Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Αλλά ο Συνήγορος, το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, θα σας διδάξει τα πάντα και θα σας θυμίσει όλα όσα σας είπα».

Βεβαίως, ως Καθολικοί, έχουμε την τεράστια παρηγοριά της καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος στη διδακτική εξουσία της Εκκλησίας, την οποία αποκαλούμε Ιερό Διδασκαλείο. Το Διδασκαλείο (Magisterium) προέρχεται από το λατινικό magister, δάσκαλος, και σημαίνει την εξουσία να διδάσκει. Η εξουσία αυτή δόθηκε στους αποστόλους του Χριστού απευθείας από τον Χριστό και επιβεβαιώθηκε την Πεντηκοστή από το Άγιο Πνεύμα. Τώρα, στο σώμα της Εκκλησίας, μια ζωντανή Πεντηκοστή που υπάρχει, το Ιερό Διδασκαλείο έχει τέσσερις εκδηλώσεις: 1)ο Πάπας έχει το μοναδικό χάρισμα να διδάσκει αλάθητα για θέματα πίστης και ηθικής, 2)ο Πάπας και οι αντιπρόσωποί του (η Ρωμαϊκή Κουρία) μπορούν να διδάσκουν και να καθοδηγούν σε πολλά σύγχρονα ηθικά διλήμματα, 3)ο Πάπας με τους επισκόπους (διδάσκουν μέσω συνόδων και συμβουλίων) και 4)οι λαϊκοί αποτελούν μέρος του Διδασκαλείου μέσω αυτού που ονομάζεται «αίσθηση της πίστης», η οποία χαρακτηρίζεται από την ενστικτώδη αίσθηση ενός λαϊκού για το τι είναι Καθολικό. Το Διδασκαλείο (Magisterium) είναι ένα έργο του Αγίου Πνεύματος που έχει συμπληρωματικές και αρμονικές εκφράσεις. Από αυτή την άποψη, έχουμε τη μεγάλη βοήθεια της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας που δημοσιεύθηκε από τον Άγιο Ιωάννη Παύλο Β' το 1993. Σας ενθαρρύνω, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών σας διακοπών, να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να διαβάσετε την Κατήχηση, ώστε να παραμείνετε ενήμεροι στα πολλά πιεστικά ηθικά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε.

Η πίστη μας δεν είναι απλώς μια συναισθηματική εμπειρία, ένα θρησκευτικό συναίσθημα ή απλώς μια πολιτιστική διακόσμηση. Η Καθολική πίστη έχει ένα στιβαρό περιεχόμενο που τρέφει το μυαλό, επειδή είναι λογικό και συνεκτικό. Αν δεν δώσουμε στους νέους μας την ασφάλεια της λογικής της πίστης μας, μεταδίδοντάς τους το περιεχόμενο της πίστης μας, αν δεν καταβάλλουμε προσπάθεια να τους καθοδηγήσουμε να γνωρίζουν πώς να αντιδρούν στους πειρασμούς, να παίρνουν καλές και ορθές αποφάσεις, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει αν οι νέοι μας επιλέξουν να εγκαταλείψουν την Εκκλησία και να επιδοθούν σε εσωτεριστικές πνευματικότητες.

Η Μαρωνιτική Εκκλησία ονομάζει την περίοδο μετά την Πεντηκοστή, Κυριακές μετά την Πεντηκοστή. Ας επωφεληθούμε από αυτή την όμορφη περιγραφή, γνωρίζοντας το Άγιο Πνεύμα, υποκύπτοντας στη φωνή Του μέσω της ανάγνωσης και της μελέτης της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών

Dear brothers and sisters in Christ,

“But the Advocate, the Holy Spirit, whom the Father will send in my name, will teach you everything, and remind you of all that I have said to you.”

Certainly, as Catholics, we have the immense consolation of the guidance of the Holy Spirit in the teaching authority of the Church, which we call the Sacred Magisterium.  Magisterium comes from the Latin magister, a master, and signifies the authority to teach.  The apostles of Christ were given this authority directly from Christ and it was confirmed at Pentecost by the Holy Spirit.  Now, in the body of the Church, a living Pentecost exist, the Sacred Magisterium has four manifestations: 1) the pope has the unique charism of teaching infallibly on matters of faith and morals, 2) the pope and his delegates (the Roman curia) can teach and guide on many modern moral dilemmas, 3) the pope with the bishops (teaching through synods and councils) 4) and the laity which forms a part of the Magisterium through what is called ‘the sense of the faith’ which is characterized by the laity’s instinctive sense of what is Catholic. The Magisterium than is a work of the Holy Spirit which has a complimentary and harmonious expression.  In this regard, we have the great help of the Catechism of the Catholic Church published by St. John Paul II in 1993.  I encourage you, during your summer holidays to spend some time reading the Catechism so as remain up to date in the many pressing moral question that we face.

Our faith is not just an emotional experience, a religious feeling or simply a cultural decoration.  The Catholic faith has a robust content that nourishes the mind because it is logical and coherent.  If we do not give our young people the security of the reasonableness of our faith, by imparting to them the content of our faith, if we do not make an effort to guide them to know how to react to temptations, to make good and correct decisions, it should not surprise us if our young people choose to abandon the Church and indulge in the esoteric spiritualities.

The Maronite Church calls the period after Pentecost, the Sundays after Pentecost.  Let us take advantage of this beautiful description by getting to know the Holy Spirit, by yielding to His voice through the reading and studying of the Catechism of the Catholic Church.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

“I will not leave you orphaned; I am coming to you. In a little while the world will no longer see me, but you will see me; because I live, you also will live.”
The Maronite Church receives today’s precious feast from the Roman Church: the feast of the Most Holy Body and Blood of Christ. From the earliest centuries, Christians have looked for ways to express their faith in the Most Holy Eucharist, even outside of the celebration of the Divine Liturgy. The Fourth Lateran Council (1215) reaffirmed the doctrine of the real presence of Christ in the Eucharist, condemning the teachings of Berengarius of Tours – who denied this presence – and stressed the need to adore Christ in the Blessed Sacrament.
The beautiful devotions to Christ in the Blessed Sacrament which flowed from the Roman Church were often the result of the controversies and heresy. The Maronite Church which always held the true faith of the Church of Christ’s Real Presence did not suffer such controversies. Our Maronite forebears, suffering under extreme persecution joyfully received the exquisite manifestations of faith in the Eucharist that had developed in the Roman Church: visits to the Blessed Sacrament, perpetual adoration, benediction, processions, the beauty of the Tabernacle and its veiling and so many other marks of adoration. All these wonderful expressions compliment the Maronite faith in the Eucharist which is manifested by silence, adoration and monastic dedication.
Today, the Maronite Church of Cyprus must rewaken a spirit of adoration before the Eucharistic mystery. St. John XXIII recalling the Eucharistic piety of the St. Jean Marie Vianney, said that “nothing can replace silent and prolonged prayer before the altar.
Adoration of Jesus, our God; thanksgiving, reparation for our faults and for those of men, supplication for the many intentions entrusted to him, all lead (…) to a greater love for the Divine Master.”
All our problems, all our difficulties, in our personal lives, in our families, in our community, in our villages and in our nation of Cyprus can and will be solved only with silent and prolonged prayer before Jesus in His Eucharistic mystery.
“May our adoration never cease!” – St. John Paul II

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Δεν θα σας αφήσω μόνους- έρχομαι σε σας. Σε λίγο ο κόσμος δεν θα με βλέπει πια, αλλά εσείς θα με βλέπετε- επειδή εγώ ζω, θα ζείτε και εσείς.»

Η Μαρωνιτική Εκκλησία δέχεται τη σημερινή λαμπρή εορτή από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία: την εορτή του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού. Από τους πρώτους αιώνες, οι Χριστιανοί αναζητούσαν τρόπους να εκφράσουν την πίστη τους στην Πανάχραντη Θεία Ευχαριστία, ακόμη και εκτός της τέλεσης της Θείας Λειτουργίας. Η Τέταρτη Σύνοδος του Λατερανού (1215) επιβεβαίωσε το δόγμα της πραγματικής παρουσίας του Χριστού στη Θεία Ευχαριστία, καταδικάζοντας τις διδασκαλίες του Βερεγγάριου της Τουρ - ο οποίος αρνιόταν αυτή την παρουσία - και τόνισε την ανάγκη να λατρεύουμε τον Χριστό στο Ευλογημένο Μυστήριο.

Οι όμορφες λατρευτικές εκδηλώσεις προς τον Χριστό στο Ευλογημένο Μυστήριο, οι οποίες απορρέουν από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία, ήταν συχνά το αποτέλεσμα των αντιπαραθέσεων και των αιρέσεων. Η Μαρωνίτικη Εκκλησία, η οποία πάντοτε κρατούσε την αληθινή πίστη της Εκκλησίας της Πραγματικής Παρουσίας του Χριστού, δεν υπέστη τέτοιες αντιπαραθέσεις. Οι Μαρωνίτες πρόγονοί μας, που υπέφεραν κάτω από ακραίους διωγμούς, δέχονταν με χαρά τις εξαίσιες εκδηλώσεις της πίστης στην Θεία Ευχαριστία που είχαν αναπτυχθεί στη Ρωμαϊκή Εκκλησία: επισκέψεις στα Άχραντα Μυστήρια, αέναη λατρεία, ευλογία, λιτανείες, την ομορφιά της σκηνής και την κάλυψή της και τόσα άλλα σημάδια λατρείας. Όλες αυτές οι θαυμάσιες εκφράσεις συμπληρώνουν τη μαρωνιτική πίστη στην Θεία Ευχαριστία, η οποία εκδηλώνεται με τη σιωπή, τη λατρεία και τη μοναστική αφοσίωση.

Σήμερα, η Μαρωνιτική Εκκλησία της Κύπρου πρέπει να αναζωπυρώσει το πνεύμα της λατρείας προς το ευχαριστιακό μυστήριο. Ο Άγιος Ιωάννης XXIII υπενθυμίζοντας την ευχαριστιακή ευσέβεια του Αγίου Ζαν Μαρί Βιαννέι, είπε ότι «τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σιωπηλή και παρατεταμένη προσευχή μπροστά στην Αγία Τράπεζα.
Η λατρεία του Ιησού, του Θεού μας- η Ευχαριστία, η εξιλέωση για τα σφάλματά μας και για τα σφάλματα των ανθρώπων, η ικεσία για τις πολλές προθέσεις που του εμπιστεύονται, όλα οδηγούν (...) σε μεγαλύτερη αγάπη για τον Θείο Διδάσκαλο.»
Όλα τα προβλήματά μας, όλες οι δυσκολίες μας, στην προσωπική μας ζωή, στην οικογένειά μας, στην κοινότητά μας, στα χωριά μας και στο έθνος μας την Κύπρο, μπορούν και θα λυθούν μόνο με σιωπηλή και παρατεταμένη προσευχή ενώπιον του Ιησού στο Eυχαριστιακό Του μυστήριο.

«Είθε η λατρεία μας να μη σταματήσει ποτέ!» - Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών

Dear brothers and sisters in Christ,

There was a lovely church, built in the early years of the 20th century by fervent Irish immigrants, in the suburbs of Buffalo, New York, during that city’s rapid and roaring industrialisation. The church was called Blessed Trinity parish on Leroy Avenue. It may be closed now, swallowed up by changing demographics of Buffalo, but it was a remarkable church on many levels. All the bricks were hand-made, and the style was a rebirth of the 14th century Florentine style of architecture. The interior was unmatched in its originality. The floors, the walls, the ceiling, the pews and kneelers were individually decorated with precision and detail of every kind of flora and fauna known to man. Stepping into the church, one felt one had entered a laboratory of science. Presiding serenely over this explosion of detail was a magnificent icon of the Blessed Trinity on the high altar.

The church was built and decorated in the shadow of the infamous American court case called the Skopes Monkey Trial (1925) in which Darwinism was imposed upon the unwitting American people. Under the title of science, the false religion of Charles Darwin and his claim (without any proof or evidence!) that the existence and immense variety of life on this planet is purely the result of random chance and natural selection, and that the human race is essentially nothing more than gorillas with better hygiene, was imposed upon the American people. Amazingly, these poor Irish labourers fought back against this tyrannical engineering, not with arguments but with beauty. With an effort that involved every single person living in the geographical boundaries of that parish, each person contributed in some way to producing this exquisite piece of truth and beauty. Old men and women held the stencils for the artists; children gave their pennies for the tiles, men and women hurried to the site after working in the factories to help paint and draw by the light of lamps and candles. All this was done during the great Depression (1929-1934) which saw countless people thrown out of work. The church became a source of labour and resources for those who had nothing.

On this beautiful feast of the Blessed Trinity, I wish to invite you to enter this theatre of war, since the same outlandish claims of Charles Darwin hold power everywhere.
Every Catholic is free to accept any good scientific evidence which points to the age of the universe and the development or evolution of the human body, but we are not free to accept the pseudo-religion of Darwin which denies the divine work of creation. The feast of the Holy Trinity, which celebrates the divine origins of Creation and Redemption is an essential day, which must be repeated every day until this false idea is ground to dust and dispersed to the winds.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Υπήρχε μια υπέροχη εκκλησία, που χτίστηκε στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα από ένθερμους Ιρλανδούς μετανάστες, στα προάστια του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, κατά τη διάρκεια της ταχείας και ραγδαίας εκβιομηχάνισης της πόλης αυτής. Η εκκλησία ονομαζόταν ενορία της Ευλογημένης Τριάδας στη Λεωφόρο Leroy. Μπορεί τώρα να είναι κλειστή, να την έχει καταπιεί η μεταβαλλόμενη δημογραφία του Μπάφαλο, αλλά ήταν μια αξιόλογη εκκλησία σε πολλά επίπεδα. Όλα τα τούβλα ήταν χειροποίητα, και το στυλ ήταν μια αναγέννηση του φλωρεντινού αρχιτεκτονικού στυλ του 14ου αιώνα.  Το εσωτερικό ήταν απαράμιλλο στην πρωτοτυπία του. Τα δάπεδα, οι τοίχοι, η οροφή, τα στασίδια και τα καθίσματα ήταν ξεχωριστά διακοσμημένα με ακρίβεια και λεπτομέρεια κάθε είδους γνωστής στον άνθρωπο φυτικής και ζωικής πανίδας. Μπαίνοντας στην εκκλησία, ένιωθε κανείς ότι είχε εισέλθει σε ένα εργαστήριο της επιστήμης. Σε αυτή την έκρηξη λεπτομέρειας προΐστατο γαλήνια μια υπέροχη εικόνα της Αγίας Τριάδας στην Αγία Τράπεζα.

Η εκκλησία χτίστηκε και διακοσμήθηκε στη σκιά της διαβόητης αμερικανικής δικαστικής υπόθεσης που ονομάστηκε Δίκη των Πιθήκων (1925), κατά την οποία ο δαρβινισμός επιβλήθηκε στον ανυποψίαστο αμερικανικό λαό. Υπό τον τίτλο της επιστήμης, επιβλήθηκε στον αμερικανικό λαό η ψεύτικη θρησκεία του Κάρολου Δαρβίνου και ο ισχυρισμός του (χωρίς καμία απόδειξη ή στοιχείο!) ότι η ύπαρξη και η τεράστια ποικιλία της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη είναι καθαρά το αποτέλεσμα της τυχαίας τύχης και της φυσικής επιλογής και ότι η ανθρώπινη φυλή δεν είναι ουσιαστικά τίποτα περισσότερο από γορίλες με καλύτερη υγιεινή.

Είναι εκπληκτικό ότι αυτοί οι φτωχοί Ιρλανδοί εργάτες αντιστάθηκαν σε αυτή την τυραννική μηχανική, όχι με επιχειρήματα αλλά με ομορφιά. Με μια προσπάθεια στην οποία συμμετείχε κάθε άτομο που ζούσε στα γεωγραφικά όρια εκείνης της ενορίας, ο καθένας συνέβαλε με κάποιο τρόπο στην παραγωγή αυτού του εξαίρετου έργου αλήθειας και ομορφιάς.  Γέροι και γυναίκες κρατούσαν τα μολύβια για τους καλλιτέχνες, τα παιδιά έδιναν τις δεκάρες τους για τα κεραμίδια, άνδρες και γυναίκες έσπευσαν στο χώρο μετά τη δουλειά τους στα εργοστάσια για να βοηθήσουν στο βάψιμο και το σχέδιο υπό το φως των λαμπτήρων και των κεριών. Όλα αυτά έγιναν κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης (1929-1934), η οποία οδήγησε αμέτρητους ανθρώπους στην ανεργία. Η εκκλησία έγινε πηγή εργασίας και πόρων για όσους δεν είχαν τίποτα.

Σε αυτή την όμορφη γιορτή της Αγίας Τριάδας, θα ήθελα να σας προσκαλέσω να εισέλθετε σε αυτό το θέατρο του πολέμου, καθώς οι ίδιοι εξωφρενικοί ισχυρισμοί του Κάρολου Δαρβίνου κατέχουν παντού την εξουσία. Κάθε Καθολικός είναι ελεύθερος να δεχτεί κάθε καλή επιστημονική απόδειξη που δείχνει την ηλικία του σύμπαντος και την ανάπτυξη ή την εξέλιξη του ανθρώπινου σώματος, αλλά δεν είμαστε ελεύθεροι να δεχτούμε την ψευδοθρησκεία του Δαρβίνου που αρνείται το θεϊκό έργο της δημιουργίας. Η γιορτή της Αγίας Τριάδας, η οποία γιορτάζει τη θεία προέλευση της Δημιουργίας και της Λύτρωσης, είναι μια ουσιαστική ημέρα, η οποία πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε μέρα μέχρι αυτή η ψευδής ιδέα να γίνει σκόνη και να διασκορπιστεί στους ανέμους. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ευλογημένη και ευτυχισμένη γιορτή της Πεντηκοστής σε εσάς και την οικογένειά σας.

O σπουδαίος λειτουργικός κύκλος του χριστιανικού ημερολογίου φτάνει στην κορύφωσή του με αυτή την ένδοξη γιορτή, τα γενέθλια της Εκκλησίας και την αποκάλυψη του Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Πνεύματος. Μέσω της Θείας Λειτουργίας εκπαιδευόμαστε, εβδομάδα με εβδομάδα, πάνω στην αποστολή του Υιού, του Λόγου που έλαβε σάρκα, του Λόγου που στάλθηκε από τον Πατέρα. Αλλά σε αυτή τη σημερινή γιορτή, τόσο γεμάτη λαμπρότητα και χαρά, αναγνωρίζουμε ότι όταν ο Πατέρας στέλνει τον Λόγο Του, στέλνει πάντα και την Πνοή Του (CCC #689). Όταν λέμε κάτι σε κάποιον, τα λόγια βγαίνουν από το στόμα μας, συνοδευόμενα από την αναπνοή μας. Αυτό συμβαίνει μέσα μας ανεπαίσθητα, χωρίς να παράγει κανένα αποτέλεσμα. Αλλά η Πνοή του Θεού είναι ένα Θεϊκό Πρόσωπο, και το Άγιο Πνεύμα, βγαίνει και προχωρεί και συνοδεύει τον Λόγο Του. Είναι φωτιά, είναι νερό, είναι ζωή. Οι τίτλοι και τα σύμβολα του Αγίου Πνεύματος είναι άφθονα και αποκαλυπτικά, διότι κανένας τίτλος δεν εκφράζει πλήρως το Πρόσωπό Του ή την αποστολή Του (CCC #691). Με τη χάρη του, το Άγιο Πνεύμα είναι το πρώτο που ξυπνάει την πίστη μέσα μας και μας μεταδίδει τη νέα ζωή, η οποία είναι να «γνωρίσουμε τον Πατέρα και αυτόν που έστειλε, τον Ιησού Χριστό» (CCC #684).

Ζητώ από το Άγιο Πνεύμα να μας δώσει τη χάρη να εισέλθουμε στην Καρδιά του Χριστού. Το κάνω αυτό, γιατί η μικρή μας Μαρωνιτική Εκκλησία στην Κύπρο έχει μεγάλη ανάγκη από αυτή τη χάρη. Επειδή είναι έργο του Αγίου Πνεύματος να μας ενώνει με τον Χριστό, ας ανοίξει τις καρδιές μας ο ένας στον άλλο.
«Μόνο ξεκινώντας από την καρδιά, οι κοινότητές μας θα καταφέρουν να ενώσουν και να συμφιλιώσουν τα διαφορετικά μυαλά και τα διαφορετικά θελήματα, ώστε το Πνεύμα να μας καθοδηγήσει στην ενότητα ως αδελφούς και αδελφές.
Η συμφιλίωση και η ειρήνη γεννιούνται επίσης από την καρδιά. Η καρδιά του Χριστού είναι η «έκσταση», το άνοιγμα, το δώρο και η συνάντηση. Μέσα σε αυτή την καρδιά, μαθαίνουμε να σχετιζόμαστε μεταξύ μας με υγιείς και ευτυχισμένους τρόπους και να οικοδομούμε σε αυτόν τον κόσμο τη βασιλεία του Θεού της αγάπης και της δικαιοσύνης. Οι καρδιές μας, ενωμένες με την Καρδιά του Χριστού, είναι ικανές να επιτελέσουν αυτό το κοινωνικό θαύμα». #28, Dilexit Nos, Πάπας Φραγκίσκος. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών