Category: Archbishop’s Teaching

Εορτή της Μεταμορφώσεως του Ιησού Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ (Ματθαίος 17, 1 – 9)
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου τοποθετεί αυτή τη σκηνή σε μια ευαίσθητη στιγμή για τους αποστόλους, επειδή, λίγο νωρίτερα, ο Ιησούς τους είχε πει ξεκάθαρα ότι «έπρεπε να φύγει για την Ιερουσαλήμ, να υποστεί πολλά από τους πρεσβύτερους, τους αρχιερείς και τους γραμματείς, να θανατωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί.» (Ματ. 16:21) Τους είχε επίσης ομολογήσει ευθέως: «Αν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του, να σηκώσει το σταυρό του και να με ακολουθήσει. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει, αλλά όποιος χάσει τη ζωή του για χάρη μου, θα τη βρει.» (Ματ. 16:24-25). Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι μαθητές ήταν αμήχανοι και φοβισμένοι μπροστά σε τόσο σοβαρές προειδοποιήσεις.
2
Έτσι τώρα ο Ιησούς ήθελε να τροφοδοτήσει την ελπίδα τους δείχνοντας τη δόξα Του μπροστά στον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ανέβηκε σε ένα ψηλό βουνό, περιτριγυρισμένος από τρεις από τους μαθητές Του, όπως ακριβώς έκανε ο Μωυσής όταν ανέβηκε στο όρος Σινά, συνοδευόμενος από τον Ααρών, τον Ναδάβ και τον Αβιού, ακολουθούμενος από τους πρεσβύτερους του λαού (Εξ. 24:9). Αυτούς τους τρεις αποστόλους επέλεξε ο Ιησούς να Τον συνοδεύσουν πιο κοντά στη Γεθσημανή, ενώ οι υπόλοιποι έμειναν πιο μακριά από τον τόπο όπου ο Ιησούς προσευχόταν με αγωνία (Μαρκ. 14:33). Πρόκειται για σκηνές στις οποίες η χαρούμενη λαμπρότητα έρχεται σε αντίθεση με τον πόνο του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννη, οι οποίοι Τον περιβάλλουν. Τούτου λεχθέντος, τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Δεν υπάρχει δόξα χωρίς σταυρό.
Ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι οποίοι είχαν ατενίσει τη δόξα του Θεού και είχαν λάβει την αποκάλυψή Του στο όρος Χωρήβ ή Σινά (πρβλ. Εξ 24:15-16 και Α΄ Βασιλέων 19:8), βρίσκονται τώρα με τον Ιησού σε εκείνο το ψηλό βουνό, όπου «μεταμορφώθηκε μπροστά τους- το πρόσωπό Του έγινε λαμπρό σαν τον ήλιο, και τα ιμάτιά Του λευκά σαν φως» (εδ. 2). Από τότε, ατενίζουν τη δόξα και μιλούν
3
με Εκείνον που ήταν η προσωπική αποκάλυψη του Θεού.
Ο Πέτρος, ο οποίος δεν μπορούσε να μην εκφράσει τη χαρά του, φώναξε: «Κύριε, είναι καλό που είμαστε εδώ! Αν θέλεις, θα στήσω τρεις σκηνές εδώ, μία για σένα, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία.» (v. 4). Το αίτημά του εκφράζει την επιθυμία κάθε ανθρώπινης καρδιάς να παραμείνει για πάντα στη χαρούμενη ενατένιση της δόξας του Θεού. Πράγματι, έχουμε κληθεί σε αυτή τη μακαριότητα. Με αυτά τα συναισθήματα ο Άγιος Josemaria, προσευχόμενος δυνατά, αναφώνησε: «Ιησού: να σε δω, να σου μιλήσω! Να μένω έτσι να σε ατενίζω, μέσα στην άβυσσο της απεραντοσύνης της ομορφιάς Σου, χωρίς αυτή η ενατένιση να παύει ποτέ, ποτέ! Χριστέ μου, ας Σε δω και ας πληγωθώ από την αγάπη για Σένα!»
Από το σύννεφο του φωτός που τους σκεπάζει, ακούμε λόγια γεμάτα νόημα: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο είμαι ευχαριστημένος- ακούστε τον» (εδ. 5). Η έκφραση «ο αγαπημένος μου Υιός» απηχεί αυτήν που ο Θεός απευθύνει στον Αβραάμ, ζητώντας του να θυσιάσει τον γιο του Ισαάκ: πάρε τον «αγαπημένο σου γιο» (Γεν. 22:2). Υπάρχει επομένως ένας παραλληλισμός μεταξύ της δραματικής σκηνής στη Γένεση, στην οποία ο
4
Αβραάμ είναι έτοιμος να θυσιάσει τον Ισαάκ, ο οποίος τον συνοδεύει χωρίς αντίσταση, και του δράματος που θα ολοκληρωθεί στον Γολγοθά, όπου ο Θεός Πατέρας προσφέρει τον Υιό Του ως θυσία που αναλαμβάνει οικειοθελώς για τη λύτρωση του ανθρώπινου γένους. Στην πραγματικότητα, σε αυτή τη σκηνή της Μεταμόρφωσης, η Εκκλησία αντιλαμβάνεται την προετοιμασία των αποστόλων να υπομείνουν το σκάνδαλο του Σταυρού. Επιπλέον, όταν ο Θεός προσθέτει «ακούστε τον», θυμίζει επίσης τα λόγια που είπε στον Μωυσή στο Δευτερονόμιο: «Ανάμεσά σου, ανάμεσα στους αδελφούς σου, ο Κύριος ο Θεός σου θα αναστήσει έναν προφήτη σαν εμένα, και θα τον ακούσεις.» (Δευτ. 18:15). Ο Ιησούς, ο οποίος είναι ο Υιός που ο Θεός Πατέρας Του παραδίδει στον θάνατο, είναι ταυτόχρονα ο προφήτης που, όπως ο Μωυσής, πρέπει να Τον ακούσουμε.
«Θα ήθελα να αντλήσω δύο σημαντικά στοιχεία από αυτό το επεισόδιο της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος», λέει ο Πάπας Φραγκίσκος, «και να τα συνοψίσω σε δύο λέξεις: η ανάβαση και η κάθοδος. Χρειαζόμαστε ένα απομονωμένο μέρος, για να ανέβουμε στο βουνό σε ένα χώρο σιωπής, για να βρούμε τον εαυτό μας και να αντιληφθούμε καλύτερα τη φωνή του Κυρίου. Αυτό είναι
5
που κάνουμε στην προσευχή. Αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε εκεί. Η συνάντηση με τον Θεό στην προσευχή μας ωθεί να κατέβουμε από το βουνό, να επιστρέψουμε στα πεδινά, όπου βρίσκουμε τόσους πολλούς αδελφούς και αδελφές που πλήττονται από την κούραση, την ασθένεια, την αδικία, την άγνοια και την υλική και πνευματική φτώχεια. Στους αδελφούς και τις αδελφές μας που περνούν δοκιμασίες καλούμαστε να φέρουμε τους καρπούς της εμπειρίας μας με τον Θεό, να μοιραστούμε μαζί τους τη χάρη που λάβαμε.» Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Πεντηκοστής Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου

κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ 9η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Λουκάς 4 / 14 - 21 )

Ο Ιησούς επέστρεψε γεμάτος με τη δύναμη του Πνεύματος στη Γαλιλαία και η φήμη του διαδόθηκε σε όλα τα περίχωρα. Δίδασκε στις συναγωγές τους και τον τιμούσαν όλοι.
Ύστερα ήρθε στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε όπως συνήθιζε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές. Του έδωσαν το χειρόγραφο με τα λόγια του προφήτη Ησαΐα. Ο Ιησούς το ξετύλιξε και βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένο το εξής:
Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει,
γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ' έστειλε
ν' αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς
να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά.
Στους αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση
και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους,
να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους,
να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος
θα φέρει τη σωτηρία στο λαό του.
Ύστερα τύλιξε το χειρόγραφο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε. Τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του. Άρχισε τότε να τους λέει: «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία που μόλις ακούσατε».
2
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
1. «Το πνεύμα του Κυρίου με κατέχει»
Βλέπουμε και πάλι σε αυτό το απόσπασμα από τον Ευαγγελιστή Λουκά, το οποίο βασίζεται επίσης στις προφητείες του Ησαΐα, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα. Μόλις είχε νικήσει τον πειρασμό στην έρημο και έφυγε από εκεί για να επιστρέψει στη Γαλιλαία. Επειδή ήταν γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα, η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλη την περιοχή.
Μπήκε στη συναγωγή το Σάββατο και σηκώθηκε για να διαβάσει ένα απόσπασμα από τις Γραφές, όπως συνήθιζε κάθε Σάββατο. Και ήξερε ότι η περικοπή από τον Ησαΐα τον αφορούσε. Γι' αυτό μπορεί να πει στο τέλος της ανάγνωσης: «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία που μόλις ακούσατε».
«Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει...». Ο Ιησούς ανακοινώνει δημόσια την έναρξη της διακονίας Του και αποκαλύπτει τη Θεία Αποστολή Του. Διαβάζει τα λόγια του προφήτη Ησαΐα, αναγγέλλοντας καλά νέα για τους φτωχούς, ελευθερία για τους φυλακισμένους, όραση για τους τυφλούς και απελευθέρωση για τους καταπιεσμένους.
2. Η Αποστολή μας
Σε αυτούς τους λίγους στίχους, βρίσκουμε βαθιές διδασκαλίες για τη ζωή της πίστης μας. Ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό Του ως
3
εκείνον που φέρνει απελευθέρωση και θεραπεία σε όλους εκείνους που στρέφονται σε Αυτόν με πίστη και εμπιστοσύνη. Δείχνει την άνευ όρων αγάπη Του για τους πιο ευάλωτους και αποκλεισμένους της κοινωνίας, καλώντας μας να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του και να βοηθήσουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας που έχουν ανάγκη.
«Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει..». Ο Ιησούς ξέρει ποιος είναι και είναι πεπεισμένος για την αποστολή Του. Αυτά τα λόγια συνεχίζουν να εκπληρώνονται και για εμάς, και αυτή είναι η αποστολή μας.
3. Διακηρύττοντας τα καλά νέα.
Το απόσπασμα αυτό μας υπενθυμίζει τη σημασία του Λόγου του Θεού σ†τη ζωή μας. Ο Ιησούς τρέφεται από την Αγία Γραφή και μας δείχνει ότι η Αγία Γραφή είναι μια ανεξάντλητη πηγή σοφίας και καθοδήγησης για το πνευματικό μας ταξίδι. Βασιζόμενοι στον Λόγο του Θεού, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα το θέλημά Του για εμάς και να ανακαλύψουμε το πραγματικό νόημα της ύπαρξής μας.
Ως οπαδοί του Ιησού, καλούμαστε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του και να συνεχίσουμε το έργο Του εδώ στη γη. Καλούμαστε να είμαστε φορείς των καλών ειδήσεων, να διαδώσουμε την αγάπη και τη συμπόνια του Χριστού, να γίνουμε όργανα θεραπείας και παρηγοριάς για όσους υποφέρουν και να είμαστε υπέρμαχοι της δικαιοσύνης και της ειρήνης στην κοινωνία μας.
4
Προσευχή: Κύριε, δώσε μας τη χάρη να ζούμε σύμφωνα με το πνεύμα Σου, να είμαστε φορείς του φωτός και της αγάπης Σου στην καθημερινή μας ζωή. Είθε να μας κινεί το Άγιο Πνεύμα για να πραγματοποιήσουμε το θέλημά Σου και να βοηθήσουμε στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου, γεμάτου συμπόνια και αδελφοσύνη. Αμήν.
† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Πεντηκοστής Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ 8η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Ματθαίος 12 / 14 - 21 )
Τότε βγήκαν έξω οι Φαρισαίοι και ύστερα από σύσκεψη αποφάσισαν να τον εξοντώσουν. Ο Ιησούς όμως το έμαθε κι έφυγε από 'κει. Κόσμος πολύς ακολούθησε τον Ιησού, κι αυτός θεράπευσε όλους τους πάσχοντες, αλλά τους διέταξε να μην τον διαφημίζουν. Έτσι εκπληρώθηκε ο λόγος του Θεού, που είπε ο προφήτης Ησαΐας:
Να ο δούλος μου που διάλεξα,
ο αγαπημένος μου που εγώ τον εξέλεξα·
θα δώσω το πνεύμα μου σ' αυτόν
και θ' αναγγείλει στα έθνη την ερχόμενη κρίση.
Δε θα μαλώσει και δε θα κραυγάσει,
ούτε θ' ακούσει κανένας στις πλατείες τη φωνή του.
Το ραγισμένο καλάμι δε θα το συντρίψει,
το λυχνάρι που καπνίζει δε θα το σβήσει,
ωσότου οδηγήσει τη δίκαιη κρίση στη νίκη
και στ' όνομά του θα στηρίξουν τα έθνη την ελπίδα
2
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
1. Αυτός είναι ο δούλος μου.
Ο Ιησούς ήρθε για να εκπληρώσει το σχέδιο του Θεού. Ήρθε για να ζήσει κάτω από το βλέμμα του πατέρα Tου, ήταν υπάκουος και υπάκουος μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου πάνω σε σταυρό.
Οι Φαρισαίοι είναι τυφλωμένοι από την υποκρισία τους και από το μίσος στην καρδιά τους. Ο Ιησούς γίνεται πολύ ενοχλητικός και τα σημεία και οι θεραπείες που κάνει θα προσηλυτίσουν τον κόσμο, απειλώντας σοβαρά την εξουσία τους.
Σε αυτή την περικοπή, ο Ματθαίος βασίζεται στην προφητεία του προφήτη Ησαΐα στο 42:1-4. Πρόκειται για την εκπλήρωση του ρόλου του Aγαπημένου του Θεού, ο οποίος έχει επιλεγεί και έχει αποκτήσει τη χαρά του πατέρα Tου, επειδή το πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω Tου.
Για εμάς, μέσα στον Ιησού, είμαστε άλλοι Χριστοί, και ο δρόμος είναι χαραγμένος μπροστά μας. Πρέπει να κάνουμε αυτό που ζητάει ο Θεός από εμάς. Έτσι, η αποστολή μας θα είναι για τη δόξα του ονόματός Tου.
2. Ο Ιησούς αποχωρεί.
Ο Κύριος δεν επιβάλλεται ποτέ σε κανέναν. Όταν απορρίπτεται, φεύγει ήσυχα, ενώ μερικές φορές επιστρέφει
3
αργότερα για να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Αλλά ποτέ δεν επιβάλλεται. Ο Χριστός είναι επίμονος, αλλά δεν γκρινιάζει. Είναι συνεχής, αλλά όχι παρεμβατικός. Αντιμετωπίζει την υποκρισία των Φαρισαίων με το να αποσύρεται. Η ώρα Του δεν έχει έρθει ακόμα, και θα χρησιμοποιήσει τον λίγο χρόνο που Του απομένει για να προσελκύσει άλλες ψυχές και να πάει εκεί όπου το μήνυμά Tου θα αποδώσει καρπούς. Θα επιστρέψει στους Φαρισαίους την κατάλληλη στιγμή για να συνεχίσει να τους καλεί σε μεταστροφή.
3. Η δύναμη της ταπεινότητας.
Ο Χριστός έκανε περισσότερα για τους Φαρισαίους με την ταπεινή Του στάση παρά με το να διαφωνεί μαζί τους και να τους υποτιμά. Σε άλλες περιπτώσεις, μίλησε πολύ έντονα εναντίον τους, ελπίζοντας να προκαλέσει τη μετάνοιά τους και να αποτρέψει τα πλήθη από το να ακολουθήσουν το υποκριτικό τους παράδειγμα. Αφού τα κατάφερε αυτά, τώρα τους προσφέρει τη μοναδική δύναμη της ταπεινότητάς Του. Μετά τον θάνατο και την ανάστασή Του, θα έρθει η ώρα που οι μαθητές Του θα κηρύξουν ανοιχτά και πολλοί θα μεταστραφούν. Και στη δική μας ζωή, ο Χριστός ενθαρρύνει και διεγείρει κάθε σημάδι πνευματικής ζωής, όσο μικρό κι αν είναι. Ακόμα και όταν υπάρχει μόνο μια μικρή φλόγα, βλέπει τη δυνατότητα να την ανεβάσει και να την κάνει να γίνει μια φλεγόμενη φωτιά. Κι εμείς πρέπει να φροντίζουμε να μη συνθλίβουμε το τσαλακωμένο καλάμι, ούτε να σβήνουμε το τρεμάμενο φυτίλι.
4
Προσευχή: Ιησού, πιστεύω Σε σένα, κάνε την πίστη μου να μεγαλώσει. Ιησού, ελπίζω σε Σένα, βάθυνε την ελπίδα μου. Ιησού, Σ' αγαπώ, κάνε την καρδιά μου να καίγεται για Σένα.
Κύριε, άνοιξε το μυαλό και τη θέλησή μου να ακούσω το κάλεσμά Σου και να επιλέξω να Σε ακολουθήσω! Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Ύστερα απ' αυτό, ο Κύριος διάλεξε και άλλους εβδομήντα μαθητές, που τους έστειλε δύο δύο πριν απ' αυτόν, σε κάθε πόλη και τόπο που έμελλε να επισκεφθεί. «Ο θερισμός είναι πολύς», τους έλεγε, «οι εργάτες όμως λίγοι παρακαλέστε, λοιπόν, τον κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες για το θερισμό του. Πηγαίνετε σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Μην παίρνετε μαζί σας χρήματα ούτε σακίδιο ούτε υποδήματα, και μη χάνετε την ώρα σας για να χαιρετήσετε κάποιον στο δρόμο σας. Σε όποιο σπίτι μπείτε, πρώτα να λέτε “ειρήνη σε τούτο το σπίτι!” Αν εκεί μένει κάποιος ειρηνικός άνθρωπος, η ευχή σας θα πιάσει τόπο, αλλιώς θα γυρίσει πίσω σ' εσάς. Να μένετε στο ίδιο σπίτι τρώγοντας και πίνοντας ό,τι σας προσφέρουν, γιατί στον εργάτη πρέπει να δοθεί ο μισθός που του αξίζει μην αλλάζετε κατοικία.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

1. Η αποστολή των εβδομήντα δύο μαθητών

Ο Κύριος Ιησούς είναι αυτός που παίρνει την πρωτοβουλία. Είναι Αυτόν που στέλνει ο Θεός για να αποκαλύψει στον κόσμο την άπειρη αγάπη του Πατέρα.
Και για να προετοιμάσει την άφιξη της βασιλείας και τη διακήρυξη των καλών νέων, ο Ιησούς αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να στείλει πρώτα τους δώδεκα αποστόλους. Τους έστειλε στις δώδεκα φυλές του πρώτου λαού. Στη συνέχεια έστειλε τους εβδομήντα δύο στα έθνη. Στο Ευαγγέλιο του Αποστόλου Λουκά, αυτό αποτελεί ένδειξη της οικουμενικότητας της σωτηρίας. Φυσικά, θα υπάρξουν πολλά εμπόδια. Οι άνθρωποι θα αρνηθούν να ακούσουν τα καλά νέα. Άλλοι πάλι θα είναι ανοιχτοί σε αυτά. Γνωρίζουμε όμως ότι ο Ιησούς υποσχέθηκε στους μαθητές Του ότι το πνεύμα που ξεχύθηκε την Πεντηκοστή θα προπορευόταν μπροστά τους και θα άνοιγε τις καρδιές των ανθρώπων για να ακούσουν και να πιστέψουν στη διακήρυξη των καλών νέων.

Είναι σημαντικό να δούμε πώς ο Ιησούς στέλνει τους μαθητές Του μπροστά Του για να προετοιμάσουν τον ερχομό Του. Ταυτόχρονα, όμως, αυτοί οι μαθητές προηγούνται από το Άγιο Πνεύμα που προετοιμάζει το δρόμο στις καρδιές και την κατανόηση των ανθρώπων που πρόκειται να ακούσουν τα λόγια των μαθητών.

Η αποστολή των αποστόλων στην Παλαιστίνη και η αποστολή των μαθητών στον ελληνικό κόσμο, όπως ήταν γνωστό τότε, ήταν η ίδια ώθηση, αλλά η έκφραση αυτής της διακήρυξης θα διέφερε από σεβασμό στη γνώση κάθε λαού και κάθε έθνους, κάθε γλώσσας και κάθε νοοτροπίας. Αυτό είναι αυτό που ονομάζουμε σήμερα εγκόλπωση. Η διακήρυξη των καλών νέων που προσαρμόζεται στον λαό στον οποίο απευθύνεται. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τη διακήρυξη, αλλά διευκολύνει τους ανθρώπους που την ακούν να την αποδεχτούν.
Αυτό σημαίνει ότι η διακήρυξη πρέπει να αποδυναμωθεί; Ο Ιησούς είναι ο ίδιος, χθες, σήμερα και για τους αιώνες που θα έρθουν. Αλλά η κατανόηση των ανθρώπων θα διαφέρει. Οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων δεν είναι πάντα οι ίδιες. Ας μιλήσει λοιπόν ο Κύριος στην καρδιά, σε αυτή την καρδιά που είναι βαριά και κουρασμένη, ώστε η υποδοχή να είναι αποτελεσματική και να αλλάξει εντελώς τη ζωή των ακροατών.

2. Η αποστολή
Αυτή η αποστολή είναι μια συγκομιδή. Ο Θεός χρειάζεται εργάτες. Αλλά αυτός είναι που αναδεικνύει εργάτες στον θερισμό Tου. Οι όροι της ιεραποστολής είναι πολύ απλοί: βασιστείτε μόνο στο λόγο του Ιησού. Ο λόγος Του είναι πηγή ειρήνης και είναι η μόνη ανταμοιβή του ιεραπόστολου. Δεν έχει τίποτα να περιμένει από κανέναν.
Την ίδια αποστολή έχουμε και σήμερα. Πρέπει να μεταφράσουμε στις γλώσσες που είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο, ώστε ο λόγος του Ιησού και η ειρήνη Tου να γίνουν γνωστά παντού και από όλους.
Πρέπει να προσευχόμαστε στον Κύριο του θερισμού και να Tον εμπιστευόμαστε. Ακόμη και ο καρπός που φέρνουμε είναι έργο του Θεού στη ζωή του καθενός μας και σε αυτόν τον κόσμο. Σε αυτόν τον κόσμο, όπου η ζωή ήδη εργάζεται, πρέπει να γίνουμε μάρτυρες και να ευχαριστήσουμε αυτόν τον συμπονετικό και στοργικό Θεό.

Προσευχή:

Κύριε, άνοιξε το μυαλό και τη θέλησή μας να ακούσουμε το κάλεσμά Σου και να επιλέξουμε να Σε ακολουθήσουμε!
Δώσε μας την αρετή που πηγάζει από την καρδιά Σου: τη συμπόνια, ώστε το συμπονετικό Σου πρόσωπο να συνεχίσει να λάμπει στον κόσμο μας.
Μαζί με τη Μαρία, ας μεταφέρουμε τη γνώση του Χριστού σε όλες τις ψυχές που συναντάμε στο δρόμο μας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ

4η Κυριακή της Πεντηκοστής

( Λουκάς 10 / 21 – 24 )

 

Εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς ένιωσε μέσα του αγαλλίαση, και είπε: «Σ' ευχαριστώ Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, γιατί αυτά που απέκρυψες από τους σοφούς και τους συνετούς τα φανέρωσες στους ταπεινούς. Ναι, Πατέρα μου, αυτό έγινε γιατί έτσι το θέλησες».  Ύστερα στράφηκε στους μαθητές και είπε: «Όλα μού έχουν παραδοθεί απ' τον Πατέρα μου. Κανένας δεν ξέρει ποιος είναι ο Υιός παρά μόνον ο Πατέρας· ούτε ποιος είναι ο Πατέρας παρά μόνον ο Υιός, κι εκείνος στον οποίο θέλει ο Υιός να το φανερώσει».

Και γυρίζοντας στους μαθητές του τους είπε ιδιαιτέρως: «Μακάριοι είναι εκείνοι που βλέπουν όσα βλέπετε εσείς! Σας βεβαιώνω πως πολλοί προφήτες και βασιλιάδες θέλησαν να δουν αυτά που βλέπετε εσείς, μα δεν τα είδαν· ν' ακούσουν όσα ακούτε εσείς, μα δεν τα άκουσαν».

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

1. Ο Ιησούς χαίρεται με το πνεύμα

Οι μαθητές επέστρεψαν για να πουν στον Ιησού ότι ακόμη και τα κακά πνεύματα τους υπάκουαν στο όνομά Του. Και ότι ο διάβολος έπεσε από τον ουρανό σαν αστραπή. Στη συνέχεια, ο Ιησούς επιβεβαιώνει τους μαθητές του δίνοντάς τους τη δύναμη να συντρίβουν φίδια και σκορπιούς και όλη τη δύναμη του εχθρού... Αλλά ο Ιησούς τους λέει ότι η χαρά τους πρέπει να συνίσταται στο ότι τα ονόματά τους θα γραφτούν στον ουρανό.

Και εκείνη την ώρα ο Ιησούς χαίρεται με το Πνεύμα απευθυνόμενος στον Πατέρα και ευχαριστώντας Τον. Βλέπουμε την ενότητα της Αγίας Τριάδας. Ο Υιός απευθύνεται στον Πατέρα εν Πνεύματι για να Τον ευχαριστήσει.

 

2. Ο Θεός επιλέγει τους μικρούς και ταπεινούς

Ο Πατέρας είναι ο Κύριος του ουρανού και της γης. Είναι ευχαριστημένος, γιατί έτσι το θέλησε με την καλοσύνη Του, να κρύβει τα πράγματα από τους σοφούς και τους έξυπνους και να τα αποκαλύπτει στους ταπεινούς. Μια πλήρης αντιστροφή της κατάστασης. Ας θυμηθούμε το δώρο σοφίας του Θεού στον βασιλιά Σολομώντα. Λοιπόν, ο Κύριος έδωσε τη σοφία Του στους ισχυρούς. Η σοφία αποκαλύπτεται στους απλούς και ταπεινούς, και εκείνοι που νομίζουν ότι είναι ισχυροί και ευφυείς δεν θα καταλάβουν τίποτα. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς χαίρεται εν Πνεύματι. Αποκρύπτει και αποκαλύπτει. Αυτή είναι η καινοτομία του μηνύματος του Ιησού. Αυτό το πνεύμα της κατανόησης μέσω της απλότητας κόβει κάθε υπερηφάνεια και ανοίγει το δρόμο για τη βασιλεία των ουρανών στους ταπεινούς.

Η ομορφιά της εγγύτητας μεταξύ των προσώπων της Αγίας Τριάδας. Ταυτόχρονα, η ομορφιά της εγγύτητας του Ιησού με τους μαθητές Του. Είναι ο Πατέρας που γνωρίζει τον Υιό και που αποκαλύπτει αυτή τη γνώση σε εκείνους που θέλει να τη γνωρίσουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς μοιράζεται μαζί τους την ευδαιμονία Του να βλέπει αυτό που βλέπουν εκείνοι. Ναι, οι μαθητές του Ιησού είναι πιο τυχεροί από τους προφήτες και τους βασιλιάδες που αγαπούσαν να βλέπουν αυτό που έβλεπαν και δεν μπορούσαν να το δουν, να ακούν αυτό που άκουγαν και δεν μπορούσαν να το ακούσουν.

Για εμάς σήμερα, αυτή είναι η ίδια μακαριότητα που μας έρχεται μέσω της μεγάλης αγάπης του Θεού μας, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε και να ακούμε, να γνωρίζουμε και να ευχαριστούμε τον Θεό, τον κύριο του ουρανού και της γης. Ας λάβουμε αυτή τη μακαριότητα από τον Ιησού και ας μοιραστούμε την επιθυμία να τη δούμε να διαδίδεται σε όλους τους συγχρόνους μας. Ο Ιησούς θα μπορεί να χαίρεται εν Πνεύματι και να ευχαριστεί τον Πατέρα, μαζί με όλους εμάς, γιατί έτσι το θέλησε με τη μεγάλη Του καλοσύνη.

 

Προσευχή: Χριστέ μου, δεν σου ζητώ να τα καταλάβεις όλα ή να τα ξέρεις όλα. Βοήθησέ με να δέχομαι με απλότητα και εμπιστοσύνη όλα όσα θέλεις να κάνεις μέσα μου. Το μόνο που θέλω είναι να μεγαλώνω στη φιλία μαζί Σου και ξέρω ότι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχω ακλόνητη εμπιστοσύνη στην άπειρη αγάπη σου για μένα. Θέλω να σου επιτρέψω να με αγαπάς και να με κατευθύνεις σύμφωνα με το θέλημά Σου. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

Pentecost Time

Homily by His Excellency Archbishop Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Luke 10, 21-24

4th Sunday of Pentecost

 

Dear brothers and sisters in Jesus Christ,

1. Jesus rejoices in the Spirit.

The disciples came back to Jesus and reported that even the evil spirits obeyed them in his name, and that devil had fallen from heaven like lightning. Jesus then confirms his disciples by giving them the power to crush snakes and scorpions and all the power of the enemy... However, Jesus tells them that their joy should consist in having their names written in heaven.

And at that moment, Jesus can rejoice in the Spirit, addressing the Father and giving thanks to Him. We see the unity of the Holy Trinity. The Son speaks in the Spirit to the Father to give Him thanks.

 

2. God chooses the little ones.

The Father is the master of heaven and earth. He is pleased because, in His goodness, He has so willed to hide things from the wise and learned and revealed them to the simple. It is a complete reversal of the situation. If we remember the God’s gift of wisdom to King Solomon, we can see that it was given to the powerful. But here, it is not the case at all. Wisdom is revealed to the simple, and those who consider themselves powerful and intelligent won’t understand. And that’s what makes Jesus rejoices in the Spirit. To hide and reveal. This is the novelty of Jesus' message. This spirit of simplicity of understanding cuts off all pride and opens the way to the kingdom of heaven for the simple.

It is the beauty of the closeness between the persons of the Trinity. Simultaneously, it is the beauty of the closeness of Jesus with His disciples. It is the Father who knows the Son and who reveals this knowledge to those whom He desires to know it. That is why Jesus shares with them the beatitude of seeing what they see. The Trinity is present before their eyes, so that they can testify to the world. Yes, the disciples of Jesus are more fortunate than the prophets and kings who desired to see and hear what they see and hear but were not able to.

For us today, it is the same beatitude that reaches us through the great love of our God, so that we may see and hear, know and give thanks to God, the master of heaven and earth. Let us receive this beatitude from Jesus and share this desire to see it spread to all our contemporaries. Jesus will be able to rejoice in the Spirit and give thanks to the Father, together with all of us, for this is what He has desired in His great goodness.

 

Prayer

O Christ, I do not ask to understand everything or know everything. Help me to accept with simplicity and trust everything you want to do in me. I only want to grow in friendship with you, and I know that it means I must have unfailing trust in your infinite love for me. I want to allow you to love me and guide me according to your will.

 

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

 

Le Temps de la Pentecôte

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre

Luc 10, 21-24

4ème Dimanche de Pentecôte

 

Chers frères et sœurs en Jésus Christ,

1. Jésus se réjouit en esprit.

Les disciples sont revenus annoncer à Jésus que même les esprits mauvais leur obéissaient en son nom. Et que le diable était tombé du ciel comme l'éclair. Jésus alors, confirme ses disciples en leur donnant un pouvoir d'écraser les serpents et les scorpions et toute la force de l'ennemi... Mais Jésus leur annonce que leur joie doit consister en ce que leurs noms soient inscrits dans les cieux.

Et c'est à cette heure, que Jésus peut se réjouir dans l'Esprit en s'adressant au Père et en lui rendant grâce. Nous constatons l'unité dans la sainte trinité. Le fils s'adresse en Esprit au Père pour lui rendre grâce.

 

2. Dieu choisit les petits

Le Père est le maître du ciel et de la terre. Il se plait car ainsi il l'a voulu dans sa bonté, de cacher aux sages et aux intelligents et de faire découvrir aux simples. Renversements total de situation. Si nous nous rappelons le don de la sagesse de Dieu au roi Salomon. Eh bien c'est au puissant que le Seigneur a donné sa sagesse. Alors que là, ce n'est pas du tout le cas, la sagesse est dévoilée aux simples et ceux qui se croient puissants et intelligents ne vont rien comprendre. Et c'est ce qui fait que Jésus se réjouit en esprit. Cacher et dévoiler. C'est la nouveauté du message de Jésus. Cet esprit de comprendre par la simplicité coupe la route à tout orgueil, et ouvre le chemin du royaume des cieux aux simples.

Beauté de la proximité entre les personnes de la trinité. Simultanément, beauté de la proximité de Jésus avec ses disciples. C'est le Père qui connaît le Fils et qui dévoile cette connaissance à ceux qu'il désire qu'elle soit connue par eux. C'est pour cela, Jésus leur partage cette béatitude de voir ce qu'ils voient. La trinité présente devant leurs yeux, afin qu'ils puissent en témoigner au monde, oui les disciples de Jésus sont plus chanceux que les prophètes et les rois qui ont chéri de voir ce qu'eux voient et n'ont pas pu le voir, d'entendre ce qu’eux entendent et ne l'ont pas entendu.

Pour nous aujourd'hui, c'est cela, cette même béatitude qui nous parvient par le grand amour de notre Dieu afin qu'il nous donne de voir et d'entendre, de connaître et de rendre grâce à Dieu, le maître du ciel et de la terre. Recevons cette béatitude de Jésus et partageons ce désir de la voir se répandre sur tous nos contemporains. Jésus pourra se réjouir en Esprit et rendre grâce au Père, et ce, avec nous tous, car ainsi il l'a voulu dans sa grande bonté.

 

Prière

Ô Christ je ne demande pas de bien comprendre ni de tout savoir. Aide-moi à accepter avec simplicité et confiance tout ce que tu veux faire en moi. Je veux seulement croître en amitié avec toi, et je sais que cela signifie que je dois avoir une confiance à toute épreuve en ton amour infini pour moi. Je veux te permettre de m’aimer et de me diriger selon ta volonté.

 

† Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ

3η Κυριακή της Πεντηκοστής

( Ιωάννης 14 / 21 – 27 )

Τη στιγμή που ο Ιησούς περνούσε από αυτόν τον κόσμο στον Πατέρα Του, είπε στους μαθητές Του: « Εκείνος που κρατάει τις εντολές μου και τις εκτελεί, αυτός με αγαπάει κι αυτός που με αγαπάει θ' αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, κι εγώ θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό μου». «Κύριε», του λέει ο Ιούδας, όχι ο Ισκαριώτης, «γιατί θα φανερώσεις τον εαυτό σου σ' εμάς κι όχι στον κόσμο;»

«Όποιος με αγαπάει», του αποκρίθηκε ο Ιησούς, «θα τηρήσει το λόγο μου. Κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ' αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του. Αυτός που δε με αγαπάει δεν ακολουθεί τα λόγια μου. Τα λόγια όμως που ακούτε δεν προέρχονται από μένα, αλλά από τον Πατέρα που μ' έστειλε.» Αυτά σας τα δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας. Αλλά το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ». «Φεύγω και σας αφήνω την ειρήνη. Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος. Μην ανησυχείτε και μη δειλιάζετε.»

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

1. Το Πνεύμα διδάσκει

Το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της παρηγοριάς. Το Πνεύμα αποστέλλεται από τον Πατέρα στο όνομα του Υιού.

Ο Κύριος μιλάει στους μαθητές του για τον ερχομό Του Παράκλητου, του Αγίου Πνεύματος: «Αυτός θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας είπα» (εδ. 26). Αν η αγάπη μας για τον Κύριο έχει ατονήσει, το Άγιο Πνεύμα είναι εκεί για να μας θυμίσει τα λόγια του Κυρίου και να αναζωπυρώσει την αγάπη μας γι' Αυτόν. Είναι επίσης εκεί για να μας διδάξει τα πάντα. Μόνο επιτρέποντας στον εαυτό μας να καθοδηγείται από το Πνεύμα μπορούμε να μάθουμε να γνωρίζουμε τις Γραφές και να εισέλθουμε στη γνώση των «βαθιών πραγμάτων του Θεού», τόσο στην ατομική μας ζωή όσο και στη κοινοτική μας ζωή.

Ας επαγρυπνούμε ώστε να μην αποσπάται ή εκτρέπεται η προσοχή μας από φωνές διαφορετικές από αυτές του Πνεύματος του Θεού. Πρέπει να είμαστε σιωπηλοί και να ακούμε τον ψίθυρο του Πνεύματος στην καρδιά του καθενός από εμάς. Αυτό που διακυβεύεται σε όλη αυτή την αποστολή είναι η αγάπη που μας ωθεί να τηρούμε τις εντολές του Ιησού.

 

2. Αν κάποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τον λόγο μου

Στις μεγάλες υποσχέσεις που μόλις είχε δώσει στον λαό Του, ο Ιησούς πρόσθεσε τη ρητή δήλωση ότι η κοινωνία της ψυχής με τον Θεό προκύπτει από την ένωσή της μαζί Του: Θα έρθουμε σε αυτόν και θα κάνουμε την κατοικία μας μαζί του. Ο Θεός είχε εγκαθιδρύσει την ορατή κατοικία Του στη μέση του Ισραήλ, είχε κατοικήσει στη μέση του λαού Του μέσω του Λόγου που ενσαρκώθηκε, τώρα υπόσχεται να κάνει κάθε έναν από τους πιστούς κατοικία Του, σκηνή Του, ναό Του.

«Αν κάποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει.» Από εμάς εξαρτάται. Στο βαθμό που αγαπάμε τον Κύριο και τον υπακούμε, απολαμβάνουμε την κοινωνία με τον Πατέρα και τα πλούτη που τη συνοδεύουν.

Το να αγαπάμε τον Κύριο σημαίνει να Τον ακούμε, να Του ανοίγουμε την πόρτα μας και να Τον υπακούμε είναι αυτό που μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε μια ευτυχισμένη κοινωνία μαζί Του.

 

3. Σας αφήνω την ειρήνη, τη δική μου ειρήνη σας δίνω

Ο Σωτήρας, προβλέποντας όλες τις δυσκολίες και τους φόβους που θα μπορούσαν ακόμη να πολιορκήσουν τις καρδιές των μαθητών Του, τους δίνει μια ύψιστη χάρη: τους αφήνει την ειρήνη, ως το πιο πολύτιμο από τα κληροδοτήματά Του κατά την αναχώρησή Του.

Έκανε τα πάντα για να μην ταλαιπωρούμαστε, αλλά να απολαμβάνουμε την ειρήνη με τον Θεό και να γευόμαστε την ειρήνη Του.

Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό για το δώρο της ειρήνης Του, που μας υπενθυμίζει ότι δημιουργηθήκαμε για να ζούμε αυτή την ειρήνη. Ας κηρύξουμε την ειρήνη του Χριστού όπως έκανε Εκείνος.

Ας ακολουθήσουμε το μονοπάτι της αγάπης, που υπήρξε ο δρόμος της σωτηρίας για τους μεγάλους Αγίους, και ας πούμε στον εαυτό μας ότι η μόνη ειρήνη για τις καρδιές μας και για τη ζωή μας είναι η ειρήνη που δίνει ο Ιησούς. Το Πνεύμα Του μας το υπενθυμίζει αυτό, γιατί ο Κύριος γνωρίζει ότι κινδυνεύουμε να το ξεχάσουμε.

Προσευχή: Κύριε, χρειάζομαι τη βοήθειά Σου για να ξεπεράσω τα πράγματα στη ζωή μου που έρχονται σε αντίθεση με τη χριστιανική μου κλίση. Βοήθησέ με να γίνω ειρηνοποιός γύρω μου. Είθε το Πνεύμα Σου να με καθοδηγήσει στις προσπάθειές μου και να γεμίσει την καρδιά μου με την παρουσία Σου, ώστε να μπορέσω να βάλω φωτιά στον κόσμο με την αγάπη Σου. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Le Temps de la Pentecôte

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre

Jn 14, 21-27

3ème Dimanche de Pentecôte

 

Chers frères et sœurs en Jésus Christ,

1. L'esprit enseigne.

L'Esprit Saint, le Paraclet, l'Esprit de consolation. L'Esprit est envoyé par le Père, au nom du Fils.

Le Seigneur parle aux siens de la venue du Consolateur, de l'Esprit Saint : « Lui, vous enseignera toutes choses et vous rappellera tout ce que je vous ai dit » (v. 26). Si nos affections pour le Seigneur se sont attiédies, le Saint Esprit est là pour rappeler les paroles du Seigneur et ranimer notre amour pour Lui. Il est là aussi pour nous enseigner toutes choses. Ce n'est qu'en nous laissant guider par l'Esprit que nous pouvons apprendre à connaître les Ecritures et entrer dans la connaissance des « choses profondes de Dieu », aussi bien dans notre vie individuelle que dans la vie de l'assemblée.

Soyons vigilants pour ne pas nous laisser distraire ou détourner par d'autres voix que celle de l'Esprit de Dieu. Il nous faut faire silence et écouter les chuchotements de l'Esprit au cœur de chacun d'entre nous. L'enjeu de toute cette mission, c'est l'amour qui nous pousse à garder les commandements de Jésus.

 

2. Si quelqu'un m'aime, il gardera ma parole

Aux grandes promesses qu'il venait de faire aux siens, Jésus ajoute la déclaration expresse que la communion de l'âme avec Dieu résulte de son union avec lui, Jésus : Nous viendrons à lui et nous ferons notre demeure chez lui. Dieu avait établi sa demeure visible au milieu d'Israël, il avait habité au milieu de son peuple par la Parole faite chair, maintenant il promet de faire de chaque fidèle sa demeure, son tabernacle, son temple.

« Si quelqu'un m'aime, il gardera ma parole, et mon Père l'aimera ». C'est laissé à notre responsabilité. Dans la mesure où nous aimons le Seigneur et où nous Lui obéissons, nous jouissons de la communion avec le Père et des richesses qui y sont liées.

Aimer le Seigneur, c’est l'écouter, lui ouvrir sa porte, et lui obéir voilà ce qui permet de goûter une heureuse communion avec lui.

 

3.  Je vous laisse la paix, je vous donne ma paix

Le Sauveur, pressentant toutes les difficultés et toutes les craintes qui pourront encore assaillir le cœur de ses disciples, leur fait part d'une grâce suprême : Il leur laisse la paix, comme le plus précieux des legs à son départ.

Il a tout accompli pour que nous ne soyons pas troublés, mais que nous jouissions de la paix avec Dieu et que nous goûtions sa paix.

Remercions Dieu pour son don de paix qui nous rappelle que nous avons été créés pour vivre cette paix. Prêchons la paix du Christ comme il l’a fait.

Suivons le chemin d’amour, qui a été voie de salut pour les grands saints et disons-nous que la seule paix pour nos cœurs et pour nos vies, c'est celle que donne Jésus. Son Esprit nous le rappelle, car le Seigneur sait que nous risquons d'oublier.

 

Prière

Seigneur, j’ai besoin de ton aide pour surmonter ce qui, dans ma vie, contredit ma vocation chrétienne. Aide-moi à être un artisan de paix autour de moi. Que ton Esprit me guide dans mes efforts, et emplisse mon cœur de ta présence, que je sache enflammer le monde de ton amour.

 

† Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre