Category: Archbishop’s Teaching

Κυριακή των Οσίων και των Δικαίων

«Ελάτε,  Φύγετε»

«Κύριε»

Με βάση τι θα κριθούμε;

Ματθαίος 25 / 31-46

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ο Ιησούς μιλούσε στους μαθητές Του για τον ερχομό Του: «Όταν θα έρθει ο Υιός του Ανθρώπου με όλη του τη μεγαλοπρέπεια και θα τον συνοδεύουν όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει στο βασιλικό θρόνο του. Τότε θα συναχθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα κατσίκια. Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και τα κατσίκια στ’ αριστερά του.  Θα πει τότε ο βασιλιάς σ’ αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: «ελάτε, οι ευλογημένοι απ’ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου. Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιώ, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι του Θεού: «Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σε επισκεφθούμε;» Τότε θα τους απαντήσει ο βασιλιάς: «σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα». Ύστερα θα πει και σ’ αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: «φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι· πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του. Γιατί, πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν κι αυτοί: «Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δε σε υπηρετήσαμε;» Και θα τους απαντήσει: «σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα». Αυτοί λοιπόν θα πάνε στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή».

 

1. Η αναγνώριση του Κυρίου.

 Αυτό που είναι αξιοσημείωτο σε αυτό το απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου είναι ότι τόσο οι άνθρωποι στα δεξιά όσο και οι άνθρωποι στα αριστερά απαντούν: «Κύριε...». Αυτή είναι η αναγνώριση που μπορούμε να αποκαλέσουμε «αυθόρμητη» και των δύο ομάδων. Η πίστη τους είναι άθικτη με την έννοια της δήλωσης πίστης. Αλλά η κρίση δεν αφορά τις ιδιότητες της διακήρυξης της πίστης, αλλά την αναγνώριση του Κυρίου στο μικρότερο και πιο αδύναμο συνάνθρωπο.

 

2. Η πραγματική υπηρεσία.

 Η κρίση θα γίνει με την πράξη που επιτρέπει να υπηρετηθεί ο Κύριος, ο οποίος αναγνωρίζει τον εαυτό Του σε όλους τους ανθρώπους που η κοινωνία συνήθως απορρίπτει και παραμερίζει. Ο Ιησούς ταυτίζεται με τους άπορους. Και δεν θα κριθούμε στο μέτρο της αναγνώρισής Του με λόγια, αλλά στην ετοιμότητά μας να Τον υπηρετήσουμε σε κάθε φτωχό άνθρωπο.

 

3. Να είμαστε έτοιμοι.

Αλλά ας είμαστε προσεκτικοί με αυτή την ιδέα της κρίσης. Αν ο Ιησούς μιλάει για όσους βρίσκονται στα αριστερά Του, είναι για να μας προειδοποιήσει για το τι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, όχι για να παραμείνουμε στην αριστερή πλευρά, αλλά για να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να συγκαταλεχθούμε μεταξύ εκείνων που ο Κύριος προσκαλεί να έρθουν, για να είναι μαζί Του και για πάντα στη βασιλεία της δόξας Του.

Αυτή την Κυριακή ας ζητήσουμε από τον Κύριο τη χάρη Του να τον υπηρετήσουμε και να μας κρατήσει μακριά από όλα όσα μας εμποδίζουν να κάνουμε το ιερό Του θέλημα. Τότε θα είμαστε ευλογημένοι να ακούσουμε: «Ελάτε, γιατί ξέρετε πώς να είστε κοντά μου και να με υπηρετείτε στους φτωχότερους αδελφούς μου. Θα είστε πάντα κοντά μου στο Βασίλειό μου.»

Προσευχή:  Κύριε, ας μας συγκαταλέξεις στους όσιους και δικαίους Σου. Οι άγιοι και οι δίκαιοι θα έρθουν ακόμα, όχι μόνο αυτοί που έχουν περάσει πριν από εμάς. Βοήθησε μας, να μην ξεχνάμε λοιπόν να αγαπάμε το γεγονός ότι τα ονόματά μας είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

Κυριακή των Ιερέων

Ποιος είναι ο πιστός και σοφός διαχειριστής;

Λουκάς 12 / 42-48

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ποιος είναι ο έμπιστος και συνετός δούλος, που ο κύριός του θα τον αφήσει επιστάτη των υπηρετών του, για να τους μοιράζει την αμοιβή τους την κατάλληλη στιγμή; Μακάριος είναι εκείνος ο δούλος, που όταν επιστρέψει ο κύριός του, θα τον βρει να συμπεριφέρεται μ' αυτόν τον τρόπο. Σας βεβαιώνω πως θα τον βάλει υπεύθυνο σ' όλα του τα υπάρχοντα. Αν όμως ο δούλος εκείνος σκεφτεί μέσα του: «θ' αργήσει να επιστρέψει ο κύριός μου», κι αρχίσει να δέρνει τους άλλους υπηρέτες και τις υπηρέτριες, να τρώει και να πίνει και να μεθάει,  τότε θα έρθει ο κύριός του μια μέρα που αυτός δε θα τον περιμένει και σε ώρα που δε θα την ξέρει. Θα τον τιμωρήσει πολύ αυστηρά και θα τον ρίξει στον τόπο όπου τιμωρούνται οι άπιστοι.»

Εκείνος ο δούλος που ξέρει τι θέλει ο κύριός του, δεν είναι όμως έτοιμος και δεν κάνει αυτό που θέλει ο κύριός του, θα τιμωρηθεί αυστηρά. Αντίθετα, εκείνος που δεν ξέρει το θέλημα του κυρίου του και κάνει κάτι αξιόποινο, θα τιμωρηθεί ελαφρότερα. Σ' όποιον δόθηκαν πολλά, θα ζητηθούν πολλά απ' αυτόν και σ' όποιον δόθηκαν περισσότερα, θα του ζητηθούν περισσότερα».

 

1. Ο Θεός είναι δίκαιος.

Ποια είναι τα καλά νέα του Ευαγγελιστή Λουκά: θα τιμωρηθούμε αυστηρά και θα ριχτούμε στον τόπο όπου τιμωρούνται οι άπιστοι; Σίγουρα, αυτά δεν είναι καθόλου καλά νέα! Ανήκουμε όμως σε εκείνους που τους έχουν δοθεί πολλά. Έτσι, ο Κύριος, θα απαιτήσει από εμάς το μέτρο των όσων μας έχει δώσει. Ο Θεός είναι δίκαιος.

 

2. Η χάρη του Κυρίου.

Συχνά ξεχνάμε ότι είμαστε διαχειριστές και κακόβουλα θέλουμε να πάρουμε τη θέση του Κυρίου. Και αυτή η αλλαγή του ρόλου είναι η πηγή όλων των λαθών μας, όλων των ελαττωμάτων μας και της επιθετικότητάς μας. Δεν μπορούμε να πάρουμε τη θέση του Δασκάλου. Πρέπει να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας, βασιζόμενοι στην χάρη του Κυρίου, την αποστολή μας. Επειδή, η τροφή δίνεται στην ώρα της. Και αυτή η τροφή είναι ο λόγος του Θεού: το σώμα και το αίμα Tου. Δίνουμε στους άλλους το Πνεύμα του Κυρίου το οποίο μας δόθηκε με αφθονία από την καρδιά του Ιησού. Έτσι, μας έχουν δωθεί πολλά και μπορούμε να δώσουμε πολλά.

Συχνά νιώθουμε ότι μετράμε τόσο πολύ, που αντικαθιστούμε τον Κύριο με τον εαυτό μας !!!! Και διαστρεβλώνουμε τη συμφωνία. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δοξάζουμε ό,τι μας δίνει ο Κύριος και να ενεργούμε ανάλογα. Τα υπόλοιπα θα μας δοθούν σε αφθονία

 

3.  Η προσευχή για τους ιερείς.

Αυτό είναι το νόημα της προσευχής μας για τους ιερείς. Συχνά περιορίζουμε την προσευχή μας στους κεκοιμημένους ιερείς, πράγμα που δεν πειράζει. Αλλά πρέπει επίσης να προσευχόμαστε για τους ιερείς μας που μας συνοδεύουν στο ταξίδι της πίστης μας. Και πάνω απ' όλα, θα πρέπει να προσευχόμαστε για μελλοντικές κλίσεις, να ζητάμε από τον Κύριο άγιους ιερείς.  Ναι, η εκκλησία χρειάζεται ιερείς, χωρίς ιερείς δεν υπάρχει Θεία Ευχαριστία, και χωρίς Θεία Ευχαριστία δεν υπάρχει εκκλησία.

 

Προσευχή: Κύριε, άφησε το κάλεσμά σου να ακουστεί, και στείλε εργάτες για τον θερισμό Σου. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

Κυριακή 19 Μαρτίου 2023

Εορτή Αγίου Ιωσήφ

 

«Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου.» Ματθ. 1 : 20

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Χαιρετίζουμε τον καθένα και την καθεμιά από εσάς και χαιρόμαστε που γιορτάζουμε μαζί σας σήμερα τη γιορτή του Αγίου Ιωσήφ.

Ο Ιωσήφ, ο δίκαιος και ο άγιος, ο άνθρωπος της σιωπής, ο οποίος ωστόσο έχει πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία της σωτηρίας- εμπιστεύτηκε τον λόγο του αγγέλου: πήρε τη Μαρία μαζί του και έγινε ο θετός πατέρας του Ιησού. Ήταν έτσι ο προστάτης αυτού του σπιτιού της Ναζαρέτ όπου ο Ιησούς θα μεγάλωνε «εν σοφία και χάρη». Ο Άγιος Ιωσήφ ο τρυφερός πατέρας, υπάκουος στο θείο θέλημα.

Ο Ιωσήφ μας διδάσκει να πιστεύουμε στον Θεό και στο έργο Tου μέσα μας, μας διδάσκει επίσης να μη φοβόμαστε να παραδοθούμε στον Θεό στις καταιγίδες μας. Όπως εκείνος, πρέπει να ακούμε τη φωνή του Κυρίου για να μετατρέψουμε τους φόβους μας σε θάρρος.

Εορτάζουμε τον Άγιο Ιωσήφ με εμπιστοσύνη και ευγνωμοσύνη. Όπως φύλαγε τον οίκο της Ναζαρέτ, έτσι φυλάει την Εκκλησία, κάθε σπίτι μας που, όπως αυτό της Ναζαρέτ, φέρνει κοντά γονείς και παιδιά, και φυλάει τη ζωή του καθενός μας. Μας κάνει να αυξάνουμε την εμπιστοσύνη στον Θεό που έχει έρθει κοντά στην ανθρωπότητα, που έχει μοιραστεί την ανθρώπινη κατάστασή μας, που έχει θελήσει να μάθει τα πάντα για τη ζωή μας, εκτός από την αμαρτία, και που δεν μας εγκαταλείπει. Με την προστασία του Αγίου Ιωσήφ, μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά με εμπιστοσύνη, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες της ζωής.

Ευχαριστούμε τον Θεό που μας έδωσε αυτόν τον πατέρα και προσευχόμαστε στον Άγιο Ιωσήφ, ο οποίος προστάτευσε τη Μαρία, να προστατεύει την Εκκλησία και να μεσιτεύει για εμάς, να μας καθοδηγεί και να παραμένει ο φύλακας των κοινοτήτων και της ζωής μας.

Ευχόμαστε σε όλους σας και ιδιαίτερα σε όσους φέρουν το όνομα Ιωσήφ και τα παράγωγά του χρόνια πολλά.

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

7η Κυριακή της Σαρακοστής

Κυριακή των Βαΐων

Ιωάννης 12:12-22

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου

Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ. Σελίμ Σφέιρ

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ανάγνωσμα από το Ιερό Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος κήρυξε στον κόσμο τη ζωή - ας ακούσουμε τα καλά νέα της ζωής και της σωτηρίας των ψυχών μας.

Την άλλη μέρα, το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας:

Δόξα στο Θεό!

Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο!

Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ!

Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή:

Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη της Σιών·

να που έρχεται σ' εσένα ο βασιλιάς σου,

σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος.

Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για κείνον η Γραφή, αυτά και του έκαναν.  Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε το Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από τους νεκρούς, διηγούνταν αυτά που είχαν δει. Γι' αυτό ήρθε το πλήθος να τον προϋπαντήσει, επειδή έμαθαν ότι αυτός είχε κάνει το θαυμαστό αυτό σημείο. Οι Φαρισαίοι τότε είπαν μεταξύ τους: «Βλέπετε πως η αναβολή δεν ωφελεί· να που όλος ο κόσμος έχει τρέξει πίσω του».

Ανάμεσα σ' αυτούς που ανέβηκαν να προσκυνήσουν στη γιορτή ήταν και μερικοί Έλληνες. Αυτοί, λοιπόν, πήγαν στο Φίλιππο, που καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν μ' αυτά τα λόγια: «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού». Πηγαίνει ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα. Έπειτα έρχονται ο Ανδρέας κι ο Φίλιππος και το λένε στον Ιησού.

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

1.Η ημέρα του παραδόξου.

Σήμερα βρισκόμαστε στη μέση ενός παράδοξου. Από τη μία πλευρά είμαστε γεμάτοι χαρά. Όταν ο Ιησούς εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ, μεγάλα πλήθη χαίρονται. Να 'τος επιτέλους, ο πολυαναμενόμενος Σωτήρας! Ο Μεσσίας είναι εδώ! Η λύτρωση βρίσκεται σε εξέλιξη.

Αλλά από την άλλη πλευρά, έχουμε ακούσει τη θλιβερή ιστορία του Κυρίου που απορρίπτεται, υποφέρει, θανατώνεται: είναι τα Πάθη. Η Κυριακή των Βαΐων είναι επίσης η Κυριακή των Παθών. Είναι μια επίσημη στιγμή, γεμάτη βαρύτητα.

 

2. Γιατί συμβαίνει αυτό ;

Πώς μπορεί λοιπόν μια ημέρα νίκης να είναι ταυτόχρονα ημέρα χαράς και πόνου; Επειδή αυτό που φαίνεται να είναι η ήττα του Χριστού είναι στην πραγματικότητα η νίκη Tου, η νίκη της αιώνιας αγάπης. «Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη, από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του.» (Ιωα. 15:13). Αυτό δίδαξε ο Ιησούς και αυτό εφάρμοσε στο πάθος Του, για να μας δώσει τη βεβαιότητα χωρίς καμία αμφιβολία ότι η αγάπη Του για εμάς είναι απεριόριστη. Οι άγγελοι έψαλλαν «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» την ώρα της γέννησης του Ιησού στη Βηθλεέμ. Τώρα, όταν ο Ιησούς εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ, το πλήθος είναι αυτό που τραγουδά: «Ειρήνη στον ουρανό και δόξα στα ύψη!.»

Και οι δύο αυτές «είσοδοι» είχαν ως κίνητρο την αγάπη του Θεού, την ίδια αγάπη που οδήγησε τον Ιησού να είναι υπάκουος στον Πατέρα μέχρι τον σταυρικό θάνατο, για να εξαγοράσει την ανυπακοή του Αδάμ, να πληρώσει το τίμημα για τις αμαρτίες μας και να σώσει την ανθρωπότητα από την απελπισία και την αδικία.

 

3. Η λύση του παραδόξου.

Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η λύση του παραδόξου. Η πηγή της θλίψης μας είναι η αμαρτία μας, η οποία είναι η αιτία του πόνου του Χριστού. Αλλά η πηγή της χαράς μας είναι η αγάπη του Χριστού, ο ίδιος ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να υποφέρει, και η δύναμη που, μέσω της θυσίας του σταυρού, κερδίζει τη νίκη επί του κακού. Με αυτόν τον τρόπο, οι χριστιανοί μπορούν ακόμα να ζουν το παράδοξο της Κυριακής των Βαΐων και μπορούν ακόμα να βρίσκουν τη χαρά, τη χαρά της άπειρης αγάπης του Χριστού, εν μέσω του πιο βασανιστικού πόνου.

 

4. Ο Θεός το Α και το Ω.

 Μόνο ο Θεός γνωρίζει με ακρίβεια το μέλλον μας. Αλλά μέσω του μυστηρίου του θανάτου και της Ανάστασης του Χριστού, μας έχει ήδη αποκαλύψει τα περιγράμματα. Γνωρίζουμε ότι όσο παραμένουμε ενωμένοι με τον Χριστό μέσω της προσευχής, των μυστηρίων και της υπακοής στο θέλημά Του, όλοι οι σταυροί, τα βάσανα, οι αποτυχίες και οι απογοητεύσεις μας θα μετατραπούν σε ανάσταση. Αυτό μας δίνει σοφία και δύναμη που χρειαζόμαστε καθ' όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής μας.

 

Προσευχή :   Κύριε Ιησού Χριστέ, εκπληρώνεις την προφητεία που σε ανήγγειλε να καθίσεις πάνω σε γαϊδουράκι για να λάβεις την επευφημία του πλήθους των μικρών και των ταπεινών. Δέξου τις προσευχές μας- κάνε μας να γευτούμε τη γλύκα της αγάπης Σου- καθάρισε τις ψυχές και τις καρδιές μας με την αρετή της αγιότητάς Σου. Και έτσι θα ευχαριστήσουμε εσένα, τον Πατέρα σου και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

6^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του τυφλού Βαρτίμαιου

Μάρκος 10 / 46-52

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Έρχονται στην Ιεριχώ. Καθώς ο Ιησούς, οι μαθητές του και πολύς κόσμος έβγαιναν από την πόλη, ένας τυφλός, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου, καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε.  Όταν άκουσε ότι αυτός που περνάει είναι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με!» Πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμη πιο πολύ: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Τότε ο Ιησούς στάθηκε και είπε: «Φωνάξτε τον». Φωνάζουν τον τυφλό και του λένε: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει». Εκείνος πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω και ήρθε κοντά στον Ιησού. «Τι θέλεις να σου κάνω;» τον ρώτησε ο Ιησούς. Ο τυφλός του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, θέλω να αποχτήσω το φως μου». Ο Ιησούς του λέει: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Ο τυφλός αμέσως απέκτησε το φως του κι ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία του.

 

1.Ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου.

   Την τελευταία Κυριακή μας δίνεται ένα όνομα, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου. Και ξέρουμε ότι το όνομα αυτό το κράτησε ο Απόστολος Μάρκος, όταν ακολούθησε πλέον τον Ιησού. Στίχος 52: «... και ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία Του». Μάλιστα, αυτό είναι το τελευταίο θαύμα πριν από την Ανάσταση του Ιησού. Ας μην υπεραπλοποιούμε τα πράγματα λέγοντας ότι ήταν ο τυφλός Βαρτίμαιος που ανέκτησε την όρασή του. Είναι πραγματικά πολύ μειωτικό. Και αυτό μας κάνει να λέμε και τι μας απασχολεί ;;; Αν είναι απλώς μια ιστορία για έναν τυφλό που επανέρχεται η όρασή του;;

 

2. «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με ».

 Πρέπει να δούμε ότι το θαύμα γίνεται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα, και γι' αυτό ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΡΚΟΣ το κράτησε και μας το είπε. Ο Βαρτίμαιος είναι ζητιάνος και τυφλός. Βρίσκεται στην άκρη του δρόμου τόσο αποκλεισμένος. Ακούει ότι ο Ιησούς περνά, είναι το μόνο του μέσο για να παραμείνει σε επαφή με την κοινωνία, η ακοή. Έχει τον τρόπο του να φωνάζει, με όλη του την καρδιά και από τα βάθη της δυστυχίας του, τον μεσσιανικό τίτλο του Ιησού: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με».

Οι άνθρωποι παίζουν αρνητικό ρόλο, αφού θέλουν να τον φιμώσουν και δεν επιδιώκουν να τον βοηθήσουν, χρειάζονται και αυτοί θεραπεία από την επάρκειά τους, πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι μόνο για αυτούς.

 

3. «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει!»

 Ο Ιησούς σταματά. Όλα ξεκινούν. Φωνάξτε τον. Αλλαγή στην συμπεριφορά του πλήθους, αντί να εμποδίσουν τον τυφλό τον προτρέπουν με ενθάρρυνση: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει!» Φωνάζουν τον τυφλό, στο όνομα του Ιησού, με τη σειρά τους. Ο τυφλός πετάει το μανδύα του, όπως ο Ιησούς στην ανάσταση, όταν η πέτρα κοντεύει να κυλήσει... Συνάντηση του σκότους των τυφλών με Aυτόν που είναι το φως του κόσμου. «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε.» Δεν χρειάζεται πια το παλτό, δεν χρειάζεται πια να ζητιανεύει στην άκρη του δρόμου, δεν χρειάζεται πια να ανέχεται τα υποτιμητικά σχόλια των περαστικών, ξαναβρίσκει την όρασή του. και βρίσκει τον δρόμο, και θα τον ακολουθήσει, θα ακολουθήσει τον Ιησού.

 

Προσευχή :   Ο Ιησούς μου κάνει την ίδια ερώτηση : « Τι θέλεις να κάνω για σένα ;». Έχω πραγματικά αυτή την επιθυμία να δω και να δω αμέσως; Γιατί λοιπόν να περιμένω, μπορώ να φωνάξω, «Υιέ του Δαβίδ, ελέησόν με», και θα θεραπευτώ… Αμήν.

 

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

5^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του Παράλυτου στην Καπερναούμ

Μάρκος 2 / 1-12

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ύστερα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα· και τους κήρυττε το μήνυμά του.  Έρχονται τότε μερικοί προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από 'κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος.  Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».  Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους: «Μα πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωράει αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να του πω, “σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”; Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωράει πάνω στη γη αμαρτίες» –λέει στον παράλυτο: «Σ' εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ' όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα», έλεγαν, «ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει!»

 

1.Τι σκέφτεστε στις καρδιές σας;

   Αυτή την Κυριακή, επειδή οι διεστραμμένες ιδέες μας καταλήγουν να μας παραλύουν, καλούμαστε να αφήσουμε τους εαυτούς μας να μεταφερθούν από τους αδελφούς μας. Καθώς δεν μπορούμε να κινηθούμε μόνοι μας για να πάμε στον Ιησού και να πάμε στους άλλους, χρειαζόμαστε τέσσερις άνδρες, τέσσερις αδελφούς μας για να μας μεταφέρουν και να μας κάνουν να φτάσουμε στον Ιησού.

 

2. Η Εκκλησία είναι μητέρα και δασκάλα.

 Αυτός είναι ο ρόλος της Εκκλησίας, είναι η Εκκλησία που μας μεταφέρει, είναι μητέρα και δασκάλα. Η Εκκλησία δεν παίρνει ποτέ τη θέση του Ιησού. Μας υποδεικνύει τη διδασκαλία Του και μας δείχνει τις χειρονομίες της σωτηρίας Του. Και μας κάνει να θέλουμε να πάμε σ' Αυτόν και στους αδελφούς μας.

Ιδιαίτερα προς εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, εκείνους που παραλύουν από τις ανάγκες της ζωής. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να αλλάξουμε τις ιδέες μας, οι οποίες είναι των ανθρώπων και όχι του Θεού. Αν λοιπόν δεχτούμε το χέρι που μας απλώνει ο Ιησούς για να μας σώσει από τον εαυτό μας και τις διεστραμμένες ιδέες μας, που μας κρατούν μακριά από αυτόν και την αγάπη Του, τότε μπορούμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας και να περπατήσουμε ξανά. Να επαναλάβουμε το ρόλο μας στην κοινωνία και στην εκκλησία.

Ο Ιησούς διδάσκει τον λόγο του Θεού και φέρνει τη θεραπεία του Θεού στους αρρώστους και τους περιθωριοποιημένους.

 

3. Η εμπιστοσύνη στον Ιησού.

 Αλλά για να λάβουμε τη θεραπεία πρέπει να δείξουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιησού, και αυτό γίνεται μέσω των θυσιών που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε. Εδώ, οι άνδρες θυσιάζουν το σπίτι, το σπίτι ήταν όρθιο και ο άνθρωπος στο έδαφος, λοιπόν, δεν διστάζουν να βάλουν το σπίτι στο έδαφος, ώστε ο άνθρωπος να έρθει μπροστά στον Ιησού. Και ο Ιησούς βλέπει την πίστη τους, που εκφράζεται με την κατεδάφιση του σπιτιού, ο Ιησούς κάνει τον άνθρωπο να σταθεί και πάλι όρθιος: συγχωράει τις αμαρτίες του και του ζητάει να κουβαλήσει το κρεβάτι του και να περπατήσει. Το κρεβάτι είναι η απόδειξη της παράλυσης του.

 

Προσευχή :  Αν θέλω να θεραπευτώ θέλοντας να κρατήσω τα πάντα για τον εαυτό μου, αυτό δυσκολεύει τη θεραπεία μου. Γιατί θα είμαι πάντα προσκολλημένος στα υπάρχοντά μου, στις ιδέες μου και στα προνόμιά μου, και αυτά είναι που με παραλύουν.

Αυτή την Κυριακή ας ζητήσουμε από τον Κύριο συγχώρεση για τις αμαρτίες μας και ας εμπιστευτούμε ξανά τον λόγο της ζωής Του που είναι σε θέση να μας ολοκληρώσει.

Κύριε, βοήθησέ μας, να υπερβούμε τις ιδέες μας και να δοξάσουμε τον Θεό για όλα όσα βλέπουμε. Το ισχυρό Σου χέρι μας τραβά μακριά από όλα όσα δεν είναι άξια της ευλογημένης συνάντησης μαζί Σου. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

4^η Κυριακή της Σαρακοστής

  Ο άσωτος υιός

Λουκάς 15 / 11-32

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τους είπε επίσης ο Ιησούς: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Ο μικρότερος απ' αυτούς είπε στον πατέρα του: «πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί» κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία.Υστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή.  Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους.  Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. Τελικά συνήλθε και είπε: «πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας!  Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου· κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου.» Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του.

Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε.  Τότε ο γιος του του είπε: «πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου.» Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: «βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα.  Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε.»Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται.

Ο μεγαλύτερος γιος του βρισκόταν στο χωράφι και καθώς ερχόταν και πλησίαζε στο σπίτι, άκουσε μουσικές και χορούς. Φώναξε, λοιπόν, έναν από τους υπηρέτες και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Εκείνος του είπε: «γύρισε ο αδερφός σου, κι ο πατέρας σου έσφαξε το σιτευτό μοσχάρι, γιατί του ήρθε πίσω γερός.» Αυτός τότε θύμωσε και δεν ήθελε να μπει μέσα. Ο πατέρας του βγήκε και τον παρακαλούσε, εκείνος όμως του αποκρίθηκε: «εγώ τόσα χρόνια σού δουλεύω και ποτέ δεν παράκουσα καμιά εντολή σου κι όμως σ' εμένα δεν έδωσες ποτέ ένα κατσίκι για να ευφρανθώ με τους φίλους μου.  Όταν όμως ήρθε αυτός ο γιος σου, που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι.» Κι ο πατέρας του του απάντησε: «παιδί μου, εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου κι ό,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου.  Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί ο αδερφός σου αυτός ήταν νεκρός κι αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε».

1. Η περίπτωση του μικρότερου υιού.

 Βρισκόμαστε στη μέση της Σαρακοστής. Είναι η Κυριακή του Θείου Ελέους. Ο άσωτος πατέρας δίνει τα υπάρχοντά του στο μικρότερο παιδί του και ποτέ δεν στέρησε από το μεγαλύτερο όλα όσα του ανήκουν.

Είναι για εμάς στην πορεία μας προς το Πάσχα, ο σταθμός όπου συνειδητοποιούμε πόσο μας αγαπάει ο ουράνιος πατέρας μας, ο οποίος δύο φορές βγαίνει από το σπίτι, σημάδι της ενσάρκωσης του μοναδικού υιού του Θεού, ο οποίος βγήκε από την ουράνια δόξα, φυλάσσοντάς την, για να έρθει και να ακουμπήσει στον ώμο του υιού, χωρίς να του ζητήσει τίποτα, για να επιβεβαιώσει ότι εξακολουθεί, παρόλα όσα συνέβησαν, να είναι υιός Του.

 

2. Η περίπτωση του μεγαλύτερου υιού.

 Για τον μεγαλύτερο, είναι ο πατέρας που, γεμάτος τρυφερότητα, τον αποκαλεί «παιδί μου», μια δόση στοργής για να τον θεραπεύσει από την υπερηφάνεια και την αυτοπεποίθησή του. Η συμπεριφορά του είναι αυτή των Φαρισαίων, οι οποίοι στέκονται μπροστά στον Θεό καυχιούνται και λένε: «Δεν έχω παρακούσει ποτέ ούτε μία από τις εντολές σου.» Ναι, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τον αδελφό του και αρνείται να εισέλθει, ώστε να συνεχιστεί η διασκέδαση και να ολοκληρωθεί με την παρουσία του.

 

Προσευχή :  Αυτή την ΚΥΡΙΑΚΗ ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μη μας κρίνει σύμφωνα με τις αμαρτίες και την υπερηφάνειά μας, αλλά σύμφωνα με το έλεός Του. Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας κάνει να νιώσουμε την πατρική του στοργή, ώστε να θέλουμε να καθόμαστε στο τραπέζι μαζί Του, να χαιρόμαστε και να γιορτάζουμε.

Κύριε, όπως και με την περίπτωση του υιού Σου, κάνε μας να νιώσουμε την αγάπη Σου δίνοντάς μας μια μακρά αγκαλιά.

Ας έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό, ο οποίος συνεχίζει να βρίσκεται σε κάθε Θεία Ευχαριστία, για εμάς και για τη σωτηρία μας, ώστε να παραμείνουμε στη χαρά της θείας καταγωγής που μας αναδημιουργεί. «Είσαι ο αγαπημένος μου γιος, σήμερα σε δημιούργησα και σε αναδημιουργώ.» (Ψαλμ. 2). Ας γιορτάσουμε και ας χαρούμε. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

3^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία της γυναίκας με την αιμορραγία και η ανάσταση της θυγατέρας του Ιαείρου

Λουκάς 8 / 40-56

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Όταν επέστρεψε ο Ιησούς, τον υποδέχτηκε το πλήθος, γιατί όλοι περίμεναν τον ερχομό του. Τότε ήρθε κάποιος που τον έλεγαν Ιάειρο και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Αυτός έπεσε στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του, γιατί είχε μια μοναχοκόρη δώδεκα χρόνων, που ήταν ετοιμοθάνατη.

Την ώρα που ο Ιησούς βάδιζε προς το σπίτι, τα πλήθη τον περιέβαλλαν ασφυκτικά. Κάποια γυναίκα, που υπέφερε από αιμορραγία δώδεκα χρόνια και είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία στους γιατρούς, χωρίς κανένας να μπορέσει να την κάνει καλά,  πήγε πίσω από τον Ιησού, άγγιξε την άκρη του ρούχου του, κι αμέσως η αιμορραγία της σταμάτησε. Τότε ο Ιησούς είπε: «Ποιος με άγγιξε;» Ενώ όλοι αρνιούνταν, ο Πέτρος και όσοι ήταν μαζί του έλεγαν: «Διδάσκαλε, οι όχλοι έχουν στριμωχτεί κοντά σου και σε πιέζουν κι εσύ λες ποιος με άγγιξε;»  Ο Ιησούς όμως είπε: «Κάποιος με άγγιξε, γιατί εγώ ένιωσα να βγαίνει από μένα δύναμη». Μόλις η γυναίκα είδε ότι δεν ξέφυγε την προσοχή του, ήρθε τρέμοντας κι έπεσε στα πόδια του και μπροστά σ' όλο τον κόσμο τού είπε για ποια αιτία τον άγγιξε κι ότι είχε γιατρευτεί αμέσως. Εκείνος της είπε: «Θάρρος, κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε· πήγαινε στο καλό».

Ενώ ο Ιησούς ακόμα μιλούσε, ήρθε κάποιος από το σπίτι του άρχοντα της συναγωγής και του λέει: «Η κόρη σου πέθανε μην ενοχλείς πια το δάσκαλο». Όταν το άκουσε ο Ιησούς, του είπε: «Εσύ μη φοβάσαι, μόνο πίστευε, και θα σωθεί». Φτάνοντας στο σπίτι, δεν άφησε κανέναν να μπει μέσα μαζί του, εκτός από τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο, καθώς και τον πατέρα και τη μητέρα του κοριτσιού.  Όλοι έκλαιγαν και τη θρηνολογούσαν. Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Μην κλαίτε· δεν πέθανε, αλλά κοιμάται».  Εκείνοι τον περιγελούσαν, βέβαιοι πως είχε πεθάνει.  Ο Ιησούς, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπιασε το κορίτσι από το χέρι και του είπε δυνατά: «Κορίτσι, σήκω!» Το πνεύμα της επέστρεψε κι αυτή αμέσως σηκώθηκε. Ο Ιησούς τότε διέταξε να της δώσουν να φάει.  Οι γονείς της έμειναν κατάπληκτοι. Εκείνος όμως τους είπε να μην πουν σε κανέναν τι είχε γίνει.

 

1. Η πίστη της γυναίκας.

 Πρόκειται για δύο ιστορίες αλληλένδετες. Το κοινό σημείο θα ήταν πιθανώς η ηλικία της κόρης του Ιαείρου και η ηλικία της ασθένειας της γυναίκας με την αιμορραγία. Δώδεκα έτη.

Ένα ρητό αίτημα από την πλευρά του Ιάειρου επειδή ο θάνατος της κόρης του είναι επικείμενος. Ένα ντροπιαστικό αίτημα, διότι η ροή αίματος κατά τη νοοτροπία της εποχής ήταν σημάδι ακαθαρσίας που έθετε τη γυναίκα εκτός κοινωνίας και σε θέση ακαθαρσίας για την οποία ο Νόμος ήταν πολύ αυστηρός.

Γι' αυτό το λόγο, η γυναίκα, κατέφυγε στα «φυλαχτά» του Ιησού που κρέμονταν από τον χιτώνα Του, λέγοντας στον εαυτό της ότι η προσευχή των δικαίων είναι ικανή να τη θεραπεύσει. Και πήρε αυτό που επιθυμούσε η καρδιά της. Ο Ιησούς την υποχρεώνει να έρθει και να πει σε όλους γιατί βρήκε καταφύγιο κάτω από τη σκιά του χιτώνα Του.  Ας θυμηθούμε την πρώτη προσευχή των χριστιανών προς την Παναγία: «Υπό την σκιά της προστασίας σου καταφεύγουμε Μητέρα του Θεού, μην μας αφήσεις να απογοητευτούμε, αλλά λύτρωσέ μας από κάθε κίνδυνο...». (προσευχή του δεύτερου αιώνα). Ο Ιησούς, λέει στην γυναίκα, να φύγει εν ειρήνη, γιατί η πίστη της την έσωσε.

 

2. Η πίστη του πατέρα.

 Το ίδιο ισχύει και για την πίστη του Ιαείρου, η έμπιστη και ειλικρινής μεσιτεία του, η μεσιτεία του για την κόρη του, θα τη σώσει από τα νύχια του θανάτου. Ο Ιησούς παίρνει το χέρι της, κανείς δεν πρέπει να αγγίζει τους νεκρούς, υπάρχει κίνδυνος να προσβληθεί από νομική ακαθαρσία. Αλλά ο Ιησούς την καλεί και αυτή ανασταίνεται. Ο Ιησούς ζητά να της δώσουν φαγητό. Και διατάζει τον πατέρα, να μην το πει σε κανέναν.

Προσευχή :  Για εμάς σήμερα, οι καταστάσεις σύγκρουσης και κρίσης συνεχίζονται εδώ και χρόνια και ό,τι έχουμε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια φαίνεται να κινδυνεύει να εξαφανιστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η αιμορραγία συνεχίζει να μας απειλεί και ντρεπόμαστε να λέμε ότι συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες και ότι δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε διέξοδο από τις συμφορές μας. Γιατί λοιπόν να μην έρθουμε στον Ιησού και να του πούμε με εμπιστοσύνη να μας λυτρώσει από τις δυσκολίες μας και να μας ξαναδώσει ζωή.

 

Κύριε, πάρε μας από το χέρι και δώσε μας ξανά ζωή. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

2^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του Λεπρού

Μάρκος 1 / 35-45

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Το πρωί, πολύ πριν ακόμα φέξει, ο Ιησούς βγήκε έξω και πήγε σ' ένα ερημικό μέρος, κι εκεί προσευχόταν. Τον αναζήτησαν όμως ο Σίμων κι οι σύντροφοί του, τον βρήκαν και του λένε: «Όλοι σε ζητούν». Εκείνος τους λέει: «Πάμε στα γειτονικά χωριά, για να κηρύξω κι εκεί· αυτή είναι η αποστολή μου». Κήρυττε λοιπόν στις συναγωγές τους σ' όλη τη Γαλιλαία, κι έβγαζε τα δαιμόνια.

Έρχεται στον Ιησού ένας λεπρός, και πεσμένος στα γόνατα τον παρακαλούσε λέγοντας: «Εάν θέλεις, έχεις τη δύναμη να με καθαρίσεις από τη λέπρα». Ο Ιησούς τον σπλαχνίστηκε, άπλωσε το χέρι του, τον άγγιξε και του είπε: «Θέλω να καθαριστείς από τη λέπρα». Μόλις τα είπε αυτά, αμέσως έφυγε απ' αυτόν η λέπρα και καθαρίστηκε. Και συνοδεύοντάς τον έξω ο Ιησούς του μίλησε σε τόνο αυστηρό και του είπε: «Πρόσεξε μην πεις τίποτα σε κανέναν. Πήγαινε όμως να δείξεις τον εαυτό σου στον ιερέα, και πρόσφερε για τον καθαρισμό σου ό,τι έχει καθορίσει ο Μωυσής, για να τους αποδείξεις ότι θεραπεύτηκες». Αυτός όμως βγήκε κι άρχισε να διαλαλεί τα πάντα και να διαδίδει το γεγονός, έτσι που ο Ιησούς δεν μπορούσε πια να μπει φανερά σε κάποια πόλη, αλλά έμενε έξω σε ερημικά μέρη. Ωστόσο ερχόταν σ' αυτόν ο κόσμος από παντού.

 

1. Η σημασία της Σαρακοστής.

 Είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε τη δομή των Κυριακών της Σαρακοστής στη λειτουργία των Μαρωνιτών. Πρώτα απ' όλα, πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για ημέρες χαράς και ευφροσύνης. Η Σαρακοστή δεν είναι μια περίοδος δακρύων και θλίψης. Αντιθέτως, είναι η συνάντηση κάθε Κυριακή με τον Αναστημένο Χριστό που μας ανασταίνει από τους τάφους μας και μας κάνει να συμμετέχουμε στην Ένδοξη Ανάστασή Του. Είναι μια πρόσκληση όλες τις ημέρες αυτής της ευλογημένης περιόδου της Σαρακοστής να καθίσουμε στο γαμήλιο τραπέζι του Αρνίου.

Γι' αυτό η πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής είναι η Κυριακή του Γάμου της Κανά.

Μάλιστα ακολουθούν δύο θαύματα: ο λεπρός και η αιμορροούσα. Στη συνέχεια, το θαύμα των θαυμάτων, στα μέσα της Κυριακής της Σαρακοστής: ο άσωτος υιός. Ακολουθούν, σε δύο Κυριακές: ο παράλυτος και ο τυφλός. Θριαμβευτική είσοδος του Ιησού την Κυριακή των Βαΐων στην Ιερουσαλήμ, προοίμιο της δικής μας εισόδου στην ουράνια Ιερουσαλήμ. Μεγάλη Εβδομάδα, και Κυριακή της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτή είναι η μέρα που ο Κύριος έφτιαξε για μας, μια μέρα χαράς και αγαλλίασης. Χαρά σε όλη τη διάρκεια, χωρίς περιθώρια για θρήνους και κλάματα.

 

2. Μια προσωπική συνάντηση.

Κάθε θαύμα που κάνει ο Ιησούς είναι μια συνάντηση μεταξύ της δυστυχίας του ανθρώπου και του Ελέους του Θεού. Ο λεπρός, λόγω της λέπρας του, βρίσκεται εκτός της κοινότητας των ανθρώπων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ευαγγελιστής Μάρκος μας λέει ότι ο Ιησούς προσευχόταν σε ένα έρημο μέρος. Αγνοεί όμως τη λέπρα του και έρχεται να συναντήσει τον Ιησού. Ικετεύει και υποκλίνεται μπροστά στον Ιησού ως ένδειξη της πλήρους εμπιστοσύνης του σε αυτόν. Δεν πιέζει τον Ιησού με κανέναν τρόπο, αντίθετα, του λέει: "Αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις". Ο Ιησούς συγκινείται από συμπόνια και οίκτο. Κάνει αυτό που κανείς άλλος δεν τόλμησε να κάνει, απλώνει το χέρι του και αγγίζει τον λεπρό. Φυσικά, μπορούμε γρήγορα να σκεφτούμε ότι είναι η λέπρα που θα μολύνει τον Ιησού. Ο καθαρός θα μολύνει τον ακάθαρτο με τη θεραπεία του και θα τον θεραπεύσει δίνοντάς του πίσω τη θέση του στην κοινωνία.

 Ο Ιησούς διατάζει τον λεπρό να εκπληρώσει τον νόμο, πηγαίνοντας να επικυρώσει τη θεραπεία του από τον ιερέα. Πληρώνοντας αυτό που λέει ο νόμος σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά, ο λεπρός ανακοινώνει τη θεραπεία του παντού. Ο λεπρός επιστρέφει στην κοινωνία των ανθρώπων και ο Ιησούς δεν μπορεί να μπει σε μια πόλη ανοιχτά, οπότε παίρνει τη θέση του λεπρού μένοντας σε ερημικά μέρη.

 

Προσευχή :  Για εμάς σήμερα, ας έρθουμε να συναντήσουμε τον Ιησού και ας του ζητήσουμε να μας θεραπεύσει από τις διάφορες λεπρότητες. Έτσι ώστε να παραμείνουμε με τον Ιησού στην κοινωνία και να διακηρύξουμε όλα τα θαύματα που έχει κάνει για εμάς.

Κύριε, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της Σαρακοστής, θεράπευσε μας και θα χαρούμε. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

Εορτή της Πεντηκοστής

Ιωάννης 14: 15-20

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Ζαν Σφέιρ

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Αν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου. Κι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα να σας δώσει άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας, ώστε να είναι για πάντα μαζί σας. Το Πνεύμα αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί ο κόσμος, γιατί ούτε το διακρίνει ούτε το γνωρίζει· εσείς το γνωρίζετε, γιατί μένει κοντά σας και θα υπάρχει μέσα σας. Δε θα σας αφήσω ορφανούς θα ξανάρθω κοντά σας. Σε λίγο ο κόσμος δεν θα με βλέπει πια, εσείς όμως θα με βλέπετε, γιατί εγώ εξακολουθώ να ζω· το ίδιο κι εσείς θα ζείτε.  Όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα το καταλάβετε ότι εγώ είμαι αχώριστος από τον Πατέρα, κι εσείς από μένα, κι εγώ από σας.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Ιησού Χριστώ,

Σήμερα γιορτάζουμε την εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού για την ανθρωπότητα. Το όνειρο του Θεού γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. Ο άνθρωπος το δημιούργημά του: «Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα της γης, και εμφύσησε στα ρουθούνια του πνοή ζωής, και ο άνθρωπος έγινε ζωντανό ον» (Γένεση 2:7). Αυτήν την ίδια πνοή επέστρεψε ο Υιός στον Πατέρα στο σταυρό: «Ο Ιησούς πήρε το ξύδι και είπε: Τετέλεσται. Τότε έσκυψε το κεφάλι του και άφησε το πνεύμα.» (Ιωάννης 19:30).Είναι το Πνεύμα που θα δοθεί στους μαθητές για να γεννήσουν την Εκκλησία. Από τον Πατέρα, ο Ιησούς πρόκειται να στείλει το Πνεύμα που θα επιφέρει μια ριζική αλλαγή στις καρδιές των μαθητών και όλων εκείνων που ήταν μαζί τους. Η Αειπάρθενος Μαρία ήταν η πρώτη που γνώρισε το Πνεύμα, το οποίο είχε κατέβει πάνω της από την ημέρα του Ευαγγελισμού του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. «Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου και η δύναμη του Υψίστου....» (Λουκάς 1:35). Η παρουσία του Πνεύματος δημιουργεί ζωή. Αυτό το ίδιο Πνεύμα ήταν που έκανε την πρώτη εκκλησία ζωντανή και ικανή να διακηρύξει μια αξιόπιστη μαρτυρία και που, μέσω του ίδιου Πνεύματος, μετέτρεψε τις καρδιές των ακροατών της. Μια κοινότητα συγκολλημένη με το τσιμέντο του Αγίου Πνεύματος, ενωμένη και ανοιχτή να μεταφέρει το μήνυμα της σωτηρίας σε όλη την ανθρωπότητα. Αυτό είναι που γιορτάζουμε αυτή την ευλογημένη ημέρα της Πεντηκοστής.

 

1. Η πνοή του Πνεύματος

Ας ξεκινήσουμε και πάλι για αυτή την εξαιρετική περιπέτεια, με τα πανιά μας φουσκωμένα από την πνοή του Πνεύματος. Όπως την ημέρα της αναχώρησης της Εκκλησίας, ας επιβιβαστούμε και ας κοιτάξουμε προς τον ορίζοντα. Ο Κύριος μας περιμένει, όλο και πιο μακριά και όλο και πιο ψηλά.

Αυτό περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο δεύτερο βιβλίο του, τις Πράξεις των Αποστόλων. Η ημερομηνία, ο τόπος.

Η ενότητα των μαθητών θα αλλάξει νόημα, διότι ενώ είχαν συγκεντρωθεί όλοι μαζί για να ξεπεράσουν τον φόβο τους, μετά την κάθοδο του Πνεύματος θα γίνουν πραγματική απειλή για τον κόσμο. Γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα, θα ορθοποδήσουν. Αντί για φοβισμένοι, θα μιλούν με μεγαλύτερη επιδεξιότητα από τους σοφούς. Κανείς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τα λόγια τους. Και ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας δίνει έναν κατάλογο όλων των εθνών που ήταν γνωστά εκείνη την εποχή και ήταν παρόντα εκείνο το πρωί στην Ιερουσαλήμ. Από σύγχυση και άγνοια, οι μαθητές θα είναι η αιτία της σύγχυσης για κάθε έναν από τους ακροατές τους. Από ψαράδες θα ρίξουν τα δίχτυα του λόγου και θα πιάσουν τα έθνη για να τα οδηγήσουν στη σωτηρία και τη ζωή, με κατάπληξη και θαυμασμό. Αυτό είναι το έργο του Πνεύματος. Του ΕΝΟΣ Πνεύματος, το οποίο εξαπλώνεται σε όλους και ο καθένας ακούει και καταλαβαίνει στη δική του γλώσσα.

 

2. Η χαρά της αναγέννησης στο Άγιο Πνεύμα

Το τραγούδι του Ψαλμού 103 ξυπνά μέσα μας το όνειρο της νέας γέννησης μέσω του Πνεύματος, που μας ανανεώνει και ανανεώνει το πρόσωπο της γης. Αυτή τη γη από την οποία διαμορφωθήκαμε και στην οποία θα επιστρέψουμε, και εν τω μεταξύ θα είμαστε αυτή η άρπα που η πνοή του Πνεύματος θα πάρει ως λύρα για να ψάλλει τη δόξα του Κυρίου, και αυτό το τραγούδι θα συνεχίσει να ηχεί για πάντα.

Ο Απόστολος Παύλος, παρασυρμένος από τον Ιησού, στο δρόμο προς τη Δαμασκό, άφησε πίσω του τον διωγμό της Εκκλησίας και ανέλαβε την αποστολή των εθνών με χαρά και θλίψη. Γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα, ο Παύλος μπόρεσε να πει σε όλους αυτούς τους ανθρώπους: «Ο Ιησούς είναι Κύριος.» Αφήστε το Άγιο Πνεύμα να εκφραστεί μέσα από την αδυναμία μας. Ένα ενιαίο Άγιο Πνεύμα για να εκφράσει τη Μοναδικότητα ενός Θεού που ενεργεί σε όλα και σε όλους. Το Πνεύμα μας καλεί στην Ενότητα και μας δίνει τη δύναμη να την επιτύχουμε. Το Πνεύμα ενδυναμώνει τον καθένα από εμάς να την εκδηλώσει για το καλό όλων. Ας ζήσουμε, πολλαπλοί όπως είμαστε, ενσαρκώνοντας το ένα και ενωτικό Πνεύμα.

Σε αυτό το απόσπασμα από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, έχουμε μια εμφάνιση του Κυρίου Ιησού. Ήταν το βράδυ της πρώτης ημέρας. Οι μαθητές ήταν κλειδωμένοι από φόβο για τους Ιουδαίους. Δύο φορές, ο Ιησούς τους δίνει ειρήνη: ρίχνει την ειρήνη πάνω τους. Τη δική Του ειρήνη. Και αφού τους δείχνει τα χέρια Του και την πλευρά Του, ο Ιησούς τους στέλνει έξω, όπως ακριβώς Τον έστειλε ο Πατέρας. Και στον Ευαγγελιστή Ιωάννη έχουμε μια διάχυση  του Αγίου Πνεύματος πριν από την Πεντηκοστή. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης υπενθυμίζει λέγοντας ότι τους εμφύσησε, την πνοή του Πατέρα στο δημιούργημα του τον Αδάμ που πήρε από τη γη, ο οποίος γίνεται ζωντανό ον. Ο Ιησούς είναι τα πάντα για τον Πατέρα Του. Αυτή η διάχυση θα είναι μια αναδημιουργία, μια νέα γέννηση, μέσω της συγχώρεσης των αμαρτιών. Μια ριζική αλλαγή στη ζωή των μαθητών. Το Πνεύμα ενώνει τις γλώσσες, το Πνεύμα μας καθαρίζει από κάθε τι που δεν είναι Θεός. Το Πνεύμα φυσάει όπου θέλει και παίρνει τα πάντα στο πέρασμά του. Το Πνεύμα είναι η φωτιά που φωτίζει και ζεσταίνει. Αυτή η φωτιά μας καθαρίζει σαν πολύτιμο μέταλλο και αναδεικνύει μέσα μας ό,τι πολύτιμο υπάρχει. Μας είναι πιο εύκολο να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που είμαστε και με αυτό που έχουμε. Να παραμείνουμε εγκλωβισμένοι σε μια ψεύτικη ηρεμία που δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή ειρήνη. Είναι το Πνεύμα που μας μεταφέρει και μας παρασύρει, που μας διαμορφώνει και μας μεταμορφώνει. Μας δημιουργεί και μας αναδημιουργεί σε μια νέα ζωή εν Πνεύματι.

Πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αφυπνιστεί από το Πνεύμα. Πρέπει να αφήσουμε τους εαυτούς μας να καθοδηγηθούν από το θέλημα του Ιησού. Εκείνος αναπνέει πάνω μας το Πνεύμα Του, και γινόμαστε νέα πλάσματα, που αγωνίζονται με χαρά να εκπληρώσουν το ιερό θέλημά Του. Είναι το Πνεύμα του Ιησού που μεταμορφώνει τη θλίψη μας σε χαρά, την αδυναμία μας σε δύναμη και πάνω απ' όλα τις αμαρτίες μας σε χάρη. Το Πνεύμα που αλλάζει την ανθρώπινη καρδιά και μεταμορφώνει το πρόσωπο της γης.

Η Πεντηκοστή είναι αυτή η νέα δημιουργία που βρίσκεται τελικά σε αρμονία με το σχέδιο του Θεού. Χωρίς τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορούμε να ενσαρκώσουμε τη νέα δημιουργία. Είναι ένα δώρο από την καρδιά του Θεού, που μας προσφέρει το Πνεύμα, για να μας ενώσει αποδεχόμενος και εμπλουτίζοντάς μας με τις διαφορές μας. Να εμπλουτιστούμε από εκείνον που είναι η πηγή όλων των πλούτων.

 

Προσευχή : 

Κύριε, δώσε μας το Πνεύμα σου για να μαρτυρήσουμε την αγάπη με την οποία μας αγάπησαν ο Πατέρας και ο Υιός εν Πνεύματι.

Αειπάρθενε Μαρία, σύζυγε του Πνεύματος, δίδαξέ μας να τον υποδεχόμαστε όπως εσύ, με πίστη και ευγένεια. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου