Category: Archbishop’s Teaching

The Time of the Exaltation of the Holy Cross

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

7th Sunday of the time of the Exaltation of the Holy Cross
Mattew 25 / 31 - 46

Receive for your inheritance the Kingdom
prepared for you since the creation of the world

Dear brothers and sisters in Christ,

This Gospel passage is not a parable: the Lord speaks to us of the Last
Judgment that will take place when he returns in glory, and he asks us to
orient our whole life and every one of our actions according to this hope,
which can only be based on our faith. St. Paul forcefully taught the
Corinthians that " For now we see only a reflection, as in a mirror, but
then we will see face to face." (1 Cor 13:12)

1 "When the Son of Man comes in his glory (... )".
He is the Son of man who asks us to live in charity, and to do nothing
without this readiness to "see" his presence in everyone we meet
physically or "in thought". He wants us to understand that he wanted to
respond to the Father's aim through his Incarnation: "And the Word of
God plants his tent among us, sinners in need of mercy." (Pope Francis, Angelus of
January 5, 2014).
So my attitude and behaviour must be kind to everyone I meet. I am
invited to sincerely and truly live out what I believe: the Lord did not
become incarnate just for me, he achieved this abasement for each and
every human being, whether powerful or without any responsibility in the
world, whether sick or healthy, small or large, child, teenager, adult,
young or old....

2. "All nations will be gathered before him (...)".
God the Father sent his Son into the world so that the world could be saved
and find the path the Father wanted for every human being. Christ, the
Son of God, was sent by the Father to proclaim and bring salvation to
everyone, in every age and on every continent. And there, on that day, all
humanity will be able to see and understand "the breadth and length and
height and depth and to know the love of Christ that surpasses
knowledge." (Eph 3:18) We will be judged with love and mercy, but also
with justice.

3. "He will separate men from one another (...)".
"Then the King will say to those on his right, "Come, you blessed of my
Father, inherit the kingdom prepared for you from the foundation of the
world" and to those on his left, "Whenever you did not do it to one of the
least of these, you did it to me.
The measure will be the same for all: justice will be proclaimed. Our
behaviour during our passage on earth will be judged according to the
good and evil we have done, and our sins of omission will also be judged:
our attention to others, our desire to do them good, to relieve them, will
be weighed and measured.
Our actions are important, and indicate our desire for the "final good" that
will enable us to see God face to face, and to know him as each of us is
known by him. Today, as yesterday, and until the last day, God wants to
establish his Kingdom, and he needs people. He needs the poor of heart,
those who hunger for justice, the merciful, those who live in peace and
propagate charity and truth; just as he needs those who are persecuted so
that his justice may be proclaimed and known: "God’s way of making
people right begins and ends with faith." as St. Paul taught the Romans
(Romans 1:17).

Prayer:
Lord, open my eyes and my heart. May I see you in everyone you put in
my path, and give them what they need.
Help me to realize that my actions will either lead me to you or away from
you. I want to reach that state where I am in full communion with you.
Never let me forget that the path that leads me there is that of love and
that to love is to give oneself to others, always seeking to do what is right.

† Mgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Le Temps de l’Exaltation de la Sainte Croix

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

7ème Dimanche du temps de l’Exaltation de la Sainte Croix

Recevez en héritage le Royaume
préparé pour vous depuis la création du monde.
Saint Matthieu 25, 31-46

Chers frères et sœurs en Christ,

Ce passage évangélique n’est pas une parabole : le Seigneur nous parle du
jugement dernier qui aura lieu lors de son retour en gloire et il nous
demande d’orienter toute notre vie et chacun de nos actes en fonction de
cette espérance qui ne peut que reposer sur notre foi. Saint Paul enseignait
avec force aux Corinthiens que « Nous voyons actuellement de manière
confuse, comme dans un miroir ; ce jour-là, nous verrons face à face. » (1
Cor 13, 12)

1. « Quand le Fils de l’homme viendra dans sa gloire (… ) »
Il est le Fils de l’homme qui nous demande de vivre dans la charité et de
ne rien faire sans cette disposition de « voir » sa présence en chacun de
ceux que nous rencontrons physiquement ou « en pensée ». Il veut que
nous comprenions qu’il a voulu répondre au dessein du Père par son
Incarnation : « Et le Verbe de Dieu plante sa tente parmi nous, pécheurs
ayant besoin de miséricorde. » (Pape François, angélus du 5 janvier 2014).
Ainsi, mon attitude et mon comportement doivent être bienveillants
envers chacun de ceux que je rencontre. Je suis invité à vivre sincèrement
et réellement ce à quoi je crois : le Seigneur ne s’est pas incarné seulement
pour moi, il a réalisé cet abaissement pour tous et chacun des hommes,
qu’il soit puissant ou qu’il soit sans aucune responsabilité dans le monde,
qu’il soit malade ou en bonne santé, petit ou grand, enfant, adolescent,
adulte, jeune ou vieux …

2. « Toutes les nations seront rassemblées devant lui (…) »
Dieu le Père a envoyé son Fils au monde pour que le monde soit sauvé et
retrouve le chemin que le Père désirait pour chaque personne de
l’humanité. Le Christ, le Fils de Dieu, a été envoyé par le Père pour
annoncer et procurer le salut à chacun, de tous les temps et de tous les
horizons. Et là, ce jour-là, toute l’humanité pourra voir et comprendre « la
largeur, la longueur, la hauteur et la profondeur de l’amour du Christ qui
surpasse toute connaissance. » (Ep 3, 18) Nous serons jugés avec amour et
miséricorde, certes, mais en toute justice.

3. « Il séparera les hommes les uns des autres (…) »
« Alors le Roi dira à ceux qui sont à sa droite, Venez, les bénis de mon
Père, recevez en héritage le Royaume préparé pour vous depuis la
fondation du monde. » et il dira à ceux qui sont à sa gauche « Chaque fois
que vous ne l’avez pas fait à l’un de ces plus petits, c’est à moi que vous
ne l’avez pas fait. »
La mesure sera la même pour tous : c’est la justice qui sera proclamée.
Notre comportement au cours de notre passage sur terre sera regardé selon
le bien et le mal que nous avons fait et nos péchés d’omission seront
également jugés : notre attention aux autres, le désir de leur faire du bien,
de les soulager sera pesé et mesuré.
Nos actes sont importants et indiquent notre désir du « bien final » qui
nous permettra de voir Dieu face à face et de le connaître comme chacun
d’entre nous est connu de lui. Aujourd’hui comme hier et jusqu’au dernier

jour, Dieu veut établir son Royaume et il a besoin des hommes. Il a besoin
des pauvres de cœur, des affamés de justice, des miséricordieux, de ceux
qui vivent en paix et qui propagent charité et vérité ; tout comme de ceux
qui sont persécutés pour que sa justice soit annoncée et connue : « cette
justice qui naît de la foi et qui fait grandir dans la foi » comme saint Paul
l’enseignait aux Romains (Rm 1, 17)

Prière :
Seigneur, ouvre mes yeux et mon cœur. Que je sache te voir en chacun de
ceux que tu mets sur ma route et que je puisse lui donner ce dont il a
besoin.
Aide-moi à me rendre compte que mes actions me conduiront ou bien vers
toi ou loin de toi. Je veux atteindre cet état dans lequel je serai en pleine
communion avec toi. Ne me laisse jamais oublier que le chemin qui m’y
emmène est celui de l’amour, et qu’aimer c’est se donner aux autres, en
cherchant toujours à faire ce qui est bien.

+ Mgr Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών
Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

6η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού
( Ματθαίος 25 / 14 - 30)

Αξιοποίηση των δώρων του Θεού στο έπακρο

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του αυτή την παραβολή: «Η
βασιλεία του Θεού μοιάζει μ' έναν άνθρωπο ο οποίος φεύγοντας
για ταξίδι, κάλεσε τους δούλους του και τους εμπιστεύτηκε τα
υπάρχοντά του. Σ' άλλον έδωσε πέντε τάλαντα, σ' άλλον δύο, σ'
άλλον ένα, στον καθένα ανάλογα με την ικανότητά του, κι έφυγε
αμέσως για το ταξίδι. Αυτός που έλαβε τα πέντε τάλαντα, πήγε
και τα εκμεταλλεύτηκε και κέρδισε άλλα πέντε. Κι αυτός που
έλαβε τα δύο τάλαντα, κέρδισε επίσης άλλα δύο. Εκείνος όμως
που έλαβε το ένα τάλαντο, πήγε κι έσκαψε στη γη και έκρυψε τα
χρήματα του κυρίου του.
Ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, γύρισε ο κύριος
εκείνων των δούλων και έκανε λογαριασμό μαζί τους.
Παρουσιάστηκε τότε εκείνος που είχε λάβει τα πέντε τάλαντα και
του έφερε άλλα πέντε. «Κύριε», του λέει, «μου εμπιστεύτηκες
πέντε τάλαντα· κοίτα, κέρδισα μ' αυτά άλλα πέντε». Ο κύριός του
του είπε: «εύγε, καλέ και έμπιστε δούλε! Αποδείχτηκες
αξιόπιστος στα λίγα, γι' αυτό θα σου εμπιστευτώ πολλά. Έλα να
γιορτάσεις μαζί μου.» Παρουσιάστηκε κι ο άλλος με τα δύο
τάλαντα και του είπε: «κύριε, μου εμπιστεύτηκες δύο τάλαντα·
κοίτα, κέρδισα άλλα δύο.» Του είπε ο κύριός του: «εύγε, καλέ και
έμπιστε δούλε! Αποδείχτηκες αξιόπιστος στα λίγα, γι' αυτό θα
σου εμπιστευτώ πολλά. Έλα να γιορτάσεις μαζί μου.»
Παρουσιάστηκε κι εκείνος που είχε λάβει το ένα τάλαντο και του
είπε: «κύριε, ήξερα πως είσαι σκληρός άνθρωπος. Θερίζεις εκεί
όπου δεν έσπειρες και συνάζεις καρπούς εκεί που δε φύτεψες. Γι'
αυτό φοβήθηκα και πήγα κι έκρυψα το τάλαντό σου στη γη.
Ορίστε τα λεφτά σου.» Ο κύριός του του αποκρίθηκε: «δούλε
κακέ και οκνηρέ, ήξερες πως θερίζω όπου δεν έσπειρα, και
συνάζω καρπούς απ' όπου δε φύτεψα! Τότε έπρεπε να βάλεις τα
χρήματά μου στην τράπεζα, κι εγώ όταν θα γυρνούσα πίσω, θα
τα έπαιρνα με τόκο. Πάρτε του, λοιπόν, το τάλαντο και δώστε το
σ' αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα. Γιατί σε καθέναν που έχει, θα
του δοθεί με το παραπάνω και θα 'χει περίσσευμα ενώ απ' όποιον
δεν έχει, θα του πάρουν και τα λίγα που έχει. Κι αυτόν τον
άχρηστο δούλο πετάξτε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα κλαίνε, και
θα τρίζουν τα δόντια.»

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

1. Ο Θεός με εμπιστεύεται.
Όπως ο κύριος εμπιστεύεται την περιουσία του στους
δούλους του, έτσι και ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί πολλά
πράγματα: τη ζωή, τη νοημοσύνη, τη μόρφωση, τα υλικά αγαθά
κ.λπ. Μου τα έχει δώσει, επειδή περιμένει να τα χρησιμοποιήσω
για να παράγουν καρπούς. Σε έναν δούλο ο κύριος δίνει πέντε
τάλαντα, σε έναν άλλο δύο τάλαντα και στον τρίτο ένα. Στον
καθένα δίνεται ό,τι είναι ικανός να επενδύσει. Με τον ίδιο τρόπο,
ο Θεός μου δίνει ακριβώς ό,τι είμαι σε θέση να επενδύσω. Ο
καθένας από εμάς είναι πιστός στο βαθμό που δοξάζει τον Θεό
χρησιμοποιώντας τα ταλέντα του στο μέτρο των δυνατοτήτων
του!

2. Παίρνοντας ρίσκα.
Ο δούλος στον οποίο δόθηκαν πέντε τάλαντα σπεύδει να τα
χρησιμοποιήσει για να κερδίσει άλλα πέντε. Παίρνει ένα ρίσκο.
Όταν αρχίζει να ασχολείται με τις υποθέσεις του δεν είναι
σίγουρος αν θα χάσει όλο ή μέρος του κεφαλαίου ή αν θα έχει
κέρδος. Αλλά μόνο επειδή παίρνει ένα ρίσκο μπορεί να
παρουσιάσει στον κύριό του δέκα τάλαντα όταν επιστρέψει.
Ο Θεός θέλει να παίρνουμε ρίσκο με αυτά που μας
εμπιστεύεται. Με άλλα λόγια, μπορούμε να εκθέσουμε τον εαυτό
μας σε πιθανή αποτυχία, σε απώλεια. Αν δεν πάρουμε το ρίσκο,
μπορεί να μην παράγουμε ποτέ τους καρπούς που περιμένει ο
Θεός από εμάς.
Αυτό για το οποίο επικρίνεται αυτός ο υπηρέτης είναι ο
εγωισμός και η τεμπελιά του, επειδή ζούσε αποτραβηγμένος στην
ύπαρξή του.
Αυτό είναι που μας προκαλεί σχετικά με τον τρόπο ζωής μας
ως χριστιανοί. Αυτό που συνέβη σε αυτόν τον υπηρέτη μπορεί να
συμβεί στον καθένα από εμάς, αν αποφασίσουμε να ζήσουμε τη
ζωή μας για τον εαυτό μας και όχι για τον Θεό. Όποιος αναζητά
τον εαυτό του αρνούμενος να δώσει και να μοιραστεί τα ταλέντα
του, βρίσκεται χωρίς τον Θεό και οδεύεται προς την καταστροφή
του.

3. Θα του δοθούν ακόμη περισσότερα.
Φαίνεται μάλλον άδικο ο δούλος που έχει δέκα τάλαντα να
λαμβάνει το τάλαντο του τεμπέλη. Δεν έχει ήδη αρκετά; Δεν είναι
να παίρνεις από τους φτωχούς για να δίνεις στους πλούσιους; Ο
Χριστός σίγουρα μας διδάσκει ένα μάθημα για την πνευματική
ζωή. Ό,τι δεν αναπτύσσεται, πεθαίνει. Αν η πνευματική μας ζωή
μένει στάσιμη, θα πεθάνει και η λίγη πνευματική ζωή που μπορεί
να είχαμε θα εξαφανιστεί. Από την άλλη πλευρά, όταν η
πνευματική μας ζωή είναι ζωντανή, αναπτύσσεται, παράγει όλο
και περισσότερους καρπούς. Παράγει καρπούς σε αφθονία.

Προσευχή : Σε ευχαριστώ Κύριε για όλα τα ταλέντα και τις
ιδιότητες που μου έδωσες. Βοήθησέ με να μη φοβάμαι να
επενδύσω όλα αυτά τα ταλέντα για να παράγω καρπούς για το
βασίλειό Σου. Δώσε μου τον αποστολικό ζήλο, τη γενναιοδωρία
και την επιμονή να παράγω καρπούς σε αφθονία.Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

The Time of the Exaltation of the Holy Cross

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

6th Sunday of the time of the Exaltation of the Holy Cross
Mattew 25 / 14 -30

Let's make the most of God's gifts

Dear brothers and sisters in Christ,

1. God trusts me.
Just as a master entrusts his slaves with his property, God has entrusted
me with several gifts: life, intelligence, education, material possessions,
and so on. He has given them to me because He expects me to use them
to bear fruit. To one slave, the master gives five talents, to another two
talents, and to the third, one talent. To each, he gives what he is capable
of investing. Likewise, God gives me exactly what I am able to invest.
Each of us is faithful to the extent that we praise God by making the best
use of our talents!

2. Taking risks.
The slave who was given five talents hurried to put them to make them
yield more, in order to gain five more. He takes a risk. When he starts
doing business, he is not sure whether he will lose all or part of his capital,
or whether he will make a profit. But it is only because he takes a risk that
he can present ten talents to his master upon his returns.
God wants us to take risks with what he entrusts to us. This means that we
may expose ourselves to possible failure and loss. If we do not take risks,
we may never produce the fruit that God expects from us.
What is reproached to this servant is his selfishness and laziness, because
he lived in isolation, focused only on his own existence.
This is a challenge to our Christian way of life. What happened to this
servant can happen to any of us, if we decide to live our lives for ourselves
and not for God. Anyone who seeks himself by refusing to give and share
his talents, ends up isolated from God, and on path to his own ruin.

3. More will be given to him.
It seems rather unfair that the slave who has ten talents receives the lazy
man's talent. Doesn't he already have enough? Isn't this taking from the
poor to give to the rich? Christ is surely teaching us a lesson about the
spiritual life. What does not grow, dies. If our spiritual life stagnates, it
will die, and the little spiritual life we may have had will disappear. On
the other hand, when our spiritual life is vibrant and growing, it produces
more and more fruit. It produces fruit in abundance.

Prayer
Thank you Lord for all the talents and qualities you have given me. Help
me not to be afraid to invest these talents to produce fruit for your
kingdom. Grant me the apostolic zeal, generosity and perseverance to bear
fruit in abundance.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Le Temps de l’Exaltation de la Sainte Croix

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

6ème Dimanche du temps de l’Exaltation de la Sainte Croix
Matthieu 25 / 14 -30

Utilisons au mieux les dons de Dieu

Chers frères et sœurs en Christ,

1. Dieu a confiance en moi.
De même que le maître confie à ses esclaves sa propriété, de même Dieu
m’a confié plusieurs biens : la vie, l’intelligence, l’éducation, les
possessions matérielles, etc. Il me les a données parce qu’il attend que je
les utilise pour produire du fruit. A un esclave le maître remet cinq talents,
à l’autre deux talents et au troisième un. A chacun il est donné ce qu’il est
capable d’investir. De même Dieu me donne exactement ce que je suis
capable d’investir. Chacun de nous est fidèle dans la mesure où il loue
Dieu en utilisant ses talents au mieux !

2. Prendre du risque.
L’esclave à qui on a donné cinq talents se dépêche de les faire fructifier
afin d’en gagner cinq de plus. Il prend un risque. Quand il commence à
faire des affaires il n’est pas sûr s’il perdra tout ou une partie du capital
ou s’il fera un profit. Mais c’est seulement parce qu’il prend un risque
qu’il peut présenter à son maître dix talents quand il revient.
Dieu veut que nous prenions un risque avec ce qu’il nous confie. C’est-à-
dire qu’on peut s’exposer à un échec possible, à une perte. Si nous ne
prenons pas de risque, nous ne produirons peut-être jamais le fruit que
Dieu attend de nous.
Ce qui est reproché à ce serviteur, c'est son égoïsme et sa paresse, car il a
vécu replié sur sa propre existence.
Voilà qui nous interpelle sur notre façon de vivre en chrétiens. Ce qui
arrive à ce serviteur peut arriver à chacun d'entre nous si nous décidons
de vivre notre vie pour nous-mêmes et non pour Dieu. Quiconque se
cherche lui-même en refusant de donner et de partager ses talents, se
retrouve lui-même, sans Dieu, et pour sa propre ruine.

3. Plus encore lui sera donné.
Il semble assez injuste que l’esclave qui a dix talents reçoive le talent du
paresseux. N’a-t-il pas déjà assez ? N’est-ce pas prendre aux pauvres pour
donner aux riches ? Le Christ nous donne sûrement une leçon sur la vie
spirituelle. Ce qui ne croît pas, meurt. Si notre vie spirituelle stagne elle
mourra et le peu de vie spirituelle que nous avons peut-être eue
disparaîtra. D’un autre côté, quand notre vie spirituelle est vibrante,
grandissante, elle produit de plus en plus de fruit. Elle produit du fruit en
abondance.

Prière
Merci Seigneur pour tous les talents, toutes les qualités que tu m'as
donnés. Aide-moi à ne pas avoir peur d’investir tous ces talents pour
produire des fruits pour ton royaume. Accorde-moi le zèle apostolique, la
générosité et la ténacité afin de produire du fruit en abondance.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών
Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

5η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού
( Ματθαίος 25 / 1 - 13)

«Ο ερχομός της βασιλείας του Θεού θα μοιάζει με ό,τι έγινε
με δέκα παρθένες. Αυτές πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν να
προϋπαντήσουν το γαμπρό. Πέντε απ' αυτές ήταν συνετές και
πέντε άμυαλες. Οι άμυαλες πήραν τα λυχνάρια τους, μα δεν
πήραν μαζί τους και λάδι. Απεναντίας, οι συνετές πήραν μαζί με
τα λυχνάρια τους και λάδι στα δοχεία τους. Επειδή όμως ο
γαμπρός αργοπορούσε, νύσταξαν όλες και κοιμήθηκαν. Κατά τα
μεσάνυχτα ακούστηκε μια φωνή: «έρχεται ο γαμπρός· βγείτε να
τον προϋπαντήσετε!» Όλες, λοιπόν, οι παρθένες σηκώθηκαν και
τακτοποίησαν τα λυχνάρια τους. Οι άμυαλες είπαν τότε στις
συνετές: «δώστε μας από το λάδι σας, γιατί τα λυχνάρια μας
σβήνουν». Οι συνετές όμως απάντησαν: «όχι, γιατί δε θα φτάσει
και για μας και για σας· καλύτερα, πηγαίνετε στους πωλητές ν'
αγοράσετε για δικό σας». Αλλά ενώ πήγαιναν ν' αγοράσουν λάδι,
ήρθε ο γαμπρός. Τότε οι έτοιμες παρθένες μπήκαν μαζί του στη
γιορτή του γάμου, και έκλεισε η πόρτα. Ύστερα από λίγο
φτάνουν και οι υπόλοιπες παρθένες κι άρχισαν να φωνάζουν:
«κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!» Εκείνος όμως τους αποκρίθηκε:
«αλήθεια σας λέω, δε σας ξέρω». Να είστε, λοιπόν, άγρυπνοι,
γιατί δεν ξέρετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα που θα έρθει ο Υιός
του Ανθρώπου».

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

1. Ο χαρακτήρας των παρθένων
Τι όμορφο ξεκίνημα! Όλες μαζί, αυτές οι παρθένες βγήκαν να
συναντήσουν τον γαμπρό. Εμφανισιακά, αυτές οι νεαρές κοπέλες
είναι όλες ίδιες: κρατούν στα χέρια τους μια άναπτη λυχνία,
σταματούν στο δρόμο, νυστάζουν και αποκοιμούνται μέσα στη
νύχτα. Στην πραγματικότητα, υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά
μεταξύ τους: πέντε είναι «σοφές» και έχουν λάδι για να
τροφοδοτήσουν τη λυχνία τους όταν το χρειάζονται, και πέντε
είναι «ανόητες» και δεν έχουν καθόλου. «Όπως ο νυμφίος
καθυστέρησε....» Αυτή είναι η σκέψη τους, η ίδια με εκείνη του
κακού δούλου στο προηγούμενο κεφάλαιο, ο οποίος «έλεγε μέσα
στην καρδιά του: «Ο αφέντης μου καθυστερεί τον ερχομό Tου.»
Υπάρχει πράγματι καθυστέρηση; Όχι, λέει ο Απόστολος Πέτρος:
«Ο Κύριος δεν είναι αργός στην υπόσχεση, όπως νομίζουν
μερικοί ότι είναι αργός, αλλά υπομονετικός...» (Β΄ Πέτρου 3:9).
Αυτή είναι η εποχή της υπομονής του Θεού. Είναι επίσης η
δοκιμασία της επιμονής μας και η ώρα να μάθουμε υπομονή. Στις
προσευχές μας, λοιπόν, ας προσέχουμε να μη χρησιμοποιούμε
μάταιες και ψεύτικες επαναλήψεις όπως: «Αν ο Κύριος
καθυστερήσει περισσότερο...!»
Αυτή την ανυπομονησία τη συναντάμε ήδη στους πρόποδες του
Σινά, όταν «ο λαός είδε ότι ο Μωυσής καθυστέρησε να κατέβει
από το βουνό» (Έξ. 32:1). Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η
ειδωλολατρία του χρυσού μόσχου!
«Όλοι νύσταξαν και αποκοιμήθηκαν» Ο ύπνος δεν έρχεται
μονομιάς, αλλά, μετά από μια περίοδο απραξίας ή κούρασης,
καταλαμβάνει σταδιακά το μυαλό μας. Συχνά χρειαζόμαστε αυτή
την προτροπή, γιατί όσοι κοιμούνται είναι σαν νεκροί και χωρίς
φως: «Ξυπνήστε, όσοι κοιμάστε, και σηκωθείτε από τους
νεκρούς, και ο Χριστός θα λάμψει επάνω σας» (Εφεσ. 5:11-14).
Για να είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε και να
περιμένουμε τον Κύριο, πρέπει να είμαστε αφοσιωμένοι σ' Αυτόν
και το Άγιο Πνεύμα να μας δίνει την πνευματική ενέργεια που
τόσο απεγνωσμένα χρειαζόμαστε για να περπατάμε ταπεινά με
τον Θεό. Γνωρίζω ότι ο Κύριος έρχεται για να αναζητήσει τους
δικούς Του, είναι μια αλήθεια του Λόγου που ήρθε ξανά στο φως
τον 19ο αιώνα. Αλλά δεν μου αρκεί να τη γνωρίζω, πρέπει επίσης
να την πιστέψω και να τη ζήσω. Είμαι πραγματικά σαν μια από
εκείνες τις σοφές νεαρές γυναίκες που είχαν λάδι στο λυχνάρι
τους; Το λάδι είναι μια εικόνα του Αγίου Πνεύματος, του θεϊκού
προσώπου που κατοικεί στον πιστό (Ρωμ. 8:9)- μιλάει για τη
θεϊκή ζωή και τη ζωντανή πίστη (Ιωάννης 3:5). Είναι επίσης το
έργο του Αγίου Πνεύματος να μας αφυπνίζει, κάνοντάς μας να
βλέπουμε τη δόξα του Κυρίου όπως ο Πέτρος, ο Ιωάννης και ο
Ιάκωβος, οι οποίοι «ήταν αυτόπτεις μάρτυρες της
μεγαλοπρέπειάς Του» (Β΄ Πέτρου 1:16).

2. Η κραυγή του μεσονυκτίου
«Στη μέση της νύχτας, ακούστηκε μια κραυγή: «Ιδού, ο
νυμφίος! Βγείτε έξω να τον συναντήσετε!» Τα κορίτσια
ξύπνησαν με ένα ξάφνιασμα. Οι πέντε που είχαν πάρει λάδι
άναψαν τα λυχνάρια τους και μπήκαν «μαζί Του» στο γάμο. Για
τις άλλες πέντε ήταν πολύ αργά. Πολύ αργά για να «αγοράσουν»
λάδι από τη μόνη διαθέσιμη πηγή. Δεν μπορείς να υπολογίζεις
στους άλλους, γιατί: «Δεν μπορεί ποτέ ένας άνθρωπος να
εξαγοράσει τον αδελφό του, ούτε να δώσει στον Θεό τα λύτρα
του» (Ψαλμ. 49:7)- δεν μπορείς να αγοράσεις τη σωτηρία με
χρήματα (Ησαΐας 55:1), γιατί δεν έχει τιμή! Σήμερα είναι επίσης
η μέρα να μιλήσετε με τον φίλο σας, τον γείτονά σας, γιατί
σήμερα είναι η μέρα της σωτηρίας. Αύριο μπορεί να είναι πολύ
αργά.

3. Η είσοδος στο γάμο
«Ήρθε ο νυμφίος,» και όσοι ήταν έτοιμοι μπήκαν μαζί Του
στο γάμο- και η πόρτα ήταν κλειστή. Ο καιρός της χάριτος
τελείωσε. Δεν υπάρχει «δεύτερη ευκαιρία.» Δεν έχει νόημα να
έχεις το όνομα του Θεού στο στόμα σου: δεν αποτελεί απόδειξη
της πραγματικότητας της θεϊκής ζωής σε έναν άνθρωπο. Πολλοί
θα πουν: «Κύριε, Κύριε...», αλλά η απάντηση θα είναι: «Δεν σε
γνώρισα ποτέ- φύγε μακριά μου, εσύ που ασκείς ανομία.»
Το κεντρικό μήνυμα αυτών των στίχων είναι μια πρόσκληση
να είμαστε έτοιμοι να βγούμε έξω και να συναντήσουμε τον
Κύριο, ο οποίος ο ίδιος μας ενθαρρύνει λέγοντας: «Ας είναι
περιζωσμένες οι οσφύες σας και αναμμένα τα λυχνάρια σας- να
είστε σαν άνθρωποι που περιμένουν τον Κύριό τους....» (Λουκάς
12:35).

Προσευχή : Σ' αγαπώ, Κύριε, με όλη μου την καρδιά. Θέλω να
απαρνηθώ την αμαρτία και τη νοοτροπία του κόσμου και να
αγαπώ τον πλησίον μου όπως τον εαυτό μου.
Βοήθησέ με να έχω την καρδιά μου σε εγρήγορση, να προσέχω
την πίστη μου και να μην αφήσω ποτέ τη φλόγα της αγάπης σου
μέσα μου να σβήσει.
Είθε το λυχνάρι μου να είναι πάντα αναμμένο, έτοιμο να λάμψει
για τη δόξα Σου. Σου εμπιστεύομαι την πίστη και τη ζωή μου,
Κύριε, και σε ευχαριστώ για τη συνεχή χάρη και την άνευ όρων
αγάπη Σου. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

The Time of the Exaltation of the Holy Cross

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

5th Sunday of the time of the Exaltation of the Holy Cross
Matthew 25 / 1 -13

Dear brothers and sisters in Christ,

1. The character of virgins
What a beautiful start! All together, these virgins have gone out to meet
the bridegroom. In appearance, they all look the same: they carry an unlit
lamp in their hands, stop along the way, doze off and fall asleep in the
night. In reality, however, there is an essential difference between them:
five are "wise" and have oil to feed their lamp when needed, and five are
"foolish" and have none. "How long the bridegroom delayed...". This is
their thought, the same as that of the wicked slave in the previous chapter,
who "said in his heart: My master delays coming... " Is there really a
delay? No, says the apostle Peter : "The Lord is not being slow in doing
what he promised—the way some people understand slowness. But God
is being patient... (2P 3:9). This is the time of God's patience. It is also the
test of our perseverance, and the time to learn patience. In our prayers,
therefore, let us be careful not to use vain and false repetitions such as :
"If the Lord delays any longer...!
We already find this impatience at the foot of Sinai, when "The people
saw that a long time had passed and Moses had not come down from the
mountain" (Ex. 32:1). What was the result? The idolatry of the golden calf!
"They all dozed off and fell asleep". Sleep does not come all at once, but
after a period of idleness or weariness, it gradually takes hold of our
minds. We often need this exhortation, for he who sleeps is as good as
dead and without light: "Wake up, you who are sleeping! Rise from death,
and Christ will shine on you" (Eph. 5:11-14).
To be able to watch and wait for the Lord, our affections must be
committed to Him, and the Holy Spirit must give us that spiritual energy
we so desperately need to walk humbly with God. I know that the Lord
comes to seek His own; this is a truth of the Word that was brought to
light again in the 19th century. However, it is not enough for me to know
it, I have to believe it and live it. Am I really like one of those wise young
girls with oil in her lamp? Oil is an image of the Holy Spirit, the divine
person who dwells in the believer (Rm. 8:9); it speaks of divine life and living
faith (John 3:5). It is also the Holy Spirit's job to awaken us, making us see the
glory of the Lord like Peter, John and James who " saw the greatness of
Jesus with his own eyes. " (2 P. 1:16).

2. The midnight cry
"In the middle of the night, a cry rang out: "Behold the bridegroom; go
out to meet him! The girls awake with a start. The five who had taken oil
light their lamps and enter "with him" into the wedding. For the other five,
it is too late. Too late to "buy" oil from the only source available. You
cannot count on the others, because: "But no one has enough to buy back
a life, and you cannot bribe God" (Ps. 49:7); you cannot buy salvation with
money (Is. 55:1), because it has no price! Today is also the day to talk to your

friend, your neighbour, because today is the day of salvation. Tomorrow
may be too late.

3. The entrance to the wedding
The bridegroom came: those who were ready went in with him to the
wedding; and the door was shut. The time of grace is over. There are no
"second chances". It is no use having God's name on your lips: it is no
proof of the reality of divine life in a man. Many will say : "Lord, Lord...",
but the answer will be: "I never knew you; go away from me, you who
practice iniquity".
The central message of these verses is a call to be ready to go out and meet
the Lord, who encourages us by saying: "Be ready! Be fully dressed and
have your lights shining. Be like servants who are waiting for their
master...". (Luke 12:35-36).

Prayer
I love you, Lord, with all my heart. I want to renounce sin and the
mentality of the world, and love my neighbour as myself.
Help me to keep my heart vigilant, to watch over my faith and never let
the flame of your love in me go out.
May my lamp always be lit, ready to shine for your glory. I entrust my
faith and my life to you, Lord, and I thank you for your constant grace
and unconditional love.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Le Temps de l’Exaltation de la Sainte Croix

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

5ème Dimanche du temps de l’Exaltation de la Sainte Croix
Matthieu 25 / 1 -13

Chers frères et sœurs en Christ,

1. Le caractère des vierges
Quel beau départ ! Toutes ensemble, ces vierges sont sorties à la rencontre
de l’époux. En apparence, ces jeunes filles sont toutes semblables : elles
portent une lampe éteinte à la main, s’arrêtent en chemin, s’assoupissent
et s’endorment dans la nuit. En réalité, une différence essentielle les
distingue : cinq sont « sages » et ont de l'huile pour alimenter leur lampe
au moment voulu et cinq sont « folles » et n'en ont pas. « Comme l'époux
tardait… ». C’est leur pensée, la même que celle du méchant esclave du
chapitre précédent, qui « dit en son cœur : Mon maître tarde à venir… ».
Y a-t-il vraiment du retard ? Non, dit l’apôtre Pierre : « Le Seigneur ne
tarde pas en ce qui concerne la promesse, comme certains estiment qu’il
y a du retard ; mais il est patient… (2 Pier. 3 : 9). C’est le temps de la patience
de Dieu. C'est aussi le test de notre persévérance, et le temps de
l'apprentissage de la patience. Veillons donc, dans nos prières, à ne pas
user de vaines et fausses redites telles que : Si le Seigneur tarde encore…!

Nous trouvons déjà cette impatience au pied du Sinaï quand « le peuple
vit que Moïse tardait à descendre de la montagne » (Ex. 32 : 1). Qu’en est-il
résulté ? L’idolâtrie du veau d’or !
« Elles s'assoupirent toutes et s'endormirent ». Le sommeil ne vient pas
d'un seul coup mais, après un temps de désœuvrement ou de lassitude, il
gagne peu à peu nos esprits. Nous avons souvent besoin de cette
exhortation car celui qui dort est comme mort et sans lumière : « Réveille-
toi, toi qui dors, relève-toi d'entre les morts, et le Christ luira sur toi » (Eph.
5 : 11-14).
Pour pouvoir veiller et attendre le Seigneur, il faut que nos affections
soient engagées pour Lui et que le Saint Esprit nous donne cette énergie
spirituelle dont nous éprouvons le besoin impérieux pour marcher
humblement avec Dieu. Je sais que le Seigneur vient chercher les siens,
c'est une vérité de la Parole qui a été remise en lumière au 19ème siècle.
Mais il ne suffit pas que je le sache, il faut aussi que je le croie et que je
le vive. Suis-je réellement comme une de ces jeunes filles sages et avisées
qui a de l'huile dans sa lampe ? L'huile est une image du Saint Esprit,
personne divine qui habite dans le croyant (Rm. 8 : 9) ; elle parle de vie divine
et de foi vivante (Jean 3 : 5). C'est aussi le travail du Saint Esprit de nous
réveiller, en nous faisant voir la gloire du Seigneur comme Pierre, Jean et
Jacques qui « ont été témoins oculaires de sa majesté » (2 Pier. 1 : 16).

2. Le cri de minuit
« Au milieu de la nuit, un cri retentit : Voici l'époux ; sortez à sa rencontre
! ». Les jeunes filles se réveillent en sursaut. Les cinq qui avaient pris de
l’huile allument leur lampe et entrent « avec lui » aux noces. Pour les cinq
autres, c'est trop tard. Trop tard pour aller « acheter » de l'huile à la seule
source existante. Impossible de compter sur les autres car : « Un homme
ne pourra en aucune manière racheter son frère, ni donner à Dieu sa rançon
» (Ps. 49 : 7) ; impossible d'acheter le salut avec de l’argent (Es. 55 : 1), parce qu'il
n'a pas de prix ! C'est aujourd'hui aussi qu'il faut parler à son ami, à son
voisin, car c'est aujourd'hui le jour du salut. Demain ce peut être trop tard.

3. L’entrée aux noces
« L’époux arriva : celles qui étaient prêtes entrèrent avec lui aux noces ;
et la porte fut fermée ». Le temps de la grâce est terminé. Il n'y a pas de «
deuxième chance ». Il ne sert à rien d'avoir le nom de Dieu à la bouche :
ce n'est pas une preuve de la réalité de la vie divine dans un homme.
Beaucoup diront : « Seigneur, Seigneur... », mais il leur sera répondu : «
Je ne vous ai jamais connus ; allez-vous-en loin de moi, vous qui pratiquez
l’iniquité ».
Le message central de ces versets est un appel à être prêt à partir à la
rencontre du Seigneur qui nous encourage lui-même en nous disant : «
Que vos reins soient ceints et vos lampes allumées ; soyez vous-mêmes
semblables à des hommes qui attendent leur maître… » (Luc 12 : 35).

Prière
Je t'aime, Seigneur, de tout mon cœur. Je veux renoncer au péché et à la
mentalité du monde, et aimer mon prochain comme moi-même.
Aide-moi à garder mon cœur vigilant, à veiller sur ma foi et à ne jamais
laisser s'éteindre la flamme de ton amour en moi.
Que ma lampe soit toujours allumée, prête à briller pour ta gloire. Je te
confie ma foi et ma vie, Seigneur, et je te remercie pour ta constante grâce
et ton amour inconditionnel.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών
Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

4η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού
(Ματθαίος 24 / 42 - 51)

Αγρυπνείτε

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Αγρυπνείτε,
λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε ποια μέρα θα έρθει ο Κύριός σας.
Και να ξέρετε τούτο: Αν ήξερε ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού
ποια ώρα θα έρθει ο κλέφτης, θα ξαγρυπνούσε και δε θ'
άφηνε να διαρρήξουν το σπίτι του. Γι' αυτό κι εσείς να
είστε έτοιμοι, γιατί ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει την ώρα
που δεν τον περιμένετε».
«Ποιος άραγε είναι ο έμπιστος και συνετός δούλος
που ο κύριός του τον έκανε επιστάτη των δούλων του, να
τους δίνει την τροφή τις ορισμένες ώρες; Μακάριος ο
δούλος εκείνος που όταν έρθει ο κύριός του, θα τον βρει
να κάνει σωστά τη δουλειά του. Σας βεβαιώνω πως θα τον
βάλει υπεύθυνο σ' όλα του τα υπάρχοντα. Αν όμως ο κακός
εκείνος δούλος πει μέσα του: «αργεί να 'ρθεί ο κύριός
μου» κι αρχίσει να χτυπάει τους συνδούλους του και να
τρώει και να πίνει μαζί με μέθυσους, θα 'ρθεί ο κύριός του
μια μέρα που αυτός δε θα τον περιμένει και σε ώρα που δε
θα την υποψιάζεται, θα του επιβάλει σκληρή τιμωρία και
θα τον ρίξει στον τόπο όπου τιμωρούνται οι υποκριτές.
Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του».
Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

1. Ούτε τη μέρα, ούτε την ώρα
Ο Κύριος μάς ζητά να επαγρυπνούμε. Το «αγρυπνείτε»
είναι ένα ισχυρό κάλεσμα. Όταν αγρυπνώ, περιμένω, είμαι
ανοιχτός στους άλλους.Κανείς μας δεν ξέρει πόσο καιρό
θα ζήσει, και ο Ιησούς δεν έχει υποδείξει πόσο καιρό θα
συνεχιστεί η ανθρώπινη ιστορία πριν επιστρέψει για την
τελική κρίση. Αυτό θα πρέπει να μας κάνει να
συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι
να συναντήσουμε τον Κύριό μας, ενεργώντας σωστά και
διατηρώντας τη συνείδησή μας καθαρή από την αμαρτία.
Πρέπει να ζούμε σαν κάθε μέρα να είναι η τελευταία μας
μέρα, σαν η αιώνια ευτυχία μας να εξαρτάται από τις
επιλογές και τις πράξεις αυτής της ημέρας. Κάθε στιγμή
είναι πολύτιμη και σημαντική στα μάτια του Θεού. Το πιο
απαραίτητο είναι να προσπαθούμε να παραμένουμε σε
κατάσταση χάριτος για να επιτύχουμε τη σωτηρία μας.

2. Η πραγματική αγρυπνία
Ο πιστός υπηρέτης που κάνει αυτό που πρέπει να κάνει
κάθε στιγμή είναι ο πραγματικά συνετός άνθρωπος. Ο
Θεός θέλει να είμαστε πιστοί και να κάνουμε το θέλημά
Του κάθε μέρα. Αυτός είναι ο δρόμος προς την αγιότητα
και την ένωση με τον Θεό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για
να είμαστε κοντά στον Θεό από το να κάνουμε το θέλημά
Του, από αγάπη και ευγνωμοσύνη. Πώς οι πράξεις μου
σήμερα αντανακλούν την αγαπητική υπακοή μου στο
θέλημα του Θεού; Έχω βάλει τον Θεό στο κέντρο της ζωής
μου ή έχω υποβιβάσει Αυτόν και το θέλημά Του στην
περιφέρεια της ζωής μου, δίνοντας προσοχή μόνο σε αυτά
που θέλει από μένα από καιρό σε καιρό;

3. Μια μεγάλη καθυστέρηση
Συχνά φαίνεται ότι ο Θεός είναι μακριά και δεν
συμμετέχει στη ζωή μας. Μπορεί να φαίνεται ότι η
επιστροφή Του δεν είναι σύντομα, και αυτό μπορεί να μας
οδηγήσει να αποσπάσουμε την προσοχή μας με πολλά
άλλα πράγματα. Ας ανανεώνουμε κάθε μέρα το πνεύμα της
πίστης μας στον Θεό και τη συνεχή παρουσία Του, ζώντας
κάθε μέρα για να τον ευχαριστούμε, όσο μακριά κι αν
φαίνεται. Ας ζούμε στην παρουσία Του με πίστη σ' Αυτόν
και στην αποκάλυψή Του, που μας καθοδηγούν στο
μονοπάτι προς την αιώνια ζωή. Ας προσπαθούμε κάθε
φορά να διατηρούμε μια ζωντανή και αποτελεσματική
πίστη στον Θεό και στην παρουσία Του.
Προσευχή : Κύριε, δίδαξέ με να προσεύχομαι με
αληθινή πίστη σε Σένα και στον λόγο της ζωής Σου.
Γνωρίζω ότι Είσαι παρών στη ζωή μου και ελπίζω στην
υπόσχεσή Σου να μείνεις μαζί μου μέχρι το τέλος του
κόσμου. Σε αγαπώ και ξέρω ότι με αγαπάς. Βοήθησέ με να
πιστεύω σε κάθε στιγμή, ώστε να μπορώ να Σε
ευχαριστήσω, να κάνω το θέλημά Σου και να μεγαλώνω
στην αγιότητα.Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

The Time of the Exaltation of the Holy Cross

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

4th Sunday of the time of the Exaltation of the Holy Cross
Matthew 24 / 45 - 51

Be vigilant

Dear brothers and sisters in Christ,

1. Neither the day nor the hour
The Lord asks us to be vigilant. "Be vigilant" is a strong call. When I am
vigilant, I am waiting, I am open to others.
None of us knows how long we will live, and Jesus has not indicated how
long human history will continue, before he returns for the final judgment.
This should make us realize that we must always be ready to meet our
Lord, acting in the right and keeping our conscience always pure of sin.
We must live as if each day were our last day, as if our eternal happiness
depended on the choices and actions of this very day. Every moment is
precious and important in God's eyes. The most necessary thing is to strive
to remain in a state of grace in order to attain our salvation.

2. True prudence
The faithful servant who does what he is supposed to do every moment,
is the truly prudent person. God wants us to be faithful and do his will
every day. This is the path to holiness and union with God. There is no
other way to be close to God than to do his will, out of love and gratitude.
How do my actions today reflect my loving obedience to God's will? Have
I put God at the center of my life, or have I relegated him and his will to
the periphery of my life, only paying attention to what he wants from me
from time to time?

3. A long delay
Often it seems that God is far away and not involved in our lives. It may
seem that his return is not soon, and this can lead us to distract ourselves
with many other things. Let us renew our spirit of faith in God and his
constant presence every day, living each day to please him, no matter how
long it seems. Let us live in his presence by faith in him and his revelation,
which guide us along the path to eternal life. Let us strive every day to
maintain a lively and effective faith in God and in his presence.
Prayer
Lord, teach me to pray with true faith in you and your word of life. I know
you are present in my life, and I hope in your promise to be with me until
the end of time. I love you, and I know you love me. Help me to have faith
every moment so that I can please you, do your will and grow in holiness.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus