Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Homily of His Excellency Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

7th Sunday in Advent
Announcement to Joseph
Mt 1 : 18-25

Dear brothers and sisters in Christ,

The Good News of salvation continues its journey in hearts to rest on that
of Joseph, a carpenter from Nazareth, a righteous man of the line of King
David, husband of Mary.
Upset by the news of his beloved's pregnancy, Joseph cannot bring
himself to let her suffer the fate of stoning, should he repudiate her. Not
having yet grasped that he is in the presence of a mystery that is beyond
him, he delicately considers a repudiation made in secret...
Tormented by anguish, an angel comes to invite Joseph not to fear to
welcome Mary into his home, for she is pregnant by the power of the Holy
Spirit. Now, thanks to a dream, Joseph knows that the child that Mary is
carrying comes from the Holy Spirit. However, it will be up to him to give
him his name: Jesus, meaning "God Saves".
Joseph remains Mary's faithful husband and the child's adoptive father.
The child will be the son of Mary, adopted by Joseph, who will protect
and nurture him. He will watch over Jesus like a father. The child's destiny
is already revealed in his name: he will be the savior of his people.
Thus Joseph will see fulfilled before his astonished eyes the salvation of
God promised to his fathers for many generations. However, this did not
come about only because Joseph is a man of trust, a man of silent action
and a faithful man.
Man of trust, Joseph gives us a beautiful example of faith in God. He
invites us, who are worried today in the midst of so many trials in our
lives, never to doubt God, never to lose confidence in Him, to grow in
faith in Him who made Himself so close to us that He came to share our
human condition. Joseph invites us by his example not to let the hope in
Him die out in our hearts, the One who suffered with us but who, by His
resurrection, has definitively conquered evil and death.
Man of silent action today, in a noisy and agitated world, Joseph teaches
us to be silent within ourselves, to welcome a word from God and listen
attentively to it. This is sometimes difficult, but not impossible, if we
meditate on the life of Joseph, the silent man who acted without speaking,
who, enlightened by the grace of the Holy Spirit, acted according to his
conscience. Joseph teaches us that to do the will of God, we must first
gather ourselves, listen and meditate on His Word, which speaks to our
hearts.
Man faithful to the Law of God and to his commitment of love in
marrying Mary. Joseph teaches us how to remain faithful to our
commitment as Christians, baptized and called to enter into God's plan to
welcome His Son within us and help Him grow, so as to offer Him as
Good News to others.
As we prepare to celebrate the birth of Jesus Christ, St. Joseph teaches us
how to listen to and meditate on the Word of God in silence, and put it
into practice every day with a converted heart, to keep faithfully trusting
in God.
The testimony of the life of St. Joseph also teaches us that the Lord leads
us along paths we had not foreseen, but that He knows where to lead us to
enter eternal life by the grace of His Holy Spirit.
Let us ask Saint Joseph to watch over our family, over the Church and
over each of our lives. May he help us, with the intercession of Mary, in
these difficult times, to move forward fearlessly in faith, to grow
constantly in hope against any despair that threatens us, and to make our
hearts full of love for God and for those around us.

Prayer
Hail, guardian of the Redeemer, spouse of the Virgin Mary. To you God
entrusted his Son; in you Mary placed her trust; with you Christ became
man.
O blessed Joseph, be a father to us too, and lead us on the path of life.
Obtain for us grace, mercy and courage to live our faith in Jesus Christ of
whom you have taken care and defend us from all evil. Amen.
† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

7ème Dimanche du temps de l’Avent
Annonce faite à Joseph
Mt 1 : 18-25

Chers frères et sœurs en Christ,
La Bonne Nouvelle du salut continue son voyage dans les cœurs pour
reposer sur celui de Joseph, un charpentier de Nazareth, un homme juste
de la lignée du roi David, époux de Marie. Bouleversé à la nouvelle de la
grossesse de sa bien-aimée, Joseph ne peut se résoudre à ce qu’elle subisse
le sort de la lapidation, s’il venait à la répudier. N’ayant pas encore saisi
qu’il se trouve en présence d’un mystère qui le dépasse, il envisage avec
délicatesse une répudiation faite dans le secret…
Taraudé par l’angoisse, voici qu’un ange vient inviter Joseph à ne pas
craindre d’accueillir Marie chez lui, car elle est enceinte par la puissance
du Saint Esprit. Maintenant, grâce à un songe, Joseph sait que l’enfant que
Marie porte vient de l’Esprit Saint. Ce sera cependant à lui de lui donner
son nom : Jésus, c’est-à-dire « Dieu Sauve ».
Joseph demeurera l’époux fidèle de Marie et sera le père adoptif de
l’enfant. L’enfant sera le fils de Marie adopté par Joseph, qui le protègera,
le nourrira. Il veillera sur Jésus comme un père. Déjà la destinée de
l’enfant est dévoilée à travers son nom : il sera le sauveur de son peuple.
Ainsi Joseph va voir s’accomplir sous ses yeux émerveillés le salut de
Dieu promis à ses pères depuis de nombreuses générations. Cependant,
cela ne s’est pas réalisé que parce que Joseph est un homme de confiance,
un homme d’action mais dans le silence et un homme fidèle.
Homme de confiance, Joseph nous donne un bel exemple de foi en Dieu.
Il nous invite, nous qui sommes aujourd’hui inquiets au milieu de tant
d’épreuves dans notre vie, à ne jamais douter de Dieu, à ne jamais perdre
confiance en Lui, à grandir dans la foi en Celui qui s’est fait si proche de
nous qu’il est venu partager notre condition humaine. Joseph nous invite
par son exemple à ne pas laisser s’éteindre dans nos cœurs l’espérance en
Celui qui a souffert avec nous mais qui, par Sa résurrection, a vaincu
définitivement le mal et la mort.
Homme d’action dans le silence, aujourd’hui, dans un monde bruyant et
agité, Joseph nous apprend à faire silence en nous pour accueillir une
parole qui vient de Dieu et l’écouter attentivement. C’est parfois difficile
mais pas impossible si nous méditons la vie de Joseph le silencieux mais
l’homme qui agit sans parler, qui, éclairé par la grâce de l’Esprit Saint,
agit selon sa conscience. Joseph nous apprend que pour faire la volonté
de Dieu, il faut d’abord se recueillir, écouter et méditer sa Parole qui parle
à notre cœur.
Homme fidèle à la Loi de Dieu et à son engagement d’amour en épousant,
Marie. Joseph nous apprend comment rester fidèle dans notre engagement
de chrétien, baptisé et appelé à entrer dans le projet de Dieu pour accueillir
Son Fils en nous et le faire grandir pour l’offrir comme Bonne Nouvelle
aux autres.
En cette période de préparation à célébrer la naissance de Jésus Christ,
saint Joseph nous apprend comment écouter et méditer en silence la Parole
de Dieu et la mettre en pratique tous les jours avec un cœur converti pour
garder fidèlement confiance en Dieu.
Le témoignage de la vie de Saint Joseph nous apprend aussi que le
Seigneur nous conduit sur des chemins que nous n’avions pas prévus mais
qu’Il sait où nous conduire pour entrer dans la vie éternelle par la grâce
de Son Esprit Saint.
Demandons à saint Joseph de veiller sur notre famille, sur l’Eglise et sur
chacune de nos vies. Qu’il nous aide, avec l’intercession de Marie, en ces
temps difficiles, à avancer sans crainte dans la foi et à grandir sans cesse
dans l’espérance contre tout désespoir qui nous guette et de rendre notre
cœur plein d’amour pour Dieu et pour ceux qui nous entourent.

Prière
Salut, gardien du Rédempteur, époux de la Vierge Marie. À toi Dieu a
confié son Fils ; en toi Marie a remis sa confiance ; avec toi le Christ est
devenu homme.
O bienheureux Joseph, montre-toi aussi un père pour nous, et conduis-
nous sur le chemin de la vie. Obtiens-nous grâce, miséricorde et courage
pour vivre notre foi en Jésus Christ dont tu as pris soin et défends-nous de
tout mal. Amen.
† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Η περίοδος των Χριστουγέννων

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών
Κύπρου κ.Σελίμ Σφέιρ

Η Γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή
( Λουκάς 1 / 57 - 66)

Όταν συμπληρώθηκε ο καιρός να γεννήσει, η Ελισάβετ
έκανε γιο. Οι γείτονες και οι συγγενείς άκουσαν ότι ο Κύριος
έδειξε μεγάλη ευσπλαχνία σ' αυτήν και χαίρονταν μαζί της. Όταν
το παιδί έγινε οχτώ ημερών, ήρθαν να του κάνουν περιτομή και
ήθελαν να του δώσουν το όνομα Ζαχαρίας, όπως λεγόταν ο
πατέρας του. Η μητέρα του όμως είπε: «Όχι, Θα ονομαστεί
Ιωάννης». Τότε της είπαν: «Μα δεν υπάρχει κανένας απ' τους
συγγενείς σου που να έχει το όνομα αυτό». Με νοήματα ρώτησαν
τον πατέρα του τι όνομα θα ήθελε να δώσει στο παιδί αυτός
ζήτησε μια μικρή πλάκα και έγραψε: «Ιωάννης είναι το όνομά
του»· κι όλοι απόρησαν. Αμέσως το στόμα του άνοιξε, λύθηκε η
γλώσσα του και άρχισε να μιλάει δοξάζοντας το Θεό. Όλοι οι
κάτοικοι της γύρω περιοχής κυριεύτηκαν από δέος, και τα
γεγονότα αυτά διαδόθηκαν σ' ολόκληρη την ορεινή περιοχή της
Ιουδαίας. Όσοι τα άκουσαν τα κρατούσαν μέσα τους και
σκέφτονταν: «Τι θα γίνει άραγε το παιδί αυτό;» γιατί πραγματικά
τον προστάτευε ο Θεός.

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Για τους γονείς του, τον Ζαχαρία και την Ελισάβετ, η
γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή ήταν ένα απροσδόκητο
γεγονός, δεδομένου ότι ήταν ηλικιωμένοι και, κατά τη γνώμη
τους, το μέλλον δεν θα τους πρόσφερε πολλά. Τότε όμως συνέβη
το αδιανόητο, το απροσδόκητο, το αδύνατο. Ευχάριστα νέα, όπως
δεν τα περίμεναν ποτέ πριν! Ένας γιος στα γηρατειά τους.
Η γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή σηματοδοτεί επίσης τη
μετάβαση από τον νόμο στη χάρη, από τον Μωυσή στον Ιησού.
Το όνομα που έλαβε, Ιωάννης «Yo-Hanôn», που σημαίνει «ο
Θεός είναι τρυφερότητα», είναι το σημάδι του ελέους που έδειξε
ο Κύριος όχι μόνο στους γονείς του αλλά και στον λαό του. Μέσω
της γέννησής του, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας λέει ότι «τίποτα
δεν είναι αδύνατο για τον Θεό,» ότι ο Κύριος δεν έχει πει ακόμη
την τελευταία του λέξη στη ζωή μας και στον κόσμο. Μας
επιφυλάσσει ακόμη κάποιες εκπλήξεις. Η γέννηση του Ιωάννη
προδικάζει ήδη τη γέννηση Εκείνου για τον οποίο ο Ιωάννης
πετάχτηκε με χαρά στη μήτρα της μητέρας του...
Ο Ιωάννης δεν ήταν το Φως που ήρθε να διαλύσει το
σκοτάδι, αλλά ολόκληρη η ζωή του ήταν μια μαρτυρία για το φως
που τον φώτιζε: «Δεν είμαι ο Χριστός», είπε, «αλλά έχω σταλεί
πριν από αυτόν». Η αποστολή του ήταν να δώσει μαρτυρία για το
φως μπροστά στους ανθρώπους και να τους προετοιμάσει να το
υποδεχτούν. Ήταν η φωνή που φώναζε στην έρημο: «Ετοιμάστε
τους δρόμους του Κυρίου, ανοίξτε τα μονοπάτια του.» Βλέποντας
τον Ιησού να περνάει, δείχνει στους γύρω του «τον Αμνό του
Θεού.» Προτρέπει τον λαό του σε μεταστροφή, ώστε να μπορέσει
να δεχτεί το έλεος του Θεού και τον ερχομό του στις καρδιές του.
Η αποστολή του ολοκληρώθηκε, ο Ιωάννης έκανε ταπεινά
στην άκρη: «Αυτός πρέπει να υψωθεί και εγώ πρέπει να
σμικρυνθώ». Το μεγαλείο του έγκειται στο ότι άνοιξε το δρόμο
για τον Ιησού, τον Μεσσία, για να μπορέσει αυτός με τη σειρά
Του να εκπληρώσει την αποστολή Του, αυτή της θέσπισης, μέσω
του θανάτου και της ανάστασής Του, μιας νέας διαθήκης μεταξύ
του Θεού και εμάς...
Όλοι ανήκουμε σε αυτή τη νέα διαθήκη, επειδή έχουμε
βαπτιστεί στο πνεύμα και τη φωτιά της αγάπης του Θεού. Ας
αναγνωρίσουμε όμως ότι πρέπει ακόμη να ακούσουμε τον
προφητικό λόγο του Ιωάννη του Βαπτιστή που μας καλεί σε
μεταστροφή, την προτροπή του να επιστρέψουμε στον Ιησού, τον
Σωτήρα μας.
Ωστόσο, αν θέλουμε να καλωσορίσουμε το μήνυμα του
Ιωάννη του Βαπτιστή, πρέπει ταυτόχρονα να κάνουμε τη στάση
του δική μας, να μειώσουμε τους εαυτούς μας, να απαρνηθούμε
τους εαυτούς μας για να αφήσουμε τον Ιησού Χριστό να
μεγαλώσει μέσα μας, να γίνουμε μαθητές Του, αδελφοί και
αδελφές Του, αγαπημένοι φίλοι Του, ώστε ο Ιησούς να
κατοικήσει μέσα μας και να μας δώσει τη δύναμη να αγαπάμε, το
θάρρος να πιστεύουμε σ' Αυτόν παρά τα πάντα και την υπομονή
να ελπίζουμε ότι δεν θα μας εγκαταλείψει σε όποια κατάσταση κι
αν βρισκόμαστε.
Ακολουθώντας τα βήματα του Ιωάννη του Βαπτιστή, ας
θυμόμαστε ότι, μέσω του βαπτίσματος, έχουμε λάβει μια κλήση
και μια προφητική αποστολή, ότι καλούμαστε να διακηρύξουμε
την τρυφερότητα του Θεού εν Χριστώ που έρχεται να σώσει την
ανθρωπότητα, με τη μαρτυρία της ανανεωμένης ζωής μας, με τη
συνεχή μεταστροφή των καρδιών μας και με τις σχέσεις μας με
τους άλλους.

Προσευχή: Κύριε, Θεέ της αγάπης και του ελέους, ξύπνησε μέσα
μας τον ζήλο του Ιωάννη του Βαπτιστή για να μαρτυρήσουμε την
τρυφερότητά σου για μας και να αναγγείλουμε με θάρρος τον
ερχομό σου στην καρδιά του καθενός μας. Σε ευχαριστούμε μαζί
με την Ελισάβετ και τον Ζαχαρία, με ευγνωμοσύνη για τα
θαυμαστά πράγματα που κάνεις στη ζωή μας, μέσω του Ιησού
Χριστού, του αγαπημένου σου Υιού, και του Αγίου Πνεύματος.
Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Homily of His Excellency Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

6th Sunday in Advent
Nativity of John the Baptist
Luke 1:57-66

Dear brothers and sisters in Christ,

For his parents, Zechariah and Elizabeth, the birth of John the Baptist was
an unexpected event, since they were old and, in their eyes, the future had
little to offer them. But then came the inconceivable, the unexpected, the
impossible. Good news like they'd never expected before! A son in their
old age.
With the birth of John the Baptist, the passage from law to grace, from
Moses to Jesus, is also accomplished. His name, John "Yo-Hanôn", which
means "God is tenderness", is a sign of the Lord's mercy for his parents,
but also for his people. Through his birth, John the Baptist tells us that
"nothing is impossible for God", that the Lord has not yet said his last
word in our lives and in the world. He still has some surprises in store for
us. John's birth already anticipates the birth of the One for whom he leapt
with joy in his mother's womb...

John was not the Light who came to dispel the darkness, but his whole life
was a testimony to the light he was enlightened by: "I am not the Christ,"
he said, "but I have been sent before Him. His mission was to bear witness
to the light before men, and to prepare them to welcome it. He is the voice
crying out in the desert: "Prepare the ways of the Lord, make straight his
paths." Seeing Jesus passing by, he points to those around him as "the
Lamb of God". He exhorts his people to conversion, so that they can
receive God's mercy and his coming into their hearts.
His mission accomplished, John humbly fades away: "He must increase,
and I must decrease. His greatness was to have paved the way for Jesus,
the Messiah, to let him in turn fulfill his mission, that of inaugurating,
through his death and resurrection, a new covenant between God and us...
We all belong to this new covenant, having been baptized in the spirit and
fire of God's love. But let's face it, we still need to hear the prophetic word
of John the Baptist reminding us to repent, his exhortation to return to
Jesus our Saviour.
However, if we are to welcome the message of John the Baptist, we must
at the same time make his attitude our own, decreasing ourselves,
renouncing ourselves to let Christ Jesus grow within us by becoming his
disciples, his brothers and sisters, his beloved friends, so that Jesus may
dwell within us and give us the strength to love, the courage to believe in
Him despite everything, and the patience to hope that He will not abandon
us no matter our situation is.
Following John the Baptist, let us remember that, through baptism, we
have received a vocation and a prophetic mission, that we are called to
proclaim the tenderness of God in Christ who comes to save men, through
the witness of our renewed lives, by the permanent conversion of our
hearts and through our relationships with others.

Prayer:
Lord, God of love and mercy, arouse in us the zeal of John the Baptist to
bear witness to your tenderness for us, and courageously announce your
coming into the heart of each one of us. We thank you with Elizabeth and
Zechariah, in gratitude for the wonders you accomplish in our lives,
through Jesus Christ your beloved Son and the Holy Spirit. Amen.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

6ème Dimanche du temps de l’Avent

Nativité de Jean-Baptiste
Luc 1 : 57-66

Chers frères et sœurs en Christ,

La naissance de Jean-Baptiste fut pour ses parents Zacharie et Élisabeth
un événement inespéré, étant donné qu’ils étaient âgés et à leurs yeux
l’avenir ne devait plus leur offrir grand-chose. Mais voilà qu’est survenu
l’inconcevable, l’inattendu, l’impossible. Une bonne nouvelle comme ils
n’en attendaient plus ! Un fils dans leur vieillesse.
Avec la naissance de Jean Baptiste, s’accomplit aussi le passage de la loi
à la grâce, de Moïse à Jésus. Le nom qu’il reçoit, Jean « Yo-Hanôn » qui
veut dire « Dieu est tendresse », est le signe de la miséricorde que le
Seigneur a déployé sur ses parents mais aussi sur son peuple. Par sa
naissance, Jean-Baptiste nous dit que « rien n’est impossible à Dieu », que
le Seigneur n’a pas encore dit son dernier mot dans notre vie et dans le
monde. Il a encore de bonnes surprises à nous faire. La naissance de Jean
anticipe déjà la naissance de Celui pour qui jean a tressailli de joie dans
le ventre de sa mère…

Jean n’était pas la Lumière venue dissiper les ténèbres, mais toute sa vie
sera un témoignage rendu à cette lumière donc il est éclairé : « Je ne suis
pas le Christ, dit-il, mais je suis envoyé devant lui. » Sa mission était de
rendre témoignage à la lumière devant les hommes et de les disposer à
l’accueillir. Il est la voix qui crie dans le désert : « Préparez les chemins
du Seigneur, rendez droits ses sentiers. » Voyant Jésus qui passe, il le
désigne à ceux qui l’entourent comme « l’Agneau de Dieu ». Il exhorte
son peuple à la conversion afin qu’il soit capable de recevoir la
miséricorde de Dieu et sa venue dans les cœurs.
Sa mission accomplie, Jean s’efface humblement : « il faut qu’il grandisse
et que moi je diminue. » Sa grandeur, fut d’avoir tracé le chemin devant
Jésus le Messie pour le laisser à son tour accomplir sa mission, celle
d’inaugurer par sa mort et sa résurrection une nouvelle alliance entre Dieu
et nous…
Nous appartenons tous à cette nouvelle alliance puisque nous avons été
baptisés dans l’esprit et le feu de l’amour de Dieu. Mais reconnaissons
que nous avons toujours besoin d’entendre la parole prophétique de Jean
Baptiste nous rappeler à la conversion, son exhortation à revenir à Jésus
notre Sauveur.
Cependant, s’il nous faut donc accueillir le message de Jean-Baptiste, il
nous faut en même temps faire nôtre son attitude, diminuer nous-mêmes,
renoncer à nous-même pour laisser le Christ Jésus grandir en nous en
devenant ses disciples, ses frères et sœurs, ses amis bien-aimés pour que
Jésus habite en nous et nous donne la force d’aimer, le courage de croire
en Lui malgré tout et la patience d’espérer qu’Il ne nous abandonne pas
quelle que soit notre situation.
Á la suite de Jean Baptiste, rappelons-nous que, grâce au baptême, nous
avons reçu une vocation et une mission prophétique, que nous sommes
appelés à annoncer la tendresse de Dieu en Christ qui vient sauver les
hommes, par le témoignage de notre vie renouvelée, par la conversion
permanente de notre cœur et par nos relations avec les autres.

Prière :
Seigneur, Dieu d’amour et de miséricorde suscite en nous le zèle de Jean-
Baptiste pour témoigner de ta tendresse pour nous, et annoncer avec
courage ta venue dans le cœur de chacun de nous. Nous te rendons grâce
avec Elisabeth et Zacharie, en reconnaissance (plein de gratitude) pour ce
que tu accomplis de merveilles dans nos vies, par Jésus Christ ton Fils
bien aimé et le Saint-Esprit. Amen.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Η περίοδος των Χριστουγέννων

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών
Κύπρου κ. Σελίμ Σφέιρ

Η Μαριάμ επισκέπτεται την Ελισάβετ
( Λουκάς 1 / 39 - 45)

Αμέσως ύστερα, η Μαριάμ σηκώθηκε και πήγε
γρήγορα σε μια πόλη της ορεινής Ιουδαίας μπήκε στο σπίτι
του Ζαχαρία και χαιρέτησε την Ελισάβετ. Μόλις εκείνη
άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, το βρέφος που ήταν στα
σπλάχνα της σκίρτησε. Η Ελισάβετ τότε πλημμύρισε με το
Άγιο Πνεύμα και φώναξε με δυνατή φωνή: «Ευλογημένη
απ' το Θεό είσαι εσύ, περισσότερο από όλες τις γυναίκες!
Ευλογημένο και το παιδί που έχεις στα σπλάχνα σου! Αλλά
πώς μου έγινε αυτή η τιμή να με επισκεφθεί η μητέρα του
Κυρίου μου; Μόλις έφτασε στ' αυτιά μου η φωνή του
χαιρετισμού σου, σκίρτησε από αγαλλίαση το παιδί στα
σπλάχνα μου. Χαρά σ' αυτήν που πίστεψε ότι θα
εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος».

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Δεν χρειάζεται να ελέγχετε καθημερινά τα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης για να ξέρετε ότι ο κόσμος μας
βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση. Δεν υπάρχουν καλές
ειδήσεις που να μας δίνουν ελπίδα, που να μας
ενθαρρύνουν να πιστέψουμε ότι το αύριο μας θα είναι
ηλιόλουστο, δεν υπάρχουν καλές ειδήσεις που να κάνουν
τα παιδιά να ονειρεύονται ότι ο κόσμος στον οποίο
μεγαλώνουν είναι ένας καλός κόσμος για να ζουν. Δεν θα
μπορούσαν να υπάρξουν κάποια καλά νέα που θα
υπερέβαιναν τα δραματικά γεγονότα που περνάει ο κόσμος
μας; Πριν από περισσότερα από 2.000 χρόνια, μια καλή
είδηση κυκλοφορούσε σε αυτή την περιοχή της Μέσης
Ανατολής που σήμερα «φλέγεται» από τη βαρβαρότητα
ενός ανελέητου πολέμου. Αυτή η καλή είδηση πήρε σάρκα
και οστά στην καρδιά ενός κοριτσιού που ονομαζόταν
Μαρία...
Έχοντας υποδεχθεί τον Λόγο του Θεού που έλαβε
σάρκα και οστά, μετά την αναγγελία του αγγέλου του
Κυρίου, η Μαρία δεν έμεινε στο σπίτι. Η χαρά που έλαβε
από τον ευαγγελισμό την οδήγησε να τρέξει στη συγγενή
της Ελισάβετ για να μοιραστεί μαζί της τη χαρά των
θαυμάτων αυτού του Θεού, για τον οποίο τίποτα δεν είναι
αδύνατο, που δίνει απόγονο σε μια στείρα γυναίκα και
δίνει το παιδί του σε μια Παρθένο.
Περισσότερο από μια επίσκεψη φιλίας ή
αλληλοβοήθειας μεταξύ της Μαρίας και της Ελισάβετ,
είναι μια αμοιβαία αποκάλυψη για την οποία μας μιλάει
αυτή η επίσκεψη. Κάθε μία από τις δύο γυναίκες
αποκαλύπτει στην άλλη το μυστήριο της εκπληκτικής
μητρότητάς της. Ο χαιρετισμός της Μαρίας αποκαλύπτει
στην Ελισάβετ ότι φέρει το μυστήριο του ενσαρκωμένου
Θεού. Η Ελισάβετ αποκαλύπτει στη Μαρία ότι είναι η
μητέρα του Σωτήρα μέσα από την έκρηξη χαράς του
παιδιού της υπόσχεσης που κυοφορεί. Η Μαρία απαντά
στη χαρά της Ελισάβετ που αισθάνεται το παιδί να πηδάει
μέσα της με ένα τραγούδι αγαλλίασης, ένα άλμα πίστης
που την συγκινεί: «Χαρά σ' αυτήν που πίστεψε ότι θα
εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος».
Είναι αυτή η συγκίνηση της πίστης, όπως
επισημαίνει ο Πάπας Φραγκίσκος, που λείπει από τις
καρδιές μας, συνηθισμένες να ακούμε τον Λόγο του Θεού
κάθε Κυριακή, χωρίς αυτός ο Λόγος να διατηρεί τη γεύση
των Καλών Ειδήσεων για να αγγίζει τις καρδιές μας, να
μας μεταστρέφει, να αντλεί συνεχώς τη χαρά της ελπίδας
στη ζωή μας και να μας φωτίζει ώστε να μπορούμε να
αντιμετωπίσουμε τις δοκιμασίες της ζωής μας. Πώς, χωρίς
αυτό το Καλό Άγγελμα, μπορούμε να εξακολουθούμε να
έχουμε εμπιστοσύνη στην παρουσία του Κυρίου εν μέσω
των καταιγίδων της ζωής μας, ότι είναι μαζί μας ό,τι κι αν
συμβεί, ότι ό,τι είναι αδύνατο για εμάς δεν είναι αδύνατο
γι' Αυτόν και ότι μαζί με τη Μαρία μπορούμε να
ευχαριστούμε για όλα και παρ' όλα όσα μας συμβαίνουν;
Πώς, χωρίς να μεταφέρουμε αυτά τα καλά νέα στους
άλλους, μπορούμε να γίνουμε ακόμα, όπως η Μαρία,
μάρτυρες ότι ο Κύριος θέλει να μας σώσει και να μοιραστεί
τη ζωή Του μαζί μας μέσα στη χαρά της ελπίδας;
Η προθυμία της Μαρίας να πάει στο σπίτι της
ξαδέλφης της πρέπει επίσης να είναι η προθυμία του
καθενός από εμάς να προσεγγίσουμε τους άλλους: στις
οικογένειές μας, στις ενορίες μας, στον κόσμο της
εργασίας, στους γείτονές μας... να μεταφέρουμε τη χαρά
του Ευαγγελίου, όχι με λόγια, αλλά πρωτίστως με τη
μαρτυρία της ζωής μας: αυτό μπορεί να πάρει τη μορφή
μιας απλής παρουσίας στους άλλους, να τους ακούσουμε,
να προσπαθήσουμε να τους καταλάβουμε, να τους
παρηγορήσουμε, να τους βοηθήσουμε να ελπίζουν ενάντια
και παρά τα πάντα...

Προσευχή: Παρθένε και Μητέρα Μαρία, εσύ που,
κινούμενη από το Πνεύμα, υποδέχτηκες τον Λόγο της ζωής
με ταπεινή πίστη και μια καρδιά ολοκληρωτικά
παραδομένη στον Κύριο, βοήθησέ μας να έχουμε τέτοια
πίστη και μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη για τον Κύριο,
ώστε, όπως εσύ, να μεταφέρουμε με προθυμία τα καλά νέα
για τον Ιησού, τον αγαπημένο σου Υιό, τον Σωτήρα μας,
σε όλους εκείνους με τους οποίους ζούμε και
συναντιόμαστε. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου