Category: Archbishop’s Teaching

Εορτή της Μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου στους Ουρανούς

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

Με την ευκαιρία της εορτής της Υπεραγίας Θεοτόκου

 (Λουκάς 1 / 46 - 56)

 

Αγαπητά εν Χριστό αδέλφια,

Η Μαριάμ τότε είπε:

«Η ψυχή μου δοξάζει τον Κύριο,

και το πνεύμα μου νιώθει αγαλλίαση

για το Θεό, το σωτήρα μου,

γιατί έδειξε την ευμένειά του

στην ταπεινή του δούλη.

Από τώρα θα με καλοτυχίζουν όλες οι γενιές,

γιατί ο δυνατός Θεός έκανε σ' εμένα έργα θαυμαστά.

Άγιο είναι το όνομά του.

και το έλεός του υπάρχει από γενιά σε γενιά,

σ' όσους με δέος τον υπακούνε.

Έδειξε έμπρακτα τη δύναμή του:

διασκόρπισε τους περήφανους και χάλασε τα σχέδια

που είχανε στο νου τους.

Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους

και ταπεινούς ανύψωσε.

Ανθρώπους που πεινούσαν τους γέμισε με αγαθά

και πλούσιους τους έδιωξε με χέρια αδειανά.

Βοήθησε το δούλο του, τον Ισραήλ,

μην ξεχνώντας την υπόσχεση

που είχε δώσει στους προγόνους μας,

ότι δηλαδή θα σπλαχνιστεί τον Αβραάμ

και τους απογόνους του για παντοτινά».

Η Μαριάμ έμεινε με την Ελισάβετ περίπου τρεις μήνες και ύστερα γύρισε στο σπίτι της.

 

1. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που χρειαζόμαστε τη διαβεβαίωση και την παρηγοριά του Θεού περισσότερο από ποτέ. Υπό το φως των πρόσφατων αποκαλύψεων και γεγονότων μέσα στην Εκκλησία μας, φαίνεται, η σημερινή εορτή, να είναι μια από αυτές τις στιγμές. Έτσι, πόσο ευλογημένοι είμαστε που γιορτάζουμε σήμερα την Κοίμηση και Μετάσταση της Θεοτόκου. Το δόγμα ορίζεται ως εξής: «Η Άμωμος Μητέρα του Θεού, η Αειπάρθενος Μαρία, αφού ολοκλήρωσε την πορεία της γήινης ζωής της, αναλήφθηκε με σώμα και ψυχή στην ουράνια δόξα.»

 

2. Σε έναν στοχασμό Του πάνω στα αναγνώσματα αυτής της εορτής, ο Πάπας Φραγκίσκος λέει ότι μεταφέρουν: Aγώνα και Aνάσταση. Επισημαίνει το απόσπασμα από το βιβλίο της Αποκαλύψεως όπου παρουσιάζεται το όραμα της πάλης μεταξύ της γυναίκας και του δράκου. Η μορφή της γυναίκας αντιπροσωπεύει την Εκκλησία. Από τη μία πλευρά: ένδοξη και θριαμβεύουσα -συνδέεται με τη δόξα του Κυρίου. Από την άλλη πλευρά: επώδυνη και κοπιαστική. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας και ασφαλώς στις μέρες μας, η Εκκλησία αγωνίζεται μέσα από τη σύγκρουση μεταξύ του Θεού και του πονηρού. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον αγώνα εδώ και τώρα.

 

3. Αλήθεια, πόσο σημαντικό είναι να θυμόμαστε αυτή την όμορφη διαπίστωση του Πάπα Φραγκίσκου: Αυτό δεν σημαίνει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι μακριά από εμάς. Η Μαρία μας συνοδεύει, μας στηρίζει και μας ενδυναμώνει στον αγώνα μας κατά των κακών δυνάμεων. Νομίζω ότι σήμερα είναι μια καλή ημέρα για να ανανεώσουμε την υπόσχεσή μας να προσευχόμαστε καθημερινά το Άγιο Ροδάριο ζητώντας τη βοήθεια και την προστασία της Παναγίας μας. Αυτό όχι μόνο θα τιμήσει τη Μαρία, αλλά θα είναι ένα μεγάλο δώρο για την Εκκλησία μας, ειδικά αυτή την εποχή.

 

4. Ο Απόστολος Παύλος μας μιλάει σήμερα για την Ανάσταση, τη νίκη του Χριστού επί του κακού, της αμαρτίας, του πόνου, ακόμη και του ίδιου του θανάτου. Ο Θεός θριάμβευσε και ο Ύμνος της Μαρίας στο σημερινό Ευαγγέλιο εξυμνεί το μεγαλείο Του: «Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους και ταπεινούς ανύψωσε.» Καθώς ενωνόμαστε με τον Χριστό, μοιραζόμαστε τη νίκη Του εδώ και τώρα, ιδιαίτερα κατά την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Αλλά ο απώτερος στόχος μας είναι να μοιραστούμε τη νίκη Του για πάντα στον ουρανό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσευχηθήκαμε σήμερα με την έναρξη της Θείας Λειτουργίας: «Αξίωσε μας διαμέσου των προσευχών της

να χαρούμε μαζί της στα δεξιά σου στον δεύτερο Ερχομό Σου».

 

5. Η Ευλογημένη Μητέρα μας, μάς δείχνει πώς να προσέχουμε τα άνωθεν: να μεγαλοποιείτε το θέλημα του Κυρίου στη ζωή σας και όχι το δικό σας, να ακούτε και να ανταποκρίνεστε στο Λόγο Του και να εμπιστεύεστε τις ανάγκες σας και τις ανάγκες της Εκκλησίας και εκείνων που αγαπάτε στη θεία βοήθειά Του, διότι με το Θεό όλα είναι δυνατά.

Μαρία, Βασίλισσα του ουρανού και της γης, προσευχήσου για μας σήμερα και πάντοτε. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

9η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Λουκάς  4 / 14 - 21)

Η δύναμη του Πνεύματος

 

Ο Ιησούς επέστρεψε γεμάτος με τη δύναμη του Πνεύματος στη Γαλιλαία και η φήμη του διαδόθηκε σε όλα τα περίχωρα.  Δίδασκε στις συναγωγές τους και τον τιμούσαν όλοι.  Ύστερα ήρθε στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε όπως συνήθιζε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές. Του έδωσαν το χειρόγραφο με τα λόγια του προφήτη Ησαΐα. Ο Ιησούς το ξετύλιξε και βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένο το εξής:

Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει,

γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ' έστειλε

ν' αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς

να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά.

Στους αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση

και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους,

να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους,

να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος

θα φέρει τη σωτηρία στο λαό του.

Ύστερα τύλιξε το χειρόγραφο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε. Τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του.  Άρχισε τότε να τους λέει: «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία που μόλις ακούσατε». Όλοι συμφωνούσαν μαζί του, θαύμαζαν για τα γεμάτα χάρη λόγια που έβγαιναν από το στόμα του.

1. Με τη δύναμη του Πνεύματος. Ο Ιησούς Χριστός ενεργεί καθοδηγούμενος από το Άγιο Πνεύμα, όπως μας λέει το Ευαγγέλιο: «Ο Ιησούς επέστρεψε με τη δύναμη του Πνεύματος στη Γαλιλαία. » Το μήνυμα που δίνει στους Εβραίους είναι παρόμοιο: « Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου.» Ο Χριστός δεν κάνει ό,τι θέλει. Λειτουργεί σε κοινωνία με τον Πατέρα, επιτρέποντας στον εαυτό του να καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα. Θέλει να μας δείξει ότι είναι το Άγιο Πνεύμα που κινεί τις καρδιές των ανθρώπων και τους ανοίγει στη χάρη.

Είναι αυτό που διδάσκει το θέλημα του Θεού. «Κανείς δεν γνωρίζει τα μυστικά του Θεού εκτός από το Πνεύμα του Θεού.» (Α Κορ. 2, 11). Η αποκάλυψη του Πνεύματος μας κάνει γνωστό τον Χριστό, τον Λόγο του και τον ζωντανό του Λόγο, αλλά δεν μιλάει για τον εαυτό του. Μόνο όσοι πιστεύουν στον Χριστό το γνωρίζουν, επειδή κατοικεί ανάμεσα τους. (Ιωάννης 14, 17) (CEC 687).

 

2. Ο Κύριος με έχρισε. Μέσω των ιερών μυστηρίων, το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που μας χρίζει στο βάπτισμα και το χρίσμα. Είναι ο υπεύθυνος του εξαγιασμού μας και ο μεγαλύτερος παρηγορητής μας. Μερικές φορές ξεχνάμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, ενώ στην πραγματικότητα όλη η δράση του Θεού στη ζωή μας γίνεται μέσω αυτού. Ας εκμεταλλευτούμε αυτές τις λίγες στιγμές για να συνομιλήσουμε μαζί Του και να Τον ευχαριστήσουμε για το δώρο του βαπτίσματος και για όλες τις χάρες που λάβαμε.

 

3. Το Πνεύμα μας κάνει αποστόλους. Το Άγιο Πνεύμα μιλάει στη συνείδησή μας και μέσω αυτού μπορούμε να κηρύξουμε τη σωτηρία στους φτωχούς, να κηρύξουμε την απελευθέρωση στους αιχμαλώτους και να δώσουμε την όραση στους τυφλούς...

Μας κάνει αληθινούς αποστόλους του Ιησού Χριστού. Ας μάθουμε να Το ακούμε προσεκτικά μέσα στις ψυχές μας. Για να το κάνουμε αυτό, ας σιωπήσουμε τις καρδιές μας ώστε να διακρίνουμε τη φωνή Του από αυτή των πολλών άλλων φωνών του κόσμου που προσπαθούν να πνίξουν το λόγο Του. Τότε ας καλλιεργήσουμε την ευγένεια και την υπακοή για να ακολουθήσουμε τη φωνή Του.

 

Προσευχή : Έλα, Άγιο Πνεύμα, άναψε μέσα μου τη φωτιά της αγάπης Σου. Κάνε με υπάκουο στις εμπνεύσεις Σου, ώστε να αγαπώ το καλό και να απολαμβάνω πάντοτε τις παρηγοριές Σου. Κύριε, δίδαξέ με να ακούω με προσοχή το Άγιο Πνεύμα Σου.

Κύριε Ιησού, υποσχέθηκες να είσαι μαζί μας μέχρι το τέλος του κόσμου. Έστειλες το Πνεύμα Σου στον κόσμο για να μας συνοδεύει στο ταξίδι μας μέσα στη ζωή. Μην μου επιτρέψεις να ζήσω χωρίς να λάβω υπόψη τις εμπνεύσεις Του. Ενθάρυνε με να στραφώ σ' αυτόν για να λάβω τις παρηγοριές Σου. Ξέρω ότι δεν είμαι μόνος μου. Σε ευχαριστώ για την παρουσία Σου στην καρδιά μου. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

3

 

 

 

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

8η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Ματθαίος 12 / 14 - 21)

Αναζωπυρώνοντας το φλεγόμενο φυτίλι

 

Τότε βγήκαν έξω οι Φαρισαίοι και ύστερα από σύσκεψη αποφάσισαν να τον εξοντώσουν. Ο Ιησούς όμως το έμαθε κι έφυγε από 'κει.  Κόσμος πολύς ακολούθησε τον Ιησού, κι αυτός θεράπευσε όλους τους πάσχοντες, αλλά τους διέταξε να μην τον διαφημίζουν. Έτσι εκπληρώθηκε ο λόγος του Θεού, που είπε ο προφήτης Ησαΐας:

«Να ο δούλος μου που διάλεξα, ο αγαπημένος μου που εγώ τον εξέλεξα· θα δώσω το πνεύμα μου σ' αυτόν και θ' αναγγείλει στα έθνη την ερχόμενη κρίση. Δε θα μαλώσει και δε θα κραυγάσει, ούτε θ' ακούσει κανένας στις πλατείες τη φωνή του. Το ραγισμένο καλάμι δε θα το συντρίψει, το λυχνάρι που καπνίζει δε θα το σβήσει, ωσότου οδηγήσει τη δίκαιη κρίση στη νίκη·και στ' όνομά του θα στηρίξουν τα έθνη την ελπίδα τους.»

 

1. «Οι Φαρισαίοι συγκεντρώθηκαν εναντίον του Ιησού για να δουν πώς θα μπορούσαν να τον καταστρέψουν.» Η φύση του εγωισμού είναι να βλέπει το καλό των άλλων ως προσωπική απειλή. Ο Ιησούς κέρδισε την εκτίμηση του πλήθους, μια εκτίμηση που οι Φαρισαίοι θα ήθελαν για τον εαυτό τους. Ο φθόνος έτρωγε τις καρδιές τους: ο φθόνος είναι ένα μεγάλο βίτσιο. Σημαίνει θλίψη για τα αγαθά των άλλων και την άκρατη επιθυμία να τα οικειοποιηθούν, έστω και αδικαιολόγητα. Όταν κάποιος επιθυμεί να βλάψει σοβαρά τον πλησίον του, είναι θανάσιμο αμάρτημα. Ο Άγιος Αυγουστίνος έβλεπε τον φθόνο ως «το κατ' εξοχήν διαβολικό αμάρτημα» και ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας είπε: «Από τον φθόνο προέρχονται το μίσος, η συκοφαντία, η υποκρισία, η χαρά που προκαλεί η δυστυχία του πλησίον και η δυσαρέσκεια που προκαλεί η ευημερία του.» (CEC 2539)

 

2. «Πολλοί άνθρωποι τον ακολούθησαν, και τους θεράπευσε όλους.» Ο Χριστός είναι η μόνη πηγή αληθινής ευτυχίας στην ανθρώπινη καρδιά. Όλες οι ελπίδες και οι προσδοκίες μας βρίσκουν την εκπλήρωσή τους στο πρόσωπό Του. Το να γνωρίζεις τον Χριστό σημαίνει να Τον αγαπάς. Όταν δεν Τον γνωρίζουμε αρκετά καλά, αρκούμαστε σε μικρότερες χαρές και μικρές απολαύσεις που είναι βέβαιο ότι θα μαραθούν, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «στιγμιαία ευχαρίστηση».

Ας προσευχηθούμε να Τον γνωρίσουμε, να Τον αγαπήσουμε και να Τον υπηρετήσουμε και να αντλήσουμε από την πηγή της αγάπης Του: «Όποιος πιει από το νερό που θα του δώσω εγώ, δεν θα διψάσει ποτέ ξανά».

 

3. «Δεν θα σπάσει το τσακισμένο καλάμι, ούτε θα σβήσει το φλεγόμενο φυτίλι, μέχρις ότου εκτελέσει την κρίση.» Είμαστε όλοι ραγισμένοι και έτοιμοι να πέσουμε. Πόσο συχνά έχουμε απομακρυνθεί από το φωτεινό μας πρότυπο, τον Ιησού Χριστό, από την αγάπη Του, την πίστη Του, την καλοσύνη Του. Πρέπει να Τον εμπιστευτούμε. Είναι πάντα έτοιμος να μας προσφέρει τη χάρη Του, να μας δείξει την ελεήμονα αγάπη Του και να μας σηκώσει, ώστε να μπορέσουμε να ξαναβγούμε στο δρόμο. Όταν αμφισβητούμε την αγάπη Του, κρίνουμε σύμφωνα με τα δικά μας μέτρα, με την περιορισμένη συγχώρεση που είμαστε ικανοί να έχουμε. Αντιθέτως, όταν εμπιστευόμαστε την αγάπη Του και πιστεύουμε στο άπειρο έλεός Του, είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι να λάβουμε τη χάρη Του.

 

Προσευχή : Κύριε, θέλω να Σε ακολουθήσω με την ίδια αγάπη όπως οι Απόστολοι. Πιστεύω σε Σένα, αύξησε την πίστη μου. Σε αγαπώ, αύξησε την αγάπη μου. Σε αγαπώ για την καλοσύνη και τη συμπόνια Σου απέναντί μου. Κάνε με πιο άξιο της αγάπης Σου κάθε μέρα. Κύριε Ιησού, δώσε μου καθαρή καρδιά και σωστές προθέσεις

Σημεία για διαλογισμό

Κύριε, είμαι συχνά αυτό το σπασμένο καλάμι, αυτό το φλεγόμενο φυτίλι. Βοήθησέ με να πιστεύω σε Σένα χωρίς όρια και να συνεχίσω να Σε ακολουθώ κάθε μέρα με μεγαλύτερη χαρά και αυτοπεποίθηση. Αμήν

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

5η Κυριακή της Πεντηκοστής

( Ματθαίος 10 / 1 – 7)

 

Διακηρύξτε ότι η Βασιλεία των Ουρανών πλησιάζει

Ο Ιησούς κάλεσε τότε τους δώδεκα μαθητές του και τους έδωσε την εξουσία πάνω στα δαιμονικά πνεύματα, για να μπορούν να τα διώχνουν, και να μπορούν να θεραπεύουν κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία.

Τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Ιησού είναι τα εξής: Πρώτος ο Σίμων, που λέγεται Πέτρος, κι ο αδερφός του ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος, γιος του Ζεβεδαίου, κι ο αδερφός του ο Ιωάννης, ο Φίλιππος κι ο Βαρθολομαίος, ο Θωμάς κι ο Ματθαίος ο τελώνης, ο Ιάκωβος, γιος του Αλφαίου, και ο Λεββαίος, που επονομάστηκε Θαδδαίος, ο Σίμων ο Κανανίτης κι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, αυτός που τον πρόδωσε.

Αυτούς τους δώδεκα τους έστειλε ο Ιησούς να κηρύξουν, και τους έδωσε τις εξής παραγγελίες: «Μην πάρετε το δρόμο για την περιοχή που κατοικούν ειδωλολάτρες και μην μπείτε σε πόλη Σαμαρειτών. Προτιμήστε να πάτε στους Ισραηλίτες που έχουν πλανηθεί. Όπου πάτε, να κηρύττετε λέγοντας πως έφτασε η βασιλεία του Θεού.

 

1. Ο Ιησούς τους έστειλε σε ιεραποστολή. Κάθε κάλεσμα είναι μια πρόσκληση. Προϋποθέτει πρωτοβουλία και ενδιαφέρον από την πλευρά εκείνου που προσκαλεί. Στην περικοπή των μαθητών στο δρόμο προς Εμμαούς, βλέπουμε τον Ιησού να περπατάει δίπλα τους, παρόλο που εκείνοι δεν ήταν σε θέση να τον αναγνωρίσουν. Πόσο συχνά ο Ιησούς περπατάει δίπλα μας και εμείς δεν είμαστε σε θέση να τον αναγνωρίσουμε; Πάντα Εκείνος είναι που παίρνει την πρωτοβουλία. Προσκαλεί. Καλεί. Έρχεται να μας συναντήσει. Οι δώδεκα μαθητές που επέλεξε ο Ιησούς αντιπροσωπεύουν κάθε χριστιανό. Τους αποκάλεσε με το όνομά τους. Κάθε μέρα, ο Ιησούς μας καλεί με το όνομά μας. Αυτό το κάνει με πολλούς τρόπους: μέσω ενός μυστηρίου, μέσω της μαρτυρίας των άλλων, μέσω των γεγονότων της καθημερινής ζωής...

 

2. «Ο Ιησούς τους έδωσε εξουσία».Το κάλεσμα αυτό συνεπάγεται εξουσία και ευθύνες. Η εξουσία είναι αυτή της χάρης που λειτουργεί μέσα μας και μέσω μας. Η υπευθυνότητα είναι να φροντίζει κάθε ασθένεια και κάθε ατονία. Ο κόσμος χρειάζεται το φως του Χριστιανισμού. Πόση ειρήνη, πόση χαρά, πόση ζωή βρίσκεται σ' αυτούς που γνωρίζουν και αγαπούν τον Θεό! Όταν ο Ιησούς είπε στους δώδεκα, «Πηγαίνετε περισσότερο στα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Καθώς πηγαίνετε, διακηρύξτε ότι η βασιλεία των ουρανών είναι κοντά». Μας προσκαλεί να κοιτάξουμε τους πιο μειονεκτούντες, τις ψυχές που βασανίζονται από την αμαρτία. Το μήνυμά μας είναι ένα μήνυμα σωτηρίας, ένα μήνυμα εμπιστοσύνης και ελπίδας, ένα μήνυμα χαράς. Μεταμορφώνει και ζωντανεύει. Είναι σε θέση να αγγίξει κάθε άνθρωπο στα βάθη της ύπαρξής του. Με την προϋπόθεση ότι ο καθένας από εμάς, κατά τη διάρκεια της ημέρας μας, ξέρει πώς να ακούει το όνομά του και να αισθάνεται την πρόκληση.

 

3. Κάντε τη χαρά σας γνωστή. Όταν βλέπουμε στην τηλεόραση την ευφορία εκείνων που μόλις κέρδισαν το λαχείο, όλοι έχουν την ίδια αντίδραση: να ανακοινώσουν τα νέα στους άλλους, να μοιραστούν τη χαρά τους. Εμείς οι Χριστιανοί έχουμε κερδίσει το πραγματικό λαχείο, έχουμε «χτυπήσει τζακ ποτ»

Αυτός ο θησαυρός δεν είναι μόνο για εμάς, πρέπει να μοιραστεί, να μεταδοθεί και να γίνει έτσι ώστε «ο μεγαλύτερος αριθμός των προβάτων του οίκου του Ισραήλ» να συναντήσει τον Θεό και να είναι ευτυχισμένος. Η αγάπη και το έλεος του Θεού είναι τόσο μεγάλα! Ας ακολουθήσουμε τη φωνή Του, ας γίνουμε απόστολοι! Θα ανακαλύψουμε ότι κάνοντας τους άλλους ευτυχισμένους, εμείς οι ίδιοι θα γίνουμε πιο ευτυχισμένοι και η ανταμοιβή μας θα είναι η αιώνια ζωή...

 

Προσευχή : Κύριε Ιησού, με το Πάθος και τον θάνατό σου ανέστησες τον κόσμο: δώσε μας την άγια χαρά. Μας έβγαλες από τη δουλεία της αμαρτίας: κάνε μας να γνωρίσουμε την άφθαρτη ευτυχία. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

Εορτή της Γεννήσεως της Παναγίας

  Να είμαστε Φως

      Λουκάς 8, 16 – 21

 

«Κανένας όταν ανάβει το λυχνάρι δεν το καλύπτει με κάποιο σκεύος ούτε το βάζει κάτω απ' το κρεβάτι. Το τοποθετεί πάνω στο λυχνοστάτη, για να βλέπουν το φως όσοι μπαίνουν στο σπίτι. Δεν υπάρχει τίποτε κρυφό που δε θα γίνει φανερό και τίποτε μυστικό που δε θα μαθευτεί και δε θα έρθει στο φως. Προσέξτε λοιπόν καλά αυτά που ακούτε, γιατί όποιος έχει θα του δοθεί, και όποιος δεν έχει, κι αυτό που νομίζει ότι έχει θα του αφαιρεθεί».

Ήρθαν τότε να συναντήσουν τον Ιησού η μητέρα του και τ' αδέρφια του, δεν μπορούσαν όμως να τον πλησιάσουν από τον πολύ κόσμο. Τον ειδοποίησαν λοιπόν:

«Η μητέρα σου και τ' αδέρφια σου στέκονται έξω και θέλουν να σε δουν». Εκείνος τους αποκρίθηκε και τους είπε: «Μητέρα μου και αδέρφια μου είναι αυτοί εδώ που ακούνε το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν».

 

1. 1. «Λάμπετε σαν αστέρια στο σύμπαν, κρατώντας σταθερά τον λόγο της ζωής. «(Φιλιπ.2:15-16). «Με τον ίδιο τρόπο, αφήστε το φως σας να λάμψει μπροστά στους ανθρώπους.» (Ματθ.5:16) Στην πραγματικότητα, το φως μας δεν προέρχεται από εμάς: είναι αντανάκλαση του φωτός του Χριστού, εκείνου που ο Ευαγγελιστής αποκαλεί «το αληθινό φως, που φωτίζει κάθε άνθρωπο.» (Ιωά.1:9). Είναι σημαντικό το φως μας, ως οπαδοί του Χριστού, να προέρχεται από το φως του Χριστού. Πρέπει να καθοδηγούμαστε από την αλήθεια του Ευαγγελίου, όπως μας δόθηκε από τους αποστόλους και τους διαδόχους τους, τους επισκόπους. Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο, μελετώντας την κατήχηση - ό,τι κάνουμε για να μάθουμε περισσότερα για την πίστη μας μας δίνει τη δυνατότητα να μεταδώσουμε το μήνυμα του Χριστού πιο πιστά.

 

2. Ας μην προσπαθούμε να ακολουθούμε το πλήθος. Η γνώση της αλήθειας της πίστης μας δεν αρκεί. Ο Ιησούς Χριστός θέλει να το δει να αντανακλάται στη ζωή μας.

Οι άλλοι περιμένουν επίσης να το δουν να αντανακλάται στη ζωή μας. Ένας τρόπος συμπεριφοράς δεν είναι καλός μόνο και μόνο επειδή βρίσκει σύμφωνους κάποιους, πολλούς ή ακόμη και την πλειοψηφία των ανθρώπων. Είναι καλό γιατί ανταποκρίνεται στην αλήθεια του ποιοι είμαστε, του κόσμου και του Θεού, όπως μας δίδαξε ο Σωτήρας μας. Η αλήθεια Του είναι ένα πολύτιμο δώρο. Μας δίνει την αλήθεια με αγάπη, επιδιώκοντας τη μεγαλύτερη ευτυχία μας. Σε έναν κόσμο όπου βασιλεύει η σύγχυση και το ψέμα, έχουμε την ασφάλεια της αλήθειας, η οποία προέρχεται από τον Ιησού, τον Κύριό μας.

 

3. Ο κόσμος υποφέρει από την έλλειψη του Χριστού. Μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πόνου προέρχεται από την απομάκρυνσή μας από την πραγματικά καλή ζωή, την οποία γνωρίζουμε από τις Δέκα Εντολές και από τη νέα εντολή του Ιησού για φιλανθρωπία. Εμείς οι χριστιανοί πρέπει να κάνουμε να λάμπει αυτό το φως. Πρέπει να υπηρετούμε τους άλλους μεταφέροντάς τους τη σωτηρία και τη ζωή, το μήνυμα του Χριστού. Ας ακούσουμε τη διδασκαλία της Εκκλησίας, ας την αποδεχτούμε, ας σκεφτούμε τους λόγους της εγκυρότητας και του αμετάβλητου χαρακτήρα της και ας την εφαρμόσουμε στην πράξη με επιμονή και χαρά.

 

Προσευχή : Κύριε, είσαι το αληθινό φως που φωτίζει τη ζωή μου. Η αγάπη και η αλήθεια σου διαλύουν τον εγωισμό και την αμαρτία μου. Όπως ο τυφλός που προσπαθεί να δει, Σου λέω: "Πιστεύω, βοήθησε με στην απιστία μου! Μάθε με να ελπίζω πάντα στην αγάπη και το έλεός Σου, ειδικά όταν νιώθω μακριά Σου. Κάνε με όργανο της αγάπης Σου, ώστε να προσφέρω γενναιόδωρα τον εαυτό μου στους γύρω μου.

Κύριε Ιησού, επίτρεψέ μου σήμερα να φέρω το φως Σου στον κόσμο.

Σήμερα, Κύριε, τόσοι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν επειδή δεν Σε γνωρίζουν. Τόσοι πολλοί είναι μόνοι και απελπισμένοι επειδή δεν βιώνουν την αγάπη και το έλεός Σου. Βοήθησέ με να φέρω το φως του μηνύματός Σου στον κόσμο σήμερα. Άφησε σήμερα να μειωθεί ο πόνος κάποιου με την εκδήλωσης μου της καλοσύνης και την αγάπης Σου. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Προσευχή στη μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους στο ταξίδι τους προς την Ευρώπη και για να τιμήσουμε τη μνήμη των αγνοουμένων της Κύπρου

Δημοτικό Αμφιθέατρο, Πλατεία Ελευθερίας, Λευκωσία

Χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου

κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

Παρασκευή, 26 Αυγούστου 2022

Ο Ιησούς είναι ισχυρότερος από την καταιγίδα

(Κατά Μάρκον 4:35-41)

Η κατάπαυση της τρικυμίας (Μάρκος 4:35-41).

 

Το βράδυ εκείνης της ημέρας λέει ο Ιησούς στους μαθητές Tου: «Ας περάσουμε στην απέναντι όχθη». Κι αφού άφησαν τον κόσμο, πήραν τον Ιησού όπως ήταν στο πλοιάριο κι έφυγαν. Τον συνόδευαν κι άλλα πλοιάρια. Τότε έγινε μεγάλη ανεμοθύελλα και τα κύματα χτυπούσαν πάνω στο πλοιάριο, με αποτέλεσμα αυτό ν' αρχίσει να βυθίζεται. Ο Ιησούς ήταν στην πρύμνη και κοιμόταν πάνω σ' ένα μαξιλάρι. Τον ξυπνούν και του λένε: «Διδάσκαλε, δε σε νοιάζει που χανόμαστε;» Εκείνος σηκώθηκε, επιτίμησε τον άνεμο και είπε στη θάλασσα: «Σώπα, φιμώσου!» Σταμάτησε τότε ο άνεμος κι έγινε απόλυτη γαλήνη. Και στους μαθητές είπε: «Γιατί είστε τόσο δειλοί; Γιατί δεν έχετε πίστη;»  Τότε τους κατέλαβε μεγάλο δέος κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος τάχα είναι αυτός, που κι ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούν;»

 

Αγαπητοί φίλοι, σας εύχομαι το δώρο της ειρήνης!

1. Ειρήνη στους νεκρούς στη θάλασσα, τους οποίους θυμόμαστε σήμερα σε αυτή τη γιορτή που διοργανώνει η Κοινότητα του Sant' Egidio. Ειρήνη σε εμάς που ζητάμε από τον Θεό μια αμετάκλητη ειρήνη, ώστε να μην αφήσουμε το δρόμο της μακαριότητας εκείνων που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη. Είμαστε όλοι παιδιά του Θεού και αδέλφια μεταξύ μας. Μάλιστα, ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας κρατήσει ανήσυχους μπροστά σε τόσα δεινά και τόσους ναυαγούς, ειδικά μπροστά στο ναυάγιο της ανθρωπότητας, η οποία στρέφει το βλέμμα της αλλού για να μην βλέπει, στρέφει τα αυτιά της για να μην ακούει, κλείνει την πόρτα για να μην υποδεχτεί.
2. Θέλουμε να ζωντανέψουμε αυτή τη στιγμή, με τον Λόγο του Ιησού Χριστού που ακούσαμε από το Ευαγγέλιο του Ευαγγελιστή Μάρκου. Όλα ξεκινούν την «ίδια μέρα», μετά που ο Ιησούς, μέσα σε μια βάρκα, δίδαξε τόσα πολλά πράγματα για τη Βασιλεία του Θεού σε ένα μεγάλο πλήθος. Φαίνεται ότι κάποιος περνάει από τη θεωρία στην πράξη όταν προστάζει τους μαθητές να κερδίσουν την απέναντι όχθη. Σε αυτή την όχθη οι ομιλίες του είναι γεμάτες χάρη, αλλά τώρα η μετάβαση στην απέναντι όχθη της λίμνης είναι μια πρόκληση.
3. Οδηγούμενοι από τον ενθουσιασμό της εντολής που λάβαμε, ξεκινάμε όλοι μαζί. Ο καθένας όμως διακατέχεται από φόβο, προκατάληψη, σκοτεινή σκέψη στο σώμα του. Εν τω μεταξύ, όμως, πλησιάζει η άλλη όχθη της λίμνης: το βράδυ πέφτει γρήγορα και η καταιγίδα είναι στον αέρα. Ο Μάρκος υποθέτει πως η καταιγίδα είναι μεταφορά μιας βίαιης συζήτησης μεταξύ των μαθητών, οι οποίοι στη μέση του ταξιδιού αμφισβητούν την εντολή του Κυρίου, δείχνοντας προς την περιοχή της Δεκάπολης, προς τη Γεράσα.
4. Αυτό δεν είναι οι «Άγιοι Τόποι»: κανείς μας δεν θέλει να έχει καμία σχέση με αυτούς τους ακάθαρτους ανθρώπους στην απέναντι όχθη! Από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου τα εδάφη αυτά εποικίζονταν από πληθυσμούς ειδωλολατρών δια ποτισμένους από τον Ελληνισμό, χοιροτρόφους που σίγουρα δεν είχαν Εβραίους και θεοφοβούμενους για πελάτες. Κοπάδια τόσο μεγάλα, που είναι πιθανό να τα μεγάλωναν για τον ρωμαϊκό στρατό! Στη μέση του ταξιδιού ξεσπά η καταιγίδα. Τα κύματα γεμίζουν τη βάρκα με νερό και σχεδόν βυθίζεται. Ο Ιησούς, στην πρύμνη κοιμάται με το κεφάλι του στο μαξιλάρι.
5. Αυτό το γεγονός ακούγεται παράξενο επειδή η πρύμνη μιας βάρκας είναι χαμηλότερη από την πλώρη: ο Ιησούς δεν μπορεί να κοιμηθεί κάτω από το νερό! εκτός αν είναι σαφές ότι ο Ευαγγελιστής Μάρκος θέλει να υπαινιχθεί το θάνατο του Κυρίου, τη στιγμή που απομονώθηκε από τους μαθητές ή μια παρουσία που κρύβεται: σαφής στην αποστολή και την εντολή «ας πάμε στην απέναντι όχθη» και στη συνέχεια να κρύβεται όταν προκύπτουν προβλήματα!
6. «Δεν σας νοιάζει που πεθαίνουμε;» Η κραυγή των μαθητών είναι η πιο δραματική στιγμή της ιστορίας, αλλά ο Ευαγγελιστής Μάρκος, με το ακομπλεξάριστο ύφος του και χωρίς εκπτώσεις, έχει την ικανότητα να μεταμορφώσει αυτή τη στιγμή, στην πιο αξιοθρήνητη. Ο Ιησούς, φυσικά, επεμβαίνει. Διατάζει την καταιγίδα «Σώπα, φιμώσου!» και, απευθυνόμενος στους μαθητές, τους αποκαλεί «δειλούς»: κανένας από αυτούς δεν έχει περάσει την εξέταση της πίστης. Αυτή η ανήσυχη πίστη και η ελευθερία που είναι πάντα δράμα!
7. Σε αυτή την περικοπή του Ευαγγελίου βλέπω να απεικονίζεται η ζωή της Εκκλησίας. Υπάρχει η αποστολή της, η δύναμή της και η ευθραυστότητά της. Στο πλοίο που διέθεσε ο Πέτρος ανεβαίνει ο Ιησούς «όπως είναι». Οι μαθητές ενθουσιάζονται και μπαρκάρουν μαζί τους όμως υπάρχουν γύρω και άλλες πολλές βάρκες. Αλλά στην πορεία κυριαρχεί η αμφιβολία και ο φόβος για το τι θα βρεθεί στην απέναντι όχθη – αυτό μετατρέπεται σε σκληρότητα καρδιάς και κρίσης : στην καταιγίδα όλα φαίνονται χαμένα.
8. Αγαπητοί φίλοι, με την ευκαιρία αυτή, μαζί με τους φίλους της Κοινότητας Sant' Egidio συγκεντρωθήκαμε για να θυμηθούμε όλα τα θύματα των ναυαγίων στη Μεσόγειο Θάλασσα, αυτήν που ο Πάπας Φραγκίσκος αποκάλεσε νεκροταφείο. Και εμείς, ως θρησκευτικοί ηγέτες, πολιτικοί ηγέτες αλλά κυρίως ως άνθρωποι, είμαστε βαθιά πληγωμένοι και συγκλονισμένοι από αυτήν την τραγωδία που συνεχίζει να δημιουργεί θύματα ακόμη και στις μέρες μας.
9. Αν για τους Χριστιανούς, αυτός ο λόγος του Ιησού να πάει στην απέναντι όχθη αντιπροσωπεύει ένα άνοιγμα και ένα καλωσόρισμα προς όλους, από την άλλη πλευρά υπάρχει το ταξίδι εκείνων που ακολουθούν την αντίθετη διαδρομή: κινούμενοι από την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος για τους ίδιους και για τα παιδιά τους, αναλαμβάνουν προς εμάς ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους. Αυτό το ταξίδι, δυστυχώς, συχνά καταλήγει σε τραγωδία στα κύματα της θάλασσας, αλλά και συχνά με τον εγωισμό όσων εκμεταλλεύονται την κατάσταση αδυναμίας τους. Οι λόγοι της καρδιάς και του νου που παραδίδονται στον φόβο του διαφορετικού είναι η ψυχή της καταιγίδας και η αιτία του ναυαγίου κάθε απόβασης και κάθε πιθανής συνάντησης.
10. Αυτή η περικοπή από τον Ευαγγελιστή Μάρκο μας προσκαλεί να έχουμε πίστη στο λόγο του Ιησού και να διακινδυνεύσουμε, ανοίγοντας τον εαυτό μας στους άλλους. Έτσι έχουμε κατά νου, την εντολή να δείξουμε το ελεήμον και φιλόξενο πρόσωπο του Πατέρα, να φέρουμε σε όλους ένα Ευαγγέλιο σωτηρίας και ειρήνης. Η συνάντηση με τους άλλους ανθρώπους, αλλά και ο τόπος όπου ο Κύριος αποκαλύπτεται, είναι εκεί που το νερό είναι βαθύτερο, στη μέση της θάλασσας, ενώ μαίνεται η θύελλα του φόβου για το διαφορετικό, της παρεξήγησης, της εξόδου από τα δικά του σχέδια. Ενώ ο Ιησούς φαίνεται να κοιμάται. Τα κηρύγματά του είναι σαφή, αλλά η εφαρμογή τους στην πράξη, η ενσωμάτωσή τους σε συγκεκριμένες και προβληματικές καταστάσεις, προκαλεί πάντα καταιγίδες.
11. Πιο σημαντική από την καταιγίδα είναι η διαδρομή που καθιέρωσε ο Διδάσκαλος: στην πρύμνη βρίσκεται το πηδάλιο. Όταν δεν μπορεί πλέον να επιβληθεί στις κραυγές των φοβισμένων μαθητών, η εντολή δίνεται στη θάλασσα και στον άνεμο να σωπάσουν και να ηρεμήσουν. Τελικά ο Ιησούς και οι μαθητές Του φτάνουν στην όχθη της Δεκάπολης. Εκεί θεραπεύει ένα δαιμονισμένο που βασανίζεται από μια λεγεώνα ακάθαρτων πνευμάτων και στη συνέχεια, επιστρέφοντας στη Γη του Ισραήλ, δέχεται την απεγνωσμένη πρόσκληση του επικεφαλής της Συναγωγής (δεν ήταν φίλοι), θεραπεύει την αιμορροούσα γυναίκα η οποία τον αγγίζει (γίνεται έτσι ακάθαρτος), παίρνει το νεκρό κορίτσι από το χέρι και γίνεται πάλι ακάθαρτος. Ο Ιησούς είναι φορτωμένος με ακαθαρσίες αλλά όπου φτάνει, δίνει ως αντάλλαγμα απελευθέρωση, σωτηρία, υγεία και ζωή.
12. «Δεν σας νοιάζει αν πεθαίνουμε» είναι η κραυγή που απευθύνεται στον Πάπα Φραγκίσκο καθώς ζητά από τους Χριστιανούς να βγουν από τα ήρεμα (στάσιμα) νερά τους για να πάνε στα βαθιά, ωθούμενοι από το Άγιο Πνεύμα προς τους άλλους, ΟΛΟΥΣ τους άλλους ... Έτσι πεθαίνει μια εικόνα της Εκκλησίας ή μια μορφή που η Εκκλησία έχει πάρει σε προηγούμενη ιστορική στιγμή και ετοιμάζεται να βάλει νέα ενδύματα, χωρίς να αλλάξει ταυτότητα.
13. «Δεν σας νοιάζει αν πεθαίνουμε» είναι η κραυγή των Ανατολικών Εκκλησιών προς τον Κύριο, σήμερα που οι Χριστιανοί αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τη γη τους και δεν ξέρουμε το μέλλον για τις νέες γενιές. Τώρα έχουν σχεδόν όλοι φύγει, και οι νέοι ετοιμάζονται να ξεκινήσουν τη ζωή τους έξω από τη γη των Πατέρων.
14. Ο Θεός είναι ο Πατέρας ΟΛΩΝ, βλέπει το βάθος της ανθρωπιάς μας και μας προτρέπει να ξεπεράσουμε τη δουλεία του φόβου για να κερδίσουμε την ελευθερία των παιδιών του. Στον ελεήμονα και πιστό Θεό θέλουμε να ζητήσουμε ειρήνη για τους νεκρούς, αλλά και για εμάς που είμαστε ζωντανοί ζητάμε μια ανήσυχη ειρήνη, όπως λέει αυτή η όμορφη προσευχή:

Θεέ της ζωής, κάνε μας ανήσυχους, αν είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με τους εαυτούς μας, αν τα όνειρά μας έχουν γίνει πραγματικότητα, επειδή ήταν πολύ μικρά, αν πλέουμε σε ήρεμα νερά και προσεγγίζουμε τον στόχο με ασφάλεια, επειδή έχουμε απομακρυνθεί ελάχιστα από την ακτή. Κάνε μας ανήσυχους, Θεέ μου, αν εξαιτίας της αφθονίας των πραγμάτων που διαθέτουμε έχουμε χάσει τη δίψα για ζωντανό νερό. Αν είμαστε ερωτευμένοι με αυτόν τον επίγειο χρόνο, έχουμε σταματήσει να ονειρευόμαστε την αιωνιότητα. Αν στην προσπάθεια να οικοδομήσουμε μια νέα γη, αφήνουμε το όραμα ενός νέου ουρανού να ξεθωριάσει. Ας ταρακουνήσουμε τον Θεό, ώστε να γίνουμε πιο τολμηροί και να τολμήσουμε να αντιμετωπίσουμε την ανοιχτή θάλασσα. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

Η εορτή της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου

Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου

κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

Με την ευκαιρία της εορτής της Πεντηκοστής

Κυριακή 12 Ιουνίου 2022

( Ιωάννης 14 / 15 - 20 )

 

«Αν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου. Κι εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα να σας δώσει άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας, ώστε να είναι για πάντα μαζί σας. Το Πνεύμα αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί ο κόσμος, γιατί ούτε το διακρίνει ούτε το γνωρίζει εσείς το γνωρίζετε, γιατί μένει κοντά σας και θα υπάρχει μέσα σας. Δε θα σας αφήσω ορφανούς θα ξανάρθω κοντά σας. Σε λίγο ο κόσμος δεν θα με βλέπει πια, εσείς όμως θα με βλέπετε, γιατί εγώ εξακολουθώ να ζω το ίδιο κι εσείς θα ζείτε.    Όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα το καταλάβετε ότι εγώ είμαι αχώριστος από τον Πατέρα, κι εσείς από μένα, κι εγώ από σας.  Αμήν.

Αγαπητά εν Χριστό αδέλφια, αν μπορούσα να συνοψίσω το νόημα της σημερινής εορτής με λίγα λόγια, θα έλεγα ότι η Πεντηκοστή είναι η γιορτή της νέας ζωής, η γιορτή της δεύτερης ευκαιρίας. Οι απόστολοι δεν είχαν κρατήσει τις υποσχέσεις τους, δεν ήταν πιστοί και δεν τήρησαν τη φιλία τους προς τον Ιησού. Ο Ιούδας πρόδωσε, ο Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές και όλοι έφυγαν. Είχαν ανάγκη να συγχωρεθούν, να ανανεωθούν. Το Ευαγγέλιο μας λέει ότι ήταν κλειδωμένοι στο σπίτι και όλες οι πόρτες ήταν κλειδωμένες. Ήταν παράλυτοι από φόβο.  Ένιωθαν παγιδευμένοι και δεν έβλεπαν διέξοδο.

Αλλά την Πεντηκοστή, το Άγιο Πνεύμα έρχεται να τους πει ότι υπάρχει διέξοδος, μια πιθανή διέξοδος, μια προοπτική για το μέλλον, ότι υπάρχει πάντα μια δεύτερη ευκαιρία. Ίσως και εσείς έχετε προδώσει, ίσως έχετε αποτύχει και έχετε κλειστεί στον εαυτό σας, στις ενοχές σας, στην ηττοπάθεια. Σήμερα ο Χριστός σας λέει ότι υπάρχει διέξοδος, μια δεύτερη ευκαιρία.

Όταν όλες οι πόρτες ήταν κλειστές, ο Χριστός έρχεται, αναπνέει πάνω στους μαθητές Του και τους δίνει τη δύναμη του Πνεύματός Του. Οι πόρτες ανοίγουν και ένας φρέσκος άνεμος τους καλεί να βγουν στην ύπαιθρο. Μπορούν πλέον να επικοινωνούν με όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Στο πρώτο ανάγνωσμα, αναφέρεται ότι συγκεντρώνονται μαζί και ο καθένας «καταλαβαίνει τον άλλον στη δική του γλώσσα.»

Η Πεντηκοστή είναι το αντίθετο του Πύργου της Βαβέλ, όπου οι άνθρωποι μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες και δεν καταλάβαιναν ο ένας τον άλλον. Στην Πεντηκοστή, αντίθετα, συναντάμε ανθρώπους από πολλές χώρες, που μιλούν διαφορετικές γλώσσες, αλλά καταλαβαίνουν τι λένε οι απόστολοι. Αυτή είναι η ενότητα στη διαφορετικότητα και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα.

Διαμέσου των αιώνων, η Εκκλησία έχει κάνει πολλά καλά πράγματα, αλλά έχει κάνει και λάθη. Ένα από αυτά ήταν να επιβληθούν τα λατινικά σε όλους τους πολιτισμούς και η Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού αναγνώρισε αυτό το λάθος. Αυτό αντιβαίνει στο πνεύμα της Πεντηκοστής. Η θεμελιώδης ιδέα της σημερινής γιορτής δεν είναι ότι όλοι μιλούν μια γλώσσα, αλλά ότι όλοι κατανοούν το μήνυμα του Ιησού Χριστού, ο καθένας στη δική του γλώσσα.

Εναπόκειται στην Εκκλησία να γίνει κατανοητή από όλους, να μάθει όλες τις γλώσσες, να ενταχθεί σε όλους τους πολιτισμούς. Το θέμα δεν είναι να καταλάβουν οι άνθρωποι τη γλώσσα της Εκκλησίας, αλλά να μιλήσουμε τη γλώσσα εκείνων που μας ακούν. Η Εκκλησία δεν πρέπει ποτέ να ταυτιστεί με έναν πολιτισμό ή ένα έθνος, γιατί αυτό θα ήταν ενάντια στο Πνεύμα της Πεντηκοστής.

Η παγκοσμιοποίηση δεν θα καταστρέψει ποτέ τις ιδιαίτερες παραδόσεις, τις διαφορετικές γλώσσες, τις αξίες κάθε λαού. Η Πεντηκοστή δημιουργεί ένα ενοποιητικό αποτέλεσμα, ενώ παράλληλα σέβεται την ποικιλομορφία των πολιτισμών.

Στις κυριακάτικες συναθροίσεις μας είμαστε ένα μωσαϊκό ανθρώπων που είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους: πλούσιοι και φτωχοί, νέοι και ηλικιωμένοι, με μερικές φορές αντίθετες ιδέες για μια σειρά από θέματα. Πέρα όμως από όλα αυτά, το πνεύμα προτείνει την ενότητα στην ποικιλομορφία και τον σεβασμό στις αποκλίσεις.

Η Εκκλησία της Πεντηκοστής αρνείται να κλειστεί σε γκέτο, σε παρεκκλήσια. Είναι ανοικτή σε όλους. Η Εκκλησία της Πεντηκοστής αρνείται να κλειστεί στα σκευοφυλάκια, προσπαθώντας να ξεφύγει από την πραγματικότητα της ζωής, αποφεύγοντας να λερωθεί. Αυτό προσπάθησαν να κάνουν οι απόστολοι, στην ασφάλεια και την ησυχία του ανώτερου δωματίου, πίσω από κλειστές πόρτες. Αλλά το Άγιο Πνεύμα τους αναγκάζει να ανοίξουν διάπλατα τις πόρτες και να βγουν στο δρόμο. Η ζωή της Εκκλησίας πρέπει να είναι ένα σημάδι της αγάπης του Θεού μέσα στον κόσμο μας. Το Πνεύμα έδωσε στους μαθητές το κουράγιο να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής.

Στη δεύτερη επιστολή προς τον Τιμόθεο διαβάζουμε: «Διότι δεν μας έδωσε ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά μας έδωσε πνεύμα δυνάμεως, και αγάπης και σωφρονισμού.» (Β Τιμ 1, 6-7)

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, η Πεντηκοστή μας προσκαλεί να ανοιχτούμε στο Πνεύμα που μας δίνει το θάρρος να ζήσουμε την πίστη μας γινόμενοι μάρτυρες του Ιησού Χριστού και του μηνύματός Του για ενότητα και ειρήνη. Όπως λέει τόσο καλά η Ακολουθία της σημερινής γιορτής: «Έλα, Άγιο Πνεύμα, στις καρδιές μας... Μαλάκωσε ό,τι είναι άκαμπτο, ζέστανε ό,τι είναι κρύο, κάνε ίσιο ό,τι είναι στραβό.»

Διαλογισμός για το Ευαγγέλιο της ημέρας

Το σημερινό ευαγγέλιο είναι μέρος της πρώτης αποχαιρετιστήριας ομιλίας του Ιησού στο ευαγγέλιο του Αγίου Ιωάννη. Ο Ιησούς έχει περάσει περίπου δύο χρόνια με τους αποστόλους Του, οι οποίοι άφησαν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν. Θέλει να τους προετοιμάσει για το δράμα του θανάτου Του στο σταυρό. Για να μην μείνουν στη φαινομενική αποτυχία του πιο τρομερού βασανιστηρίου που επέβαλαν οι Ρωμαίοι στους σκλάβους, της σταύρωσης, θέλει να τους διδάξει να ζουν χωρίς τη φυσική Του παρουσία στο πλευρό τους, να ζουν μια ορισμένη απουσία ή μάλλον μια άλλη μορφή παρουσίας, αφού όταν αναστηθεί θα τους δώσει το μεγάλο δώρο του Πνεύματός Του.

1.Προσωπική εμπειρία της κοινωνίας. Υπάρχει όμως ένας όρος για να ζήσουν οι μαθητές αυτή την εμπειρία, και αυτός είναι να ζήσουν αυτό που ο ίδιος ο Ιησούς έζησε πάντα: την ελεύθερη αγάπη. «Αν με αγαπάτε, θα τηρείτε τις εντολές μου.» Ποιες εντολές; Οι απόστολοι τις θυμούνται καλά: είναι η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη προς τον πλησίον. Οι απόστολοι καλούνται λοιπόν να τηρήσουν τα λόγια του δασκάλου τους και να συνεχίσουν το έργο που αυτός ξεκίνησε. Χάρη στο Πνεύμα που Τους υποσχέθηκε, δεν θα μείνουν ορφανοί. Στο πιο οικείο μέρος της καρδιάς τους, θα έχουν μια προσωπική εμπειρία κοινωνίας με τον Θεό. Θα ανακαλύψουν ότι η ζωή τους συνδέεται με τη ζωή του Χριστού: « Όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα το καταλάβετε ότι εγώ είμαι αχώριστος από τον Πατέρα, κι εσείς από μένα, κι εγώ από σας.» Αυτό θα εκφράσει ο Απόστολος Παύλος με έναν αξιοσημείωτο τρόπο: «Δεν ζω πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός που ζει μέσα μου.» Και θα το βιώσουν αυτό εκπληρώνοντας την εντολή της αγάπης: «Όποιος με αγαπάει, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, και εγώ θα τον αγαπώ και θα του δείξω τον εαυτό μου.»

 

2.Μια άλλη μορφή παρουσίας. Αυτά τα λόγια του Ιησού μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε ένα από τα στάδια του πένθους.  Μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, ενός συζύγου για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι, κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών, συσσωρεύουν εξωτερικές αναμνήσεις, φωτογραφίες, ρούχα...

Ζουν μια πολύ οδυνηρή περίοδο έλλειψης, απουσίας, αποδόμησης. Τα πάντα τους φαίνονται άχρηστα. Αλλά σταδιακά κάποιοι καταφέρνουν να επανέλθουν. Για αυτούς, ο νεκρός δεν είναι πλέον έξω αλλά μέσα τους. Προχωρούν σε μια άλλη σύνδεση μαζί του, σε μια άλλη μορφή παρουσίας. Χάρη στην αγάπη που είχαν και εξακολουθούν να έχουν γι' αυτόν, βρίσκουν νέα δύναμη για να συνεχίσουν, προφανώς μόνοι τους, το έργο που ξεκίνησαν μαζί. Ζουν μια εμπειρία βαθιάς κοινωνίας, στην κοινωνία των αγίων, με τον αποθανόντα που είναι πολύ παρών σε αυτούς. Θυμάμαι μια χήρα να μου λέει: «Είναι πάντα μαζί μου. Δεν είμαι ποτέ μόνη. Με βοηθάει να κάνω αυτό που κάναμε μαζί.»

Η εμπειρία των ανθρώπων που πενθούν και το σημερινό ευαγγελικό κείμενο μπορούν επομένως να φωτιστούν η μία από την άλλη.

Βρισκόμαστε στην περίοδο του Πάσχα: μια εποχή όπου το πένθος και η φαινομενική αποτυχία δίνουν τη θέση τους στην ανακάλυψη του άδειου τάφου, στην απροσδόκητη και μυστηριώδη παρουσία του Αναστημένου και στη δωρεά του Αγίου Πνεύματος: «Εγώ θα προσευχηθώ στον Πατέρα, και αυτός θα σας δώσει έναν άλλο Σύμβουλο, που θα είναι μαζί σας πάντοτε: το Πνεύμα της αλήθειας... τον γνωρίζετε, διότι κατοικεί μαζί σας και θα είναι μέσα σας.»

Είθε αυτή η περίοδος να είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε, μέσα στη θλίψη και τις αποτυχίες μας, τη δύναμη του Πνεύματος που αποκαλύπτει την παρουσία του Χριστού και μας δίνει τη δυνατότητα να τον βιώσουμε με πίστη στο λόγο του. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

8

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

Εορτή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

14 Σεπτεμβρίου 2022

    «Θέλουμε να δούμε τον Ιησού»

    (Ιωα. 12:21)

 

Ανάμεσα σ' αυτούς που ανέβηκαν να προσκυνήσουν στη γιορτή ήταν και μερικοί Έλληνες. Αυτοί, λοιπόν, πήγαν στο Φίλιππο, που καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν μ' αυτά τα λόγια: «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού».

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Αγαπημένη μου Καρπάσια,

Είναι με ιδιαίτερη χαρά που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας για να εορτάσουμε όλοι μαζί, την εορτή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Καρπάσια. Σας διαβεβαιώνω ότι σας έχω πάντοτε στην καρδιά μου και στις προσευχές μου. Είθε, ο Τίμιος Σταυρός, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα, να μεσολαβήσει για σύντομη επιστροφή σε όλα τα Μαρωνιτικά χωριά μας. Αυτή η εορτή του ένδοξου Σταυρού την οποία μας καλεί το Λειτουργικό έτος να γιορτάσουμε σήμερα μας κάνει να συλλογιστούμε το απόσπασμα του Ιωάννη όπου Έλληνες έρχονται στην Ιερουσαλήμ για τη γιορτή του Πάσχα. Εκεί ζητούν «Να δουν τον Ιησού». Δεν πρόκειται για μια απλή περιέργεια, αλλά για:

1. Έκφραση μιας βαθιάς επιθυμίας. Ο Ιωάννης χρησιμοποιεί διάφορα ρήματα για να δείξει το όραμα. Υπάρχει ένα που υποδηλώνει μια εξωτερική ματιά, ένα άλλο που σημαίνει εξετάζω προσεκτικά, και έπειτα υπάρχει το ρήμα που υποδηλώνει την πληρότητα του οράματος.

Στην αφήγηση της Ανάστασης στο κεφάλαιο 20, η Μαρία η Μαγδαληνή παρατηρεί ότι η πέτρα έχει αφαιρεθεί από τον τάφο (Ιωα. 20:1), ο Πέτρος και ο αγαπημένος μαθητής εξετάζουν τα λινά υφάσματα (Ιωα. 20:5-6). Αλλά ο Ιωάννης λέει συνοπτικά για τον αγαπημένο μαθητή: «Είδε και πίστεψε» (Ιωάννης 20:8). Είναι το βαθύ του βλέμμα που τον ανοίγει στην πίστη. Ο Λουκάς χρησιμοποιεί το ίδιο ρήμα για να δείξει την επιθυμία του Ζακχαίου: «ζητούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς» (Λουκ. 19:3). Αυτό το ρήμα το βρίσκουμε στο αίτημα των Ελλήνων. Η έκφραση μιας βαθιάς επιθυμίας που κουβαλούν μέσα τους, πιθανώς περισσότερο απ' όσο φαντάζονται.

Εμείς θέλουμε πραγματικά να «δούμε τον Ιησού»; Η Περίοδος του Σταυρού δεν θα πάψει ποτέ να μας καλεί να δούμε σε βάθος τον Ιησού. Μας προτείνει να πάμε στην καρδιά της πίστης μας, να πάμε πέρα από μια επιφανειακή ματιά ή γνώση για τον Ιησού, να πάμε να τον συναντήσουμε. Η επιθυμία των Ελλήνων που ανέβηκαν στην Ιερουσαλήμ είναι και δική μας. Είναι γραμμένο στην καρδιά κάθε ανθρώπου: «θα θέλαμε να δούμε τον Ιησού»...

 

2. Η «ώρα» του Ιησού. Στη συνέχεια, οι Έλληνες πηγαίνουν στον Φίλιππο, με τον οποίο αισθάνονται πιο κοντά επειδή έχει ελληνικό όνομα, όπως εμείς πηγαίνουμε πρόθυμα σε εκείνους που είναι κοντά μας και ξέρουμε ότι είναι επίσης κοντά στον Ιησού. Ο Φίλιππος βρίσκει τον Ανδρέα στον οποίο ο Ιησούς είχε πει: «έλα και δες» (Ιωα. 1:39). Επειδή και οι μαθητές κινούνται από την επιθυμία να δουν τον Ιησού, γι' αυτό ξεκινούν να τον ακολουθoύν. Βλέπουν τα σημάδια που έκανε.

Πολλές φορές, ο Ιησούς τους είχε μιλήσει για την «ώρα» του. Μια έκφραση που τους φαινόταν αινιγματική, αλλά είχαν αντιληφθεί, έστω και με διαίσθηση, ότι αυτή την ώρα θα «έβλεπαν τον Ιησού» με εκείνο το βλέμμα πληρότητας που αλλάζει τα πάντα.

 

3. Ο Ιησούς δείχνει ποιος είναι. Και τώρα ο Ιησούς τους λέει: «Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου». (Ιωα. 12:23). Για τι είδους δόξα μιλάμε; Η εβραϊκή λέξη «δόξα» (כָּבוֹד) αναφέρεται στη βαρύτητα Δόξα είναι αυτό που έχει βαρύτητα, συνέπεια. Ο Υιός Του ανθρώπου δοξάζεται δείχνοντας ποιος είναι. Δείχνοντας τι είναι πρωταρχικό στη ζωή Του.

Ο Πατέρας είναι αυτός που Τον δοξάζει, αλλά ο Ιησούς θα εκδηλώσει αυτή τη δόξα στην ανθρώπινη υπόστασή Του. «Όποιος με βλέπει, βλέπει τον Πατέρα», λέει στον Φίλιππο (Ιωα. 14:9). Γι' αυτό, «γνωρίζοντας ότι είχε έρθει η ώρα να μεταβεί από αυτόν τον κόσμο στον Πατέρα Του» (Ιωα. 13:) πάνω απ' όλα ζητάει: «Πατέρα, δόξασε το όνομά Σου» (Ιωα.12:28).

 

4. 4. Μια απίστευτη καρποφορία. «Αν ένας κόκκος σιταριού πέσει στη γη και δεν πεθάνει, μένει μόνος- αν όμως πεθάνει, κάνει πολλούς καρπούς» (Ιωα. 20:24). Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Προκαλεί μια δυσαναλογία. Αλλά είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή λόγω της ριζικής αντίθεσης μεταξύ δύο πραγματικοτήτων: από τη μία πλευρά μια στείρα μοναξιά και από την άλλη μια αφθονία καρπών. Και καταλαβαίνουμε ότι η εικόνα του σπόρου παραπέμπει στη δυνατότητα απίστευτης καρποφορίας. Ο Ιησούς εξηγεί: «Όποιος αγαπάει τη ζωή του τη χάνει- όποιος την αποχωρίζεται σ' αυτόν τον κόσμο, θα την κρατήσει για την αιώνια ζωή». (Ιωα. 12:25). Η ζωή δεν αξίζει να αγαπηθεί; Θα την περιφρονούσε ο Ιησούς; Γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς ήρθε για να έχουμε ζωή και μάλιστα άφθονη (βλ. Ιωα. 10:10). Αν υπάρχει μια ζωή που αγαπιέται πλήρως, που ζει πλήρως, αυτή είναι η ζωή του Ιησού.

Ένας ελεύθερος άνθρωπος, που αντιμετωπίζει τα πάντα και τους πάντες, διακηρύσσοντας τους μακαρισμούς, αλλά κυρίως κάνοντάς τους πράξη. Ο συγγραφέας των Πράξεων των Αποστόλων συνοψίζει το ταξίδι του Ιησού λέγοντας: «όπου πήγαινε έκανε καλό». (Πράξεις 10:38).

 

5. Αποδεχόμενος να δώσει τη ζωή Του. Αυτός είναι ο δρόμος του Ιησού, αλλά είναι και ο δρόμος εκείνων που τον ακολουθούν. Ο Ιησούς κάνει τους οπαδούς του - εμάς σήμερα - να καταλάβουν ότι από τον σταυρό πηγάζει η ζωή. Καθώς ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον θάνατό Του, μας καλεί να κατανοήσουμε την ύπαρξή μας υπό το πρίσμα του δικού Του περάσματος από τον θάνατο στη ζωή. Όσοι αγαπούν τη ζωή τους ως ιδιοκτησία τους, την οποία πρέπει να υπερασπιστούν με κάθε κόστος και να μην την αφήσουν ποτέ, καταλήγουν να την χάσουν. Γίνεται λοιπόν η ζωή τους σαν «άχυρο που σκορπίζει ο άνεμος» (Ψαλμός 1:4).

«Ο αληθινός θάνατος είναι η στειρότητα εκείνου που δεν δίνει, εκείνου που δεν ξοδεύει τη ζωή του, αλλά θέλει να την κρατήσει ζηλότυπα. Το να δεχτούμε να δώσουμε τη ζωή μας μέχρι θανάτου είναι ο δρόμος για τη ζωή σε αφθονία, για μας και για τους άλλους» (E. Bianchi). Το να μισήσουμε τη ζωή μας σ' αυτόν τον κόσμο, το να μην επιτρέψουμε να μας παρασύρει μια λογική στην οποία βάζουμε τον εαυτό μας στο κέντρο των πάντων, είναι το να επιτρέψουμε στη ζωή μας να εκδηλώσει όλη την καρποφορία της, είναι το να την «φυλάξουμε για την αιώνια ζωή» (Ιωα. 12,25).

Εδώ σκέφτεται κανείς τη μαρτυρία του Παύλου: «Ξεχνώ αυτά που είναι πίσω μου και κάνω ότι μπορώ για να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά μου. Αγωνίζομαι να τερματίσω και προσβλέπω στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού δια του Ιησού Χριστού». (Φιλ 3:13-14).

 

6.  Ζώντας το παρόν ως μεταμορφωμένοι άνθρωποι. Αυτό μας καλεί να κάνουμε ο Ιησούς. «Αν κάποιος θέλει να με υπηρετήσει, ας με ακολουθήσει- και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο δούλος μου. Αν κάποιος με υπηρετήσει, ο Πατέρας μου θα τον τιμήσει». (Ιωα. 12:26). Το μυστήριο του Πάσχα Του είναι αυτό που καλούμαστε να ζήσουμε σαν Αυτόν και μαζί Του, παίρνοντας τη θέση του δούλου. Και αυτό, από εδώ και στο εξής. Ο Παύλος μαρτυρεί γι’αυτό: «Ζω, αλλά δεν είμαι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός που ζει μέσα μου. Ό,τι ζω τώρα με τη σάρκα, το ζω με την πίστη στον Υιό του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παραδόθηκε για μένα» (Γαλ 2:20). Ο Παύλος έχει γίνει ένα νέο ον, ένα μεταμορφωμένο ον. Καταλαβαίνει ότι και γι' αυτόν ακούγεται η φωνή από τον ουρανό: «Τον δόξασα και πάλι θα Τον δοξάσω» (Ιωα. 12:28).

Ο Άγιος Ειρηναίος μας λέει: «Η δόξα του Θεού είναι ο ζωντανός άνθρωπος, και η ζωή του ανθρώπου είναι το όραμα του Θεού.» Το να δίνεις τη ζωή σου σημαίνει να είσαι εκεί που είναι ο Ιησούς, να ζεις το παρόν σου με μεταμορφωμένο τρόπο, να βλέπεις τον Θεό.

 

Προσευχή : «Κύριε, Θεέ μου, μοναδική μου ελπίδα, ένα μόνο πράγμα Σου ζητώ: να μην κουραστώ ποτέ να Σε αναζητώ, αλλά αφού Σε βρω, να Σε αναζητώ ακόμη περισσότερο. (...) Είθε να Σε θυμάμαι, είθε να επιθυμώ να Σε βλέπω και να Σε αγαπώ, μέχρι να μεταμορφωθώ εντελώς με Σένα. (Άγιος Αυγουστίνος) Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

Εορτή της Αγίας Τριάδας

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

Με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Τριάδας

 (Ματθαίος 28 / 16 – 20)

 

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Οι έντεκα μαθητές έφυγαν για τη Γαλιλαία, στο βουνό όπου ο Ιησούς τους είχε παραγγείλει να πάνε.  Όταν τον είδαν, τον προσκύνησαν· μερικοί όμως είχαν αμφιβολίες.  Ο Ιησούς τους πλησίασε και τους είπε: «Ο Θεός μού έδωσε όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη. Πηγαίνετε λοιπόν και κάνετε μαθητές μου όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και διδάξτε τους να τηρούν όλες τις εντολές που σας έδωσα. Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, ως τη συντέλεια του κόσμου». Αμήν.

1.Η εορτή της Αγίας Τριάδας που γιορτάζουμε σήμερα εισήχθη στον κύκλο του λειτουργικού έτους μόλις τον 14ο αιώνα.

Η αναφορά σε ένα Άγιο Πνεύμα, που κληροδοτήθηκε από τον Χριστό για να συνεχίσει την αποστολή Του, είναι πάντως καθιερωμένη στην Καινή Διαθήκη. Ήδη από την Παλαιά Διαθήκη γινόταν πολύς λόγος για ένα Πνεύμα του Θεού, μια δημιουργική πνοή ή ανάσα που δόθηκε στους προφήτες στο έργο τους για την δημιουργία μιας νέας γης και ενός νέου ουρανού, όπως το ονόμασαν ο Ησαΐας και ο Ιερεμίας. Η εορτή της Αγίας Τριάδας εμφανίζεται ως ευχαριστία της Εκκλησίας γι' αυτόν τον Θεό που αποκαλύφθηκε σιγά-σιγά στην ιστορία και που θέλει να συνεχίσει να είναι παρών, να είναι παρών σε μας. Μακριά από το να είναι ένα αφηρημένο, εξωτερικό δόγμα, το τριαδικό δόγμα επηρεάζει στενά τη χριστιανική μας ζωή.

 

2. Σήμερα, μια εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή, όταν λάβαμε τη δωρεά του Πνεύματος, η Εκκλησία μας καλεί να συλλογιστούμε το μεγάλο μυστήριο της Αγίας Τριάδας. Αυτά τα τρία θεία πρόσωπα που υλοποιούν και συνεπαίρνουν το όνειρο κάθε κοινότητας. Ένας πληθυντικός που σέβεται την προσωπικότητα κάθε ατόμου χωρίς να βλάπτει τη βαθιά ενότητα μεταξύ των μελών της ομάδας. Αυτό είναι το ιδανικό όλων των ζευγαριών: να είναι ένα ενώ παραμένουν δύο. Είναι επίσης το ιδεώδες κάθε κοινωνίας και κάθε έθνους: να είμαστε ένα και ταυτόχρονα να παραμένουμε πολλοί.

 

3. Το μυστήριο της Αγίας Τριάδας, όπως όλα τα τυπικά χριστιανικά μυστήρια, δεν είναι αυθόρμητα προσιτό στην ανθρώπινη νοημοσύνη μας. Και όμως αυτό το μυστήριο είναι ένα από εκείνα που ανταποκρίνονται σε μια από τις βαθύτερες προσδοκίες της ανθρωπότητας: ενότητα στην αγάπη ή αγάπη στην ενότητα. Η Αγάπη είναι η πηγή και το θεμέλιο κάθε αληθινής ενότητας. Ο ίδιος ο Ιησούς θα το καταστήσει αυτό σαφές και θα μαρτυρήσει στους μαθητές Του ότι η ίδια η φύση της ύπαρξης του Θεού είναι η Αγάπη.

 

4. Έτσι, αν σήμερα μιλάμε για την Αγία Τριάδα, δεν είναι επειδή ο Ιησούς έδωσε ένα μάθημα για την Αγία Τριάδα, αυτή η λέξη δεν υπάρχει στη Βίβλο, αλλά απλώς επειδή την έζησε. Μίλησε για τον Θεό ως πατέρα Του, αποκάλεσε τον εαυτό του Υιό του Θεού και μίλησε για το Άγιο Πνεύμα που Τους ενώνει. Πέρα από αυτόν τον αφηρημένο τύπο, λοιπόν, η Αγία Τριάδα σημαίνει ότι ο Θεός μας διδάσκει την αληθινή φύση των σχέσεων για τις οποίες όλοι μας βασικά πεινάμε και διψάμε. Ο άνθρωπος γίνεται αληθινά άνθρωπος μόνο όταν δίνει και παίρνει: ανταλλαγή και δώρο.

 

5. Έτσι, όταν γιορτάζουμε έναν Θεό της κοινωνίας, έναν Θεό της σχέσης, μαθαίνουμε από Αυτόν το άνοιγμα στους άλλους, τον αμοιβαίο σεβασμό και το μοίρασμα που μπορεί να φτάσει μέχρι την ολοκληρωτική προσφορά του εαυτού μας.

Επομένως, δεν είναι μόνο θέμα λέξεων, αλλά πρωτίστως θέμα συμπεριφοράς. Δεν πρόκειται για μια απλή τελετή μαγικής αποτελεσματικότητας, ούτε για μια προσκόλληση σε ιδέες, αλλά για μια συγκεκριμένη μεταστροφή που με τη σειρά της γίνεται η καθημερινή μαρτυρία μιας ζωής σύμφωνης με το Ευαγγέλιο.

 

6. Η γιορτή της Αγίας Τριάδας είναι επομένως ένα κίνητρο, ένα διαρκές κάλεσμα να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να μετατραπούν στο είδος των σχέσεων που ζωντανεύουν τη ζωή του Θεού και διαμορφώνουν την παρουσία Του ανάμεσά μας.

 

7. Αυτή η εορτή μας οδηγεί στο να αναγνωρίζουμε και να καλωσορίζουμε τις διαφορές των άλλων ως πλούτο, να σεβόμαστε τη θεμελιώδη ισότητα όλων των μελών του λαού του Θεού, εν ολίγοις να "φτιάχνουμε την εκκλησία" με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελεί ένδειξη της πολλαπλής αγάπης του Θεού μεταξύ των ανθρώπων.

 

8. Είθε η πίστη στον Θεό μας, του οποίου το πρόσωπο είναι Τριαδικό, να είναι για όλους μας πηγή φωτός και ζωής για όλη μας τη ζωή.

 

Προσευχή: Κύριε Ιησού, τι υπέροχη εορτή αποτελεί το να να συνομιλούμε από καρδιάς μαζί Σου, αυτή την Κυριακή της Αγίας Τριάδας. Σε παρακαλώ, συνόδευσε με κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου προσευχής και βοήθησέ με να γίνω ένα πιο ευέλικτο όργανο στα χέρια σου. Η μόνη μου επιθυμία είναι να Σε ευχαριστήσω. Κύριε, γέμισε την καρδιά μου με τη χάρη Σου, ώστε να μπορέσω να εκπληρώσω πλήρως το θέλημά Σου στη ζωή μου.

Κύριε Ιησού, βοήθησέ με να κατανοήσω καλύτερα αυτό το μεγάλο μυστήριο της Αγίας Τριάδας. Ποτέ μην με αφήσετε να ξεχάσω ότι είστε συνεχώς εκεί και με παρακολουθείτε και αναζητάτε ό,τι με ενδιαφέρει περισσότερο. Το πιο σημαντικό είναι να με βοηθήσεις να Σε γνωρίσω καλύτερα και να Σε αγαπήσω καλύτερα, ώστε να μπορώ να κάνω αυτή την αγάπη πράξη στην καθημερινή μου ζωή. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

5