Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Categories
Archbishop’s Teaching

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ματθαίος 24: 1-14

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο σταυρός Σου, Κύριε, είναι το κλειδί για τον παράδεισο και μας ανοίγει τις πύλες που έκλεισε η αμαρτία του Αδάμ!»

Οι αναγνώσεις της Θείας Λειτουργίας μας οδηγούν στο τέλος του κόσμου και σε όλα τα σημάδια της έλευσης του. Η πρώτη γενιά των χριστιανών πίστευε ότι η «Ημέρα του Κυρίου» ήταν επικείμενη. Ο λόγος για την προσδοκία τους ήταν πολύ απλός: όλα όσα περιγράφει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο ήταν παρόντα σε εκείνη τη γενιά· στην πραγματικότητα, όσα περιγράφει ο Χριστός εξακολουθούν να συμβαίνουν. Επομένως, από την έλευση του Χριστού, ζούμε στις «τελευταίες ημέρες». Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με την πόρτα της καρδιάς μας ανοιχτή για την έλευση Του.

Αφού οι πρώτοι γονείς μας έσπασαν τη φιλία με τον Θεό και αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή Του να μην « φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», η ιστορία έφτασε σε αδιέξοδο, «όλοι γεννηθήκαμε με την αμαρτία που είναι ο θάνατος της ψυχής» (CCC#403). Αυτή η καταστροφική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος, λόγω της ανυπακοής και της υπερηφάνειας, είχε κλείσει τις πύλες του παραδείσου και είχε καταστήσει την ανθρώπινη ζωή βαριά και οδυνηρή. Ο Χριστός ήρθε και με το θάνατό Του και την ανάστασή Του άνοιξε τις πύλες του παραδείσου με το ξύλο του Σταυρού Του, σύμβολο της υπακοής και της ταπεινότητάς Του. Ο Σταυρός έχει γίνει όχι μόνο το κλειδί για τον παράδεισο, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης ζωής και της κοσμικής ιστορίας.

Το παλιό κλειδί της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Κορμακίτη ήταν επιδέξια σφυρηλατημένο, ώστε όχι μόνο να ανοίγει την πόρτα του παρεκκλησιού, αλλά και να μας εξηγεί την κατήχησή μας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά το κλειδί, η μεταλλική εγκοπή που αλληλεπιδρά με την κλειδαριά έχει ένα μικροσκοπικό σταυρό στο κέντρο της. Τι όμορφο παράδειγμα της πίστης μας. Μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου και μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να αποκαλύψει το νόημα της ανθρώπινης ιστορίας.

Συχνά χάνουμε τα κλειδιά μας και τα ψάχνουμε με απογοήτευση. Αλλά το κλειδί του Σταυρού βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου· μόνο εκείνοι που έχουν χάσει το νόημα της ζωής μπορούν να το χάσουν. Ας υψώσουμε τα μάτια μας προς τον Σταυρό και ας βρούμε το νόημα της ύπαρξής μας και την ελπίδα της μελλοντικής δόξας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

Second Sunday after Holy Cross

Matthew 24:1-14

Dear brothers and sisters in Christ,

“Your cross, O Lord, is the key to paradise and unlocks the gates for us that were closed by Adam’s sin!”

The readings of the Divine Liturgy point us to the end of the world and all the signs of its arrival.  The first generation of Christians thought that the ‘Day of the Lord’ was imminent.  The reason for their expectation was quite simple, everything that Christ describes in the Gospel was present to that generation; in fact, what Christ described is still taking place.  Therefore, ever since the coming of Christ, we have been living in the ‘last days’.  We must stand ready, with the door of our heart open for his coming.

After our first parents broke friendship with God and refused submission to his command to not ‘eat of the tree of knowledge of good and evil’ history was at a standstill, “we were all born afflicted with a sin which is the death of the soul” (CCC#403).  This catastrophic situation that man was in, because of disobedience and pride, had closed the gates of paradise and rendered human life burdensome and painful.  Christ came and by his death and resurrection opened the gates of paradise by the wood of his Cross, a symbol of his obedience and humility.  The Cross has become not only the key to paradise, but also the key to understanding human life and cosmic history.

The antique key of the old church of St. George in Kormakitis was expertly forged so as to not only open the door of the chapel but also to explain to us our catechism.  If you look closely at the key, the metal notch which interacts with the lock has a tiny cross in its center.  What a beautiful example of our faith.  Only the Cross of Christ can open the gates of paradise, and only the Cross of Christ can open the meaning of human history.

Frequently we lose our keys and look in frustration for them.  But the key of the Cross is at the center of the world; it can only be lost by those who have lost the meaning of life.  May we lift our eyes to the Cross and find the meaning to our existence and the hope of future glory.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Πρώτη Κυριακή μετά την ανύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Μάρκος 10 / 35 -45

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας αποτυπώνει με όμορφο τρόπο το μυστήριο του έργου της Λύτρωσης του Χριστού #607: «Η επιθυμία να αγκαλιάσει το σχέδιο του Πατέρα Tου για τη λυτρωτική αγάπη ενέπνευσε ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, καθώς το λυτρωτικό πάθος Tου ήταν ο ίδιος ο λόγος της Ενσάρκωσής Tου».

 

Όταν διαβάζουμε αυτά τα λόγια, μας κάνουν να σκεφτούμε τους φτωχούς αποστόλους Ιάκωβο και Ιωάννη που ήθελαν να αναρριχηθούν σε υψηλές θέσεις στη βασιλεία. Δεν είχαν καταλάβει τη λογική της βασιλείας. Είπαν ότι ήταν ικανοί να πιουν από το ποτήριο του Χριστού, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν τα παθήματα και τον θάνατο που θα υποστεί ο Χριστός. Η μαθηματική λογική της Βασιλείας είναι ότι αν θέλεις να ανέβεις ψηλά, πρέπει να κατέβεις πολύ χαμηλά: αν θέλεις να βασιλέψεις με τον Χριστό, πρέπει να υποφέρεις με τον Χριστό.

 

Στην αυστηρή και σκληρή πραγματικότητά του, ο Σταυρός του Χριστού δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι κάτι θετικό – δεν είναι μικρό πράγμα να ανακαλύψουμε ότι ο Σταυρός είναι το παγκόσμιο σύμβολο του πλεονεκτήματος. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο της λυτρωτικής Αγάπης του Θεού. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο ευλογίας και εύνοιας. Ο Σταυρός είναι ένα απαραίτητο μέσο πνευματικής καρποφορίας.

 

Γιατί λοιπόν φοβόμαστε τον Σταυρό; Γιατί παραπονιόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε τα δεινά; Έχουμε ξεχάσει πώς λυτρωθήκαμε; Έχουμε ξεχάσει ότι ο Σταυρός είναι ένα πλεονέκτημα, όχι ένα μειονέκτημα; Έχουμε ξεχάσει ότι μόνο μέσω του Σταυρού είμαστε πνευματικά γόνιμοι;

Όταν προκύπτουν δυσκολίες, ασθένειες ή προβλήματα, ας μην υποκύψουμε στον παράπονο. Ας αγαπήσουμε τον Σταυρό και ας τρέξουμε προς αυτόν, αντί να απομακρυνθούμε από αυτόν.

 

Με τον Σταυρό σταθερά στους ώμους μας, θα γίνουμε ένα με τον Χριστό και θα αγκαλιάσουμε το σχέδιο του Πατέρα για τη λυτρωτική αγάπη. Τα παθήματά μας και οι χαρές μας, ενωμένα με τον Χριστό, θα κάνουν τον δρόμο ευκολότερο για τους άλλους και θα τους προσφέρουν τη χάρη της Σωτηρίας. Αμήν.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Categories
Archbishop’s Teaching

First Sunday after Holy Cross

St. Mark (10:35-45)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Catechism of the Catholic Church expresses beautifully the mystery of Christ’s work of Redemption #607: “The desire to embrace his Father’s plan of redeeming love inspired Jesus’ whole life, for his redemptive passion was the very reason for his Incarnation.”

When we read these words, they make us think of the poor apostles James and John who wanted to ascend to high office in the kingdom. Hidden from their eyes was the mathematics of the Kingdom. They said they were able to drink of the chalice of Christ, but they could not have imagined the suffering and death that Christ would endure. The mathematics of the Kingdom is if you wish to go high, you must go very low: if you wish to reign with Christ, you must suffer with Christ.

In its stark and brutal reality, the Cross of Christ is not something negative, it is something positive – it is no small thing to discover that the Cross is the universal plus sign. The Cross is a sign of God’s redeeming Love; the Cross is a sign of blessing and favor; the Cross is an indispensable means of spiritual fruitfulness.

Why then do we fear the Cross? Why do we complain in the face of suffering? Have we forgotten how we were redeemed? Have we forgotten that the Cross is a plus, not a minus? Have we forgotten that it is only by the Cross that we are spiritually fruitful?

When hardship, sickness, or difficulties arise, let us not give into complaining. Let us love the Cross and run towards it, not away from it.
With the Cross firmly on our shoulders, we will become one with Christ and embrace the Father’s plan of redeeming love. Our sufferings and joys united to Christ, will make the path easier for others and obtain for them the grace of salvation.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

The Exaltation of the Glorious Cross

John 12 /20-32

Dear brothers and sisters in Christ,

“The message about the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God.”

In 1857, a piece of graffiti was uncovered in a building in Rome, on the Palatine Hill. Archeologists dated it from the first century A.D. The image depicts a human-like figure affixed to a cross and possessing the head of a donkey. To the left of the image is a young man – apparently intended to represent Alexamenos – as a Roman soldier or guard, raising one hand in a gesture possibly suggesting worship. Beneath the cross is a crude caption written in Greek as “Alexamenos worshipping his god”. The graffiti stands as testimony to the anti-Christian sentiment of ancient Rome and the mockery of the Cross of Christ.

We need to recover just how shocking the proclamation of the Cross was to the ancient world; this will help us to proclaim the message to our modern age. Death by crucifixion was the most humiliating death one could experience: the pain was limitless as it could go on for days and only the vilest criminals were subjected to it. That Christians chose to worship their God on a Cross was unlike any other religion in human history! It was a complete break from all other religious testimonies.

Man lost all his preternatural gifts, because of his disobedience at the foot of the Tree of Knowledge of Good and Evil in the garden of Eden. But through Christ’s obedience on the Wood of the Cross, man has received even greater gifts. What had been the source of man’s downfall has become the source of his restoration. Two trees, two Adams, two different results.

On this great feast of the Holy Cross during this Jubilee Year, we must be filled with a lot of hope, because this equation is the design of the Divine Logos. What appears to be the source of our downfall, can in fact, be the source of our restoration.
The thing that humiliates you, the events that break you, can in fact be a great grace and a source of endless blessings. We must not give into despair or wrong thinking. God who has saved you by the wood of the Cross, will also restore you by the very things in your life that give you the most grief.

We ask Our Lady who studied the Cross of Christ most perfectly to help us understand this Divine Science.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

Η ανύψωση του ένδοξου Σταυρού

Ιωάννης 12 / 20 – 32

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Το μήνυμα του σταυρού είναι ανοησία για όσους χάνονται, αλλά για εμάς που σωζόμαστε είναι η δύναμη του Θεού».

Το 1857, ένα γκράφιτι αποκαλύφθηκε σε ένα κτίριο στη Ρώμη, στον Λόφο Παλατίνο. Οι αρχαιολόγοι το χρονολόγησαν στον 1ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα απεικονίζει μια ανθρωποειδή μορφή στερεωμένη σε ένα σταυρό με κεφάλι γαϊδάρου. Στα αριστερά της εικόνας βρίσκεται ένας νεαρός άνδρας – προφανώς ο Αλεξαμένους – ως Ρωμαίος στρατιώτης ή φρουρός, που υψώνει το ένα χέρι σε μια χειρονομία που πιθανώς υποδηλώνει λατρεία. Κάτω από το σταυρό υπάρχει μια χονδροειδής λεζάντα γραμμένη στα ελληνικά που λέει «Ο Αλεξαμένους λατρεύει τον θεό του». Το γκράφιτι αποτελεί μαρτυρία του αντιχριστιανικού αισθήματος της αρχαίας Ρώμης και της διακωμώδησης του Σταυρού του Χριστού.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο συγκλονιστική ήταν η διακήρυξη του Σταυρού για τον αρχαίο κόσμο. Αυτό θα μας βοηθήσει να διακηρύξουμε το μήνυμα στη σύγχρονη εποχή. Ο θάνατος με σταύρωση ήταν ο πιο ταπεινωτικός θάνατος που μπορούσε να βιώσει κάποιος: ο πόνος ήταν ατελείωτος, καθώς μπορούσε να διαρκέσει για μέρες, και μόνο οι πιο άθλιοι εγκληματίες υποβάλλονταν σε αυτόν. Το γεγονός ότι οι χριστιανοί επέλεξαν να λατρεύουν τον Θεό τους πάνω σε ένα Σταυρό ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο σε καμία άλλη θρησκεία στην ιστορία της ανθρωπότητας! Ήταν μια πλήρης ρήξη με όλες τις άλλες θρησκευτικές μαρτυρίες.
Ο άνθρωπος έχασε όλα τα υπερφυσικά του χαρίσματα, λόγω της ανυπακοής του στους πρόποδες του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού στον κήπο της Εδέμ. Αλλά μέσω της υπακοής του Χριστού στο Ξύλο του Σταυρού, ο άνθρωπος έλαβε ακόμη μεγαλύτερα χαρίσματα. Αυτό που ήταν η πηγή της πτώσης του ανθρώπου έγινε η πηγή της αποκατάστασής του. Δύο δέντρα, δύο Αδάμ, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.

Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του Τιμίου Σταυρού, κατά τη διάρκεια αυτού του Ιωβηλαίου Έτους, πρέπει να γεμίσουμε με μεγάλη ελπίδα, διότι αυτή η εξίσωση είναι το σχέδιο του Θείου Λόγου. Αυτό που φαίνεται να είναι η πηγή της πτώσης μας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι η πηγή της αποκατάστασής μας. Αυτό που σας ταπεινώνει, τα γεγονότα που σας συντρίβουν, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια μεγάλη χάρη και πηγή ατελείωτων ευλογιών. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στην απελπισία ή σε λανθασμένες σκέψεις. Ο Θεός που σας έσωσε με το ξύλο του Σταυρού, θα σας αποκαταστήσει επίσης με τα ίδια τα πράγματα στη ζωή σας που σας προκαλούν τη μεγαλύτερη θλίψη.

Ζητάμε από την Παναγία, που μελέτησε τον Σταυρό του Χριστού με τον πιο τέλειο τρόπο, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη Θεία Επιστήμη. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Home Category Posts Home Category Posts New

Unity in Diversity 2025

Plenary Assembly of the Bishops of the Eastern Catholic Churches of Europe

2025_09_04_Incontro 2025_Programm_engl_WEB

Categories
Archbishop’s Teaching

14η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η Μάρθα και η Μαρία ( Λουκάς 10 / 38 - 42)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η Αγιοκατάταξη των Μακαρίων Τζόρτζιο Φρασσάτι και Κάρλο Ακουτίς

Σήμερα, στην αγία πόλη της Ρώμης, ο αγαπημένος μας Άγιος Πατέρας, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, θα ανακηρύξει επίσημα για όλη την Εκκλησία δύο νέους αγίους, τον Τζόρτζιο Φρασσάτι και τον Κάρλο Ακουτίς. Και οι δύο νέοι αυτοί άνδρες έφυγαν από τη ζωή πολύ νέοι· όμως μέσα στη σύντομη πορεία τους, δείχνουν ότι το να ζει κανείς για τον Χριστό δεν αφαιρεί τίποτε από τη ζωή, αλλά την γεμίζει με νόημα και χαρά.

Οι άγιοι είναι οι ειδικοί της ακρόασης. Όπως η Μαρία της Βηθανίας, οι άγιοι είναι προσεκτικοί στη φωνή του Χριστού. Τον ακούν στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, Τον ακούν στη διδασκαλία της Εκκλησίας, Τον ακούν στις φωνές των φτωχών και των μεταναστών, Τον ακούν στη σιωπή του Παναγίου Μυστηρίου. Οι άγιοι δεν αρκούνται να ακούνε τον Ιησού· Τον προσέχουν. Αυτό το έργο της ακρόασης είναι η ανακάλυψη της φωνής του Χριστού σε όσους βρίσκονται δίπλα μας, στις οικογένειές μας και στον χώρο εργασίας μας. Είναι ακόμη και η προσπάθεια να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού στους συγχρόνους μας, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία. Ακόμα και στην αποξένωσή τους, είναι πλάσματα του Λόγου, της λογικής, και μπορούν, χωρίς να το γνωρίζουν, να μεταδίδουν την αλήθεια. Χρειαζόμαστε καρδιές και αυτιά ικανά να ακούν τον Χριστό που μιλά από τα πιο απίθανα μέρη.

Η καημένη η Μάρθα, μέσα στη γεμάτη μέριμνες κουζίνα της Βηθανίας, μπορούσε να ακούει τον Χριστό να μιλά στο άλλο δωμάτιο, αλλά ήταν τόσο αποσπασμένη που δεν μπορούσε να Τον προσέξει. Είχε επικεντρωθεί στα προβλήματά της, στις δυσκολίες και τις αποτυχίες της. Άκουγε τον εαυτό της και μόνο από απόσταση τον Ιησού.

Ο Θείος Λόγος δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα ως μια εξατομικευμένη παραβολή: έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο Θεός μας δείχνει ότι πρέπει να ακούμε διπλάσια απ’ όσο μιλάμε· και ότι η ακρόαση είναι διπλάσια δύσκολη από την ομιλία.

Είθε η Ευλογημένη Μητέρα μας, της οποίας την όμορφη γέννηση θα εορτάσουμε αύριο (για εμάς τους Μαρωνίτες, θυμόμαστε την Κυρία μας της Μαρκί!) στις 8 Σεπτεμβρίου, να πρεσβεύει για όλους μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι ακροατές! Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

14th Sunday of Pentecost

Κυριακή των Οσίων και των Δικαίων – 2023

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Κυριακή των Οσίων και των Δικαίων

«Ελάτε,  Φύγετε»

«Κύριε»

Με βάση τι θα κριθούμε;

Ματθαίος 25 / 31-46

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ο Ιησούς μιλούσε στους μαθητές Του για τον ερχομό Του: «Όταν θα έρθει ο Υιός του Ανθρώπου με όλη του τη μεγαλοπρέπεια και θα τον συνοδεύουν όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει στο βασιλικό θρόνο του. Τότε θα συναχθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα κατσίκια. Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και τα κατσίκια στ’ αριστερά του.  Θα πει τότε ο βασιλιάς σ’ αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: «ελάτε, οι ευλογημένοι απ’ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου. Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιώ, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι του Θεού: «Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σε επισκεφθούμε;» Τότε θα τους απαντήσει ο βασιλιάς: «σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα». Ύστερα θα πει και σ’ αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: «φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι· πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του. Γιατί, πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν κι αυτοί: «Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δε σε υπηρετήσαμε;» Και θα τους απαντήσει: «σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα». Αυτοί λοιπόν θα πάνε στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή».

 

  1. Η αναγνώριση του Κυρίου.

 Αυτό που είναι αξιοσημείωτο σε αυτό το απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου είναι ότι τόσο οι άνθρωποι στα δεξιά όσο και οι άνθρωποι στα αριστερά απαντούν: «Κύριε...». Αυτή είναι η αναγνώριση που μπορούμε να αποκαλέσουμε «αυθόρμητη» και των δύο ομάδων. Η πίστη τους είναι άθικτη με την έννοια της δήλωσης πίστης. Αλλά η κρίση δεν αφορά τις ιδιότητες της διακήρυξης της πίστης, αλλά την αναγνώριση του Κυρίου στο μικρότερο και πιο αδύναμο συνάνθρωπο.

 

  1. Η πραγματική υπηρεσία.

 Η κρίση θα γίνει με την πράξη που επιτρέπει να υπηρετηθεί ο Κύριος, ο οποίος αναγνωρίζει τον εαυτό Του σε όλους τους ανθρώπους που η κοινωνία συνήθως απορρίπτει και παραμερίζει. Ο Ιησούς ταυτίζεται με τους άπορους. Και δεν θα κριθούμε στο μέτρο της αναγνώρισής Του με λόγια, αλλά στην ετοιμότητά μας να Τον υπηρετήσουμε σε κάθε φτωχό άνθρωπο.

 

  1. Να είμαστε έτοιμοι.

Αλλά ας είμαστε προσεκτικοί με αυτή την ιδέα της κρίσης. Αν ο Ιησούς μιλάει για όσους βρίσκονται στα αριστερά Του, είναι για να μας προειδοποιήσει για το τι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, όχι για να παραμείνουμε στην αριστερή πλευρά, αλλά για να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να συγκαταλεχθούμε μεταξύ εκείνων που ο Κύριος προσκαλεί να έρθουν, για να είναι μαζί Του και για πάντα στη βασιλεία της δόξας Του.

Αυτή την Κυριακή ας ζητήσουμε από τον Κύριο τη χάρη Του να τον υπηρετήσουμε και να μας κρατήσει μακριά από όλα όσα μας εμποδίζουν να κάνουμε το ιερό Του θέλημα. Τότε θα είμαστε ευλογημένοι να ακούσουμε: «Ελάτε, γιατί ξέρετε πώς να είστε κοντά μου και να με υπηρετείτε στους φτωχότερους αδελφούς μου. Θα είστε πάντα κοντά μου στο Βασίλειό μου.»

Προσευχή:  Κύριε, ας μας συγκαταλέξεις στους όσιους και δικαίους Σου. Οι άγιοι και οι δίκαιοι θα έρθουν ακόμα, όχι μόνο αυτοί που έχουν περάσει πριν από εμάς. Βοήθησε μας, να μην ξεχνάμε λοιπόν να αγαπάμε το γεγονός ότι τα ονόματά μας είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Κυριακή των Ιερέων – 2023

Archbishop’s Teaching Leave a comment

 

Κυριακή των Ιερέων

Ποιος είναι ο πιστός και σοφός διαχειριστής;

Λουκάς 12 / 42-48

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ποιος είναι ο έμπιστος και συνετός δούλος, που ο κύριός του θα τον αφήσει επιστάτη των υπηρετών του, για να τους μοιράζει την αμοιβή τους την κατάλληλη στιγμή; Μακάριος είναι εκείνος ο δούλος, που όταν επιστρέψει ο κύριός του, θα τον βρει να συμπεριφέρεται μ' αυτόν τον τρόπο. Σας βεβαιώνω πως θα τον βάλει υπεύθυνο σ' όλα του τα υπάρχοντα. Αν όμως ο δούλος εκείνος σκεφτεί μέσα του: «θ' αργήσει να επιστρέψει ο κύριός μου», κι αρχίσει να δέρνει τους άλλους υπηρέτες και τις υπηρέτριες, να τρώει και να πίνει και να μεθάει,  τότε θα έρθει ο κύριός του μια μέρα που αυτός δε θα τον περιμένει και σε ώρα που δε θα την ξέρει. Θα τον τιμωρήσει πολύ αυστηρά και θα τον ρίξει στον τόπο όπου τιμωρούνται οι άπιστοι.»

Εκείνος ο δούλος που ξέρει τι θέλει ο κύριός του, δεν είναι όμως έτοιμος και δεν κάνει αυτό που θέλει ο κύριός του, θα τιμωρηθεί αυστηρά. Αντίθετα, εκείνος που δεν ξέρει το θέλημα του κυρίου του και κάνει κάτι αξιόποινο, θα τιμωρηθεί ελαφρότερα. Σ' όποιον δόθηκαν πολλά, θα ζητηθούν πολλά απ' αυτόν και σ' όποιον δόθηκαν περισσότερα, θα του ζητηθούν περισσότερα».

 

  1. Ο Θεός είναι δίκαιος.

Ποια είναι τα καλά νέα του Ευαγγελιστή Λουκά: θα τιμωρηθούμε αυστηρά και θα ριχτούμε στον τόπο όπου τιμωρούνται οι άπιστοι; Σίγουρα, αυτά δεν είναι καθόλου καλά νέα! Ανήκουμε όμως σε εκείνους που τους έχουν δοθεί πολλά. Έτσι, ο Κύριος, θα απαιτήσει από εμάς το μέτρο των όσων μας έχει δώσει. Ο Θεός είναι δίκαιος.

 

  1. Η χάρη του Κυρίου.

Συχνά ξεχνάμε ότι είμαστε διαχειριστές και κακόβουλα θέλουμε να πάρουμε τη θέση του Κυρίου. Και αυτή η αλλαγή του ρόλου είναι η πηγή όλων των λαθών μας, όλων των ελαττωμάτων μας και της επιθετικότητάς μας. Δεν μπορούμε να πάρουμε τη θέση του Δασκάλου. Πρέπει να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας, βασιζόμενοι στην χάρη του Κυρίου, την αποστολή μας. Επειδή, η τροφή δίνεται στην ώρα της. Και αυτή η τροφή είναι ο λόγος του Θεού: το σώμα και το αίμα Tου. Δίνουμε στους άλλους το Πνεύμα του Κυρίου το οποίο μας δόθηκε με αφθονία από την καρδιά του Ιησού. Έτσι, μας έχουν δωθεί πολλά και μπορούμε να δώσουμε πολλά.

Συχνά νιώθουμε ότι μετράμε τόσο πολύ, που αντικαθιστούμε τον Κύριο με τον εαυτό μας !!!! Και διαστρεβλώνουμε τη συμφωνία. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δοξάζουμε ό,τι μας δίνει ο Κύριος και να ενεργούμε ανάλογα. Τα υπόλοιπα θα μας δοθούν σε αφθονία

 

  1.  Η προσευχή για τους ιερείς.

Αυτό είναι το νόημα της προσευχής μας για τους ιερείς. Συχνά περιορίζουμε την προσευχή μας στους κεκοιμημένους ιερείς, πράγμα που δεν πειράζει. Αλλά πρέπει επίσης να προσευχόμαστε για τους ιερείς μας που μας συνοδεύουν στο ταξίδι της πίστης μας. Και πάνω απ' όλα, θα πρέπει να προσευχόμαστε για μελλοντικές κλίσεις, να ζητάμε από τον Κύριο άγιους ιερείς.  Ναι, η εκκλησία χρειάζεται ιερείς, χωρίς ιερείς δεν υπάρχει Θεία Ευχαριστία, και χωρίς Θεία Ευχαριστία δεν υπάρχει εκκλησία.

 

Προσευχή: Κύριε, άφησε το κάλεσμά σου να ακουστεί, και στείλε εργάτες για τον θερισμό Σου. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

Κυριακή 19 Μαρτίου 2023 Εορτή Αγίου Ιωσήφ

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Κυριακή 19 Μαρτίου 2023

Εορτή Αγίου Ιωσήφ

 

«Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου.» Ματθ. 1 : 20

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Χαιρετίζουμε τον καθένα και την καθεμιά από εσάς και χαιρόμαστε που γιορτάζουμε μαζί σας σήμερα τη γιορτή του Αγίου Ιωσήφ.

Ο Ιωσήφ, ο δίκαιος και ο άγιος, ο άνθρωπος της σιωπής, ο οποίος ωστόσο έχει πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία της σωτηρίας- εμπιστεύτηκε τον λόγο του αγγέλου: πήρε τη Μαρία μαζί του και έγινε ο θετός πατέρας του Ιησού. Ήταν έτσι ο προστάτης αυτού του σπιτιού της Ναζαρέτ όπου ο Ιησούς θα μεγάλωνε «εν σοφία και χάρη». Ο Άγιος Ιωσήφ ο τρυφερός πατέρας, υπάκουος στο θείο θέλημα.

Ο Ιωσήφ μας διδάσκει να πιστεύουμε στον Θεό και στο έργο Tου μέσα μας, μας διδάσκει επίσης να μη φοβόμαστε να παραδοθούμε στον Θεό στις καταιγίδες μας. Όπως εκείνος, πρέπει να ακούμε τη φωνή του Κυρίου για να μετατρέψουμε τους φόβους μας σε θάρρος.

Εορτάζουμε τον Άγιο Ιωσήφ με εμπιστοσύνη και ευγνωμοσύνη. Όπως φύλαγε τον οίκο της Ναζαρέτ, έτσι φυλάει την Εκκλησία, κάθε σπίτι μας που, όπως αυτό της Ναζαρέτ, φέρνει κοντά γονείς και παιδιά, και φυλάει τη ζωή του καθενός μας. Μας κάνει να αυξάνουμε την εμπιστοσύνη στον Θεό που έχει έρθει κοντά στην ανθρωπότητα, που έχει μοιραστεί την ανθρώπινη κατάστασή μας, που έχει θελήσει να μάθει τα πάντα για τη ζωή μας, εκτός από την αμαρτία, και που δεν μας εγκαταλείπει. Με την προστασία του Αγίου Ιωσήφ, μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά με εμπιστοσύνη, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες της ζωής.

Ευχαριστούμε τον Θεό που μας έδωσε αυτόν τον πατέρα και προσευχόμαστε στον Άγιο Ιωσήφ, ο οποίος προστάτευσε τη Μαρία, να προστατεύει την Εκκλησία και να μεσιτεύει για εμάς, να μας καθοδηγεί και να παραμένει ο φύλακας των κοινοτήτων και της ζωής μας.

Ευχόμαστε σε όλους σας και ιδιαίτερα σε όσους φέρουν το όνομα Ιωσήφ και τα παράγωγά του χρόνια πολλά.

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

7η Κυριακή της Σαρακοστής – 2023

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

7η Κυριακή της Σαρακοστής

Κυριακή των Βαΐων

Ιωάννης 12:12-22

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου

Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ. Σελίμ Σφέιρ

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ανάγνωσμα από το Ιερό Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος κήρυξε στον κόσμο τη ζωή - ας ακούσουμε τα καλά νέα της ζωής και της σωτηρίας των ψυχών μας.

Την άλλη μέρα, το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας:

Δόξα στο Θεό!

Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο!

Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ!

Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή:

Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη της Σιών·

να που έρχεται σ' εσένα ο βασιλιάς σου,

σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος.

Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για κείνον η Γραφή, αυτά και του έκαναν.  Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε το Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από τους νεκρούς, διηγούνταν αυτά που είχαν δει. Γι' αυτό ήρθε το πλήθος να τον προϋπαντήσει, επειδή έμαθαν ότι αυτός είχε κάνει το θαυμαστό αυτό σημείο. Οι Φαρισαίοι τότε είπαν μεταξύ τους: «Βλέπετε πως η αναβολή δεν ωφελεί· να που όλος ο κόσμος έχει τρέξει πίσω του».

Ανάμεσα σ' αυτούς που ανέβηκαν να προσκυνήσουν στη γιορτή ήταν και μερικοί Έλληνες. Αυτοί, λοιπόν, πήγαν στο Φίλιππο, που καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν μ' αυτά τα λόγια: «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού». Πηγαίνει ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα. Έπειτα έρχονται ο Ανδρέας κι ο Φίλιππος και το λένε στον Ιησού.

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

1.Η ημέρα του παραδόξου.

Σήμερα βρισκόμαστε στη μέση ενός παράδοξου. Από τη μία πλευρά είμαστε γεμάτοι χαρά. Όταν ο Ιησούς εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ, μεγάλα πλήθη χαίρονται. Να 'τος επιτέλους, ο πολυαναμενόμενος Σωτήρας! Ο Μεσσίας είναι εδώ! Η λύτρωση βρίσκεται σε εξέλιξη.

Αλλά από την άλλη πλευρά, έχουμε ακούσει τη θλιβερή ιστορία του Κυρίου που απορρίπτεται, υποφέρει, θανατώνεται: είναι τα Πάθη. Η Κυριακή των Βαΐων είναι επίσης η Κυριακή των Παθών. Είναι μια επίσημη στιγμή, γεμάτη βαρύτητα.

 

  1. Γιατί συμβαίνει αυτό ;

Πώς μπορεί λοιπόν μια ημέρα νίκης να είναι ταυτόχρονα ημέρα χαράς και πόνου; Επειδή αυτό που φαίνεται να είναι η ήττα του Χριστού είναι στην πραγματικότητα η νίκη Tου, η νίκη της αιώνιας αγάπης. «Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη, από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του.» (Ιωα. 15:13). Αυτό δίδαξε ο Ιησούς και αυτό εφάρμοσε στο πάθος Του, για να μας δώσει τη βεβαιότητα χωρίς καμία αμφιβολία ότι η αγάπη Του για εμάς είναι απεριόριστη. Οι άγγελοι έψαλλαν «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» την ώρα της γέννησης του Ιησού στη Βηθλεέμ. Τώρα, όταν ο Ιησούς εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ, το πλήθος είναι αυτό που τραγουδά: «Ειρήνη στον ουρανό και δόξα στα ύψη!.»

Και οι δύο αυτές «είσοδοι» είχαν ως κίνητρο την αγάπη του Θεού, την ίδια αγάπη που οδήγησε τον Ιησού να είναι υπάκουος στον Πατέρα μέχρι τον σταυρικό θάνατο, για να εξαγοράσει την ανυπακοή του Αδάμ, να πληρώσει το τίμημα για τις αμαρτίες μας και να σώσει την ανθρωπότητα από την απελπισία και την αδικία.

 

  1. Η λύση του παραδόξου.

Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η λύση του παραδόξου. Η πηγή της θλίψης μας είναι η αμαρτία μας, η οποία είναι η αιτία του πόνου του Χριστού. Αλλά η πηγή της χαράς μας είναι η αγάπη του Χριστού, ο ίδιος ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να υποφέρει, και η δύναμη που, μέσω της θυσίας του σταυρού, κερδίζει τη νίκη επί του κακού. Με αυτόν τον τρόπο, οι χριστιανοί μπορούν ακόμα να ζουν το παράδοξο της Κυριακής των Βαΐων και μπορούν ακόμα να βρίσκουν τη χαρά, τη χαρά της άπειρης αγάπης του Χριστού, εν μέσω του πιο βασανιστικού πόνου.

 

  1. Ο Θεός το Α και το Ω.

 Μόνο ο Θεός γνωρίζει με ακρίβεια το μέλλον μας. Αλλά μέσω του μυστηρίου του θανάτου και της Ανάστασης του Χριστού, μας έχει ήδη αποκαλύψει τα περιγράμματα. Γνωρίζουμε ότι όσο παραμένουμε ενωμένοι με τον Χριστό μέσω της προσευχής, των μυστηρίων και της υπακοής στο θέλημά Του, όλοι οι σταυροί, τα βάσανα, οι αποτυχίες και οι απογοητεύσεις μας θα μετατραπούν σε ανάσταση. Αυτό μας δίνει σοφία και δύναμη που χρειαζόμαστε καθ' όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής μας.

 

Προσευχή :   Κύριε Ιησού Χριστέ, εκπληρώνεις την προφητεία που σε ανήγγειλε να καθίσεις πάνω σε γαϊδουράκι για να λάβεις την επευφημία του πλήθους των μικρών και των ταπεινών. Δέξου τις προσευχές μας- κάνε μας να γευτούμε τη γλύκα της αγάπης Σου- καθάρισε τις ψυχές και τις καρδιές μας με την αρετή της αγιότητάς Σου. Και έτσι θα ευχαριστήσουμε εσένα, τον Πατέρα σου και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

6η Κυριακή της Σαρακοστής – 2023

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

6η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του τυφλού Βαρτίμαιου

Μάρκος 10 / 46-52

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Έρχονται στην Ιεριχώ. Καθώς ο Ιησούς, οι μαθητές του και πολύς κόσμος έβγαιναν από την πόλη, ένας τυφλός, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου, καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε.  Όταν άκουσε ότι αυτός που περνάει είναι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με!» Πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμη πιο πολύ: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Τότε ο Ιησούς στάθηκε και είπε: «Φωνάξτε τον». Φωνάζουν τον τυφλό και του λένε: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει». Εκείνος πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω και ήρθε κοντά στον Ιησού. «Τι θέλεις να σου κάνω;» τον ρώτησε ο Ιησούς. Ο τυφλός του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, θέλω να αποχτήσω το φως μου». Ο Ιησούς του λέει: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Ο τυφλός αμέσως απέκτησε το φως του κι ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία του.

 

1.Ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου.

   Την τελευταία Κυριακή μας δίνεται ένα όνομα, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου. Και ξέρουμε ότι το όνομα αυτό το κράτησε ο Απόστολος Μάρκος, όταν ακολούθησε πλέον τον Ιησού. Στίχος 52: «... και ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία Του». Μάλιστα, αυτό είναι το τελευταίο θαύμα πριν από την Ανάσταση του Ιησού. Ας μην υπεραπλοποιούμε τα πράγματα λέγοντας ότι ήταν ο τυφλός Βαρτίμαιος που ανέκτησε την όρασή του. Είναι πραγματικά πολύ μειωτικό. Και αυτό μας κάνει να λέμε και τι μας απασχολεί ;;; Αν είναι απλώς μια ιστορία για έναν τυφλό που επανέρχεται η όρασή του;;

 

  1. «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με ».

 Πρέπει να δούμε ότι το θαύμα γίνεται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα, και γι' αυτό ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΡΚΟΣ το κράτησε και μας το είπε. Ο Βαρτίμαιος είναι ζητιάνος και τυφλός. Βρίσκεται στην άκρη του δρόμου τόσο αποκλεισμένος. Ακούει ότι ο Ιησούς περνά, είναι το μόνο του μέσο για να παραμείνει σε επαφή με την κοινωνία, η ακοή. Έχει τον τρόπο του να φωνάζει, με όλη του την καρδιά και από τα βάθη της δυστυχίας του, τον μεσσιανικό τίτλο του Ιησού: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με».

Οι άνθρωποι παίζουν αρνητικό ρόλο, αφού θέλουν να τον φιμώσουν και δεν επιδιώκουν να τον βοηθήσουν, χρειάζονται και αυτοί θεραπεία από την επάρκειά τους, πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι μόνο για αυτούς.

 

  1. «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει!»

 Ο Ιησούς σταματά. Όλα ξεκινούν. Φωνάξτε τον. Αλλαγή στην συμπεριφορά του πλήθους, αντί να εμποδίσουν τον τυφλό τον προτρέπουν με ενθάρρυνση: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει!» Φωνάζουν τον τυφλό, στο όνομα του Ιησού, με τη σειρά τους. Ο τυφλός πετάει το μανδύα του, όπως ο Ιησούς στην ανάσταση, όταν η πέτρα κοντεύει να κυλήσει... Συνάντηση του σκότους των τυφλών με Aυτόν που είναι το φως του κόσμου. «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε.» Δεν χρειάζεται πια το παλτό, δεν χρειάζεται πια να ζητιανεύει στην άκρη του δρόμου, δεν χρειάζεται πια να ανέχεται τα υποτιμητικά σχόλια των περαστικών, ξαναβρίσκει την όρασή του. και βρίσκει τον δρόμο, και θα τον ακολουθήσει, θα ακολουθήσει τον Ιησού.

 

Προσευχή :   Ο Ιησούς μου κάνει την ίδια ερώτηση : « Τι θέλεις να κάνω για σένα ;». Έχω πραγματικά αυτή την επιθυμία να δω και να δω αμέσως; Γιατί λοιπόν να περιμένω, μπορώ να φωνάξω, «Υιέ του Δαβίδ, ελέησόν με», και θα θεραπευτώ… Αμήν.

 

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5η Κυριακή της Σαρακοστής – 2023

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

5η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του Παράλυτου στην Καπερναούμ

Μάρκος 2 / 1-12

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ύστερα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα· και τους κήρυττε το μήνυμά του.  Έρχονται τότε μερικοί προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από 'κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος.  Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».  Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους: «Μα πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωράει αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να του πω, “σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”; Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωράει πάνω στη γη αμαρτίες» –λέει στον παράλυτο: «Σ' εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ' όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα», έλεγαν, «ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει!»

 

1.Τι σκέφτεστε στις καρδιές σας;

   Αυτή την Κυριακή, επειδή οι διεστραμμένες ιδέες μας καταλήγουν να μας παραλύουν, καλούμαστε να αφήσουμε τους εαυτούς μας να μεταφερθούν από τους αδελφούς μας. Καθώς δεν μπορούμε να κινηθούμε μόνοι μας για να πάμε στον Ιησού και να πάμε στους άλλους, χρειαζόμαστε τέσσερις άνδρες, τέσσερις αδελφούς μας για να μας μεταφέρουν και να μας κάνουν να φτάσουμε στον Ιησού.

 

  1. Η Εκκλησία είναι μητέρα και δασκάλα.

 Αυτός είναι ο ρόλος της Εκκλησίας, είναι η Εκκλησία που μας μεταφέρει, είναι μητέρα και δασκάλα. Η Εκκλησία δεν παίρνει ποτέ τη θέση του Ιησού. Μας υποδεικνύει τη διδασκαλία Του και μας δείχνει τις χειρονομίες της σωτηρίας Του. Και μας κάνει να θέλουμε να πάμε σ' Αυτόν και στους αδελφούς μας.

Ιδιαίτερα προς εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, εκείνους που παραλύουν από τις ανάγκες της ζωής. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να αλλάξουμε τις ιδέες μας, οι οποίες είναι των ανθρώπων και όχι του Θεού. Αν λοιπόν δεχτούμε το χέρι που μας απλώνει ο Ιησούς για να μας σώσει από τον εαυτό μας και τις διεστραμμένες ιδέες μας, που μας κρατούν μακριά από αυτόν και την αγάπη Του, τότε μπορούμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας και να περπατήσουμε ξανά. Να επαναλάβουμε το ρόλο μας στην κοινωνία και στην εκκλησία.

Ο Ιησούς διδάσκει τον λόγο του Θεού και φέρνει τη θεραπεία του Θεού στους αρρώστους και τους περιθωριοποιημένους.

 

  1. Η εμπιστοσύνη στον Ιησού.

 Αλλά για να λάβουμε τη θεραπεία πρέπει να δείξουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιησού, και αυτό γίνεται μέσω των θυσιών που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε. Εδώ, οι άνδρες θυσιάζουν το σπίτι, το σπίτι ήταν όρθιο και ο άνθρωπος στο έδαφος, λοιπόν, δεν διστάζουν να βάλουν το σπίτι στο έδαφος, ώστε ο άνθρωπος να έρθει μπροστά στον Ιησού. Και ο Ιησούς βλέπει την πίστη τους, που εκφράζεται με την κατεδάφιση του σπιτιού, ο Ιησούς κάνει τον άνθρωπο να σταθεί και πάλι όρθιος: συγχωράει τις αμαρτίες του και του ζητάει να κουβαλήσει το κρεβάτι του και να περπατήσει. Το κρεβάτι είναι η απόδειξη της παράλυσης του.

 

Προσευχή :  Αν θέλω να θεραπευτώ θέλοντας να κρατήσω τα πάντα για τον εαυτό μου, αυτό δυσκολεύει τη θεραπεία μου. Γιατί θα είμαι πάντα προσκολλημένος στα υπάρχοντά μου, στις ιδέες μου και στα προνόμιά μου, και αυτά είναι που με παραλύουν.

Αυτή την Κυριακή ας ζητήσουμε από τον Κύριο συγχώρεση για τις αμαρτίες μας και ας εμπιστευτούμε ξανά τον λόγο της ζωής Του που είναι σε θέση να μας ολοκληρώσει.

Κύριε, βοήθησέ μας, να υπερβούμε τις ιδέες μας και να δοξάσουμε τον Θεό για όλα όσα βλέπουμε. Το ισχυρό Σου χέρι μας τραβά μακριά από όλα όσα δεν είναι άξια της ευλογημένης συνάντησης μαζί Σου. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

4η Κυριακή της Σαρακοστής – 2023

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

4η Κυριακή της Σαρακοστής

  Ο άσωτος υιός

Λουκάς 15 / 11-32

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τους είπε επίσης ο Ιησούς: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Ο μικρότερος απ' αυτούς είπε στον πατέρα του: «πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί» κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία.Υστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή.  Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους.  Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. Τελικά συνήλθε και είπε: «πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας!  Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου· κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου.» Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του.

Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε.  Τότε ο γιος του του είπε: «πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου.» Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: «βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα.  Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε.»Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται.

Ο μεγαλύτερος γιος του βρισκόταν στο χωράφι και καθώς ερχόταν και πλησίαζε στο σπίτι, άκουσε μουσικές και χορούς. Φώναξε, λοιπόν, έναν από τους υπηρέτες και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Εκείνος του είπε: «γύρισε ο αδερφός σου, κι ο πατέρας σου έσφαξε το σιτευτό μοσχάρι, γιατί του ήρθε πίσω γερός.» Αυτός τότε θύμωσε και δεν ήθελε να μπει μέσα. Ο πατέρας του βγήκε και τον παρακαλούσε, εκείνος όμως του αποκρίθηκε: «εγώ τόσα χρόνια σού δουλεύω και ποτέ δεν παράκουσα καμιά εντολή σου κι όμως σ' εμένα δεν έδωσες ποτέ ένα κατσίκι για να ευφρανθώ με τους φίλους μου.  Όταν όμως ήρθε αυτός ο γιος σου, που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι.» Κι ο πατέρας του του απάντησε: «παιδί μου, εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου κι ό,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου.  Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί ο αδερφός σου αυτός ήταν νεκρός κι αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε».

  1. Η περίπτωση του μικρότερου υιού.

 Βρισκόμαστε στη μέση της Σαρακοστής. Είναι η Κυριακή του Θείου Ελέους. Ο άσωτος πατέρας δίνει τα υπάρχοντά του στο μικρότερο παιδί του και ποτέ δεν στέρησε από το μεγαλύτερο όλα όσα του ανήκουν.

Είναι για εμάς στην πορεία μας προς το Πάσχα, ο σταθμός όπου συνειδητοποιούμε πόσο μας αγαπάει ο ουράνιος πατέρας μας, ο οποίος δύο φορές βγαίνει από το σπίτι, σημάδι της ενσάρκωσης του μοναδικού υιού του Θεού, ο οποίος βγήκε από την ουράνια δόξα, φυλάσσοντάς την, για να έρθει και να ακουμπήσει στον ώμο του υιού, χωρίς να του ζητήσει τίποτα, για να επιβεβαιώσει ότι εξακολουθεί, παρόλα όσα συνέβησαν, να είναι υιός Του.

 

  1. Η περίπτωση του μεγαλύτερου υιού.

 Για τον μεγαλύτερο, είναι ο πατέρας που, γεμάτος τρυφερότητα, τον αποκαλεί «παιδί μου», μια δόση στοργής για να τον θεραπεύσει από την υπερηφάνεια και την αυτοπεποίθησή του. Η συμπεριφορά του είναι αυτή των Φαρισαίων, οι οποίοι στέκονται μπροστά στον Θεό καυχιούνται και λένε: «Δεν έχω παρακούσει ποτέ ούτε μία από τις εντολές σου.» Ναι, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τον αδελφό του και αρνείται να εισέλθει, ώστε να συνεχιστεί η διασκέδαση και να ολοκληρωθεί με την παρουσία του.

 

Προσευχή :  Αυτή την ΚΥΡΙΑΚΗ ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μη μας κρίνει σύμφωνα με τις αμαρτίες και την υπερηφάνειά μας, αλλά σύμφωνα με το έλεός Του. Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας κάνει να νιώσουμε την πατρική του στοργή, ώστε να θέλουμε να καθόμαστε στο τραπέζι μαζί Του, να χαιρόμαστε και να γιορτάζουμε.

Κύριε, όπως και με την περίπτωση του υιού Σου, κάνε μας να νιώσουμε την αγάπη Σου δίνοντάς μας μια μακρά αγκαλιά.

Ας έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό, ο οποίος συνεχίζει να βρίσκεται σε κάθε Θεία Ευχαριστία, για εμάς και για τη σωτηρία μας, ώστε να παραμείνουμε στη χαρά της θείας καταγωγής που μας αναδημιουργεί. «Είσαι ο αγαπημένος μου γιος, σήμερα σε δημιούργησα και σε αναδημιουργώ.» (Ψαλμ. 2). Ας γιορτάσουμε και ας χαρούμε. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

3η Κυριακή της Σαρακοστής – 2023

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

3η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία της γυναίκας με την αιμορραγία και η ανάσταση της θυγατέρας του Ιαείρου

Λουκάς 8 / 40-56

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Όταν επέστρεψε ο Ιησούς, τον υποδέχτηκε το πλήθος, γιατί όλοι περίμεναν τον ερχομό του. Τότε ήρθε κάποιος που τον έλεγαν Ιάειρο και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Αυτός έπεσε στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του, γιατί είχε μια μοναχοκόρη δώδεκα χρόνων, που ήταν ετοιμοθάνατη.

Την ώρα που ο Ιησούς βάδιζε προς το σπίτι, τα πλήθη τον περιέβαλλαν ασφυκτικά. Κάποια γυναίκα, που υπέφερε από αιμορραγία δώδεκα χρόνια και είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία στους γιατρούς, χωρίς κανένας να μπορέσει να την κάνει καλά,  πήγε πίσω από τον Ιησού, άγγιξε την άκρη του ρούχου του, κι αμέσως η αιμορραγία της σταμάτησε. Τότε ο Ιησούς είπε: «Ποιος με άγγιξε;» Ενώ όλοι αρνιούνταν, ο Πέτρος και όσοι ήταν μαζί του έλεγαν: «Διδάσκαλε, οι όχλοι έχουν στριμωχτεί κοντά σου και σε πιέζουν κι εσύ λες ποιος με άγγιξε;»  Ο Ιησούς όμως είπε: «Κάποιος με άγγιξε, γιατί εγώ ένιωσα να βγαίνει από μένα δύναμη». Μόλις η γυναίκα είδε ότι δεν ξέφυγε την προσοχή του, ήρθε τρέμοντας κι έπεσε στα πόδια του και μπροστά σ' όλο τον κόσμο τού είπε για ποια αιτία τον άγγιξε κι ότι είχε γιατρευτεί αμέσως. Εκείνος της είπε: «Θάρρος, κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε· πήγαινε στο καλό».

Ενώ ο Ιησούς ακόμα μιλούσε, ήρθε κάποιος από το σπίτι του άρχοντα της συναγωγής και του λέει: «Η κόρη σου πέθανε μην ενοχλείς πια το δάσκαλο». Όταν το άκουσε ο Ιησούς, του είπε: «Εσύ μη φοβάσαι, μόνο πίστευε, και θα σωθεί». Φτάνοντας στο σπίτι, δεν άφησε κανέναν να μπει μέσα μαζί του, εκτός από τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο, καθώς και τον πατέρα και τη μητέρα του κοριτσιού.  Όλοι έκλαιγαν και τη θρηνολογούσαν. Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Μην κλαίτε· δεν πέθανε, αλλά κοιμάται».  Εκείνοι τον περιγελούσαν, βέβαιοι πως είχε πεθάνει.  Ο Ιησούς, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπιασε το κορίτσι από το χέρι και του είπε δυνατά: «Κορίτσι, σήκω!» Το πνεύμα της επέστρεψε κι αυτή αμέσως σηκώθηκε. Ο Ιησούς τότε διέταξε να της δώσουν να φάει.  Οι γονείς της έμειναν κατάπληκτοι. Εκείνος όμως τους είπε να μην πουν σε κανέναν τι είχε γίνει.

 

  1. Η πίστη της γυναίκας.

 Πρόκειται για δύο ιστορίες αλληλένδετες. Το κοινό σημείο θα ήταν πιθανώς η ηλικία της κόρης του Ιαείρου και η ηλικία της ασθένειας της γυναίκας με την αιμορραγία. Δώδεκα έτη.

Ένα ρητό αίτημα από την πλευρά του Ιάειρου επειδή ο θάνατος της κόρης του είναι επικείμενος. Ένα ντροπιαστικό αίτημα, διότι η ροή αίματος κατά τη νοοτροπία της εποχής ήταν σημάδι ακαθαρσίας που έθετε τη γυναίκα εκτός κοινωνίας και σε θέση ακαθαρσίας για την οποία ο Νόμος ήταν πολύ αυστηρός.

Γι' αυτό το λόγο, η γυναίκα, κατέφυγε στα «φυλαχτά» του Ιησού που κρέμονταν από τον χιτώνα Του, λέγοντας στον εαυτό της ότι η προσευχή των δικαίων είναι ικανή να τη θεραπεύσει. Και πήρε αυτό που επιθυμούσε η καρδιά της. Ο Ιησούς την υποχρεώνει να έρθει και να πει σε όλους γιατί βρήκε καταφύγιο κάτω από τη σκιά του χιτώνα Του.  Ας θυμηθούμε την πρώτη προσευχή των χριστιανών προς την Παναγία: «Υπό την σκιά της προστασίας σου καταφεύγουμε Μητέρα του Θεού, μην μας αφήσεις να απογοητευτούμε, αλλά λύτρωσέ μας από κάθε κίνδυνο...». (προσευχή του δεύτερου αιώνα). Ο Ιησούς, λέει στην γυναίκα, να φύγει εν ειρήνη, γιατί η πίστη της την έσωσε.

 

  1. Η πίστη του πατέρα.

 Το ίδιο ισχύει και για την πίστη του Ιαείρου, η έμπιστη και ειλικρινής μεσιτεία του, η μεσιτεία του για την κόρη του, θα τη σώσει από τα νύχια του θανάτου. Ο Ιησούς παίρνει το χέρι της, κανείς δεν πρέπει να αγγίζει τους νεκρούς, υπάρχει κίνδυνος να προσβληθεί από νομική ακαθαρσία. Αλλά ο Ιησούς την καλεί και αυτή ανασταίνεται. Ο Ιησούς ζητά να της δώσουν φαγητό. Και διατάζει τον πατέρα, να μην το πει σε κανέναν.

Προσευχή :  Για εμάς σήμερα, οι καταστάσεις σύγκρουσης και κρίσης συνεχίζονται εδώ και χρόνια και ό,τι έχουμε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια φαίνεται να κινδυνεύει να εξαφανιστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η αιμορραγία συνεχίζει να μας απειλεί και ντρεπόμαστε να λέμε ότι συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες και ότι δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε διέξοδο από τις συμφορές μας. Γιατί λοιπόν να μην έρθουμε στον Ιησού και να του πούμε με εμπιστοσύνη να μας λυτρώσει από τις δυσκολίες μας και να μας ξαναδώσει ζωή.

 

Κύριε, πάρε μας από το χέρι και δώσε μας ξανά ζωή. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

2η Κυριακή της Σαρακοστής – 2023

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

2η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του Λεπρού

Μάρκος 1 / 35-45

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Το πρωί, πολύ πριν ακόμα φέξει, ο Ιησούς βγήκε έξω και πήγε σ' ένα ερημικό μέρος, κι εκεί προσευχόταν. Τον αναζήτησαν όμως ο Σίμων κι οι σύντροφοί του, τον βρήκαν και του λένε: «Όλοι σε ζητούν». Εκείνος τους λέει: «Πάμε στα γειτονικά χωριά, για να κηρύξω κι εκεί· αυτή είναι η αποστολή μου». Κήρυττε λοιπόν στις συναγωγές τους σ' όλη τη Γαλιλαία, κι έβγαζε τα δαιμόνια.

Έρχεται στον Ιησού ένας λεπρός, και πεσμένος στα γόνατα τον παρακαλούσε λέγοντας: «Εάν θέλεις, έχεις τη δύναμη να με καθαρίσεις από τη λέπρα». Ο Ιησούς τον σπλαχνίστηκε, άπλωσε το χέρι του, τον άγγιξε και του είπε: «Θέλω να καθαριστείς από τη λέπρα». Μόλις τα είπε αυτά, αμέσως έφυγε απ' αυτόν η λέπρα και καθαρίστηκε. Και συνοδεύοντάς τον έξω ο Ιησούς του μίλησε σε τόνο αυστηρό και του είπε: «Πρόσεξε μην πεις τίποτα σε κανέναν. Πήγαινε όμως να δείξεις τον εαυτό σου στον ιερέα, και πρόσφερε για τον καθαρισμό σου ό,τι έχει καθορίσει ο Μωυσής, για να τους αποδείξεις ότι θεραπεύτηκες». Αυτός όμως βγήκε κι άρχισε να διαλαλεί τα πάντα και να διαδίδει το γεγονός, έτσι που ο Ιησούς δεν μπορούσε πια να μπει φανερά σε κάποια πόλη, αλλά έμενε έξω σε ερημικά μέρη. Ωστόσο ερχόταν σ' αυτόν ο κόσμος από παντού.

 

  1. Η σημασία της Σαρακοστής.

 Είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε τη δομή των Κυριακών της Σαρακοστής στη λειτουργία των Μαρωνιτών. Πρώτα απ' όλα, πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για ημέρες χαράς και ευφροσύνης. Η Σαρακοστή δεν είναι μια περίοδος δακρύων και θλίψης. Αντιθέτως, είναι η συνάντηση κάθε Κυριακή με τον Αναστημένο Χριστό που μας ανασταίνει από τους τάφους μας και μας κάνει να συμμετέχουμε στην Ένδοξη Ανάστασή Του. Είναι μια πρόσκληση όλες τις ημέρες αυτής της ευλογημένης περιόδου της Σαρακοστής να καθίσουμε στο γαμήλιο τραπέζι του Αρνίου.

Γι' αυτό η πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής είναι η Κυριακή του Γάμου της Κανά.

Μάλιστα ακολουθούν δύο θαύματα: ο λεπρός και η αιμορροούσα. Στη συνέχεια, το θαύμα των θαυμάτων, στα μέσα της Κυριακής της Σαρακοστής: ο άσωτος υιός. Ακολουθούν, σε δύο Κυριακές: ο παράλυτος και ο τυφλός. Θριαμβευτική είσοδος του Ιησού την Κυριακή των Βαΐων στην Ιερουσαλήμ, προοίμιο της δικής μας εισόδου στην ουράνια Ιερουσαλήμ. Μεγάλη Εβδομάδα, και Κυριακή της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτή είναι η μέρα που ο Κύριος έφτιαξε για μας, μια μέρα χαράς και αγαλλίασης. Χαρά σε όλη τη διάρκεια, χωρίς περιθώρια για θρήνους και κλάματα.

 

  1. Μια προσωπική συνάντηση.

Κάθε θαύμα που κάνει ο Ιησούς είναι μια συνάντηση μεταξύ της δυστυχίας του ανθρώπου και του Ελέους του Θεού. Ο λεπρός, λόγω της λέπρας του, βρίσκεται εκτός της κοινότητας των ανθρώπων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ευαγγελιστής Μάρκος μας λέει ότι ο Ιησούς προσευχόταν σε ένα έρημο μέρος. Αγνοεί όμως τη λέπρα του και έρχεται να συναντήσει τον Ιησού. Ικετεύει και υποκλίνεται μπροστά στον Ιησού ως ένδειξη της πλήρους εμπιστοσύνης του σε αυτόν. Δεν πιέζει τον Ιησού με κανέναν τρόπο, αντίθετα, του λέει: "Αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις". Ο Ιησούς συγκινείται από συμπόνια και οίκτο. Κάνει αυτό που κανείς άλλος δεν τόλμησε να κάνει, απλώνει το χέρι του και αγγίζει τον λεπρό. Φυσικά, μπορούμε γρήγορα να σκεφτούμε ότι είναι η λέπρα που θα μολύνει τον Ιησού. Ο καθαρός θα μολύνει τον ακάθαρτο με τη θεραπεία του και θα τον θεραπεύσει δίνοντάς του πίσω τη θέση του στην κοινωνία.

 Ο Ιησούς διατάζει τον λεπρό να εκπληρώσει τον νόμο, πηγαίνοντας να επικυρώσει τη θεραπεία του από τον ιερέα. Πληρώνοντας αυτό που λέει ο νόμος σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά, ο λεπρός ανακοινώνει τη θεραπεία του παντού. Ο λεπρός επιστρέφει στην κοινωνία των ανθρώπων και ο Ιησούς δεν μπορεί να μπει σε μια πόλη ανοιχτά, οπότε παίρνει τη θέση του λεπρού μένοντας σε ερημικά μέρη.

 

Προσευχή :  Για εμάς σήμερα, ας έρθουμε να συναντήσουμε τον Ιησού και ας του ζητήσουμε να μας θεραπεύσει από τις διάφορες λεπρότητες. Έτσι ώστε να παραμείνουμε με τον Ιησού στην κοινωνία και να διακηρύξουμε όλα τα θαύματα που έχει κάνει για εμάς.

Κύριε, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της Σαρακοστής, θεράπευσε μας και θα χαρούμε. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

Εορτή της Πεντηκοστής – 2023

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Εορτή της Πεντηκοστής

Ιωάννης 14: 15-20

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Ζαν Σφέιρ

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Αν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου. Κι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα να σας δώσει άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας, ώστε να είναι για πάντα μαζί σας. Το Πνεύμα αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί ο κόσμος, γιατί ούτε το διακρίνει ούτε το γνωρίζει· εσείς το γνωρίζετε, γιατί μένει κοντά σας και θα υπάρχει μέσα σας. Δε θα σας αφήσω ορφανούς θα ξανάρθω κοντά σας. Σε λίγο ο κόσμος δεν θα με βλέπει πια, εσείς όμως θα με βλέπετε, γιατί εγώ εξακολουθώ να ζω· το ίδιο κι εσείς θα ζείτε.  Όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα το καταλάβετε ότι εγώ είμαι αχώριστος από τον Πατέρα, κι εσείς από μένα, κι εγώ από σας.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Ιησού Χριστώ,

Σήμερα γιορτάζουμε την εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού για την ανθρωπότητα. Το όνειρο του Θεού γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. Ο άνθρωπος το δημιούργημά του: «Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα της γης, και εμφύσησε στα ρουθούνια του πνοή ζωής, και ο άνθρωπος έγινε ζωντανό ον» (Γένεση 2:7). Αυτήν την ίδια πνοή επέστρεψε ο Υιός στον Πατέρα στο σταυρό: «Ο Ιησούς πήρε το ξύδι και είπε: Τετέλεσται. Τότε έσκυψε το κεφάλι του και άφησε το πνεύμα.» (Ιωάννης 19:30).Είναι το Πνεύμα που θα δοθεί στους μαθητές για να γεννήσουν την Εκκλησία. Από τον Πατέρα, ο Ιησούς πρόκειται να στείλει το Πνεύμα που θα επιφέρει μια ριζική αλλαγή στις καρδιές των μαθητών και όλων εκείνων που ήταν μαζί τους. Η Αειπάρθενος Μαρία ήταν η πρώτη που γνώρισε το Πνεύμα, το οποίο είχε κατέβει πάνω της από την ημέρα του Ευαγγελισμού του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. «Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου και η δύναμη του Υψίστου....» (Λουκάς 1:35). Η παρουσία του Πνεύματος δημιουργεί ζωή. Αυτό το ίδιο Πνεύμα ήταν που έκανε την πρώτη εκκλησία ζωντανή και ικανή να διακηρύξει μια αξιόπιστη μαρτυρία και που, μέσω του ίδιου Πνεύματος, μετέτρεψε τις καρδιές των ακροατών της. Μια κοινότητα συγκολλημένη με το τσιμέντο του Αγίου Πνεύματος, ενωμένη και ανοιχτή να μεταφέρει το μήνυμα της σωτηρίας σε όλη την ανθρωπότητα. Αυτό είναι που γιορτάζουμε αυτή την ευλογημένη ημέρα της Πεντηκοστής.

 

  1. Η πνοή του Πνεύματος

Ας ξεκινήσουμε και πάλι για αυτή την εξαιρετική περιπέτεια, με τα πανιά μας φουσκωμένα από την πνοή του Πνεύματος. Όπως την ημέρα της αναχώρησης της Εκκλησίας, ας επιβιβαστούμε και ας κοιτάξουμε προς τον ορίζοντα. Ο Κύριος μας περιμένει, όλο και πιο μακριά και όλο και πιο ψηλά.

Αυτό περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο δεύτερο βιβλίο του, τις Πράξεις των Αποστόλων. Η ημερομηνία, ο τόπος.

Η ενότητα των μαθητών θα αλλάξει νόημα, διότι ενώ είχαν συγκεντρωθεί όλοι μαζί για να ξεπεράσουν τον φόβο τους, μετά την κάθοδο του Πνεύματος θα γίνουν πραγματική απειλή για τον κόσμο. Γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα, θα ορθοποδήσουν. Αντί για φοβισμένοι, θα μιλούν με μεγαλύτερη επιδεξιότητα από τους σοφούς. Κανείς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τα λόγια τους. Και ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας δίνει έναν κατάλογο όλων των εθνών που ήταν γνωστά εκείνη την εποχή και ήταν παρόντα εκείνο το πρωί στην Ιερουσαλήμ. Από σύγχυση και άγνοια, οι μαθητές θα είναι η αιτία της σύγχυσης για κάθε έναν από τους ακροατές τους. Από ψαράδες θα ρίξουν τα δίχτυα του λόγου και θα πιάσουν τα έθνη για να τα οδηγήσουν στη σωτηρία και τη ζωή, με κατάπληξη και θαυμασμό. Αυτό είναι το έργο του Πνεύματος. Του ΕΝΟΣ Πνεύματος, το οποίο εξαπλώνεται σε όλους και ο καθένας ακούει και καταλαβαίνει στη δική του γλώσσα.

 

  1. Η χαρά της αναγέννησης στο Άγιο Πνεύμα

Το τραγούδι του Ψαλμού 103 ξυπνά μέσα μας το όνειρο της νέας γέννησης μέσω του Πνεύματος, που μας ανανεώνει και ανανεώνει το πρόσωπο της γης. Αυτή τη γη από την οποία διαμορφωθήκαμε και στην οποία θα επιστρέψουμε, και εν τω μεταξύ θα είμαστε αυτή η άρπα που η πνοή του Πνεύματος θα πάρει ως λύρα για να ψάλλει τη δόξα του Κυρίου, και αυτό το τραγούδι θα συνεχίσει να ηχεί για πάντα.

Ο Απόστολος Παύλος, παρασυρμένος από τον Ιησού, στο δρόμο προς τη Δαμασκό, άφησε πίσω του τον διωγμό της Εκκλησίας και ανέλαβε την αποστολή των εθνών με χαρά και θλίψη. Γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα, ο Παύλος μπόρεσε να πει σε όλους αυτούς τους ανθρώπους: «Ο Ιησούς είναι Κύριος.» Αφήστε το Άγιο Πνεύμα να εκφραστεί μέσα από την αδυναμία μας. Ένα ενιαίο Άγιο Πνεύμα για να εκφράσει τη Μοναδικότητα ενός Θεού που ενεργεί σε όλα και σε όλους. Το Πνεύμα μας καλεί στην Ενότητα και μας δίνει τη δύναμη να την επιτύχουμε. Το Πνεύμα ενδυναμώνει τον καθένα από εμάς να την εκδηλώσει για το καλό όλων. Ας ζήσουμε, πολλαπλοί όπως είμαστε, ενσαρκώνοντας το ένα και ενωτικό Πνεύμα.

Σε αυτό το απόσπασμα από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, έχουμε μια εμφάνιση του Κυρίου Ιησού. Ήταν το βράδυ της πρώτης ημέρας. Οι μαθητές ήταν κλειδωμένοι από φόβο για τους Ιουδαίους. Δύο φορές, ο Ιησούς τους δίνει ειρήνη: ρίχνει την ειρήνη πάνω τους. Τη δική Του ειρήνη. Και αφού τους δείχνει τα χέρια Του και την πλευρά Του, ο Ιησούς τους στέλνει έξω, όπως ακριβώς Τον έστειλε ο Πατέρας. Και στον Ευαγγελιστή Ιωάννη έχουμε μια διάχυση  του Αγίου Πνεύματος πριν από την Πεντηκοστή. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης υπενθυμίζει λέγοντας ότι τους εμφύσησε, την πνοή του Πατέρα στο δημιούργημα του τον Αδάμ που πήρε από τη γη, ο οποίος γίνεται ζωντανό ον. Ο Ιησούς είναι τα πάντα για τον Πατέρα Του. Αυτή η διάχυση θα είναι μια αναδημιουργία, μια νέα γέννηση, μέσω της συγχώρεσης των αμαρτιών. Μια ριζική αλλαγή στη ζωή των μαθητών. Το Πνεύμα ενώνει τις γλώσσες, το Πνεύμα μας καθαρίζει από κάθε τι που δεν είναι Θεός. Το Πνεύμα φυσάει όπου θέλει και παίρνει τα πάντα στο πέρασμά του. Το Πνεύμα είναι η φωτιά που φωτίζει και ζεσταίνει. Αυτή η φωτιά μας καθαρίζει σαν πολύτιμο μέταλλο και αναδεικνύει μέσα μας ό,τι πολύτιμο υπάρχει. Μας είναι πιο εύκολο να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που είμαστε και με αυτό που έχουμε. Να παραμείνουμε εγκλωβισμένοι σε μια ψεύτικη ηρεμία που δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή ειρήνη. Είναι το Πνεύμα που μας μεταφέρει και μας παρασύρει, που μας διαμορφώνει και μας μεταμορφώνει. Μας δημιουργεί και μας αναδημιουργεί σε μια νέα ζωή εν Πνεύματι.

Πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αφυπνιστεί από το Πνεύμα. Πρέπει να αφήσουμε τους εαυτούς μας να καθοδηγηθούν από το θέλημα του Ιησού. Εκείνος αναπνέει πάνω μας το Πνεύμα Του, και γινόμαστε νέα πλάσματα, που αγωνίζονται με χαρά να εκπληρώσουν το ιερό θέλημά Του. Είναι το Πνεύμα του Ιησού που μεταμορφώνει τη θλίψη μας σε χαρά, την αδυναμία μας σε δύναμη και πάνω απ' όλα τις αμαρτίες μας σε χάρη. Το Πνεύμα που αλλάζει την ανθρώπινη καρδιά και μεταμορφώνει το πρόσωπο της γης.

Η Πεντηκοστή είναι αυτή η νέα δημιουργία που βρίσκεται τελικά σε αρμονία με το σχέδιο του Θεού. Χωρίς τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορούμε να ενσαρκώσουμε τη νέα δημιουργία. Είναι ένα δώρο από την καρδιά του Θεού, που μας προσφέρει το Πνεύμα, για να μας ενώσει αποδεχόμενος και εμπλουτίζοντάς μας με τις διαφορές μας. Να εμπλουτιστούμε από εκείνον που είναι η πηγή όλων των πλούτων.

 

Προσευχή : 

Κύριε, δώσε μας το Πνεύμα σου για να μαρτυρήσουμε την αγάπη με την οποία μας αγάπησαν ο Πατέρας και ο Υιός εν Πνεύματι.

Αειπάρθενε Μαρία, σύζυγε του Πνεύματος, δίδαξέ μας να τον υποδεχόμαστε όπως εσύ, με πίστη και ευγένεια. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Martha and Mary (Luke 10 : 38-42)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Canonization of Blessed Giorgio Frassati and Blessed Carlos Acutis.

Today in the holy city of Rome, our beloved Holy Father, Pope Leo XIV will solemnly elevate for the whole Church two new saints, Giorgio Frassati and Carlos Acutis. Both of these young men died very young, yet in their brief journey, they show that living for Christ takes nothing away from life but fills it with meaning and joy.

The saints are the experts in listening. Like Mary of Bethany, the saints are attentive to the voice of Christ.  They hear Him in the reading of the Gospel, they hear Him in the voice of the Church’s teaching, they hear Him in the voices of the poor and the immigrant, they hear Him in the silence of the Blessed Sacrament.  The saints don’t just hear Jesus, they listen to Him. This work of listening is to discover the voice of Christ in those right beside us, in our families and our place of work. It's also about trying to hear the voice of Christ in our contemporaries, some of whom are far from the Church.  Even in their estrangement, they are creatures of Logos, of reason, and can be unwitting transmitters of the truth.  We need to have hearts and ears capable of hearing Christ speaking from the most unlikely places.

Poor Martha in her busy kitchen of Bethany could hear Christ speaking in the other room, but she was so distracted, she couldn’t listen.  She got focused on her problems, her difficulties and her failures.  She was listening to herself and only hearing Jesus from a distance.

The Divine Logos created the human body as a custom designed parable: we have two ears and one mouth.  God is showing us that we have to do twice as much listening as we do speaking and listening is twice as hard as talking.

May our Blessed Mother, who’s beautiful birthday we shall celebrate tomorrow (for us Maronites, we think of our Lady of Mankee!) on September 8th, intercede for all of us to be betters listeners!

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Εορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Λουκάς 14: 16 -24

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος έδωσε ένα μεγάλο δείπνο και προσκάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πει στους προσκεκλημένους: «Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα τώρα». Καθώς συμμετέχουμε σε αυτή την ευλογημένη γιορτή της ανανέωσης της θυσίας του Ιησού Χριστού, μας συνοδεύει, όπως αρέσκεται να λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια μεγάλη ομήγυρη αγγέλων.

Αυτή η εκκλησία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, έχει σίγουρα το δικαίωμα να πιστεύει ότι αυτός ο μεγάλος στρατηλάτης των ουράνιων στρατευμάτων είναι παρών εδώ μαζί μας, προσφέροντας τη λατρεία του στην Αγία Τριάδα. Τον χαιρετούμε και τον ευχαριστούμε για την προστασία του. Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο, μας εξιστορεί μια παραβολή για κάποιον που παρέθεσε ένα μεγάλο δείπνο. Ο Κύριός μας συνεχίζει περιγράφοντας πώς οι καλεσμένοι άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες και να απαλλάσσονται από αυτό το μεγάλο συμπόσιο. Αυτή η παραβολή απευθυνόταν ως επίπληξη στους Ιουδαίους για την άρνησή τους να πιστέψουν και να δεχτούν τον Μεσσία τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση όλων των προφητειών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μέρος του Ισραήλ δέχτηκε τον Χριστό και έγινε η Καθολική Εκκλησία, αλλά η παραβολή είναι πολύ σαφής, πολλοί από τον ίδιο τον λαό του Κυρίου μας δεν Τον δέχτηκαν.

Θα ήθελα να προσαρμόσω αυτή την παραβολή στην παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε εδώ, στην σεβάσμια παλιά εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ασώματο. Το συμπόσιο της Θυσίας του Κυρίου μας, η μεγαλύτερη από όλες τις γιορτές, είναι έτοιμο μπροστά μας. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, γιατί όπου ένας έγκυρα χειροτονημένος ιερέας με δικαιοδοσία, χρησιμοποιώντας τις εγκεκριμένες λέξεις της αφιέρωσης, με την πρόθεση να κάνει ό,τι κάνει η Εκκλησία, και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα συστατικά του ψωμιού και του κρασιού, προσφέρει τη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, εκεί μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να λάβουμε την Θεία Κοινωνία. Αλλά θέλω να επιμείνω ότι είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία εδώ στον Ασώματο και στα παραδοσιακά μαρωνιτικά χωριά μας όσο πιο συχνά μπορούμε.

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, παράγραφος 2471, αναφέρει: «Ενώπιον του Πιλάτου, ο Χριστός διακηρύσσει ότι «ήρθε στον κόσμο για να μαρτυρήσει την αλήθεια». Ο χριστιανός δεν πρέπει λοιπόν να ντρέπεται να μαρτυρήσει τον Κύριό μας. Σε καταστάσεις που απαιτούν μαρτυρία της πίστης, ο χριστιανός πρέπει να την ομολογεί χωρίς αμφιβολία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου ενώπιον των δικαστών του».

Όταν σκεφτόμαστε καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές μας στον Χριστό να υποβάλλονται σε μια πραγματική δοκιμασία. Αλλά και εμείς εδώ στον Ασώματο αλλά και στην Αγία Μαρίνα έχουμε μια δοκιμασία, ένα είδος δοκιμασίας. Θα μαρτυρήσουμε τον Κύριό μας μπροστά στους γείτονές μας; Πολλοί από αυτούς που βρίσκονται τώρα σε αυτό το χωριό δεν είναι βαπτισμένοι, αλλά έχουν δικαίωμα στη μαρτυρία μας, στην κατάθεσή μας. Η μαρτυρία μας δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική. Δεν είμαστε εδώ σε μια πράξη ανυπακοής ή αντίστασης. Είμαστε εδώ επειδή είμαστε μέρος του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι πάντα στραμμένος προς τον Πατέρα. Κοιτάζοντας τον Πατέρα μαζί με τον Χριστό, βλέπουμε κάθε άνθρωπο ως αδελφό και αδελφή μας. Γι' αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει ποτέ να φοβάται το έργο της Εκκλησίας.

Ναι, μπορούμε να λάβουμε τα μυστήρια πιο εύκολα στις τοπικές ενοριακές εκκλησίες μας, αλλά αν παραμελούμε τις εκκλησίες του χωριού μας, παραμελούμε όλες τις ψυχές που ζουν εδώ. Ένα από τα συγκεκριμένα σημάδια της καρποφορίας των Μυστηρίων είναι η οικοδόμηση της ανθρώπινης αδελφότητας. Ολόκληρος ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αδελφότητα, φιλία και καλοσύνη. Η παρουσία μας εδώ πρέπει να γίνει κατανοητή από αυτή τη θέση. Βρισκόμαστε εδώ επειδή μόνο ο Αναστημένος Χριστός είναι ικανός να ανακουφίσει τα βάσανα της πληγωμένης ανθρωπότητας (Πάπας Φραγκίσκος). Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα προσελκύσει τους νέους μας να επιστρέψουν στα χωριά.

Αν κάνουμε το λάθος των προσώπων της παραβολής και βρούμε δικαιολογίες, όπως «η σειρά είναι πολύ μεγάλη», «όλο και λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν», «δεν έχει νόημα»... αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε χάσει την υπομονή μας με τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται πάντα, και συχνά είναι σαν ψίθυρος και πολύ σιωπηλός, αλλά εργάζεται. Αν εγκαταλείψουμε τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα, την Καρπάσια ή τον Κορμακίτη, θα είναι ένα σημάδι ότι έχουμε κουραστεί να περιμένουμε τον Θεό να κάνει κάτι.

Όταν δούμε τους αγαπημένους μας προγόνους στην αιωνιότητα, θα είναι ανυπόμονοι να δουν πώς περάσαμε τη χριστιανική μας ζωή. Ας μην τους απογοητεύσουμε λέγοντας ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε τον Θεό να δράσει.

Ας μας ανοίξει η Μαρία, Βασίλισσα των Αγγέλων και Βασίλισσα του Ασωμάτου, την πόρτα του Ιερού Οίκου της Ναζαρέτ, ώστε να ανακαλύψουμε πώς ένα μικρό σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό, μπορεί πράγματι να αλλάξει τον κόσμο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου