Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Categories
Archbishop’s Teaching

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ματθαίος 24: 1-14

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο σταυρός Σου, Κύριε, είναι το κλειδί για τον παράδεισο και μας ανοίγει τις πύλες που έκλεισε η αμαρτία του Αδάμ!»

Οι αναγνώσεις της Θείας Λειτουργίας μας οδηγούν στο τέλος του κόσμου και σε όλα τα σημάδια της έλευσης του. Η πρώτη γενιά των χριστιανών πίστευε ότι η «Ημέρα του Κυρίου» ήταν επικείμενη. Ο λόγος για την προσδοκία τους ήταν πολύ απλός: όλα όσα περιγράφει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο ήταν παρόντα σε εκείνη τη γενιά· στην πραγματικότητα, όσα περιγράφει ο Χριστός εξακολουθούν να συμβαίνουν. Επομένως, από την έλευση του Χριστού, ζούμε στις «τελευταίες ημέρες». Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με την πόρτα της καρδιάς μας ανοιχτή για την έλευση Του.

Αφού οι πρώτοι γονείς μας έσπασαν τη φιλία με τον Θεό και αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή Του να μην « φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», η ιστορία έφτασε σε αδιέξοδο, «όλοι γεννηθήκαμε με την αμαρτία που είναι ο θάνατος της ψυχής» (CCC#403). Αυτή η καταστροφική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος, λόγω της ανυπακοής και της υπερηφάνειας, είχε κλείσει τις πύλες του παραδείσου και είχε καταστήσει την ανθρώπινη ζωή βαριά και οδυνηρή. Ο Χριστός ήρθε και με το θάνατό Του και την ανάστασή Του άνοιξε τις πύλες του παραδείσου με το ξύλο του Σταυρού Του, σύμβολο της υπακοής και της ταπεινότητάς Του. Ο Σταυρός έχει γίνει όχι μόνο το κλειδί για τον παράδεισο, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης ζωής και της κοσμικής ιστορίας.

Το παλιό κλειδί της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Κορμακίτη ήταν επιδέξια σφυρηλατημένο, ώστε όχι μόνο να ανοίγει την πόρτα του παρεκκλησιού, αλλά και να μας εξηγεί την κατήχησή μας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά το κλειδί, η μεταλλική εγκοπή που αλληλεπιδρά με την κλειδαριά έχει ένα μικροσκοπικό σταυρό στο κέντρο της. Τι όμορφο παράδειγμα της πίστης μας. Μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου και μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να αποκαλύψει το νόημα της ανθρώπινης ιστορίας.

Συχνά χάνουμε τα κλειδιά μας και τα ψάχνουμε με απογοήτευση. Αλλά το κλειδί του Σταυρού βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου· μόνο εκείνοι που έχουν χάσει το νόημα της ζωής μπορούν να το χάσουν. Ας υψώσουμε τα μάτια μας προς τον Σταυρό και ας βρούμε το νόημα της ύπαρξής μας και την ελπίδα της μελλοντικής δόξας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

Second Sunday after Holy Cross

Matthew 24:1-14

Dear brothers and sisters in Christ,

“Your cross, O Lord, is the key to paradise and unlocks the gates for us that were closed by Adam’s sin!”

The readings of the Divine Liturgy point us to the end of the world and all the signs of its arrival.  The first generation of Christians thought that the ‘Day of the Lord’ was imminent.  The reason for their expectation was quite simple, everything that Christ describes in the Gospel was present to that generation; in fact, what Christ described is still taking place.  Therefore, ever since the coming of Christ, we have been living in the ‘last days’.  We must stand ready, with the door of our heart open for his coming.

After our first parents broke friendship with God and refused submission to his command to not ‘eat of the tree of knowledge of good and evil’ history was at a standstill, “we were all born afflicted with a sin which is the death of the soul” (CCC#403).  This catastrophic situation that man was in, because of disobedience and pride, had closed the gates of paradise and rendered human life burdensome and painful.  Christ came and by his death and resurrection opened the gates of paradise by the wood of his Cross, a symbol of his obedience and humility.  The Cross has become not only the key to paradise, but also the key to understanding human life and cosmic history.

The antique key of the old church of St. George in Kormakitis was expertly forged so as to not only open the door of the chapel but also to explain to us our catechism.  If you look closely at the key, the metal notch which interacts with the lock has a tiny cross in its center.  What a beautiful example of our faith.  Only the Cross of Christ can open the gates of paradise, and only the Cross of Christ can open the meaning of human history.

Frequently we lose our keys and look in frustration for them.  But the key of the Cross is at the center of the world; it can only be lost by those who have lost the meaning of life.  May we lift our eyes to the Cross and find the meaning to our existence and the hope of future glory.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Πρώτη Κυριακή μετά την ανύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Μάρκος 10 / 35 -45

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας αποτυπώνει με όμορφο τρόπο το μυστήριο του έργου της Λύτρωσης του Χριστού #607: «Η επιθυμία να αγκαλιάσει το σχέδιο του Πατέρα Tου για τη λυτρωτική αγάπη ενέπνευσε ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, καθώς το λυτρωτικό πάθος Tου ήταν ο ίδιος ο λόγος της Ενσάρκωσής Tου».

 

Όταν διαβάζουμε αυτά τα λόγια, μας κάνουν να σκεφτούμε τους φτωχούς αποστόλους Ιάκωβο και Ιωάννη που ήθελαν να αναρριχηθούν σε υψηλές θέσεις στη βασιλεία. Δεν είχαν καταλάβει τη λογική της βασιλείας. Είπαν ότι ήταν ικανοί να πιουν από το ποτήριο του Χριστού, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν τα παθήματα και τον θάνατο που θα υποστεί ο Χριστός. Η μαθηματική λογική της Βασιλείας είναι ότι αν θέλεις να ανέβεις ψηλά, πρέπει να κατέβεις πολύ χαμηλά: αν θέλεις να βασιλέψεις με τον Χριστό, πρέπει να υποφέρεις με τον Χριστό.

 

Στην αυστηρή και σκληρή πραγματικότητά του, ο Σταυρός του Χριστού δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι κάτι θετικό – δεν είναι μικρό πράγμα να ανακαλύψουμε ότι ο Σταυρός είναι το παγκόσμιο σύμβολο του πλεονεκτήματος. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο της λυτρωτικής Αγάπης του Θεού. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο ευλογίας και εύνοιας. Ο Σταυρός είναι ένα απαραίτητο μέσο πνευματικής καρποφορίας.

 

Γιατί λοιπόν φοβόμαστε τον Σταυρό; Γιατί παραπονιόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε τα δεινά; Έχουμε ξεχάσει πώς λυτρωθήκαμε; Έχουμε ξεχάσει ότι ο Σταυρός είναι ένα πλεονέκτημα, όχι ένα μειονέκτημα; Έχουμε ξεχάσει ότι μόνο μέσω του Σταυρού είμαστε πνευματικά γόνιμοι;

Όταν προκύπτουν δυσκολίες, ασθένειες ή προβλήματα, ας μην υποκύψουμε στον παράπονο. Ας αγαπήσουμε τον Σταυρό και ας τρέξουμε προς αυτόν, αντί να απομακρυνθούμε από αυτόν.

 

Με τον Σταυρό σταθερά στους ώμους μας, θα γίνουμε ένα με τον Χριστό και θα αγκαλιάσουμε το σχέδιο του Πατέρα για τη λυτρωτική αγάπη. Τα παθήματά μας και οι χαρές μας, ενωμένα με τον Χριστό, θα κάνουν τον δρόμο ευκολότερο για τους άλλους και θα τους προσφέρουν τη χάρη της Σωτηρίας. Αμήν.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Categories
Archbishop’s Teaching

First Sunday after Holy Cross

St. Mark (10:35-45)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Catechism of the Catholic Church expresses beautifully the mystery of Christ’s work of Redemption #607: “The desire to embrace his Father’s plan of redeeming love inspired Jesus’ whole life, for his redemptive passion was the very reason for his Incarnation.”

When we read these words, they make us think of the poor apostles James and John who wanted to ascend to high office in the kingdom. Hidden from their eyes was the mathematics of the Kingdom. They said they were able to drink of the chalice of Christ, but they could not have imagined the suffering and death that Christ would endure. The mathematics of the Kingdom is if you wish to go high, you must go very low: if you wish to reign with Christ, you must suffer with Christ.

In its stark and brutal reality, the Cross of Christ is not something negative, it is something positive – it is no small thing to discover that the Cross is the universal plus sign. The Cross is a sign of God’s redeeming Love; the Cross is a sign of blessing and favor; the Cross is an indispensable means of spiritual fruitfulness.

Why then do we fear the Cross? Why do we complain in the face of suffering? Have we forgotten how we were redeemed? Have we forgotten that the Cross is a plus, not a minus? Have we forgotten that it is only by the Cross that we are spiritually fruitful?

When hardship, sickness, or difficulties arise, let us not give into complaining. Let us love the Cross and run towards it, not away from it.
With the Cross firmly on our shoulders, we will become one with Christ and embrace the Father’s plan of redeeming love. Our sufferings and joys united to Christ, will make the path easier for others and obtain for them the grace of salvation.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

The Exaltation of the Glorious Cross

John 12 /20-32

Dear brothers and sisters in Christ,

“The message about the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God.”

In 1857, a piece of graffiti was uncovered in a building in Rome, on the Palatine Hill. Archeologists dated it from the first century A.D. The image depicts a human-like figure affixed to a cross and possessing the head of a donkey. To the left of the image is a young man – apparently intended to represent Alexamenos – as a Roman soldier or guard, raising one hand in a gesture possibly suggesting worship. Beneath the cross is a crude caption written in Greek as “Alexamenos worshipping his god”. The graffiti stands as testimony to the anti-Christian sentiment of ancient Rome and the mockery of the Cross of Christ.

We need to recover just how shocking the proclamation of the Cross was to the ancient world; this will help us to proclaim the message to our modern age. Death by crucifixion was the most humiliating death one could experience: the pain was limitless as it could go on for days and only the vilest criminals were subjected to it. That Christians chose to worship their God on a Cross was unlike any other religion in human history! It was a complete break from all other religious testimonies.

Man lost all his preternatural gifts, because of his disobedience at the foot of the Tree of Knowledge of Good and Evil in the garden of Eden. But through Christ’s obedience on the Wood of the Cross, man has received even greater gifts. What had been the source of man’s downfall has become the source of his restoration. Two trees, two Adams, two different results.

On this great feast of the Holy Cross during this Jubilee Year, we must be filled with a lot of hope, because this equation is the design of the Divine Logos. What appears to be the source of our downfall, can in fact, be the source of our restoration.
The thing that humiliates you, the events that break you, can in fact be a great grace and a source of endless blessings. We must not give into despair or wrong thinking. God who has saved you by the wood of the Cross, will also restore you by the very things in your life that give you the most grief.

We ask Our Lady who studied the Cross of Christ most perfectly to help us understand this Divine Science.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

Η ανύψωση του ένδοξου Σταυρού

Ιωάννης 12 / 20 – 32

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Το μήνυμα του σταυρού είναι ανοησία για όσους χάνονται, αλλά για εμάς που σωζόμαστε είναι η δύναμη του Θεού».

Το 1857, ένα γκράφιτι αποκαλύφθηκε σε ένα κτίριο στη Ρώμη, στον Λόφο Παλατίνο. Οι αρχαιολόγοι το χρονολόγησαν στον 1ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα απεικονίζει μια ανθρωποειδή μορφή στερεωμένη σε ένα σταυρό με κεφάλι γαϊδάρου. Στα αριστερά της εικόνας βρίσκεται ένας νεαρός άνδρας – προφανώς ο Αλεξαμένους – ως Ρωμαίος στρατιώτης ή φρουρός, που υψώνει το ένα χέρι σε μια χειρονομία που πιθανώς υποδηλώνει λατρεία. Κάτω από το σταυρό υπάρχει μια χονδροειδής λεζάντα γραμμένη στα ελληνικά που λέει «Ο Αλεξαμένους λατρεύει τον θεό του». Το γκράφιτι αποτελεί μαρτυρία του αντιχριστιανικού αισθήματος της αρχαίας Ρώμης και της διακωμώδησης του Σταυρού του Χριστού.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο συγκλονιστική ήταν η διακήρυξη του Σταυρού για τον αρχαίο κόσμο. Αυτό θα μας βοηθήσει να διακηρύξουμε το μήνυμα στη σύγχρονη εποχή. Ο θάνατος με σταύρωση ήταν ο πιο ταπεινωτικός θάνατος που μπορούσε να βιώσει κάποιος: ο πόνος ήταν ατελείωτος, καθώς μπορούσε να διαρκέσει για μέρες, και μόνο οι πιο άθλιοι εγκληματίες υποβάλλονταν σε αυτόν. Το γεγονός ότι οι χριστιανοί επέλεξαν να λατρεύουν τον Θεό τους πάνω σε ένα Σταυρό ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο σε καμία άλλη θρησκεία στην ιστορία της ανθρωπότητας! Ήταν μια πλήρης ρήξη με όλες τις άλλες θρησκευτικές μαρτυρίες.
Ο άνθρωπος έχασε όλα τα υπερφυσικά του χαρίσματα, λόγω της ανυπακοής του στους πρόποδες του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού στον κήπο της Εδέμ. Αλλά μέσω της υπακοής του Χριστού στο Ξύλο του Σταυρού, ο άνθρωπος έλαβε ακόμη μεγαλύτερα χαρίσματα. Αυτό που ήταν η πηγή της πτώσης του ανθρώπου έγινε η πηγή της αποκατάστασής του. Δύο δέντρα, δύο Αδάμ, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.

Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του Τιμίου Σταυρού, κατά τη διάρκεια αυτού του Ιωβηλαίου Έτους, πρέπει να γεμίσουμε με μεγάλη ελπίδα, διότι αυτή η εξίσωση είναι το σχέδιο του Θείου Λόγου. Αυτό που φαίνεται να είναι η πηγή της πτώσης μας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι η πηγή της αποκατάστασής μας. Αυτό που σας ταπεινώνει, τα γεγονότα που σας συντρίβουν, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια μεγάλη χάρη και πηγή ατελείωτων ευλογιών. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στην απελπισία ή σε λανθασμένες σκέψεις. Ο Θεός που σας έσωσε με το ξύλο του Σταυρού, θα σας αποκαταστήσει επίσης με τα ίδια τα πράγματα στη ζωή σας που σας προκαλούν τη μεγαλύτερη θλίψη.

Ζητάμε από την Παναγία, που μελέτησε τον Σταυρό του Χριστού με τον πιο τέλειο τρόπο, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη Θεία Επιστήμη. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Home Category Posts Home Category Posts New

Unity in Diversity 2025

Plenary Assembly of the Bishops of the Eastern Catholic Churches of Europe

2025_09_04_Incontro 2025_Programm_engl_WEB

Categories
Archbishop’s Teaching

14η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η Μάρθα και η Μαρία ( Λουκάς 10 / 38 - 42)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η Αγιοκατάταξη των Μακαρίων Τζόρτζιο Φρασσάτι και Κάρλο Ακουτίς

Σήμερα, στην αγία πόλη της Ρώμης, ο αγαπημένος μας Άγιος Πατέρας, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, θα ανακηρύξει επίσημα για όλη την Εκκλησία δύο νέους αγίους, τον Τζόρτζιο Φρασσάτι και τον Κάρλο Ακουτίς. Και οι δύο νέοι αυτοί άνδρες έφυγαν από τη ζωή πολύ νέοι· όμως μέσα στη σύντομη πορεία τους, δείχνουν ότι το να ζει κανείς για τον Χριστό δεν αφαιρεί τίποτε από τη ζωή, αλλά την γεμίζει με νόημα και χαρά.

Οι άγιοι είναι οι ειδικοί της ακρόασης. Όπως η Μαρία της Βηθανίας, οι άγιοι είναι προσεκτικοί στη φωνή του Χριστού. Τον ακούν στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, Τον ακούν στη διδασκαλία της Εκκλησίας, Τον ακούν στις φωνές των φτωχών και των μεταναστών, Τον ακούν στη σιωπή του Παναγίου Μυστηρίου. Οι άγιοι δεν αρκούνται να ακούνε τον Ιησού· Τον προσέχουν. Αυτό το έργο της ακρόασης είναι η ανακάλυψη της φωνής του Χριστού σε όσους βρίσκονται δίπλα μας, στις οικογένειές μας και στον χώρο εργασίας μας. Είναι ακόμη και η προσπάθεια να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού στους συγχρόνους μας, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία. Ακόμα και στην αποξένωσή τους, είναι πλάσματα του Λόγου, της λογικής, και μπορούν, χωρίς να το γνωρίζουν, να μεταδίδουν την αλήθεια. Χρειαζόμαστε καρδιές και αυτιά ικανά να ακούν τον Χριστό που μιλά από τα πιο απίθανα μέρη.

Η καημένη η Μάρθα, μέσα στη γεμάτη μέριμνες κουζίνα της Βηθανίας, μπορούσε να ακούει τον Χριστό να μιλά στο άλλο δωμάτιο, αλλά ήταν τόσο αποσπασμένη που δεν μπορούσε να Τον προσέξει. Είχε επικεντρωθεί στα προβλήματά της, στις δυσκολίες και τις αποτυχίες της. Άκουγε τον εαυτό της και μόνο από απόσταση τον Ιησού.

Ο Θείος Λόγος δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα ως μια εξατομικευμένη παραβολή: έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο Θεός μας δείχνει ότι πρέπει να ακούμε διπλάσια απ’ όσο μιλάμε· και ότι η ακρόαση είναι διπλάσια δύσκολη από την ομιλία.

Είθε η Ευλογημένη Μητέρα μας, της οποίας την όμορφη γέννηση θα εορτάσουμε αύριο (για εμάς τους Μαρωνίτες, θυμόμαστε την Κυρία μας της Μαρκί!) στις 8 Σεπτεμβρίου, να πρεσβεύει για όλους μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι ακροατές! Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

14th Sunday of Pentecost

Habemus Papem: Leo XIV

Archbishop’s Teaching

إعلانٌ بِمُناسَبَةِ انْتِخابِ بابا جَديد

إعلانٌ بِمُناسَبَةِ انْتِخابِ بابا جَديد

بِفَرَحٍ عظيمٍ وقلوبٍ مُمْتَلِئَةٍ بِالرَّجاءِ الذي لا يَفْتُر، نُعْلِنُ نَحنُ أبناءَ الكنيسةِ المارونيَّةِ – الكنيسةِ البطريركيَّةِ الكاثوليكيَّةِ الشَّرقيَّةِ – وفي مَحبَّةٍ عَميقةٍ وشَرِكةٍ تامَّةٍ مع الكنيسةِ الواحدةِ، المُقَدَّسَةِ، الكاثوليكيَّةِ والرَّسوليَّةِ، انْتِخابَ البابا الجديد، لاوون الرابع عشر، الخليفةِ النَّظاميّ لبطرس، رأسِ الكنيسةِ الكاثوليكيَّةِ، وراعِي القطيعِ، وحامِي جسدِ المسيحِ في العالَمِ.

المَجْدُ للهِ في العُلى، وعلى الأرضِ السَّلامُ، ولِلنَّاسِ المَسَرَّةُ!

إنَّ انْتِخابَ البابا الجديد لاوون الرابع عشر، يَدْوي في داخلِنا كصَدًى حيٍّ لكلمةِ يسوعَ: "وها أنا معكم كلَّ الأيَّامِ إلى انقضاءِ الدهرِ." وهو علامةٌ مرئيَّةٌ لعملِ الرُّوحِ القُدُسِ في الكنيسةِ، ولأمانةِ اللهِ اللامُتَناهِيَةِ عبرَ الأجيالِ. في هذا الزمانِ الحاضِرِ، المطبوعِ بعدمِ اليقينِ، وكثرةِ التَّحدّياتِ، وسُرعةِ التَّحوُّلاتِ، يَظْهَرُ هذا الحدثُ كغَيْثِ آخِرِ الموسمِ، وكَفَجْرٍ جديدٍ يُبَشِّرُ بجَدِيدِ الرَّجاءِ، والمحبَّةِ، والوَحْدَةِ.

أمَّا نحنُ الموارِنَةَ، كنيسةً بطريركيَّةً شرقيَّةً في قلبِ الشَّرقِ، نحملُ إرثًا عريقًا، ونَحيا بِتفانٍ تامٍّ ليسوعَ المسيحِ وللكنيسةِ الجامعةِ، فإنَّ هذا الانْتِخابَ هو رَجاءٌ جديدٌ لِشَرْقِنا المجروحِ، وفَيْضٌ منَ المحبَّةِ نُسْتَدعى لبَذْلِه. إنَّها محبَّةٌ للكنيسةِ لا نَخْتارُها، بل هي جَوْهَرُ دعوتِنا، وسِرُّ رسالتِنا. نحنُ الكنيسةُ المتجذِّرَةُ في الصَّخْرِ، السَّائِرَةُ بينَ الجبالِ والوِدْيانِ، في المَنفى والمِحَنِ، المُواظِبَةُ – معَ كَنائِسِنا الشَّقيقةِ – على التَّقليدِ والإيمانِ الكاثوليكيِّ الآبائيِّ.

ومن أرضِ قبرصَ الحبيبةِ، هذهِ الجزيرةِ التي تَضُمُّنا مُنذُ قرونٍ، وتَجمَعُ في تُرابِها صَوْتَ الشَّرقِ وهمسَ الغربِ، نَرْفَعُ صَلواتِنا الحارَّةَ إلى اللهِ. نحنُ شَعبُه ومُواطِنوه، الموارِنَةُ منذُ القرنِ السَّابعِ، نُقَدِّمُ طاعتَنا البنويَّةَ ومحبَّتَنا للبابا الجديد، أبينا القُدُّوس لاوون الرابع عشر، ضارعينَ إلى الرُّوحِ القُدُسِ أنْ يَمنَحَهُ الحِكمةَ، والبَصيرةَ، والوداعةَ، والشَّجاعةَ، لِيَقودَ الكنيسةَ في طَريقِ القُداسةِ، والحَقِّ، والرَّجاءِ، والرَّحمةِ.

اليومَ، معَ العالَمِ بأسرهِ – مؤمنينَ وغيرَ مؤمنينَ، ومعَ كلِّ طالبي النُّورِ والحقيقةِ – نَحتفِلُ بفَرَحِنا. فإنَّ انْتِخابَ بابا جديدٍ، بالإضافةِ إلى كونِه شهادةً حيَّةً لِفِعْلِ اللهِ في قلبِ العالَمِ، وتجديدًا مُستمرًّا للكنيسةِ بإرشادِ الرَّاعي الصالحِ، هو أيضًا دَعوةٌ جديدةٌ لِلتَّعاونِ معَ جميعِ أصحابِ الإرادةِ الصالحةِ لِحِفْظِ كرامةِ الإنسانِ، والعملِ لأجلِ الخيرِ العامِّ.

فلِذلكَ، نُنادِي أمامَكم جميعًا:

نُحِبُّكَ، يا يسوعَ الحَيّ،

نُحِبُّ كَنِيستَكَ المُقَدَّسَةَ،

نُحِبُّ ذاكَ الذي مَسَحَهُ رُوحُكَ القُدُّوسُ في وَسَطِنا.

كموارِنَةٍ، نُجَدِّدُ إعلانَ إيمانِنا، وتفانِينا، وأمانَتِنا في قلبِ الكنيسةِ – كنيسةِ الوَحدةِ، والغُفْرانِ، والشَّهادةِ.

فَليَكُن البابا الجديدُ صوتًا للسَّلامِ، جِسْرًا للوَحدةِ، عَونًا للفُقَراءِ، وأبًا مُحِبًّا لِشعبِه، ولكلِّ الشُّعوبِ.

المَجْدُ للهِ في العُلى، والسَّلامُ على الأرضِ، ولالكنيسةِ المُتَّحِدَةِ، بقلبٍ ولسانٍ واحِدٍ، المَجْدُ والتَّسبيحُ إلى دُهورِ الدُّهورِ. آمين.

† سليم صفير

رئيس أساقفة قبرص للموارنة

 

Habemus Papem: Leo XIV

Archbishop’s Teaching

Ανακοίνωση με την ευκαιρία της εκλογής νέου Πάπα

 

Με μεγάλη χαρά και καρδιές γεμάτες ακούραστη ελπίδα, εμείς, τα παιδιά της Μαρωνιτικής Εκκλησίας — Ανατολικής Καθολικής Πατριαρχικής Εκκλησίας — με βαθιά αγάπη και πλήρη κοινωνία με τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, αναγγέλλουμε την εκλογή του νέου Πάπα, Leo XIV, του Nού διαδόχου του Πέτρου, κεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας, ποιμένα του ποιμνίου και φύλακα του Σώματος του Χριστού στον κόσμο.

 

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας!

 

Η εκλογή του νέου Ποντίφικα Leo XIV αντηχεί μέσα μας ως ζωντανός απόηχος των λόγων του Ιησού: "Και ιδού, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, έως τη συντέλεια του αιώνος." Είναι ορατό σημάδι του έργου του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία και της ακούραστης πιστότητας του Θεού μέσα στους αιώνες. Στη σημερινή εποχή, που χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητες, πολλές προκλήσεις και ταχύτατες αλλαγές, αυτό το γεγονός αναδύεται ως βροχή στα τέλη της εποχής, ως μια νέα αυγή, προάγγελος της ανανέωσης της ελπίδας, της αγάπης και της ενότητας.

 

Για εμάς τους Μαρωνίτες, Πατριαρχική Ανατολική Εκκλησία στην καρδιά της Ανατολής, φορείς μιας αρχαίας κληρονομιάς και εμπνευσμένοι από απόλυτη αφοσίωση στον Ιησού Χριστό και την παγκόσμια Εκκλησία, αυτή η εκλογή είναι μια νέα ελπίδα για την πληγωμένη Ανατολή μας, μια υπεραφθονία αγάπης για να προσφέρουμε. Μια αγάπη για την Εκκλησία που δεν είναι επιλογή, αλλά η ίδια η ουσία της κλήσης μας και το μυστήριο της αποστολής μας. Είμαστε η Εκκλησία ριζωμένη στον βράχο, που πορεύεται μέσα από βουνά και κοιλάδες, στην εξορία και στις δοκιμασίες, μένοντας πιστοί — μαζί με τις αδελφές μας Εκκλησίες — στην παράδοσή μας και την πατρογονική καθολική πίστη μας.

 

Από την αγαπημένη γη της Κύπρου, νησί που μας φιλοξενεί εδώ και αιώνες και ενώνει στο χώμα της τη φωνή της Ανατολής και το ψίθυρο της Δύσης, υψώνουμε τις θερμές μας προσευχές στον Θεό.

Εμείς, ο λαός και οι πολίτες Του, Μαρωνίτες από τον 7ο αιώνα, προσφέρουμε την υιική υπακοή και αγάπη μας στον νέο Πάπα, τον Άγιο Πατέρα μας Leo XIV, ζητώντας από το Άγιο Πνεύμα να του χαρίσει σοφία, διορατικότητα, πραότητα και θάρρος για να οδηγήσει την Εκκλησία στην οδό της αγιότητας, της αλήθειας, της ελπίδας και του ελέους.

 

Σήμερα, μαζί με όλο τον κόσμο — πιστούς και μη, όλους όσοι αναζητούν το φως και την αλήθεια — γιορτάζουμε τη χαρά μας. Η εκλογή ενός νέου Πάπα, εκτός από το ότι είναι για κάθε πιστό ζωντανή έκφραση της ενέργειας του Θεού στην καρδιά του κόσμου και της διαρκούς ανανέωσης της Εκκλησίας υπό την καθοδήγηση του καλού ποιμένα, είναι και ένα νέο κάλεσμα να συνεργαστούμε με όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης για την προάσπιση της αξιοπρέπειας των προσώπων και την επιδίωξη του κοινού καλού.

 

Γι' αυτό, σε όλους εσάς, διακηρύσσουμε:

 

Σε αγαπάμε, Ζωντανέ Ιησού,

Αγαπάμε την αγία Σου Εκκλησία,

Αγαπάμε εκείνον που το Πνεύμα Σου καθαγιάζει ανάμεσά μας.

 

Ως Μαρωνίτες, διακηρύσσουμε την πίστη, την αφοσίωση και την πιστότητά μας στην καρδιά της Εκκλησίας — της Εκκλησίας της ενότητας, της συγχώρεσης και της μαρτυρίας.

 

Είθε ο νέος Πάπας να είναι φωνή ειρήνης, γέφυρα ενότητας, στήριγμα για τους φτωχούς, στοργικός πατέρας για τον λαό του και για όλους τους λαούς.

 

Δόξα εν υψίστοις Θεώ, ειρήνη επί της γης, και στη ενωμένη Εκκλησία, με μία καρδιά και μία γλώσσα, δόξα και αίνεση εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

 

† Σελίμ Σφείρ

Μαρωνίτης Αρχιεπίσκοπος Κύπρου

 

 

Habemus Papem: Leo XIV

Archbishop’s Teaching

Announcement on the Occasion of the Election of a New Pope

 

It is with great joy and hearts filled with tireless hope that we, children of the Maronite Church—an Eastern Catholic Patriarchal Church—in deep love and full communion with the one, holy, catholic, and apostolic Church, announce the election of the new Pope, Leo XIV, successor of Peter, head of the Catholic Church, shepherd of the flock, and guardian of the Body of Christ in the world.

 

Glory to God in the highest, and peace on earth to people of good will!

 

The election of the new Pontiff Leo XIV echoes within us as a living word of Jesus: "And behold, I am with you always, to the end of the age." It is a visible sign of the Holy Spirit’s work in the Church and of God's unwavering faithfulness through the generations. In these times, marked by uncertainty, numerous challenges, and rapid changes, this event emerges like late-season rain, a new dawn heralding a renewal of hope, love, and unity.

 

For us Maronites, a Patriarchal Eastern Church at the heart of the East, bearers of an ancient heritage and animated by total devotion to Jesus Christ and the universal Church, this election brings new hope to our wounded East, an overflow of love to be invested. A love for the Church that is not a choice, but the very essence of our vocation and the mystery of our mission. We are a Church rooted in the rock, journeying through mountains and valleys, through exile and trials, remaining faithful – with our sister churches – to our tradition and our ancestral Catholic faith.

 

From the beloved land of Cyprus, an island that has welcomed us for centuries and unites in its soil the voice of the East and the whisper of the West, we lift our fervent prayers to God. We, His people and citizens, Maronites since the 7th century, offer our filial obedience and love to the new Pope, our Holy Father Leo XIV, asking the Holy Spirit to grant him wisdom, discernment, gentleness, and courage to guide the Church on the path of holiness, truth, hope, and mercy.

 

Today, with the whole world – believers and non-believers, with all who seek light and truth – we celebrate our joy. The election of a new Pope, in addition to being for every believer a living expression of God’s action at the heart of the world and of the Church’s constant renewal under the guidance of the Good Shepherd, is a new call to collaborate with all people of goodwill to safeguard human dignity and work for the common good.

So, to all of you, we proclaim:

 

We love you, living Jesus,

We love your holy Church,

We love the one your Spirit has consecrated holy among us.

 

As Maronites, we proclaim our faith, our devotion, and our fidelity at the heart of the Church – the Church of unity, forgiveness, and witness.

 

May the new Pope be a voice of peace, a bridge of unity, a support for the poor, a loving father to his people and to all peoples.

 

Glory to God in the highest, peace on earth, and to the united Church, in heart and word, glory and praise forever and ever. Amen.

 

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

 

 

النِّيَّةُ الَّتِي يُمْكِنُ تِلَاوَتُهَا خِلَالَ القُدَّاسَاتِ لانتخاب بابا جديد

Archbishop’s Teaching

أَيُّهَا الآبُ القُدُّوسُ، يَا مَنْ تَقُودُ كَنِيسَتَكَ بِعِنَايَتِكَ وَتَسْهَرُ عَلَيْهَا بِمَحَبَّتِكَ،
نَسْأَلُكَ أَنْ تُفِيضَ عَلَى الآبَاءِ الكَرَادِلَةِ المُجْتَمِعِينَ فِي رُومَا رُوحَ الحِكْمَةِ وَالتَّمْيِيزِ وَالسَّلَامِ.

أَنِرْ قُلُوبَهُمْ بِنُورِ الرُّوحِ القُدُسِ، لِيَفْهَمُوا إِرَادَتَكَ وَيَعْمَلُوا لِمَا فِيهِ خَيْرُ الكَنِيسَةِ الجَامِعَةِ.
وَحِّدْهُمْ فِي المَحَبَّةِ، لِيَخْتَارُوا البَابَا الَّذِي تُرِيدُهُ لِكَنِيسَتِكَ فِي هَذَا الزَّمَانِ، لِبُطْرُسَ، فَيُوَاصِلَ رِسَالَةَ الرَّاعِي الصَّالِحِ، الَّتِي سَلَّمَهَا ابْنُكَ يَسُوعُ المَسِيحُ لِبُطْرُسَ، رَأْسِ الرُّسُلِ، حَافِظًا وَحْدَةَ الإِيمَانِ وَالشَّرِكَةِ الكَنَسِيَّةِ.

نَرْفَعُ إِلَيْكَ تَضَرُّعَنَا بِشَفَاعَةِ أُمِّنَا مَرْيَمَ العَذْرَاء، سُلْطَانَةِ الرُّسُلِ، وَجَمِيعِ القِدِّيسِينَ الَّذِينَ خَدَمُوا الكَنِيسَةَ بِأَمَانَةٍ وَقَدَاسَةٍ، فَكَانُوا نُورًا فِي دُرُوبِ المُؤْمِنِينَ.

نَسْأَلُكَ يَا رَبُّ.

† سليم صفير
رئيس أساقفة قبرس للموارنة

Intention à lire pendant les messes pour l’élection du nouveau Pape

Archbishop’s Teaching

Père saint, Toi qui conduis Ton Église avec Ta sollicitude et qui veilles sur elle avec Ton amour,
nous Te demandons de répandre sur les cardinaux réunis à Rome l’esprit de sagesse, de discernement et de paix.
Éclaire leurs cœurs avec la lumière de l’Esprit Saint, afin qu’ils comprennent Ta volonté et œuvrent pour le bien de l’Église universelle.
Unis-les dans l’amour, afin qu’ils choisissent le pape que Tu veux pour Ton Église en ce temps,
successeur de Pierre, pour continuer la mission du Bon Pasteur, que Ton Fils Jésus-Christ a confiée à Pierre, chef des apôtres, en gardant l’unité de la foi et la communion ecclésiale.

Nous T’adressons notre supplication par l’intercession de notre Mère la Vierge Marie, Reine des apôtres, et de tous les saints qui ont servi fidèlement et saintement l’Église, devenant lumière sur les chemins des fidèles.

Nous Te prions, Seigneur.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Η πρόθεση που μπορεί να αναγνωσθεί κατά τη διάρκεια των Θείων Λειτουργιών για την εκλογή νέου Πάπα

Archbishop’s Teaching

Άγιε Πατέρα, Εσύ που καθοδηγείς την Εκκλησία Σου με την πρόνοιά Σου και την φροντίζεις με την αγάπη Σου,
Σε παρακαλούμε να χαρίσεις στους Καρδιναλίους που είναι συγκεντρωμένοι στη Ρώμη το Πνεύμα της σοφίας, της διάκρισης και της ειρήνης.
Φώτισε τις καρδιές τους με το φως του Αγίου Πνεύματος, ώστε να κατανοήσουν το θέλημά Σου και να εργαστούν για το καλό της Καθολικής Εκκλησίας.
Ενωσέ τους στην αγάπη, ώστε να επιλέξουν τον Πάπα που Εσύ επιθυμείς για την Εκκλησία Σου σε αυτήν την εποχή,
για τον Πέτρο, ώστε να συνεχίσει την αποστολή του Καλού Ποιμένα, την οποία παρέδωσε ο Υιός Σου, ο Ιησούς Χριστός, στον Πέτρο, τον αρχηγό των Αποστόλων, διατηρώντας την ενότητα της πίστης και της εκκλησιαστικής κοινωνίας.

Αναπέμπουμε την ικεσία μας σε Εσένα, με τη μεσιτεία της Παναγίας μας, Βασίλισσας των Αποστόλων, και όλων των Αγίων που υπηρέτησαν την Εκκλησία με πίστη και αγιότητα, και ήταν φως στους δρόμους των πιστών.

Σε παρακαλούμε, Κύριε.

† + Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

The Intention to be read During the Masses for the election of a new Pope

Archbishop’s Teaching

Prayer composed by Selim Sfeir Maronite Archbishop of Cyprus

Holy Father, You who guide Your Church with Your care and watch over her with Your love, we ask You to pour out upon the Cardinals gathered in Rome the spirit of wisdom, discernment, and peace.

Enlighten their hearts with the light of the Holy Spirit, that they may understand Your will and act for the good of the universal Church.
Unite them in love, that they may choose the Pope whom You desire for Your Church in this time, to succeed Peter and continue the mission of the Good Shepherd, which Your Son Jesus Christ entrusted to Peter, the head of the Apostles, preserving the unity of faith and ecclesial communion.

We lift up our supplication to You through the intercession of our Mother Mary, Queen of the Apostles, and all the saints who faithfully and holily served the Church, becoming a light on the paths of the faithful.

We ask You, O Lord.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

3η Κυριακή μετά την Ανάσταση

Archbishop’s Teaching

Η πορεία προς Εμμαούς Λουκάς 24 / 13 - 35

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ω Δημιουργέ της Ζωής, μας έσωσες με το Πάθος Σου και μας έδωσες ζωή με την ανάστασή Σου. Τώρα ανανέωσε την εικόνα μας με τη χάρη Σου. Ντύσε τα σώματά μας με τη δύναμη του Πνεύματος, ώστε να λάμψουμε στο ένδυμα της δόξας και στο φως του να δούμε εσένα,τοναληθινό Νυμφίο.»- HESED

Η Μαρωνίτικη Λειτουργία επαναλαμβάνει αυτή την Κυριακή τις ίδιες υπέροχες προσευχές της Κυριακής του Πάσχα. Μέχρι την Πέμπτη της Αναλήψεως, θα ψάλλουμε επανειλημμένα αυτή την τρομερή Αλήθεια: Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, αληθινά, ο Κύριος αναστήθηκε.

Οι αφηγήσεις για εκείνη την πρώτη Κυριακή του Πάσχα, που καταγράφηκαν με πολύτιμο τρόπο από τους ευαγγελιστές και εμπνεύστηκαν από το Άγιο Πνεύμα, αποτυπώνουν όλη τη σύγχυση και την αναστάτωση εκείνης της ημέρας. Και δικαίως! Ποτέ δεν υπήρξε μια μέρα σαν εκείνη την Κυριακή του Πάσχα σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ταφόπλακες, αλλά υπάρχει μόνο ένας άδειος τάφος. Είναι μια από τις αποδείξεις της Ανάστασης, ότι οι μαθητές απλώς δεν περίμεναν την επιστροφή του Χριστού από τους νεκρούς. Δημοσιεύουν ταπεινά τη δυσπιστία τους και την πλήρη έλλειψη πίστης τους. Αν η ανάσταση ήταν ένα κατασκεύασμα της φαντασίας τους ή μια μεγάλη συνωμοσία, θα είχαν φροντίσει να παρουσιαστούν με καλύτερο τρόπο.

Σκεφτείτε τους δύο μαθητές στο Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής. Πηγαίνουν προς την Εμμαούς, καταβεβλημένοι και καταθλιπτικοί. Είναι στα πρόθυρα της απελπισίας. Είχαν χάσει τα πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή. Όλα είχαν καταρρεύσει μπροστά στα μάτια τους. Είδαν τον ηγέτη τους να καταδικάζεται ως εγκληματίας, βλάσφημος και εχθρός του λαού.
Δεν υπήρχε τίποτα στο λεξιλόγιό τους που να παραπέμπει έστω και στο ότι ο Μεσσίας καταστράφηκε και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Πώς λοιπόν έφτασαν να πιστέψουν κάτι που ήταν εντελώς αντίθετο με τις ιουδαϊκές πεποιθήσεις τους; Η μόνη εξήγηση που βγάζει νόημα είναι ότι βίωσαν τον Χριστό- Τον συνάντησαν στη δοξασμένη Του πραγματικότητα.

Είθε αυτή η ευαγγελική διήγηση να φέρει τον καθένα μας σε μια νέα συνάντηση με τον Αναστημένο Ιησού. Περπατάει δίπλα στον καθένα από εμάς κάθε μέρα και το μόνο που χρειάζεται είναι να Του ζητήσουμε «να μείνει μαζί μας γιατί κοντεύει να βραδιάσει και η μέρα κοντεύει να τελειώσει». Σύντομα θα φύγουμε από αυτή τη ζωή, και αν περπατήσαμε μαζί Του σε αυτόν τον κόσμο, θα χαρούμε μαζί Του στον επόμενο. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

3rd Sunday of the Resurrection

Archbishop’s Teaching

Appearance to the Disciples of Emmaus Luke 24:13-35

Dear brothers and sisters in Christ,

“O Creator of Life, you have saved us by your Passion and have given us life by your resurrection. Now renew our image by your grace. Clothe our bodies with the power of the Spirit, so that we may shine in the robe of glory and in its light see you, the true Bridegroom.” – HESED

The Maronite Liturgy repeats this Sunday the same wonderful prayers of Easter Sunday. All the way to Ascension Thursday, we will sing repeatedly this tremendous truth, Christ has risen from the dead, truly, the Lord is risen.

The accounts of that first Easter Sunday, preciously recorded by the evangelists, and inspired by the Holy Spirit, capture all the confusion and upheaval of that day. And rightly so! There has never been a day like that Easter Sunday in the entire history of mankind. The world is full of tombstones but there is only one empty tomb. It is one of the proofs of the Resurrection, that the disciples simply did not expect the return of Christ from the dead. They humbly publish their incredulity, and their complete lack of faith. If the resurrection had been a construction of their imagination or a grand conspiracy, they would have taken better care to portray themselves in a better light.

Consider the two disciples in the Gospel of this Sunday. They are making their way to Emmaus, downcast and depressed. They are on the verge of despair. They had lost everything on Good Friday. It had all collapsed before their very eyes. They saw their leader condemned as a criminal, a blasphemer, and an enemy of the people. There was nothing in their vocabulary to even hint at the Messiah being destroyed and being raised from the dead. How than did they come to believe something that was completely contrary to their Jewish beliefs? The only explanation that makes any sense is they experienced Christ; they met Him in his glorified reality.

May this gospel account bring each of us to a new encounter with the Risen Jesus. He walks beside each of us every day and we need only to ask Him “to stay with us because it is almost evening and the day is almost over.” Soon we shall leave this life, and if we have walked with Him in this world, we will rejoice with Him in the next.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Περίοδος του Πάσχα

Archbishop’s Teaching

2η Κυριακή μετά την Ανάσταση Ιωάννης 20:26-31

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Κύριε Ιησού, κάνε μας άξιους να γιορτάσουμε με πνευματικούς ύμνους την εμφάνισή Σου στον Θωμά και τους αποστόλους Σου. Επιθυμούσες να ενδυναμώσεις την πίστη της Αγίας Εκκλησίας Σου προσκαλώντας τον Θωμά να βάλει το χέρι του στην αγνή πλευρά Σου».
Εισοδική Προσευχή

Έχουν περάσει οκτώ ημέρες από τον εορτασμό της Κυριακής του Πάσχα. Σε αυτό το σημαντικό επετειακό έτος της λύτρωσης, μοιραστήκαμε με χαρά με τους Ορθόδοξους αδελφούς και αδελφές μας στην κοινή ημερομηνία του Πάσχα, την εορτή των εορτών. Όμως οι φετινές εορταστικές εκδηλώσεις γνώρισαν τη σκιά της θλίψης με τον θάνατο του αγαπημένου μας Αγίου Πατέρα, Πάπα Φραγκίσκου. Αν και ο θάνατός του δεν αποτέλεσε έκπληξη, η αναχώρησή του από εμάς στον Οίκο του Πατέρα ήταν πράγματι μια ευκαιρία να νιώσουμε τη θλίψη της απώλειας ενός πατέρα. Ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν πράγματι πατέρας για εμάς εδώ στην Κύπρο, μας επισκέφθηκε και επέστησε την προσοχή του κόσμου στη θλιβερή μας κατάσταση. Σε αυτό προστίθεται ότι ο Πάπας Φραγκίσκος ξεχώρισε ανάμεσα σε όλους τους παγκόσμιους ηγέτες με την ακούραστη υποστήριξή του στους φτωχούς Παλαιστίνιους στην αφάνταστη φρίκη τους.

Έχουν γραφτεί τόσες πολλές όμορφες και συγκινητικές μαρτυρίες για τον Πάπα Φραγκίσκο την περασμένη εβδομάδα, πολλές από ανθρώπους που δεν μοιράζονται την πίστη μας, αλλά βίωσαν στην ελεήμονα τρυφερότητα του Πάπα έναν πραγματικό πατέρα. Σε αυτή την «Κυριακή του Θωμά» κατά την οποία εμείς οι Μαρωνίτες μοιραζόμαστε το ίδιο ευαγγέλιο με τους Λατίνους αδελφούς και αδελφές μας, ευχαριστούμε τον Θεό για το έλεος του Ιησού Χριστού που ακτινοβολεί τόσο όμορφα δια του Πάπα Φραγκίσκου.

Ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν σαν τον καλό Σαμαρείτη, που είδε τις πληγές των σύγχρονων ανθρώπων και των γυναικών και προσπάθησε να τις θεραπεύσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όπως ο Χριστός κάλεσε τον Θωμά να αγγίξει τις πληγές Του, έτσι και ο Φραγκίσκος μας κάλεσε να αγγίξουμε τις πληγές των φτωχών και των απόκληρων. Συχνά, οι χειρονομίες Του και οι προσπάθειές Του παρεξηγήθηκαν και διαστρεβλώθηκαν: όπως ο Ιώβ, υβρίστηκε από τον Ζοφάρ, επιπλήχθηκε από τον Ελιφάς και επικρίθηκε από τον Βιλδάδ (Ιώβ 3-27). Όμως, όπως ένα ποτάμι που έσπασε τις όχθες του, η ατελείωτη ροή των ανθρώπων που ήρθαν να υποβάλουν τα σέβη τους μπροστά στα λείψανα του Φραγκίσκου απέδειξε ότι τα πρόβατα γνωρίζουν τη φωνή του βοσκού (Ιωάννης 10:5)

Ας προσπαθήσουμε αυτή την Κυριακή του Ελέους να κάνουμε ό,τι έκανε ο Φραγκίσκος και να βοηθήσουμε στην επούλωση των πληγών των αδελφών μας. Ας είμαστε επίσης πολύ ενωμένοι με όλους τους καρδιναλίους καθώς ετοιμάζονται να εισέλθουν στο επίσημο κονκλάβιο για να προσφέρουν στην Εκκλησία έναν άλλο Πέτρο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Martha and Mary (Luke 10 : 38-42)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Canonization of Blessed Giorgio Frassati and Blessed Carlos Acutis.

Today in the holy city of Rome, our beloved Holy Father, Pope Leo XIV will solemnly elevate for the whole Church two new saints, Giorgio Frassati and Carlos Acutis. Both of these young men died very young, yet in their brief journey, they show that living for Christ takes nothing away from life but fills it with meaning and joy.

The saints are the experts in listening. Like Mary of Bethany, the saints are attentive to the voice of Christ.  They hear Him in the reading of the Gospel, they hear Him in the voice of the Church’s teaching, they hear Him in the voices of the poor and the immigrant, they hear Him in the silence of the Blessed Sacrament.  The saints don’t just hear Jesus, they listen to Him. This work of listening is to discover the voice of Christ in those right beside us, in our families and our place of work. It's also about trying to hear the voice of Christ in our contemporaries, some of whom are far from the Church.  Even in their estrangement, they are creatures of Logos, of reason, and can be unwitting transmitters of the truth.  We need to have hearts and ears capable of hearing Christ speaking from the most unlikely places.

Poor Martha in her busy kitchen of Bethany could hear Christ speaking in the other room, but she was so distracted, she couldn’t listen.  She got focused on her problems, her difficulties and her failures.  She was listening to herself and only hearing Jesus from a distance.

The Divine Logos created the human body as a custom designed parable: we have two ears and one mouth.  God is showing us that we have to do twice as much listening as we do speaking and listening is twice as hard as talking.

May our Blessed Mother, who’s beautiful birthday we shall celebrate tomorrow (for us Maronites, we think of our Lady of Mankee!) on September 8th, intercede for all of us to be betters listeners!

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Εορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Λουκάς 14: 16 -24

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος έδωσε ένα μεγάλο δείπνο και προσκάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πει στους προσκεκλημένους: «Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα τώρα». Καθώς συμμετέχουμε σε αυτή την ευλογημένη γιορτή της ανανέωσης της θυσίας του Ιησού Χριστού, μας συνοδεύει, όπως αρέσκεται να λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια μεγάλη ομήγυρη αγγέλων.

Αυτή η εκκλησία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, έχει σίγουρα το δικαίωμα να πιστεύει ότι αυτός ο μεγάλος στρατηλάτης των ουράνιων στρατευμάτων είναι παρών εδώ μαζί μας, προσφέροντας τη λατρεία του στην Αγία Τριάδα. Τον χαιρετούμε και τον ευχαριστούμε για την προστασία του. Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο, μας εξιστορεί μια παραβολή για κάποιον που παρέθεσε ένα μεγάλο δείπνο. Ο Κύριός μας συνεχίζει περιγράφοντας πώς οι καλεσμένοι άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες και να απαλλάσσονται από αυτό το μεγάλο συμπόσιο. Αυτή η παραβολή απευθυνόταν ως επίπληξη στους Ιουδαίους για την άρνησή τους να πιστέψουν και να δεχτούν τον Μεσσία τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση όλων των προφητειών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μέρος του Ισραήλ δέχτηκε τον Χριστό και έγινε η Καθολική Εκκλησία, αλλά η παραβολή είναι πολύ σαφής, πολλοί από τον ίδιο τον λαό του Κυρίου μας δεν Τον δέχτηκαν.

Θα ήθελα να προσαρμόσω αυτή την παραβολή στην παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε εδώ, στην σεβάσμια παλιά εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ασώματο. Το συμπόσιο της Θυσίας του Κυρίου μας, η μεγαλύτερη από όλες τις γιορτές, είναι έτοιμο μπροστά μας. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, γιατί όπου ένας έγκυρα χειροτονημένος ιερέας με δικαιοδοσία, χρησιμοποιώντας τις εγκεκριμένες λέξεις της αφιέρωσης, με την πρόθεση να κάνει ό,τι κάνει η Εκκλησία, και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα συστατικά του ψωμιού και του κρασιού, προσφέρει τη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, εκεί μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να λάβουμε την Θεία Κοινωνία. Αλλά θέλω να επιμείνω ότι είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία εδώ στον Ασώματο και στα παραδοσιακά μαρωνιτικά χωριά μας όσο πιο συχνά μπορούμε.

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, παράγραφος 2471, αναφέρει: «Ενώπιον του Πιλάτου, ο Χριστός διακηρύσσει ότι «ήρθε στον κόσμο για να μαρτυρήσει την αλήθεια». Ο χριστιανός δεν πρέπει λοιπόν να ντρέπεται να μαρτυρήσει τον Κύριό μας. Σε καταστάσεις που απαιτούν μαρτυρία της πίστης, ο χριστιανός πρέπει να την ομολογεί χωρίς αμφιβολία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου ενώπιον των δικαστών του».

Όταν σκεφτόμαστε καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές μας στον Χριστό να υποβάλλονται σε μια πραγματική δοκιμασία. Αλλά και εμείς εδώ στον Ασώματο αλλά και στην Αγία Μαρίνα έχουμε μια δοκιμασία, ένα είδος δοκιμασίας. Θα μαρτυρήσουμε τον Κύριό μας μπροστά στους γείτονές μας; Πολλοί από αυτούς που βρίσκονται τώρα σε αυτό το χωριό δεν είναι βαπτισμένοι, αλλά έχουν δικαίωμα στη μαρτυρία μας, στην κατάθεσή μας. Η μαρτυρία μας δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική. Δεν είμαστε εδώ σε μια πράξη ανυπακοής ή αντίστασης. Είμαστε εδώ επειδή είμαστε μέρος του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι πάντα στραμμένος προς τον Πατέρα. Κοιτάζοντας τον Πατέρα μαζί με τον Χριστό, βλέπουμε κάθε άνθρωπο ως αδελφό και αδελφή μας. Γι' αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει ποτέ να φοβάται το έργο της Εκκλησίας.

Ναι, μπορούμε να λάβουμε τα μυστήρια πιο εύκολα στις τοπικές ενοριακές εκκλησίες μας, αλλά αν παραμελούμε τις εκκλησίες του χωριού μας, παραμελούμε όλες τις ψυχές που ζουν εδώ. Ένα από τα συγκεκριμένα σημάδια της καρποφορίας των Μυστηρίων είναι η οικοδόμηση της ανθρώπινης αδελφότητας. Ολόκληρος ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αδελφότητα, φιλία και καλοσύνη. Η παρουσία μας εδώ πρέπει να γίνει κατανοητή από αυτή τη θέση. Βρισκόμαστε εδώ επειδή μόνο ο Αναστημένος Χριστός είναι ικανός να ανακουφίσει τα βάσανα της πληγωμένης ανθρωπότητας (Πάπας Φραγκίσκος). Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα προσελκύσει τους νέους μας να επιστρέψουν στα χωριά.

Αν κάνουμε το λάθος των προσώπων της παραβολής και βρούμε δικαιολογίες, όπως «η σειρά είναι πολύ μεγάλη», «όλο και λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν», «δεν έχει νόημα»... αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε χάσει την υπομονή μας με τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται πάντα, και συχνά είναι σαν ψίθυρος και πολύ σιωπηλός, αλλά εργάζεται. Αν εγκαταλείψουμε τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα, την Καρπάσια ή τον Κορμακίτη, θα είναι ένα σημάδι ότι έχουμε κουραστεί να περιμένουμε τον Θεό να κάνει κάτι.

Όταν δούμε τους αγαπημένους μας προγόνους στην αιωνιότητα, θα είναι ανυπόμονοι να δουν πώς περάσαμε τη χριστιανική μας ζωή. Ας μην τους απογοητεύσουμε λέγοντας ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε τον Θεό να δράσει.

Ας μας ανοίξει η Μαρία, Βασίλισσα των Αγγέλων και Βασίλισσα του Ασωμάτου, την πόρτα του Ιερού Οίκου της Ναζαρέτ, ώστε να ανακαλύψουμε πώς ένα μικρό σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό, μπορεί πράγματι να αλλάξει τον κόσμο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου