Category: Archbishop’s Teaching

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Υπήρχε μια υπέροχη εκκλησία, που χτίστηκε στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα από ένθερμους Ιρλανδούς μετανάστες, στα προάστια του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, κατά τη διάρκεια της ταχείας και ραγδαίας εκβιομηχάνισης της πόλης αυτής. Η εκκλησία ονομαζόταν ενορία της Ευλογημένης Τριάδας στη Λεωφόρο Leroy. Μπορεί τώρα να είναι κλειστή, να την έχει καταπιεί η μεταβαλλόμενη δημογραφία του Μπάφαλο, αλλά ήταν μια αξιόλογη εκκλησία σε πολλά επίπεδα. Όλα τα τούβλα ήταν χειροποίητα, και το στυλ ήταν μια αναγέννηση του φλωρεντινού αρχιτεκτονικού στυλ του 14ου αιώνα.  Το εσωτερικό ήταν απαράμιλλο στην πρωτοτυπία του. Τα δάπεδα, οι τοίχοι, η οροφή, τα στασίδια και τα καθίσματα ήταν ξεχωριστά διακοσμημένα με ακρίβεια και λεπτομέρεια κάθε είδους γνωστής στον άνθρωπο φυτικής και ζωικής πανίδας. Μπαίνοντας στην εκκλησία, ένιωθε κανείς ότι είχε εισέλθει σε ένα εργαστήριο της επιστήμης. Σε αυτή την έκρηξη λεπτομέρειας προΐστατο γαλήνια μια υπέροχη εικόνα της Αγίας Τριάδας στην Αγία Τράπεζα.

Η εκκλησία χτίστηκε και διακοσμήθηκε στη σκιά της διαβόητης αμερικανικής δικαστικής υπόθεσης που ονομάστηκε Δίκη των Πιθήκων (1925), κατά την οποία ο δαρβινισμός επιβλήθηκε στον ανυποψίαστο αμερικανικό λαό. Υπό τον τίτλο της επιστήμης, επιβλήθηκε στον αμερικανικό λαό η ψεύτικη θρησκεία του Κάρολου Δαρβίνου και ο ισχυρισμός του (χωρίς καμία απόδειξη ή στοιχείο!) ότι η ύπαρξη και η τεράστια ποικιλία της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη είναι καθαρά το αποτέλεσμα της τυχαίας τύχης και της φυσικής επιλογής και ότι η ανθρώπινη φυλή δεν είναι ουσιαστικά τίποτα περισσότερο από γορίλες με καλύτερη υγιεινή.

Είναι εκπληκτικό ότι αυτοί οι φτωχοί Ιρλανδοί εργάτες αντιστάθηκαν σε αυτή την τυραννική μηχανική, όχι με επιχειρήματα αλλά με ομορφιά. Με μια προσπάθεια στην οποία συμμετείχε κάθε άτομο που ζούσε στα γεωγραφικά όρια εκείνης της ενορίας, ο καθένας συνέβαλε με κάποιο τρόπο στην παραγωγή αυτού του εξαίρετου έργου αλήθειας και ομορφιάς.  Γέροι και γυναίκες κρατούσαν τα μολύβια για τους καλλιτέχνες, τα παιδιά έδιναν τις δεκάρες τους για τα κεραμίδια, άνδρες και γυναίκες έσπευσαν στο χώρο μετά τη δουλειά τους στα εργοστάσια για να βοηθήσουν στο βάψιμο και το σχέδιο υπό το φως των λαμπτήρων και των κεριών. Όλα αυτά έγιναν κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης (1929-1934), η οποία οδήγησε αμέτρητους ανθρώπους στην ανεργία. Η εκκλησία έγινε πηγή εργασίας και πόρων για όσους δεν είχαν τίποτα.

Σε αυτή την όμορφη γιορτή της Αγίας Τριάδας, θα ήθελα να σας προσκαλέσω να εισέλθετε σε αυτό το θέατρο του πολέμου, καθώς οι ίδιοι εξωφρενικοί ισχυρισμοί του Κάρολου Δαρβίνου κατέχουν παντού την εξουσία. Κάθε Καθολικός είναι ελεύθερος να δεχτεί κάθε καλή επιστημονική απόδειξη που δείχνει την ηλικία του σύμπαντος και την ανάπτυξη ή την εξέλιξη του ανθρώπινου σώματος, αλλά δεν είμαστε ελεύθεροι να δεχτούμε την ψευδοθρησκεία του Δαρβίνου που αρνείται το θεϊκό έργο της δημιουργίας. Η γιορτή της Αγίας Τριάδας, η οποία γιορτάζει τη θεία προέλευση της Δημιουργίας και της Λύτρωσης, είναι μια ουσιαστική ημέρα, η οποία πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε μέρα μέχρι αυτή η ψευδής ιδέα να γίνει σκόνη και να διασκορπιστεί στους ανέμους. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ευλογημένη και ευτυχισμένη γιορτή της Πεντηκοστής σε εσάς και την οικογένειά σας.

O σπουδαίος λειτουργικός κύκλος του χριστιανικού ημερολογίου φτάνει στην κορύφωσή του με αυτή την ένδοξη γιορτή, τα γενέθλια της Εκκλησίας και την αποκάλυψη του Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Πνεύματος. Μέσω της Θείας Λειτουργίας εκπαιδευόμαστε, εβδομάδα με εβδομάδα, πάνω στην αποστολή του Υιού, του Λόγου που έλαβε σάρκα, του Λόγου που στάλθηκε από τον Πατέρα. Αλλά σε αυτή τη σημερινή γιορτή, τόσο γεμάτη λαμπρότητα και χαρά, αναγνωρίζουμε ότι όταν ο Πατέρας στέλνει τον Λόγο Του, στέλνει πάντα και την Πνοή Του (CCC #689). Όταν λέμε κάτι σε κάποιον, τα λόγια βγαίνουν από το στόμα μας, συνοδευόμενα από την αναπνοή μας. Αυτό συμβαίνει μέσα μας ανεπαίσθητα, χωρίς να παράγει κανένα αποτέλεσμα. Αλλά η Πνοή του Θεού είναι ένα Θεϊκό Πρόσωπο, και το Άγιο Πνεύμα, βγαίνει και προχωρεί και συνοδεύει τον Λόγο Του. Είναι φωτιά, είναι νερό, είναι ζωή. Οι τίτλοι και τα σύμβολα του Αγίου Πνεύματος είναι άφθονα και αποκαλυπτικά, διότι κανένας τίτλος δεν εκφράζει πλήρως το Πρόσωπό Του ή την αποστολή Του (CCC #691). Με τη χάρη του, το Άγιο Πνεύμα είναι το πρώτο που ξυπνάει την πίστη μέσα μας και μας μεταδίδει τη νέα ζωή, η οποία είναι να «γνωρίσουμε τον Πατέρα και αυτόν που έστειλε, τον Ιησού Χριστό» (CCC #684).

Ζητώ από το Άγιο Πνεύμα να μας δώσει τη χάρη να εισέλθουμε στην Καρδιά του Χριστού. Το κάνω αυτό, γιατί η μικρή μας Μαρωνιτική Εκκλησία στην Κύπρο έχει μεγάλη ανάγκη από αυτή τη χάρη. Επειδή είναι έργο του Αγίου Πνεύματος να μας ενώνει με τον Χριστό, ας ανοίξει τις καρδιές μας ο ένας στον άλλο.
«Μόνο ξεκινώντας από την καρδιά, οι κοινότητές μας θα καταφέρουν να ενώσουν και να συμφιλιώσουν τα διαφορετικά μυαλά και τα διαφορετικά θελήματα, ώστε το Πνεύμα να μας καθοδηγήσει στην ενότητα ως αδελφούς και αδελφές.
Η συμφιλίωση και η ειρήνη γεννιούνται επίσης από την καρδιά. Η καρδιά του Χριστού είναι η «έκσταση», το άνοιγμα, το δώρο και η συνάντηση. Μέσα σε αυτή την καρδιά, μαθαίνουμε να σχετιζόμαστε μεταξύ μας με υγιείς και ευτυχισμένους τρόπους και να οικοδομούμε σε αυτόν τον κόσμο τη βασιλεία του Θεού της αγάπης και της δικαιοσύνης. Οι καρδιές μας, ενωμένες με την Καρδιά του Χριστού, είναι ικανές να επιτελέσουν αυτό το κοινωνικό θαύμα». #28, Dilexit Nos, Πάπας Φραγκίσκος. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών

Dear brothers and sisters in Christ,

A blessed and happy feast of Pentecost to you and your family.

The great liturgical cycle of the Christian calendar arrives at its summit on this glorious feast, the birthday of the Church and the revelation of the Third Person of the Blessed Trinity, the Holy Spirit. Through the Divine Liturgy we are educated, week by week, on the mission of the Son, the Logos made Flesh, the Word sent by the Father. But on this feast of today, so full of splendour and joy, we acknowledge that when the Father sends His Word, he always sends his Breath (CCC #689). When we say something to someone, words issue forth from our mouths, accompanied by our breath. This happens in us imperceptibly, without producing any effect. But God’s Breath is a Divine Person, and the Holy Spirit, goes forth and proceeds and accompanies His Word. He is fire, He is water, He is life. The titles and symbols of the Holy Spirit are abundant and revealing because no single title fully expresses His Person or His mission (CCC #691). Through his grace, the Holy Spirit is the first to awaken faith in us and to communicate to us the new life, which is to ‘know the Father and the one whom he has sent, Jesus Christ’ (CCC #684).

I ask the Holy Spirit to grant us the grace to enter the Heart of Christ. I do this, because our tiny Maronite Church in Cyprus has great need of this grace. Since it is the work of the Holy Spirit to unite us to Christ, may He open our hearts to one another. “It is only by starting from the heart that our communities will succeed in uniting and reconciling differing minds and wills, that the Spirit can guide us in unity as brother and sisters. Reconciliation and peace are also born of the heart. The heart of Christ is ‘ecstasy’, openness, gift and encounter. In that heart, we learn to relate to one another in wholesome and happy ways, and to build up in this world God’s kingdom of love and justice. Our hearts, united with the Heart of Christ, are capable of working this social miracle.” #28, Dilexit Nos, Pope Francis

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

“You shall not hate in your heart anyone of your kin; you shall reprove your neighbour, or you will incur guilt yourself. You shall not take vengeance or bear a grudge against any of your people, but you shall love your neighbour as yourself: I am the Lord.”

As we can see from Leviticus, the command of Christ, to love one another is not new. What is new is how we are to love. We must love one another just as Christ has loved us. What a pattern on which to imitate!!

Today we begin June, dedicated to the Sacred Heart of Jesus and we are preparing for the feast of Pentecost (next Sunday!) by living a special decenary of the Holy Spirit … ten days of intense prayer for a fresh outpouring of the Holy Spirit. The Holy Spirit is the bond of love of the Blessed Trinity, He is the sweet kiss of the Blessed Trinity, uniting the Father and the Son. He is that blessed kiss which royal divinity gave to humanity by means of the Son of God.

The Holy Spirit will only come to those who have great desire for His Person. If we however, criticize one another mercilessly, calumniate one another, slander one another, gossip about one another, back bite one another … how can the Holy Spirit come to us? He is the God of Love and He will read our hearts and will not believe we are sincere if we carry on this way.

Let our every effort, therefore, be this week, be for the mutual upbuilding of one another. Let no sharp words escape our lips and no forked tongue pierce our brother or sister. May the God of Love be so attracted by our kindness that He will be unable to resist coming to us on Pentecost. From the Holy Spirit flows the sweet honey of delights which are found only in God.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Δεν πρέπει να μισείς στην καρδιά σου κανέναν από τους συγγενείς σου- πρέπει να επιπλήττεις τον πλησίον σου, αλλιώς θα υποστείς εσύ ο ίδιος ενοχή. Δεν θα εκδικηθείς ούτε θα κρατάς κακία σε κανέναν από τους δικούς σου, αλλά θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου: Εγώ είμαι ο Κύριος».

Όπως βλέπουμε από το Λευιτικό, η εντολή του Χριστού, να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, δεν είναι καινούργια.  Αυτό που είναι καινούργιο είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να αγαπάμε. Πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον όπως ακριβώς μας αγάπησε ο Χριστός.  Τι πρότυπο για να το μιμηθούμε!!!

Σήμερα ξεκινάμε τον Ιούνιο, αφιερωμένο στην Ιερή Καρδιά του Ιησού και προετοιμαζόμαστε για την εορτή της Πεντηκοστής (την επόμενη Κυριακή!) ζώντας μια ειδική λιτανεία του Αγίου Πνεύματος ... δέκα ημέρες έντονης προσευχής για μια νέα εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος.  Το Άγιο Πνεύμα είναι ο δεσμός αγάπης της Αγίας Τριάδας, είναι το γλυκό φιλί της Αγίας Τριάδας, που ενώνει τον Πατέρα και τον Υιό.  Είναι εκείνο το ευλογημένο φιλί που η βασιλική θεότητα έδωσε στην ανθρωπότητα μέσω του Υιού του Θεού.

Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει μόνο σε εκείνους που έχουν μεγάλη επιθυμία για το Πρόσωπό Του. Αν όμως εμείς κριτικάρουμε αλύπητα ο ένας τον άλλον, συκοφαντούμε ο ένας τον άλλον, κακολογούμε ο ένας τον άλλον, κουτσομπολεύουμε ο ένας για τον άλλον, δίνουμε πισώπλατα χτυπήματα ο ένας στον άλλον ...

πώς μπορεί να έρθει το Άγιο Πνεύμα σε μας; Είναι ο Θεός της Αγάπης και θα διαβάσει τις καρδιές μας και δεν θα πιστέψει ότι είμαστε ειλικρινείς αν συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο.

Ας είναι λοιπόν κάθε προσπάθειά μας, αυτή την εβδομάδα, για την αμοιβαία οικοδόμηση του άλλου.  Ας μην ξεφύγουν από τα χείλη μας σκληρά λόγια και ας μην διαπεράσει καμιά διχαλωτή γλώσσα τον αδελφό ή την αδελφή μας. Είθε ο Θεός της Αγάπης να έλκεται τόσο πολύ από την καλοσύνη μας, ώστε να μην μπορεί να αντισταθεί να έρθει σε μας την Πεντηκοστή.  Από το Άγιο Πνεύμα ρέει το γλυκό μέλι των ηδονών που βρίσκονται μόνο στον Θεό. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο Ελισσαίος παρακολουθούσε και φώναζε, «Πατέρα, πατέρα! Οι άμαξες του Ισραήλ και οι καβαλάρηδες του!' Όταν όμως δεν μπορούσε πια να τον δει, έπιασε τα ρούχα του και τα έσκισε σε κομμάτια».Όσο χαρούμενη και αν είναι η γιορτή της Ανάληψης, γιατί μας γεμίζει με την προσδοκία του ουρανού, υπάρχει και μια δόση μελαγχολίας.

Οι μαθητές είχαν μεθύσει από τη δόξα της Ανάστασης του Χριστού και τις 40 ημέρες της εμφάνισής Του ανάμεσά τους.  Αλλά αυτή η τελευταία αναχώρηση του Ιησού πρέπει να συγκλόνισε τους Αποστόλους: σήμερα, βλέπουν τον αγαπημένο τους φίλο και σύντροφο, να φεύγει για πάντα και βρίσκονται μόνοι τους να αντιμετωπίζουν όλες τις δυσκολίες της ζωής. Ο Κύριός μας συνειδητοποίησε ότι η αναχώρησή Του θα ήταν δύσκολη και γι' αυτό τους υποσχέθηκε τον ερχομό Του Αγίου Πνεύματος, του Παρηγορητή.

Οι μαθητές δεν το κατάλαβαν. Είχαν μεγάλη ανάγκη από τη φώτιση και τη μεταμόρφωση από το Άγιο Πνεύμα για να φέρουν σε πέρας τη μεγάλη αποστολή τους. Επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ, στο δωμάτιο, για να περιμένουν την εκπλήρωση της υπόσχεσης. Αυτή ήταν η πρώτη νουθεσία για την προετοιμασία της Πεντηκοστής. Πρέπει να μιμηθούμε τους μαθητές μετά την Ανάληψη του Κυρίου μας.

Σας ενθαρρύνω να ζήσετε αυτό το ενιαήμερο στο Άγιο Πνεύμα με ανανεωμένο ζήλο.  Πόσο χρειαζόμαστε τη βοήθειά Του για να διακρίνουμε τι πρέπει να κάνουμε στη ζωή μας, στη ζωή των νέων μας, στις οικογένειές μας, στην Αγία Εκκλησία των Μαρωνιτών της Κύπρου!

Ας μιμηθούμε τους μαθητές πριν την Πεντηκοστή: σιωπή, περισυλλογή, ειρήνη μεταξύ μας, συχνή Θεία Κοινωνία, χρήση του Μυστηρίου της Συμφιλίωσης, ανάγνωση των Ευαγγελίων και των βίων των Αγίων, υπηρεσία και αδελφική φιλανθρωπία, και κυρίως αφοσίωση στην Παναγία μας: «Όλοι αυτοί επέμεναν με ένα νου στην προσευχή με ... τη Μαρία, τη Μητέρα του Ιησού». (Πράξεις 1:14).  Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να χαρακτηρίζουν τις επόμενες εννέα ημέρες προετοιμασίας για την έλευση του Αγίου Πνεύματος.  Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Elisha kept watching and crying out, ‘Father, father! The chariots of Israel and its horsemen!’ But when he could no longer see him, he grasped his own clothes and tore them to pieces.”

As joyful as the Ascension feast is, for it fills us with the expectancy of heaven, there is also a hint of melancholy. The disciples had been inebriated by the glory of the resurrection of Christ and the 40 days of his appearance among them. But this final departure of Jesus must have struck the Apostles hard: today, they see their dearest friend and companion, going away forever and they find themselves alone to face all the difficulties of life. Our Lord realized that his departure would be difficult, and this is why he promised them the coming of the Holy Spirit, the Comforter.

The disciples did not understand. They had great need of the enlightenment and transformation by the Holy Spirit to accomplish their great mission. They returned to Jerusalem, to the Cenacle, to await the fulfillment of the promise. This was the first novena in preparation for Pentecost. We must imitate the disciples after the Ascension of our Lord.

I encourage you to live this novena to the Holy Spirit with renewed zeal. How we need His help to discern what to do in our lives, the lives of our young people, in our families, in the Holy Church of the Maronites of Cyprus!

Let us imitate the disciples before Pentecost: silence, recollection, peace with one another, frequent Holy Communion, the use of the Sacrament of Reconciliation, reading of the Gospels and the lives of the Saints, service and fraternal charity, and most especially devotion to our Lady: “All these were persevering with one mind in prayer with … Mary, the Mother of Jesus.” (Acts 1:14). These are the characteristics that should mark the next nine days in preparation for the coming of the Holy Spirit.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Τότε ο Μωυσής κάλεσε τον Ιησού του Ναυή και του είπε μπροστά σε ολόκληρο τον Ισραήλ: «Να είσαι δυνατός και τολμηρός, γιατί εσύ είσαι αυτός που θα πας με αυτόν τον λαό στη γη που ο Κύριος ορκίστηκε να δώσει στους προγόνους μας- και θα τους την κατακτήσεις.  Ο Κύριος είναι αυτός που πηγαίνει μπροστά σου. Θα είναι μαζί σας- δεν θα σας απογοητεύσει ούτε θα σας εγκαταλείψει.  Μη φοβηθείτε και μην απογοητευτείτε».

Το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα, ο αναστημένος Χριστός, με το δοξασμένο σώμα Του, ενώθηκε με τους φοβισμένους αποστόλους Του, περνώντας μέσα από τις κλειδωμένες πόρτες τους, διαβάζοντας τις ταραγμένες καρδιές τους, μεταδίδοντάς τους τον λαμπρό καρπό του σταυρού Του που είναι η ειρήνη, προστάζοντάς τους να δουν τις πληγές Του στα χέρια και τα πόδια Του, να Τον ψηλαφίσουν και να Τον αγγίξουν - όλα αυτά για να γίνει απολύτως βέβαιο ότι όντως αναστήθηκε από τους νεκρούς.

Ήταν η πρόνοια του Θεού που επέτρεψε τέτοιες καταπληκτικές αποδείξεις και μεγάλα σημεία όπως αυτά, επειδή ήθελε να μάθουμε την αλήθεια και ότι η θρησκεία που θα εγκαθίδρυε βασιζόταν σε αυτό το γεγονός, τον Χριστό που αναστήθηκε από τους νεκρούς.  Με αυτά τα σημάδια, σε συνδυασμό με τα θαύματά Του και τις προφητείες γι' Αυτόν, γινόταν απολύτως βέβαιο ότι είχε πράγματι αναστηθεί από τους νεκρούς.

Η χαρά που γέμισε τους αποστόλους εκείνη την ημέρα του Πάσχα ήταν ίση μόνο με το σκοτάδι και τη θλίψη που ο Κύριος τους επέτρεψε να υποφέρουν. Τώρα, Κύριε, τους άφησες να βιώσουν μια εντελώς άδολη χάρη, ώστε να αναδυθεί και να αποκαλυφθεί ένα πρότυπο για να το μάθουν όλοι οι μαθητές Σου.

Βοήθησέ μας να κατανοήσουμε ότι οι στιγμές του σκότους είναι απαραίτητο μέρος του σχεδίου Σου.  Ας είναι αυτό η παρηγοριά μας στη δοκιμασία, ένα φως στο σκοτάδι, μια νίκη πάνω στον πόνο.  Ναι, Κύριε, φαίνεται όντως πολύ καλό για να είναι αληθινό: εσύ κανονίζεις κάθε πόνο για να θεραπεύσεις.  Κύριε, αύξησε την πίστη μας.  Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Then Moses summoned Joshua and said to him in the sight of all Israel: “Be strong and bold, for you are the one who will go with this people into the land that Lord has sworn to our ancestors to give them; and you will put them in possession of it. It is the Lord who goes before you. He will be with you; he will not fail you or forsake you. Do not fear or be dismayed.’

In the evening of Easter Sunday, the risen Christ, in His glorified body, joined his frightened apostles, passing through their locked doors, reading their troubled hearts, imparting to them the splendid fruit of His cross which is peace, commanding them to see Jis wounds in His hands and feet, to touch and handle Him — all this to make it absolutely certain that He was indeed risen from the dead.

It was the providence of God that allowed such amazing proofs and great signs as these.  He wanted us to know the truth, that the religion He would establish was founded on fact, Christ is risen from the dead. With these signs, taken in conjunction with his miracles, and the prophecies about Him, made it completely certain that He had indeed risen from the dead.

The joy that filled the apostles that Easter day was equal only to the darkness and the sorrow which our Lord allowed them to suffer. Now, O Lord, you let them experience a completely unmerited grace so that a pattern might emerge and be revealed for all your disciples to learn …

Help us to understand that moments of darkness are a necessary part of your plan. Let this be our comfort in trial, a light in darkness, a victory over pain. Yes, Lord, it does seem to be too good to be true: you arrange every hurt in order to heal. Lord, increase our faith.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

“But God, who is rich in mercy, out of the great love with which he loved us even when we were dead through our trespasses, made us alive together with Christ by grace you have been saved and raised us up with him and seated us with him in the heavenly places in Christ Jesus, so that in the ages to come he might show the immeasurable riches of his grace in kindness towards us in Christ Jesus.”

Today, in the eternal city of Rome, the shoes of the Fisherman are filled once again. Pope Leo XIV will inaugurate today his ministry as Bishop of Rome, and in doing so, he will assume the crushing burden as the 267th successor of St. Peter. Humanly speaking this is an impossible task. To be the keeper of the keys, as we often describe the Roman Pontiff, is so extraordinary and overwhelming that no human being in their right mind would ever accept it without an extraordinary grace from God. I wish to remind all the Maronites of Cyprus and all people of good will to pray everyday for the Holy Father, the Vicar of Christ and his intentions.

The gospel of the Sunday Liturgy providentially explains to us the desire of the Risen Christ for His Church. He imparts to Peter the solemn work of feeding the lambs and of tending the sheep. In this mission of Peter, every baptized member of the Body of Christ recognizes their own “little” apostolate. In the risen Body of Christ, all are commissioned to help one another reach the day of eternal life. The needs of the sheep are endless: some lambs need solid doctrine, some lambs need the milk of kindness and sympathy, others need encouragement and the warmth of forgiveness. The lambs are everywhere, in our families, in our place of work, even in the crowded streets and traffic of Cyprus.

For us Maronites, the very thought of the Holy Father, compels us to help this sacrificial lamb, who has willingly offered himself for the sake of the whole Church.

The Holy Father, while He cares and tends the lambs entrusted to him, has a great need of help from the lambs, for he is also a lamb. May his white garments always remind us of this! By our prayers and sacrifices, we will do our best to “tend” and “feed” this good father and assist him as he cares for us. All with Peter to Jesus through Mary!

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus