Categories
Archbishop’s Teaching

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ματθαίος 24: 1-14

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο σταυρός Σου, Κύριε, είναι το κλειδί για τον παράδεισο και μας ανοίγει τις πύλες που έκλεισε η αμαρτία του Αδάμ!»

Οι αναγνώσεις της Θείας Λειτουργίας μας οδηγούν στο τέλος του κόσμου και σε όλα τα σημάδια της έλευσης του. Η πρώτη γενιά των χριστιανών πίστευε ότι η «Ημέρα του Κυρίου» ήταν επικείμενη. Ο λόγος για την προσδοκία τους ήταν πολύ απλός: όλα όσα περιγράφει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο ήταν παρόντα σε εκείνη τη γενιά· στην πραγματικότητα, όσα περιγράφει ο Χριστός εξακολουθούν να συμβαίνουν. Επομένως, από την έλευση του Χριστού, ζούμε στις «τελευταίες ημέρες». Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με την πόρτα της καρδιάς μας ανοιχτή για την έλευση Του.

Αφού οι πρώτοι γονείς μας έσπασαν τη φιλία με τον Θεό και αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή Του να μην « φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», η ιστορία έφτασε σε αδιέξοδο, «όλοι γεννηθήκαμε με την αμαρτία που είναι ο θάνατος της ψυχής» (CCC#403). Αυτή η καταστροφική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος, λόγω της ανυπακοής και της υπερηφάνειας, είχε κλείσει τις πύλες του παραδείσου και είχε καταστήσει την ανθρώπινη ζωή βαριά και οδυνηρή. Ο Χριστός ήρθε και με το θάνατό Του και την ανάστασή Του άνοιξε τις πύλες του παραδείσου με το ξύλο του Σταυρού Του, σύμβολο της υπακοής και της ταπεινότητάς Του. Ο Σταυρός έχει γίνει όχι μόνο το κλειδί για τον παράδεισο, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης ζωής και της κοσμικής ιστορίας.

Το παλιό κλειδί της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Κορμακίτη ήταν επιδέξια σφυρηλατημένο, ώστε όχι μόνο να ανοίγει την πόρτα του παρεκκλησιού, αλλά και να μας εξηγεί την κατήχησή μας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά το κλειδί, η μεταλλική εγκοπή που αλληλεπιδρά με την κλειδαριά έχει ένα μικροσκοπικό σταυρό στο κέντρο της. Τι όμορφο παράδειγμα της πίστης μας. Μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου και μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να αποκαλύψει το νόημα της ανθρώπινης ιστορίας.

Συχνά χάνουμε τα κλειδιά μας και τα ψάχνουμε με απογοήτευση. Αλλά το κλειδί του Σταυρού βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου· μόνο εκείνοι που έχουν χάσει το νόημα της ζωής μπορούν να το χάσουν. Ας υψώσουμε τα μάτια μας προς τον Σταυρό και ας βρούμε το νόημα της ύπαρξής μας και την ελπίδα της μελλοντικής δόξας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

Second Sunday after Holy Cross

Matthew 24:1-14

Dear brothers and sisters in Christ,

“Your cross, O Lord, is the key to paradise and unlocks the gates for us that were closed by Adam’s sin!”

The readings of the Divine Liturgy point us to the end of the world and all the signs of its arrival.  The first generation of Christians thought that the ‘Day of the Lord’ was imminent.  The reason for their expectation was quite simple, everything that Christ describes in the Gospel was present to that generation; in fact, what Christ described is still taking place.  Therefore, ever since the coming of Christ, we have been living in the ‘last days’.  We must stand ready, with the door of our heart open for his coming.

After our first parents broke friendship with God and refused submission to his command to not ‘eat of the tree of knowledge of good and evil’ history was at a standstill, “we were all born afflicted with a sin which is the death of the soul” (CCC#403).  This catastrophic situation that man was in, because of disobedience and pride, had closed the gates of paradise and rendered human life burdensome and painful.  Christ came and by his death and resurrection opened the gates of paradise by the wood of his Cross, a symbol of his obedience and humility.  The Cross has become not only the key to paradise, but also the key to understanding human life and cosmic history.

The antique key of the old church of St. George in Kormakitis was expertly forged so as to not only open the door of the chapel but also to explain to us our catechism.  If you look closely at the key, the metal notch which interacts with the lock has a tiny cross in its center.  What a beautiful example of our faith.  Only the Cross of Christ can open the gates of paradise, and only the Cross of Christ can open the meaning of human history.

Frequently we lose our keys and look in frustration for them.  But the key of the Cross is at the center of the world; it can only be lost by those who have lost the meaning of life.  May we lift our eyes to the Cross and find the meaning to our existence and the hope of future glory.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Πρώτη Κυριακή μετά την ανύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Μάρκος 10 / 35 -45

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας αποτυπώνει με όμορφο τρόπο το μυστήριο του έργου της Λύτρωσης του Χριστού #607: «Η επιθυμία να αγκαλιάσει το σχέδιο του Πατέρα Tου για τη λυτρωτική αγάπη ενέπνευσε ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, καθώς το λυτρωτικό πάθος Tου ήταν ο ίδιος ο λόγος της Ενσάρκωσής Tου».

 

Όταν διαβάζουμε αυτά τα λόγια, μας κάνουν να σκεφτούμε τους φτωχούς αποστόλους Ιάκωβο και Ιωάννη που ήθελαν να αναρριχηθούν σε υψηλές θέσεις στη βασιλεία. Δεν είχαν καταλάβει τη λογική της βασιλείας. Είπαν ότι ήταν ικανοί να πιουν από το ποτήριο του Χριστού, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν τα παθήματα και τον θάνατο που θα υποστεί ο Χριστός. Η μαθηματική λογική της Βασιλείας είναι ότι αν θέλεις να ανέβεις ψηλά, πρέπει να κατέβεις πολύ χαμηλά: αν θέλεις να βασιλέψεις με τον Χριστό, πρέπει να υποφέρεις με τον Χριστό.

 

Στην αυστηρή και σκληρή πραγματικότητά του, ο Σταυρός του Χριστού δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι κάτι θετικό – δεν είναι μικρό πράγμα να ανακαλύψουμε ότι ο Σταυρός είναι το παγκόσμιο σύμβολο του πλεονεκτήματος. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο της λυτρωτικής Αγάπης του Θεού. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο ευλογίας και εύνοιας. Ο Σταυρός είναι ένα απαραίτητο μέσο πνευματικής καρποφορίας.

 

Γιατί λοιπόν φοβόμαστε τον Σταυρό; Γιατί παραπονιόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε τα δεινά; Έχουμε ξεχάσει πώς λυτρωθήκαμε; Έχουμε ξεχάσει ότι ο Σταυρός είναι ένα πλεονέκτημα, όχι ένα μειονέκτημα; Έχουμε ξεχάσει ότι μόνο μέσω του Σταυρού είμαστε πνευματικά γόνιμοι;

Όταν προκύπτουν δυσκολίες, ασθένειες ή προβλήματα, ας μην υποκύψουμε στον παράπονο. Ας αγαπήσουμε τον Σταυρό και ας τρέξουμε προς αυτόν, αντί να απομακρυνθούμε από αυτόν.

 

Με τον Σταυρό σταθερά στους ώμους μας, θα γίνουμε ένα με τον Χριστό και θα αγκαλιάσουμε το σχέδιο του Πατέρα για τη λυτρωτική αγάπη. Τα παθήματά μας και οι χαρές μας, ενωμένα με τον Χριστό, θα κάνουν τον δρόμο ευκολότερο για τους άλλους και θα τους προσφέρουν τη χάρη της Σωτηρίας. Αμήν.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Categories
Archbishop’s Teaching

First Sunday after Holy Cross

St. Mark (10:35-45)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Catechism of the Catholic Church expresses beautifully the mystery of Christ’s work of Redemption #607: “The desire to embrace his Father’s plan of redeeming love inspired Jesus’ whole life, for his redemptive passion was the very reason for his Incarnation.”

When we read these words, they make us think of the poor apostles James and John who wanted to ascend to high office in the kingdom. Hidden from their eyes was the mathematics of the Kingdom. They said they were able to drink of the chalice of Christ, but they could not have imagined the suffering and death that Christ would endure. The mathematics of the Kingdom is if you wish to go high, you must go very low: if you wish to reign with Christ, you must suffer with Christ.

In its stark and brutal reality, the Cross of Christ is not something negative, it is something positive – it is no small thing to discover that the Cross is the universal plus sign. The Cross is a sign of God’s redeeming Love; the Cross is a sign of blessing and favor; the Cross is an indispensable means of spiritual fruitfulness.

Why then do we fear the Cross? Why do we complain in the face of suffering? Have we forgotten how we were redeemed? Have we forgotten that the Cross is a plus, not a minus? Have we forgotten that it is only by the Cross that we are spiritually fruitful?

When hardship, sickness, or difficulties arise, let us not give into complaining. Let us love the Cross and run towards it, not away from it.
With the Cross firmly on our shoulders, we will become one with Christ and embrace the Father’s plan of redeeming love. Our sufferings and joys united to Christ, will make the path easier for others and obtain for them the grace of salvation.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

The Exaltation of the Glorious Cross

John 12 /20-32

Dear brothers and sisters in Christ,

“The message about the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God.”

In 1857, a piece of graffiti was uncovered in a building in Rome, on the Palatine Hill. Archeologists dated it from the first century A.D. The image depicts a human-like figure affixed to a cross and possessing the head of a donkey. To the left of the image is a young man – apparently intended to represent Alexamenos – as a Roman soldier or guard, raising one hand in a gesture possibly suggesting worship. Beneath the cross is a crude caption written in Greek as “Alexamenos worshipping his god”. The graffiti stands as testimony to the anti-Christian sentiment of ancient Rome and the mockery of the Cross of Christ.

We need to recover just how shocking the proclamation of the Cross was to the ancient world; this will help us to proclaim the message to our modern age. Death by crucifixion was the most humiliating death one could experience: the pain was limitless as it could go on for days and only the vilest criminals were subjected to it. That Christians chose to worship their God on a Cross was unlike any other religion in human history! It was a complete break from all other religious testimonies.

Man lost all his preternatural gifts, because of his disobedience at the foot of the Tree of Knowledge of Good and Evil in the garden of Eden. But through Christ’s obedience on the Wood of the Cross, man has received even greater gifts. What had been the source of man’s downfall has become the source of his restoration. Two trees, two Adams, two different results.

On this great feast of the Holy Cross during this Jubilee Year, we must be filled with a lot of hope, because this equation is the design of the Divine Logos. What appears to be the source of our downfall, can in fact, be the source of our restoration.
The thing that humiliates you, the events that break you, can in fact be a great grace and a source of endless blessings. We must not give into despair or wrong thinking. God who has saved you by the wood of the Cross, will also restore you by the very things in your life that give you the most grief.

We ask Our Lady who studied the Cross of Christ most perfectly to help us understand this Divine Science.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

Η ανύψωση του ένδοξου Σταυρού

Ιωάννης 12 / 20 – 32

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Το μήνυμα του σταυρού είναι ανοησία για όσους χάνονται, αλλά για εμάς που σωζόμαστε είναι η δύναμη του Θεού».

Το 1857, ένα γκράφιτι αποκαλύφθηκε σε ένα κτίριο στη Ρώμη, στον Λόφο Παλατίνο. Οι αρχαιολόγοι το χρονολόγησαν στον 1ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα απεικονίζει μια ανθρωποειδή μορφή στερεωμένη σε ένα σταυρό με κεφάλι γαϊδάρου. Στα αριστερά της εικόνας βρίσκεται ένας νεαρός άνδρας – προφανώς ο Αλεξαμένους – ως Ρωμαίος στρατιώτης ή φρουρός, που υψώνει το ένα χέρι σε μια χειρονομία που πιθανώς υποδηλώνει λατρεία. Κάτω από το σταυρό υπάρχει μια χονδροειδής λεζάντα γραμμένη στα ελληνικά που λέει «Ο Αλεξαμένους λατρεύει τον θεό του». Το γκράφιτι αποτελεί μαρτυρία του αντιχριστιανικού αισθήματος της αρχαίας Ρώμης και της διακωμώδησης του Σταυρού του Χριστού.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο συγκλονιστική ήταν η διακήρυξη του Σταυρού για τον αρχαίο κόσμο. Αυτό θα μας βοηθήσει να διακηρύξουμε το μήνυμα στη σύγχρονη εποχή. Ο θάνατος με σταύρωση ήταν ο πιο ταπεινωτικός θάνατος που μπορούσε να βιώσει κάποιος: ο πόνος ήταν ατελείωτος, καθώς μπορούσε να διαρκέσει για μέρες, και μόνο οι πιο άθλιοι εγκληματίες υποβάλλονταν σε αυτόν. Το γεγονός ότι οι χριστιανοί επέλεξαν να λατρεύουν τον Θεό τους πάνω σε ένα Σταυρό ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο σε καμία άλλη θρησκεία στην ιστορία της ανθρωπότητας! Ήταν μια πλήρης ρήξη με όλες τις άλλες θρησκευτικές μαρτυρίες.
Ο άνθρωπος έχασε όλα τα υπερφυσικά του χαρίσματα, λόγω της ανυπακοής του στους πρόποδες του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού στον κήπο της Εδέμ. Αλλά μέσω της υπακοής του Χριστού στο Ξύλο του Σταυρού, ο άνθρωπος έλαβε ακόμη μεγαλύτερα χαρίσματα. Αυτό που ήταν η πηγή της πτώσης του ανθρώπου έγινε η πηγή της αποκατάστασής του. Δύο δέντρα, δύο Αδάμ, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.

Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του Τιμίου Σταυρού, κατά τη διάρκεια αυτού του Ιωβηλαίου Έτους, πρέπει να γεμίσουμε με μεγάλη ελπίδα, διότι αυτή η εξίσωση είναι το σχέδιο του Θείου Λόγου. Αυτό που φαίνεται να είναι η πηγή της πτώσης μας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι η πηγή της αποκατάστασής μας. Αυτό που σας ταπεινώνει, τα γεγονότα που σας συντρίβουν, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια μεγάλη χάρη και πηγή ατελείωτων ευλογιών. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στην απελπισία ή σε λανθασμένες σκέψεις. Ο Θεός που σας έσωσε με το ξύλο του Σταυρού, θα σας αποκαταστήσει επίσης με τα ίδια τα πράγματα στη ζωή σας που σας προκαλούν τη μεγαλύτερη θλίψη.

Ζητάμε από την Παναγία, που μελέτησε τον Σταυρό του Χριστού με τον πιο τέλειο τρόπο, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη Θεία Επιστήμη. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Home Category Posts Home Category Posts New

Unity in Diversity 2025

Plenary Assembly of the Bishops of the Eastern Catholic Churches of Europe

Categories
Archbishop’s Teaching

14η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η Μάρθα και η Μαρία ( Λουκάς 10 / 38 - 42)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η Αγιοκατάταξη των Μακαρίων Τζόρτζιο Φρασσάτι και Κάρλο Ακουτίς

Σήμερα, στην αγία πόλη της Ρώμης, ο αγαπημένος μας Άγιος Πατέρας, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, θα ανακηρύξει επίσημα για όλη την Εκκλησία δύο νέους αγίους, τον Τζόρτζιο Φρασσάτι και τον Κάρλο Ακουτίς. Και οι δύο νέοι αυτοί άνδρες έφυγαν από τη ζωή πολύ νέοι· όμως μέσα στη σύντομη πορεία τους, δείχνουν ότι το να ζει κανείς για τον Χριστό δεν αφαιρεί τίποτε από τη ζωή, αλλά την γεμίζει με νόημα και χαρά.

Οι άγιοι είναι οι ειδικοί της ακρόασης. Όπως η Μαρία της Βηθανίας, οι άγιοι είναι προσεκτικοί στη φωνή του Χριστού. Τον ακούν στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, Τον ακούν στη διδασκαλία της Εκκλησίας, Τον ακούν στις φωνές των φτωχών και των μεταναστών, Τον ακούν στη σιωπή του Παναγίου Μυστηρίου. Οι άγιοι δεν αρκούνται να ακούνε τον Ιησού· Τον προσέχουν. Αυτό το έργο της ακρόασης είναι η ανακάλυψη της φωνής του Χριστού σε όσους βρίσκονται δίπλα μας, στις οικογένειές μας και στον χώρο εργασίας μας. Είναι ακόμη και η προσπάθεια να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού στους συγχρόνους μας, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία. Ακόμα και στην αποξένωσή τους, είναι πλάσματα του Λόγου, της λογικής, και μπορούν, χωρίς να το γνωρίζουν, να μεταδίδουν την αλήθεια. Χρειαζόμαστε καρδιές και αυτιά ικανά να ακούν τον Χριστό που μιλά από τα πιο απίθανα μέρη.

Η καημένη η Μάρθα, μέσα στη γεμάτη μέριμνες κουζίνα της Βηθανίας, μπορούσε να ακούει τον Χριστό να μιλά στο άλλο δωμάτιο, αλλά ήταν τόσο αποσπασμένη που δεν μπορούσε να Τον προσέξει. Είχε επικεντρωθεί στα προβλήματά της, στις δυσκολίες και τις αποτυχίες της. Άκουγε τον εαυτό της και μόνο από απόσταση τον Ιησού.

Ο Θείος Λόγος δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα ως μια εξατομικευμένη παραβολή: έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο Θεός μας δείχνει ότι πρέπει να ακούμε διπλάσια απ’ όσο μιλάμε· και ότι η ακρόαση είναι διπλάσια δύσκολη από την ομιλία.

Είθε η Ευλογημένη Μητέρα μας, της οποίας την όμορφη γέννηση θα εορτάσουμε αύριο (για εμάς τους Μαρωνίτες, θυμόμαστε την Κυρία μας της Μαρκί!) στις 8 Σεπτεμβρίου, να πρεσβεύει για όλους μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι ακροατές! Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

14th Sunday of Pentecost

8η Κυριακή της Περιόδου προετοιμασίας των Χριστουγέννων Οι προπάτορες του Ιησού Ματθαίος 1 / 1-17

8η Κυριακή της Περιόδου προετοιμασίας των
Χριστουγέννων
Οι προπάτορες του Ιησού
Ματθαίος 1 / 1-17

Γενεαλογικός κατάλογος του Ιησού Χριστού που προερχόταν από τον Δαβίδ,
απόγονο του Αβραάμ.
Ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ, ο Ιακώβ εγέννησε τον
Ιούδα και τους αδερφούς του. Ο Ιούδας εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά με τη
Θάμαρ. Ο Φαρές εγέννησε τον Εσρώμ και ο Εσρώμ τον Αράμ. Ο Αράμ εγέννησε
τον Αμιναδάβ, ο Αμιναδάβ τον Ναασών και ο Ναασών τον Σαλμών. Ο Σαλμών
εγέννησε τον Βοόζ με τη Ραχάβ, ο Βοόζ εγέννησε τον Ωβήδ με τη Ρουθ· ο Ωβήδ
εγέννησε τον Ιεσσαί κι ο Ιεσσαί εγέννησε το Δαβίδ το βασιλιά.
Ο βασιλιάς Δαβίδ εγέννησε τον Σολομώντα με τη γυναίκα τού Ουρία ο Σολομών
εγέννησε τον Ροβοάμ, ο Ροβοάμ τον Αβιά, ο Αβιά τον Ασά ο Ασά εγέννησε τον
Ιωσαφάτ, ο Ιωσαφάτ τον Ιωράμ, ο Ιωράμ τον Οζία, ο Οζίας εγέννησε τον Ιωάθαμ,
ο Ιωάθαμ τον Άχαζ, ο Άχαζ τον Εζεκία ο Εζεκίας εγέννησε τον Μανασσή, ο
Μανασσής τον Αμών, ο Αμών τον Ιωσία· ο Ιωσίας εγέννησε τον Ιεχονία και τους
αδερφούς του την εποχή της αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα. Μετά την αιχμαλωσία
στη Βαβυλώνα, ο Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ και ο Σαλαθιήλ τον Ζοροβάβελ ο
Ζοροβάβελ εγέννησε τον Αβιούδ, ο Αβιούδ τον Ελιακίμ, ο Ελιακίμ τον Αζώρ, ο
Αζώρ εγέννησε τον Σαδώκ, ο Σαδώκ τον Αχίμ και ο Αχίμ τον Ελιούδ ο Ελιούδ
εγέννησε τον Ελεάζαρ, ο Ελεάζαρ τον Ματθάν, ο Ματθάν τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ
εγέννησε τον Ιωσήφ τον άντρα της Μαρίας. Από τη Μαρία γεννήθηκε ο Ιησούς, ο
λεγόμενος Χριστός.
Από τον Αβραάμ ως τον Δαβίδ μεσολαβούν δεκατέσσερις γενιές· το ίδιο κι από τον
Δαβίδ ως την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, καθώς κι από την αιχμαλωσία στη
Βαβυλώνα ως τον Χριστό.
1. Οι υποσχέσεις του Θεού εκπληρώνονται στον Ιησού. Ο Ματθαίος καταβάλλει
κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποδείξει ότι ο Ιησούς καταγόταν από τον Αβραάμ
και τον Δαβίδ. Το ευαγγέλιο του Ματθαίου πιθανότατα γράφτηκε μέσα ή κοντά
στην Ιερουσαλήμ προς όφελος των Εβραίων που προσηλυτίστηκαν στον
Χριστιανισμό. Από την πρώτη πρόταση, ο Ματθαίος θέλει να αποδείξει ότι οι
υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός εκπληρώνονται στον Ιησού. Ονομάζει συγκεκριμένα
τον Αβραάμ και τον Δαβίδ επειδή σε αυτούς δόθηκαν οι πιο σημαντικές υποσχέσεις.
Ο Θεός υποσχέθηκε ότι ο Αβραάμ θα γινόταν ο πατέρας ενός μεγάλου έθνους και
ότι θα κληρονομούσε εύφορη γη για τον λαό του. Φαινόταν ότι η υπόσχεσή του
εκπληρώθηκε όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη Γη της Επαγγελίας.
2. Ο Θεός υπόσχεται μεγάλα πράγματα. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η
υπόσχεση του Θεού με την εγκαθίδρυση του βασιλείου του Δαβίδ. Ο Δαβίδ,
απόγονος του Αβραάμ, βασίλεψε σε πολλούς ανθρώπους, ακόμη και στη γη που είχε
υποσχεθεί ο Θεός. Το βασίλειό του συναγωνίζεται αυτό της Αιγύπτου - το
μεγαλύτερο βασίλειο που είναι γνωστό στους Ισραηλίτες - ένα αρχαίο βασίλειο του
οποίου οι βασιλιάδες ισχυρίζονταν ότι ήταν οι θεϊκοί απόγονοι του Θεού Ήλιου.
Ωστόσο, στο βασίλειο του Δαβίδ, η υπόσχεση του Θεού δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί
πλήρως. Ο Θεός υπόσχεται έναν απόγονο μεγαλύτερο από τον Δαβίδ και που θα
βασιλεύει για πάντα. Μια περίληψη των δηλώσεων των προφητών για τη Βασιλεία
δείχνει ότι ο Θεός θα στείλει έναν αθάνατο βασιλιά που θα κυβερνήσει ένα αιώνιο
βασίλειο.
3. Η υπόσχεση του Θεού εκπληρώνεται στον Ιησού και τους μαθητές του. Αυτές
οι υποσχέσεις εκπληρώνονται στον Ιησού. Για τους Εβραίους, το επτά είναι ο
αριθμός της συνειδητοποίησης, της ολοκλήρωσης. Ένας Εβραίος θα περίμενε ότι η
υπόσχεση θα εκπληρωθεί στην έβδομη γενιά μετά τον Αβραάμ. Ωστόσο, δεν είναι
έτσι τα πράγματα. Στην έβδομη γενιά οι Ισραηλίτες ήταν σκλάβοι στην Αίγυπτο.
Μέχρι τη δέκατη τέταρτη γενιά, φαίνεται ότι η υπόσχεση εκπληρώνεται με τον
Βασιλιά Δαβίδ. Αλλά ο Θεός εξακολουθεί να ενισχύει την υπόσχεσή του. Ο
Ματθαίος μας δείχνει ότι εκπληρώνεται στο άτομο που ξεκινά την έβδομη ομάδα
των επτά γενεών. Ο Ιησούς ξεκινά αυτή την ομάδα. Ποια είναι τα μέλη αυτής της
έβδομης ομάδας, οι «απόγονοι» του Ιησού σε αυτήν την ευλογημένη γενιά; Είμαστε
- αυτοί που, Εβραίοι ή Εθνικοί - αποτελούν την Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς. Ο
Ιησούς είναι ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας και η Εκκλησία του είναι η εκπλήρωση
των υποσχέσεων που δόθηκαν στον Αβραάμ και τον Δαβίδ.

Προσευχή : Έλα, Σοφία του Υψίστου Θεού, αυτή που οδηγεί τη δημιουργία με
δύναμη και αγάπη. μάθε μας να βαδίζουμε στα μονοπάτια της γνώσης. Κύριε, δώσε
μου τη χάρη να πιστέψω στις υποσχέσεις σου με το ίδιο βάθος πίστης που επέτρεψε
στους πρώτους Χριστιανούς να κατακτήσουν τον κόσμο για τον Ιησού. Κύριε
Ιησού, δώσε μου μεγάλη πίστη στην Εκκλησία σου. Είναι το Βασίλειο του Μεσσία
που υποσχέθηκαν στον Αβραάμ και στον Δαβίδ, οι προφήτες. Βοήθησέ με να την
κοιτάξω με τα μάτια της πίστης. Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου προσφέρει η
Εκκλησία, γιατί είναι ο δρόμος που έχετε επιλέξει για όλη την ανθρωπότητα. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

8th Sunday of Advent Genealogy of Jesus Mt 1, 1-17

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus
8th Sunday of Advent

Genealogy of Jesus
Mt 1, 1-17

Dear brothers and sisters in Christ,

1. The promises of God are fulfilled in Jesus. Matthew strives to prove
that Jesus is descended from Abraham and David. Matthew's Gospel was
probably written in or around Jerusalem for the benefit of Jews who had
converted to Christianity. From the first sentence, Matthew wants to prove
that God's promises to Jesus are being fulfilled. He specifically mentions
Abraham and David, because they received the most important promises.
God promised that Abraham would become the father of a great nation
and that he would inherit a fertile land for his people. It seems that this
promise was fulfilled when the Israelites entered the Promised Land.
2. God promises great things. Even more impressive is the promise of God
to establish the kingdom of David. David, a descendant of Abraham, ruled
over a great many people, even in the land God had promised. His
kingdom rivaled that of Egypt, the greatest kingdom known to the
Israelites, an ancient kingdom whose kings claimed to be divine
descendants of the Sun God. In the kingdom of David, God's promise has
not yet been fully realized. God promises a descendant greater than David
who will reign forever. A summary of the prophets' statements about the
kingdom shows that God will send an immortal king who will reign over
an eternal kingdom.
3. God's promise is fulfilled in Jesus and his disciples. These promises are
fulfilled in Jesus. For the Jews, seven is the number of fulfillment, of
completion. A Jew would expect the promise to be fulfilled in the seventh
generation after Abraham. But this is not the case. In the seventh
generation, the Israelites were slaves in Egypt. In the fourteenth
generation, the promise seems to be fulfilled with King David. But God
continues to reinforce his promise. Matthew shows us that it is fulfilled in
the person who begins the seventh group of seven generations. It is Jesus
who begins this group. Who are the members of this seventh group, the
"descendants" of Jesus in this blessed generation? It is us, those who, Jew
or Gentile, form the Church that Jesus founded. Jesus is the long-awaited
Messiah, and his Church is the fulfillment of the promises made to
Abraham and David.

Prayer: Come, Wisdom of God, who guides creation with power and love,
teach us to walk in the paths of knowledge. Lord, give us the grace to
believe in your promises with the same depth of faith that allowed the first
Christians to conquer the world for Jesus. Lord Jesus, give us great faith
in your Church. It is the Kingdom of the Messiah promised to Abraham
and David by the prophets. Help us to see it with the eyes of faith. Thank
you for everything the Church offers us, for it is the path you have chosen
for all mankind. Amen.

+ Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

8ème Dimanche du temps de l’Avent Généalogie de Jésus Mt 1, 1-17

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

8ème Dimanche du temps de l’Avent

Généalogie de Jésus
Mt 1, 1-17

Cher frères et sœurs en Jésus Christ,
1. Les promesses de Dieu s'accomplissent en Jésus. Matthieu s'efforce de
prouver que Jésus descend d'Abraham et de David. L'évangile de
Matthieu a probablement été écrit à Jérusalem ou dans ses environs, à
l'intention des juifs convertis au christianisme. Dès la première phrase,
Matthieu veut prouver que les promesses que Dieu a faites à Jésus
s'accomplissent. Il cite spécifiquement Abraham et David parce qu'ils ont
reçu les promesses les plus importantes. Dieu a promis qu'Abraham
deviendrait le père d'une grande nation et qu'il hériterait d'une terre fertile
pour son peuple. Il semble que cette promesse se soit réalisée lorsque les
Israélites sont entrés dans la Terre promise.
2. Dieu promet de grandes choses. Ce qui est encore plus impressionnant,
c'est la promesse de Dieu d'établir le royaume de David. David,
descendant d'Abraham, a régné sur un grand nombre de personnes, même
dans le pays que Dieu avait promis. Son royaume rivalise avec celui de
l'Égypte, le plus grand royaume connu des Israélites, un ancien royaume
dont les rois prétendaient être les descendants divins du Dieu Soleil.
Cependant, dans le royaume de David, la promesse de Dieu ne s'est pas
encore pleinement réalisée. Dieu promet un descendant plus grand que
David et qui régnera éternellement. Un résumé des déclarations des
prophètes sur le royaume montre que Dieu enverra un roi immortel qui
régnera sur un royaume éternel.
3. La promesse de Dieu s'accomplit en Jésus et ses disciples. Ces
promesses s'accomplissent en Jésus. Pour les Juifs, sept est le chiffre de
la réalisation, de l'achèvement. Un juif s'attendrait à ce que la promesse
s'accomplisse à la septième génération après Abraham. Mais ce n'est pas
le cas. À la septième génération, les Israélites étaient esclaves en Égypte.
À la quatorzième génération, la promesse semble s'accomplir avec le roi
David. Mais Dieu continue à renforcer sa promesse. Matthieu nous
montre qu'elle s'accomplit dans la personne qui commence le septième
groupe de sept générations. C'est Jésus qui commence ce groupe. Qui sont
les membres de ce septième groupe, les "descendants" de Jésus dans cette
génération bénie ? C'est nous, ceux qui, juifs ou païens, forment l'Église
que Jésus a fondée. Jésus est le Messie tant attendu et son Église est
l'accomplissement des promesses faites à Abraham et à David.

Prière : Viens, Sagesse du Dieu Très-Haut, celle qui guide la création avec
puissance et amour, enseigne-nous à marcher dans les chemins de la
connaissance. Seigneur, donne-nous la grâce de croire en tes promesses
avec la même profondeur de foi qui a permis aux premiers chrétiens de
conquérir le monde pour Jésus. Seigneur Jésus, donne-nous une grande
foi en ton Église. Elle est le Royaume du Messie promis à Abraham et à
David par les prophètes. Aide-nous à le regarder avec les yeux de la foi.
Merci pour tout ce que l'Église nous offre, car c'est le chemin que tu as
choisi pour toute l'humanité. Amen.

+ Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ. Σελίμ Σφέιρ

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Σεβασμιότατου
Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου
κ. Σελίμ Σφέιρ

«Αυτός πραγματικά είναι για εμάς η ειρήνη»
(Προς Εφεσίους 2, 14)

Αγαπητοί ιερείς, μοναχοί και μοναχές,

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ο Ιησούς είναι η ειρήνη μας. Όχι σαν χάπι που καταπραΰνει τον πονοκέφαλο, αλλά σαν τεχνίτης που διαμορφώνει με τα χέρια και τον ιδρώτα του μετώπου Του, το έργο που Του ανατέθηκε. Ακόμα και η πιο γλυκιά νύχτα που γιορτάζουμε σε αυτούς τους καιρούς δεν ήρθε εύκολα - ο Ιωσήφ και η Μαρία προετοιμάστηκαν γι' αυτήν με αγώνα.
Αυτά τα Χριστούγεννα, ο Ιησούς υπολογίζει στον καθένα από εμάς να οικοδομήσει την ειρήνη του- όχι όπως την δίνει ο κόσμος, αλλά όπως την έφτιαξε ο ίδιος: με την ολοκληρωτική προσφορά του εαυτού Του, «για να φωτίσει αυτούς που ζούνε στο σκοτάδι και κάτω απ' του θανάτου τη σκιά, και να οδηγήσει τα βήματά μας στο δρόμο της ειρήνης» (Λουκάς 1:79). Το πολυτιμότερο δώρο του Ιησού σε ολόκληρο τον κόσμο αυτά τα Χριστούγεννα είναι η Ειρήνη.
Όλος ο κόσμος διψάει για ειρήνη, την οποία αναζητά παντού και με κάθε μέσο που διαθέτει, αλλά συχνά αλλού παρά στη σχέση του με τον Ιησού. Και εδώ είμαστε, έχοντας βαπτιστεί στον Χριστό, στον θάνατο και την ανάστασή Tου, και δεν αλλάζουμε τίποτα, ώστε η ζωή μας να μαρτυρά αυτή τη μία και μοναδική Αληθινή Ειρήνη.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ας μην βάζουμε πρώτα τη δική μας ευημερία, αλλά την ευημερία των άλλων. Ας βάλουμε πρώτα τις αδελφές και τους αδελφούς μας και ας αφήσουμε τον Πατέρα να μας ανυψώσει. Ας γίνουμε οικοδόμοι της Βασιλείας του Θεού, ας ζητάμε πάντα το Άγιο Πνεύμα, ας είμαστε δίκαιοι, ας συγχωρούμε όπως μας συγχωρεί ο Πατέρας και ας αγαπάμε όπως μας αγάπησε ο Ιησούς. «Διότι σε μας γεννήθηκε παιδί, σε μας δόθηκε υιός- και δύναμη είναι επάνω στους ώμους Του, και το όνομά του ονομάζεται Θαυμαστός Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατέρας αιώνιος, Πρίγκιπας της ειρήνης» (Ησαΐας 9:6).
Με όλα τα δάκρυα του σώματος και της καρδιάς μου σας ικετεύω να γίνετε ειρηνοποιοί, να δείτε τον Θεό στη ζωή σας και να Του το δείξετε. Ναι, ο κόσμος το χρειάζεται αυτό τόσο πολύ και είναι η μόνη του ευκαιρία. Ας μην το αρνηθούμε.

Ας πλησιάσουμε τη Μαρία, την Αγία Μητέρα του Θεού. Ας της παραδώσουμε τα άγχη και τις ανησυχίες μας, ας μας ντύσει με τον γιο της Ιησού, και ας περπατήσουμε με εμπιστοσύνη, γιατί με την παραμονή στον Χριστό η αγάπη Tου για εμάς φτάνει στην τελειότητα (βλ. Α΄ Ιωάννη 4:12).
Είθε η ειρήνη του Θείου Βρέφους Ιησού να είναι με όλους μας.

Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος 2024.

Λευκωσία-Κύπρος, Χριστούγεννα 2023

+ Sélim Sfeir
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Message de la Fête de la Nativité du Seigneur 2023 de Son Excellence Mgr. Sélim Sfeir

Message de la Fête de la Nativité du Seigneur 2023
de Son Excellence Mgr. Sélim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

« Il est notre paix » (Ephésiens 2, 14)

Chers prêtres, religieux, religieuses et chers frères et soeurs en Christ, Jésus est notre paix. Pas comme une pilule qui dissipe une migraine, mais comme un artisan qui façonne de ses mains et à la sueur de son front l’oeuvre commandée. Même la nuit la plus douce que nous fêtons en ces temps n’est pas arrivée aisément ; Joseph et Marie l’ont préparée dans la lutte. En ce Noël, Jésus compte sur chacun de nous pour construire sa paix ; pas comme le monde la donne, mais comme lui l’a faite : dans le don total de lui-même, « pour illuminer ceux qui demeurent dans les ténèbres et l'ombre de la mort, afin de guider [leurs] pas dans le chemin de la paix » (Luc 1, 79). Le plus précieux présent de Jésus que nous puissions faire au monde entier en ce Noël est de lui apporter la paix. Le monde entier a soif de paix qu’il cherche partout et par tous les moyens à sa disposition, mais souvent ailleurs que dans la relation à Jésus. Et nous sommes là, ayant été baptisés en Christ, en sa mort et en sa résurrection, et ne changeons rien pour que nos vies témoignent de cette seule Paix Véritable. Chers frères et soeurs, ne recherchons pas d’abord notre bien-être, mais celui des autres. Mettons en avant nos soeurs et frères, et laissons le Père nous élever. Soyons bâtisseurs du Royaume de Dieu, demandons en tout temps l’Esprit-Saint, faisons preuve de justice, pardonnons comme le Père nous pardonne et aimons comme Jésus nous a aimés. « Car un enfant nous est né, un fils nous a été donné, il a reçu le pouvoir sur ses épaules et on lui a donné ce nom : Conseiller-merveilleux, Dieu-fort, Père-éternel, Prince-de-paix » (Isaïe 9, 6). C’est avec toutes les larmes de mon corps et de mon coeur que je vous supplie d’être des artisans de paix, pour voir Dieu dans vos vies et le montrer. Oui, le monde en a tellement besoin et c’est sa seule chance. Ne le lui refusons pas. Rapprochons-nous de Marie, la Sainte Mère de Dieu. Remettons-lui nos angoisses et nos soucis, laissons-la nous revêtir de son fils Jésus, et marchons avec confiance, car c’est en demeurant en Christ que son amour en nous atteint la perfection (cf. 1 Jean 4, 12). Que la paix de l’Enfant-Jésus soit avec nous tous.
Joyeux Noël et Bonne Année 2024

+ Sélim Sfeir
Archevêque maronite de Chypre

Message of the Feast of the Nativity of the Lord 2023 of H.E. Msgr. Selim Sfeir

Message of the Feast of the Nativity of the Lord 2023
of H.E. Msgr. Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

"He is our peace" (Ephesians 2:14) Dear priests, religious, brothers and sisters in Christ, Jesus is our peace: not like a pill that soothes a headache, but like a craftsman who shapes his work commissioned with his hands and by the sweat of his brow. Even this, the sweetest of nights, did not come easily; Joseph and Mary prepared for it, with struggle. This Christmas, Jesus relies on each of us to build His peace; not as the world gives it, but as He made it: in the total gift of Himself, "to give light to those who are sitting in darkness and in the shadow of death, to guide us on the path of peace." (Luke 1:79). Jesus' most precious gift to the world this Christmas is to bring it peace. The whole world thirsts for peace, which it seeks everywhere and by all means possible. It seeks this peace everywhere except in relationship with Jesus. Alas, sadly, we who have been baptized into Christ, into His death and resurrection, do not change anything because our lives do not testify to this one True Peace. Dear brothers and sisters, let us not seek our own well-being first, but that of others. Let us put our sisters and brothers first, and let the Father raise us up. Let us be builders of the Kingdom of God, let us always ask for the Holy Spirit, let us be just, let us forgive as the Father forgives us, and let us love as Jesus loved us. “Child is born to us, a son is given to us, and authority will be on his shoulders. He will be named Wonderful Counselor, Mighty God, Eternal Father, Prince of Peace." (Isaiah 9:6). It is with all the tears of my body and my heart that I beg you to be peacemakers, to see God in your lives and to show Him. Yes, the world needs this so badly, and it is its only chance. Let us not deny it. Let us draw close to Mary, the Holy Mother of God. Let us entrust our anxieties and worries to her, let her clothe us with her son Jesus, and let us walk with confidence, for it is by abiding in Christ that His love in us reaches perfection (cf. 1 John 4:12). May the peace of the Infant Jesus be with us all.

Merry Christmas and Happy New Year 2024.

† Sélim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

7η Κυριακή της Περιόδου προετοιμασίας των Χριστουγέννων Η αποκάλυψη στον Ιωσήφ Ματθαίος 1/ 18 – 25

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου
κ. Σελίμ Σφέιρ

7η Κυριακή της Περιόδου προετοιμασίας των Χριστουγέννων
Η αποκάλυψη στον Ιωσήφ
Ματθαίος 1/ 18 – 25

Η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε ως εξής: Η μητέρα του, η Μαρία,
αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ. Προτού όμως συνευρεθούν, έμεινε
έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο μνηστήρας της ο Ιωσήφ,
επειδή ήταν ευσεβής και δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει, αποφάσισε να
διαλύσει τον αρραβώνα, χωρίς επίσημη διαδικασία. Όταν όμως κατέληξε
σ' αυτή τη σκέψη, του εμφανίστηκε στον ύπνο του ένας άγγελος
σταλμένος από το Θεό και του είπε: «Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη
διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου, γιατί το
παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Θα γεννήσει γιο,
και θα του δώσουν το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από
τις αμαρτίες τους». Με όλα αυτά που έγιναν, εκπληρώθηκε ο λόγος του
Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης:
Η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο,
και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ,
που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας.
Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του
Κυρίου και πήρε στο σπίτι του τη Μαρία τη γυναίκα του. Και δεν είχε
συζυγικές σχέσεις μαζί της· ωσότου γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο
και του έδωσε το όνομα Ιησούς.

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τα καλά νέα της σωτηρίας συνεχίζουν το ταξίδι τους στις καρδιές των
ανθρώπων για να αναπαυθούν στην καρδιά του Ιωσήφ, ενός ξυλουργού
από τη Ναζαρέτ, ενός δίκαιου άνδρα από την καταγωγή του βασιλιά
Δαβίδ, του συζύγου της Μαρίας. Συγκλονισμένος από την είδηση της
εγκυμοσύνης της αγαπημένης του, ο Ιωσήφ δεν μπορούσε να πείσει τον
εαυτό του να την αφήσει να υποστεί τη μοίρα του λιθοβολισμού, αν την
απέρριπτε. Μη έχοντας ακόμη αντιληφθεί ότι βρισκόταν μπροστά σε ένα
μυστήριο που τον ξεπερνούσε, σκέφτηκε με λεπτότητα μια απόρριψη που
θα γινόταν κρυφά...
Διχασμένος από την αγωνία, ένας άγγελος έρχεται να καλέσει τον Ιωσήφ
να μη φοβηθεί να υποδεχτεί τη Μαρία στο σπίτι του, γιατί είναι έγκυος
από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Τώρα, χάρη σε ένα όνειρο, ο Ιωσήφ
γνωρίζει ότι το παιδί που κυοφορεί η Μαρία προέρχεται από το Άγιο
Πνεύμα. Ωστόσο, θα είναι στο χέρι του να της δώσει το όνομά του:
Ιησούς, που σημαίνει «Ο Θεός σώζει.»
Ο Ιωσήφ παρέμεινε πιστός σύζυγος της Μαρίας και ήταν ο θετός
πατέρας του παιδιού. Το παιδί θα είναι γιος της Μαρίας, υιοθετημένος
από τον Ιωσήφ, ο οποίος θα το προστατεύει και θα το αναθρέφει. Θα
προσέχει τον Ιησού σαν πατέρας. Το πεπρωμένο του παιδιού
αποκαλύπτεται ήδη στο όνομά του: θα είναι ο σωτήρας του λαού Του.
Έτσι, ο Ιωσήφ θα δει να εκπληρώνεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια
του η σωτηρία του Θεού που είχε υποσχεθεί στους πατέρες του για πολλές
γενιές. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη μόνο επειδή ο Ιωσήφ ήταν ένας
άνθρωπος εμπιστοσύνης, ένας άνθρωπος της δράσης αλλά ένας
σιωπηλός και πιστός άνθρωπος.
Ως άνθρωπος της εμπιστοσύνης, ο Ιωσήφ μας δίνει ένα καλό
παράδειγμα πίστης στον Θεό. Μας προσκαλεί εμάς, που ανησυχούμε
σήμερα εν μέσω τόσων δοκιμασιών στη ζωή μας, να μην αμφιβάλλουμε
ποτέ για τον Θεό, να μην χάνουμε ποτέ την εμπιστοσύνη μας σ' Αυτόν,
να μεγαλώνουμε την πίστη μας σ' Αυτόν που ήρθε τόσο κοντά μας ώστε
να μοιραστεί την ανθρώπινη υπόστασή μας. Μέσα από το παράδειγμά
του, ο Ιωσήφ μας καλεί να μην επιτρέψουμε να σβήσει η ελπίδα στις
καρδιές μας σε Εκείνον που υπέφερε μαζί μας, αλλά που, μέσω της
ανάστασής Του, νίκησε οριστικά το κακό και τον θάνατο.
Άνθρωπος της δράσης μέσα στη σιωπή, σήμερα, σε έναν θορυβώδη
και ταραγμένο κόσμο, ο Ιωσήφ μας διδάσκει να σιωπούμε μέσα μας για
να υποδεχτούμε τον λόγο που έρχεται από τον Θεό και να τον ακούσουμε
με προσοχή. Αυτό είναι μερικές φορές δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο,
αν αναλογιστούμε τη ζωή του Ιωσήφ, του σιωπηλού ανθρώπου που
έδρασε χωρίς να μιλάει, που, φωτισμένος από τη χάρη του Αγίου
Πνεύματος, έδρασε σύμφωνα με τη συνείδησή του. Ο Ιωσήφ μας
διδάσκει ότι για να κάνουμε το θέλημα του Θεού, πρέπει πρώτα να
συγκεντρώσουμε τις σκέψεις μας, να ακούσουμε και να διαλογιστούμε
πάνω στο Λόγο του, ο οποίος μιλάει στις καρδιές μας.
Ένας άνδρας πιστός στο νόμο του Θεού και στη δέσμευσή του να
αγαπάει, παντρεύεται τη Μαρία. Ο Ιωσήφ μας διδάσκει πώς να
παραμείνουμε πιστοί στη δέσμευσή μας ως χριστιανοί, βαπτισμένοι και
καλεσμένοι να εισέλθουμε στο σχέδιο του Θεού να υποδεχτούμε τον Υιό
Του μέσα μας και να Τον κάνουμε να μεγαλώσει, ώστε να Τον
προσφέρουμε ως Καλά Νέα στους άλλους.
Σε αυτή την περίοδο προετοιμασίας για τον εορτασμό της γέννησης του
Ιησού Χριστού, ο Άγιος Ιωσήφ μας διδάσκει πώς να ακούμε και να
διαλογιζόμαστε τον Λόγο του Θεού στη σιωπή και να τον εφαρμόζουμε
καθημερινά στην πράξη με μεταστραμμένη καρδιά, ώστε να
εμπιστευόμαστε πιστά τον Θεό.
Η μαρτυρία της ζωής του Αγίου Ιωσήφ μάς διδάσκει επίσης ότι ο Κύριος
μας οδηγεί σε μονοπάτια που δεν είχαμε προβλέψει, αλλά ξέρει πού θα
μας οδηγήσει για να εισέλθουμε στην αιώνια ζωή με τη χάρη του Αγίου
Πνεύματός Του.
Ας ζητήσουμε από τον Άγιο Ιωσήφ να προσέχει την οικογένειά μας, την
Εκκλησία και τη ζωή του καθενός μας. Είθε να μας βοηθήσει, με τη
μεσιτεία της Μαρίας, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να προχωρούμε
χωρίς φόβο στην πίστη και να αυξάνουμε αδιάκοπα την ελπίδα ενάντια
σε κάθε απελπισία που μας απειλεί, και να καταστήσουμε τις καρδιές μας
γεμάτες αγάπη για τον Θεό και για τους γύρω μας.

Προσευχή: Χαίρε, φύλακα του Λυτρωτή, σύζυγε της Παναγίας. Σε σένα
εμπιστεύτηκε ο Θεός τον Υιό Του- σε σένα εμπιστεύτηκε τη Μαρία- μαζί
σου έγινε άνθρωπος ο Χριστός.
Ω ευλογημένε Ιωσήφ, φανερώσου ως πατέρας μας και οδήγησέ μας στο
δρόμο της ζωής. Απόκτησε για μας χάρη, έλεος και θάρρος για να
ζήσουμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό, τον οποίο φρόντισες, και
προστάτεψε μας από κάθε κακό. Αμήν.
+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Martha and Mary (Luke 10 : 38-42)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Canonization of Blessed Giorgio Frassati and Blessed Carlos Acutis.

Today in the holy city of Rome, our beloved Holy Father, Pope Leo XIV will solemnly elevate for the whole Church two new saints, Giorgio Frassati and Carlos Acutis. Both of these young men died very young, yet in their brief journey, they show that living for Christ takes nothing away from life but fills it with meaning and joy.

The saints are the experts in listening. Like Mary of Bethany, the saints are attentive to the voice of Christ.  They hear Him in the reading of the Gospel, they hear Him in the voice of the Church’s teaching, they hear Him in the voices of the poor and the immigrant, they hear Him in the silence of the Blessed Sacrament.  The saints don’t just hear Jesus, they listen to Him. This work of listening is to discover the voice of Christ in those right beside us, in our families and our place of work. It's also about trying to hear the voice of Christ in our contemporaries, some of whom are far from the Church.  Even in their estrangement, they are creatures of Logos, of reason, and can be unwitting transmitters of the truth.  We need to have hearts and ears capable of hearing Christ speaking from the most unlikely places.

Poor Martha in her busy kitchen of Bethany could hear Christ speaking in the other room, but she was so distracted, she couldn’t listen.  She got focused on her problems, her difficulties and her failures.  She was listening to herself and only hearing Jesus from a distance.

The Divine Logos created the human body as a custom designed parable: we have two ears and one mouth.  God is showing us that we have to do twice as much listening as we do speaking and listening is twice as hard as talking.

May our Blessed Mother, who’s beautiful birthday we shall celebrate tomorrow (for us Maronites, we think of our Lady of Mankee!) on September 8th, intercede for all of us to be betters listeners!

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Εορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Λουκάς 14: 16 -24

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος έδωσε ένα μεγάλο δείπνο και προσκάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πει στους προσκεκλημένους: «Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα τώρα». Καθώς συμμετέχουμε σε αυτή την ευλογημένη γιορτή της ανανέωσης της θυσίας του Ιησού Χριστού, μας συνοδεύει, όπως αρέσκεται να λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια μεγάλη ομήγυρη αγγέλων.

Αυτή η εκκλησία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, έχει σίγουρα το δικαίωμα να πιστεύει ότι αυτός ο μεγάλος στρατηλάτης των ουράνιων στρατευμάτων είναι παρών εδώ μαζί μας, προσφέροντας τη λατρεία του στην Αγία Τριάδα. Τον χαιρετούμε και τον ευχαριστούμε για την προστασία του. Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο, μας εξιστορεί μια παραβολή για κάποιον που παρέθεσε ένα μεγάλο δείπνο. Ο Κύριός μας συνεχίζει περιγράφοντας πώς οι καλεσμένοι άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες και να απαλλάσσονται από αυτό το μεγάλο συμπόσιο. Αυτή η παραβολή απευθυνόταν ως επίπληξη στους Ιουδαίους για την άρνησή τους να πιστέψουν και να δεχτούν τον Μεσσία τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση όλων των προφητειών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μέρος του Ισραήλ δέχτηκε τον Χριστό και έγινε η Καθολική Εκκλησία, αλλά η παραβολή είναι πολύ σαφής, πολλοί από τον ίδιο τον λαό του Κυρίου μας δεν Τον δέχτηκαν.

Θα ήθελα να προσαρμόσω αυτή την παραβολή στην παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε εδώ, στην σεβάσμια παλιά εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ασώματο. Το συμπόσιο της Θυσίας του Κυρίου μας, η μεγαλύτερη από όλες τις γιορτές, είναι έτοιμο μπροστά μας. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, γιατί όπου ένας έγκυρα χειροτονημένος ιερέας με δικαιοδοσία, χρησιμοποιώντας τις εγκεκριμένες λέξεις της αφιέρωσης, με την πρόθεση να κάνει ό,τι κάνει η Εκκλησία, και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα συστατικά του ψωμιού και του κρασιού, προσφέρει τη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, εκεί μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να λάβουμε την Θεία Κοινωνία. Αλλά θέλω να επιμείνω ότι είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία εδώ στον Ασώματο και στα παραδοσιακά μαρωνιτικά χωριά μας όσο πιο συχνά μπορούμε.

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, παράγραφος 2471, αναφέρει: «Ενώπιον του Πιλάτου, ο Χριστός διακηρύσσει ότι «ήρθε στον κόσμο για να μαρτυρήσει την αλήθεια». Ο χριστιανός δεν πρέπει λοιπόν να ντρέπεται να μαρτυρήσει τον Κύριό μας. Σε καταστάσεις που απαιτούν μαρτυρία της πίστης, ο χριστιανός πρέπει να την ομολογεί χωρίς αμφιβολία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου ενώπιον των δικαστών του».

Όταν σκεφτόμαστε καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές μας στον Χριστό να υποβάλλονται σε μια πραγματική δοκιμασία. Αλλά και εμείς εδώ στον Ασώματο αλλά και στην Αγία Μαρίνα έχουμε μια δοκιμασία, ένα είδος δοκιμασίας. Θα μαρτυρήσουμε τον Κύριό μας μπροστά στους γείτονές μας; Πολλοί από αυτούς που βρίσκονται τώρα σε αυτό το χωριό δεν είναι βαπτισμένοι, αλλά έχουν δικαίωμα στη μαρτυρία μας, στην κατάθεσή μας. Η μαρτυρία μας δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική. Δεν είμαστε εδώ σε μια πράξη ανυπακοής ή αντίστασης. Είμαστε εδώ επειδή είμαστε μέρος του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι πάντα στραμμένος προς τον Πατέρα. Κοιτάζοντας τον Πατέρα μαζί με τον Χριστό, βλέπουμε κάθε άνθρωπο ως αδελφό και αδελφή μας. Γι' αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει ποτέ να φοβάται το έργο της Εκκλησίας.

Ναι, μπορούμε να λάβουμε τα μυστήρια πιο εύκολα στις τοπικές ενοριακές εκκλησίες μας, αλλά αν παραμελούμε τις εκκλησίες του χωριού μας, παραμελούμε όλες τις ψυχές που ζουν εδώ. Ένα από τα συγκεκριμένα σημάδια της καρποφορίας των Μυστηρίων είναι η οικοδόμηση της ανθρώπινης αδελφότητας. Ολόκληρος ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αδελφότητα, φιλία και καλοσύνη. Η παρουσία μας εδώ πρέπει να γίνει κατανοητή από αυτή τη θέση. Βρισκόμαστε εδώ επειδή μόνο ο Αναστημένος Χριστός είναι ικανός να ανακουφίσει τα βάσανα της πληγωμένης ανθρωπότητας (Πάπας Φραγκίσκος). Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα προσελκύσει τους νέους μας να επιστρέψουν στα χωριά.

Αν κάνουμε το λάθος των προσώπων της παραβολής και βρούμε δικαιολογίες, όπως «η σειρά είναι πολύ μεγάλη», «όλο και λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν», «δεν έχει νόημα»... αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε χάσει την υπομονή μας με τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται πάντα, και συχνά είναι σαν ψίθυρος και πολύ σιωπηλός, αλλά εργάζεται. Αν εγκαταλείψουμε τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα, την Καρπάσια ή τον Κορμακίτη, θα είναι ένα σημάδι ότι έχουμε κουραστεί να περιμένουμε τον Θεό να κάνει κάτι.

Όταν δούμε τους αγαπημένους μας προγόνους στην αιωνιότητα, θα είναι ανυπόμονοι να δουν πώς περάσαμε τη χριστιανική μας ζωή. Ας μην τους απογοητεύσουμε λέγοντας ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε τον Θεό να δράσει.

Ας μας ανοίξει η Μαρία, Βασίλισσα των Αγγέλων και Βασίλισσα του Ασωμάτου, την πόρτα του Ιερού Οίκου της Ναζαρέτ, ώστε να ανακαλύψουμε πώς ένα μικρό σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό, μπορεί πράγματι να αλλάξει τον κόσμο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου