Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Categories
Events

Unity in Diversity 2025

Plenary Assembly of the Bishops of the Eastern Catholic Churches of Europe

2025_09_04_Incontro 2025_Programm_engl_WEB

Categories
Archbishop’s Teaching

14η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η Μάρθα και η Μαρία ( Λουκάς 10 / 38 - 42)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η Αγιοκατάταξη των Μακαρίων Τζόρτζιο Φρασσάτι και Κάρλο Ακουτίς

Σήμερα, στην αγία πόλη της Ρώμης, ο αγαπημένος μας Άγιος Πατέρας, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, θα ανακηρύξει επίσημα για όλη την Εκκλησία δύο νέους αγίους, τον Τζόρτζιο Φρασσάτι και τον Κάρλο Ακουτίς. Και οι δύο νέοι αυτοί άνδρες έφυγαν από τη ζωή πολύ νέοι· όμως μέσα στη σύντομη πορεία τους, δείχνουν ότι το να ζει κανείς για τον Χριστό δεν αφαιρεί τίποτε από τη ζωή, αλλά την γεμίζει με νόημα και χαρά.

Οι άγιοι είναι οι ειδικοί της ακρόασης. Όπως η Μαρία της Βηθανίας, οι άγιοι είναι προσεκτικοί στη φωνή του Χριστού. Τον ακούν στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, Τον ακούν στη διδασκαλία της Εκκλησίας, Τον ακούν στις φωνές των φτωχών και των μεταναστών, Τον ακούν στη σιωπή του Παναγίου Μυστηρίου. Οι άγιοι δεν αρκούνται να ακούνε τον Ιησού· Τον προσέχουν. Αυτό το έργο της ακρόασης είναι η ανακάλυψη της φωνής του Χριστού σε όσους βρίσκονται δίπλα μας, στις οικογένειές μας και στον χώρο εργασίας μας. Είναι ακόμη και η προσπάθεια να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού στους συγχρόνους μας, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία. Ακόμα και στην αποξένωσή τους, είναι πλάσματα του Λόγου, της λογικής, και μπορούν, χωρίς να το γνωρίζουν, να μεταδίδουν την αλήθεια. Χρειαζόμαστε καρδιές και αυτιά ικανά να ακούν τον Χριστό που μιλά από τα πιο απίθανα μέρη.

Η καημένη η Μάρθα, μέσα στη γεμάτη μέριμνες κουζίνα της Βηθανίας, μπορούσε να ακούει τον Χριστό να μιλά στο άλλο δωμάτιο, αλλά ήταν τόσο αποσπασμένη που δεν μπορούσε να Τον προσέξει. Είχε επικεντρωθεί στα προβλήματά της, στις δυσκολίες και τις αποτυχίες της. Άκουγε τον εαυτό της και μόνο από απόσταση τον Ιησού.

Ο Θείος Λόγος δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα ως μια εξατομικευμένη παραβολή: έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο Θεός μας δείχνει ότι πρέπει να ακούμε διπλάσια απ’ όσο μιλάμε· και ότι η ακρόαση είναι διπλάσια δύσκολη από την ομιλία.

Είθε η Ευλογημένη Μητέρα μας, της οποίας την όμορφη γέννηση θα εορτάσουμε αύριο (για εμάς τους Μαρωνίτες, θυμόμαστε την Κυρία μας της Μαρκί!) στις 8 Σεπτεμβρίου, να πρεσβεύει για όλους μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι ακροατές! Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

14th Sunday of Pentecost

Third Sunday of Great Lent Healing of the Hemorrhaging Woman (Luke 8:40-56)

Archbishop’s Teaching

Homily of His Excellency, Selim Sfeir, Maronite Archbishop of Cyprus, March 16, 2025

Dear brothers and sisters in Christ,

“As your only-begotten Son healed the paralytic and the blind man, the hemorrhaging woman and the lame man, heal us and fill our souls with calm and peace, as your Son calmed the surging waves.” – HESED

The Third Sunday of the Great Lent delights us with the account of our Lord Jesus Christ raising from the dead a young girl and curing a woman who had suffered a great affliction for 12 years. The cure of the poor hemorrhaging woman is worthy of closer consideration.

After having spent everything, she had on doctors, she decides to approach Our Lord, secretly, hoping that by simply touching the fringe of His garment, she might be cured.

“Who touched me?” Jesus asks. Everything is before the eyes of Christ and He knows who touched Him. This touch, so full of faith, had worked a miracle. He wanted this woman’s faith to be seen.

When we receive Our Lord in Holy Communion, we are doing more than just touching his garments. We are receiving Christ, Body, Blood, Soul and Divinity into our person. On Calvary, the soldiers roughly handled the garments of Christ, and they were not converted. This poor woman, with faith was completely healed by simply touching the hem of his garment. Holy Communion should be an occasion in which Our Lord perceives in His Person our touch of faith. Let there be no coldness, indifference or routine in our Holy Communions. Filled with thanksgiving and adoration, may our Communions touch the Heart of Christ.
Catechism of the Catholic Church #1394

“As bodily nourishment restores lost strength, so the Eucharist strengthens our charity, which tends to be weakened in daily life; and this living charity wipes away venial sins. By giving himself to us Christ revives our love and enables us to break our disordered attachments to creatures and root ourselves in Him.”

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής Η θεραπεία του λεπρού (Μάρκος 1: 35 – 45)

Archbishop’s Teaching

Ομιλία το Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτων Κύπρου Κ. Σελιμ Σφειρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

«Ιησού Χριστέ, ο Θεός μας, στο σχέδιο της σωτηρίας σου για εμάς, θεράπευσες τον λεπρό.  Καθάρισε το σώμα και την ψυχή μας από κάθε αμαρτία, στη σκέψη και στην πράξη, και αγίασε το πνεύμα μας με το Άγιο Πνεύμα σου». - Προσευχή έναρξης

Η Μαρωνίτικη Λειτουργία μας είναι μοναδική στη λειτουργική κληρονομιά της Παγκόσμιας Εκκλησίας, στο ότι οι προσευχές μας κατευθύνονται, με ιδιαίτερη δύναμη, προς τον Ιησού Χριστό.  Οι μαθητές του Αγίου Μάρωνα στη βαθιά προσήλωσή τους στο δόγμα της Συνόδου της Χαλκηδόνας (451 μ.Χ.) θέλησαν να επιβεβαιώσουν ξανά και ξανά την πίστη τους στη Θεότητα του Ιησού Χριστού.  Σε άλλα μέρη της Παγκόσμιας Εκκλησίας, οι λειτουργίες τους απευθύνονται στον Πατέρα μέσω του Ιησού Χριστού, αλλά στην ταπεινή μας Μαρωνίτικη λειτουργία καλούμε τον Ιησού Χριστό, τον Αιώνιο Λόγο, τον Υιό του Αιώνιου Πατέρα.

Οι Μαρωνίτες πρόγονοί μας μάς κληροδότησαν ένα πνεύμα προσευχής κατά το πρότυπο της κραυγής του φτωχού λεπρού: «αν επιλέξεις, μπορείς να με καθαρίσεις».  Αν κάνουμε τη Μαρωνίτικη Λειτουργία πρότυπο της ατομικής μας προσευχής, θα πλησιάσουμε τον Κύριό μας με απλότητα και εμπιστοσύνη.  Η θλιβερή πραγματικότητα της πεσμένης μας φύσης μας κάνει να μοιάζουμε πολύ με τον φτωχό λεπρό.  Ακριβώς όπως η λέπρα καταστρέφει το νευρικό σύστημα του σώματος, αποκόπτοντας το σώμα από την αισθητηριακή εμπειρία, έτσι και η πνευματική λέπρα, (τα αποτελέσματα της προπατορικής και προσωπικής αμαρτίας) μας καθιστά σε κατάσταση «ζωντανού θανάτου».   Η πνευματική λέπρα της πεσμένης κατάστασής μας δεν μπορεί να εξηγηθεί ή να κατανοηθεί πλήρως- δεν μπορεί να λυθεί από την επιστήμη ή την ιατρική.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός καθιέρωσε επτά Μυστήρια για την ψυχή.  Όπως το σώμα έχει βασικές ανάγκες, έτσι και η ψυχή.  Όταν το σώμα μας αρρωσταίνει, πηγαίνουμε στο γιατρό- όταν η ψυχή μας αρρωσταίνει, πρέπει να πηγαίνουμε στον ιερέα για το όμορφο Μυστήριο της μετάνοιας και της συμφιλίωσης.  Αυτές τις ημέρες της Σαρακοστής, ας πάμε να εξομολογηθούμε και ας ανακαλύψουμε τη θεραπευτική χάρη του Ιησού Χριστού.  Ζητήστε από το Άγιο Πνεύμα να σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε την ανάγκη σας για αυτό το όμορφο μυστήριο.

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #1441

«Μόνο ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες.  Εφόσον είναι ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς λέει για τον εαυτό του: «Ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσία στη γη να συγχωρεί αμαρτίες» και ασκεί αυτή τη θεϊκή εξουσία: «Οι αμαρτίες σας συγχωρούνται».  Περαιτέρω, δυνάμει της θείας εξουσίας του δίνει αυτή την εξουσία στους ανθρώπους να την ασκούν στο όνομά του. Πρβλ. Ιωάννης 20:21-23.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Second Sunday of the Great Lent: The Healing of the Leper (Mark 1:35-45)

Archbishop’s Teaching

Homily of His Excellency Selim Sfeir, Maronite Archbishop of Cyprus, March 9, 2025

Dear brothers and sisters in Christ,

 

“Jesus Christ our God, in your plan of salvation for us, you healed the leper.  Cleanse our bodies and souls from every sin, in thought and in deed, and sanctify our spirits with your Holy Spirit.” – Opening Prayer

 

Our Maronite Liturgy is unique in the liturgical patrimony of the Universal Church, in that our prayers are directed, with a special forcefulness, towards Jesus Christ.  The disciples  of St. Maron in their profound adherence to the creed of the Council of Chalcedon (451 A.D.) wished to affirm over and over again their faith in the Divinity of Jesus Christ.  In other parts of the Universal Church, their liturgies address the Father through Jesus Christ, but in our humble Maronite liturgy we call out to Jesus Christ, the Eternal Logos, Son of the Eternal Father.

 

Our Maronite forefathers bequeathed to us a spirit of prayer patterned on the cry of the poor leper; “if you choose, you can make me clean”.  If we make the Maronite Liturgy the pattern of our individual prayer, we will approach our Lord with simplicity and confidence.  The sad reality of our fallen nature makes us very much like the poor leper.  Just as leprosy destroys the nervous system of the body, cutting the body off from sensory experience, so spiritual leprosy, (the effects of original and personal sin) renders us in a state of a “living death”.   The spiritual leprosy of our fallen condition cannot be fully explained or understood; it cannot solved by science or medicine.

 

Our Lord Jesus Christ established seven Sacraments for the soul.  Just as the body has basic needs, so too does the soul.  When our body falls ill, we go to the doctor; when our soul falls ill, we should go to the priest for the beautiful Sacrament of Penance and Reconciliation.  In these Lenten days, let us go to confession and discover the healing grace of Jesus Christ.  Ask the Holy Spirit to help you to acknowledge your need for this beautiful sacrament.

Catechism of the Catholic Church #1441

“Only God forgives sins.  Since he is the Son of God, Jesus says of himself, “The Son of Man has authority on earth to forgive sins” and exercises this divine power: “Your sins are forgiven.”  Further, by virtue of his divine authority he gives this power to men to exercise in his name. Cf. John 20:21-23.

†  Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

 

Ομιλία το Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτων Κύπρου κ. Σελιμ Σφειρ

Archbishop’s Teaching

Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής: Κανά Ιωάννης 2:1-11

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Ω Χριστέ (...) στη θέση του παλαιού Νόμου, μας έδωσες το νέο σου Ευαγγέλιο, και αντί για τον καρπό της αμπέλου, έσβησες τη δίψα μας με το δισκοπότηρο του λυτρωτικού σου αίματος». - RAMSHO

 

Με καρδιές γεμάτες χαρά, υποδεχόμαστε την επιστροφή της Μεγάλης Σαρακοστής με αυτή την Κυριακή που ονομάζουμε Κυριακή της Κανά.  Ακούμε με προσοχή το Ευαγγέλιο που αφηγείται το πρώτο από τα θαύματα του Χριστού.  Πραγματοποιήθηκε σε έναν θορυβώδη επαρχιακό γάμο στον οποίο συμμετείχαν άνθρωποι από πολλά διαφορετικά χωριά.  Η Παναγία μας ήταν καλεσμένη, το ίδιο και ο Θείος Υιός της.  Οι απόστολοι συνόδευσαν τον Κύριό μας σε αυτό το ευτυχές γεγονός.  Εδώ βλέπουμε το μεγαλείο του Θεού να ζει μαζί μας στο επίπεδο των πολύ συνηθισμένων πραγμάτων.  Όλα είναι απλά, τόσο συνηθισμένα: ένα πάρτι για να γιορτάσουμε, φαγητό για να μοιραστούμε, και το κρασί τελειώνει.  Δεν είναι όμορφο το πώς ο Θεός κατέβηκε για να είναι μαζί μας σε κάθε μικρή περίσταση;  Το θαύμα που έκανε ο Χριστός στην Κανά δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά ένα γεγονός που έχει αιώνιο νόημα.

 

Ο Χριστός εγκαινιάζει στην Κανά τη νέα δημιουργία.  Είναι ο νέος Αδάμ που μεταμορφώνει τη δημιουργία, μετατρέποντας το νερό σε κρασί ως σημάδι ότι θα κάνει το κρασί σε αίμα Του στην Αγία Ευχαριστία.  Η Παναγία μας είναι η Νέα Εύα που προσπαθεί απαλά να συγκινήσει τον Υιό Της, τον Νέο Αδάμ να ξεκινήσει το Έργο Του.  Ο Θείος Νυμφίος είναι εδώ, ας βγούμε να Τον συναντήσουμε!

 

Σε αυτή την ιερή περίοδο της Σαρακοστής, με προσευχή, νηστεία και ελεημοσύνη θα συμμετάσχουμε στο έργο του Χριστού.  Δεν το κάνουμε αυτό επειδή η παλαιά δημιουργία είναι κακή ή κακή.

Μάλλον με πράξεις αυταπάρνησης κηρύσσουμε ένα μικρό κήρυγμα στον εαυτό μας ότι ο Θεός είναι άξιος όλης της αγάπης μας και όλης της ευγνωμοσύνης μας.  Ζώντας αυτή την ιερή περίοδο της Σαρακοστής με γενναιοδωρία θα φτάσουμε στις χαρές του Πάσχα και θα αναγνωρίσουμε τη νέα δημιουργία της ανάστασης του Χριστού στα πιο συνηθισμένα πράγματα.  Να είστε γενναιόδωροι αδελφοί και αδελφές, όσο μεγαλύτερη είναι η θυσία τόσο πιο πλούσια είναι η ανταμοιβή!

 

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #1989

 

Το πρώτο έργο της χάρης του Αγίου Πνεύματος είναι η μεταστροφή, που επιφέρει τη δικαίωση σύμφωνα με τη διακήρυξη του Ιησού στην αρχή του Ευαγγελίου: «Μετανοείτε, διότι πλησίασε η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4:17). Κινούμενος από τη χάρη, ο άνθρωπος στρέφεται προς τον Θεό και απομακρύνεται από την αμαρτία, αποδεχόμενος έτσι τη συγχώρεση και τη δικαιοσύνη από ψηλά.  «Η δικαίωση δεν είναι μόνο η άφεση των αμαρτιών, αλλά και ο αγιασμός και η ανανέωση του εσωτερικού ανθρώπου». - Σύνοδος του Τρεντ DS 1528

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

First Sunday of Great Lent: Cana Sunday (John 2:1-11)

Archbishop’s Teaching

Homily of His Excellency, Selim Sfeir, Maronite Archbishop of Cyprus, March 2, 2025

Dear brothers and sisters in Christ,

O Christ (…) in place of the old Law, you have given us your new Gospel, and instead of the fruit of the vine, you have quenched our thirst with the chalice of your redeeming blood.” – RAMSHO

With hearts full of joy, we welcome the return of the Great Lent with this Sunday we call Cana Sunday. We attentively listen to the Gospel recounting the first of Christ’s miracles. It took place in a noisy country wedding attended by people from many different villages. Our Lady was a guest, so too was her Divine Son. The apostles accompanied Our Lord to this happy event. Here we see the greatness of God living with us at the level of very ordinary things. Everything is simple, so ordinary: a party to celebrate, food to be shared, and the wine runs out. Is it not beautiful how God has come down to be with us in every little circumstance? The miracle that Christ performed at Cana is not just a historical event but one that has eternal meaning.

Christ inaugurates at Cana the new creation. He is the new Adam transforming creation, making water into wine as a sign that he will make wine into His Blood in the Holy Eucharist. Our Lady is the New Eve who gently tries to move Her Son, the New Adam to commence His Work. The Divine Bridegroom is here, let us go out to meet Him!

In this sacred time of Lent, with prayer, fasting and almsgiving we will share in the work of Christ. We do this not because the old creation is bad or evil. Rather by acts of self-denial we preach a little sermon to ourselves that God is worthy of all our love and all our gratitude. By living this holy season of Lent with generosity we will come to the joys of Easter and recognize the new creation of Christ’s resurrection in the most ordinary things. Be generous brothers and sisters, the greater the sacrifice the more abundant the reward!
Catechism of the Catholic Church #1989

The first work of the grace of the Holy Spirit is conversion, effecting justification in accordance with Jesus’ proclamation at the beginning of the Gospel: “Repent, for the kingdom of heaven is at hand” (Matt 4:17). Moved by grace, man turns toward God and away from sin, thus accepting forgiveness and righteousness from on high. “Justification is not only the remission of sins, but also the sanctification and renewal of the interior man.” – Council of Trent DS 1528

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Κυριακή των Νεκρών Πιστών (Λουκάς 16 / 19-31)

Archbishop’s Teaching

Ομιλία το Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτων Κύπρου κ. Σελιμ Σφειρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Χριστέ Θεέ μας, όταν ανταμείψεις αυτούς που βρίσκονται στα δεξιά Σου και κρίνεις αυτούς που βρίσκονται στα αριστερά Σου, ας είναι άξιοι οι πιστοί κεκοιμημένοι , οι οποίοι ντύθηκαν με Σένα κατά το βάπτισμα και έλαβαν το Σώμα και το Αίμα Σου ως ευλογημένη τροφή στην πορεία προς την αιωνιότητα, να Σε συναντήσουν με λαμπρά πρόσωπα». - HESED

Η Κυριακή που προηγείται της Καθαρής Δευτέρας, της έναρξης της Μεγάλης Σαρακοστής, είναι, για τη Μαρωνιτική Εκκλησία, αφιερωμένη στην προσευχή για όλους τους πιστούς κεκοιμημένους. Πιστεύουμε ότι εκείνοι που πέθαναν σε κατάσταση χάριτος και φιλίας με τον Θεό, αλλά χωρίς να έχουν εξιλεωθεί επαρκώς για τις αμαρτίες τους, υφίστανται τώρα τον φιλεύσπλαχνο εξαγνισμό του Καθαρτηρίου, και εμείς που είμαστε ακόμη σε προσκύνημα μπορούμε να τους βοηθήσουμε με τις προσευχές, τις θυσίες μας και κυρίως με την προσφορά της Θείας Λειτουργίας. Αυτό το δόγμα προέρχεται από τους αποστόλους που μορφώθηκαν και διδάχθηκαν από τον Χριστό και είναι επίσης πολύτιμη κληρονομιά από τη λειτουργία του Ναού της Παλαιάς Διαθήκης.

Θα έρθει μια στιγμή που κανείς δεν θα θυμάται τη μητέρα, τον πατέρα, τον αδελφό ή την αδελφή σας. Όσο περνάει ο καιρός, όλο και λιγότεροι από τους απογόνους σας θα γνωρίζουν ακόμη και το όνομά τους. Γι' αυτό πρέπει να εκμεταλλευτούμε το «σήμερα» και να προσευχηθούμε για τους αγαπημένους μας συγγενείς και φίλους. Ενθαρρύνω όλους να κάνουν λειτουργίες για τους αγαπημένους νεκρούς. Κάποια μέρα εσείς και εγώ θα χρειαστούμε λειτουργίες για τους εαυτούς μας. Μπορεί να έχουμε ένα μακρύ και επώδυνο Καθαρτήριο.

Πιστεύουμε ότι στο βαθμό που υπήρξαμε γενναιόδωροι στις προσευχές και τις Λειτουργίες μας για τις ψυχές του Καθαρτηρίου, μπορούμε να ελπίζουμε και να περιμένουμε την ίδια βοήθεια και για τους εαυτούς μας, αν και όταν τη χρειαστούμε. Στην πνευματική οικονομία του Χριστού, καμία καλή πράξη δεν μένει ανεκμετάλλευτη.

Η Εκκλησία δίνει το όνομα Καθαρτήριο σε αυτή την τελική κάθαρση των εκλεκτών, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από την τιμωρία των καταραμένων. Η Εκκλησία διατύπωσε το δόγμα της πίστης της για το Καθαρτήριο κυρίως στις Συνόδους της Φλωρεντίας και του Τριδέντου. Η παράδοση της Εκκλησίας, με αναφορά σε ορισμένα κείμενα της Αγίας Γραφής, μιλάει για μια φωτιά που καθαρίζει:
«Όσον αφορά ορισμένα μικρότερα σφάλματα, πρέπει να πιστεύουμε ότι, πριν από την τελική κρίση, υπάρχει μια φωτιά που καθαρίζει. Εκείνος που είναι η αλήθεια λέει ότι όποιος εκφέρει βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος δεν θα συγχωρεθεί ούτε σ' αυτόν ούτε στον μέλλοντα αιώνα. Από αυτή τη φράση καταλαβαίνουμε ότι ορισμένα αδικήματα μπορούν να συγχωρεθούν σε αυτή την εποχή, αλλά ορισμένα άλλα στη μέλλουσα εποχή». - Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Sunday of the Faithful Departed

Archbishop’s Teaching

Homily of His Excellency, Selim Sfeir, Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

“O Christ our God, when you reward those at your right hand and judge those at your left, may the faithful departed , who were clothed in you at baptism and received your Body and Blood as blessed Food on the path to eternity be worthy to meet you with radiant faces.” – HESED

The Sunday that precedes the Clean Monday, the beginning of the Great Lent, is, for the Maronite Church, dedicated to prayer for all the Faithful Departed. We believe that those who have died in the state of grace and friendship with God, but not having sufficiently atoned for their sins are now undergoing the merciful purification of Purgatory, and we who are still on pilgrimage can help them by our prayers, sacrifices and above all the offering of the Holy Mass, the Divine Liturgy. This doctrine is from the apostles who were formed and taught by Christ and it is also a precious inheritance from the liturgy of the Old Testament Temple.

There will come a time when no one will remember your mother, father, brother or sister. As time goes by, fewer and fewer of your descendants will even know their name. This is why we must take advantage of “today” and pray for our beloved relatives and friends. I encourage everyone to have Masses offered for the beloved dead. Someday you and I will need Masses for ourselves. It may be that we will have a long and painful Purgatory. We believe that in so far as we have been generous in our prayers and Masses for the souls in Purgatory, we can hope and expect the same help for ourselves if and when we need it. In the spiritual economy of Christ, no good deed goes unrewarded.

In the Maronite Archeparchy we are blessed with many faithful priests. When you have a Mass offered, it is customary to offer a stipend, a monetary donation. You are not “buying” a Mass, but rather you are making an offering for the support of the priest and the care of the Church.
On this Sunday I want to remind you how necessary it is to pray for the faithful departed and to clarify that the Mass offering is not the buying or selling of a spiritual good, but is simply a voluntary contribution for the support of priests and the upkeep of the Church. On behalf of our priests, I thank you for your support, and ask you for your continued support.

Catechism of the Catholic Church #1031

The Church gives the name Purgatory to this final purification of the elect, which is entirely different from the punishment of the damned. The Church formulated her doctrine of faith on Purgatory especially at the Councils of Florence and Trent. The tradition of the Church, by reference to certain texts of Scripture, speaks of a cleansing fire:

“As for certain lesser faults, we must believe that, before the Final Judgement, there is a purifying fire. He who is truth says that whoever utters blasphemy against the Holy Spirit will be pardoned neither in this age nor in the age to come. From this sentence we understand that certain offences can be forgiven in this age, but certain others in the age to come.” – St. Gregory the Great

+Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Μνήμη των Οσίων και των Δικαίων Ματθαίον 25:31-46

Archbishop’s Teaching

Ομιλία το Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ. Σελιμ Σφειρ, 16 Φεβρουαρίου 2025

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

«Κύριε Ιησού, πολύτιμος στα μάτια Σου είναι ο θάνατος των δικαίων Σου.  Μακάριοι είναι αυτοί και όλοι οι άγιοί Σου, οι οποίοι από την παιδική τους ηλικία διατηρούν το σώμα και την ψυχή τους αγνά. Είναι σαν ευωδιαστό θυμίαμα μπροστά Σου». – Ramsho

 

Τις εβδομάδες που προηγούνται της Μεγάλης και Αγίας Σαρακοστής, η Μαρωνιτική Εκκλησία ορίζει τρεις Κυριακές αφιερωμένες σε ειδικές εκδηλώσεις μνήμης.  Αυτή την Κυριακή γιορτάζουμε και τιμούμε το έργο του Αγίου Πνεύματος στο Σώμα του Χριστού, διαμορφώνοντας όμορφα αγίους άνδρες και γυναίκες σε κάθε γενιά, διαμορφώνοντας αγίους ως λαμπρά αντίγραφα του Ιησού Χριστού.  Οι καλοί μας φίλοι, οι άγιοι μας εμψυχώνουν στη μεγάλη μας μάχη για την αγιότητα και την αποστασία.  Δεν αναπαύονται σε γλυκιά αδιαφορία, αλλά επειδή έζησαν τη φιλανθρωπία σε ηρωικό βαθμό σε αυτή τη ζωή, τη ζουν τώρα, ακόμη πιο γενναιόδωρα στην αιωνιότητα. Αν σε αυτή τη ζωή «έντυναν τους γυμνούς, τάιζαν τους πεινασμένους και επισκέπτονταν τους φυλακισμένους», το κάνουν τώρα, στην αιωνιότητα, με ακόμη μεγαλύτερη αθλητικότητα.  Απαλλαγμένοι από τα όρια αυτής της πεσμένης κατάστασης, τώρα μπορούν πραγματικά να μας βοηθήσουν. Ας αγαπήσουμε τους αγίους!

 

Και για να μην μας κατηγορήσει κανείς ότι η αγάπη μας για τους αγίους μας αποσπά από τον Ιησού Χριστό, υποστηρίζουμε ότι κάθε άγιος είναι ένα πορτραίτο του Χριστού.

Το Άγιο Πνεύμα είναι ο μεγάλος αγιογράφος που φέρνει τον Χριστό κοντά μας αναδεικνύοντας αγίους που ζουν τη ζωή Του και μοιράζονται την αγάπη Του. Σε κάθε άγιο ρίχνουμε μια ματιά στο Άγιο Πρόσωπό Του.

 

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #828

 

Με την αγιοποίηση ορισμένων πιστών, δηλαδή με την επίσημη διακήρυξη ότι άσκησαν ηρωική αρετή και έζησαν με πίστη στη χάρη του Θεού, η Εκκλησία αναγνωρίζει τη δύναμη του Πνεύματος της αγιότητας μέσα της και στηρίζει την ελπίδα των πιστών προτείνοντάς τους, τους αγίους ως πρότυπα και μεσίτες.  Οι άγιοι υπήρξαν πάντοτε η πηγή και η αφετηρία της ανανέωσης στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της Εκκλησίας.  Πράγματι, η αγιότητα είναι η κρυφή πηγή και το αλάθητο μέτρο της αποστολικής της δραστηριότητας και του ιεραποστολικού της ζήλου». Αμήν.

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Sunday of the Righteous and the Just (Matthew 25 / 31-46)

Archbishop’s Teaching

Homily of His Excellency, Selim Sfeir, Maronite Archbishop of Cyprus, February 16, 2025

Dear brothers and sisters in Christ,

“Lord Jesus, precious in your eyes is the death of your righteous ones. Blessed are they and all your saints, who since their childhood, have kept their bodies and souls pure. They are like fragrant incense in your presence.” – Ramsho

In the weeks leading up to the Great and Holy Lent, the Maronite Church sets aside three Sundays of special commemoration.

This Sunday we celebrate and venerate the work of the Holy Spirit in the Body of Christ, by beautifully crafting holy men and women in every generation, by fashioning saints as splendid copies of Jesus Christ.  Our good friends, the saints cheer us on in our great battle for holiness and apostolate.  They do not repose in sweet indifference, but because they lived charity to a heroic degree in this life, they live it now, even more generously in eternity. If, in this life, they ‘clothed the naked, fed the hungry, and visited those in prison’ they do so now, in eternity, with an even greater athleticism.  Freed from the boundaries of this fallen condition, now they can really help us. Let us love the saints!

And lest anyone accuse us of being distracted from Jesus Christ by our love for the saints, we assert that every saint is a portrait of Christ. It is the Holy Spirit who is the great iconographer who brings Christ close by raising up saints who live His life and share His love. In every saint we catch a glimpse of His Holy Face.

Catechism of the Catholic Church #828

By canonizing some of the faithful, i.e., by solemnly proclaiming that they practiced heroic virtue and lived in fidelity to God’s grace, the Church recognizes the power of the Spirit of holiness within her and sustains the hope of believers by proposing the saints to them as models and intercessors.

The saints have always been the source and origin of renewal in the most difficult moments in the Church’s history.  Indeed, holiness is the hidden source and infallible measure of her apostolic activity and missionary zeal.”

 

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Εορτή του Αγίου Μάρωνα Πατέρα των Μαρωνιτών

Archbishop’s Teaching

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025 (Ιωάννης 12 / 23 – 30)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

«Ευλογημένος είσαι, Άγιε Μάρωνα, γιατί έγινες προσευχή στα χείλη των πιστών και ζωντανό παράδειγμα για τους ανθρώπους που φέρουν το όνομά σου και θα είναι γνωστοί ως Μαρωνίτες μέχρι το τέλος του κόσμου».  - Ramsho

 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ένας πρώτος Πατέρας της Εκκλησίας, άκουσε για την ιερή ζωή της προσευχής και τα θαύματα του Αγίου Μάρωνα. Ο Άγιος Ιωάννης του ζήτησε την προσευχή και την ευλογία του. Η προσευχή του δίκαιου ανθρώπου επιτυγχάνει πολλά (Ιακ. 5:16). Είναι το πιο λογικό και εύλογο πράγμα να ζητάμε από τους φίλους του Θεού να Του μιλήσουν για λογαριασμό μας. Ο Θεός χαίρεται με τέτοια ταπεινότητα και αδελφοσύνη.

 

Η Εκκλησία, ενώ αναγνωρίζει την επείγουσα ανάγκη των εξωτερικών έργων ... διδασκαλία, κήρυγμα, φροντίδα για τους φτωχούς, βοήθεια στους ασθενείς και τόσα άλλα έργα ... συνεχίζει να επιθυμεί και να υποστηρίζει το ουσιαστικό έργο εκείνων των θρησκευόμενων που διαμορφώνουν αυτό που ονομάζεται ασκητική ζωή, αφιερωμένοι στο εσωτερικό αποστολικό έργο. «Τα θρησκευτικά τάγματα που είναι αφιερωμένα στην περισυλλογή είναι, κατά κάποιο τρόπο, απαραίτητα για την Εκκλησία». (Ομιλία του Πάπα Πίου ΧΙΙ, 8 Δεκεμβρίου 1950).

 

Η Εκκλησία περνάει μια δύσκολη περίοδο, και αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν τόσο λίγες κλίσεις για το έργο της εσωτερικής αποστολής. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος νίκησε τους εχθρούς του με τις προσευχές του Αγίου Μάρωνα. Χρειαζόμαστε στις μέρες μας πολύ περισσότερες κλίσεις, οι οποίες όπως ο Άγιος Μάρωνας αφιερώνονται σε μια ζωή κρυφής αυτοθυσίας για να λάβουν από τον Θεό όλες τις χάρες που επιθυμεί να δώσει στην Εκκλησία.  Όσο πιο αγία είναι μια ψυχή, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιρροή που ασκεί στην Εκκλησία.

«Καταλαβαίνω ότι μόνο η αγάπη προσδίδει ζωή σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας, έτσι ώστε αν η αγάπη ποτέ αποτύγχανε, οι απόστολοι δεν θα κήρυτταν πλέον το Ευαγγέλιο και οι μάρτυρες θα αρνούνταν να χύσουν το αίμα τους. Αντιλαμβάνομαι ότι η αγάπη περιλαμβάνει κάθε κλίση, ότι η αγάπη είναι τα πάντα, ότι η αγάπη είναι αιώνια, φτάνει στους αιώνες και εκτείνεται σε όλα τα έσχατα όρια της γης». - Αγία Τερέζα του Παιδιού Ιησού Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Martha and Mary (Luke 10 : 38-42)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Canonization of Blessed Giorgio Frassati and Blessed Carlos Acutis.

Today in the holy city of Rome, our beloved Holy Father, Pope Leo XIV will solemnly elevate for the whole Church two new saints, Giorgio Frassati and Carlos Acutis. Both of these young men died very young, yet in their brief journey, they show that living for Christ takes nothing away from life but fills it with meaning and joy.

The saints are the experts in listening. Like Mary of Bethany, the saints are attentive to the voice of Christ.  They hear Him in the reading of the Gospel, they hear Him in the voice of the Church’s teaching, they hear Him in the voices of the poor and the immigrant, they hear Him in the silence of the Blessed Sacrament.  The saints don’t just hear Jesus, they listen to Him. This work of listening is to discover the voice of Christ in those right beside us, in our families and our place of work. It's also about trying to hear the voice of Christ in our contemporaries, some of whom are far from the Church.  Even in their estrangement, they are creatures of Logos, of reason, and can be unwitting transmitters of the truth.  We need to have hearts and ears capable of hearing Christ speaking from the most unlikely places.

Poor Martha in her busy kitchen of Bethany could hear Christ speaking in the other room, but she was so distracted, she couldn’t listen.  She got focused on her problems, her difficulties and her failures.  She was listening to herself and only hearing Jesus from a distance.

The Divine Logos created the human body as a custom designed parable: we have two ears and one mouth.  God is showing us that we have to do twice as much listening as we do speaking and listening is twice as hard as talking.

May our Blessed Mother, who’s beautiful birthday we shall celebrate tomorrow (for us Maronites, we think of our Lady of Mankee!) on September 8th, intercede for all of us to be betters listeners!

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Εορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Λουκάς 14: 16 -24

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος έδωσε ένα μεγάλο δείπνο και προσκάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πει στους προσκεκλημένους: «Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα τώρα». Καθώς συμμετέχουμε σε αυτή την ευλογημένη γιορτή της ανανέωσης της θυσίας του Ιησού Χριστού, μας συνοδεύει, όπως αρέσκεται να λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια μεγάλη ομήγυρη αγγέλων.

Αυτή η εκκλησία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, έχει σίγουρα το δικαίωμα να πιστεύει ότι αυτός ο μεγάλος στρατηλάτης των ουράνιων στρατευμάτων είναι παρών εδώ μαζί μας, προσφέροντας τη λατρεία του στην Αγία Τριάδα. Τον χαιρετούμε και τον ευχαριστούμε για την προστασία του. Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο, μας εξιστορεί μια παραβολή για κάποιον που παρέθεσε ένα μεγάλο δείπνο. Ο Κύριός μας συνεχίζει περιγράφοντας πώς οι καλεσμένοι άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες και να απαλλάσσονται από αυτό το μεγάλο συμπόσιο. Αυτή η παραβολή απευθυνόταν ως επίπληξη στους Ιουδαίους για την άρνησή τους να πιστέψουν και να δεχτούν τον Μεσσία τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση όλων των προφητειών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μέρος του Ισραήλ δέχτηκε τον Χριστό και έγινε η Καθολική Εκκλησία, αλλά η παραβολή είναι πολύ σαφής, πολλοί από τον ίδιο τον λαό του Κυρίου μας δεν Τον δέχτηκαν.

Θα ήθελα να προσαρμόσω αυτή την παραβολή στην παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε εδώ, στην σεβάσμια παλιά εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ασώματο. Το συμπόσιο της Θυσίας του Κυρίου μας, η μεγαλύτερη από όλες τις γιορτές, είναι έτοιμο μπροστά μας. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, γιατί όπου ένας έγκυρα χειροτονημένος ιερέας με δικαιοδοσία, χρησιμοποιώντας τις εγκεκριμένες λέξεις της αφιέρωσης, με την πρόθεση να κάνει ό,τι κάνει η Εκκλησία, και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα συστατικά του ψωμιού και του κρασιού, προσφέρει τη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, εκεί μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να λάβουμε την Θεία Κοινωνία. Αλλά θέλω να επιμείνω ότι είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία εδώ στον Ασώματο και στα παραδοσιακά μαρωνιτικά χωριά μας όσο πιο συχνά μπορούμε.

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, παράγραφος 2471, αναφέρει: «Ενώπιον του Πιλάτου, ο Χριστός διακηρύσσει ότι «ήρθε στον κόσμο για να μαρτυρήσει την αλήθεια». Ο χριστιανός δεν πρέπει λοιπόν να ντρέπεται να μαρτυρήσει τον Κύριό μας. Σε καταστάσεις που απαιτούν μαρτυρία της πίστης, ο χριστιανός πρέπει να την ομολογεί χωρίς αμφιβολία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου ενώπιον των δικαστών του».

Όταν σκεφτόμαστε καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές μας στον Χριστό να υποβάλλονται σε μια πραγματική δοκιμασία. Αλλά και εμείς εδώ στον Ασώματο αλλά και στην Αγία Μαρίνα έχουμε μια δοκιμασία, ένα είδος δοκιμασίας. Θα μαρτυρήσουμε τον Κύριό μας μπροστά στους γείτονές μας; Πολλοί από αυτούς που βρίσκονται τώρα σε αυτό το χωριό δεν είναι βαπτισμένοι, αλλά έχουν δικαίωμα στη μαρτυρία μας, στην κατάθεσή μας. Η μαρτυρία μας δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική. Δεν είμαστε εδώ σε μια πράξη ανυπακοής ή αντίστασης. Είμαστε εδώ επειδή είμαστε μέρος του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι πάντα στραμμένος προς τον Πατέρα. Κοιτάζοντας τον Πατέρα μαζί με τον Χριστό, βλέπουμε κάθε άνθρωπο ως αδελφό και αδελφή μας. Γι' αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει ποτέ να φοβάται το έργο της Εκκλησίας.

Ναι, μπορούμε να λάβουμε τα μυστήρια πιο εύκολα στις τοπικές ενοριακές εκκλησίες μας, αλλά αν παραμελούμε τις εκκλησίες του χωριού μας, παραμελούμε όλες τις ψυχές που ζουν εδώ. Ένα από τα συγκεκριμένα σημάδια της καρποφορίας των Μυστηρίων είναι η οικοδόμηση της ανθρώπινης αδελφότητας. Ολόκληρος ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αδελφότητα, φιλία και καλοσύνη. Η παρουσία μας εδώ πρέπει να γίνει κατανοητή από αυτή τη θέση. Βρισκόμαστε εδώ επειδή μόνο ο Αναστημένος Χριστός είναι ικανός να ανακουφίσει τα βάσανα της πληγωμένης ανθρωπότητας (Πάπας Φραγκίσκος). Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα προσελκύσει τους νέους μας να επιστρέψουν στα χωριά.

Αν κάνουμε το λάθος των προσώπων της παραβολής και βρούμε δικαιολογίες, όπως «η σειρά είναι πολύ μεγάλη», «όλο και λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν», «δεν έχει νόημα»... αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε χάσει την υπομονή μας με τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται πάντα, και συχνά είναι σαν ψίθυρος και πολύ σιωπηλός, αλλά εργάζεται. Αν εγκαταλείψουμε τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα, την Καρπάσια ή τον Κορμακίτη, θα είναι ένα σημάδι ότι έχουμε κουραστεί να περιμένουμε τον Θεό να κάνει κάτι.

Όταν δούμε τους αγαπημένους μας προγόνους στην αιωνιότητα, θα είναι ανυπόμονοι να δουν πώς περάσαμε τη χριστιανική μας ζωή. Ας μην τους απογοητεύσουμε λέγοντας ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε τον Θεό να δράσει.

Ας μας ανοίξει η Μαρία, Βασίλισσα των Αγγέλων και Βασίλισσα του Ασωμάτου, την πόρτα του Ιερού Οίκου της Ναζαρέτ, ώστε να ανακαλύψουμε πώς ένα μικρό σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό, μπορεί πράγματι να αλλάξει τον κόσμο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

Feast of Saint Michael

Luke (14, 16-24)

Dear brothers and sisters in Christ,

“Then Jesus said to him, ‘Someone gave a great dinner and invited many.  At the time for the dinner he sent his slave to say to those who had been invited, “Come, for everything is ready now.”

As we join in this blessed celebration of the unbloody renewal of the Sacrifice of Jesus Christ, we are accompanied, as St. John Chrysostom loved to say, with a great host of angels.  This church, dedicated to St. Michael, surely has the right to believe that this great general of the heavenly hosts is present here with us, offering his adoration to the Blessed Trinity.  We salute him and thank him for his protection.

Our Lord in the gospel tells us a parable about someone who gave a great dinner.  Our Lord goes on to describe how the invited guests began to make excuses and exempted themselves from this great feast.  This parable was directed as a reproach to the Jews for their refusal to believe and accept their Messiah.  Jesus Christ is the fulfillment of all the prophecies and promises of the Old Testament.  A remnant of Israel did accept Christ and they became the Catholic Church, but the parable is very explicit, many of Our Lord’s own people did not accept Him.

I would like to update this parable to our own present situation.  Here we are in this venerable old church of St. Michael in Asomatos. The banquet of Our Lord’s Sacrifice, the greatest of all feasts, is set before us.

It is true, we can attend Mass in any other place, for wherever a validly ordained priest with jurisdiction, using the approved words of consecration, with the intention to do what the Church does, and using the appropriate matter of bread and wine, offers the Sacrifice of the Mass, there, we may attend the Mass and receive Holy Communion.  But I want to insist that it is very important to attend Mass here in Asomatos and in our traditional Maronite villages as often as we possibly can.

The Catechism of the Catholic Church paragraph 2471 states: “Before Pilate, Christ proclaims that he ‘has come into the world, to bear witness to the truth.’  The Christian is not to be ashamed then of testifying to our Lord.’  In situations that require witness to the faith, the Christian must profess it without equivocation, after the example of St. Paul before his judges.”

When we think of situations throughout the world, we can easily imagine our far away brothers and sisters in Christ being put to a real test.  But we here in Asomatos we too have a test, a trial of sorts.  Will we testify to our Lord, before our neighbors?  Many who are here in this village now, are not baptized but they have a right to our testimony, our witness.  Our testimony is not political or ideological.  We are not here in an act of defiance or opposition.  We are here because we are part of the Body of Christ, and Christ is always facing the Father.  By looking at the Father with Christ, we see every person as our brother and sister.  This is why no government should ever fear the work of the Church.

Yes, we can obtain the sacraments more conveniently in our local parish churches, but if we neglect our village churches, we are neglecting all the souls who live here.  One of the concrete signs of the fruitfulness of the Sacraments is the building of human fraternity.  The whole world needs more fraternity, friendship and kindness.  Our presence here must be understood from this position.  We are here because only the Risen Christ is capable of alleviating the sufferings of wounded humanity (Pope Francis).  I firmly believe that this position will attract our young people to return to the villages.

If we make the mistake of the persons in the parable of making excuses, “the checkpoint is too long” “there are fewer and fewer people going” “it is no use” … it is because we have lost patience with God.  God is always at work, and often it is like a whisper and very silent, but He is at work.

If we abandon Asomatos, or Karpasha or Kormakitis, it will be a sign that we have grown tired of waiting for God to do something.

When we see our beloved forebears in eternity, they will be eager to see how we have spent our Christian lives.  May we not disappoint them by saying we grew tired of waiting for God to act.

May Mary, Queen of the Angels, and Queen of Asomatos open for us the door of the Holy House of Nazareth so that we may discover how a tiny house, in forgotten village can indeed, change the world.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

13η Κυριακή της Πεντηκοστής

Οι γυναίκες της Γαλιλαίας ακολουθούν τον Ιησού ( Λουκάς 8 / 1 - 15)

 

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Το ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής είναι ένα πλούσιο κείμενο που πρέπει να μελετήσουμε αργά και με προσοχή. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, υπό την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, προσπαθεί να μας διαφωτίσει σχετικά με την αποκατάσταση της Δημιουργίας που λαμβάνει χώρα με τη Λύτρωση του Ιησού Χριστού.

 

Μέχρι την έλευση του Χριστού, οι άνδρες και οι γυναίκες υπέφεραν τις συνέπειες της προπατορικής αμαρτίας στην συγκεκριμένη πραγματικότητα του φύλου τους. Οι άνδρες υπέφεραν τις συνέπειες της προπατορικής αμαρτίας από τα διαταραγμένα πάθη τους και το σκοτεινό μυαλό τους. Η κατάσταση αυτή ήταν τόσο σκοτεινή, ώστε οι άνδρες να βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο με τον εαυτό τους και με τους άλλους, δημιουργώντας κοινωνίες βασισμένες στη δουλεία και τη σκληρότητα. Στις γυναίκες, οι συνέπειες της προπατορικής αμαρτίας εκδηλώνονταν με το να τις υποτιμούν και να τις μειώνουν συστηματικά. Κατηγορούμενες για τα πάντα, οι γυναίκες πριν από την έλευση του Χριστού ζούσαν μια κολασμένη ύπαρξη, αντιμετωπίζονταν ως σκλάβες της σαρκικής ηδονής και φθηνής εργασίας. Χωρίς τον Χριστό, ο κόσμος βρισκόταν σε μια τρομερή κατάσταση. Σήμερα μιλάμε για τα πολλά πλεονεκτήματα των σύγχρονων γυναικών, αλλά μια τέτοια συζήτηση είναι δυνατή μόνο επειδή το φως του Χριστού έχει φωτίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια κατά τη διάρκεια των τελευταίων 2.000 ετών.

 

Ταυτόχρονα, ας έχουμε το θάρρος να απορρίψουμε ορισμένες ιδεολογίες που έχουν εισχωρήσει στο Σώμα του Χριστού και υπονοούν ότι οι γυναίκες και οι άνδρες είναι ακριβώς ίδιοι και ότι, για να μιλάμε για ισότητα, οι γυναίκες πρέπει να κάνουν όλα τα ίδια πράγματα με τους άνδρες. Πόσο θα γελούσαν οι πρώτες γυναίκες μαθήτριες του Χριστού με τέτοια ανοησία! Οι γυναίκες δεν είναι άνδρες και πρέπει να τους επιτρέπεται να ασκούν την ομορφιά των γυναικείων τους ιδιοτήτων στην υπηρεσία του Ευαγγελίου. Η δόξα της γυναίκας δεν είναι ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά ενός άνδρα· η δόξα της γυναίκας είναι ότι δεν έχει καμία επιθυμία να κάνει ό,τι κάνει ένας άνδρας. Ο Χριστός, το Φως μας, λάμπει φωτεινά στο μονοπάτι των σύγχρονων γυναικών, χαρίζοντάς τους τη χάρη να απορρίψουν το πνεύμα της επανάστασης και του θύματος. Στον Χριστό, η γυναίκα φωτίζεται για να δει το μονοπάτι της και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος δεν βλέπει τη λέξη «υπηρεσία» ως σκλαβιά, αλλά αντιλαμβάνεται την πλήρη σημασία της ως τρόπο ταύτισης με τον Χριστό, «ο οποίος δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει». ِΑμήν.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτων Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

13th Sunday of Pentecost

The Galilean Women Follow Jesus (Luke 8:1-15)

Dear brothers and sisters in Christ,

 

The gospel of this Sunday is a richly embroidered passage which we must meditate upon slowly and with attention. The evangelist St. Luke, under the inspiration of the Holy Spirit, seeks to enlighten us to the restoration of Creation that takes place in the Redemption of Jesus Christ.

Until the coming of Christ, men and women suffered the effects of original sin in their own gender-specific reality. Men suffered the effects of original sin by their disordered passions, and their darkened minds. So dark was this condition, that men found themselves perpetually at war with themselves and with others, crafting societies built upon slavery and cruelty. In women, the effects of original sin manifested itself in being routinely put down and diminished. Blamed for everything, women before the coming of Christ, lived a hellish existence, treated like slaves of carnal pleasure and cheap labour. Without Christ, the world was in a terrible situation. Today we speak of the many advantages of modern women, but it is only because the light of Christ has illuminated human dignity throughout the last 2,000 years that such a conversation is possible.

At the same time, let us be courageous enough to reject certain ideologies have been smuggled into the Body of Christ that imply women and men are the exact same and that in order to speak of equality, women must do all the same things as men.  How the first women disciples of Christ would have laughed at such silliness!! Women are not men and they must be allowed to exercise the beauty of their feminine qualities in the service of the gospel.

The glory of woman is not that she can do a man’s job; the glory of woman is that she has no desire to do what a man does. Christ our Light shines his light brightly upon the path of modern women, bestowing grace upon them to reject the spirit of revolution and victimhood.  In Christ, woman is illuminated to see her path and with the grace of the Holy Spirit she does not see the word service as slavery but rather discerns the full meaning of it as way to identification with Christ, “who came not to be served, but to serve”.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

12η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η πίστη της Χαναναίας γυναίκας ( Ματθαίος 15 / 21 - 28)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Σε ορισμένες μεταφράσεις του σημερινού ευαγγελίου, η πρωταγωνίστρια της

ιστορίας, η Χαναανίτισσα γυναίκα, ονομάζεται επίσης Συρο-Φοινικική

γυναίκα. Ως παιδιά της Μαρωνιτικής Εκκλησίας, είμαστε ευτυχείς που

συναντάμε αυτή τη γυναίκα. Είναι η μητέρα μας στην πίστη. Οι φοινικικές

ρίζες της, σε συνδυασμό με τη συριακή κληρονομιά της και την πίστη της στον

Χριστό, την καθιστούν την πρώτη Μαρωνίτισσα στο Ευαγγέλιο. Ο

Ευαγγελιστής Ματθαίος αποτυπώνει τέλεια την ουσία της πίστης αυτής της

γυναίκας.

1) Θα κάνει τα πάντα για τα παιδιά της. Αυτή η μητέρα δεν ζητάει τίποτα

για τον εαυτό της από τον Κύριο, αλλά για την καημένη κόρη της που

έχει κυριευτεί από δαίμονα. Για έναν Μαρωνίτη, δεν υπάρχει

μεγαλύτερη κοινότητα από την οικογένεια. Αν διαφωνήσαμε με ένα ή

δύο μέλη της οικογένειάς μας, πρέπει να προσπαθήσουμε να το

διορθώσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Το πνευματικό μας DNA είναι

τέτοιο που εκτιμά την οικογένεια πάνω από όλα. Πρέπει να κάνουμε ό,τι

μπορούμε για να επιδιορθώσουμε τους σπασμένους οικογενειακούς

δεσμούς. Και αυτή πηγαίνει ακόμη πιο μακριά: όταν πρόκειται για τη

μετάδοση της πίστης, αυτή η γυναίκα θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να

σώσει την κόρη της. Ας κάνουμε όλοι το καθήκον μας για να

βοηθήσουμε τους νέους μας να γνωρίσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού

και την καθολική μας πίστη.

Αντιλήφθηκε τον πνευματικό πόλεμο που μαίνονταν. Αυτή η υπέροχη

γυναίκα δεν έφυγε από τα προβλήματά της, αλλά πήγε κατευθείαν στον

Χριστό, επειδή αναγνώρισε ότι η ρίζα του προβλήματός της ήταν

πνευματική. Ως Μαρωνίτες, μπορούμε εύκολα να πέσουμε στον

υλικότητα των σύγχρονων μας και να πιστέψουμε ότι οι δυσκολίες μας

μπορούν να λυθούν μόνο πολιτικά ή οικονομικά. Πρέπει να είμαστε πιο

οξυδερκείς και να αναγνωρίσουμε ότι η ρίζα της παρούσας κρίσης είναι

πνευματική.

3) Είχε μια ιερή αποφασιστικότητα. Οι φοινικικές της ρίζες της έδωσαν μια

ενέργεια και μια επιμονή που δεν κατέρρευσαν μπροστά στο

φαινομενικό εμπόδιο της σιωπής του Θεού. Με «αδιάκοπη

αποφασιστικότητα» ακολούθησε τον Χριστό και δεν σταμάτησε να

ζητάει βοήθεια. Ως Μαρωνίτες, πρέπει να μάθουμε από αυτή την

πνευματική μας μητέρα να μην σταματάμε ποτέ να προσευχόμαστε,

ακόμα και αν οι προσευχές μας δεν απαντώνται αμέσως.

4) Έξυπνα μετέτρεψε την αδυναμία της σε πλεονέκτημα. Ο Χριστός της

υπενθύμισε ότι δεν ανήκε στον «εκλεκτό λαό» και ως εκ τούτου δεν

μπορούσε να έχει πρόσβαση στα θαύματα της ευσπλαχνίας Του. Αλλά αυτή

η έξυπνη γυναίκα μετέτρεψε την αδυναμία της σε πλεονέκτημα

χρησιμοποιώντας το μέσο που ο Χριστός δεν μπορούσε να αρνηθεί, την

ταπεινότητα. Ως Μαρωνίτες, ας μιμηθούμε την πνευματική μας μητέρα

ταπεινώνοντας συχνά τον εαυτό μας. Ας μην αφήσουμε την υπερηφάνεια

μας να επικρατήσει ούτε για μια στιγμή. Όταν παρακολουθείτε αυτό το

Ευαγγέλιο, ζητήστε από το Άγιο Πνεύμα να σας φωτίσει με ακόμη

περισσότερες γνώσεις για αυτή την αξιοθαύμαστη γυναίκα. Με αυτόν τον

τρόπο, θα γίνουμε όλοι καλύτεροι μαθητές του Χριστού, καλύτεροι

Μαρωνίτες. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

12th Sunday of Pentecost

The Canaanite Woman’s Faith (Matthew 15:21-28)

Dear brothers and sisters in Christ,

In some translations of the gospel of today the protagonist of the story, the Canaanite Woman, is also called the Syro-Phonecian woman. As children of the Maronite Church, we are delighted to meet this woman. She is our mother in the faith; her Phoenician roots united to her Syriac heritage united to her faith in Christ makes her the porto-Maronite, the first Maronite in the Gospel. St. Matthew perfectly captures the essence of this woman’s faith.

What does St. Matthew tell us about this Syro-Phonecian woman, this proto-Maronite believer?

1) She will do anything for her children. This mother isn’t asking Our Lord for anything for herself but for her poor daughter who has been possessed by a demon. For a Maronite, there is no greater community than that of the family. If we have had a falling out with one or two members of our family, we must try to repair it as best we can. Our spiritual DNA is one that values family above everything; we must do everything we can to repair broken family ties. And she goes further: when it comes to transmitting the faith, this woman will do whatever it takes to help save her daughter. May we all do our part to help introduce our young people to the gospel of Christ and our Catholic faith.

2) She discerned the spiritual war going on. This wonderful woman didn’t run away from her problems but went to straight to Christ because she identified that the root of her problem was spiritual.

As Maronites, we can easily fall into the materialism of our contemporaries and think our difficulties can only be solved politically, or economically. We need to be more discerning and recognize the root of our present crisis is spiritual.

3) She had a holy determination. Her Phoenician roots gave her an energy and persistence that didn’t collapse in face of the apparent obstacle of God’s silence. With a ‘dogged determination’ she followed Christ and did not relent from asking for help. As Maronites, we must learn from this spiritual mother of ours to never cease praying even if our prayers are not immediately answered.

4) She cleverly turned her weakness to her advantage. Christ reminded her that she was not part of the ‘chosen people’ and therefore unable to access his miracles of mercy. But this clever woman turned her weakness to her advantage by using the currency that Christ could not refuse, humility. As Maronites lets imitate our spiritual mother by humbling ourselves often. Let us not let our pride have an easy time even for a single moment.

When you sit with this Gospel, ask the Holy Spirit to enlighten you with even more insights about this remarkable woman. In doing so, we will all become better followers of Christ, better Maronites.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

Eleventh Sunday of Pentecost

Jesus and Zacchaeus the Tax Collector St. Luke 19:1-10 (Sunday August 17, 2025)

Today, the Holy Spirit opens for us a delightful event in the public life of Jesus Christ: Zacchaeus, a tax collector, who was determined to see Christ but was unable, because of the crowds, and his own physical limitations – he was short, so he climbed a Sycamore tree to catch a glimpse of this marvellous preacher. His astonishment must have been limitless when Christ caught sight of him and spoke kindly to him and invited himself to dinner at his house.

In first-century Palestine, the tax collector was a despised figure. Hired by the Romans to collect the taxes on the native population, the Romans made no objections to the personal enrichment of the tax collector as he added his own personal tax on the official tax. This made the tax collector loathsome and detested by the population. As perfect God and perfect man, Christ was not unaware of this taboo. Amazingly however, Christ seemed to be perfectly at ease with these characters, even calling a tax collector, St. Matthew to be part of the 12 apostles. Christ did not just merely tolerate these individuals but seemed to go out of his way to engage with them and include them in his work of Redemption.

Our Lord wanted to use their expertise in economic matters to explain in human terms what would be the spiritual economy of His Redemption. Everybody knows that if you spend money on something you should receive value in return. And this is something for each of us to meditate upon in the coming days: God does owe a reward to his faithful servants, because this has pleased God to offer such a reward.  He has not only offered it, but he has also promised it. It is His Will that virtuous living and child-like faith should result in eternal happiness and deliberate wickedness in eternal misery.  In His crazy love for His creatures, God has put Himself in debt because that is His Will.

Let’s spend this week thinking about the rewards that God has promised us if we spend ourselves in virtuous living.  Such beautiful thoughts will move us to become big spenders in this economy of Christ.

+Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus