Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Categories
Archbishop’s Teaching

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ματθαίος 24: 1-14

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο σταυρός Σου, Κύριε, είναι το κλειδί για τον παράδεισο και μας ανοίγει τις πύλες που έκλεισε η αμαρτία του Αδάμ!»

Οι αναγνώσεις της Θείας Λειτουργίας μας οδηγούν στο τέλος του κόσμου και σε όλα τα σημάδια της έλευσης του. Η πρώτη γενιά των χριστιανών πίστευε ότι η «Ημέρα του Κυρίου» ήταν επικείμενη. Ο λόγος για την προσδοκία τους ήταν πολύ απλός: όλα όσα περιγράφει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο ήταν παρόντα σε εκείνη τη γενιά· στην πραγματικότητα, όσα περιγράφει ο Χριστός εξακολουθούν να συμβαίνουν. Επομένως, από την έλευση του Χριστού, ζούμε στις «τελευταίες ημέρες». Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με την πόρτα της καρδιάς μας ανοιχτή για την έλευση Του.

Αφού οι πρώτοι γονείς μας έσπασαν τη φιλία με τον Θεό και αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή Του να μην « φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», η ιστορία έφτασε σε αδιέξοδο, «όλοι γεννηθήκαμε με την αμαρτία που είναι ο θάνατος της ψυχής» (CCC#403). Αυτή η καταστροφική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος, λόγω της ανυπακοής και της υπερηφάνειας, είχε κλείσει τις πύλες του παραδείσου και είχε καταστήσει την ανθρώπινη ζωή βαριά και οδυνηρή. Ο Χριστός ήρθε και με το θάνατό Του και την ανάστασή Του άνοιξε τις πύλες του παραδείσου με το ξύλο του Σταυρού Του, σύμβολο της υπακοής και της ταπεινότητάς Του. Ο Σταυρός έχει γίνει όχι μόνο το κλειδί για τον παράδεισο, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης ζωής και της κοσμικής ιστορίας.

Το παλιό κλειδί της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Κορμακίτη ήταν επιδέξια σφυρηλατημένο, ώστε όχι μόνο να ανοίγει την πόρτα του παρεκκλησιού, αλλά και να μας εξηγεί την κατήχησή μας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά το κλειδί, η μεταλλική εγκοπή που αλληλεπιδρά με την κλειδαριά έχει ένα μικροσκοπικό σταυρό στο κέντρο της. Τι όμορφο παράδειγμα της πίστης μας. Μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου και μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να αποκαλύψει το νόημα της ανθρώπινης ιστορίας.

Συχνά χάνουμε τα κλειδιά μας και τα ψάχνουμε με απογοήτευση. Αλλά το κλειδί του Σταυρού βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου· μόνο εκείνοι που έχουν χάσει το νόημα της ζωής μπορούν να το χάσουν. Ας υψώσουμε τα μάτια μας προς τον Σταυρό και ας βρούμε το νόημα της ύπαρξής μας και την ελπίδα της μελλοντικής δόξας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

Second Sunday after Holy Cross

Matthew 24:1-14

Dear brothers and sisters in Christ,

“Your cross, O Lord, is the key to paradise and unlocks the gates for us that were closed by Adam’s sin!”

The readings of the Divine Liturgy point us to the end of the world and all the signs of its arrival.  The first generation of Christians thought that the ‘Day of the Lord’ was imminent.  The reason for their expectation was quite simple, everything that Christ describes in the Gospel was present to that generation; in fact, what Christ described is still taking place.  Therefore, ever since the coming of Christ, we have been living in the ‘last days’.  We must stand ready, with the door of our heart open for his coming.

After our first parents broke friendship with God and refused submission to his command to not ‘eat of the tree of knowledge of good and evil’ history was at a standstill, “we were all born afflicted with a sin which is the death of the soul” (CCC#403).  This catastrophic situation that man was in, because of disobedience and pride, had closed the gates of paradise and rendered human life burdensome and painful.  Christ came and by his death and resurrection opened the gates of paradise by the wood of his Cross, a symbol of his obedience and humility.  The Cross has become not only the key to paradise, but also the key to understanding human life and cosmic history.

The antique key of the old church of St. George in Kormakitis was expertly forged so as to not only open the door of the chapel but also to explain to us our catechism.  If you look closely at the key, the metal notch which interacts with the lock has a tiny cross in its center.  What a beautiful example of our faith.  Only the Cross of Christ can open the gates of paradise, and only the Cross of Christ can open the meaning of human history.

Frequently we lose our keys and look in frustration for them.  But the key of the Cross is at the center of the world; it can only be lost by those who have lost the meaning of life.  May we lift our eyes to the Cross and find the meaning to our existence and the hope of future glory.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Πρώτη Κυριακή μετά την ανύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Μάρκος 10 / 35 -45

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας αποτυπώνει με όμορφο τρόπο το μυστήριο του έργου της Λύτρωσης του Χριστού #607: «Η επιθυμία να αγκαλιάσει το σχέδιο του Πατέρα Tου για τη λυτρωτική αγάπη ενέπνευσε ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, καθώς το λυτρωτικό πάθος Tου ήταν ο ίδιος ο λόγος της Ενσάρκωσής Tου».

 

Όταν διαβάζουμε αυτά τα λόγια, μας κάνουν να σκεφτούμε τους φτωχούς αποστόλους Ιάκωβο και Ιωάννη που ήθελαν να αναρριχηθούν σε υψηλές θέσεις στη βασιλεία. Δεν είχαν καταλάβει τη λογική της βασιλείας. Είπαν ότι ήταν ικανοί να πιουν από το ποτήριο του Χριστού, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν τα παθήματα και τον θάνατο που θα υποστεί ο Χριστός. Η μαθηματική λογική της Βασιλείας είναι ότι αν θέλεις να ανέβεις ψηλά, πρέπει να κατέβεις πολύ χαμηλά: αν θέλεις να βασιλέψεις με τον Χριστό, πρέπει να υποφέρεις με τον Χριστό.

 

Στην αυστηρή και σκληρή πραγματικότητά του, ο Σταυρός του Χριστού δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι κάτι θετικό – δεν είναι μικρό πράγμα να ανακαλύψουμε ότι ο Σταυρός είναι το παγκόσμιο σύμβολο του πλεονεκτήματος. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο της λυτρωτικής Αγάπης του Θεού. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο ευλογίας και εύνοιας. Ο Σταυρός είναι ένα απαραίτητο μέσο πνευματικής καρποφορίας.

 

Γιατί λοιπόν φοβόμαστε τον Σταυρό; Γιατί παραπονιόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε τα δεινά; Έχουμε ξεχάσει πώς λυτρωθήκαμε; Έχουμε ξεχάσει ότι ο Σταυρός είναι ένα πλεονέκτημα, όχι ένα μειονέκτημα; Έχουμε ξεχάσει ότι μόνο μέσω του Σταυρού είμαστε πνευματικά γόνιμοι;

Όταν προκύπτουν δυσκολίες, ασθένειες ή προβλήματα, ας μην υποκύψουμε στον παράπονο. Ας αγαπήσουμε τον Σταυρό και ας τρέξουμε προς αυτόν, αντί να απομακρυνθούμε από αυτόν.

 

Με τον Σταυρό σταθερά στους ώμους μας, θα γίνουμε ένα με τον Χριστό και θα αγκαλιάσουμε το σχέδιο του Πατέρα για τη λυτρωτική αγάπη. Τα παθήματά μας και οι χαρές μας, ενωμένα με τον Χριστό, θα κάνουν τον δρόμο ευκολότερο για τους άλλους και θα τους προσφέρουν τη χάρη της Σωτηρίας. Αμήν.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Categories
Archbishop’s Teaching

First Sunday after Holy Cross

St. Mark (10:35-45)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Catechism of the Catholic Church expresses beautifully the mystery of Christ’s work of Redemption #607: “The desire to embrace his Father’s plan of redeeming love inspired Jesus’ whole life, for his redemptive passion was the very reason for his Incarnation.”

When we read these words, they make us think of the poor apostles James and John who wanted to ascend to high office in the kingdom. Hidden from their eyes was the mathematics of the Kingdom. They said they were able to drink of the chalice of Christ, but they could not have imagined the suffering and death that Christ would endure. The mathematics of the Kingdom is if you wish to go high, you must go very low: if you wish to reign with Christ, you must suffer with Christ.

In its stark and brutal reality, the Cross of Christ is not something negative, it is something positive – it is no small thing to discover that the Cross is the universal plus sign. The Cross is a sign of God’s redeeming Love; the Cross is a sign of blessing and favor; the Cross is an indispensable means of spiritual fruitfulness.

Why then do we fear the Cross? Why do we complain in the face of suffering? Have we forgotten how we were redeemed? Have we forgotten that the Cross is a plus, not a minus? Have we forgotten that it is only by the Cross that we are spiritually fruitful?

When hardship, sickness, or difficulties arise, let us not give into complaining. Let us love the Cross and run towards it, not away from it.
With the Cross firmly on our shoulders, we will become one with Christ and embrace the Father’s plan of redeeming love. Our sufferings and joys united to Christ, will make the path easier for others and obtain for them the grace of salvation.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

The Exaltation of the Glorious Cross

John 12 /20-32

Dear brothers and sisters in Christ,

“The message about the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God.”

In 1857, a piece of graffiti was uncovered in a building in Rome, on the Palatine Hill. Archeologists dated it from the first century A.D. The image depicts a human-like figure affixed to a cross and possessing the head of a donkey. To the left of the image is a young man – apparently intended to represent Alexamenos – as a Roman soldier or guard, raising one hand in a gesture possibly suggesting worship. Beneath the cross is a crude caption written in Greek as “Alexamenos worshipping his god”. The graffiti stands as testimony to the anti-Christian sentiment of ancient Rome and the mockery of the Cross of Christ.

We need to recover just how shocking the proclamation of the Cross was to the ancient world; this will help us to proclaim the message to our modern age. Death by crucifixion was the most humiliating death one could experience: the pain was limitless as it could go on for days and only the vilest criminals were subjected to it. That Christians chose to worship their God on a Cross was unlike any other religion in human history! It was a complete break from all other religious testimonies.

Man lost all his preternatural gifts, because of his disobedience at the foot of the Tree of Knowledge of Good and Evil in the garden of Eden. But through Christ’s obedience on the Wood of the Cross, man has received even greater gifts. What had been the source of man’s downfall has become the source of his restoration. Two trees, two Adams, two different results.

On this great feast of the Holy Cross during this Jubilee Year, we must be filled with a lot of hope, because this equation is the design of the Divine Logos. What appears to be the source of our downfall, can in fact, be the source of our restoration.
The thing that humiliates you, the events that break you, can in fact be a great grace and a source of endless blessings. We must not give into despair or wrong thinking. God who has saved you by the wood of the Cross, will also restore you by the very things in your life that give you the most grief.

We ask Our Lady who studied the Cross of Christ most perfectly to help us understand this Divine Science.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

Η ανύψωση του ένδοξου Σταυρού

Ιωάννης 12 / 20 – 32

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Το μήνυμα του σταυρού είναι ανοησία για όσους χάνονται, αλλά για εμάς που σωζόμαστε είναι η δύναμη του Θεού».

Το 1857, ένα γκράφιτι αποκαλύφθηκε σε ένα κτίριο στη Ρώμη, στον Λόφο Παλατίνο. Οι αρχαιολόγοι το χρονολόγησαν στον 1ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα απεικονίζει μια ανθρωποειδή μορφή στερεωμένη σε ένα σταυρό με κεφάλι γαϊδάρου. Στα αριστερά της εικόνας βρίσκεται ένας νεαρός άνδρας – προφανώς ο Αλεξαμένους – ως Ρωμαίος στρατιώτης ή φρουρός, που υψώνει το ένα χέρι σε μια χειρονομία που πιθανώς υποδηλώνει λατρεία. Κάτω από το σταυρό υπάρχει μια χονδροειδής λεζάντα γραμμένη στα ελληνικά που λέει «Ο Αλεξαμένους λατρεύει τον θεό του». Το γκράφιτι αποτελεί μαρτυρία του αντιχριστιανικού αισθήματος της αρχαίας Ρώμης και της διακωμώδησης του Σταυρού του Χριστού.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο συγκλονιστική ήταν η διακήρυξη του Σταυρού για τον αρχαίο κόσμο. Αυτό θα μας βοηθήσει να διακηρύξουμε το μήνυμα στη σύγχρονη εποχή. Ο θάνατος με σταύρωση ήταν ο πιο ταπεινωτικός θάνατος που μπορούσε να βιώσει κάποιος: ο πόνος ήταν ατελείωτος, καθώς μπορούσε να διαρκέσει για μέρες, και μόνο οι πιο άθλιοι εγκληματίες υποβάλλονταν σε αυτόν. Το γεγονός ότι οι χριστιανοί επέλεξαν να λατρεύουν τον Θεό τους πάνω σε ένα Σταυρό ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο σε καμία άλλη θρησκεία στην ιστορία της ανθρωπότητας! Ήταν μια πλήρης ρήξη με όλες τις άλλες θρησκευτικές μαρτυρίες.
Ο άνθρωπος έχασε όλα τα υπερφυσικά του χαρίσματα, λόγω της ανυπακοής του στους πρόποδες του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού στον κήπο της Εδέμ. Αλλά μέσω της υπακοής του Χριστού στο Ξύλο του Σταυρού, ο άνθρωπος έλαβε ακόμη μεγαλύτερα χαρίσματα. Αυτό που ήταν η πηγή της πτώσης του ανθρώπου έγινε η πηγή της αποκατάστασής του. Δύο δέντρα, δύο Αδάμ, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.

Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του Τιμίου Σταυρού, κατά τη διάρκεια αυτού του Ιωβηλαίου Έτους, πρέπει να γεμίσουμε με μεγάλη ελπίδα, διότι αυτή η εξίσωση είναι το σχέδιο του Θείου Λόγου. Αυτό που φαίνεται να είναι η πηγή της πτώσης μας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι η πηγή της αποκατάστασής μας. Αυτό που σας ταπεινώνει, τα γεγονότα που σας συντρίβουν, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια μεγάλη χάρη και πηγή ατελείωτων ευλογιών. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στην απελπισία ή σε λανθασμένες σκέψεις. Ο Θεός που σας έσωσε με το ξύλο του Σταυρού, θα σας αποκαταστήσει επίσης με τα ίδια τα πράγματα στη ζωή σας που σας προκαλούν τη μεγαλύτερη θλίψη.

Ζητάμε από την Παναγία, που μελέτησε τον Σταυρό του Χριστού με τον πιο τέλειο τρόπο, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη Θεία Επιστήμη. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Home Category Posts Home Category Posts New

Unity in Diversity 2025

Plenary Assembly of the Bishops of the Eastern Catholic Churches of Europe

2025_09_04_Incontro 2025_Programm_engl_WEB

Categories
Archbishop’s Teaching

14η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η Μάρθα και η Μαρία ( Λουκάς 10 / 38 - 42)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η Αγιοκατάταξη των Μακαρίων Τζόρτζιο Φρασσάτι και Κάρλο Ακουτίς

Σήμερα, στην αγία πόλη της Ρώμης, ο αγαπημένος μας Άγιος Πατέρας, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, θα ανακηρύξει επίσημα για όλη την Εκκλησία δύο νέους αγίους, τον Τζόρτζιο Φρασσάτι και τον Κάρλο Ακουτίς. Και οι δύο νέοι αυτοί άνδρες έφυγαν από τη ζωή πολύ νέοι· όμως μέσα στη σύντομη πορεία τους, δείχνουν ότι το να ζει κανείς για τον Χριστό δεν αφαιρεί τίποτε από τη ζωή, αλλά την γεμίζει με νόημα και χαρά.

Οι άγιοι είναι οι ειδικοί της ακρόασης. Όπως η Μαρία της Βηθανίας, οι άγιοι είναι προσεκτικοί στη φωνή του Χριστού. Τον ακούν στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, Τον ακούν στη διδασκαλία της Εκκλησίας, Τον ακούν στις φωνές των φτωχών και των μεταναστών, Τον ακούν στη σιωπή του Παναγίου Μυστηρίου. Οι άγιοι δεν αρκούνται να ακούνε τον Ιησού· Τον προσέχουν. Αυτό το έργο της ακρόασης είναι η ανακάλυψη της φωνής του Χριστού σε όσους βρίσκονται δίπλα μας, στις οικογένειές μας και στον χώρο εργασίας μας. Είναι ακόμη και η προσπάθεια να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού στους συγχρόνους μας, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία. Ακόμα και στην αποξένωσή τους, είναι πλάσματα του Λόγου, της λογικής, και μπορούν, χωρίς να το γνωρίζουν, να μεταδίδουν την αλήθεια. Χρειαζόμαστε καρδιές και αυτιά ικανά να ακούν τον Χριστό που μιλά από τα πιο απίθανα μέρη.

Η καημένη η Μάρθα, μέσα στη γεμάτη μέριμνες κουζίνα της Βηθανίας, μπορούσε να ακούει τον Χριστό να μιλά στο άλλο δωμάτιο, αλλά ήταν τόσο αποσπασμένη που δεν μπορούσε να Τον προσέξει. Είχε επικεντρωθεί στα προβλήματά της, στις δυσκολίες και τις αποτυχίες της. Άκουγε τον εαυτό της και μόνο από απόσταση τον Ιησού.

Ο Θείος Λόγος δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα ως μια εξατομικευμένη παραβολή: έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο Θεός μας δείχνει ότι πρέπει να ακούμε διπλάσια απ’ όσο μιλάμε· και ότι η ακρόαση είναι διπλάσια δύσκολη από την ομιλία.

Είθε η Ευλογημένη Μητέρα μας, της οποίας την όμορφη γέννηση θα εορτάσουμε αύριο (για εμάς τους Μαρωνίτες, θυμόμαστε την Κυρία μας της Μαρκί!) στις 8 Σεπτεμβρίου, να πρεσβεύει για όλους μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι ακροατές! Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

14th Sunday of Pentecost

The Annual Spiritual Retreat

Events, news Leave a comment

Today started the Annual Spiritual Retreat of the Maronite Priests of the Maronite Archdiocese of Cyprus, at the Maronite Archbishopric in Nicosia.

Father Ayoub Chehwan is leading the devotions and the spiritual sessions.

The retreat started today, Monday September 25,2023 and will extend till Thursday September 28, 2023.

Pray to the Lord to fill our hearts and mind by his Holy Spirit.

        

The family in the context of the Eastern Catholic Churches in Europe

Events Leave a comment

The family in the context of the Eastern Catholic Churches in Europe

Meeting of the Eastern Catholic Bishops of Europe

The annual meeting of the Eastern Catholic Bishops of Europe took place in Athens, Greece, from the 18th to 21st September 2023, entitled: “The Family in the context of the Eastern Catholic Churches in Europe”.

The meeting was attended by more than 60 bishops and priests representing the Eastern Catholic Churches of Ukraine, Romania, Hungary, Slovakia, Bulgaria, Serbia, Croatia, Germany and the Scandinavian countries, Armenian Greek and Byzantine, Belarus, Cyprus, Italy and representatives of the Syro-Malabar Church and the Syrian Catholic Church in its European diaspora.

Cyprus was represented by H.E. The Maronite Archbishop, Msgr. Selim Sfeir.

      Comunicato Incontro vescovi orientali cattolici EN

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού Ο ερχομός του Υιού του Ανθρώπου και η βασιλεία ( Ματθαίος 24 / 1 – 14)

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

( Ματθαίος 24 / 1 - 14)

Ο ερχομός του Υιού του Ανθρώπου και η βασιλεία

Όταν ο Ιησούς βγήκε από το ναό και ξεκίνησε να φύγει, ήρθαν οι μαθητές του για να του δείξουν τα οικοδομήματα του ναού. Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Τα βλέπετε όλα αυτά; Σας βεβαιώνω πως δε θα μείνει εδώ πέτρα πάνω στην πέτρα· όλα θα γκρεμιστούν».
Ύστερα ο Ιησούς πήγε και κάθισε στο όρος των Ελαιών. Κι ήρθαν οι μαθητές του και τον ρώτησαν ιδιαιτέρως: «Πες μας, πότε θα γίνουν αυτά, και ποιο σημάδι θα δείξει πως πλησιάζει η παρουσία σου και η συντέλεια του κόσμου;» Ο Ιησούς τους απάντησε: «Προσέχετε μη σας ξεγελάσει κανείς. Γιατί πολλοί θα εμφανιστούν σαν μεσσίες και θα ισχυρίζονται: «εγώ είμαι ο Μεσσίας». Έτσι θα παραπλανήσουν πολλούς. Τότε θ' ακούσετε πως γίνονται πόλεμοι, ή προετοιμάζονται πόλεμοι. Προσέξτε να μην ταραχτείτε, γιατί όλα αυτά
2
πρέπει να γίνουν, αλλά δεν είναι ακόμη το τέλος. Το ένα έθνος θα ξεσηκωθεί εναντίον του άλλου και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου θα έρθουν πείνα, αρρώστιες και σεισμοί σε διάφορα μέρη. Όλα αυτά όμως είναι σαν τους πρώτους πόνους της γέννας.» Θα σας παραδώσουν σε βασανιστήρια και θα σας σκοτώσουν, κι όλοι οι λαοί θα σας μισούν εξαιτίας μου. Τότε πολλοί θα αποστατήσουν, θα καταδώσουν ο ένας τον άλλο και θα μισούν ο ένας τον άλλο. Θα εμφανιστούν και πολλοί ψευδοπροφήτες και θα παραπλανούν πολλούς. Επειδή μάλιστα θα πληθύνει η κακία, η αγάπη πολλών θα ψυχρανθεί. Όποιος όμως μείνει σταθερός ως το τέλος, αυτός θα σωθεί. Πρώτα θα κηρυχθεί σ' όλη την οικουμένη αυτό το ευαγγέλιο για τη βασιλεία του Θεού, για να το ακούσουν όλα τα έθνη, και ύστερα θα έρθει το τέλος.
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
1. Ο Ιησούς εγκαταλείπει το Ναό
Ο Ιησούς εκπλήρωσε αυτό που είχε πει στους Ιουδαίους στο τέλος του προηγούμενου κεφαλαίου: «Γι’ αυτό ο τόπος σας θα ερημωθεί!» (Ματθ. 23:38). Οι Ιουδαίοι ήταν προσκολλημένοι σε αυτό το σπίτι, το οποίο αποτελούσε το καμάρι του έθνους - ένα πολύ θεμιτό συναίσθημα, αφού ο
3
ναός είχε χτιστεί για να είναι η κατοικία του Θεού. Αλλά μετά την απόρριψη του Κυρίου, τα κτίρια του ναού δεν είχαν λόγο να παραμείνουν. «Σας βεβαιώνω πως δε θα μείνει εδώ πέτρα πάνω στην πέτρα, όλα θα γκρεμιστούν.»
2. Τα ερωτήματα των μαθητών
Ο Ιησούς «κάθεται στο όρος των Ελαιών.» Εκεί θα αναληφθεί στον ουρανό και θα επιστρέψει σε δόξα. Δίνει στους μαθητές του, «κατ' ιδίαν», μια γεύση των μελλοντικών γεγονότων.
Η ερώτηση των μαθητών έχει τρία μέρη:
- Πότε θα γίνει η καταστροφή του ναού;
- Ποιο θα είναι το σημάδι της έλευσης του Ιησού σε δόξα για να εγκαθιδρύσει τη βασιλεία του;
- Ποιο θα είναι το σημάδι του τέλους του αιώνα;
3. Η απάντηση του Ιησού και τα βάσανα των πιστών στους επερχόμενους καιρούς
Απαντώντας στην ερώτηση των μαθητών σχετικά με τους έσχατους καιρούς, ο Ιησούς τους λέει να μην επηρεάζονται από τα παγκόσμια γεγονότα, γιατί αυτά πρέπει να συμβούν. Αλλά να εμπιστεύονται τον Θεό, ο οποίος έχει τη μοίρα του κόσμου και τη δική μας μοίρα στα χέρια Του.
4
Με αυτή την σοβαρή προειδοποίηση: «Προσέξτε...», ο Ιησούς προετοιμάζει τον λαό Του για αυτή τη φοβερή εποχή των προβλημάτων.
«Προσέχετε μήπως κάποιος σας εξαπατήσει... Προσέχετε μήπως ταραχτείτε.» Ο Κύριος δίνει μια ζοφερή περιγραφή του μέλλοντος: πόλεμοι, φυσικές καταστροφές, διωγμοί - οι οποίοι, για τους χριστιανούς, συνεχίζονται από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων. «Πολλοί ψευδοπροφήτες θα σηκωθούν και θα εξαπατήσουν πολλούς ανθρώπους.»
Για εμάς τους πιστούς, η μάχη είναι πνευματική. Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο εξωτερικός, διότι, προσθέτει, «βγήκαν από ανάμεσά μας»- θα προσπαθήσουν στη συνέχεια, με μεγάλα σημεία, «να εξαπατήσουν, αν είναι δυνατόν, και τους εκλεκτούς.»
Πώς μπορούμε να αποφύγουμε να παρασυρθούμε; Με το να μένουμε κοντά στον Κύριο, με το να τρεφόμαστε από Αυτόν στον Λόγο.
Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τη φιλανθρωπία, βλέποντας όλο το κακό που μπορεί να συμβεί σε αυτόν τον κόσμο. Γιατί όταν ο Υιός του ανθρώπου επιστρέψει, θα κρίνει τον κόσμο με βάση τη φιλανθρωπία. Υπομείνετε μέχρι τέλους και διατηρήστε τη φιλανθρωπία. Γιατί τότε θα είναι το τέλος, όταν τα καλά νέα της βασιλείας θα διακηρυχθούν σε όλα τα έθνη. Η βασιλεία του Μεσσία θα είναι τότε το σημάδι του τέλους του κόσμου.
5
Προσευχή : Κύριε, σου ζητάμε να αυξήσεις τη φιλανθρωπία μας. Να μας δώσεις τη δύναμη να επιμείνουμε στην εκτέλεση του ιερού Σου θελήματος, να βλέπουμε τα γεγονότα του κόσμου χωρίς να μας ενοχλούν. Όσο είμαστε βέβαιοι ότι μας φροντίζεις, τίποτα δεν μπορεί να μας φοβίσει. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

2nd Sunday of the time of the Exaltation of the Holy Cross The coming of the Son of Man and the kingdom Matthew 24 / 1- 14

Archbishop’s Teaching Leave a comment

The Time of the Exaltation of the Holy Cross
Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus
2nd Sunday of the time of the Exaltation of the Holy Cross
The coming of the Son of Man and the kingdom
Matthew 24 / 1- 14

Dear brothers and sisters in Christ,

1. Jesus leaves the Temple
Jesus fulfilled what he had declared to the Jews at the end of the previous chapter: "Behold, your house is left to you desolate" (Mt 23:38). The Jews were attached to this house that was the pride of the nation - a legitimate sentiment since the temple had been built to be the dwelling place of God. However, after the rejection of the Lord, the buildings of the temple no longer had a place to subsist. "Not a stone will be left here one stone upon another that will not be thrown down."

2. The disciples' questions
Jesus is "sitting on the Mount of Olives." It is there that he will be raised to heaven and will return in glory. He gives his disciples, "in private," a glimpse of future events.
The disciples' question has three parts:
- When will the destruction of the temple happen?
2
- What will be the sign of the coming of Jesus in glory, to establish his kingdom?
- What will be the sign of the end of the age?3. Christ's answer and the suffering of the faithful in the times to come
In response to the disciples' question about the end times, Jesus tells them not to be influenced by the world events, because they must happen. But to trust in God who holds the destiny of the world, and our own destiny, in his hands.
By this solemn warning: "Beware," Jesus prepares his people for this terrible period of troubles.
Beware that no one deceives you ... Beware of being disturbed." The Lord gives a dark description of the future: wars, natural disasters, persecutions - which, for Christians, have begun since the period of the book of Acts. "They will deliver you to make you suffer and they will kill you ... Many false prophets will arise and will deceive many people."
For us, believers, the battle is spiritual. The danger is not only external, as it is added, "they have come out from among us"; they will then seek by great signs, "to deceive, if possible, even the elect."
How not to be deceived? By staying close to the Lord, by feeding on Him in the Word.
What is most important is to be able to keep charity, in seeing all that can happen of evil in this world. For when the Son of Man returns, he will judge the world on charity. Hold on to the end and keep charity. For then it will be the end when the good news of the kingdom will be announced to all nations. The reign of the Messiah will then be the sign of the end of the times.

3 Prayer
Lord, we ask you to increase our charity, to give us to persevere in the fulfilment of your holy will, to look at the world events without being disturbed by them. As long as we are confident that you take care of us, nothing will be able to frighten us.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

2ème Dimanche du temps de l’Exaltation de la Sainte Croix La venue du Fils de l’homme et le royaume Matthieu 24 / 1- 14

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Le Temps de l’Exaltation de la Sainte Croix

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir Archevêque Maronite de Chypre

2ème Dimanche du temps de l’Exaltation de la Sainte Croix

La venue du Fils de l’homme et le royaume

Matthieu 24 / 1- 14

 

Chers frères et soeurs en Christ,

1. Jésus sort du Temple
Jésus accomplit ce qu’Il avait déclaré aux Juifs à la fin du chapitre précédent : « Voici, votre maison vous est laissée déserte » (Mt 23, 38). Les Juifs étaient attachés à cette maison qui faisait l’orgueil de la nation - un sentiment bien légitime puisque le temple avait été construit pour être la demeure de Dieu. Mais, après le rejet du Seigneur, les bâtiments du temple n’avaient plus lieu de subsister. « Il ne sera pas laissé ici pierre sur pierre qui ne soit jetée à terre ».

2. Les questions des disciples
Jésus est « assis sur le mont des Oliviers ». C’est là qu’Il sera élevé au ciel et qu’Il reviendra en gloire. Il donne à ses disciples, « en privé », un aperçu des événements futurs. La question des disciples comporte trois parties : - Quand arrivera la destruction du temple ?

2- Quel sera le signe de la venue de Jésus en gloire, pour établir son règne ? - Quel sera le signe de l'achèvement de l'ère ?
3. Réponse du Christ et souffrance des fidèles dans les temps à venir
Jésus en réponse à la question des disciples à propos de la fin des temps, leur déclare de ne pas se laisser influencer par les évènements du monde, car ils doivent arriver. Mais de faire confiance à Dieu qui a entre ses mains le destin du monde, et notre propre destin. Par cet avertissement solennel : « Prenez garde… », Jésus prépare les siens, en vue de cette terrible période de troubles. « Prenez garde que personne ne vous séduise… Prenez garde de ne pas vous laisser troubler ». Le Seigneur donne de l'avenir une sombre description : guerres, catastrophes naturelles, persécutions – qui, pour les chrétiens, ont commencé depuis la période du livre des Actes. « Ils vous livreront pour vous faire souffrir et ils vous feront mourir… Beaucoup de faux prophètes se lèveront et séduiront beaucoup de gens ». Pour nous, croyants, le combat est spirituel. Le danger n'est pas qu'extérieur car, est-il ajouté, « ils sont sortis du milieu de nous » ; ils chercheront alors par de grands signes, « à séduire, si possible, même les élus ». Comment ne pas être séduit ? En restant près du Seigneur, en se nourrissant de Lui dans la Parole.
Ce qui est le plus important, c'est de pouvoir garder la charité, en voyant tout ce qui peut arriver de mal en ce monde. Car quand le fils de l'homme reviendra il jugera le monde sur la charité. Tenir jusqu'au bout et garder la charité. Car alors ce sera la fin quand la bonne nouvelle du royaume sera annoncée à toutes les nations. Le règne du messie sera alors le signe de la fin des temps.

3 Prière
Seigneur, nous te demandons d'augmenter en nous la charité. De nous donner de persévérer dans l'accomplissement de ta sainte volonté, de regarder les évènements du monde sans être perturbés par eux. Tant que nous sommes confiants que tu prends soin de nous, rien ne pourra nous faire peur.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

The Apostolic Nuncio, H.E. Msgr. Dal Toso and The Maronite Archbishop of Cyprus H.E. Msgr. Sfeir in Kormakiti and Karpasha

Visits Leave a comment

On Sunday September 17, 2023, the Apostolic Nuncio in Cyprus, H.E. Msgr. Giovanni Pietro Dal Toso, visited the Maronite Villages of Kormakitis and Karpasha together with the Maronite Archbishop of Cyprus H.E. Msgr. Selim Sfeir. This was the first visit of H.E. Msgr. Dal Toso to the Maronite villages as Apostolic Nuncio. He celebrated the Divine Liturgy at the Co-Cathedral of St. George of Kormakiti and the Church of the Holy Cross of Karpasha in the presence of the faithful.

H.E. Msgr. Selim Sfeir welcomed the official representative of His Holiness Pope Francis in this holy land and asked H.E. to communicate to the 'rock', Peter the fervent fidelity of the Cypriot Maronite faithful.

On his turn, H.E. Msgr. Giovanni Pietro Dal Toso spoke of the visit as a reminder of the ties between the Maronite communities of the Island and the Universal Church. “You do not believe alone, but you believe with the whole Church spread all over the world”. He focused on “his role to remind us that we are big family all over the world, and Our father is the Holy Father uniting us in His big family… You are not alone, forgotten in your small parishes”, he said, “but you are connected to the Universal Church, and The Holy See is thinking of you, and knows of your difficulties and faith.”

 

Την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2023, ο Αποστολικός Νούντσιος στην Κύπρο, A.E. Msgr. Giovanni Pietro Dal Toso, επισκέφθηκε τα μαρωνιτικά χωριά Κορμακίτη και Καρπάσιας μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Μαρωνιτών Κύπρου Σεβασμιώτατο  Selim Sfeir. Αυτή ήταν η πρώτη επίσκεψη της Α.Ε. Msgr. Dal Toso στα Μαρωνιτικά χωριά ως Αποστολικός Νούντσιος. Τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Συν-Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Κορμακίτη και στον Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού Καρπάσιας, παρουσία των πιστών.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Selim Sfeir καλωσόρισε τον επίσημο εκπρόσωπο της Αγιότητάς του Πάπα Φραγκίσκου σε αυτή την ιερή γη και ζήτησε από την Α.Ε. να μεταφέρει στον "βράχο", Πέτρο την ένθερμη πίστη των Κυπρίων Μαρωνιτών πιστών.

Με τη σειρά του, η Α.Ε. Msgr. Giovanni Pietro Dal Toso μίλησε για την επίσκεψη ως υπενθύμιση των δεσμών μεταξύ των μαρωνιτικών κοινοτήτων του νησιού και της Παγκόσμιας Εκκλησίας. "Δεν πιστεύετε μόνοι σας, αλλά πιστεύετε μαζί με ολόκληρη την Εκκλησία που είναι διασκορπισμένη σε όλο τον κόσμο". Επικεντρώθηκε "στο ρόλο του να μας θυμίσει ότι είμαστε μια μεγάλη οικογένεια σε όλο τον κόσμο, και ο πατέρας μας είναι ο Άγιος Πατέρας που μας ενώνει στη μεγάλη οικογένειά Του... Δεν είστε μόνοι, ξεχασμένοι στις μικρές σας ενορίες", είπε, "αλλά είστε συνδεδεμένοι με την Παγκόσμια Εκκλησία, και η Αγία Έδρα σας σκέφτεται και γνωρίζει τις δυσκολίες και την πίστη σας".

                                  

1η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού ( Μάρκος 10 / 35 – 45) Η αξίωση των υιών του Ζεβεδαίου

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου

κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ

 

1η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού ( Μάρκος 10 / 35 - 45)
Η αξίωση των υιών του Ζεβεδαίου

Πλησιάζουν τότε τον Ιησού ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, και του λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε να μας κάνεις τη χάρη που θα σου ζητήσουμε». «Τι θέλετε να κάνω για σας;» τους ρώτησε εκείνος. «Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία σου», του αποκρίθηκαν, «βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στα αριστερά σου». Ο Ιησούς τότε τους είπε: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του πάθους που θα πιώ εγώ ή να βαφτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ;» «Μπορούμε», του λένε. Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Το ποτήρι που θα πιώ εγώ θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου θα βαφτιστείτε το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά
2
θα δοθεί σ' αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί».
Όταν τ' άκουσαν αυτά οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, άρχισαν ν' αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Τους κάλεσε τότε ο Ιησούς και τους λέει: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ' εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους».
1. «Δάσκαλε, θέλουμε να ικανοποιήσεις το αίτημά μας.»
Ο Κύριος μας ακούει. Είναι προσεκτικός, δεν σταματά ποτέ να μας κοιτάζει με απέραντη τρυφερότητα και δεν αδιαφορεί για καμία από τις προσευχές μας. Όπως ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, μπορούμε κι εμείς να έχουμε την αυτοπεποίθηση να προσέλθουμε και να ζητήσουμε. Ωστόσο, η απάντηση μπορεί να μας εκπλήξει. Μπαίνουμε στον πολύπλοκο κόσμο της επικοινωνίας. Για να
3
καταλάβετε κάποιον, πρέπει να Τον γνωρίσετε. Για να καταλάβουμε τις απαντήσεις (ή τη σιωπή) του Κυρίου, είναι σημαντικό να Τον γνωρίζουμε, διαφορετικά κινδυνεύουμε να μην καταλάβουμε και να παρερμηνεύσουμε... Συχνά η απάντησή Του δεν είναι αυτή που ελπίζαμε, όπως αυτή που έλαβαν οι γιοι του Ζεβεδαίου. Αλλά ευτυχώς δεν αφήνει τις προσδοκίες μας να Τον περιορίσουν. Είναι υπομονετικός και ευγενικός και δεν μας απογοητεύει. Ως πρόσωπο, έστω και Θεϊκό, για να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε τον Κύριο, είναι απαραίτητο να περνάμε χρόνο μαζί Του. Θέλει να δημιουργήσει μια προσωπική σχέση, να κάνει μια Διαθήκη με τον καθένα από εμάς.
2. Ο Υιός του ανθρώπου ήρθε για να δώσει τη ζωή του για πολλούς:
Αυτό είναι το μυστήριο της λύτρωσής μας. Ο Θεός εισβάλλει στη ζωή μας. Και με έναν εκπληκτικό τρόπο. Μπορούμε να το ανακαλύπτουμε κάθε μέρα, κάθε φορά που κοιτάμε τον σταυρό. Είναι εκεί για μένα! Τι μυστήριο! Πώς ο Θεός κοίταξε τον άνθρωπο από τον ουρανό για να καταλήξει σε αυτή την απόφαση; Τι θέση πρέπει να έχω στην καρδιά του Θεού για να το κάνει αυτό για μένα! Ο
4
Απόστολος Παύλος μας βοηθάει να εισέλθουμε στο μυστήριο: «Ενώ εμείς δεν ήμασταν ακόμη ικανοί για τίποτα, ο Χριστός, στον καθορισμένο από τον Θεό χρόνο, πέθανε για εμάς τους ενόχους. Το να συμφωνήσουμε να πεθάνουμε για έναν δίκαιο άνθρωπο είναι αρκετά δύσκολο- ίσως θα δίναμε τη ζωή μας για έναν καλό άνθρωπο. Αλλά η απόδειξη ότι ο Θεός μας αγαπάει είναι ότι ο Χριστός πέθανε για μας ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί.» (Ρωμαίους 5:6-8)
Τι παράδοξο! Ο Δημιουργός που αξίζει να επαινείται και να τιμάται και να υπηρετείται από όλους, λέει ο ίδιος: «Δεν ήρθα για να υπηρετηθώ, αλλά για να υπηρετήσω» - ενώ ο κόσμος και εμείς οι ίδιοι διακηρύσσουμε τόσο πολύ «δεν χρειάζεται να σε υπηρετήσω» ή «να με υπηρετήσεις.» Είναι ο Θεός ένας «χαμένος» ή κρύβεται κάποια ευτυχία πίσω από αυτόν τον τρόπο δράσης, ή ακόμα καλύτερα, από αυτόν τον τρόπο ύπαρξης;
3. Σε κάθε περίπτωση, μας καλεί να το πράξουμε:
««Το ποτήρι που θα πιώ εγώ θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου θα βαφτιστείτε.» Η πρώτη μας αντίδραση σε αυτή την πρόσκληση μπορεί να είναι αυτή του φόβου, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το εν λόγω βάπτισμα είναι το πάθος και ο σταυρός. Γνωρίζουμε επίσης ότι ως
5
χριστιανοί ακολουθούμε τον Χριστό. Αλλά αυτό δεν κάνει τον σταυρό πιο ελκυστικό για εμάς... Ας έρθουμε όμως πιο κοντά στην καρδιά του Ιησού, στον Ιησού πάνω σ' αυτόν τον σταυρό, σ' αυτήν την τρυπημένη καρδιά. Εμείς που υποφέρουμε αυτή την απέραντη δίψα να αγαπηθούμε, υπάρχουν πάντα ανοιχτές αγκάλες για να μας υποδεχτούν και μια καρδιά που καίγεται από αγάπη για μας. Ας πιούμε από το ποτήρι του Χριστού. Και μόλις βρεθούμε κοντά σε αυτή την ανεξάντλητη πηγή, όταν βλέπουμε τους διψασμένους αδελφούς και αδελφές μας, πώς να μην τους δώσουμε λίγο από αυτό το νερό που δεν στερεύει ποτέ, πώς να μην τους υπηρετήσουμε ώστε να γευτούν την αγάπη του Θεού γι' αυτούς και να ανακαλύψουν την ελπίδα που μας κινεί.
Προσευχή : Κύριε, σου ζητώ να με αφήσεις να μάθω τι σημαίνει να πεθαίνω για τον εαυτό μου, για να μπορέσεις να ζήσεις μέσα μου. Δώσε μου περισσότερο κουράγιο να σηκώνω τους σταυρούς της καθημερινής ζωής. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

1st Sunday of the Season of the Exaltation of the Holy Cross The claim of the sons of Zebedee Mark 10:35-45

Archbishop’s Teaching Leave a comment

The Time of the Exaltation of the Holy Cross
Homily of His Excellency Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

1st Sunday of the Season of the Exaltation of the Holy Cross
The claim of the sons of Zebedee
Mark 10:35-45

Dear brothers and sisters in Christ,
1. “Teacher, we want to ask you to do something for us.”
The Lord listens to us. He is attentive, he never stops looking at us with immense tenderness, and none of our prayers is indifferent to him. Like James and John, we too can have the confidence to approach and ask. However, the answer may surprise us. We are entering the complex world of communication. To understand someone, you have to know him. To understand the Lord's answers (or silence), it is important to know him, otherwise we risk not understanding and misinterpreting... His answer is often not what we expected, as was the case with the sons of Zebedee. But fortunately, He doesn't let our expectations limit Him. He is patient and kind, and he does not let us down. Being a person, albeit divine, to know and understand the Lord, it is essential to spend time with him. He desires to establish a personal relationship, to make a covenant with each of us.
2
2. The Son of Man came to lay down his life for the many:
This is the mystery of our redemption. God bursts into our lives. And in a surprising way. We can discover this every day, every time we look at the crucifix. He is there for me! What a mystery! How did God look down on man from Heaven to reach this decision? What a place I must have in God's heart for him to do this for me! Saint Paul helps us to enter into the mystery: “Christ died for us when we were unable to help ourselves. We were living against God, but at just the right time Christ died for us. Very few people will die to save the life of someone else, even if it is for a good person. Someone might be willing to die for an especially good person. But Christ died for us while we were still sinners, and by this God showed how much he loves us.". (Romans 5:6-8)
What a paradox! The Creator who deserves praise and honor, and to be served by all, says himself: "I did not come to be served, but to serve"; while we and the world so often proclaim "I don't have to serve you" or "serve me". Is God a "loser", or would there not be a happiness hidden behind this way of doing things, or better, this way of being?
3. In any case, He invites us to do so:
"The cup I am about to drink, you shall drink from; and the baptism I am about to be immersed in, you shall receive." Our first reaction to this invitation may be a certain fear, for we are well aware that the baptism in question is the passion and the cross. We also know that, as Christians, we follow Christ. But the cross does not attract us any more for that.... But let us come closer to the heart of Jesus, to Jesus on that cross, to that pierced heart. We who suffer this infinite thirst to be loved, there are arms always open to welcome us and this heart burning with love for us. Let us drink from Christ's cup. And once we're close to this inexhaustible spring,
3
when we see our thirsty brothers and sisters, how not to give them a little of this water that never runs dry, how can we not serve them so that they can taste God's love for them, and let them discover the hope that animates us.
Prayer
Lord, I ask you to let me know what it means to die to myself, so that you can live in me. Grant me more courage to bear the crosses of everyday life.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Martha and Mary (Luke 10 : 38-42)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Canonization of Blessed Giorgio Frassati and Blessed Carlos Acutis.

Today in the holy city of Rome, our beloved Holy Father, Pope Leo XIV will solemnly elevate for the whole Church two new saints, Giorgio Frassati and Carlos Acutis. Both of these young men died very young, yet in their brief journey, they show that living for Christ takes nothing away from life but fills it with meaning and joy.

The saints are the experts in listening. Like Mary of Bethany, the saints are attentive to the voice of Christ.  They hear Him in the reading of the Gospel, they hear Him in the voice of the Church’s teaching, they hear Him in the voices of the poor and the immigrant, they hear Him in the silence of the Blessed Sacrament.  The saints don’t just hear Jesus, they listen to Him. This work of listening is to discover the voice of Christ in those right beside us, in our families and our place of work. It's also about trying to hear the voice of Christ in our contemporaries, some of whom are far from the Church.  Even in their estrangement, they are creatures of Logos, of reason, and can be unwitting transmitters of the truth.  We need to have hearts and ears capable of hearing Christ speaking from the most unlikely places.

Poor Martha in her busy kitchen of Bethany could hear Christ speaking in the other room, but she was so distracted, she couldn’t listen.  She got focused on her problems, her difficulties and her failures.  She was listening to herself and only hearing Jesus from a distance.

The Divine Logos created the human body as a custom designed parable: we have two ears and one mouth.  God is showing us that we have to do twice as much listening as we do speaking and listening is twice as hard as talking.

May our Blessed Mother, who’s beautiful birthday we shall celebrate tomorrow (for us Maronites, we think of our Lady of Mankee!) on September 8th, intercede for all of us to be betters listeners!

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Εορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Λουκάς 14: 16 -24

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος έδωσε ένα μεγάλο δείπνο και προσκάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πει στους προσκεκλημένους: «Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα τώρα». Καθώς συμμετέχουμε σε αυτή την ευλογημένη γιορτή της ανανέωσης της θυσίας του Ιησού Χριστού, μας συνοδεύει, όπως αρέσκεται να λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια μεγάλη ομήγυρη αγγέλων.

Αυτή η εκκλησία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, έχει σίγουρα το δικαίωμα να πιστεύει ότι αυτός ο μεγάλος στρατηλάτης των ουράνιων στρατευμάτων είναι παρών εδώ μαζί μας, προσφέροντας τη λατρεία του στην Αγία Τριάδα. Τον χαιρετούμε και τον ευχαριστούμε για την προστασία του. Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο, μας εξιστορεί μια παραβολή για κάποιον που παρέθεσε ένα μεγάλο δείπνο. Ο Κύριός μας συνεχίζει περιγράφοντας πώς οι καλεσμένοι άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες και να απαλλάσσονται από αυτό το μεγάλο συμπόσιο. Αυτή η παραβολή απευθυνόταν ως επίπληξη στους Ιουδαίους για την άρνησή τους να πιστέψουν και να δεχτούν τον Μεσσία τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση όλων των προφητειών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μέρος του Ισραήλ δέχτηκε τον Χριστό και έγινε η Καθολική Εκκλησία, αλλά η παραβολή είναι πολύ σαφής, πολλοί από τον ίδιο τον λαό του Κυρίου μας δεν Τον δέχτηκαν.

Θα ήθελα να προσαρμόσω αυτή την παραβολή στην παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε εδώ, στην σεβάσμια παλιά εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ασώματο. Το συμπόσιο της Θυσίας του Κυρίου μας, η μεγαλύτερη από όλες τις γιορτές, είναι έτοιμο μπροστά μας. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, γιατί όπου ένας έγκυρα χειροτονημένος ιερέας με δικαιοδοσία, χρησιμοποιώντας τις εγκεκριμένες λέξεις της αφιέρωσης, με την πρόθεση να κάνει ό,τι κάνει η Εκκλησία, και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα συστατικά του ψωμιού και του κρασιού, προσφέρει τη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, εκεί μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να λάβουμε την Θεία Κοινωνία. Αλλά θέλω να επιμείνω ότι είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία εδώ στον Ασώματο και στα παραδοσιακά μαρωνιτικά χωριά μας όσο πιο συχνά μπορούμε.

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, παράγραφος 2471, αναφέρει: «Ενώπιον του Πιλάτου, ο Χριστός διακηρύσσει ότι «ήρθε στον κόσμο για να μαρτυρήσει την αλήθεια». Ο χριστιανός δεν πρέπει λοιπόν να ντρέπεται να μαρτυρήσει τον Κύριό μας. Σε καταστάσεις που απαιτούν μαρτυρία της πίστης, ο χριστιανός πρέπει να την ομολογεί χωρίς αμφιβολία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου ενώπιον των δικαστών του».

Όταν σκεφτόμαστε καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές μας στον Χριστό να υποβάλλονται σε μια πραγματική δοκιμασία. Αλλά και εμείς εδώ στον Ασώματο αλλά και στην Αγία Μαρίνα έχουμε μια δοκιμασία, ένα είδος δοκιμασίας. Θα μαρτυρήσουμε τον Κύριό μας μπροστά στους γείτονές μας; Πολλοί από αυτούς που βρίσκονται τώρα σε αυτό το χωριό δεν είναι βαπτισμένοι, αλλά έχουν δικαίωμα στη μαρτυρία μας, στην κατάθεσή μας. Η μαρτυρία μας δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική. Δεν είμαστε εδώ σε μια πράξη ανυπακοής ή αντίστασης. Είμαστε εδώ επειδή είμαστε μέρος του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι πάντα στραμμένος προς τον Πατέρα. Κοιτάζοντας τον Πατέρα μαζί με τον Χριστό, βλέπουμε κάθε άνθρωπο ως αδελφό και αδελφή μας. Γι' αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει ποτέ να φοβάται το έργο της Εκκλησίας.

Ναι, μπορούμε να λάβουμε τα μυστήρια πιο εύκολα στις τοπικές ενοριακές εκκλησίες μας, αλλά αν παραμελούμε τις εκκλησίες του χωριού μας, παραμελούμε όλες τις ψυχές που ζουν εδώ. Ένα από τα συγκεκριμένα σημάδια της καρποφορίας των Μυστηρίων είναι η οικοδόμηση της ανθρώπινης αδελφότητας. Ολόκληρος ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αδελφότητα, φιλία και καλοσύνη. Η παρουσία μας εδώ πρέπει να γίνει κατανοητή από αυτή τη θέση. Βρισκόμαστε εδώ επειδή μόνο ο Αναστημένος Χριστός είναι ικανός να ανακουφίσει τα βάσανα της πληγωμένης ανθρωπότητας (Πάπας Φραγκίσκος). Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα προσελκύσει τους νέους μας να επιστρέψουν στα χωριά.

Αν κάνουμε το λάθος των προσώπων της παραβολής και βρούμε δικαιολογίες, όπως «η σειρά είναι πολύ μεγάλη», «όλο και λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν», «δεν έχει νόημα»... αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε χάσει την υπομονή μας με τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται πάντα, και συχνά είναι σαν ψίθυρος και πολύ σιωπηλός, αλλά εργάζεται. Αν εγκαταλείψουμε τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα, την Καρπάσια ή τον Κορμακίτη, θα είναι ένα σημάδι ότι έχουμε κουραστεί να περιμένουμε τον Θεό να κάνει κάτι.

Όταν δούμε τους αγαπημένους μας προγόνους στην αιωνιότητα, θα είναι ανυπόμονοι να δουν πώς περάσαμε τη χριστιανική μας ζωή. Ας μην τους απογοητεύσουμε λέγοντας ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε τον Θεό να δράσει.

Ας μας ανοίξει η Μαρία, Βασίλισσα των Αγγέλων και Βασίλισσα του Ασωμάτου, την πόρτα του Ιερού Οίκου της Ναζαρέτ, ώστε να ανακαλύψουμε πώς ένα μικρό σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό, μπορεί πράγματι να αλλάξει τον κόσμο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου