14th Sunday of Pentecost

ACT. SS 53/ 2025

5η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ματθαίος 25: 1-13

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Τότε η βασιλεία των ουρανών θα είναι όμοια με αυτό. Δέκα

παρθένες πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν να συναντήσουν

τον νυμφίο. Πέντε από αυτές ήταν μωρές και πέντε ήταν

φρόνιμες».

Οι εβραϊκοί γάμοι γίνονταν στο σπίτι του πατέρα της νύφης. Οι

παρθένες είναι νεαρά, ανύπαντρα κορίτσια, παράνυμφοι που

βρίσκονται στο σπίτι της νύφης και περιμένουν την άφιξη του

νυμφίου. Σε αυτή την παραβολή, ο Κύριος μας εφιστά την

προσοχή στις λάμπες των παρανυμφών για να μας διδάξει ένα

σημαντικό μάθημα: να είμαστε σε εγρήγορση. Δεν αρκεί να

είμαστε «μέσα» στο Βασίλειο του Χριστού, την Εκκλησία:

πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να προετοιμαζόμαστε για

την επιστροφή του Χριστού, κάνοντας καλά έργα.

Η ελληνική γλώσσα μας προσφέρει μια πολύ χρήσιμη

πληροφορία: το έλεος, η οποία ετυμολογικά συνδέεται με τη λέξη

για τις ελιές. Το λάδι της ελιάς ήταν το καύσιμο της λάμπας στην

αρχαιότητα. Ο Κύριος χρησιμοποιεί το λάδι των λαμπών ως

σύμβολο της ανάγκης να είμαστε πάντα προσεκτικοί με τα έργα

του ελέους· αυτό είναι το καύσιμο των λαμπών μας.

Το λάδι του Ελέους! Ας το έχουμε σε αφθονία! Το λάδι του

Ελέους στις οικογένειές μας, το λάδι του Ελέους στην Εκκλησία

μας, το λάδι του Ελέους στους χώρους εργασίας μας, στα σχολεία

μας και στις ενορίες μας. Είναι δυνατόν να εξαντληθεί το λάδι

του Ελέους! Όταν θυμόμαστε παλιές πληγές, όταν βλέπουμε

συνεχώς τους εαυτούς μας ως θύματα, όταν αρνούμαστε να

συγχωρέσουμε τους άλλους, έτσι εξαντλείται το λάδι.

«Προσέχετε με την καρδιά, προσέχετε με πίστη, προσέχετε με

αγάπη, προσέχετε με φιλανθρωπία, προσέχετε με καλές πράξεις

(...) ετοιμάστε τα λυχνάρια, φροντίστε να μην σβήσουν (...)

ανανεώστε τα με το εσωτερικό λάδι μιας ευθείας συνείδησης, και

τότε ο Νυμφίος θα σας αγκαλιάσει με την αγάπη Του και θα σας

οδηγήσει στην αίθουσα του συμποσίου Του, όπου το λυχνάρι σας

δεν θα σβήσει ποτέ» (Αγ. Αυγουστίνος, Κηρύγματα 93).

Ας ζητήσουμε από την Παναγία, την σοφή και συνετή Παρθένο,

την πηγή του ελέους του Χριστού, να μας λυπηθεί και να μας

κάνει όλους λίγο πιο ελεήμονες ο ένας προς τον άλλον, αλλά και

προς τον εαυτό μας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

ACT. SS 53 / 2025

Fifth Sunday of the Holy Cross

Matthew 25 : 1-13

Dear brothers and sisters in Christ,

“Then the kingdom of heaven will be like this. Ten bridesmaids took their lamps and went to meet the bridegroom. Five of them were foolish, and five were wise”.

Jewish weddings were held in the house of the bride’s father. The virgins are young, unmarried girls, bridesmaids who are in the bride’s house waiting for the bridegroom to arrive. In this parable, Our Lord draws attention to the lamps of the bridesmaids to teach an important lesson to be alert. It is not enough to be “inside” the Kingdom of Christ, the Church: one must be on the watch and be preparing for Christ’s return by doing good works.

The Greek language offers us a very helpful insight: the word for mercy is έλεος which is etymologically connected to the word for olives ελιές. The oil of the olive was the fuel of the lamp in antiquity. Our Lord uses the oil of the lamps as symbol of the necessity to be always attentive with works of mercy; this is the fuel of our lamps.

The oil of mercy! May we have it in abundance! The oil of mercy in our families; the oil of mercy in our Church; the oil of mercy in our workplaces; in our schools and in our parishes. It is possible to run out of the oil of mercy! When we remember past hurts, when we constantly see ourselves as a victim, when we refuse to forgive others; this is how we can run out of oil.

“Watch with the heart, watch with faith, watch with love, watch with charity, watch with good works (…) make ready the lamps, make sure they do not go out (…) renew them with inner oil of an upright conscience than shall the Bridegroom enfold you in the embrace of his love and bring you into his banquet room, where your lamp can never be extinguished.” (St. Augustine, Sermons 93)
Let us ask the Blessed Virgin Mary, that wise and prudent Virgin, the reservoir of Christ’s mercy, to have pity on us and make us all little bit more merciful to one another, and even to ourselves.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Έτσι, ο Φαραώ είπε στον Ιωσήφ: (...) «Θα είσαι επικεφαλής του οίκου μου, και όλος ο λαός μου θα υπακούει στις διαταγές σου. Μόνο όσον αφορά τον θρόνο, εγώ θα είμαι ανώτερος από σένα».

Ο πατριάρχης Ιωσήφ, από το βιβλίο της Γένεσης, είναι ένας τύπος, μια προφητεία του Βασιλείου του Χριστού. Ο Ιωσήφ είναι ένας τύπος του Χριστού. Αλλά η Αγία Γραφή μπορεί να φωτιστεί από διαφορετικές οπτικές γωνίες, και η εικόνα του Ιωσήφ και η προαγωγή του από τον Φαραώ μπορεί επίσης να δει κανείς από τα γεγονότα της Μεγάλης Παρασκευής και τη μεγάλη «προαγωγή» της μητέρας του Χριστού σε μητέρα μας.

Αν διαβάσουμε αργά το ιερό κείμενο, μπορούμε να τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας μαζί με τη μικρή ομάδα στους πρόποδες του Σταυρού και να ακούσουμε τον Χριστό να λέει αυτά τα λόγια στον Απόστολο Ιωάννη: «Ιδού η μητέρα σου» (Ιωάννης 19:27). Ο Χριστός δεν απένειμε έναν απλώς τιμητικό τίτλο: η Μαρία είναι πραγματικά η μητέρα μας και εμείς είμαστε τα παιδιά της.

«Η μητρότητα της Μαρίας μέσω του μυστηρίου του Σταυρού έκανε ένα απίστευτο άλμα: η μητέρα του Ιησού έγινε η νέα Εύα, η πηγή νέας και αιώνιας ζωής για κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο, επειδή ο Υιός της την συνέδεσε με τον λυτρωτικό θάνατό Tου.» -Λέων XIV, Ομιλία 9-06-2025. Αυτός ο τίτλος που έχει τώρα η Μαρία της δίνει μια σχεδόν άπειρη δύναμη στο Βασίλειο του Θεού. Τα αιτήματά της απαντώνται πάντα· καμία προσευχή δεν μένει αναπάντητη.

Η Μαρία μιλάει πολύ λίγο στα Ευαγγέλια, αλλά το βλέμμα της, η ματιά της είναι ένα βλέμμα περισυλλογής και κατανόησης. Της ζητάμε, σε αυτή την ιερή περίοδο του Σταυρού, να μας βοηθήσει να ενωθούμε με το Σταυρό του Υιού της, ώστε να μοιάσουμε με τον Υιό της και να συμμετάσχουμε στο έργο της Λύτρωσης, της συν-λύτρωσης ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“So, Pharaoh said to Joseph, (…) ‘you shall be over my house, and all my people shall order themselves as you command; only with regard to the throne will I be greater than you.”

The patriarch Joseph, from the book of Genesis, is a type, a foreshadowing of Christ’s Kingdom. Joseph is a type of Christ. But Sacred Scripture can be illuminated from different angles, and the image of Joseph and his promotion by Pharaoh can also be seen from the events of Good Friday and the great ‘promotion’ of Christ’s mother to be our mother.

If we read the sacred text slowly, we can place ourselves with the small group at the foot of the Cross and hear Christ speak those words to St. John the Apostle, “Behold your mother” (John 19:27). Christ did not bestow a merely honorary title: Mary truly is our mother, and we are her children.

“Mary’s motherhood through the mystery of the Cross took an unimaginable leap: the mother of Jesus became the new Eve, the source of new and eternal life for every person who comes into the world, because her Son associated her with his redemptive death.” -Leo XIV, Homily 9-06-2025. This title that Mary now has gives her an almost infinite power in the Kingdom of God. Her requests are always answered; no prayer goes unanswered.

Mary speaks very little in the Gospels, but her look, her gaze is one of contemplation and understanding. We ask her, in this holy season of the Cross to help us to unite ourselves with the Cross of her Son so that we may resemble her Son and share in the work of Redemption, the co-redemption of the whole human race.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο Κωνσταντίνος είδε τον Σταυρό να λάμπει φωτεινά στον ουρανό. Αυτό τον έκανε νικηφόρο όταν πολεμούσε τους εχθρούς του».

Η ιστορία μας λέει ότι ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, πριν από τη μάχη της Μιλβιανής Γέφυρας (28 Οκτωβρίου 312), φέρεται να είχε ένα όραμα ενός σταυρού (ή Χ-Ρ) στον ουρανό. Μαζί με αυτό το όραμα ήρθαν και τα λόγια (που καταγράφηκαν από τον ιστορικό Ευσέβιο) «Με αυτό το σημάδι, θα νικήσεις». Ο Κωνσταντίνος διέταξε τους στρατιώτες του να σημαδέψουν τις ασπίδες τους με το Χ-Ρ (τα δύο πρώτα γράμματα της λέξης «Χριστός»).

Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος κέρδισε τη μάχη εναντίον του Μαξεντίου, κάτι που απέδωσε στη δύναμη του Θεού των Χριστιανών. Αυτό το γεγονός άφησε το στίγμα του στην ιστορία του Χριστιανισμού, διότι μετά από αυτό, ο Κωνσταντίνος έθεσε τέλος στη δίωξη των Χριστιανών με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (313 μ.Χ.), όχι μόνο νομιμοποιώντας το Χριστιανισμό στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά και καθιστώντας τον επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας.

Αυτό το γεγονός του Κωνσταντίνου σηματοδοτεί μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία του Χριστιανισμού και συμβολίζει τη δύναμη και τη μεταμόρφωση που ξεκίνησε στο Σταυρό την Μεγάλη Παρασκευή. Η νίκη που πέτυχε ο Χριστός στο Σταυρό δεν περιορίζεται σε καθαρά πνευματικούς όρους, αλλά έχει συνέπειες στην καθημερινή ζωή, στην οργάνωση των κοινωνιών και στην οικοδόμηση του πολιτισμού.

Όταν τα έθνη, οι οικογένειες και οι πολιτισμοί ευφραίνονται στον Χριστό, όλα ανυψώνονται και τιμάται η αλήθεια του ανθρώπινου προσώπου. Δυστυχώς, η ιστορία είναι γεμάτη από ψευδομεσσίες που υποσχέθηκαν έναν παράδεισο στη γη χωρίς τον Χριστό, το Δέντρο της Ζωής.

Μπορούμε να ξαναχτίσουμε τον Κήπο της Εδέμ χωρίς τον Χριστό, το Δέντρο της Ζωής;

Όχι, δεν μπορούμε. Στην πραγματικότητα, κάθε προσπάθεια που έχει γίνει προς αυτή την κατεύθυνση έχει οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Χωρίς τον Χριστό, ο άνθρωπος δημιουργεί μόνο μια ζωντανή κόλαση. «Όταν προσπαθούμε να ζήσουμε χωρίς τον Θεό, το αποτέλεσμα δεν είναι ο παράδεισος, αλλά μια έρημος κενότητας και θανάτου». – Deus Caritas Est, Βενέδικτος XVI.  Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου