Category: Archbishop’s Teaching

Dear brothers and sisters in Christ,

“O Christ our God, when you reward those at your right hand and judge those at your left, may the faithful departed , who were clothed in you at baptism and received your Body and Blood as blessed Food on the path to eternity be worthy to meet you with radiant faces.” – HESED

The Sunday that precedes the Clean Monday, the beginning of the Great Lent, is, for the Maronite Church, dedicated to prayer for all the Faithful Departed. We believe that those who have died in the state of grace and friendship with God, but not having sufficiently atoned for their sins are now undergoing the merciful purification of Purgatory, and we who are still on pilgrimage can help them by our prayers, sacrifices and above all the offering of the Holy Mass, the Divine Liturgy. This doctrine is from the apostles who were formed and taught by Christ and it is also a precious inheritance from the liturgy of the Old Testament Temple.

There will come a time when no one will remember your mother, father, brother or sister. As time goes by, fewer and fewer of your descendants will even know their name. This is why we must take advantage of “today” and pray for our beloved relatives and friends. I encourage everyone to have Masses offered for the beloved dead. Someday you and I will need Masses for ourselves. It may be that we will have a long and painful Purgatory. We believe that in so far as we have been generous in our prayers and Masses for the souls in Purgatory, we can hope and expect the same help for ourselves if and when we need it. In the spiritual economy of Christ, no good deed goes unrewarded.

In the Maronite Archeparchy we are blessed with many faithful priests. When you have a Mass offered, it is customary to offer a stipend, a monetary donation. You are not “buying” a Mass, but rather you are making an offering for the support of the priest and the care of the Church.
On this Sunday I want to remind you how necessary it is to pray for the faithful departed and to clarify that the Mass offering is not the buying or selling of a spiritual good, but is simply a voluntary contribution for the support of priests and the upkeep of the Church. On behalf of our priests, I thank you for your support, and ask you for your continued support.

Catechism of the Catholic Church #1031

The Church gives the name Purgatory to this final purification of the elect, which is entirely different from the punishment of the damned. The Church formulated her doctrine of faith on Purgatory especially at the Councils of Florence and Trent. The tradition of the Church, by reference to certain texts of Scripture, speaks of a cleansing fire:

“As for certain lesser faults, we must believe that, before the Final Judgement, there is a purifying fire. He who is truth says that whoever utters blasphemy against the Holy Spirit will be pardoned neither in this age nor in the age to come. From this sentence we understand that certain offences can be forgiven in this age, but certain others in the age to come.” – St. Gregory the Great

+Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Κύριε Ιησού, πολύτιμος στα μάτια Σου είναι ο θάνατος των δικαίων Σου.  Μακάριοι είναι αυτοί και όλοι οι άγιοί Σου, οι οποίοι από την παιδική τους ηλικία διατηρούν το σώμα και την ψυχή τους αγνά. Είναι σαν ευωδιαστό θυμίαμα μπροστά Σου». – Ramsho

Τις εβδομάδες που προηγούνται της Μεγάλης και Αγίας Σαρακοστής, η Μαρωνιτική Εκκλησία ορίζει τρεις Κυριακές αφιερωμένες σε ειδικές εκδηλώσεις μνήμης.  Αυτή την Κυριακή γιορτάζουμε και τιμούμε το έργο του Αγίου Πνεύματος στο Σώμα του Χριστού, διαμορφώνοντας όμορφα αγίους άνδρες και γυναίκες σε κάθε γενιά, διαμορφώνοντας αγίους ως λαμπρά αντίγραφα του Ιησού Χριστού.  Οι καλοί μας φίλοι, οι άγιοι μας εμψυχώνουν στη μεγάλη μας μάχη για την αγιότητα και την αποστασία.  Δεν αναπαύονται σε γλυκιά αδιαφορία, αλλά επειδή έζησαν τη φιλανθρωπία σε ηρωικό βαθμό σε αυτή τη ζωή, τη ζουν τώρα, ακόμη πιο γενναιόδωρα στην αιωνιότητα. Αν σε αυτή τη ζωή «έντυναν τους γυμνούς, τάιζαν τους πεινασμένους και επισκέπτονταν τους φυλακισμένους», το κάνουν τώρα, στην αιωνιότητα, με ακόμη μεγαλύτερη αθλητικότητα.  Απαλλαγμένοι από τα όρια αυτής της πεσμένης κατάστασης, τώρα μπορούν πραγματικά να μας βοηθήσουν. Ας αγαπήσουμε τους αγίους!

Και για να μην μας κατηγορήσει κανείς ότι η αγάπη μας για τους αγίους μας αποσπά από τον Ιησού Χριστό, υποστηρίζουμε ότι κάθε άγιος είναι ένα πορτραίτο του Χριστού.

Το Άγιο Πνεύμα είναι ο μεγάλος αγιογράφος που φέρνει τον Χριστό κοντά μας αναδεικνύοντας αγίους που ζουν τη ζωή Του και μοιράζονται την αγάπη Του. Σε κάθε άγιο ρίχνουμε μια ματιά στο Άγιο Πρόσωπό Του.

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #828

Με την αγιοποίηση ορισμένων πιστών, δηλαδή με την επίσημη διακήρυξη ότι άσκησαν ηρωική αρετή και έζησαν με πίστη στη χάρη του Θεού, η Εκκλησία αναγνωρίζει τη δύναμη του Πνεύματος της αγιότητας μέσα της και στηρίζει την ελπίδα των πιστών προτείνοντάς τους, τους αγίους ως πρότυπα και μεσίτες.  Οι άγιοι υπήρξαν πάντοτε η πηγή και η αφετηρία της ανανέωσης στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της Εκκλησίας.  Πράγματι, η αγιότητα είναι η κρυφή πηγή και το αλάθητο μέτρο της αποστολικής της δραστηριότητας και του ιεραποστολικού της ζήλου». Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Lord Jesus, precious in your eyes is the death of your righteous ones. Blessed are they and all your saints, who since their childhood, have kept their bodies and souls pure. They are like fragrant incense in your presence.” – Ramsho

In the weeks leading up to the Great and Holy Lent, the Maronite Church sets aside three Sundays of special commemoration.

This Sunday we celebrate and venerate the work of the Holy Spirit in the Body of Christ, by beautifully crafting holy men and women in every generation, by fashioning saints as splendid copies of Jesus Christ.  Our good friends, the saints cheer us on in our great battle for holiness and apostolate.  They do not repose in sweet indifference, but because they lived charity to a heroic degree in this life, they live it now, even more generously in eternity. If, in this life, they ‘clothed the naked, fed the hungry, and visited those in prison’ they do so now, in eternity, with an even greater athleticism.  Freed from the boundaries of this fallen condition, now they can really help us. Let us love the saints!

And lest anyone accuse us of being distracted from Jesus Christ by our love for the saints, we assert that every saint is a portrait of Christ. It is the Holy Spirit who is the great iconographer who brings Christ close by raising up saints who live His life and share His love. In every saint we catch a glimpse of His Holy Face.

Catechism of the Catholic Church #828

By canonizing some of the faithful, i.e., by solemnly proclaiming that they practiced heroic virtue and lived in fidelity to God’s grace, the Church recognizes the power of the Spirit of holiness within her and sustains the hope of believers by proposing the saints to them as models and intercessors.

The saints have always been the source and origin of renewal in the most difficult moments in the Church’s history.  Indeed, holiness is the hidden source and infallible measure of her apostolic activity and missionary zeal.”

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ευλογημένος είσαι, Άγιε Μάρωνα, γιατί έγινες προσευχή στα χείλη των πιστών και ζωντανό παράδειγμα για τους ανθρώπους που φέρουν το όνομά σου και θα είναι γνωστοί ως Μαρωνίτες μέχρι το τέλος του κόσμου».  - Ramsho

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ένας πρώτος Πατέρας της Εκκλησίας, άκουσε για την ιερή ζωή της προσευχής και τα θαύματα του Αγίου Μάρωνα. Ο Άγιος Ιωάννης του ζήτησε την προσευχή και την ευλογία του. Η προσευχή του δίκαιου ανθρώπου επιτυγχάνει πολλά (Ιακ. 5:16). Είναι το πιο λογικό και εύλογο πράγμα να ζητάμε από τους φίλους του Θεού να Του μιλήσουν για λογαριασμό μας. Ο Θεός χαίρεται με τέτοια ταπεινότητα και αδελφοσύνη.

Η Εκκλησία, ενώ αναγνωρίζει την επείγουσα ανάγκη των εξωτερικών έργων ... διδασκαλία, κήρυγμα, φροντίδα για τους φτωχούς, βοήθεια στους ασθενείς και τόσα άλλα έργα ... συνεχίζει να επιθυμεί και να υποστηρίζει το ουσιαστικό έργο εκείνων των θρησκευόμενων που διαμορφώνουν αυτό που ονομάζεται ασκητική ζωή, αφιερωμένοι στο εσωτερικό αποστολικό έργο. «Τα θρησκευτικά τάγματα που είναι αφιερωμένα στην περισυλλογή είναι, κατά κάποιο τρόπο, απαραίτητα για την Εκκλησία». (Ομιλία του Πάπα Πίου ΧΙΙ, 8 Δεκεμβρίου 1950).

Η Εκκλησία περνάει μια δύσκολη περίοδο, και αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν τόσο λίγες κλίσεις για το έργο της εσωτερικής αποστολής. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος νίκησε τους εχθρούς του με τις προσευχές του Αγίου Μάρωνα. Χρειαζόμαστε στις μέρες μας πολύ περισσότερες κλίσεις, οι οποίες όπως ο Άγιος Μάρωνας αφιερώνονται σε μια ζωή κρυφής αυτοθυσίας για να λάβουν από τον Θεό όλες τις χάρες που επιθυμεί να δώσει στην Εκκλησία.  Όσο πιο αγία είναι μια ψυχή, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιρροή που ασκεί στην Εκκλησία.

«Καταλαβαίνω ότι μόνο η αγάπη προσδίδει ζωή σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας, έτσι ώστε αν η αγάπη ποτέ αποτύγχανε, οι απόστολοι δεν θα κήρυτταν πλέον το Ευαγγέλιο και οι μάρτυρες θα αρνούνταν να χύσουν το αίμα τους. Αντιλαμβάνομαι ότι η αγάπη περιλαμβάνει κάθε κλίση, ότι η αγάπη είναι τα πάντα, ότι η αγάπη είναι αιώνια, φτάνει στους αιώνες και εκτείνεται σε όλα τα έσχατα όρια της γης». - Αγία Τερέζα του Παιδιού Ιησού Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Blessed are you, Saint Maron, for you became a prayer on the lips of the faithful, and a living example for the people who bear your name and will be known as Maronites to end of the age.” - Ramsho
St. John Chrysostom an early Father of the Church heard of the holy life of prayer and miracles of St. Maron. St. John asked him for his prayer and blessing. The prayer of the just man obtains much (James 5:16). It is the most sensible and reasonable thing to do, to ask God’s friends to speak to Him on our behalf. God rejoices in such humility and fraternity.
The Church, while recognizing the urgent need of exterior works … teaching, preaching, care for the poor, helping the sick, and so many other works …continues to desire and support the essential work of those religious who form what is called the contemplative life, consecrated to the interior apostolate. “The religious orders which are vowed to contemplation are, in certain way, necessary to the Church.” (Address of Pius XII, December 8, 1950).
The Church is going through a difficult time, and it may be because there are so few vocations to the work of the interior apostolate. St. John Chrysostom triumphed over his enemies by the prayers of St. Maron. We need in our day many more vocations, who like St. Maron consecrate themselves to a life of hidden immolation in order to obtain from God all the graces that He desires to give to the Church. The holier a soul is, the greater is the influence that it exercises in the Church.
“I understand that love alone imparts life to all the members of the Church, so that should love ever fail, apostles would no longer preach the Gospel, and martyrs would refuse to shed their blood. I realize that love includes every vocation, that love is all things, that love is eternal, reaching down through the ages and stretching to all the uttermost limits of the earth.” – St. Therese of the Child Jesus

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Τώρα, Χριστέ ο Θεός μας, σε ικετεύουμε, με την ευωδία αυτού του θυμιάματος, να μας χαρίσεις, σε αυτή την ιερή γιορτή, μια βαθιά κατανόηση του σχεδίου της σωτηρίας σου». – ΣΕΔΡΟ

Η σημερινή γιορτή είναι γιορτή τόσο του Ιησού όσο και της Μαρίας: του Ιησού, ο οποίος παρουσιάζεται από τη Μητέρα Του στο ναό, σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή Του σύμφωνα με το νόμο του Μωυσή- και της Μαρίας, επειδή υποτάσσεται σε μια τελετή εξαγνισμού που προβλέπεται από το νόμο του Μωυσή.

Για να γιορτάσουμε αυτή τη γιορτή πιο κατάλληλα, η μαρωνίτικη λειτουργία ευλογεί τα κεριά και μας τα δίνει. Το αναμμένο κερί είναι ένα σύμβολο της χριστιανικής ζωής, της πίστης και της χάρης που πρέπει να λάμπει στην ψυχή μας. Όπως ένα ξαφνικό αεράκι μπορεί να σβήσει ένα κερί, έτσι και εμείς μπορούμε να χάσουμε τη χάρη του Θεού από τον εγωισμό και την αδυναμία μας.

Πόσο όμορφη είναι η Μητέρα του Θεού αυτή την ημέρα της γιορτής! Παρόλο που ήξερε ότι ήταν παρθένα, βάζει τον εαυτό της στο επίπεδο όλων των άλλων μητέρων και στέκεται μαζί τους, περιμένοντας ταπεινά τη σειρά της, κρατώντας «ένα ζευγάρι τρυγόνια», την προσφορά των φτωχών. Βλέπουμε τον Ιησού και τη Μαρία να υποτάσσονται σε νόμους από τους οποίους δεν δεσμεύονται- ο Ιησούς δεν χρειάζεται να λυτρωθεί, ούτε η Μαρία να εξαγνιστεί. Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή, ας διδαχθούμε ξανά το μάθημα της ταπεινοφροσύνης και του σεβασμού του νόμου του Θεού.

Μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, του επόμενου μήνα ή του επόμενου έτους να συναντήσουμε κάποιον νόμο που απαιτεί από εμάς ταπεινή υποταγή και εμείς, με την υπερηφάνειά μας, να δημιουργήσουμε μια ψεύτικη πρόφαση που θα προσπαθήσει να μας απαλλάξει.
Θα μπορούσε να είναι ότι απαιτούμε μια απαλλαγή, μια ειδική εξαίρεση επειδή πιστεύουμε ότι έχουμε ειδικά δικαιώματα; Αν πρέπει να μπούμε σε αυτή την «κατάχρηση στο όνομα των δικαιωμάτων», ας ταπεινωθούμε και ας αναγνωρίσουμε την ακραία ανάγκη μας για εσωτερική κάθαρση.

«Αδελφοί και αδελφές, η ταπεινότητα είναι το παν. Είναι αυτό που μας σώζει από τον Κακό και από τον κίνδυνο να γίνουμε συνεργοί του. Και η ταπεινοφροσύνη είναι η πηγή της ειρήνης στον κόσμο και στην Εκκλησία. Όπου δεν υπάρχει ταπεινοφροσύνη, υπάρχει πόλεμος, υπάρχει διχόνοια, υπάρχει διαίρεση. Ο Θεός μας έδωσε και παράδειγμα ταπεινοφροσύνης στον Ιησού και τη Μαρία, ώστε να είναι η σωτηρία και η ευτυχία μας. Και η ταπεινοφροσύνη είναι ακριβώς ο δρόμος, η οδός προς τη σωτηρία». - Πάπας Φραγκίσκος Γενική ακρόαση 22 Μαΐου 2024. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Now, O Christ our God, we implore you, with the fragrance of this incense, to grant us, on this holy feast, a profound understanding of your plan of salvation.” - SEDRO

Today’s feast is a feast both of Jesus and Mary: of Jesus, who is presented by His Mother in the temple, forty days after His birth according to the Law of Moses; and of Mary, because she submits herself to a rite of purification prescribed by the Law of Moses.

In order to celebrate this Feast more fittingly, the Maronite liturgy blesses candles and gives them to us. The lighted candle is a symbol of the Christian life, of faith and grace which should shine in our soul. Just as a sudden breeze can extinguish a candle, so too we can lose the grace of God by our own selfishness and weakness.

How beautiful is the Mother of God on this feast day! Although she knew she was a virgin, she put herself on the level of all the other mothers and stands with them, humbly awaiting her turn, carrying “a pair of turtledoves,” the offering of the poor. We see Jesus and Mary submitting themselves to laws by which they are not bound; Jesus does not need to be redeemed, nor Mary to be purified. On this great feast, let us learn again the lesson of humility and respect for the law of God.

It may happen that in the course of the coming week, month or year in which we may encounter some law demanding of us a humble submission, and we, with our pride, may create a false pretext which would seek to exempt us. Could it be that we demand a dispensation, a special exemption because we believe we have special rights? If we should enter into this ‘abuse in the name of rights’, let us humble ourselves and acknowledge our extreme need of interior purification.

“Brothers and sisters, humility is everything. It is what saves us from the Evil One, and from the danger of becoming his accomplices. And humility is the source of peace in the world and in the Church.

Where there is no humility, there is war, there is discord, there is division. God has given us and example of humility in Jesus and Mary, so that it may be our salvation and happiness. And humility is precisely the way, the path to salvation.” – Pope Francis General Audience May 22, 2024

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο Ιησούς του απάντησε: «Αλήθεια σου λέω, κανείς δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού χωρίς να γεννηθεί από νερό και Πνεύμα».

Αυτή η Κυριακή μας προσκαλεί να διαλογιστούμε πάνω στο όμορφο μυστήριο του Βαπτίσματος. «Το Άγιο Βάπτισμα κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των Μυστηρίων, διότι είναι η πόρτα της πνευματικής ζωής, διότι με αυτό γινόμαστε μέλη του Χριστού και ενσωματωνόμαστε με την Εκκλησία.» - Πάπας Ευγένιος Δ' Το Διάταγμα για τους Αρμένιους (Σύνοδος της Φλωρεντίας).

Αυτό το όμορφο Μυστήριο είναι μια ανοιχτή πρόσκληση προς όλα τα έθνη να εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού. Κανείς δεν αποκλείεται εκτός από εκείνους που αρνούνται πεισματικά αυτή τη χάρη της πίστης.

Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Γαλάτες μας διδάσκει τη μεγάλη δύναμη αυτού του Μυστηρίου, λέγοντας ότι τώρα, στο Βάπτισμα, δεν υπάρχει πλέον ούτε Εβραίος ούτε Έλληνας, αλλά όλοι είναι ένα εν Χριστώ. Αποκαλύπτει ότι αυτή η νέα ταυτότητα εν Χριστώ είναι μεγαλύτερη από κάθε εθνικό διαχωρισμό. Την εποχή που έγραφε ο Απόστολος Παύλος, ο ιουδαϊκός λαός είχε ακόμη μια ταυτότητα που εξυμνούσε την αποκλειστικότητά του: Ο Θεός τους επέλεξε, είχαν ένα ναό, ένα ιερατείο και μια θυσία. Όλα αυτά θα άλλαζαν εξαιτίας της καταστροφικής τους απόφασης της Μεγάλης Παρασκευής να απορρίψουν τον Ιησού Χριστό. Και εξαιτίας αυτής της απόρριψης του ενσαρκωμένου Λόγου, η πηγή της εθνικής τους ταυτότητας, ο Ναός στην Ιερουσαλήμ, καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Μετά από αυτό το κατακλυσμιαίο γεγονός, οι Εβραίοι είχαν να κάνουν μια επιλογή είτε να αναζητήσουν το βάπτισμα στον Χριστό και να γίνουν μέρος του νέου Ισραήλ, του νέου εκλεκτού λαού, είτε να δημιουργήσουν μια νέα θρησκεία. Δεν είχαν τρόπο να εκπληρώσουν τη Μωσαϊκή διαθήκη και επομένως έπρεπε να δημιουργήσουν μια νέα θρησκεία βασισμένη σε ρήσεις (και διαφωνίες) των Φαρισαίων. Μέχρι σήμερα, μια μεγάλη σύγχυση καλύπτει την ταυτότητά τους, καθώς επιμένουν να πιστεύουν ότι είναι ο εκλεκτός λαός.

Η Καθολική Εκκλησία, μέσω του Βαπτίσματος, είναι ο νέος Ισραήλ, ο νέος εκλεκτός λαός του Θεού. Αυτή η ταυτότητα είναι ανοιχτή σε όλους τους ανθρώπους, όλων των εθνικών ταυτοτήτων και όλων των φυλών σε κάθε γενιά. Αυτό το δόγμα ονομάζεται υπερθεματισμός και πάντα πιστευόταν από την Εκκλησία.
Μόνο τα τελευταία χρόνια το δόγμα αυτό έχει συσκοτιστεί. Πρέπει να εργαστούμε όλοι μαζί για να το διορθώσουμε αυτό.

Αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς είναι το βάπτισμα, όχι το DNA, όχι τα γενετικά χαρακτηριστικά, όχι η εθνική υπεροχή, ούτε καν τα θεολογικά/ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος ... κανένα από αυτά τα τυχαία δεν έχει σημασία. Το βάπτισμα είναι η μόνη πύλη προς μια αληθινή και ολοκληρωμένη ταυτότητα. Θεραπεύει την πληγωμένη φύση μας και αποκαλύπτει τη σωτήρια Αγάπη του Θεού. Αυτό το δώρο δεν πρέπει ποτέ να μας επιτρέπει να έχουμε οποιοδήποτε σύμπλεγμα ανωτερότητας, αλλά μάλλον να μας ταπεινώνει. Ο Θεός μας έχει επιλέξει, ναι, αλλά μας έχει δοθεί μια μεγάλη ευθύνη να φέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους στο Μυστήριο του Βαπτίσματος. Όσο μεγαλύτερο είναι το δώρο, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ευθύνη.

Προσευχή
Κύριε Ιησού, σου προσφέρω όλες μου τις προσευχές, τα έργα, τις χαρές και τα βάσανα αυτής της ημέρας για να χαρίσεις τη χάρη του Αγίου Βαπτίσματος σε πολλούς περισσότερους ανθρώπους. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear Brothers and Sisters in Christ,

“Jesus answered him, ‘Very truly, I tell you, no can enter the kingdom of God without being born of water and Spirit.”

This Sunday invites us to meditate upon the beautiful sacrament of Baptism. “Holy Baptism holds the first place among the Sacraments because it is the door of the spiritual life, for by it we are made members of Christ and incorporated with the Church.”- Pope Eugene IV The Decree for the Armenians (Council of Florence).

This beautiful Sacrament is an open invitation to all nations to enter the Kingdom of God. No one is excluded except those who obstinately refuse this grace of faith.

St. Paul in his epistle to the Galatians teaches us the great power of this Sacrament, saying that now, in Baptism, there is no longer Jew nor Greek, but all are one in Christ. He reveals that this new identity in Christ is greater than any ethnic division. At the time of St. Paul’s writing, the Jewish people still had an identity that exulted their exclusivity: God chose them, they had a Temple, a priesthood, and a sacrifice. All this would change because of their disastrous decision of Good Friday to reject Jesus Christ. And because of this rejection of the Logos Incarnate, the source of their national identity, the Temple in Jerusalem, was destroyed by the Romans in 70 AD. After that cataclysmic event, the Jews had a choice to make either seek Baptism in Christ and become part of the new Israel, the new chosen people, or create a new religion. They had no way to fulfil the Mosaic covenant and therefore had to create a new religion based upon sayings (and disputes) of the Pharisees. To this day, a great confusion covers their identity as they persist in believing they are the chosen people.

The Catholic Church, by Baptism, is the new Israel, the new chosen people of God. This identity is open to all people, of all ethnic identities and all races in every generation. This doctrine is called supersessionism and has always been believed in by the Church.
It is only in recent years that this doctrine has been obscured. We must all work together to correct this.

What makes us special is baptism, not DNA, not genetic characteristics, not ethnic superiority, nor even theological/historical events from the past … none of these accidental's matter. Baptism is the only doorway to a true and complete identity. It heals our wounded nature, and it reveals the saving Love of God. This gift should never allow us to have any kind of superiority complex but rather humble us. God has chosen us, yes, but we have been given a great responsibility to bring as many people as possible to the Sacrament of Baptism. The greater the gift, the greater the responsibility.

Prayer
Lord Jesus, I offer to you all my prayers, works, joys and sufferings of this day that you may grant the grace of Holy Baptism to many many more people.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η ώρα της προσευχής για τη χριστιανική ενότητα είναι μπροστά μας. Η περίοδος αυτή, που ξεκίνησε για πρώτη φορά το 1908, άρχισε στις 18 Ιανουαρίου, την εορτή προς τιμήν του Αποστόλου Πέτρου εν αλυσίδες και ολοκληρώνεται στις 25 Ιανουαρίου, την εορτή της μεταστροφής του Αποστόλου Παύλου.
Καθώς κάθε χρόνο αφιερώνουμε αυτή την εβδομάδα για να προσευχηθούμε για την ενότητα, μας υπενθυμίζεται ότι ο καθένας από εμάς πρέπει να εργαστεί για τη χριστιανική ενότητα και το έργο μας πρέπει να ξεκινά και να τελειώνει στην προσευχή.

Ο Χριστός, από την αρχή της δημόσιας διακονίας του, κάλεσε τους ανθρώπους να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους. Αυτή η μετάνοια είναι μια αλλαγή της καρδιάς - μια στροφή από τις αμαρτωλές επιθυμίες και πρακτικές προς μια αγία ζωή, που έχει ως θεμέλιο τη ζωή και τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού. Αυτό σημαίνει να ζούμε μια ζωή ταπεινότητας και αγάπης για τους άλλους.

Η μεταστροφή της καρδιάς είναι απαραίτητη και για τον οικουμενισμό, διότι χωρίς ταπεινοφροσύνη και αγάπη, οι προσπάθειες για ενότητα θα είναι πάντα αποτυχημένες. Η ταπεινοφροσύνη επιτρέπει σε ένα άτομο να αναγνωρίσει τα σφάλματα της δικής του θρησκευτικής κοινότητας, και η αγάπη γεννά την επιθυμία να ενωθεί με όλους τους χωρισμένους αδελφούς και αδελφές.
«Ο Χριστός καλεί κάθε άτομο σε μεταστροφή της καρδιάς, μια μεταστροφή που οδηγεί στην εκπλήρωση του θελήματός Του εδώ στη γη». - σελ. 189 Οικουμενισμός και διαθρησκειακός διάλογος (Didache)

«Δεν μπορεί να υπάρξει οικουμενισμός αντάξιος του ονόματος χωρίς μεταστροφή της καρδιάς. Διότι από την ανανέωση της εσωτερικής ζωής του νου μας, από την αυταπάρνηση και την άδολη αγάπη γεννιούνται οι επιθυμίες της ενότητας και αναπτύσσονται με ώριμο τρόπο. Θα πρέπει λοιπόν να προσευχηθούμε στο Άγιο Πνεύμα για τη χάρη να είμαστε πραγματικά γεμάτοι αυταπάρνηση, ταπεινοί, ευγενικοί στην υπηρεσία των άλλων και να έχουμε μια στάση αδελφικής γενναιοδωρίας απέναντί τους». (Unitatis Redintegratio, 7) Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου