Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Περίοδος της Πεντηκοστής Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ 12η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Ματθαίος 15 / 21 - 28 )
Ο Ιησούς άφησε τον τόπο εκείνο κι αναχώρησε για την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας. Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Αυτός δεν της απαντούσε λέξη. Τον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν: «Διώξε την, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει». Ο Ιησούς είπε: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». Εκείνη όμως ήρθε και τον προσκύνησε λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». Αυτός της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». «Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της.
2
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
1. Ελέησε με Κύριε, υιέ του Δαυίδ.
Η κόρη της γυναίκας βασανίζεται σκληρά, κλονίζεται από έναν δαίμονα. Μέσα στη βαθιά της αγωνία, η μητέρα αντιμετωπίζει τον πόνο του παιδιού της σαν να είναι δικός της. Για τον εαυτό της εκλιπαρεί τη συμπόνια του Σωτήρα. Εκείνος είναι παντοδύναμος να τη λυτρώσει, αλλά στην αρχή δεν παίρνει καμία απάντηση. Γιατί αυτή η ασυνήθιστη σιωπή του Ιησού; Ας κάνουμε επίσης δική μας τη διαβεβαίωση που έδωσε ο Κύριος στον ίδιο Tου τον λαό: αυτή η δοκιμασία, αυτός ο πόνος, στην πραγματικότητα επιτρέπεται "θα σας κάνει καλό στο τέλος" (Δευτ. 8:16- Ιακ. 5:11).
Οι μαθητές ερμήνευσαν αυτή τη σιωπή με τον δικό τους τρόπο. Κατά τη γνώμη τους, αυτή η Χαναναία γυναίκα δεν είχε πραγματικά κανένα δικαίωμα στην ανησυχία του Μεσσία! Απέχουν πολύ από το να μοιραστούν αυτό που ένιωθε ο Ιησούς στην καρδιά Του εκείνη τη στιγμή. Αυτή η γυναίκα δεν σταματά να εκφράζει την απελπισία της, με τη βεβαιότητα ότι Εκείνος δεν θα παραμείνει αναίσθητος στην οδυνηρή έκκλησή της.
3
2. Η είσοδος στη Βασιλεία μέσω της πίστης.
Η συζήτηση μεταξύ της Χαναναίας γυναίκας και του Ιησού είναι μια συζήτηση μεγάλης ταπεινότητας και επιβεβαίωσης της πίστης. Η γυναίκα εκλιπαρεί τον Ιησού να απαντήσει στην ερώτησή της. Ο Ιησούς εγκλωβίζεται στη λογική της σωτηρίας που προσφέρεται στα χαμένα πρόβατα των υιών του Ισραήλ. Αυτή ήταν η προτεραιότητα της ιουδαϊκής πίστης, η οποία ήταν κυρίαρχη την εποχή της ζωής του Ιησού. Αλλά αυτή η γυναίκα, που δεν είναι Ισραηλίτισσα, πρόκειται να ζητήσει έλεος από τον γιο του Δαβίδ, που είναι ο μεσσιανικός τίτλος του Ιησού, όπως ακριβώς είχε φωνάξει για έλεος η τυφλή γυναίκα στην πύλη της Ιεριχώ. Γέρνει μπροστά στον Ιησού, αν και δεν είναι Εβραία. Αυτή η χειρονομία αποδεικνύει την προσήλωσή της στον Ιησού και στη σωτηρία της κόρης της.
Στη συνέχεια, ο Ιησούς έθεσε σε δοκιμασία την ταπεινότητά της αποκαλώντας την σκυλί. Μια σοβαρή κατηγορία ακόμη και σήμερα, απαράδεκτη στα αυτιά ενός Ανατολίτη! Εκείνη όμως δέχτηκε αυτή την ταπείνωση, αυτή τη δοκιμασία, και φώναξε την πίστη της. Ο Ιησούς κατέθεσε μαρτυρία για το μεγαλείο της πίστης αυτής της Χαναναίας γυναίκας. Και μέχρι τότε η κόρη της είχε θεραπευτεί.
4
3. Η πίστη παίρνει αυτό που ζητάει.
Ας μάθουμε να ακολουθούμε το παράδειγμα αυτής της γυναίκας: ας νιώσουμε την επείγουσα ανάγκη μας και ας φωνάξουμε στον Κύριο, παίρνοντας την πραγματική μας θέση, αυτή της ταπεινοφροσύνης, τη μόνη που μας ταιριάζει. Εκείνος θα μας διδάξει να διακρίνουμε το θέλημά Του στη ζωή μας. Ας είμαστε σίγουροι ότι "αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά Του, μας ακούει- και αν ξέρουμε ότι μας ακούει, ό,τι κι αν ζητάμε, ξέρουμε ότι έχουμε αυτά που ζητήσαμε από Αυτόν" (Α΄ Ιωάννη 5:15). Ο Ιησούς σίγουρα δεν ξέρει να λέει όχι, αλλά τα αιτήματά μας πρέπει να είναι σύμφωνα με αυτό που θέλει για τον καθένα από εμάς.
Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να μην απογοητευόμαστε ποτέ από αιτήματα που αργούν να αποδώσουν καρπούς.
Προσευχή: Κύριε Ιησού, το δώρο της πίστης είναι αυτό που μας επιτρέπει να Σε γνωρίσουμε, να Σε πλησιάσουμε και να αναγνωρίσουμε ότι είσαι ο Υιός του Θεού. Δώσε μας μεγάλη πίστη, δώσε μας τη χάρη να είμαστε τόσο ταπεινοί όσο αυτή η γυναίκα. Βοήθησέ μας να γνωρίσουμε την αγάπη Σου, η οποία αλλάζει τη ζωή μας.
Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ μας. Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Γιατί ανέβηκε η Παναγία στον ουρανό;
Επειδή δεν μπορούμε να χωρίσουμε την Παρθένο από Τον Υιό Της Ιησού Χριστό. Αν ο Κύριός μας Ιησούς ανέβηκε στον ουρανό, έχει δίπλα Του τη μητέρα Του, που είναι ακόμα Παρθένος.
Η Μαρία είναι η κατά σάρκα αδελφή μας. Κουβαλούσε τον Υιό του Θεού στη μήτρα Της και Του
2
έδωσε σάρκα από τη δική Της σάρκα. Οι Πατέρες της Εκκλησίας την αποκαλούσαν Basharia, επειδή είναι Bashar δηλαδή από τη σάρκα, όπως εμείς. Αν δοξάζεται μαζί με τον μοναχογιό Της στον ουρανό, αυτό σημαίνει ότι η πόρτα είναι ανοιχτή και για εμάς και ότι μας υπόσχονται την ίδια δόξα με τη Μαρία.
Ήξερε πώς να λέει ΝΑΙ στον Θεό, σε όλη Της τη ζωή, για να μας πει ότι είναι δυνατόν να πούμε ΝΑΙ στον Θεό όπως Εκείνη.
Η Παρθένος ανέβηκε στον ουρανό και είναι η Βασίλισσα του ουρανού και της γης. Εναπόκειται σε εμάς, τα παιδιά της μέσω του Μοναχογιού της Ιησού Χριστού, να ζήσουμε την ίδια μακαριότητα και να φέρουμε μέσα μας τα ίδια σημάδια με της Μαρίας.
3
Είθε αυτή η γιορτή να μας δώσει την ευκαιρία να ενώσουμε τις καρδιές μας, και είθε να προσέχει τα σπίτια και τα χωριά μας. Η Παναγία έζησε σε ένα σπίτι στη Ναζαρέτ και εξορίστηκε στην Αίγυπτο. Επέστρεψε όμως στο σπίτι Της με τον Ιωσήφ και τον μοναχογιό Της Ιησού. Είθε να μεσιτεύσει για εμάς και να επιστρέψουμε στα σπίτια και τα χωριά μας.
Την ευλογημένη αυτή ημέρα θέλω να γιορτάσω μαζί σας όλα τα αγαπημένα μας χωριά: τον Κορμακίτη, την Καρπάσια, τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα και το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στο Μετόχι. Είθε η Παναγία να πρεσβεύει για εσάς, τις οικογένειές σας, τα παιδιά σας και τους γέροντες ανάμεσά σας και οι νεκροί μας να αναπαύονται εν ειρήνη σε αυτόν τον παράδεισο που
4
μας ετοιμάζει η Παναγία, για να είμαστε μαζί της με χαρά χωρίς τέλος.
Χρόνια πολλά σε όλους σας και μακάρι ο Θεός να σας ευλογεί και να σας φυλάει.
† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Εορτή της Μεταμορφώσεως του Ιησού Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ (Ματθαίος 17, 1 – 9)
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου τοποθετεί αυτή τη σκηνή σε μια ευαίσθητη στιγμή για τους αποστόλους, επειδή, λίγο νωρίτερα, ο Ιησούς τους είχε πει ξεκάθαρα ότι «έπρεπε να φύγει για την Ιερουσαλήμ, να υποστεί πολλά από τους πρεσβύτερους, τους αρχιερείς και τους γραμματείς, να θανατωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί.» (Ματ. 16:21) Τους είχε επίσης ομολογήσει ευθέως: «Αν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του, να σηκώσει το σταυρό του και να με ακολουθήσει. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει, αλλά όποιος χάσει τη ζωή του για χάρη μου, θα τη βρει.» (Ματ. 16:24-25). Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι μαθητές ήταν αμήχανοι και φοβισμένοι μπροστά σε τόσο σοβαρές προειδοποιήσεις.
2
Έτσι τώρα ο Ιησούς ήθελε να τροφοδοτήσει την ελπίδα τους δείχνοντας τη δόξα Του μπροστά στον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ανέβηκε σε ένα ψηλό βουνό, περιτριγυρισμένος από τρεις από τους μαθητές Του, όπως ακριβώς έκανε ο Μωυσής όταν ανέβηκε στο όρος Σινά, συνοδευόμενος από τον Ααρών, τον Ναδάβ και τον Αβιού, ακολουθούμενος από τους πρεσβύτερους του λαού (Εξ. 24:9). Αυτούς τους τρεις αποστόλους επέλεξε ο Ιησούς να Τον συνοδεύσουν πιο κοντά στη Γεθσημανή, ενώ οι υπόλοιποι έμειναν πιο μακριά από τον τόπο όπου ο Ιησούς προσευχόταν με αγωνία (Μαρκ. 14:33). Πρόκειται για σκηνές στις οποίες η χαρούμενη λαμπρότητα έρχεται σε αντίθεση με τον πόνο του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννη, οι οποίοι Τον περιβάλλουν. Τούτου λεχθέντος, τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Δεν υπάρχει δόξα χωρίς σταυρό.
Ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι οποίοι είχαν ατενίσει τη δόξα του Θεού και είχαν λάβει την αποκάλυψή Του στο όρος Χωρήβ ή Σινά (πρβλ. Εξ 24:15-16 και Α΄ Βασιλέων 19:8), βρίσκονται τώρα με τον Ιησού σε εκείνο το ψηλό βουνό, όπου «μεταμορφώθηκε μπροστά τους- το πρόσωπό Του έγινε λαμπρό σαν τον ήλιο, και τα ιμάτιά Του λευκά σαν φως» (εδ. 2). Από τότε, ατενίζουν τη δόξα και μιλούν
3
με Εκείνον που ήταν η προσωπική αποκάλυψη του Θεού.
Ο Πέτρος, ο οποίος δεν μπορούσε να μην εκφράσει τη χαρά του, φώναξε: «Κύριε, είναι καλό που είμαστε εδώ! Αν θέλεις, θα στήσω τρεις σκηνές εδώ, μία για σένα, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία.» (v. 4). Το αίτημά του εκφράζει την επιθυμία κάθε ανθρώπινης καρδιάς να παραμείνει για πάντα στη χαρούμενη ενατένιση της δόξας του Θεού. Πράγματι, έχουμε κληθεί σε αυτή τη μακαριότητα. Με αυτά τα συναισθήματα ο Άγιος Josemaria, προσευχόμενος δυνατά, αναφώνησε: «Ιησού: να σε δω, να σου μιλήσω! Να μένω έτσι να σε ατενίζω, μέσα στην άβυσσο της απεραντοσύνης της ομορφιάς Σου, χωρίς αυτή η ενατένιση να παύει ποτέ, ποτέ! Χριστέ μου, ας Σε δω και ας πληγωθώ από την αγάπη για Σένα!»
Από το σύννεφο του φωτός που τους σκεπάζει, ακούμε λόγια γεμάτα νόημα: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο είμαι ευχαριστημένος- ακούστε τον» (εδ. 5). Η έκφραση «ο αγαπημένος μου Υιός» απηχεί αυτήν που ο Θεός απευθύνει στον Αβραάμ, ζητώντας του να θυσιάσει τον γιο του Ισαάκ: πάρε τον «αγαπημένο σου γιο» (Γεν. 22:2). Υπάρχει επομένως ένας παραλληλισμός μεταξύ της δραματικής σκηνής στη Γένεση, στην οποία ο
4
Αβραάμ είναι έτοιμος να θυσιάσει τον Ισαάκ, ο οποίος τον συνοδεύει χωρίς αντίσταση, και του δράματος που θα ολοκληρωθεί στον Γολγοθά, όπου ο Θεός Πατέρας προσφέρει τον Υιό Του ως θυσία που αναλαμβάνει οικειοθελώς για τη λύτρωση του ανθρώπινου γένους. Στην πραγματικότητα, σε αυτή τη σκηνή της Μεταμόρφωσης, η Εκκλησία αντιλαμβάνεται την προετοιμασία των αποστόλων να υπομείνουν το σκάνδαλο του Σταυρού. Επιπλέον, όταν ο Θεός προσθέτει «ακούστε τον», θυμίζει επίσης τα λόγια που είπε στον Μωυσή στο Δευτερονόμιο: «Ανάμεσά σου, ανάμεσα στους αδελφούς σου, ο Κύριος ο Θεός σου θα αναστήσει έναν προφήτη σαν εμένα, και θα τον ακούσεις.» (Δευτ. 18:15). Ο Ιησούς, ο οποίος είναι ο Υιός που ο Θεός Πατέρας Του παραδίδει στον θάνατο, είναι ταυτόχρονα ο προφήτης που, όπως ο Μωυσής, πρέπει να Τον ακούσουμε.
«Θα ήθελα να αντλήσω δύο σημαντικά στοιχεία από αυτό το επεισόδιο της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος», λέει ο Πάπας Φραγκίσκος, «και να τα συνοψίσω σε δύο λέξεις: η ανάβαση και η κάθοδος. Χρειαζόμαστε ένα απομονωμένο μέρος, για να ανέβουμε στο βουνό σε ένα χώρο σιωπής, για να βρούμε τον εαυτό μας και να αντιληφθούμε καλύτερα τη φωνή του Κυρίου. Αυτό είναι
5
που κάνουμε στην προσευχή. Αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε εκεί. Η συνάντηση με τον Θεό στην προσευχή μας ωθεί να κατέβουμε από το βουνό, να επιστρέψουμε στα πεδινά, όπου βρίσκουμε τόσους πολλούς αδελφούς και αδελφές που πλήττονται από την κούραση, την ασθένεια, την αδικία, την άγνοια και την υλική και πνευματική φτώχεια. Στους αδελφούς και τις αδελφές μας που περνούν δοκιμασίες καλούμαστε να φέρουμε τους καρπούς της εμπειρίας μας με τον Θεό, να μοιραστούμε μαζί τους τη χάρη που λάβαμε.» Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Πεντηκοστής Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου

κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ 9η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Λουκάς 4 / 14 - 21 )

Ο Ιησούς επέστρεψε γεμάτος με τη δύναμη του Πνεύματος στη Γαλιλαία και η φήμη του διαδόθηκε σε όλα τα περίχωρα. Δίδασκε στις συναγωγές τους και τον τιμούσαν όλοι.
Ύστερα ήρθε στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε όπως συνήθιζε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές. Του έδωσαν το χειρόγραφο με τα λόγια του προφήτη Ησαΐα. Ο Ιησούς το ξετύλιξε και βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένο το εξής:
Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει,
γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ' έστειλε
ν' αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς
να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά.
Στους αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση
και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους,
να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους,
να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος
θα φέρει τη σωτηρία στο λαό του.
Ύστερα τύλιξε το χειρόγραφο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε. Τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του. Άρχισε τότε να τους λέει: «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία που μόλις ακούσατε».
2
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
1. «Το πνεύμα του Κυρίου με κατέχει»
Βλέπουμε και πάλι σε αυτό το απόσπασμα από τον Ευαγγελιστή Λουκά, το οποίο βασίζεται επίσης στις προφητείες του Ησαΐα, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα. Μόλις είχε νικήσει τον πειρασμό στην έρημο και έφυγε από εκεί για να επιστρέψει στη Γαλιλαία. Επειδή ήταν γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα, η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλη την περιοχή.
Μπήκε στη συναγωγή το Σάββατο και σηκώθηκε για να διαβάσει ένα απόσπασμα από τις Γραφές, όπως συνήθιζε κάθε Σάββατο. Και ήξερε ότι η περικοπή από τον Ησαΐα τον αφορούσε. Γι' αυτό μπορεί να πει στο τέλος της ανάγνωσης: «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία που μόλις ακούσατε».
«Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει...». Ο Ιησούς ανακοινώνει δημόσια την έναρξη της διακονίας Του και αποκαλύπτει τη Θεία Αποστολή Του. Διαβάζει τα λόγια του προφήτη Ησαΐα, αναγγέλλοντας καλά νέα για τους φτωχούς, ελευθερία για τους φυλακισμένους, όραση για τους τυφλούς και απελευθέρωση για τους καταπιεσμένους.
2. Η Αποστολή μας
Σε αυτούς τους λίγους στίχους, βρίσκουμε βαθιές διδασκαλίες για τη ζωή της πίστης μας. Ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό Του ως
3
εκείνον που φέρνει απελευθέρωση και θεραπεία σε όλους εκείνους που στρέφονται σε Αυτόν με πίστη και εμπιστοσύνη. Δείχνει την άνευ όρων αγάπη Του για τους πιο ευάλωτους και αποκλεισμένους της κοινωνίας, καλώντας μας να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του και να βοηθήσουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας που έχουν ανάγκη.
«Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει..». Ο Ιησούς ξέρει ποιος είναι και είναι πεπεισμένος για την αποστολή Του. Αυτά τα λόγια συνεχίζουν να εκπληρώνονται και για εμάς, και αυτή είναι η αποστολή μας.
3. Διακηρύττοντας τα καλά νέα.
Το απόσπασμα αυτό μας υπενθυμίζει τη σημασία του Λόγου του Θεού σ†τη ζωή μας. Ο Ιησούς τρέφεται από την Αγία Γραφή και μας δείχνει ότι η Αγία Γραφή είναι μια ανεξάντλητη πηγή σοφίας και καθοδήγησης για το πνευματικό μας ταξίδι. Βασιζόμενοι στον Λόγο του Θεού, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα το θέλημά Του για εμάς και να ανακαλύψουμε το πραγματικό νόημα της ύπαρξής μας.
Ως οπαδοί του Ιησού, καλούμαστε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του και να συνεχίσουμε το έργο Του εδώ στη γη. Καλούμαστε να είμαστε φορείς των καλών ειδήσεων, να διαδώσουμε την αγάπη και τη συμπόνια του Χριστού, να γίνουμε όργανα θεραπείας και παρηγοριάς για όσους υποφέρουν και να είμαστε υπέρμαχοι της δικαιοσύνης και της ειρήνης στην κοινωνία μας.
4
Προσευχή: Κύριε, δώσε μας τη χάρη να ζούμε σύμφωνα με το πνεύμα Σου, να είμαστε φορείς του φωτός και της αγάπης Σου στην καθημερινή μας ζωή. Είθε να μας κινεί το Άγιο Πνεύμα για να πραγματοποιήσουμε το θέλημά Σου και να βοηθήσουμε στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου, γεμάτου συμπόνια και αδελφοσύνη. Αμήν.
† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Πεντηκοστής Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ 8η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Ματθαίος 12 / 14 - 21 )
Τότε βγήκαν έξω οι Φαρισαίοι και ύστερα από σύσκεψη αποφάσισαν να τον εξοντώσουν. Ο Ιησούς όμως το έμαθε κι έφυγε από 'κει. Κόσμος πολύς ακολούθησε τον Ιησού, κι αυτός θεράπευσε όλους τους πάσχοντες, αλλά τους διέταξε να μην τον διαφημίζουν. Έτσι εκπληρώθηκε ο λόγος του Θεού, που είπε ο προφήτης Ησαΐας:
Να ο δούλος μου που διάλεξα,
ο αγαπημένος μου που εγώ τον εξέλεξα·
θα δώσω το πνεύμα μου σ' αυτόν
και θ' αναγγείλει στα έθνη την ερχόμενη κρίση.
Δε θα μαλώσει και δε θα κραυγάσει,
ούτε θ' ακούσει κανένας στις πλατείες τη φωνή του.
Το ραγισμένο καλάμι δε θα το συντρίψει,
το λυχνάρι που καπνίζει δε θα το σβήσει,
ωσότου οδηγήσει τη δίκαιη κρίση στη νίκη
και στ' όνομά του θα στηρίξουν τα έθνη την ελπίδα
2
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
1. Αυτός είναι ο δούλος μου.
Ο Ιησούς ήρθε για να εκπληρώσει το σχέδιο του Θεού. Ήρθε για να ζήσει κάτω από το βλέμμα του πατέρα Tου, ήταν υπάκουος και υπάκουος μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου πάνω σε σταυρό.
Οι Φαρισαίοι είναι τυφλωμένοι από την υποκρισία τους και από το μίσος στην καρδιά τους. Ο Ιησούς γίνεται πολύ ενοχλητικός και τα σημεία και οι θεραπείες που κάνει θα προσηλυτίσουν τον κόσμο, απειλώντας σοβαρά την εξουσία τους.
Σε αυτή την περικοπή, ο Ματθαίος βασίζεται στην προφητεία του προφήτη Ησαΐα στο 42:1-4. Πρόκειται για την εκπλήρωση του ρόλου του Aγαπημένου του Θεού, ο οποίος έχει επιλεγεί και έχει αποκτήσει τη χαρά του πατέρα Tου, επειδή το πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω Tου.
Για εμάς, μέσα στον Ιησού, είμαστε άλλοι Χριστοί, και ο δρόμος είναι χαραγμένος μπροστά μας. Πρέπει να κάνουμε αυτό που ζητάει ο Θεός από εμάς. Έτσι, η αποστολή μας θα είναι για τη δόξα του ονόματός Tου.
2. Ο Ιησούς αποχωρεί.
Ο Κύριος δεν επιβάλλεται ποτέ σε κανέναν. Όταν απορρίπτεται, φεύγει ήσυχα, ενώ μερικές φορές επιστρέφει
3
αργότερα για να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Αλλά ποτέ δεν επιβάλλεται. Ο Χριστός είναι επίμονος, αλλά δεν γκρινιάζει. Είναι συνεχής, αλλά όχι παρεμβατικός. Αντιμετωπίζει την υποκρισία των Φαρισαίων με το να αποσύρεται. Η ώρα Του δεν έχει έρθει ακόμα, και θα χρησιμοποιήσει τον λίγο χρόνο που Του απομένει για να προσελκύσει άλλες ψυχές και να πάει εκεί όπου το μήνυμά Tου θα αποδώσει καρπούς. Θα επιστρέψει στους Φαρισαίους την κατάλληλη στιγμή για να συνεχίσει να τους καλεί σε μεταστροφή.
3. Η δύναμη της ταπεινότητας.
Ο Χριστός έκανε περισσότερα για τους Φαρισαίους με την ταπεινή Του στάση παρά με το να διαφωνεί μαζί τους και να τους υποτιμά. Σε άλλες περιπτώσεις, μίλησε πολύ έντονα εναντίον τους, ελπίζοντας να προκαλέσει τη μετάνοιά τους και να αποτρέψει τα πλήθη από το να ακολουθήσουν το υποκριτικό τους παράδειγμα. Αφού τα κατάφερε αυτά, τώρα τους προσφέρει τη μοναδική δύναμη της ταπεινότητάς Του. Μετά τον θάνατο και την ανάστασή Του, θα έρθει η ώρα που οι μαθητές Του θα κηρύξουν ανοιχτά και πολλοί θα μεταστραφούν. Και στη δική μας ζωή, ο Χριστός ενθαρρύνει και διεγείρει κάθε σημάδι πνευματικής ζωής, όσο μικρό κι αν είναι. Ακόμα και όταν υπάρχει μόνο μια μικρή φλόγα, βλέπει τη δυνατότητα να την ανεβάσει και να την κάνει να γίνει μια φλεγόμενη φωτιά. Κι εμείς πρέπει να φροντίζουμε να μη συνθλίβουμε το τσαλακωμένο καλάμι, ούτε να σβήνουμε το τρεμάμενο φυτίλι.
4
Προσευχή: Ιησού, πιστεύω Σε σένα, κάνε την πίστη μου να μεγαλώσει. Ιησού, ελπίζω σε Σένα, βάθυνε την ελπίδα μου. Ιησού, Σ' αγαπώ, κάνε την καρδιά μου να καίγεται για Σένα.
Κύριε, άνοιξε το μυαλό και τη θέλησή μου να ακούσω το κάλεσμά Σου και να επιλέξω να Σε ακολουθήσω! Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Ύστερα απ' αυτό, ο Κύριος διάλεξε και άλλους εβδομήντα μαθητές, που τους έστειλε δύο δύο πριν απ' αυτόν, σε κάθε πόλη και τόπο που έμελλε να επισκεφθεί. «Ο θερισμός είναι πολύς», τους έλεγε, «οι εργάτες όμως λίγοι παρακαλέστε, λοιπόν, τον κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες για το θερισμό του. Πηγαίνετε σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Μην παίρνετε μαζί σας χρήματα ούτε σακίδιο ούτε υποδήματα, και μη χάνετε την ώρα σας για να χαιρετήσετε κάποιον στο δρόμο σας. Σε όποιο σπίτι μπείτε, πρώτα να λέτε “ειρήνη σε τούτο το σπίτι!” Αν εκεί μένει κάποιος ειρηνικός άνθρωπος, η ευχή σας θα πιάσει τόπο, αλλιώς θα γυρίσει πίσω σ' εσάς. Να μένετε στο ίδιο σπίτι τρώγοντας και πίνοντας ό,τι σας προσφέρουν, γιατί στον εργάτη πρέπει να δοθεί ο μισθός που του αξίζει μην αλλάζετε κατοικία.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

1. Η αποστολή των εβδομήντα δύο μαθητών

Ο Κύριος Ιησούς είναι αυτός που παίρνει την πρωτοβουλία. Είναι Αυτόν που στέλνει ο Θεός για να αποκαλύψει στον κόσμο την άπειρη αγάπη του Πατέρα.
Και για να προετοιμάσει την άφιξη της βασιλείας και τη διακήρυξη των καλών νέων, ο Ιησούς αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να στείλει πρώτα τους δώδεκα αποστόλους. Τους έστειλε στις δώδεκα φυλές του πρώτου λαού. Στη συνέχεια έστειλε τους εβδομήντα δύο στα έθνη. Στο Ευαγγέλιο του Αποστόλου Λουκά, αυτό αποτελεί ένδειξη της οικουμενικότητας της σωτηρίας. Φυσικά, θα υπάρξουν πολλά εμπόδια. Οι άνθρωποι θα αρνηθούν να ακούσουν τα καλά νέα. Άλλοι πάλι θα είναι ανοιχτοί σε αυτά. Γνωρίζουμε όμως ότι ο Ιησούς υποσχέθηκε στους μαθητές Του ότι το πνεύμα που ξεχύθηκε την Πεντηκοστή θα προπορευόταν μπροστά τους και θα άνοιγε τις καρδιές των ανθρώπων για να ακούσουν και να πιστέψουν στη διακήρυξη των καλών νέων.

Είναι σημαντικό να δούμε πώς ο Ιησούς στέλνει τους μαθητές Του μπροστά Του για να προετοιμάσουν τον ερχομό Του. Ταυτόχρονα, όμως, αυτοί οι μαθητές προηγούνται από το Άγιο Πνεύμα που προετοιμάζει το δρόμο στις καρδιές και την κατανόηση των ανθρώπων που πρόκειται να ακούσουν τα λόγια των μαθητών.

Η αποστολή των αποστόλων στην Παλαιστίνη και η αποστολή των μαθητών στον ελληνικό κόσμο, όπως ήταν γνωστό τότε, ήταν η ίδια ώθηση, αλλά η έκφραση αυτής της διακήρυξης θα διέφερε από σεβασμό στη γνώση κάθε λαού και κάθε έθνους, κάθε γλώσσας και κάθε νοοτροπίας. Αυτό είναι αυτό που ονομάζουμε σήμερα εγκόλπωση. Η διακήρυξη των καλών νέων που προσαρμόζεται στον λαό στον οποίο απευθύνεται. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τη διακήρυξη, αλλά διευκολύνει τους ανθρώπους που την ακούν να την αποδεχτούν.
Αυτό σημαίνει ότι η διακήρυξη πρέπει να αποδυναμωθεί; Ο Ιησούς είναι ο ίδιος, χθες, σήμερα και για τους αιώνες που θα έρθουν. Αλλά η κατανόηση των ανθρώπων θα διαφέρει. Οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων δεν είναι πάντα οι ίδιες. Ας μιλήσει λοιπόν ο Κύριος στην καρδιά, σε αυτή την καρδιά που είναι βαριά και κουρασμένη, ώστε η υποδοχή να είναι αποτελεσματική και να αλλάξει εντελώς τη ζωή των ακροατών.

2. Η αποστολή
Αυτή η αποστολή είναι μια συγκομιδή. Ο Θεός χρειάζεται εργάτες. Αλλά αυτός είναι που αναδεικνύει εργάτες στον θερισμό Tου. Οι όροι της ιεραποστολής είναι πολύ απλοί: βασιστείτε μόνο στο λόγο του Ιησού. Ο λόγος Του είναι πηγή ειρήνης και είναι η μόνη ανταμοιβή του ιεραπόστολου. Δεν έχει τίποτα να περιμένει από κανέναν.
Την ίδια αποστολή έχουμε και σήμερα. Πρέπει να μεταφράσουμε στις γλώσσες που είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο, ώστε ο λόγος του Ιησού και η ειρήνη Tου να γίνουν γνωστά παντού και από όλους.
Πρέπει να προσευχόμαστε στον Κύριο του θερισμού και να Tον εμπιστευόμαστε. Ακόμη και ο καρπός που φέρνουμε είναι έργο του Θεού στη ζωή του καθενός μας και σε αυτόν τον κόσμο. Σε αυτόν τον κόσμο, όπου η ζωή ήδη εργάζεται, πρέπει να γίνουμε μάρτυρες και να ευχαριστήσουμε αυτόν τον συμπονετικό και στοργικό Θεό.

Προσευχή:

Κύριε, άνοιξε το μυαλό και τη θέλησή μας να ακούσουμε το κάλεσμά Σου και να επιλέξουμε να Σε ακολουθήσουμε!
Δώσε μας την αρετή που πηγάζει από την καρδιά Σου: τη συμπόνια, ώστε το συμπονετικό Σου πρόσωπο να συνεχίσει να λάμπει στον κόσμο μας.
Μαζί με τη Μαρία, ας μεταφέρουμε τη γνώση του Χριστού σε όλες τις ψυχές που συναντάμε στο δρόμο μας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου