Category: Archbishop’s Teaching

Dear priests, religious, brothers and sisters in Christ,

Come and see the eternal Word of God (John 1, 1).

Come and see the Son of God, God Himself (John 3, 16).

Come and see Him who dwells in the Father and in whom the Father dwells (John 14:11).

Come and see the Dispenser of the Holy Spirit (John 20, 22).

Come and see the Hope and Light of the world (Revelation 22, 16).

Come and see our Mediator with God, who prays for us (John 17; 1 Timothy 2:5).

Come and see the Prince of Peace, our Reconciler with God (Isaiah 9:6).

Come and see the Lamb of God, who died for us and in our place (John 1:29; Romans 6:23).

Come and see the One who has the power to forgive all our sins (Matthew 9:6).

Come and see God lowering Himself before us (Matthew 3:13; John 13:5).

Come and see the Good Shepherd (John 10, 11).

Come and see the Merciful One (Luke 7, 13).

Come and see the Physician of our souls and bodies (Mark 1, 40; Luke 8, 43; Mark 1, 23; Mark 7, 24; ...).

Come and see Him who is our Food and Bread of life (John 6, 35).

Come and see Him who is the Way, the Truth and the Life (John 14, 6).

Come and see Him who is the Resurrection and the Life (Matthew 28; John 11, 25).

Come and see Him who is always with us for eternity (Matthew 1, 23; Matthew 28, 20).

 

Come and see, an invitation to move from intellectual and respectful knowledge to the vigilant awakening of the personal and intimate encounter that builds a life and makes every moment the indispensable support of the whole structure of an existence. Let us note, in passing, how much it resembles the cornerstone!

 

Jesus is the name of God in his intimacy with humanity and with the Father. His name is Emmanuel, “God with us”, but also the Son, eternally begotten of the Father and dwelling with the Father. To settle for knowing him merely intellectually would be an affront to our own humanity, before even being an affront to God.

In Jesus, God has revealed himself as Father. Not only Father of a Son, but Father of a multitude of adopted sons in Jesus. This is our Faith!

The Son took flesh from the Virgin Mary to reveal his unbreakable and eternal closeness to us. This closeness makes us all, without exception, brothers and sisters in Jesus: the family of God. This is our Charity!

 

The Father and the Son give us the Holy Spirit, who creates the Eucharist, who forms the Church, who makes the unity of the Body and makes God present in the world. He enables us to pass on all Truth of God to one another. This is our Hope!

 

This vigilant awakening to a personal encounter is above all, a grace of the Holy Spirit, sought and received tirelessly. It is also a gentle determination, a balance between the temporal and the spiritual, to fulfill God's will at all times. This vigilance is the profound joy of justifying God through our choices, thus becoming his children (Luke 7:29 and 35). It is also the inner pain of seeing that Love is not loved (Francis of Assisi) and that humanity does not yet reflect the image of its destiny. This is exactly the testimony of truth that the world awaits to believe, yet it is also the reason for which Christ and his Church are being fought in the world.

 

It is a difficult balance that confronts us with our own limitations and the echoes of the Word of God within us. For this Word calls us to be an extension of his right hand, an extension of his love, an extension of his forgiveness, an extension of his reconciliation, an extension of his Peace, imitating Jesus' humiliation by washing feet of each other and wiping away the tears caused by so much suffering.

 

So, as disciples of Christ and baptized in Him, let us weep with those who sing laments, dance with those who play the flute, and justify God (Luke 7:31-35) everywhere and at all times by doing His will. Let us be witnesses of Hope in a world that so desperately needs unity against the true and only enemy of humankind: the Devil, the ancient Serpent.

 

God is merciful. Let us have the courage to be sons and daughters of our Father (cf. Matthew 5:44-46). And let us entrust ourselves to the Virgin Mary, who maintained a perfect relationship with God without ever appropriating the One she brought into the world. She knew how to be both mother and servant, how to balance her adoration with her service, and how to love to the very end, giving Jesus to the world to the end. Amen

 

Merry Christmas and Happy New Year 2025.

 

Nicosia-Cyprus, Christmas 2024.

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

«Δόξα σ' εσένα, Υιέ μονογενή, είσαι η ελπίδα των εθνών, που σε περιμένουν όλες οι γενεές. Είσαι χωρίς αρχή και τέλος, ωστόσο, στον καθορισμένο χρόνο, επέλεξες να γεννηθείς ως παιδί.  Είσαι ο μεγάλος και παντοδύναμος, όμως έγινες άνθρωπος χωρίς καμία αλλαγή στη θεότητά σου.  Εμπλούτισες τη δημιουργία, όμως έγινες φτωχός, και η μητέρα σου σου τραγουδούσε πνευματικά τραγούδια καθώς σε κουβαλούσε στην αγκαλιά της». – Ramsho

 

Η Μαρωνιτική Εκκλησία γιορτάζει σήμερα τη γενεαλογία του Ιησού. Το Ευαγγέλιο του Αγίου Ματθαίου ξεκινά με τη γενεαλογία του Ιησού Χριστού, γιου του Δαβίδ, γιου του Αβραάμ, και στη συνέχεια ανιχνεύει την ανθρώπινη καταγωγή του φέρνοντας την προγονική του γραμμή μέχρι τον σύζυγο της μητέρας του, τον Άγιο Ιωσήφ. Στο ευαγγέλιο του Αγίου Λουκά, ο συγγραφέας ανιχνεύει βήμα προς βήμα την καταγωγή του προς τα πίσω μέχρι τον πραγματικό πατέρα της ανθρωπότητας, για να δείξει ότι τόσο ο πρώτος όσο και ο τελευταίος Αδάμ μοιράζονται την ίδια φύση.

 

Ο Υιός του Θεού, με την παντοδυναμία Του, θα μπορούσε να έρθει να μας σώσει, να μας διδάξει και να μας αγιάσει κάνοντας απλώς μια εμφάνιση, όπως έκανε στην Παλαιά Διαθήκη στον Αβραάμ, στον Μωυσή και στον Ιακώβ. Δέχτηκε τη φιλοξενία τους, έφαγε την τροφή που έβαλε μπροστά Του ο Αβραάμ, έδωσε οδηγίες στον Μωυσή από την αναμμένη βάτο και πάλεψε ακόμη και με τον Ιακώβ μέχρι το πρωί. Όλα αυτά, θα μπορούσε να τα είχε κάνει για εμάς και να γλιτώσει τον εαυτό Του από την τεράστια ταπείνωση να γίνει ένα μικρό αβοήθητο παιδί.

 

Με το να γεννηθεί «καθ' ομοίωσιν αμαρτωλής σαρκός», ένωσε τη φύση μας με τη δική Του. Όλο το ανθρώπινο γένος, υπό την τυραννία του Σατανά, επωφελήθηκε από τη νίκη Του.

Αυτή η νίκη δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί έξω από την ανθρώπινη κατάστασή μας. Μέσω της θαυματουργικής ανάμειξης του θείου και του ανθρώπινου, το Άγιο Πνεύμα, μέσω του Χριστού, μας έδωσε μια πνευματική γέννηση και μας απελευθέρωσε από τη δύναμη του διαβόλου.

 

Αυτές οι όμορφες και άγιες ημέρες πρέπει επομένως να είναι μια όμορφη ανάμειξη του ανθρώπινου και του θείου. Καθώς ετοιμάζουμε δώρα για αυτούς που αγαπάμε, ας μην ξεχνάμε να δίνουμε στον Χριστό το όμορφο δώρο της μετάνοιας και της μεταστροφής μας.  Ας μην αμελήσουμε την ευκαιρία να κάνουμε μια καλή εξομολόγηση πριν από τα Χριστούγεννα.  Αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να κάνετε σε Εκείνον που σας έκανε το καλύτερο δώρο!

 

Προσευχή

Ω μικρό παιδί της Βηθλεέμ, δώσε μας τη χάρη μιας καλής εξομολόγησης για τα Χριστούγεννα!

 

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #1446

«Ο Χριστός θέσπισε το μυστήριο της μετάνοιας για όλα τα αμαρτωλά μέλη της Εκκλησίας του: κυρίως για εκείνους που, μετά το Βάπτισμα, έχουν πέσει σε βαριά αμαρτία και έχουν χάσει τη βαπτισματική τους χάρη και έχουν πληγεί από την εκκλησιαστική κοινωνία. Σε αυτούς το μυστήριο της μετάνοιας προσφέρει μια νέα δυνατότητα να μεταστραφούν και να ανακτήσουν τη χάρη της δικαίωσης.  Οι Πατέρες της Εκκλησίας παρουσιάζουν το μυστήριο αυτό ως «τη δεύτερη σανίδα (της σωτηρίας) μετά το ναυάγιο που είναι η απώλεια της χάρης».

 

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Dear brothers and sisters in Christ,

 

“Glory to you, O only Son, you are the hope of the nations, awaited by all generations. You are without beginning or end, yet, at the appointed time, you chose to be born as a child.  You are the great and mighty One, yet you became man without any change to your divinity.  You enriched creation, yet you have become poor, and your mother sang spiritual songs to you as she carried you in her arms.” – Ramsho

 

The Maronite Church celebrates today the genealogy of Jesus. St. Matthew’s gospel begins by setting out the genealogy of Jesus Christ, son of David, son of Abraham, and then traces his human descent by bringing his ancestral line down to his mother’s husband, St. Joseph. In the gospel of St. Luke, the author traces his parentage backward step by step to the actual father of mankind, to show that both the first and the last Adam share the same nature.

 

The Son of God, in His omnipotence, could have come to save us, to teach us and to sanctify us by merely making an appearance, such as he did in the Old Testament to Abraham, to Moses, and to Jacob. He accepted their hospitality, ate the food Abraham placed before Him, instructed Moses from the Burning Bush, and even wrestled with Jacob until the morning light. All this, He could have done for us and spared Himself the enormous indignity of becoming a small helpless child.

 

By being born ‘in the likeness of sinful flesh’, He united our nature to His. The whole human race, under the tyranny of Satan, profited from His victory. This victory could not be obtained outside of our human condition. Through the miraculous blending of the divine and the human, the Holy Spirit, through Christ, gave us a spiritual birth and freed us from the power of the devil.

 

These beautiful and holy days must therefore be a beautiful blending of the human and the divine. As we prepare gifts for the ones we love, let us not forget to give Christ the beautiful gift of our repentance and conversion.  Let us not neglect the opportunity to make a good confession before Christmas. This is the best gift you can give to the One who gave you the best gift!

 

Prayer

O tiny Child of Bethlehem, grant us the grace of a good confession for Christmas!

 

Catechism of the Catholic Church #1446

“Christ instituted the sacrament of Penance for all sinful members of his Church: above all for those who, since Baptism, have fallen into grave sin, and have lost their baptismal grace and wounded ecclesial communion. It is to them that the sacrament of Penance offers a new possibility to convert and to recover the grace of justification.  The Fathers of the Church present this sacrament as “the second plank (of salvation) after the shipwreck which is the loss of grace.”

 

 

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

 

 

 

Dear brothers and sisters in Christ,

“O Joseph, rise, doubt no longer. Mary carries Jesus, God’s Word, and she remains still a virgin, yet the mother bearing God’s Son.” – Ramsho

After choosing His Holy Mother, and adorning her with every possible grace and virtue, God chose a very wonderful man to be her guardian, her protector, and her champion: St. Joseph. What an extraordinary yet very ordinary man he was! What a great debt of gratitude we owe to him! It took many centuries for the Church to develop devotion to St. Joseph because in the first millennium of Christianity, the Church had to assert that Jesus of Nazareth was the only Begotten Son of the Father and one in Being (consubstantial) with the Father. This required all the best minds to find the correct vocabulary, and so St. Joseph was eclipsed. But at the right time, the Holy Spirit moved the faithful to discover the mighty and powerful intercession of this holy carpenter of Nazareth.

This Sunday we contemplate St. Joseph faced with a big crisis. We too have events that turn our lives upside down. Instead of getting angry, becoming bitter and resorting to isolation, St. Joseph shows us how to act in the face of difficulties: don’t make hasty decisions, study the situation carefully, and place yourself squarely in the certainty of God’s Mercy (and even take a nap before you make a big decision!). May I also add from personal experience: entrust all your troubles to St. Joseph, for since he never said no to God, God will never say no to him!

Prayer
O good St. Joseph obtain for all the Christian faithful a cheerful keenness to always do the Will of the Father.

 

Catechism of the Catholic Church #532

Jesus obedience to his mother and legal father fulfills the fourth commandment perfectly and was the temporal image of his filial obedience to his Father in heaven. The everyday obedience of Jesus to Joseph and Mary both announced and anticipated the obedience of Holy Thursday: “Not my will …” The obedience of Christ in the daily routine of his hidden life was already inaugurating his work of restoring what the disobedience of Adam had destroyed.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ιωσήφ, σήκω, μην αμφιβάλλεις πλέον. Η Μαρία κυοφορεί τον Ιησού, τον Λόγο του Θεού, και παραμένει ακόμα παρθένα, αλλά μητέρα που κυοφορεί τον Υιό του Θεού». – Ramsho

Αφού επέλεξε την Αγία Μητέρα Του και την στόλισε με κάθε δυνατή χάρη και αρετή, ο Θεός επέλεξε έναν πολύ θαυμάσιο άνθρωπο για να είναι ο φύλακας, ο προστάτης και ο πρωταθλητής της: Τον Άγιο Ιωσήφ. Τι εξαιρετικός και συνάμα πολύ συνηθισμένος άνθρωπος ήταν! Τι μεγάλο χρέος ευγνωμοσύνης του οφείλουμε! Χρειάστηκαν πολλοί αιώνες για να αναπτύξει η Εκκλησία την αφοσίωση στον Άγιο Ιωσήφ, επειδή στην πρώτη χιλιετία του Χριστιανισμού, η Εκκλησία έπρεπε να υποστηρίξει ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ο Μονογενής Υιός του Πατέρα και ένα στην Ύπαρξη (συνυπάρχων) με τον Πατέρα. Αυτό απαιτούσε όλα τα καλύτερα μυαλά να βρουν το σωστό λεξιλόγιο, και έτσι ο Άγιος Ιωσήφ επισκιάστηκε. Αλλά την κατάλληλη στιγμή, το Άγιο Πνεύμα κίνησε τους πιστούς να ανακαλύψουν τη δυνατή και ισχυρή μεσιτεία αυτού του αγίου ξυλουργού από τη Ναζαρέτ.

Αυτή την Κυριακή αναλογιζόμαστε τον Άγιο Ιωσήφ αντιμέτωπο με μια μεγάλη κρίση. Κι εμείς έχουμε γεγονότα που φέρνουν τα πάνω κάτω στη ζωή μας. Αντί να θυμώνουμε, να πικραίνουμε και να καταφεύγουμε στην απομόνωση, ο Άγιος Ιωσήφ μας δείχνει πώς να ενεργούμε μπροστά στις δυσκολίες: να μην παίρνουμε βιαστικές αποφάσεις, να μελετάμε προσεκτικά την κατάσταση και να τοποθετούμε τον εαυτό μας ευθέως στη βεβαιότητα του ελέους του Θεού (και να παίρνουμε ακόμη και έναν υπνάκο πριν πάρουμε μια μεγάλη απόφαση!). Επιτρέψτε μου επίσης να προσθέσω από προσωπική εμπειρία: αναθέστε όλα τα προβλήματά σας στον Άγιο Ιωσήφ, γιατί αφού ποτέ δεν είπε όχι στον Θεό, ο Θεός δεν θα πει ποτέ όχι σε αυτόν!

Προσευχή
Καλέ μου Άγιε Ιωσήφ, εξασφάλισε για όλους τους πιστούς χριστιανούς μια χαρούμενη προθυμία να κάνουν πάντα το θέλημα του Πατέρα.
Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #532

Η υπακοή του Ιησού προς τη μητέρα του και τον νόμιμο πατέρα του εκπληρώνει τέλεια την τέταρτη εντολή και ήταν η προσωρινή εικόνα της παιδικής υπακοής του προς τον Πατέρα του στον ουρανό. Η καθημερινή υπακοή του Ιησού προς τον Ιωσήφ και τη Μαρία τόσο προανήγγειλε όσο και προανήγγειλε την υπακοή της Μεγάλης Πέμπτης: «Όχι το θέλημά μου ...» Η υπακοή του Χριστού στην καθημερινή ρουτίνα της κρυφής ζωής του εγκαινίαζε ήδη το έργο του για την αποκατάσταση όσων η ανυπακοή του Αδάμ είχε καταστρέψει.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Σήμερα σε δοξάζουμε, Ιωάννη, αγγελιοφόρε, πρόδρομε και βαπτιστή, λέγοντας: Είσαι το παιδί του οποίου η γέννηση αναγγέλθηκε από άγγελο που στάλθηκε από τον Θεό. Είσαι η φωνή που φώναζε στην έρημο και ο προφήτης στον οποίο αποκαλύφθηκε το μυστήριο του Κυρίου, ενώ βρισκόσουν ακόμη στη μήτρα της μητέρας σου». - Προσευχή της συγχώρεσης και του θυμιάματος

Σήμερα η Μαρωνιτική Εκκλησία γιορτάζει τη γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή και το πώς εκπλήρωσε την αποστολή του τόσο πιστά. Μπορούμε να αναρωτηθούμε αν κι εμείς κάνουμε τους δρόμους του Κυρίου ευθείς, ώστε να εισέλθει στις ψυχές των φίλων και συγγενών μας που βρίσκονται ακόμη μακριά Του. Τόσα πολλά εξαρτώνται από τον καθένα μας, αν ανταποκριθούμε στη χάρη του Ιησού Χριστού πολλοί άνθρωποι δεν θα παραμείνουν πια στο σκοτάδι.

Ο Άγιος Αυγουστίνος επισημαίνει ότι η Εκκλησία γιορτάζει τη γέννηση του Ιωάννη ως κάτι το ιερό, και μάλιστα είναι ο μόνος άγιος του οποίου γιορτάζεται η ημέρα της γέννησής του, γιορτάζουμε τη γέννηση του Ιωάννη και εκείνη του Ιησού Χριστού. (Κήρυγμα 293,1). Ήταν ο μεγάλος πρόδρομος του Χριστού, που προκάλεσε τη μεγαλύτερη θρησκευτική αναγέννηση στην ιστορία του Ισραήλ, παρασύροντας τον λαό της Ιουδαίας στον Ιορδάνη ποταμό για να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του. Ως Χριστιανοί καλούμαστε να γίνουμε πρόδρομοι του Χριστού στον σημερινό κόσμο.
Η αγιότητα του Ιωάννη, οι ισχυρές και ελκυστικές αρετές του, το κήρυγμά του ... είχαν συμβάλει σιγά-σιγά στο να δώσουν υπόσταση στη σκέψη ορισμένων ανθρώπων ότι ο ίδιος ο Ιωάννης ήταν ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας. Βαθιά ταπεινός, ο Ιωάννης θέλει μόνο τη δόξα του Θεού όταν λέει: «Εκείνου το έργο πρέπει να μεγαλώνει, αλλά εμού το έργο πρέπει να μικραίνει". (Ιωάννης 3:27-30).
Ο Θεός θέλει κάτι παρόμοιο για εμάς- να περνάει απαρατήρητος ενώ εμείς κάνουμε το καλό και εκπληρώνουμε τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις μας με ανθρώπινη τελειότητα.

Σήμερα, θα έχω την απέραντη χαρά να χειροτονήσω τον Ηλία Λιάτσο στην ιεροσύνη. Ας προσευχηθούμε γι' αυτόν τον αδελφό μας και για την οικογένειά του. Είθε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος να επιτύχει για την Αρχιεπισκοπή μας μια μεγάλη συγκομιδή κλήσεων.

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #1589
Μπροστά στο μεγαλείο της ιερατικής χάρης και του ιερατικού αξιώματος, οι άγιοι πατέρες αισθάνθηκαν μια επείγουσα κλήση για μεταστροφή, ώστε να προσαρμόσουν ολόκληρη τη ζωή τους σε εκείνον, το μυστήριο του οποίου τους είχε καταστήσει λειτουργούς. Έτσι ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, ως νεαρός ιερέας, αναφώνησε:

Πρέπει να ξεκινήσουμε από τον εξαγνισμό του εαυτού μας πριν εξαγνίσουμε τους άλλους- πρέπει να διδαχθούμε για να μπορέσουμε να διδάξουμε, να γίνουμε φως για να φωτίσουμε, να πλησιάσουμε τον Θεό για να τον φέρουμε κοντά στους άλλους, να αγιαστούμε για να αγιάσουμε, να οδηγήσουμε από το χέρι και να συμβουλεύσουμε με σύνεση.

Προσευχή: Άγιε Ιωάννη Βαπτιστή, είσαι το σημάδι του ελέους του Θεού και απόστολος του Βασιλιά της Ειρήνης. Λάβε από την Καρδιά του Χριστού ειρήνη για πολλά μέρη του κόσμου σήμερα. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

«Η μητέρα σου σε πήγε στους λόφους της Ιουδαίας, ενώ ήσουν ακόμα στη μήτρα της, και εκεί συνάντησες τον Ιωάννη, γεμίζοντάς τον με τη χαρά του Αγίου Πνεύματός Σου, και τότε οι λόφοι γέμισαν από χαρά και αγαλλίαση.» - Προσευχή συγχώρεσης

Μετά τη συνάντησή της με τον αρχάγγελο Γαβριήλ, η Μαρία πήγε βιαστικά στην ορεινή χώρα της Ιουδαίας, στο σπίτι του Ζαχαρία, για να βοηθήσει την ηλικιωμένη ξαδέλφη της Ελισάβετ που περίμενε τη γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή. Δεν είχε λάβει εντολή από τον αρχάγγελο να κάνει αυτό το έργο φιλανθρωπίας, αλλά η πρώτη της πράξη ως Μητέρα του Θεού ήταν να σπεύσει να βοηθήσει, σε μια γενναιόδωρη πράξη προσφοράς. Θα μπορούσε πολύ εύκολα να πει στον εαυτό της: «Πρέπει να κρυφτώ ήσυχα στο σπίτι μου και να μην βγω έξω ανάμεσα στους ανθρώπους, αφού κουβαλάω τον Υιό του Αιώνιου Πατέρα!». Όχι, δεν έκανε κάτι τέτοιο.

Με νεανική πληθωρικότητα, γεμάτη από Το Θεό, η Παρθένος Μαρία πήγε στον οίκο της σιωπής, τον οίκο του Ζαχαρία. Τιμωρημένος για την έλλειψη πίστης του, ο Ζαχαρίας έμεινε βουβός από τον αρχάγγελο. Αυτή η τιμωρία δεν θα αρθεί μέχρι τη γέννηση του Βαπτιστή. Η επίσκεψη της Παρθένου Μαρίας όμως έφερε το Έλεος του Θεού στο σπίτι, πλημμυρίζοντάς το με χάρη. Χορεύοντας από χαρά με την επίσκεψη του βρέφους Χριστού στην κοιλιά της μητέρας Του, ο Ιωάννης καθαρίστηκε από το προπατορικό αμάρτημα και διακήρυξε την εγγύτητα της σωτηρίας με το άλμα της χαράς του στην κοιλιά της μητέρας του.

Η παρουσία του αγέννητου Χριστού πλημμύρισε την Ελισάβετ με το πνεύμα της προφητείας, κάνοντάς την να φωνάξει τα λόγια που θα γίνονταν το «Χαίρε Μαρία» μέχρι το τέλος του χρόνου και για όλη την αιωνιότητα: «Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλιάς Σου!».

Το γλυκό άρωμα μιας ψυχής που μιλάει πάντα στον Θεό μπορεί να αλλάξει την κατεύθυνση του κόσμου. Ο βαπτισμένος οπαδός του Χριστού με την ψυχή του, στην κατάσταση της χάρης, θα είναι όργανο του Αγίου Πνεύματος. Ακόμη και μια συνηθισμένη επίσκεψη σε έναν φίλο ή αγαπημένο πρόσωπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το Άγιο Πνεύμα για να θεραπεύσει τον κόσμο και να διανείμει τη χάρη του Θεού. Σε αυτή την όμορφη εποχή που ετοιμαζόμαστε για τη γέννηση του Χριστού, ας εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία για να χαμογελάσουμε ο ένας στον άλλον, να χαιρετήσουμε ο ένας τον άλλον με φιλία και καλοσύνη. Ας βγούμε από το δρόμο μας για να βοηθήσουμε κάποιον που έχει ανάγκη. Τόσο πολύ καλό μπορεί να γίνει και πρέπει να γίνει σε αυτή την ιερή περίοδο, που θα πρέπει να κάνει όλους όσους συναντάμε να θέλουν το έλεος του Θεού στη ζωή τους. Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #504

Ο Ιησούς συλλαμβάνεται από το Άγιο Πνεύμα στη μήτρα της Παρθένου Μαρίας, επειδή είναι ο Νέος Αδάμ, ο οποίος εγκαθιδρύει τη νέα δημιουργία: «Ο πρώτος άνθρωπος ήταν από τη γη, άνθρωπος από χώμα- ο δεύτερος άνθρωπος είναι από τον ουρανό». (Α' Κορ. 15:45,47) Από τη σύλληψή του, η ανθρωπότητα του Χριστού είναι γεμάτη από το Άγιο Πνεύμα, διότι ο Θεός «δίνει σ' αυτόν το Πνεύμα χωρίς μέτρο.» Από «το πλήρωμά του» ως κεφαλή της λυτρωμένης ανθρωπότητας «όλοι έχουμε λάβει, χάρη επί χάρη». Ιωά 3:34

Προσευχή: Θεέ της Ειρήνης, εγκαθίδρυσε την ειρήνη μεταξύ όλων των εθνών της γης και μεταξύ των παιδιών της Εκκλησίας Σου. Άπλωσε τη δεξιά χείρα του ελέους Σου πάνω μας και πάνω στους κεκοιμημένους μας για να δοξάζουμε Εσένα, τον Πατέρα Σου και το Άγιο Πνεύμα Σου, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

 

“Your mother took you to the hills of Judea while you were still in her womb, and there you met John, filling him with the joy of your Holy Spirit, and then the hills were filled with joy and gladness.” – Prayer of Forgiveness

 

Springing up from her encounter with the Archangel Gabriel, Mary went with haste to the hill country in Judea, to the house of Zechariah, to help her elderly cousin Elizabeth who was expecting the birth of John the Baptist. She was not instructed to do this work of charity by the archangel, but her first act as the Mother of God was to hurry to help, in a generous act of service. She could have very easily said to herself “I must quietly hide myself in my house and not go out among people, since I am carrying the Son of the Eternal Father!”

 

No, she did no such thing. With youthful exuberance, filled with God, the Virgin Mary went to the house of silence, the house of Zechariah.  Punished for his lack of faith, Zechariah was made mute by the archangel. This chastisement would not be lifted until the birth of the Baptist. The Virgin Mary’s visit however brought the Mercy of God to the house, flooding it with grace.

Dancing for joy at the visitation of the Infant Christ in his mother’s womb, John was cleansed of original sin, and he proclaimed the nearness of salvation by his leap of joy in his mother’s womb. The presence of the unborn Christ flooded Elizabeth with the spirit of prophecy, making her cry out the words that would become the “Hail Mary” until the end of time and for all eternity “Blessed are you among women, and blessed is the fruit of your womb!”

 

The sweet aroma of a soul that is always speaking to God can change the direction of the world. The baptized follower of Christ with their soul, in the state grace will be an instrument of the Holy Spirit. Even an ordinary visit to a friend or loved one can be used by the Holy Spirit to heal the world and distribute the grace of God. In this beautiful season when we prepare for the birth of Christ, let us take advantage of every opportunity to smile at each other, to greet each other with friendship and kindness.  Let us go out of our way to help someone in need. So much good can be and should be done in in this holy season, that it should cause everyone we meet to want the mercy of God in their lives.

Catechism of the Catholic Church #504

Jesus is conceived by the Holy Spirit in the Virgin Mary’s womb because he is the New Adam, who inaugurates the new creation: “The first man was from the earth, a man of dust; the second man is from heaven.” (1 Cor 15:45,47) From his conception, Christ’s humanity is filled with the Holy Spirit for God “gives him the Spirit without measure.” From “his fullness” as the head of redeemed humanity “we have all received, grace upon grace.” (John 3:34)

 

Prayer

O God of Peace, establish peace among all nations of the earth and among the children of your Church. Extend the right hand of your mercy upon us and upon our departed that we may glorify you, your Father and your Holy Spirit, forever. Amen.

«Ο Θεός είναι αγάπη και αυτός που αγαπά δεν παραμένει σκληρός. Ναι, στέκεται σταθερός, αλλά όχι σκληρός, δεν μένει άκαμπτος στις θέσεις του, αλλά επιτρέπει στον εαυτό του να επηρεάζεται και να συγκινείται.»
Πάπας Φραγκίσκος, Angelus, 20 Αυγούστου 2023

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Αυτή την Κυριακή, διαλογιζόμαστε πάνω στην όμορφη εικόνα μεταξύ του Αρχαγγέλου Γαβριήλ και της Μητέρας μας, Παναγίας. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, προετοιμάζοντας αυτό το κείμενο σε κομψά ελληνικά, πρέπει να πήρε συνέντευξη από την Παναγία για να λάβει αυτή τη διήγηση, αφού μόνο αυτή ήταν παρούσα. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, με έμπειρη δημοσιογραφική ικανότητα, οργάνωσε την ιστορία έτσι ώστε να ακολουθεί αμέσως μετά την αφήγηση του Ζαχαρία στο ναό, την οποία γιορτάσαμε την περασμένη Κυριακή. Αυτό έγινε προσεκτικά, υπό την επίδραση του Αγίου Πνεύματος. Ο ευαγγελιστής θέλησε να αντιπαραβάλει δύο εντυπωσιακά παρόμοια γεγονότα που όμως ήταν ριζικά διαφορετικά στην ουσία τους.
Τόσο ο Ζαχαρίας όσο και η Παναγία μας έκαναν μια ερώτηση στον αρχάγγελο, αλλά από δύο εξαιρετικά διαφορετικές θέσεις. Η ερώτηση του Ζαχαρία οφειλόταν στην αδυναμία του να πιστέψει ότι ο Θεός θα ανέστειλε τους νόμους της φύσης (ο ίδιος και η σύζυγός του ήταν προχωρημένοι σε ηλικία) για να επιφέρει τη γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η ερώτηση της Μαρίας δεν είχε τις ρίζες της στη δυσπιστία για τη δύναμη του Θεού, αλλά είχε τις ρίζες της σε κάτι πολύ πιο μυστηριώδες. Η Παναγία μας δεν αμφέβαλε για τη δύναμη του Θεού, ούτε αγνοούσε πώς δημιουργήθηκαν τα παιδιά. Η ερώτησή της, «Πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό, αφού δεν γνωρίζω κανέναν άνδρα», είναι εξαιρετικά μυστηριώδης. Ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ιωσήφ και θα μπορούσε φυσικά να υποθέσει ότι η σύλληψη του Παιδιού θα γινόταν με φυσιολογικό συζυγικό τρόπο.
Ωστόσο, ο δισταγμός της αποκαλύπτει ένα πολύ μεγάλο μυστήριο που δεν αποκαλύπτεται από τον ευαγγελιστή Λουκά. Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε. Η Μαρία πρέπει να είχε συνάψει νωρίτερα ένα συμβόλαιο με τον Θεό, ορκίζοντας τον εαυτό της σε μια κατάσταση αιώνιας παρθενίας. Αυτό το συμβόλαιο ήταν εντελώς ανήκουστο μεταξύ των Εβραίων γυναικών της εποχής της, καθώς κάθε Ισραηλίτισσα ήλπιζε να γίνει η μητέρα του Μεσσία. Το συμβόλαιό της, επομένως, είναι ακόμη πιο μυστηριώδες.

Γιατί προχώρησε σε αυτή τη δέσμευση; Πίστευε ότι με τη θυσία της θα ανάγκαζε τον Θεό να στείλει τον Μεσσία στο Ισραήλ; Είναι απολύτως πιθανό ότι ο Άγιος Ιωσήφ γνώριζε αυτό τη συμφωνία, αλλά επειδή τον παρακαλούσε τόσο πολύ η Υπεραγία Θεοτόκος, αποδέχθηκε ευχαρίστως αυτή τη συμφωνία με την οποία ο γάμος του μαζί της δεν θα διεξαγόταν με τον κανονικό τρόπο. Το ερώτημά της, λοιπόν, ήταν ριζικά διαφορετικό από εκείνο του Ζαχαρία. Χρειαζόταν μια διευκρίνιση σχετικά με την προηγούμενη δέσμευσή της για αιώνια παρθενία. Η Μαρία είναι η τέλεια μαθήτρια, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να αλλάξει τα σχέδιά της για να αποδεχθεί το θέλημα του Θεού. Με τον τρόπο αυτό, ο Θεός δεν ξηλώνει ή καταστρέφει τη δέσμευση της Μαρίας, αλλά τη μεγεθύνει θαυμάσια και την κάνει θαυματουργικά καρποφόρα.

Πόσο εύκολο είναι, ακόμη και για έναν εξαιρετικά καλό σκοπό, να πέσουμε σε μία σκληρότητα που δεν αναγνωρίζει το θέλημα του Θεού σε μία νέα πραγματικότητα. Το να είμαστε ελαστικοί και ευλύγιστοι στην πνευματική μας ζωή σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι να αφεθούμε στα σχέδια του Θεού και να δεχτούμε με χαρά το θέλημά Του. Μια ασθένεια, μια οικονομική ανατροπή, μια μεγάλη μετακόμιση σε άλλη πόλη μπορεί να μας δοκιμάσει πραγματικά. Θέλουμε τα πάντα να γίνουν όπως ήταν.

Προσευχή: Σε αυτή την περίοδο προετοιμασίας για τη γέννηση του Χριστού, ας ζητήσουμε από την Υπεραγία Θεοτόκο να αποκτήσει για εμάς μεγαλύτερη πίστη και να προσευχηθούμε με χαρά: «Ας γίνει σύμφωνα με τον λόγο Σου». Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου