένειά μας, τους φίλους μας, ακόμη και σε εκείνους με τους οποίους δεν συμφωνούμε. Αμήν

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

8th Sunday of Pentecost

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Jesus the Servant Beloved (Matthew 12:14-21)

Dear brothers and sisters in Christ,

“He will not wrangle or cry aloud, nor will anyone hear his voice in the streets. He will not break a bruised reed or quench a smouldering wick until he brings justice to victory.”

Today, the words of Jesus in the Divine Liturgy bring to mind the words of the Catechism of the Catholic Church #2478: (…) everyone should be careful to interpret insofar as possible his neighbour’s thoughts, words, and deeds in a favourable way: ‘Every good Christian ought to be more ready to give a favourable interpretation to another’s statement than to condemn it. But if he cannot do so, let him ask how the other understands it. And if the latter understands it badly, let the former correct him with love. If that does not suffice, let the Christian try all suitable ways to bring the other to a correct interpretation so that he may be saved.’ – St. Ignatius of Loyola, Spiritual Exercises, 22

This passage of the Catechism deserves to be photocopied by each of us, placed in a place where we can see it every day, and even try to memorise it!

The technology of today has made many of us into ‘keyboard warriors’ and too often we are ready to crush and destroy our digital opponent. This desire to dominate is part of our wounded human nature.
The grace of God, available in the sacraments, is meant to heal us of these wounds and to make us more like Christ.

May these beautiful summer days of summer rest be an excellent time for each of us to be more open and generous towards our family, our friends and even those we do not agree with.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

7η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Η αποστολή των 72 αποστόλων (Λουκάς 10 / 1 – 7)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Και τους είπε: Ο θερισμός είναι άφθονος, αλλά οι εργάτες είναι λίγοι- ζητήστε, λοιπόν, από τον Κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες στον θερισμό Tου.»

Η παράδοση μας λέει ότι μεταξύ των 72 μαθητών που συγκεντρώθηκαν γύρω από τον Ιησού και τους αποστόλους και οι οποίοι στάλθηκαν για να προετοιμάσουν τις κοινότητες για το κήρυγμα του Ιησού, ήταν και ο απόστολος της Κύπρου, ο Απόστολος Βαρνάβας. Ο Απόστολος Βαρνάβας ήταν Κύπριος, γεννημένος από Εβραίους γονείς. Η πρώιμη Εκκλησία είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον Βαρνάβα αποκαλώντας τον «γιο της ενθάρρυνσης», επειδή ήταν τόσο εξυπηρετικός και ευγενικός. Ήταν ο Απόστολος Βαρνάβας που πήρε το ρίσκο να πάει να βρει τον Σαούλ από την Ταρσό και να τον φέρει στην Αντιόχεια για να βοηθήσει στην οικοδόμηση της εκκλησίας εκεί. Ήταν αυτός ο ίδιος ο Σαούλ που έγινε ο Παύλος, ο απόστολος των εθνών. Ο Απόστολος Βαρνάβας συνόδευσε τον Παύλο εδώ στην Κύπρο, και ήταν εδώ που ο Βαρνάβας έμεινε και διακήρυξε το Ευαγγέλιο και έθεσε τα θεμέλια της χριστιανικής κοινότητας εδώ. Τελικά, έδωσε μαρτυρία για την πίστη του στον Ιησού Χριστό με το να στεφθεί με μαρτυρικό θάνατο σε αυτό το όμορφο νησί.

Το Άγιο Πνεύμα συνεχίζει να στέλνει εργάτες στον θερισμό, αλλά ο λόγος του Χριστού εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα: «οι εργάτες είναι λίγοι», διότι «η ιεραποστολική προσπάθεια απαιτεί υπομονή». (CCC 854). Τα λόγια του Ιησού Χριστού αντηχούν στις μέρες μας: «οι εργάτες είναι λίγοι» ακριβώς επειδή τόσο λίγοι από εμάς έχουν αποκτήσει την αρετή της υπομονής. Στην ξεπεσμένη φύση μας αρέσουν οι εύκολες λύσεις, οι γρήγορες λύσεις, και όλοι ελπίζουμε να αποφύγουμε τη σκληρή δουλειά.
Σίγουρα, δεν υπάρχει έλλειψη ανθρώπων που εργάζονται, αλλά μας λείπουν άνθρωποι που θα αναλάβουν το πιο δύσκολο έργο, το κήρυγμα και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Η μετάδοση της πίστης, η οικοδόμηση της Εκκλησίας και η διακήρυξη του Ευαγγελίου δεν είναι εύκολο έργο, διότι θα υπάρξουν πολλές στιγμές ήττας και οπισθοδρόμησης. (CCC 854)

Καθένας από εμάς πρέπει να παρακαλέσει το Άγιο Πνεύμα για το χάρισμα και την αρετή της υπομονής. Η υπομονή θα μας εμποδίσει να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και να παραιτηθούμε όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ας εναποθέσουμε τον εαυτό μας και την κοινότητά μας στα χέρια του Αγίου Πνεύματος και ας ζητήσουμε την αρετή της υπομονής, ώστε να μπορέσουμε να θεωρηθούμε πραγματικοί εργάτες στο έργο του Κυρίου. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

7th Sunday of Pentecost

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Sending of the Seventy-two (Luke 10:1-7)

Dear brothers and sisters in Christ,

“He said to them, “The harvest is plentiful, but the labourers are few; therefore, ask the Lord of the harvest to send out labourers into his harvest.”

Tradition tells us that among the 72 disciples that gathered around Jesus and the apostles, and who were sent out to prepare communities for the preaching of Jesus, was the apostle of Cyprus, St. Barnabas. St. Barnabas was a Cypriot born of Jewish parents. The early Church had great confidence in Barnabas calling him the ‘son of encouragement’ because he was so helpful and kind. It was St. Barnabas who took the risk of going to find Saul of Tarsus and bringing him to Antioch to help build up the church there. It was this same Saul who became Paul, the apostle to the Gentiles. St. Barnabas accompanied Paul here to Cyprus, and it was here that Barnabas stayed and proclaimed the Gospel and laid the foundations of the Christian community here. Ultimately, he gave testimony to his faith in Jesus Christ by being crowned with martyrdom on this beautiful island.

The Holy Spirit continues to send out labourers into the harvest, but the word of Christ are still true today: ‘the labourers are few” because “the missionary endeavor requires patience.” (CCC 854). The words of Jesus Christ echo in our day: “the labourers are few” precisely because so few of us have acquired the virtue of patience. Our fallen nature likes easy solutions, quick fixes, and we all hope to avoid hard work. Certainly, there is no shortage of people who work, but we are short of people who will undertake the most difficult work, the preaching and teaching of the Gospel. The transmission of the faith, the building of the Church, and the proclamation of the Gospel are not easy tasks because there will be many moments of defeat and set back. (CCC 854)

Each of us must beg the Holy Spirit for the gift and the virtue of patience. Patience will stop us from throwing up our hands and quitting when things don’t go well. Let us place ourselves and our community in the hands of the Holy Spirit and ask for the virtue of patience so we can be counted as real labourers in the Lord’s work.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

6η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Η αποστολή των Αποστόλων (Ματθαίος 10 / 16 - 25)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Όταν σας παραδώσουν, μην ανησυχείτε για το πώς θα μιλήσετε ή για το τι θα πείτε-για το τι θα πείτε θα σας δοθεί εκείνη τη στιγμή- γιατί δεν είστε εσείςπου μιλάτε, αλλά το Πνεύμα του Πατέρα σας που μιλάει μέσω εσάς».

Η Μαρωνιτική Εκκλησία γιορτάζει αυτή την Κυριακή την αποστολή των Αποστόλων. Ακούμε ένα απόσπασμα από το ευαγγέλιο του Ευαγγελιστή Ματθαίου που προέρχεται από την περίοδο πριν από το Πάθος, το Θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού. Αυτά τα λόγια που είπε ο Χριστός είναι προ την έλευση του Αγίου Πνεύματος και τη δόξα Του. Ο Χριστός αποκαλύπτει την δύναμη του Αγίου Πνεύματος και το έργο Του σε κάθε μαθητή, μεταδίδοντας γνώση, σοφία και καρτερία.

Ο Άγιος Ματθαίος Αγιαρίγκας είναι ένας από τους μόλις 21 ανθρώπους που αναγνωρίζονται επίσημα ως μάρτυρες του 21ου αιώνα τόσο από την Κοπτική Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και από την Καθολική Εκκλησία. Έχει μια ακόμη διάκριση:
Είναι ο μόνος μεταξύ των 21 που δεν ήταν Κόπτης Ορθόδοξος Χριστιανός. Υπάρχουν μάλιστα κάποιες εικασίες ότι μπορεί να μην ήταν ούτε καθολικός.

Ο Αγιαρίγκας αποκεφαλίστηκε μαζί με 20 συναδέλφους του οικοδόμους από μαχητές του Ισλαμικού Κράτους σε μια παραλία στη Λιβύη τον Φεβρουάριο του 2015. Αγιοποιήθηκαν μαζί ως μάρτυρες λίγες ημέρες αργότερα από τον Κόπτη Ορθόδοξο Πάπα Tαβαδρού Β'.

Τον Μάιο του 2023, ο Πάπας Φραγκίσκος, με τη συγκατάθεση του Πάπα Ταβαδρού Β', ανακοίνωσε ότι οι 21 μάρτυρες θα «συμπεριληφθούν στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο ως ένδειξη της πνευματικής κοινωνίας που ενώνει τις δύο Εκκλησίες μας».

Γνωρίζουμε υπερβολικά λίγα πράγματα για τον Ματθαίο Αγιαρίγκα. Οι περισσότερες πηγές συμφωνούν ότι ήταν από την Γκάνα, αν και υπάρχουν κάποιες εικασίες ότι μπορεί να ήταν από τo Τσαντ που συνορεύει με τη Λιβύη. Πολλές αναφορές δείχνουν ότι ανατράφηκε χριστιανικά. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Αγιαρίγκας ήταν καθολικός. Αν και ορισμένοι πιστεύουν ότι δεν είχε βαπτιστεί και ως εκ τούτου πιστεύουν ότι το μαρτύριό του ήταν ένα «βάπτισμα του αίματος», δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι δεν είχε βαπτιστεί. Στην πραγματικότητα, ο ηρωικός του θάνατος φαίνεται να υποδηλώνει τη δύναμη της χάρης του μυστηρίου του βαπτίσματος.

Όπως τόσοι άλλοι από την Αφρική, εγκατέλειψε το σπίτι και την οικογένειά του για να βελτιώσει την κατάστασή του, βρίσκοντας δουλειά όπου μπορούσε. Στις αρχές του 2015, έφτασε στη λιβυκή λιμενική πόλη της Σύρτης, έχοντας ενταχθεί σε μια ομάδα Κοπτών ορθόδοξων εργατών οικοδομών από διάφορα χωριά της Αιγύπτου.

Το διαβόητο πλέον βίντεο που κυκλοφόρησε από το Ισλαμικό Κράτος τον Φεβρουάριο του 2015 δείχνει τους μάρτυρες με φωτεινές πορτοκαλί φόρμες, να οδηγούνται στις ακτές της Λιβύης, ακολουθούμενοι από μαυροντυμένους τζιχαντιστές του ISIS. Οι μάρτυρες φαίνονται καθαρά να προσεύχονται τις τελευταίες στιγμές πριν από την εκτέλεσή τους. Ο Ματθαίος, ο οποίος σαφώς δεν ήταν Αιγύπτιος, είχε την ευκαιρία να γλιτώσει από αυτόν τον φρικτό θάνατο με αποκεφαλισμό. Ερωτηθείς από τους απαγωγείς του, ο Ματθαίος λέγεται ότι είπε: «Ο Θεός τους είναι ο Θεός μου».

Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται πάντα. Ως μαθητές του Χριστού, ποτέ δεν ξέρουμε πότε μπορεί να δοκιμαστεί η πίστη μας. Η απλή ομολογία πίστης που έκανε ο Άγιος Ματθαίος Αγιαρίγκας είναι μια μαρτυρία ότι το Άγιο Πνεύμα εργάζεται στις καρδιές όλων των ανθρώπων, οδηγώντας τους στην αλήθεια και μαρτυρώντας για τον Χριστό. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Martha and Mary (Luke 10 : 38-42)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Canonization of Blessed Giorgio Frassati and Blessed Carlos Acutis.

Today in the holy city of Rome, our beloved Holy Father, Pope Leo XIV will solemnly elevate for the whole Church two new saints, Giorgio Frassati and Carlos Acutis. Both of these young men died very young, yet in their brief journey, they show that living for Christ takes nothing away from life but fills it with meaning and joy.

The saints are the experts in listening. Like Mary of Bethany, the saints are attentive to the voice of Christ.  They hear Him in the reading of the Gospel, they hear Him in the voice of the Church’s teaching, they hear Him in the voices of the poor and the immigrant, they hear Him in the silence of the Blessed Sacrament.  The saints don’t just hear Jesus, they listen to Him. This work of listening is to discover the voice of Christ in those right beside us, in our families and our place of work. It's also about trying to hear the voice of Christ in our contemporaries, some of whom are far from the Church.  Even in their estrangement, they are creatures of Logos, of reason, and can be unwitting transmitters of the truth.  We need to have hearts and ears capable of hearing Christ speaking from the most unlikely places.

Poor Martha in her busy kitchen of Bethany could hear Christ speaking in the other room, but she was so distracted, she couldn’t listen.  She got focused on her problems, her difficulties and her failures.  She was listening to herself and only hearing Jesus from a distance.

The Divine Logos created the human body as a custom designed parable: we have two ears and one mouth.  God is showing us that we have to do twice as much listening as we do speaking and listening is twice as hard as talking.

May our Blessed Mother, who’s beautiful birthday we shall celebrate tomorrow (for us Maronites, we think of our Lady of Mankee!) on September 8th, intercede for all of us to be betters listeners!

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Εορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Λουκάς 14: 16 -24

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος έδωσε ένα μεγάλο δείπνο και προσκάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πει στους προσκεκλημένους: «Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα τώρα». Καθώς συμμετέχουμε σε αυτή την ευλογημένη γιορτή της ανανέωσης της θυσίας του Ιησού Χριστού, μας συνοδεύει, όπως αρέσκεται να λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια μεγάλη ομήγυρη αγγέλων.

Αυτή η εκκλησία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, έχει σίγουρα το δικαίωμα να πιστεύει ότι αυτός ο μεγάλος στρατηλάτης των ουράνιων στρατευμάτων είναι παρών εδώ μαζί μας, προσφέροντας τη λατρεία του στην Αγία Τριάδα. Τον χαιρετούμε και τον ευχαριστούμε για την προστασία του. Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο, μας εξιστορεί μια παραβολή για κάποιον που παρέθεσε ένα μεγάλο δείπνο. Ο Κύριός μας συνεχίζει περιγράφοντας πώς οι καλεσμένοι άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες και να απαλλάσσονται από αυτό το μεγάλο συμπόσιο. Αυτή η παραβολή απευθυνόταν ως επίπληξη στους Ιουδαίους για την άρνησή τους να πιστέψουν και να δεχτούν τον Μεσσία τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση όλων των προφητειών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μέρος του Ισραήλ δέχτηκε τον Χριστό και έγινε η Καθολική Εκκλησία, αλλά η παραβολή είναι πολύ σαφής, πολλοί από τον ίδιο τον λαό του Κυρίου μας δεν Τον δέχτηκαν.

Θα ήθελα να προσαρμόσω αυτή την παραβολή στην παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε εδώ, στην σεβάσμια παλιά εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ασώματο. Το συμπόσιο της Θυσίας του Κυρίου μας, η μεγαλύτερη από όλες τις γιορτές, είναι έτοιμο μπροστά μας. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, γιατί όπου ένας έγκυρα χειροτονημένος ιερέας με δικαιοδοσία, χρησιμοποιώντας τις εγκεκριμένες λέξεις της αφιέρωσης, με την πρόθεση να κάνει ό,τι κάνει η Εκκλησία, και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα συστατικά του ψωμιού και του κρασιού, προσφέρει τη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, εκεί μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να λάβουμε την Θεία Κοινωνία. Αλλά θέλω να επιμείνω ότι είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία εδώ στον Ασώματο και στα παραδοσιακά μαρωνιτικά χωριά μας όσο πιο συχνά μπορούμε.

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, παράγραφος 2471, αναφέρει: «Ενώπιον του Πιλάτου, ο Χριστός διακηρύσσει ότι «ήρθε στον κόσμο για να μαρτυρήσει την αλήθεια». Ο χριστιανός δεν πρέπει λοιπόν να ντρέπεται να μαρτυρήσει τον Κύριό μας. Σε καταστάσεις που απαιτούν μαρτυρία της πίστης, ο χριστιανός πρέπει να την ομολογεί χωρίς αμφιβολία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου ενώπιον των δικαστών του».

Όταν σκεφτόμαστε καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές μας στον Χριστό να υποβάλλονται σε μια πραγματική δοκιμασία. Αλλά και εμείς εδώ στον Ασώματο αλλά και στην Αγία Μαρίνα έχουμε μια δοκιμασία, ένα είδος δοκιμασίας. Θα μαρτυρήσουμε τον Κύριό μας μπροστά στους γείτονές μας; Πολλοί από αυτούς που βρίσκονται τώρα σε αυτό το χωριό δεν είναι βαπτισμένοι, αλλά έχουν δικαίωμα στη μαρτυρία μας, στην κατάθεσή μας. Η μαρτυρία μας δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική. Δεν είμαστε εδώ σε μια πράξη ανυπακοής ή αντίστασης. Είμαστε εδώ επειδή είμαστε μέρος του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι πάντα στραμμένος προς τον Πατέρα. Κοιτάζοντας τον Πατέρα μαζί με τον Χριστό, βλέπουμε κάθε άνθρωπο ως αδελφό και αδελφή μας. Γι' αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει ποτέ να φοβάται το έργο της Εκκλησίας.

Ναι, μπορούμε να λάβουμε τα μυστήρια πιο εύκολα στις τοπικές ενοριακές εκκλησίες μας, αλλά αν παραμελούμε τις εκκλησίες του χωριού μας, παραμελούμε όλες τις ψυχές που ζουν εδώ. Ένα από τα συγκεκριμένα σημάδια της καρποφορίας των Μυστηρίων είναι η οικοδόμηση της ανθρώπινης αδελφότητας. Ολόκληρος ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αδελφότητα, φιλία και καλοσύνη. Η παρουσία μας εδώ πρέπει να γίνει κατανοητή από αυτή τη θέση. Βρισκόμαστε εδώ επειδή μόνο ο Αναστημένος Χριστός είναι ικανός να ανακουφίσει τα βάσανα της πληγωμένης ανθρωπότητας (Πάπας Φραγκίσκος). Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα προσελκύσει τους νέους μας να επιστρέψουν στα χωριά.

Αν κάνουμε το λάθος των προσώπων της παραβολής και βρούμε δικαιολογίες, όπως «η σειρά είναι πολύ μεγάλη», «όλο και λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν», «δεν έχει νόημα»... αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε χάσει την υπομονή μας με τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται πάντα, και συχνά είναι σαν ψίθυρος και πολύ σιωπηλός, αλλά εργάζεται. Αν εγκαταλείψουμε τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα, την Καρπάσια ή τον Κορμακίτη, θα είναι ένα σημάδι ότι έχουμε κουραστεί να περιμένουμε τον Θεό να κάνει κάτι.

Όταν δούμε τους αγαπημένους μας προγόνους στην αιωνιότητα, θα είναι ανυπόμονοι να δουν πώς περάσαμε τη χριστιανική μας ζωή. Ας μην τους απογοητεύσουμε λέγοντας ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε τον Θεό να δράσει.

Ας μας ανοίξει η Μαρία, Βασίλισσα των Αγγέλων και Βασίλισσα του Ασωμάτου, την πόρτα του Ιερού Οίκου της Ναζαρέτ, ώστε να ανακαλύψουμε πώς ένα μικρό σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό, μπορεί πράγματι να αλλάξει τον κόσμο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου