Category: Archbishop’s Teaching

Dear brothers and sisters in Christ,

On this Sunday, we meditate upon the paralytic who was cured by our Lord.  It is a very important miracle, and the Maronite Church places it close to the Great Holy Week because from this miracle, we can see the events of Good Friday in a gentler light.

In His Sacred Passion, it is our Lord who has become a paralytic, and it is He who descends to us, from the glory of the Trinity in order to restore and redeem mankind.  In our wretched sinfulness, our sins are like the thick mob of humanity around the door of the village house where Jesus was speaking: our sins made it impossible for God to come close to us.  But the mercy of God was not frustrated by our situation.  With a resourcefulness that is the fruit of His mercy, He devised a way to reach us.  The poor paralytic, lowered from the roof by four of his friends, symbolically represents the poor crucified Christ, being lowered from the Cross and handed to us by the four evangelists.  It is St. Mark, who in his account of the miracle, tells us that it was four friends who brought the paralytic to Jesus. It is the four evangelists, Matthew, Mark, Luke and John who bring Christ to us.

At the sight of such mercy, each of us is tempted to question, like the scribes and the Pharisees, if this saving work of Jesus Christ is real.  Their questioning appeared on the surface to defend the holiness of God and theological orthodoxy: only God can forgive sins.  But that wasn’t the real reason they doubted.  They doubted because they didn’t want to submit to God in Christ.  Their pride refused to allow them to believe in Christ.  We are very susceptible to being Pharisees.  We think we know better than God how to deal with our sins.  We tell ourselves “I did nothing wrong”.

We must heed the warning in the first letter of St. Paul to Timothy read in the Maronite Liturgy today: “the sins of some people are conspicuous and precede them to judgement”.  The more we pretend “I did nothing wrong” the more our sins will become visible.  When we look at what is happening in Gaza we see the truth of these words.  When someone refuses to turn to Christ, His Mercy and the Sacrament of Reconciliation, their rationalisations will become so toxic that everyone will see them and even worse, everyone will feel them.

Dear friends, in these holy Lenten days, remember to make a good Confession.

†  Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Στείλε το Πνεύμα σου σε εμάς τους αμαρτωλούς κατά τη διάρκεια αυτής της συγχωρητικής περιόδου της Σαρακοστής, ώστε να επιστρέψουμε σε σένα ζητώντας συγχώρεση. Ανοίξτε μας την ευλογημένη αγκαλιά σας και φέρτε μας κοντά σας, ώστε να σας συναντήσουμε με χαρά και να βρούμε την ευτυχία γνωρίζοντάς σας. - HESED

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι τόσο τέλειος δάσκαλος- χρησιμοποιεί πολύ συνηθισμένες και απλές ιστορίες για να μας εντυπωσιάσει με μεγάλες και πανηγυρικές αλήθειες. Στη λειτουργία της τέταρτης Κυριακής της Σαρακοστής, συναντάμε την παραβολή του Ασώτου Υιού. Ο Κύριός μας αποκαλύπτει ολόκληρη την ιστορία της σωτηρίας μέσα από αυτή την παραβολή: ο Πατέρας αντιπροσωπεύει τον Θεό, ο οποίος αδιάκοπα έδωσε τον εαυτό Του, ο μεγαλύτερος γιος αντιπροσωπεύει τον λαό της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος ήταν ευλογημένος με το να βρίσκεται πάντοτε στον Οίκο του Πατέρα και ο μικρότερος γιος, ο οποίος αντιπροσωπεύει τα έθνη που στην τύφλωση δεν γνώρισαν τον Θεό.

Ας σκεφτούμε για λίγο τον νεότερο γιο. Στην τραγική του κατάσταση, μας αποκαλύπτει τη θλιβερή και θλιβερή κατάσταση της ζωής μέσα στην αμαρτία. Η ψυχή στην κατάσταση της αμετανόητης αμαρτίας «αμβλύνεται στην κατανόηση και δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τον Θεό ή την ομορφιά της αγιότητας. Ξεχνάει τον νόμο του Θεού και την καλοσύνη του Θεού απέναντί της. Διαφθείρει έτσι τη θέλησή του ώστε να προτιμά την αρετή από την αρετή, την ηδονή από τη λογική, τη γη από τον ουρανό, το κακό από τον Θεό- και εγκαταλείποντας τα μονοπάτια της αρετής, παραδίδεται σε κάθε είδους κακό. Ως εκ τούτου, στερείται της συμβουλής, της λογικής, της αίσθησης και κάθε τι που είναι καλό- και τελικά, με όλες τις δυνάμεις της ψυχής και του σώματός του, λατρεύει το κτίσμα παρά τον Δημιουργό». - Κορνήλιος Λαπίδης

Δόξα τω Θεώ για τη χάρη της Σαρακοστής, που μας καλεί από την πνευματική νωθρότητα και μας τρέχει στην ανοιχτή αγκαλιά του Εσταυρωμένου Χριστού.

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #2094

Μπορεί κανείς να αμαρτήσει ενάντια στην αγάπη του Θεού με διάφορους τρόπους:
- Η αδιαφορία παραμελεί ή αρνείται να αναλογιστεί τη θεία αγάπη- δεν λαμβάνει υπόψη την προληπτική της καλοσύνη και αρνείται τη δύναμή της.
- Η αχαριστία παραλείπει ή αρνείται να αναγνωρίσει τη θεία φιλανθρωπία και να του ανταποδώσει αγάπη για αγάπη.
- Η αχαριστία είναι δισταγμός ή αμέλεια στην ανταπόκριση στη θεία αγάπη- μπορεί να σημαίνει άρνηση να παραδοθεί κανείς στην προτροπή της φιλανθρωπίας.
- Η ακηδία ή η πνευματική οκνηρία φτάνει στο σημείο να αρνείται κανείς τη χαρά που προέρχεται από τον Θεό και να απωθείται από τη θεία καλοσύνη.
- Το μίσος για τον Θεό προέρχεται από την υπερηφάνεια. Είναι αντίθετη με την αγάπη προς τον Θεό, του οποίου την καλοσύνη αρνείται και τον οποίο θεωρεί ότι καταριέται ως εκείνον που απαγορεύει τις αμαρτίες και επιβάλλει τις τιμωρίες.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

Send your Spirit to us sinners during this forgiving season of Lent, so that we may return to you seeking forgiveness. Open your blessed arms to us, and bring us close to you, so that we may meet you with joy and find happiness in knowing you. – HESED

Our Lord Jesus Christ is such a perfect teacher; he uses very ordinary and simple stories to impress upon us great and solemn truths. In the liturgy of the fourth Sunday of Lent, we encounter the parable of the Prodigal Son. Our Lord reveals the entire history of salvation through this parable: the Father represents God who ceaselessly gave Himself, the elder son represents the people of the Old Covenant, who were blessed by being always in the Father’s House and the younger son, who represents the Gentiles who in the blindness did not know God.

Let us think for a moment on the younger son. In his tragic condition, he reveals to us the sad and sorry state of life in sin. The soul in the state of unrepented sin “becomes dull of understanding and is unable to recognize God, or the beauty of holiness. He grows forgetful of God’s law and God’s goodness towards him. He so corrupts his will as to prefer vice to virtue, pleasure to reason, earth to heaven, the evil one to God; and forsaking the paths of virtue, gives himself up to every kind of evil. Hence, he becomes destitute of counsel, reason, sense, and everything that is good; and at last, with all the powers of his soul and body, he worships the creature rather than the Creator.” – Cornelius Lapide

Thank goodness for the grace of Lent, to summon us from spiritual sloth and run to the open arms of the Crucified Christ.

Catechism of the Catholic Church #2094

One can sin against God’s love in various ways:
- Indifference neglects or refuses to reflect on divine charity; it fails to consider its prevenient goodness and denies its power.
- Ingratitude fails or refuses to acknowledge divine charity and to return him love for love.
- Lukewarmness is hesitation or negligence in responding to divine love; it can imply refusal to give oneself over to the prompting of charity.
- Acedia or spiritual sloth goes so far as to refuse the joy that comes from God and to be repelled by divine goodness.
- Hatred of God comes from pride. It is contrary to love of God, whose goodness it denies, and whom it presumes to curse as the one who forbids sins and inflicts punishments.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Όπως ο μονογενής σου Υιός θεράπευσε τον παράλυτο και τον τυφλό, την αιμορροούσα γυναίκα και τον κουτσό, θεράπευσε και εμάς και γέμισε τις ψυχές μας με ηρεμία και ειρήνη, όπως ο Υιός σου ηρέμησε τα φουρτουνιασμένα κύματα». - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Τρίτη Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής μας ευχαριστεί με την αφήγηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που ανέστησε από τους νεκρούς ένα νεαρό κορίτσι και θεράπευσε μια γυναίκα που υπέφερε από μεγάλη θλίψη επί 12 χρόνια. Η θεραπεία της φτωχής αιμορροούσας γυναίκας αξίζει να εξεταστεί πιο προσεκτικά.

Αφού ξόδεψε τα πάντα, που είχε για τους γιατρούς, αποφασίζει να πλησιάσει τον Κύριό μας, κρυφά, ελπίζοντας ότι, αγγίζοντας απλώς το κρόσσι του ενδύματός Του, θα μπορούσε να θεραπευτεί.

«Ποιος με άγγιξε;» ρωτάει ο Ιησούς. Όλα είναι μπροστά στα μάτια του Χριστού και Εκείνος ξέρει ποιος Τον άγγιξε. Αυτό το άγγιγμα, τόσο γεμάτο πίστη, είχε κάνει ένα θαύμα. Ήθελε να φανεί η πίστη αυτής της γυναίκας.

Όταν δεχόμαστε τον Κύριό μας στη Θεία Κοινωνία, κάνουμε κάτι περισσότερο από το να αγγίζουμε απλώς τα ιμάτιά Του. Λαμβάνουμε τον Χριστό, το Σώμα, το Αίμα, την Ψυχή και τη Θεότητα μέσα στο πρόσωπό μας. Στον Γολγοθά, οι στρατιώτες χειρίστηκαν πρόχειρα τα ενδύματα του Χριστού και δεν μεταστράφηκαν. Αυτή η φτωχή γυναίκα, με πίστη θεραπεύτηκε εντελώς αγγίζοντας απλώς το στρίφωμα του ενδύματός του. Η Θεία Κοινωνία πρέπει να είναι μια ευκαιρία κατά την οποία ο Κύριος μας αντιλαμβάνεται στο πρόσωπό Του το άγγιγμα της πίστης μας.
Ας μην υπάρχει ψυχρότητα, αδιαφορία ή ρουτίνα στις Ιερές Κοινωνίες μας. Γεμάτες ευχαριστίες και λατρεία, ας αγγίξουν οι Κοινωνίες μας την Καρδιά του Χριστού.

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #1394

«Όπως η σωματική τροφή αποκαθιστά τη χαμένη δύναμη, έτσι και η Ευχαριστία ενισχύει τη φιλανθρωπία μας, η οποία τείνει να αποδυναμώνεται στην καθημερινή ζωή- και αυτή η ζωντανή φιλανθρωπία σκουπίζει τις μολυσματικές αμαρτίες. Δίνοντας τον εαυτό του σε μας ο Χριστός αναζωογονεί την αγάπη μας και μας επιτρέπει να σπάσουμε τις ακατάστατες προσκολλήσεις μας στα πλάσματα και να ριζώσουμε σ' Αυτόν».

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“As your only-begotten Son healed the paralytic and the blind man, the hemorrhaging woman and the lame man, heal us and fill our souls with calm and peace, as your Son calmed the surging waves.” – HESED

The Third Sunday of the Great Lent delights us with the account of our Lord Jesus Christ raising from the dead a young girl and curing a woman who had suffered a great affliction for 12 years. The cure of the poor hemorrhaging woman is worthy of closer consideration.

After having spent everything, she had on doctors, she decides to approach Our Lord, secretly, hoping that by simply touching the fringe of His garment, she might be cured.

“Who touched me?” Jesus asks. Everything is before the eyes of Christ and He knows who touched Him. This touch, so full of faith, had worked a miracle. He wanted this woman’s faith to be seen.

When we receive Our Lord in Holy Communion, we are doing more than just touching his garments. We are receiving Christ, Body, Blood, Soul and Divinity into our person. On Calvary, the soldiers roughly handled the garments of Christ, and they were not converted. This poor woman, with faith was completely healed by simply touching the hem of his garment. Holy Communion should be an occasion in which Our Lord perceives in His Person our touch of faith. Let there be no coldness, indifference or routine in our Holy Communions. Filled with thanksgiving and adoration, may our Communions touch the Heart of Christ.
Catechism of the Catholic Church #1394

“As bodily nourishment restores lost strength, so the Eucharist strengthens our charity, which tends to be weakened in daily life; and this living charity wipes away venial sins. By giving himself to us Christ revives our love and enables us to break our disordered attachments to creatures and root ourselves in Him.”

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ιησού Χριστέ, ο Θεός μας, στο σχέδιο της σωτηρίας σου για εμάς, θεράπευσες τον λεπρό.  Καθάρισε το σώμα και την ψυχή μας από κάθε αμαρτία, στη σκέψη και στην πράξη, και αγίασε το πνεύμα μας με το Άγιο Πνεύμα σου». - Προσευχή έναρξης

Η Μαρωνίτικη Λειτουργία μας είναι μοναδική στη λειτουργική κληρονομιά της Παγκόσμιας Εκκλησίας, στο ότι οι προσευχές μας κατευθύνονται, με ιδιαίτερη δύναμη, προς τον Ιησού Χριστό.  Οι μαθητές του Αγίου Μάρωνα στη βαθιά προσήλωσή τους στο δόγμα της Συνόδου της Χαλκηδόνας (451 μ.Χ.) θέλησαν να επιβεβαιώσουν ξανά και ξανά την πίστη τους στη Θεότητα του Ιησού Χριστού.  Σε άλλα μέρη της Παγκόσμιας Εκκλησίας, οι λειτουργίες τους απευθύνονται στον Πατέρα μέσω του Ιησού Χριστού, αλλά στην ταπεινή μας Μαρωνίτικη λειτουργία καλούμε τον Ιησού Χριστό, τον Αιώνιο Λόγο, τον Υιό του Αιώνιου Πατέρα.

Οι Μαρωνίτες πρόγονοί μας μάς κληροδότησαν ένα πνεύμα προσευχής κατά το πρότυπο της κραυγής του φτωχού λεπρού: «αν επιλέξεις, μπορείς να με καθαρίσεις».  Αν κάνουμε τη Μαρωνίτικη Λειτουργία πρότυπο της ατομικής μας προσευχής, θα πλησιάσουμε τον Κύριό μας με απλότητα και εμπιστοσύνη.  Η θλιβερή πραγματικότητα της πεσμένης μας φύσης μας κάνει να μοιάζουμε πολύ με τον φτωχό λεπρό.  Ακριβώς όπως η λέπρα καταστρέφει το νευρικό σύστημα του σώματος, αποκόπτοντας το σώμα από την αισθητηριακή εμπειρία, έτσι και η πνευματική λέπρα, (τα αποτελέσματα της προπατορικής και προσωπικής αμαρτίας) μας καθιστά σε κατάσταση «ζωντανού θανάτου».   Η πνευματική λέπρα της πεσμένης κατάστασής μας δεν μπορεί να εξηγηθεί ή να κατανοηθεί πλήρως- δεν μπορεί να λυθεί από την επιστήμη ή την ιατρική.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός καθιέρωσε επτά Μυστήρια για την ψυχή.  Όπως το σώμα έχει βασικές ανάγκες, έτσι και η ψυχή.  Όταν το σώμα μας αρρωσταίνει, πηγαίνουμε στο γιατρό- όταν η ψυχή μας αρρωσταίνει, πρέπει να πηγαίνουμε στον ιερέα για το όμορφο Μυστήριο της μετάνοιας και της συμφιλίωσης.  Αυτές τις ημέρες της Σαρακοστής, ας πάμε να εξομολογηθούμε και ας ανακαλύψουμε τη θεραπευτική χάρη του Ιησού Χριστού.  Ζητήστε από το Άγιο Πνεύμα να σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε την ανάγκη σας για αυτό το όμορφο μυστήριο.

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #1441

«Μόνο ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες.  Εφόσον είναι ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς λέει για τον εαυτό του: «Ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσία στη γη να συγχωρεί αμαρτίες» και ασκεί αυτή τη θεϊκή εξουσία: «Οι αμαρτίες σας συγχωρούνται».  Περαιτέρω, δυνάμει της θείας εξουσίας του δίνει αυτή την εξουσία στους ανθρώπους να την ασκούν στο όνομά του. Πρβλ. Ιωάννης 20:21-23.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Jesus Christ our God, in your plan of salvation for us, you healed the leper.  Cleanse our bodies and souls from every sin, in thought and in deed, and sanctify our spirits with your Holy Spirit.” – Opening Prayer

Our Maronite Liturgy is unique in the liturgical patrimony of the Universal Church, in that our prayers are directed, with a special forcefulness, towards Jesus Christ.  The disciples  of St. Maron in their profound adherence to the creed of the Council of Chalcedon (451 A.D.) wished to affirm over and over again their faith in the Divinity of Jesus Christ.  In other parts of the Universal Church, their liturgies address the Father through Jesus Christ, but in our humble Maronite liturgy we call out to Jesus Christ, the Eternal Logos, Son of the Eternal Father.

Our Maronite forefathers bequeathed to us a spirit of prayer patterned on the cry of the poor leper; “if you choose, you can make me clean”.  If we make the Maronite Liturgy the pattern of our individual prayer, we will approach our Lord with simplicity and confidence.  The sad reality of our fallen nature makes us very much like the poor leper.  Just as leprosy destroys the nervous system of the body, cutting the body off from sensory experience, so spiritual leprosy, (the effects of original and personal sin) renders us in a state of a “living death”.   The spiritual leprosy of our fallen condition cannot be fully explained or understood; it cannot solved by science or medicine.

Our Lord Jesus Christ established seven Sacraments for the soul.  Just as the body has basic needs, so too does the soul.  When our body falls ill, we go to the doctor; when our soul falls ill, we should go to the priest for the beautiful Sacrament of Penance and Reconciliation.  In these Lenten days, let us go to confession and discover the healing grace of Jesus Christ.  Ask the Holy Spirit to help you to acknowledge your need for this beautiful sacrament.

Catechism of the Catholic Church #1441

“Only God forgives sins.  Since he is the Son of God, Jesus says of himself, “The Son of Man has authority on earth to forgive sins” and exercises this divine power: “Your sins are forgiven.”  Further, by virtue of his divine authority he gives this power to men to exercise in his name. Cf. John 20:21-23.

†  Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ω Χριστέ (...) στη θέση του παλαιού Νόμου, μας έδωσες το νέο σου Ευαγγέλιο, και αντί για τον καρπό της αμπέλου, έσβησες τη δίψα μας με το δισκοπότηρο του λυτρωτικού σου αίματος». - RAMSHO

Με καρδιές γεμάτες χαρά, υποδεχόμαστε την επιστροφή της Μεγάλης Σαρακοστής με αυτή την Κυριακή που ονομάζουμε Κυριακή της Κανά.  Ακούμε με προσοχή το Ευαγγέλιο που αφηγείται το πρώτο από τα θαύματα του Χριστού.  Πραγματοποιήθηκε σε έναν θορυβώδη επαρχιακό γάμο στον οποίο συμμετείχαν άνθρωποι από πολλά διαφορετικά χωριά.  Η Παναγία μας ήταν καλεσμένη, το ίδιο και ο Θείος Υιός της.  Οι απόστολοι συνόδευσαν τον Κύριό μας σε αυτό το ευτυχές γεγονός.  Εδώ βλέπουμε το μεγαλείο του Θεού να ζει μαζί μας στο επίπεδο των πολύ συνηθισμένων πραγμάτων.  Όλα είναι απλά, τόσο συνηθισμένα: ένα πάρτι για να γιορτάσουμε, φαγητό για να μοιραστούμε, και το κρασί τελειώνει.  Δεν είναι όμορφο το πώς ο Θεός κατέβηκε για να είναι μαζί μας σε κάθε μικρή περίσταση;  Το θαύμα που έκανε ο Χριστός στην Κανά δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά ένα γεγονός που έχει αιώνιο νόημα.

Ο Χριστός εγκαινιάζει στην Κανά τη νέα δημιουργία.  Είναι ο νέος Αδάμ που μεταμορφώνει τη δημιουργία, μετατρέποντας το νερό σε κρασί ως σημάδι ότι θα κάνει το κρασί σε αίμα Του στην Αγία Ευχαριστία.  Η Παναγία μας είναι η Νέα Εύα που προσπαθεί απαλά να συγκινήσει τον Υιό Της, τον Νέο Αδάμ να ξεκινήσει το Έργο Του.  Ο Θείος Νυμφίος είναι εδώ, ας βγούμε να Τον συναντήσουμε!

Σε αυτή την ιερή περίοδο της Σαρακοστής, με προσευχή, νηστεία και ελεημοσύνη θα συμμετάσχουμε στο έργο του Χριστού.  Δεν το κάνουμε αυτό επειδή η παλαιά δημιουργία είναι κακή ή κακή.

Μάλλον με πράξεις αυταπάρνησης κηρύσσουμε ένα μικρό κήρυγμα στον εαυτό μας ότι ο Θεός είναι άξιος όλης της αγάπης μας και όλης της ευγνωμοσύνης μας.  Ζώντας αυτή την ιερή περίοδο της Σαρακοστής με γενναιοδωρία θα φτάσουμε στις χαρές του Πάσχα και θα αναγνωρίσουμε τη νέα δημιουργία της ανάστασης του Χριστού στα πιο συνηθισμένα πράγματα.  Να είστε γενναιόδωροι αδελφοί και αδελφές, όσο μεγαλύτερη είναι η θυσία τόσο πιο πλούσια είναι η ανταμοιβή!

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #1989

Το πρώτο έργο της χάρης του Αγίου Πνεύματος είναι η μεταστροφή, που επιφέρει τη δικαίωση σύμφωνα με τη διακήρυξη του Ιησού στην αρχή του Ευαγγελίου: «Μετανοείτε, διότι πλησίασε η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4:17). Κινούμενος από τη χάρη, ο άνθρωπος στρέφεται προς τον Θεό και απομακρύνεται από την αμαρτία, αποδεχόμενος έτσι τη συγχώρεση και τη δικαιοσύνη από ψηλά.  «Η δικαίωση δεν είναι μόνο η άφεση των αμαρτιών, αλλά και ο αγιασμός και η ανανέωση του εσωτερικού ανθρώπου». - Σύνοδος του Τρεντ DS 1528

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

O Christ (…) in place of the old Law, you have given us your new Gospel, and instead of the fruit of the vine, you have quenched our thirst with the chalice of your redeeming blood.” – RAMSHO

With hearts full of joy, we welcome the return of the Great Lent with this Sunday we call Cana Sunday. We attentively listen to the Gospel recounting the first of Christ’s miracles. It took place in a noisy country wedding attended by people from many different villages. Our Lady was a guest, so too was her Divine Son. The apostles accompanied Our Lord to this happy event. Here we see the greatness of God living with us at the level of very ordinary things. Everything is simple, so ordinary: a party to celebrate, food to be shared, and the wine runs out. Is it not beautiful how God has come down to be with us in every little circumstance? The miracle that Christ performed at Cana is not just a historical event but one that has eternal meaning.

Christ inaugurates at Cana the new creation. He is the new Adam transforming creation, making water into wine as a sign that he will make wine into His Blood in the Holy Eucharist. Our Lady is the New Eve who gently tries to move Her Son, the New Adam to commence His Work. The Divine Bridegroom is here, let us go out to meet Him!

In this sacred time of Lent, with prayer, fasting and almsgiving we will share in the work of Christ. We do this not because the old creation is bad or evil. Rather by acts of self-denial we preach a little sermon to ourselves that God is worthy of all our love and all our gratitude. By living this holy season of Lent with generosity we will come to the joys of Easter and recognize the new creation of Christ’s resurrection in the most ordinary things. Be generous brothers and sisters, the greater the sacrifice the more abundant the reward!
Catechism of the Catholic Church #1989

The first work of the grace of the Holy Spirit is conversion, effecting justification in accordance with Jesus’ proclamation at the beginning of the Gospel: “Repent, for the kingdom of heaven is at hand” (Matt 4:17). Moved by grace, man turns toward God and away from sin, thus accepting forgiveness and righteousness from on high. “Justification is not only the remission of sins, but also the sanctification and renewal of the interior man.” – Council of Trent DS 1528

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Χριστέ Θεέ μας, όταν ανταμείψεις αυτούς που βρίσκονται στα δεξιά Σου και κρίνεις αυτούς που βρίσκονται στα αριστερά Σου, ας είναι άξιοι οι πιστοί κεκοιμημένοι , οι οποίοι ντύθηκαν με Σένα κατά το βάπτισμα και έλαβαν το Σώμα και το Αίμα Σου ως ευλογημένη τροφή στην πορεία προς την αιωνιότητα, να Σε συναντήσουν με λαμπρά πρόσωπα». - HESED

Η Κυριακή που προηγείται της Καθαρής Δευτέρας, της έναρξης της Μεγάλης Σαρακοστής, είναι, για τη Μαρωνιτική Εκκλησία, αφιερωμένη στην προσευχή για όλους τους πιστούς κεκοιμημένους. Πιστεύουμε ότι εκείνοι που πέθαναν σε κατάσταση χάριτος και φιλίας με τον Θεό, αλλά χωρίς να έχουν εξιλεωθεί επαρκώς για τις αμαρτίες τους, υφίστανται τώρα τον φιλεύσπλαχνο εξαγνισμό του Καθαρτηρίου, και εμείς που είμαστε ακόμη σε προσκύνημα μπορούμε να τους βοηθήσουμε με τις προσευχές, τις θυσίες μας και κυρίως με την προσφορά της Θείας Λειτουργίας. Αυτό το δόγμα προέρχεται από τους αποστόλους που μορφώθηκαν και διδάχθηκαν από τον Χριστό και είναι επίσης πολύτιμη κληρονομιά από τη λειτουργία του Ναού της Παλαιάς Διαθήκης.

Θα έρθει μια στιγμή που κανείς δεν θα θυμάται τη μητέρα, τον πατέρα, τον αδελφό ή την αδελφή σας. Όσο περνάει ο καιρός, όλο και λιγότεροι από τους απογόνους σας θα γνωρίζουν ακόμη και το όνομά τους. Γι' αυτό πρέπει να εκμεταλλευτούμε το «σήμερα» και να προσευχηθούμε για τους αγαπημένους μας συγγενείς και φίλους. Ενθαρρύνω όλους να κάνουν λειτουργίες για τους αγαπημένους νεκρούς. Κάποια μέρα εσείς και εγώ θα χρειαστούμε λειτουργίες για τους εαυτούς μας. Μπορεί να έχουμε ένα μακρύ και επώδυνο Καθαρτήριο.

Πιστεύουμε ότι στο βαθμό που υπήρξαμε γενναιόδωροι στις προσευχές και τις Λειτουργίες μας για τις ψυχές του Καθαρτηρίου, μπορούμε να ελπίζουμε και να περιμένουμε την ίδια βοήθεια και για τους εαυτούς μας, αν και όταν τη χρειαστούμε. Στην πνευματική οικονομία του Χριστού, καμία καλή πράξη δεν μένει ανεκμετάλλευτη.

Η Εκκλησία δίνει το όνομα Καθαρτήριο σε αυτή την τελική κάθαρση των εκλεκτών, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από την τιμωρία των καταραμένων. Η Εκκλησία διατύπωσε το δόγμα της πίστης της για το Καθαρτήριο κυρίως στις Συνόδους της Φλωρεντίας και του Τριδέντου. Η παράδοση της Εκκλησίας, με αναφορά σε ορισμένα κείμενα της Αγίας Γραφής, μιλάει για μια φωτιά που καθαρίζει:
«Όσον αφορά ορισμένα μικρότερα σφάλματα, πρέπει να πιστεύουμε ότι, πριν από την τελική κρίση, υπάρχει μια φωτιά που καθαρίζει. Εκείνος που είναι η αλήθεια λέει ότι όποιος εκφέρει βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος δεν θα συγχωρεθεί ούτε σ' αυτόν ούτε στον μέλλοντα αιώνα. Από αυτή τη φράση καταλαβαίνουμε ότι ορισμένα αδικήματα μπορούν να συγχωρεθούν σε αυτή την εποχή, αλλά ορισμένα άλλα στη μέλλουσα εποχή». - Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου