Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Categories
Archbishop’s Teaching

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ματθαίος 24: 1-14

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο σταυρός Σου, Κύριε, είναι το κλειδί για τον παράδεισο και μας ανοίγει τις πύλες που έκλεισε η αμαρτία του Αδάμ!»

Οι αναγνώσεις της Θείας Λειτουργίας μας οδηγούν στο τέλος του κόσμου και σε όλα τα σημάδια της έλευσης του. Η πρώτη γενιά των χριστιανών πίστευε ότι η «Ημέρα του Κυρίου» ήταν επικείμενη. Ο λόγος για την προσδοκία τους ήταν πολύ απλός: όλα όσα περιγράφει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο ήταν παρόντα σε εκείνη τη γενιά· στην πραγματικότητα, όσα περιγράφει ο Χριστός εξακολουθούν να συμβαίνουν. Επομένως, από την έλευση του Χριστού, ζούμε στις «τελευταίες ημέρες». Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με την πόρτα της καρδιάς μας ανοιχτή για την έλευση Του.

Αφού οι πρώτοι γονείς μας έσπασαν τη φιλία με τον Θεό και αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή Του να μην « φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», η ιστορία έφτασε σε αδιέξοδο, «όλοι γεννηθήκαμε με την αμαρτία που είναι ο θάνατος της ψυχής» (CCC#403). Αυτή η καταστροφική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος, λόγω της ανυπακοής και της υπερηφάνειας, είχε κλείσει τις πύλες του παραδείσου και είχε καταστήσει την ανθρώπινη ζωή βαριά και οδυνηρή. Ο Χριστός ήρθε και με το θάνατό Του και την ανάστασή Του άνοιξε τις πύλες του παραδείσου με το ξύλο του Σταυρού Του, σύμβολο της υπακοής και της ταπεινότητάς Του. Ο Σταυρός έχει γίνει όχι μόνο το κλειδί για τον παράδεισο, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης ζωής και της κοσμικής ιστορίας.

Το παλιό κλειδί της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Κορμακίτη ήταν επιδέξια σφυρηλατημένο, ώστε όχι μόνο να ανοίγει την πόρτα του παρεκκλησιού, αλλά και να μας εξηγεί την κατήχησή μας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά το κλειδί, η μεταλλική εγκοπή που αλληλεπιδρά με την κλειδαριά έχει ένα μικροσκοπικό σταυρό στο κέντρο της. Τι όμορφο παράδειγμα της πίστης μας. Μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου και μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να αποκαλύψει το νόημα της ανθρώπινης ιστορίας.

Συχνά χάνουμε τα κλειδιά μας και τα ψάχνουμε με απογοήτευση. Αλλά το κλειδί του Σταυρού βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου· μόνο εκείνοι που έχουν χάσει το νόημα της ζωής μπορούν να το χάσουν. Ας υψώσουμε τα μάτια μας προς τον Σταυρό και ας βρούμε το νόημα της ύπαρξής μας και την ελπίδα της μελλοντικής δόξας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

Second Sunday after Holy Cross

Matthew 24:1-14

Dear brothers and sisters in Christ,

“Your cross, O Lord, is the key to paradise and unlocks the gates for us that were closed by Adam’s sin!”

The readings of the Divine Liturgy point us to the end of the world and all the signs of its arrival.  The first generation of Christians thought that the ‘Day of the Lord’ was imminent.  The reason for their expectation was quite simple, everything that Christ describes in the Gospel was present to that generation; in fact, what Christ described is still taking place.  Therefore, ever since the coming of Christ, we have been living in the ‘last days’.  We must stand ready, with the door of our heart open for his coming.

After our first parents broke friendship with God and refused submission to his command to not ‘eat of the tree of knowledge of good and evil’ history was at a standstill, “we were all born afflicted with a sin which is the death of the soul” (CCC#403).  This catastrophic situation that man was in, because of disobedience and pride, had closed the gates of paradise and rendered human life burdensome and painful.  Christ came and by his death and resurrection opened the gates of paradise by the wood of his Cross, a symbol of his obedience and humility.  The Cross has become not only the key to paradise, but also the key to understanding human life and cosmic history.

The antique key of the old church of St. George in Kormakitis was expertly forged so as to not only open the door of the chapel but also to explain to us our catechism.  If you look closely at the key, the metal notch which interacts with the lock has a tiny cross in its center.  What a beautiful example of our faith.  Only the Cross of Christ can open the gates of paradise, and only the Cross of Christ can open the meaning of human history.

Frequently we lose our keys and look in frustration for them.  But the key of the Cross is at the center of the world; it can only be lost by those who have lost the meaning of life.  May we lift our eyes to the Cross and find the meaning to our existence and the hope of future glory.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Πρώτη Κυριακή μετά την ανύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Μάρκος 10 / 35 -45

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας αποτυπώνει με όμορφο τρόπο το μυστήριο του έργου της Λύτρωσης του Χριστού #607: «Η επιθυμία να αγκαλιάσει το σχέδιο του Πατέρα Tου για τη λυτρωτική αγάπη ενέπνευσε ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, καθώς το λυτρωτικό πάθος Tου ήταν ο ίδιος ο λόγος της Ενσάρκωσής Tου».

 

Όταν διαβάζουμε αυτά τα λόγια, μας κάνουν να σκεφτούμε τους φτωχούς αποστόλους Ιάκωβο και Ιωάννη που ήθελαν να αναρριχηθούν σε υψηλές θέσεις στη βασιλεία. Δεν είχαν καταλάβει τη λογική της βασιλείας. Είπαν ότι ήταν ικανοί να πιουν από το ποτήριο του Χριστού, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν τα παθήματα και τον θάνατο που θα υποστεί ο Χριστός. Η μαθηματική λογική της Βασιλείας είναι ότι αν θέλεις να ανέβεις ψηλά, πρέπει να κατέβεις πολύ χαμηλά: αν θέλεις να βασιλέψεις με τον Χριστό, πρέπει να υποφέρεις με τον Χριστό.

 

Στην αυστηρή και σκληρή πραγματικότητά του, ο Σταυρός του Χριστού δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι κάτι θετικό – δεν είναι μικρό πράγμα να ανακαλύψουμε ότι ο Σταυρός είναι το παγκόσμιο σύμβολο του πλεονεκτήματος. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο της λυτρωτικής Αγάπης του Θεού. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο ευλογίας και εύνοιας. Ο Σταυρός είναι ένα απαραίτητο μέσο πνευματικής καρποφορίας.

 

Γιατί λοιπόν φοβόμαστε τον Σταυρό; Γιατί παραπονιόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε τα δεινά; Έχουμε ξεχάσει πώς λυτρωθήκαμε; Έχουμε ξεχάσει ότι ο Σταυρός είναι ένα πλεονέκτημα, όχι ένα μειονέκτημα; Έχουμε ξεχάσει ότι μόνο μέσω του Σταυρού είμαστε πνευματικά γόνιμοι;

Όταν προκύπτουν δυσκολίες, ασθένειες ή προβλήματα, ας μην υποκύψουμε στον παράπονο. Ας αγαπήσουμε τον Σταυρό και ας τρέξουμε προς αυτόν, αντί να απομακρυνθούμε από αυτόν.

 

Με τον Σταυρό σταθερά στους ώμους μας, θα γίνουμε ένα με τον Χριστό και θα αγκαλιάσουμε το σχέδιο του Πατέρα για τη λυτρωτική αγάπη. Τα παθήματά μας και οι χαρές μας, ενωμένα με τον Χριστό, θα κάνουν τον δρόμο ευκολότερο για τους άλλους και θα τους προσφέρουν τη χάρη της Σωτηρίας. Αμήν.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Categories
Archbishop’s Teaching

First Sunday after Holy Cross

St. Mark (10:35-45)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Catechism of the Catholic Church expresses beautifully the mystery of Christ’s work of Redemption #607: “The desire to embrace his Father’s plan of redeeming love inspired Jesus’ whole life, for his redemptive passion was the very reason for his Incarnation.”

When we read these words, they make us think of the poor apostles James and John who wanted to ascend to high office in the kingdom. Hidden from their eyes was the mathematics of the Kingdom. They said they were able to drink of the chalice of Christ, but they could not have imagined the suffering and death that Christ would endure. The mathematics of the Kingdom is if you wish to go high, you must go very low: if you wish to reign with Christ, you must suffer with Christ.

In its stark and brutal reality, the Cross of Christ is not something negative, it is something positive – it is no small thing to discover that the Cross is the universal plus sign. The Cross is a sign of God’s redeeming Love; the Cross is a sign of blessing and favor; the Cross is an indispensable means of spiritual fruitfulness.

Why then do we fear the Cross? Why do we complain in the face of suffering? Have we forgotten how we were redeemed? Have we forgotten that the Cross is a plus, not a minus? Have we forgotten that it is only by the Cross that we are spiritually fruitful?

When hardship, sickness, or difficulties arise, let us not give into complaining. Let us love the Cross and run towards it, not away from it.
With the Cross firmly on our shoulders, we will become one with Christ and embrace the Father’s plan of redeeming love. Our sufferings and joys united to Christ, will make the path easier for others and obtain for them the grace of salvation.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

The Exaltation of the Glorious Cross

John 12 /20-32

Dear brothers and sisters in Christ,

“The message about the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God.”

In 1857, a piece of graffiti was uncovered in a building in Rome, on the Palatine Hill. Archeologists dated it from the first century A.D. The image depicts a human-like figure affixed to a cross and possessing the head of a donkey. To the left of the image is a young man – apparently intended to represent Alexamenos – as a Roman soldier or guard, raising one hand in a gesture possibly suggesting worship. Beneath the cross is a crude caption written in Greek as “Alexamenos worshipping his god”. The graffiti stands as testimony to the anti-Christian sentiment of ancient Rome and the mockery of the Cross of Christ.

We need to recover just how shocking the proclamation of the Cross was to the ancient world; this will help us to proclaim the message to our modern age. Death by crucifixion was the most humiliating death one could experience: the pain was limitless as it could go on for days and only the vilest criminals were subjected to it. That Christians chose to worship their God on a Cross was unlike any other religion in human history! It was a complete break from all other religious testimonies.

Man lost all his preternatural gifts, because of his disobedience at the foot of the Tree of Knowledge of Good and Evil in the garden of Eden. But through Christ’s obedience on the Wood of the Cross, man has received even greater gifts. What had been the source of man’s downfall has become the source of his restoration. Two trees, two Adams, two different results.

On this great feast of the Holy Cross during this Jubilee Year, we must be filled with a lot of hope, because this equation is the design of the Divine Logos. What appears to be the source of our downfall, can in fact, be the source of our restoration.
The thing that humiliates you, the events that break you, can in fact be a great grace and a source of endless blessings. We must not give into despair or wrong thinking. God who has saved you by the wood of the Cross, will also restore you by the very things in your life that give you the most grief.

We ask Our Lady who studied the Cross of Christ most perfectly to help us understand this Divine Science.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

Η ανύψωση του ένδοξου Σταυρού

Ιωάννης 12 / 20 – 32

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Το μήνυμα του σταυρού είναι ανοησία για όσους χάνονται, αλλά για εμάς που σωζόμαστε είναι η δύναμη του Θεού».

Το 1857, ένα γκράφιτι αποκαλύφθηκε σε ένα κτίριο στη Ρώμη, στον Λόφο Παλατίνο. Οι αρχαιολόγοι το χρονολόγησαν στον 1ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα απεικονίζει μια ανθρωποειδή μορφή στερεωμένη σε ένα σταυρό με κεφάλι γαϊδάρου. Στα αριστερά της εικόνας βρίσκεται ένας νεαρός άνδρας – προφανώς ο Αλεξαμένους – ως Ρωμαίος στρατιώτης ή φρουρός, που υψώνει το ένα χέρι σε μια χειρονομία που πιθανώς υποδηλώνει λατρεία. Κάτω από το σταυρό υπάρχει μια χονδροειδής λεζάντα γραμμένη στα ελληνικά που λέει «Ο Αλεξαμένους λατρεύει τον θεό του». Το γκράφιτι αποτελεί μαρτυρία του αντιχριστιανικού αισθήματος της αρχαίας Ρώμης και της διακωμώδησης του Σταυρού του Χριστού.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο συγκλονιστική ήταν η διακήρυξη του Σταυρού για τον αρχαίο κόσμο. Αυτό θα μας βοηθήσει να διακηρύξουμε το μήνυμα στη σύγχρονη εποχή. Ο θάνατος με σταύρωση ήταν ο πιο ταπεινωτικός θάνατος που μπορούσε να βιώσει κάποιος: ο πόνος ήταν ατελείωτος, καθώς μπορούσε να διαρκέσει για μέρες, και μόνο οι πιο άθλιοι εγκληματίες υποβάλλονταν σε αυτόν. Το γεγονός ότι οι χριστιανοί επέλεξαν να λατρεύουν τον Θεό τους πάνω σε ένα Σταυρό ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο σε καμία άλλη θρησκεία στην ιστορία της ανθρωπότητας! Ήταν μια πλήρης ρήξη με όλες τις άλλες θρησκευτικές μαρτυρίες.
Ο άνθρωπος έχασε όλα τα υπερφυσικά του χαρίσματα, λόγω της ανυπακοής του στους πρόποδες του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού στον κήπο της Εδέμ. Αλλά μέσω της υπακοής του Χριστού στο Ξύλο του Σταυρού, ο άνθρωπος έλαβε ακόμη μεγαλύτερα χαρίσματα. Αυτό που ήταν η πηγή της πτώσης του ανθρώπου έγινε η πηγή της αποκατάστασής του. Δύο δέντρα, δύο Αδάμ, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.

Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του Τιμίου Σταυρού, κατά τη διάρκεια αυτού του Ιωβηλαίου Έτους, πρέπει να γεμίσουμε με μεγάλη ελπίδα, διότι αυτή η εξίσωση είναι το σχέδιο του Θείου Λόγου. Αυτό που φαίνεται να είναι η πηγή της πτώσης μας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι η πηγή της αποκατάστασής μας. Αυτό που σας ταπεινώνει, τα γεγονότα που σας συντρίβουν, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια μεγάλη χάρη και πηγή ατελείωτων ευλογιών. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στην απελπισία ή σε λανθασμένες σκέψεις. Ο Θεός που σας έσωσε με το ξύλο του Σταυρού, θα σας αποκαταστήσει επίσης με τα ίδια τα πράγματα στη ζωή σας που σας προκαλούν τη μεγαλύτερη θλίψη.

Ζητάμε από την Παναγία, που μελέτησε τον Σταυρό του Χριστού με τον πιο τέλειο τρόπο, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη Θεία Επιστήμη. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Home Category Posts Home Category Posts New

Unity in Diversity 2025

Plenary Assembly of the Bishops of the Eastern Catholic Churches of Europe

2025_09_04_Incontro 2025_Programm_engl_WEB

Categories
Archbishop’s Teaching

14η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η Μάρθα και η Μαρία ( Λουκάς 10 / 38 - 42)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η Αγιοκατάταξη των Μακαρίων Τζόρτζιο Φρασσάτι και Κάρλο Ακουτίς

Σήμερα, στην αγία πόλη της Ρώμης, ο αγαπημένος μας Άγιος Πατέρας, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, θα ανακηρύξει επίσημα για όλη την Εκκλησία δύο νέους αγίους, τον Τζόρτζιο Φρασσάτι και τον Κάρλο Ακουτίς. Και οι δύο νέοι αυτοί άνδρες έφυγαν από τη ζωή πολύ νέοι· όμως μέσα στη σύντομη πορεία τους, δείχνουν ότι το να ζει κανείς για τον Χριστό δεν αφαιρεί τίποτε από τη ζωή, αλλά την γεμίζει με νόημα και χαρά.

Οι άγιοι είναι οι ειδικοί της ακρόασης. Όπως η Μαρία της Βηθανίας, οι άγιοι είναι προσεκτικοί στη φωνή του Χριστού. Τον ακούν στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, Τον ακούν στη διδασκαλία της Εκκλησίας, Τον ακούν στις φωνές των φτωχών και των μεταναστών, Τον ακούν στη σιωπή του Παναγίου Μυστηρίου. Οι άγιοι δεν αρκούνται να ακούνε τον Ιησού· Τον προσέχουν. Αυτό το έργο της ακρόασης είναι η ανακάλυψη της φωνής του Χριστού σε όσους βρίσκονται δίπλα μας, στις οικογένειές μας και στον χώρο εργασίας μας. Είναι ακόμη και η προσπάθεια να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού στους συγχρόνους μας, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία. Ακόμα και στην αποξένωσή τους, είναι πλάσματα του Λόγου, της λογικής, και μπορούν, χωρίς να το γνωρίζουν, να μεταδίδουν την αλήθεια. Χρειαζόμαστε καρδιές και αυτιά ικανά να ακούν τον Χριστό που μιλά από τα πιο απίθανα μέρη.

Η καημένη η Μάρθα, μέσα στη γεμάτη μέριμνες κουζίνα της Βηθανίας, μπορούσε να ακούει τον Χριστό να μιλά στο άλλο δωμάτιο, αλλά ήταν τόσο αποσπασμένη που δεν μπορούσε να Τον προσέξει. Είχε επικεντρωθεί στα προβλήματά της, στις δυσκολίες και τις αποτυχίες της. Άκουγε τον εαυτό της και μόνο από απόσταση τον Ιησού.

Ο Θείος Λόγος δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα ως μια εξατομικευμένη παραβολή: έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο Θεός μας δείχνει ότι πρέπει να ακούμε διπλάσια απ’ όσο μιλάμε· και ότι η ακρόαση είναι διπλάσια δύσκολη από την ομιλία.

Είθε η Ευλογημένη Μητέρα μας, της οποίας την όμορφη γέννηση θα εορτάσουμε αύριο (για εμάς τους Μαρωνίτες, θυμόμαστε την Κυρία μας της Μαρκί!) στις 8 Σεπτεμβρίου, να πρεσβεύει για όλους μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι ακροατές! Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

14th Sunday of Pentecost

3η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching

«Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει » Ιωάννης 14 / 21 – 27

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

«Αλλά ο Συνήγορος, το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, θα σας διδάξει τα πάντα και θα σας θυμίσει όλα όσα σας είπα».

 

Βεβαίως, ως Καθολικοί, έχουμε την τεράστια παρηγοριά της καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος στη διδακτική εξουσία της Εκκλησίας, την οποία αποκαλούμε Ιερό Διδασκαλείο. Το Διδασκαλείο (Magisterium) προέρχεται από το λατινικό magister, δάσκαλος, και σημαίνει την εξουσία να διδάσκει. Η εξουσία αυτή δόθηκε στους αποστόλους του Χριστού απευθείας από τον Χριστό και επιβεβαιώθηκε την Πεντηκοστή από το Άγιο Πνεύμα. Τώρα, στο σώμα της Εκκλησίας, μια ζωντανή Πεντηκοστή που υπάρχει, το Ιερό Διδασκαλείο έχει τέσσερις εκδηλώσεις: 1)ο Πάπας έχει το μοναδικό χάρισμα να διδάσκει αλάθητα για θέματα πίστης και ηθικής, 2)ο Πάπας και οι αντιπρόσωποί του (η Ρωμαϊκή Κουρία) μπορούν να διδάσκουν και να καθοδηγούν σε πολλά σύγχρονα ηθικά διλήμματα, 3)ο Πάπας με τους επισκόπους (διδάσκουν μέσω συνόδων και συμβουλίων) και 4)οι λαϊκοί αποτελούν μέρος του Διδασκαλείου μέσω αυτού που ονομάζεται «αίσθηση της πίστης», η οποία χαρακτηρίζεται από την ενστικτώδη αίσθηση ενός λαϊκού για το τι είναι Καθολικό. Το Διδασκαλείο (Magisterium) είναι ένα έργο του Αγίου Πνεύματος που έχει συμπληρωματικές και αρμονικές εκφράσεις. Από αυτή την άποψη, έχουμε τη μεγάλη βοήθεια της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας που δημοσιεύθηκε από τον Άγιο Ιωάννη Παύλο Β' το 1993. Σας ενθαρρύνω, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών σας διακοπών, να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να διαβάσετε την Κατήχηση, ώστε να παραμείνετε ενήμεροι στα πολλά πιεστικά ηθικά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε.

Η πίστη μας δεν είναι απλώς μια συναισθηματική εμπειρία, ένα θρησκευτικό συναίσθημα ή απλώς μια πολιτιστική διακόσμηση. Η Καθολική πίστη έχει ένα στιβαρό περιεχόμενο που τρέφει το μυαλό, επειδή είναι λογικό και συνεκτικό. Αν δεν δώσουμε στους νέους μας την ασφάλεια της λογικής της πίστης μας, μεταδίδοντάς τους το περιεχόμενο της πίστης μας, αν δεν καταβάλλουμε προσπάθεια να τους καθοδηγήσουμε να γνωρίζουν πώς να αντιδρούν στους πειρασμούς, να παίρνουν καλές και ορθές αποφάσεις, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει αν οι νέοι μας επιλέξουν να εγκαταλείψουν την Εκκλησία και να επιδοθούν σε εσωτεριστικές πνευματικότητες.

 

Η Μαρωνιτική Εκκλησία ονομάζει την περίοδο μετά την Πεντηκοστή, Κυριακές μετά την Πεντηκοστή. Ας επωφεληθούμε από αυτή την όμορφη περιγραφή, γνωρίζοντας το Άγιο Πνεύμα, υποκύπτοντας στη φωνή Του μέσω της ανάγνωσης και της μελέτης της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας.

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών

Third Sunday of Pentecost

Archbishop’s Teaching

The Holy Spirit Teaches (John 14/21-27)

Dear brothers and sisters in Christ,

 

 

“But the Advocate, the Holy Spirit, whom the Father will send in my name, will teach you everything, and remind you of all that I have said to you.”

 

Certainly, as Catholics, we have the immense consolation of the guidance of the Holy Spirit in the teaching authority of the Church, which we call the Sacred Magisterium.  Magisterium comes from the Latin magister, a master, and signifies the authority to teach.  The apostles of Christ were given this authority directly from Christ and it was confirmed at Pentecost by the Holy Spirit.  Now, in the body of the Church, a living Pentecost exist, the Sacred Magisterium has four manifestations: 1) the pope has the unique charism of teaching infallibly on matters of faith and morals, 2) the pope and his delegates (the Roman curia) can teach and guide on many modern moral dilemmas, 3) the pope with the bishops (teaching through synods and councils) 4) and the laity which forms a part of the Magisterium through what is called ‘the sense of the faith’ which is characterized by the laity’s instinctive sense of what is Catholic. The Magisterium than is a work of the Holy Spirit which has a complimentary and harmonious expression.  In this regard, we have the great help of the Catechism of the Catholic Church published by St. John Paul II in 1993.  I encourage you, during your summer holidays to spend some time reading the Catechism so as remain up to date in the many pressing moral question that we face.

 

Our faith is not just an emotional experience, a religious feeling or simply a cultural decoration.  The Catholic faith has a robust content that nourishes the mind because it is logical and coherent.  If we do not give our young people the security of the reasonableness of our faith, by imparting to them the content of our faith, if we do not make an effort to guide them to know how to react to temptations, to make good and correct decisions, it should not surprise us if our young people choose to abandon the Church and indulge in the esoteric spiritualities.

The Maronite Church calls the period after Pentecost, the Sundays after Pentecost.  Let us take advantage of this beautiful description by getting to know the Holy Spirit, by yielding to His voice through the reading and studying of the Catechism of the Catholic Church.

 

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Uncategorized

Συγχαρητήρια

With every good wish and thanks, we celebrate the new appointment of Abouna Andre Katsioloudes with the honorary distinction of Proto-Syncellus by His Excellency, Selim Sfeir, Maronite Archbishop of Cyprus on June 18, 2025 for the many years of priestly service to the Maronite Church of Cyprus.

Corpus Christi 2025

Archbishop’s Teaching

John 14 / 15 – 26

Dear brothers and sisters in Christ,

“I will not leave you orphaned; I am coming to you. In a little while the world will no longer see me, but you will see me; because I live, you also will live.”
The Maronite Church receives today’s precious feast from the Roman Church: the feast of the Most Holy Body and Blood of Christ. From the earliest centuries, Christians have looked for ways to express their faith in the Most Holy Eucharist, even outside of the celebration of the Divine Liturgy. The Fourth Lateran Council (1215) reaffirmed the doctrine of the real presence of Christ in the Eucharist, condemning the teachings of Berengarius of Tours – who denied this presence – and stressed the need to adore Christ in the Blessed Sacrament.
The beautiful devotions to Christ in the Blessed Sacrament which flowed from the Roman Church were often the result of the controversies and heresy. The Maronite Church which always held the true faith of the Church of Christ’s Real Presence did not suffer such controversies. Our Maronite forebears, suffering under extreme persecution joyfully received the exquisite manifestations of faith in the Eucharist that had developed in the Roman Church: visits to the Blessed Sacrament, perpetual adoration, benediction, processions, the beauty of the Tabernacle and its veiling and so many other marks of adoration. All these wonderful expressions compliment the Maronite faith in the Eucharist which is manifested by silence, adoration and monastic dedication.
Today, the Maronite Church of Cyprus must rewaken a spirit of adoration before the Eucharistic mystery. St. John XXIII recalling the Eucharistic piety of the St. Jean Marie Vianney, said that “nothing can replace silent and prolonged prayer before the altar.
Adoration of Jesus, our God; thanksgiving, reparation for our faults and for those of men, supplication for the many intentions entrusted to him, all lead (…) to a greater love for the Divine Master.”
All our problems, all our difficulties, in our personal lives, in our families, in our community, in our villages and in our nation of Cyprus can and will be solved only with silent and prolonged prayer before Jesus in His Eucharistic mystery.
“May our adoration never cease!” – St. John Paul II

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Πέμπτη Της Αγίας Δωρεάς

Archbishop’s Teaching

Ιωάννης 14 / 15 – 26

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Δεν θα σας αφήσω μόνους- έρχομαι σε σας. Σε λίγο ο κόσμος δεν θα με βλέπει πια, αλλά εσείς θα με βλέπετε- επειδή εγώ ζω, θα ζείτε και εσείς.»

Η Μαρωνιτική Εκκλησία δέχεται τη σημερινή λαμπρή εορτή από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία: την εορτή του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού. Από τους πρώτους αιώνες, οι Χριστιανοί αναζητούσαν τρόπους να εκφράσουν την πίστη τους στην Πανάχραντη Θεία Ευχαριστία, ακόμη και εκτός της τέλεσης της Θείας Λειτουργίας. Η Τέταρτη Σύνοδος του Λατερανού (1215) επιβεβαίωσε το δόγμα της πραγματικής παρουσίας του Χριστού στη Θεία Ευχαριστία, καταδικάζοντας τις διδασκαλίες του Βερεγγάριου της Τουρ - ο οποίος αρνιόταν αυτή την παρουσία - και τόνισε την ανάγκη να λατρεύουμε τον Χριστό στο Ευλογημένο Μυστήριο.

Οι όμορφες λατρευτικές εκδηλώσεις προς τον Χριστό στο Ευλογημένο Μυστήριο, οι οποίες απορρέουν από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία, ήταν συχνά το αποτέλεσμα των αντιπαραθέσεων και των αιρέσεων. Η Μαρωνίτικη Εκκλησία, η οποία πάντοτε κρατούσε την αληθινή πίστη της Εκκλησίας της Πραγματικής Παρουσίας του Χριστού, δεν υπέστη τέτοιες αντιπαραθέσεις. Οι Μαρωνίτες πρόγονοί μας, που υπέφεραν κάτω από ακραίους διωγμούς, δέχονταν με χαρά τις εξαίσιες εκδηλώσεις της πίστης στην Θεία Ευχαριστία που είχαν αναπτυχθεί στη Ρωμαϊκή Εκκλησία: επισκέψεις στα Άχραντα Μυστήρια, αέναη λατρεία, ευλογία, λιτανείες, την ομορφιά της σκηνής και την κάλυψή της και τόσα άλλα σημάδια λατρείας. Όλες αυτές οι θαυμάσιες εκφράσεις συμπληρώνουν τη μαρωνιτική πίστη στην Θεία Ευχαριστία, η οποία εκδηλώνεται με τη σιωπή, τη λατρεία και τη μοναστική αφοσίωση.

Σήμερα, η Μαρωνιτική Εκκλησία της Κύπρου πρέπει να αναζωπυρώσει το πνεύμα της λατρείας προς το ευχαριστιακό μυστήριο. Ο Άγιος Ιωάννης XXIII υπενθυμίζοντας την ευχαριστιακή ευσέβεια του Αγίου Ζαν Μαρί Βιαννέι, είπε ότι «τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σιωπηλή και παρατεταμένη προσευχή μπροστά στην Αγία Τράπεζα.
Η λατρεία του Ιησού, του Θεού μας- η Ευχαριστία, η εξιλέωση για τα σφάλματά μας και για τα σφάλματα των ανθρώπων, η ικεσία για τις πολλές προθέσεις που του εμπιστεύονται, όλα οδηγούν (...) σε μεγαλύτερη αγάπη για τον Θείο Διδάσκαλο.»
Όλα τα προβλήματά μας, όλες οι δυσκολίες μας, στην προσωπική μας ζωή, στην οικογένειά μας, στην κοινότητά μας, στα χωριά μας και στο έθνος μας την Κύπρο, μπορούν και θα λυθούν μόνο με σιωπηλή και παρατεταμένη προσευχή ενώπιον του Ιησού στο Eυχαριστιακό Του μυστήριο.

«Είθε η λατρεία μας να μη σταματήσει ποτέ!» - Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών

2nd Sunday of Pentecost

Archbishop’s Teaching

Sunday of the Holy Trinity (Matthew 28/16-20)

Dear brothers and sisters in Christ,

There was a lovely church, built in the early years of the 20th century by fervent Irish immigrants, in the suburbs of Buffalo, New York, during that city’s rapid and roaring industrialisation. The church was called Blessed Trinity parish on Leroy Avenue. It may be closed now, swallowed up by changing demographics of Buffalo, but it was a remarkable church on many levels. All the bricks were hand-made, and the style was a rebirth of the 14th century Florentine style of architecture. The interior was unmatched in its originality. The floors, the walls, the ceiling, the pews and kneelers were individually decorated with precision and detail of every kind of flora and fauna known to man. Stepping into the church, one felt one had entered a laboratory of science. Presiding serenely over this explosion of detail was a magnificent icon of the Blessed Trinity on the high altar.

The church was built and decorated in the shadow of the infamous American court case called the Skopes Monkey Trial (1925) in which Darwinism was imposed upon the unwitting American people. Under the title of science, the false religion of Charles Darwin and his claim (without any proof or evidence!) that the existence and immense variety of life on this planet is purely the result of random chance and natural selection, and that the human race is essentially nothing more than gorillas with better hygiene, was imposed upon the American people. Amazingly, these poor Irish labourers fought back against this tyrannical engineering, not with arguments but with beauty. With an effort that involved every single person living in the geographical boundaries of that parish, each person contributed in some way to producing this exquisite piece of truth and beauty. Old men and women held the stencils for the artists; children gave their pennies for the tiles, men and women hurried to the site after working in the factories to help paint and draw by the light of lamps and candles. All this was done during the great Depression (1929-1934) which saw countless people thrown out of work. The church became a source of labour and resources for those who had nothing.

On this beautiful feast of the Blessed Trinity, I wish to invite you to enter this theatre of war, since the same outlandish claims of Charles Darwin hold power everywhere.
Every Catholic is free to accept any good scientific evidence which points to the age of the universe and the development or evolution of the human body, but we are not free to accept the pseudo-religion of Darwin which denies the divine work of creation. The feast of the Holy Trinity, which celebrates the divine origins of Creation and Redemption is an essential day, which must be repeated every day until this false idea is ground to dust and dispersed to the winds.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

2η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching

Κυριακή της Αγίας Τριάδας (Ματθαίος 28 / 16 – 20)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Υπήρχε μια υπέροχη εκκλησία, που χτίστηκε στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα από ένθερμους Ιρλανδούς μετανάστες, στα προάστια του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, κατά τη διάρκεια της ταχείας και ραγδαίας εκβιομηχάνισης της πόλης αυτής. Η εκκλησία ονομαζόταν ενορία της Ευλογημένης Τριάδας στη Λεωφόρο Leroy. Μπορεί τώρα να είναι κλειστή, να την έχει καταπιεί η μεταβαλλόμενη δημογραφία του Μπάφαλο, αλλά ήταν μια αξιόλογη εκκλησία σε πολλά επίπεδα. Όλα τα τούβλα ήταν χειροποίητα, και το στυλ ήταν μια αναγέννηση του φλωρεντινού αρχιτεκτονικού στυλ του 14ου αιώνα.  Το εσωτερικό ήταν απαράμιλλο στην πρωτοτυπία του. Τα δάπεδα, οι τοίχοι, η οροφή, τα στασίδια και τα καθίσματα ήταν ξεχωριστά διακοσμημένα με ακρίβεια και λεπτομέρεια κάθε είδους γνωστής στον άνθρωπο φυτικής και ζωικής πανίδας. Μπαίνοντας στην εκκλησία, ένιωθε κανείς ότι είχε εισέλθει σε ένα εργαστήριο της επιστήμης. Σε αυτή την έκρηξη λεπτομέρειας προΐστατο γαλήνια μια υπέροχη εικόνα της Αγίας Τριάδας στην Αγία Τράπεζα.

 

Η εκκλησία χτίστηκε και διακοσμήθηκε στη σκιά της διαβόητης αμερικανικής δικαστικής υπόθεσης που ονομάστηκε Δίκη των Πιθήκων (1925), κατά την οποία ο δαρβινισμός επιβλήθηκε στον ανυποψίαστο αμερικανικό λαό. Υπό τον τίτλο της επιστήμης, επιβλήθηκε στον αμερικανικό λαό η ψεύτικη θρησκεία του Κάρολου Δαρβίνου και ο ισχυρισμός του (χωρίς καμία απόδειξη ή στοιχείο!) ότι η ύπαρξη και η τεράστια ποικιλία της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη είναι καθαρά το αποτέλεσμα της τυχαίας τύχης και της φυσικής επιλογής και ότι η ανθρώπινη φυλή δεν είναι ουσιαστικά τίποτα περισσότερο από γορίλες με καλύτερη υγιεινή.

Είναι εκπληκτικό ότι αυτοί οι φτωχοί Ιρλανδοί εργάτες αντιστάθηκαν σε αυτή την τυραννική μηχανική, όχι με επιχειρήματα αλλά με ομορφιά. Με μια προσπάθεια στην οποία συμμετείχε κάθε άτομο που ζούσε στα γεωγραφικά όρια εκείνης της ενορίας, ο καθένας συνέβαλε με κάποιο τρόπο στην παραγωγή αυτού του εξαίρετου έργου αλήθειας και ομορφιάς.  Γέροι και γυναίκες κρατούσαν τα μολύβια για τους καλλιτέχνες, τα παιδιά έδιναν τις δεκάρες τους για τα κεραμίδια, άνδρες και γυναίκες έσπευσαν στο χώρο μετά τη δουλειά τους στα εργοστάσια για να βοηθήσουν στο βάψιμο και το σχέδιο υπό το φως των λαμπτήρων και των κεριών. Όλα αυτά έγιναν κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης (1929-1934), η οποία οδήγησε αμέτρητους ανθρώπους στην ανεργία. Η εκκλησία έγινε πηγή εργασίας και πόρων για όσους δεν είχαν τίποτα.

 

Σε αυτή την όμορφη γιορτή της Αγίας Τριάδας, θα ήθελα να σας προσκαλέσω να εισέλθετε σε αυτό το θέατρο του πολέμου, καθώς οι ίδιοι εξωφρενικοί ισχυρισμοί του Κάρολου Δαρβίνου κατέχουν παντού την εξουσία. Κάθε Καθολικός είναι ελεύθερος να δεχτεί κάθε καλή επιστημονική απόδειξη που δείχνει την ηλικία του σύμπαντος και την ανάπτυξη ή την εξέλιξη του ανθρώπινου σώματος, αλλά δεν είμαστε ελεύθεροι να δεχτούμε την ψευδοθρησκεία του Δαρβίνου που αρνείται το θεϊκό έργο της δημιουργίας. Η γιορτή της Αγίας Τριάδας, η οποία γιορτάζει τη θεία προέλευση της Δημιουργίας και της Λύτρωσης, είναι μια ουσιαστική ημέρα, η οποία πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε μέρα μέχρι αυτή η ψευδής ιδέα να γίνει σκόνη και να διασκορπιστεί στους ανέμους. Αμήν.

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Κυριακή της Πεντηκοστής

Archbishop’s Teaching

June 8, 2025

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ευλογημένη και ευτυχισμένη γιορτή της Πεντηκοστής σε εσάς και την οικογένειά σας.

O σπουδαίος λειτουργικός κύκλος του χριστιανικού ημερολογίου φτάνει στην κορύφωσή του με αυτή την ένδοξη γιορτή, τα γενέθλια της Εκκλησίας και την αποκάλυψη του Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Πνεύματος. Μέσω της Θείας Λειτουργίας εκπαιδευόμαστε, εβδομάδα με εβδομάδα, πάνω στην αποστολή του Υιού, του Λόγου που έλαβε σάρκα, του Λόγου που στάλθηκε από τον Πατέρα. Αλλά σε αυτή τη σημερινή γιορτή, τόσο γεμάτη λαμπρότητα και χαρά, αναγνωρίζουμε ότι όταν ο Πατέρας στέλνει τον Λόγο Του, στέλνει πάντα και την Πνοή Του (CCC #689). Όταν λέμε κάτι σε κάποιον, τα λόγια βγαίνουν από το στόμα μας, συνοδευόμενα από την αναπνοή μας. Αυτό συμβαίνει μέσα μας ανεπαίσθητα, χωρίς να παράγει κανένα αποτέλεσμα. Αλλά η Πνοή του Θεού είναι ένα Θεϊκό Πρόσωπο, και το Άγιο Πνεύμα, βγαίνει και προχωρεί και συνοδεύει τον Λόγο Του. Είναι φωτιά, είναι νερό, είναι ζωή. Οι τίτλοι και τα σύμβολα του Αγίου Πνεύματος είναι άφθονα και αποκαλυπτικά, διότι κανένας τίτλος δεν εκφράζει πλήρως το Πρόσωπό Του ή την αποστολή Του (CCC #691). Με τη χάρη του, το Άγιο Πνεύμα είναι το πρώτο που ξυπνάει την πίστη μέσα μας και μας μεταδίδει τη νέα ζωή, η οποία είναι να «γνωρίσουμε τον Πατέρα και αυτόν που έστειλε, τον Ιησού Χριστό» (CCC #684).

Ζητώ από το Άγιο Πνεύμα να μας δώσει τη χάρη να εισέλθουμε στην Καρδιά του Χριστού. Το κάνω αυτό, γιατί η μικρή μας Μαρωνιτική Εκκλησία στην Κύπρο έχει μεγάλη ανάγκη από αυτή τη χάρη. Επειδή είναι έργο του Αγίου Πνεύματος να μας ενώνει με τον Χριστό, ας ανοίξει τις καρδιές μας ο ένας στον άλλο.
«Μόνο ξεκινώντας από την καρδιά, οι κοινότητές μας θα καταφέρουν να ενώσουν και να συμφιλιώσουν τα διαφορετικά μυαλά και τα διαφορετικά θελήματα, ώστε το Πνεύμα να μας καθοδηγήσει στην ενότητα ως αδελφούς και αδελφές.
Η συμφιλίωση και η ειρήνη γεννιούνται επίσης από την καρδιά. Η καρδιά του Χριστού είναι η «έκσταση», το άνοιγμα, το δώρο και η συνάντηση. Μέσα σε αυτή την καρδιά, μαθαίνουμε να σχετιζόμαστε μεταξύ μας με υγιείς και ευτυχισμένους τρόπους και να οικοδομούμε σε αυτόν τον κόσμο τη βασιλεία του Θεού της αγάπης και της δικαιοσύνης. Οι καρδιές μας, ενωμένες με την Καρδιά του Χριστού, είναι ικανές να επιτελέσουν αυτό το κοινωνικό θαύμα». #28, Dilexit Nos, Πάπας Φραγκίσκος. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών

Pentecost Sunday 2025

Archbishop’s Teaching

Homily of His Excellency Selim Sfeir, Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

A blessed and happy feast of Pentecost to you and your family.

The great liturgical cycle of the Christian calendar arrives at its summit on this glorious feast, the birthday of the Church and the revelation of the Third Person of the Blessed Trinity, the Holy Spirit. Through the Divine Liturgy we are educated, week by week, on the mission of the Son, the Logos made Flesh, the Word sent by the Father. But on this feast of today, so full of splendour and joy, we acknowledge that when the Father sends His Word, he always sends his Breath (CCC #689). When we say something to someone, words issue forth from our mouths, accompanied by our breath. This happens in us imperceptibly, without producing any effect. But God’s Breath is a Divine Person, and the Holy Spirit, goes forth and proceeds and accompanies His Word. He is fire, He is water, He is life. The titles and symbols of the Holy Spirit are abundant and revealing because no single title fully expresses His Person or His mission (CCC #691). Through his grace, the Holy Spirit is the first to awaken faith in us and to communicate to us the new life, which is to ‘know the Father and the one whom he has sent, Jesus Christ’ (CCC #684).

I ask the Holy Spirit to grant us the grace to enter the Heart of Christ. I do this, because our tiny Maronite Church in Cyprus has great need of this grace. Since it is the work of the Holy Spirit to unite us to Christ, may He open our hearts to one another. “It is only by starting from the heart that our communities will succeed in uniting and reconciling differing minds and wills, that the Spirit can guide us in unity as brother and sisters. Reconciliation and peace are also born of the heart. The heart of Christ is ‘ecstasy’, openness, gift and encounter. In that heart, we learn to relate to one another in wholesome and happy ways, and to build up in this world God’s kingdom of love and justice. Our hearts, united with the Heart of Christ, are capable of working this social miracle.” #28, Dilexit Nos, Pope Francis

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Martha and Mary (Luke 10 : 38-42)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Canonization of Blessed Giorgio Frassati and Blessed Carlos Acutis.

Today in the holy city of Rome, our beloved Holy Father, Pope Leo XIV will solemnly elevate for the whole Church two new saints, Giorgio Frassati and Carlos Acutis. Both of these young men died very young, yet in their brief journey, they show that living for Christ takes nothing away from life but fills it with meaning and joy.

The saints are the experts in listening. Like Mary of Bethany, the saints are attentive to the voice of Christ.  They hear Him in the reading of the Gospel, they hear Him in the voice of the Church’s teaching, they hear Him in the voices of the poor and the immigrant, they hear Him in the silence of the Blessed Sacrament.  The saints don’t just hear Jesus, they listen to Him. This work of listening is to discover the voice of Christ in those right beside us, in our families and our place of work. It's also about trying to hear the voice of Christ in our contemporaries, some of whom are far from the Church.  Even in their estrangement, they are creatures of Logos, of reason, and can be unwitting transmitters of the truth.  We need to have hearts and ears capable of hearing Christ speaking from the most unlikely places.

Poor Martha in her busy kitchen of Bethany could hear Christ speaking in the other room, but she was so distracted, she couldn’t listen.  She got focused on her problems, her difficulties and her failures.  She was listening to herself and only hearing Jesus from a distance.

The Divine Logos created the human body as a custom designed parable: we have two ears and one mouth.  God is showing us that we have to do twice as much listening as we do speaking and listening is twice as hard as talking.

May our Blessed Mother, who’s beautiful birthday we shall celebrate tomorrow (for us Maronites, we think of our Lady of Mankee!) on September 8th, intercede for all of us to be betters listeners!

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Εορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Λουκάς 14: 16 -24

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος έδωσε ένα μεγάλο δείπνο και προσκάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πει στους προσκεκλημένους: «Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα τώρα». Καθώς συμμετέχουμε σε αυτή την ευλογημένη γιορτή της ανανέωσης της θυσίας του Ιησού Χριστού, μας συνοδεύει, όπως αρέσκεται να λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια μεγάλη ομήγυρη αγγέλων.

Αυτή η εκκλησία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, έχει σίγουρα το δικαίωμα να πιστεύει ότι αυτός ο μεγάλος στρατηλάτης των ουράνιων στρατευμάτων είναι παρών εδώ μαζί μας, προσφέροντας τη λατρεία του στην Αγία Τριάδα. Τον χαιρετούμε και τον ευχαριστούμε για την προστασία του. Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο, μας εξιστορεί μια παραβολή για κάποιον που παρέθεσε ένα μεγάλο δείπνο. Ο Κύριός μας συνεχίζει περιγράφοντας πώς οι καλεσμένοι άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες και να απαλλάσσονται από αυτό το μεγάλο συμπόσιο. Αυτή η παραβολή απευθυνόταν ως επίπληξη στους Ιουδαίους για την άρνησή τους να πιστέψουν και να δεχτούν τον Μεσσία τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση όλων των προφητειών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μέρος του Ισραήλ δέχτηκε τον Χριστό και έγινε η Καθολική Εκκλησία, αλλά η παραβολή είναι πολύ σαφής, πολλοί από τον ίδιο τον λαό του Κυρίου μας δεν Τον δέχτηκαν.

Θα ήθελα να προσαρμόσω αυτή την παραβολή στην παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε εδώ, στην σεβάσμια παλιά εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ασώματο. Το συμπόσιο της Θυσίας του Κυρίου μας, η μεγαλύτερη από όλες τις γιορτές, είναι έτοιμο μπροστά μας. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, γιατί όπου ένας έγκυρα χειροτονημένος ιερέας με δικαιοδοσία, χρησιμοποιώντας τις εγκεκριμένες λέξεις της αφιέρωσης, με την πρόθεση να κάνει ό,τι κάνει η Εκκλησία, και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα συστατικά του ψωμιού και του κρασιού, προσφέρει τη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, εκεί μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να λάβουμε την Θεία Κοινωνία. Αλλά θέλω να επιμείνω ότι είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία εδώ στον Ασώματο και στα παραδοσιακά μαρωνιτικά χωριά μας όσο πιο συχνά μπορούμε.

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, παράγραφος 2471, αναφέρει: «Ενώπιον του Πιλάτου, ο Χριστός διακηρύσσει ότι «ήρθε στον κόσμο για να μαρτυρήσει την αλήθεια». Ο χριστιανός δεν πρέπει λοιπόν να ντρέπεται να μαρτυρήσει τον Κύριό μας. Σε καταστάσεις που απαιτούν μαρτυρία της πίστης, ο χριστιανός πρέπει να την ομολογεί χωρίς αμφιβολία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου ενώπιον των δικαστών του».

Όταν σκεφτόμαστε καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές μας στον Χριστό να υποβάλλονται σε μια πραγματική δοκιμασία. Αλλά και εμείς εδώ στον Ασώματο αλλά και στην Αγία Μαρίνα έχουμε μια δοκιμασία, ένα είδος δοκιμασίας. Θα μαρτυρήσουμε τον Κύριό μας μπροστά στους γείτονές μας; Πολλοί από αυτούς που βρίσκονται τώρα σε αυτό το χωριό δεν είναι βαπτισμένοι, αλλά έχουν δικαίωμα στη μαρτυρία μας, στην κατάθεσή μας. Η μαρτυρία μας δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική. Δεν είμαστε εδώ σε μια πράξη ανυπακοής ή αντίστασης. Είμαστε εδώ επειδή είμαστε μέρος του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι πάντα στραμμένος προς τον Πατέρα. Κοιτάζοντας τον Πατέρα μαζί με τον Χριστό, βλέπουμε κάθε άνθρωπο ως αδελφό και αδελφή μας. Γι' αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει ποτέ να φοβάται το έργο της Εκκλησίας.

Ναι, μπορούμε να λάβουμε τα μυστήρια πιο εύκολα στις τοπικές ενοριακές εκκλησίες μας, αλλά αν παραμελούμε τις εκκλησίες του χωριού μας, παραμελούμε όλες τις ψυχές που ζουν εδώ. Ένα από τα συγκεκριμένα σημάδια της καρποφορίας των Μυστηρίων είναι η οικοδόμηση της ανθρώπινης αδελφότητας. Ολόκληρος ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αδελφότητα, φιλία και καλοσύνη. Η παρουσία μας εδώ πρέπει να γίνει κατανοητή από αυτή τη θέση. Βρισκόμαστε εδώ επειδή μόνο ο Αναστημένος Χριστός είναι ικανός να ανακουφίσει τα βάσανα της πληγωμένης ανθρωπότητας (Πάπας Φραγκίσκος). Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα προσελκύσει τους νέους μας να επιστρέψουν στα χωριά.

Αν κάνουμε το λάθος των προσώπων της παραβολής και βρούμε δικαιολογίες, όπως «η σειρά είναι πολύ μεγάλη», «όλο και λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν», «δεν έχει νόημα»... αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε χάσει την υπομονή μας με τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται πάντα, και συχνά είναι σαν ψίθυρος και πολύ σιωπηλός, αλλά εργάζεται. Αν εγκαταλείψουμε τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα, την Καρπάσια ή τον Κορμακίτη, θα είναι ένα σημάδι ότι έχουμε κουραστεί να περιμένουμε τον Θεό να κάνει κάτι.

Όταν δούμε τους αγαπημένους μας προγόνους στην αιωνιότητα, θα είναι ανυπόμονοι να δουν πώς περάσαμε τη χριστιανική μας ζωή. Ας μην τους απογοητεύσουμε λέγοντας ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε τον Θεό να δράσει.

Ας μας ανοίξει η Μαρία, Βασίλισσα των Αγγέλων και Βασίλισσα του Ασωμάτου, την πόρτα του Ιερού Οίκου της Ναζαρέτ, ώστε να ανακαλύψουμε πώς ένα μικρό σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό, μπορεί πράγματι να αλλάξει τον κόσμο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου