Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Δεν θα σας αφήσω μόνους- έρχομαι σε σας. Σε λίγο ο κόσμος δεν θα με βλέπει πια, αλλά εσείς θα με βλέπετε- επειδή εγώ ζω, θα ζείτε και εσείς.»

Η Μαρωνιτική Εκκλησία δέχεται τη σημερινή λαμπρή εορτή από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία: την εορτή του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού. Από τους πρώτους αιώνες, οι Χριστιανοί αναζητούσαν τρόπους να εκφράσουν την πίστη τους στην Πανάχραντη Θεία Ευχαριστία, ακόμη και εκτός της τέλεσης της Θείας Λειτουργίας. Η Τέταρτη Σύνοδος του Λατερανού (1215) επιβεβαίωσε το δόγμα της πραγματικής παρουσίας του Χριστού στη Θεία Ευχαριστία, καταδικάζοντας τις διδασκαλίες του Βερεγγάριου της Τουρ - ο οποίος αρνιόταν αυτή την παρουσία - και τόνισε την ανάγκη να λατρεύουμε τον Χριστό στο Ευλογημένο Μυστήριο.

Οι όμορφες λατρευτικές εκδηλώσεις προς τον Χριστό στο Ευλογημένο Μυστήριο, οι οποίες απορρέουν από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία, ήταν συχνά το αποτέλεσμα των αντιπαραθέσεων και των αιρέσεων. Η Μαρωνίτικη Εκκλησία, η οποία πάντοτε κρατούσε την αληθινή πίστη της Εκκλησίας της Πραγματικής Παρουσίας του Χριστού, δεν υπέστη τέτοιες αντιπαραθέσεις. Οι Μαρωνίτες πρόγονοί μας, που υπέφεραν κάτω από ακραίους διωγμούς, δέχονταν με χαρά τις εξαίσιες εκδηλώσεις της πίστης στην Θεία Ευχαριστία που είχαν αναπτυχθεί στη Ρωμαϊκή Εκκλησία: επισκέψεις στα Άχραντα Μυστήρια, αέναη λατρεία, ευλογία, λιτανείες, την ομορφιά της σκηνής και την κάλυψή της και τόσα άλλα σημάδια λατρείας. Όλες αυτές οι θαυμάσιες εκφράσεις συμπληρώνουν τη μαρωνιτική πίστη στην Θεία Ευχαριστία, η οποία εκδηλώνεται με τη σιωπή, τη λατρεία και τη μοναστική αφοσίωση.

Σήμερα, η Μαρωνιτική Εκκλησία της Κύπρου πρέπει να αναζωπυρώσει το πνεύμα της λατρείας προς το ευχαριστιακό μυστήριο. Ο Άγιος Ιωάννης XXIII υπενθυμίζοντας την ευχαριστιακή ευσέβεια του Αγίου Ζαν Μαρί Βιαννέι, είπε ότι «τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σιωπηλή και παρατεταμένη προσευχή μπροστά στην Αγία Τράπεζα.
Η λατρεία του Ιησού, του Θεού μας- η Ευχαριστία, η εξιλέωση για τα σφάλματά μας και για τα σφάλματα των ανθρώπων, η ικεσία για τις πολλές προθέσεις που του εμπιστεύονται, όλα οδηγούν (...) σε μεγαλύτερη αγάπη για τον Θείο Διδάσκαλο.»
Όλα τα προβλήματά μας, όλες οι δυσκολίες μας, στην προσωπική μας ζωή, στην οικογένειά μας, στην κοινότητά μας, στα χωριά μας και στο έθνος μας την Κύπρο, μπορούν και θα λυθούν μόνο με σιωπηλή και παρατεταμένη προσευχή ενώπιον του Ιησού στο Eυχαριστιακό Του μυστήριο.

«Είθε η λατρεία μας να μη σταματήσει ποτέ!» - Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών

Dear brothers and sisters in Christ,

There was a lovely church, built in the early years of the 20th century by fervent Irish immigrants, in the suburbs of Buffalo, New York, during that city’s rapid and roaring industrialisation. The church was called Blessed Trinity parish on Leroy Avenue. It may be closed now, swallowed up by changing demographics of Buffalo, but it was a remarkable church on many levels. All the bricks were hand-made, and the style was a rebirth of the 14th century Florentine style of architecture. The interior was unmatched in its originality. The floors, the walls, the ceiling, the pews and kneelers were individually decorated with precision and detail of every kind of flora and fauna known to man. Stepping into the church, one felt one had entered a laboratory of science. Presiding serenely over this explosion of detail was a magnificent icon of the Blessed Trinity on the high altar.

The church was built and decorated in the shadow of the infamous American court case called the Skopes Monkey Trial (1925) in which Darwinism was imposed upon the unwitting American people. Under the title of science, the false religion of Charles Darwin and his claim (without any proof or evidence!) that the existence and immense variety of life on this planet is purely the result of random chance and natural selection, and that the human race is essentially nothing more than gorillas with better hygiene, was imposed upon the American people. Amazingly, these poor Irish labourers fought back against this tyrannical engineering, not with arguments but with beauty. With an effort that involved every single person living in the geographical boundaries of that parish, each person contributed in some way to producing this exquisite piece of truth and beauty. Old men and women held the stencils for the artists; children gave their pennies for the tiles, men and women hurried to the site after working in the factories to help paint and draw by the light of lamps and candles. All this was done during the great Depression (1929-1934) which saw countless people thrown out of work. The church became a source of labour and resources for those who had nothing.

On this beautiful feast of the Blessed Trinity, I wish to invite you to enter this theatre of war, since the same outlandish claims of Charles Darwin hold power everywhere.
Every Catholic is free to accept any good scientific evidence which points to the age of the universe and the development or evolution of the human body, but we are not free to accept the pseudo-religion of Darwin which denies the divine work of creation. The feast of the Holy Trinity, which celebrates the divine origins of Creation and Redemption is an essential day, which must be repeated every day until this false idea is ground to dust and dispersed to the winds.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Υπήρχε μια υπέροχη εκκλησία, που χτίστηκε στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα από ένθερμους Ιρλανδούς μετανάστες, στα προάστια του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, κατά τη διάρκεια της ταχείας και ραγδαίας εκβιομηχάνισης της πόλης αυτής. Η εκκλησία ονομαζόταν ενορία της Ευλογημένης Τριάδας στη Λεωφόρο Leroy. Μπορεί τώρα να είναι κλειστή, να την έχει καταπιεί η μεταβαλλόμενη δημογραφία του Μπάφαλο, αλλά ήταν μια αξιόλογη εκκλησία σε πολλά επίπεδα. Όλα τα τούβλα ήταν χειροποίητα, και το στυλ ήταν μια αναγέννηση του φλωρεντινού αρχιτεκτονικού στυλ του 14ου αιώνα.  Το εσωτερικό ήταν απαράμιλλο στην πρωτοτυπία του. Τα δάπεδα, οι τοίχοι, η οροφή, τα στασίδια και τα καθίσματα ήταν ξεχωριστά διακοσμημένα με ακρίβεια και λεπτομέρεια κάθε είδους γνωστής στον άνθρωπο φυτικής και ζωικής πανίδας. Μπαίνοντας στην εκκλησία, ένιωθε κανείς ότι είχε εισέλθει σε ένα εργαστήριο της επιστήμης. Σε αυτή την έκρηξη λεπτομέρειας προΐστατο γαλήνια μια υπέροχη εικόνα της Αγίας Τριάδας στην Αγία Τράπεζα.

Η εκκλησία χτίστηκε και διακοσμήθηκε στη σκιά της διαβόητης αμερικανικής δικαστικής υπόθεσης που ονομάστηκε Δίκη των Πιθήκων (1925), κατά την οποία ο δαρβινισμός επιβλήθηκε στον ανυποψίαστο αμερικανικό λαό. Υπό τον τίτλο της επιστήμης, επιβλήθηκε στον αμερικανικό λαό η ψεύτικη θρησκεία του Κάρολου Δαρβίνου και ο ισχυρισμός του (χωρίς καμία απόδειξη ή στοιχείο!) ότι η ύπαρξη και η τεράστια ποικιλία της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη είναι καθαρά το αποτέλεσμα της τυχαίας τύχης και της φυσικής επιλογής και ότι η ανθρώπινη φυλή δεν είναι ουσιαστικά τίποτα περισσότερο από γορίλες με καλύτερη υγιεινή.

Είναι εκπληκτικό ότι αυτοί οι φτωχοί Ιρλανδοί εργάτες αντιστάθηκαν σε αυτή την τυραννική μηχανική, όχι με επιχειρήματα αλλά με ομορφιά. Με μια προσπάθεια στην οποία συμμετείχε κάθε άτομο που ζούσε στα γεωγραφικά όρια εκείνης της ενορίας, ο καθένας συνέβαλε με κάποιο τρόπο στην παραγωγή αυτού του εξαίρετου έργου αλήθειας και ομορφιάς.  Γέροι και γυναίκες κρατούσαν τα μολύβια για τους καλλιτέχνες, τα παιδιά έδιναν τις δεκάρες τους για τα κεραμίδια, άνδρες και γυναίκες έσπευσαν στο χώρο μετά τη δουλειά τους στα εργοστάσια για να βοηθήσουν στο βάψιμο και το σχέδιο υπό το φως των λαμπτήρων και των κεριών. Όλα αυτά έγιναν κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης (1929-1934), η οποία οδήγησε αμέτρητους ανθρώπους στην ανεργία. Η εκκλησία έγινε πηγή εργασίας και πόρων για όσους δεν είχαν τίποτα.

Σε αυτή την όμορφη γιορτή της Αγίας Τριάδας, θα ήθελα να σας προσκαλέσω να εισέλθετε σε αυτό το θέατρο του πολέμου, καθώς οι ίδιοι εξωφρενικοί ισχυρισμοί του Κάρολου Δαρβίνου κατέχουν παντού την εξουσία. Κάθε Καθολικός είναι ελεύθερος να δεχτεί κάθε καλή επιστημονική απόδειξη που δείχνει την ηλικία του σύμπαντος και την ανάπτυξη ή την εξέλιξη του ανθρώπινου σώματος, αλλά δεν είμαστε ελεύθεροι να δεχτούμε την ψευδοθρησκεία του Δαρβίνου που αρνείται το θεϊκό έργο της δημιουργίας. Η γιορτή της Αγίας Τριάδας, η οποία γιορτάζει τη θεία προέλευση της Δημιουργίας και της Λύτρωσης, είναι μια ουσιαστική ημέρα, η οποία πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε μέρα μέχρι αυτή η ψευδής ιδέα να γίνει σκόνη και να διασκορπιστεί στους ανέμους. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ευλογημένη και ευτυχισμένη γιορτή της Πεντηκοστής σε εσάς και την οικογένειά σας.

O σπουδαίος λειτουργικός κύκλος του χριστιανικού ημερολογίου φτάνει στην κορύφωσή του με αυτή την ένδοξη γιορτή, τα γενέθλια της Εκκλησίας και την αποκάλυψη του Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Πνεύματος. Μέσω της Θείας Λειτουργίας εκπαιδευόμαστε, εβδομάδα με εβδομάδα, πάνω στην αποστολή του Υιού, του Λόγου που έλαβε σάρκα, του Λόγου που στάλθηκε από τον Πατέρα. Αλλά σε αυτή τη σημερινή γιορτή, τόσο γεμάτη λαμπρότητα και χαρά, αναγνωρίζουμε ότι όταν ο Πατέρας στέλνει τον Λόγο Του, στέλνει πάντα και την Πνοή Του (CCC #689). Όταν λέμε κάτι σε κάποιον, τα λόγια βγαίνουν από το στόμα μας, συνοδευόμενα από την αναπνοή μας. Αυτό συμβαίνει μέσα μας ανεπαίσθητα, χωρίς να παράγει κανένα αποτέλεσμα. Αλλά η Πνοή του Θεού είναι ένα Θεϊκό Πρόσωπο, και το Άγιο Πνεύμα, βγαίνει και προχωρεί και συνοδεύει τον Λόγο Του. Είναι φωτιά, είναι νερό, είναι ζωή. Οι τίτλοι και τα σύμβολα του Αγίου Πνεύματος είναι άφθονα και αποκαλυπτικά, διότι κανένας τίτλος δεν εκφράζει πλήρως το Πρόσωπό Του ή την αποστολή Του (CCC #691). Με τη χάρη του, το Άγιο Πνεύμα είναι το πρώτο που ξυπνάει την πίστη μέσα μας και μας μεταδίδει τη νέα ζωή, η οποία είναι να «γνωρίσουμε τον Πατέρα και αυτόν που έστειλε, τον Ιησού Χριστό» (CCC #684).

Ζητώ από το Άγιο Πνεύμα να μας δώσει τη χάρη να εισέλθουμε στην Καρδιά του Χριστού. Το κάνω αυτό, γιατί η μικρή μας Μαρωνιτική Εκκλησία στην Κύπρο έχει μεγάλη ανάγκη από αυτή τη χάρη. Επειδή είναι έργο του Αγίου Πνεύματος να μας ενώνει με τον Χριστό, ας ανοίξει τις καρδιές μας ο ένας στον άλλο.
«Μόνο ξεκινώντας από την καρδιά, οι κοινότητές μας θα καταφέρουν να ενώσουν και να συμφιλιώσουν τα διαφορετικά μυαλά και τα διαφορετικά θελήματα, ώστε το Πνεύμα να μας καθοδηγήσει στην ενότητα ως αδελφούς και αδελφές.
Η συμφιλίωση και η ειρήνη γεννιούνται επίσης από την καρδιά. Η καρδιά του Χριστού είναι η «έκσταση», το άνοιγμα, το δώρο και η συνάντηση. Μέσα σε αυτή την καρδιά, μαθαίνουμε να σχετιζόμαστε μεταξύ μας με υγιείς και ευτυχισμένους τρόπους και να οικοδομούμε σε αυτόν τον κόσμο τη βασιλεία του Θεού της αγάπης και της δικαιοσύνης. Οι καρδιές μας, ενωμένες με την Καρδιά του Χριστού, είναι ικανές να επιτελέσουν αυτό το κοινωνικό θαύμα». #28, Dilexit Nos, Πάπας Φραγκίσκος. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών

Dear brothers and sisters in Christ,

A blessed and happy feast of Pentecost to you and your family.

The great liturgical cycle of the Christian calendar arrives at its summit on this glorious feast, the birthday of the Church and the revelation of the Third Person of the Blessed Trinity, the Holy Spirit. Through the Divine Liturgy we are educated, week by week, on the mission of the Son, the Logos made Flesh, the Word sent by the Father. But on this feast of today, so full of splendour and joy, we acknowledge that when the Father sends His Word, he always sends his Breath (CCC #689). When we say something to someone, words issue forth from our mouths, accompanied by our breath. This happens in us imperceptibly, without producing any effect. But God’s Breath is a Divine Person, and the Holy Spirit, goes forth and proceeds and accompanies His Word. He is fire, He is water, He is life. The titles and symbols of the Holy Spirit are abundant and revealing because no single title fully expresses His Person or His mission (CCC #691). Through his grace, the Holy Spirit is the first to awaken faith in us and to communicate to us the new life, which is to ‘know the Father and the one whom he has sent, Jesus Christ’ (CCC #684).

I ask the Holy Spirit to grant us the grace to enter the Heart of Christ. I do this, because our tiny Maronite Church in Cyprus has great need of this grace. Since it is the work of the Holy Spirit to unite us to Christ, may He open our hearts to one another. “It is only by starting from the heart that our communities will succeed in uniting and reconciling differing minds and wills, that the Spirit can guide us in unity as brother and sisters. Reconciliation and peace are also born of the heart. The heart of Christ is ‘ecstasy’, openness, gift and encounter. In that heart, we learn to relate to one another in wholesome and happy ways, and to build up in this world God’s kingdom of love and justice. Our hearts, united with the Heart of Christ, are capable of working this social miracle.” #28, Dilexit Nos, Pope Francis

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

“You shall not hate in your heart anyone of your kin; you shall reprove your neighbour, or you will incur guilt yourself. You shall not take vengeance or bear a grudge against any of your people, but you shall love your neighbour as yourself: I am the Lord.”

As we can see from Leviticus, the command of Christ, to love one another is not new. What is new is how we are to love. We must love one another just as Christ has loved us. What a pattern on which to imitate!!

Today we begin June, dedicated to the Sacred Heart of Jesus and we are preparing for the feast of Pentecost (next Sunday!) by living a special decenary of the Holy Spirit … ten days of intense prayer for a fresh outpouring of the Holy Spirit. The Holy Spirit is the bond of love of the Blessed Trinity, He is the sweet kiss of the Blessed Trinity, uniting the Father and the Son. He is that blessed kiss which royal divinity gave to humanity by means of the Son of God.

The Holy Spirit will only come to those who have great desire for His Person. If we however, criticize one another mercilessly, calumniate one another, slander one another, gossip about one another, back bite one another … how can the Holy Spirit come to us? He is the God of Love and He will read our hearts and will not believe we are sincere if we carry on this way.

Let our every effort, therefore, be this week, be for the mutual upbuilding of one another. Let no sharp words escape our lips and no forked tongue pierce our brother or sister. May the God of Love be so attracted by our kindness that He will be unable to resist coming to us on Pentecost. From the Holy Spirit flows the sweet honey of delights which are found only in God.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Δεν πρέπει να μισείς στην καρδιά σου κανέναν από τους συγγενείς σου- πρέπει να επιπλήττεις τον πλησίον σου, αλλιώς θα υποστείς εσύ ο ίδιος ενοχή. Δεν θα εκδικηθείς ούτε θα κρατάς κακία σε κανέναν από τους δικούς σου, αλλά θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου: Εγώ είμαι ο Κύριος».

Όπως βλέπουμε από το Λευιτικό, η εντολή του Χριστού, να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, δεν είναι καινούργια.  Αυτό που είναι καινούργιο είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να αγαπάμε. Πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον όπως ακριβώς μας αγάπησε ο Χριστός.  Τι πρότυπο για να το μιμηθούμε!!!

Σήμερα ξεκινάμε τον Ιούνιο, αφιερωμένο στην Ιερή Καρδιά του Ιησού και προετοιμαζόμαστε για την εορτή της Πεντηκοστής (την επόμενη Κυριακή!) ζώντας μια ειδική λιτανεία του Αγίου Πνεύματος ... δέκα ημέρες έντονης προσευχής για μια νέα εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος.  Το Άγιο Πνεύμα είναι ο δεσμός αγάπης της Αγίας Τριάδας, είναι το γλυκό φιλί της Αγίας Τριάδας, που ενώνει τον Πατέρα και τον Υιό.  Είναι εκείνο το ευλογημένο φιλί που η βασιλική θεότητα έδωσε στην ανθρωπότητα μέσω του Υιού του Θεού.

Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει μόνο σε εκείνους που έχουν μεγάλη επιθυμία για το Πρόσωπό Του. Αν όμως εμείς κριτικάρουμε αλύπητα ο ένας τον άλλον, συκοφαντούμε ο ένας τον άλλον, κακολογούμε ο ένας τον άλλον, κουτσομπολεύουμε ο ένας για τον άλλον, δίνουμε πισώπλατα χτυπήματα ο ένας στον άλλον ...

πώς μπορεί να έρθει το Άγιο Πνεύμα σε μας; Είναι ο Θεός της Αγάπης και θα διαβάσει τις καρδιές μας και δεν θα πιστέψει ότι είμαστε ειλικρινείς αν συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο.

Ας είναι λοιπόν κάθε προσπάθειά μας, αυτή την εβδομάδα, για την αμοιβαία οικοδόμηση του άλλου.  Ας μην ξεφύγουν από τα χείλη μας σκληρά λόγια και ας μην διαπεράσει καμιά διχαλωτή γλώσσα τον αδελφό ή την αδελφή μας. Είθε ο Θεός της Αγάπης να έλκεται τόσο πολύ από την καλοσύνη μας, ώστε να μην μπορεί να αντισταθεί να έρθει σε μας την Πεντηκοστή.  Από το Άγιο Πνεύμα ρέει το γλυκό μέλι των ηδονών που βρίσκονται μόνο στον Θεό. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου