Category: Archbishop’s Teaching

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

14η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Λουκάς  10 / 38 - 42)

Η Μάρθα και η Μαρία

Καθώς πορευόταν με τους μαθητές του ο Ιησούς, μπήκε σ' ένα χωριό, και τον υποδέχτηκε σπίτι της κάποια γυναίκα που την έλεγαν Μάρθα. Αυτή είχε μια αδερφή που ονομαζόταν Μαρία, κι η οποία κάθισε στα πόδια του Ιησού και άκουγε τη διδασκαλία του. Αντίθετα, η Μάρθα δούλευε ασταμάτητα για να τους περιποιηθεί. Πήγε λοιπόν στον Ιησού και του είπε: «Κύριε, δε νοιάζεσαι που η αδερφή μου με άφησε μόνη να σε περιποιούμαι; Πες της, λοιπόν, να με βοηθήσει». Ο Ιησούς της αποκρίθηκε: «Μάρθα, Μάρθα, ασχολείσαι κι αγωνιάς για πολλά πράγματα, ενώ ένα μόνο χρειάζεται. Αυτό διάλεξε η Μαρία, και δεν πρόκειται να της το αφαιρέσει κανείς».

                                                                      

1. 1. Η Μάρθα ήταν απασχολημένη με τις πολλές εργασίες της υπηρεσίας. Ο Ιησούς ήταν συχνά φιλοξενούμενος στο σπίτι της Μάρθας, της Μαρίας και του φίλου του, Λαζάρου. Γνωρίζουμε από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη πόσο πολύ αγαπούσε ο Ιησούς αυτή την οικογένεια. Αργότερα, ο Ιησούς θα αποδείξει το βάθος της στοργής Του γι' αυτούς με ένα από τα πιο θεαματικά θαύματά Του: την ανάσταση του Λαζάρου.

Η Μάρθα είναι γεμάτη ενέργεια. Τρέχει από τη μια άκρη του σπιτιού στην άλλη, ανυπομονώντας να βεβαιωθεί ότι όλα είναι σωστά για να δεχτεί τον Ιησού. Είναι θαυμάσιο να βλέπεις ότι δεν έχει ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ την παρουσία του Ιησού στο σπίτι της. Η παρουσία του δεν είναι φυσιολογική γι' αυτήν. Αντιθέτως, είναι πολυάσχολη, απασχολημένη με «πολλαπλές» ασχολίες.

Έχω συνηθίσει την παρουσία του Ιησού στη ζωή μου; Ποια είναι η στάση μου κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας; Καταβάλλω προσπάθεια να Του δείξω την αγάπη και τη στοργή μου ανακαλώντας τον εαυτό μου και κρατώντας την καρδιά μου στραμμένη προς αυτόν;

2. Κύριε, δεν σε νοιάζει; Αν και η αγάπη είναι το κίνητρο για τις πράξεις της Μάρθας, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει ότι η αδελφή της, η Μαρία, κάθεται στα πόδια του Ιησού και δεν κάνει τίποτα. «Γιατί δεν με βοηθάει;» Ζηλεύει η Μάρθα; Όχι, γιατί η Μάρθα θα μπορούσε εξίσου εύκολα να σταματήσει αυτό που κάνει και να καθίσει με τον Ιησού - ξέρει ότι θα ήταν ευπρόσδεκτη. Αλλά δυσανασχετεί που εργάζεται ενώ η Μαρία δεν κάνει τίποτα.

Αυτή η σκηνή συμβολίζει τη δική μας εμπειρία να κοιτάμε τους άλλους και τις καταστάσεις της ζωής τους αντί να εστιάζουμε στη σχέση μας με τον Κύριο. Αν ο Κύριος θέλει να υπηρετώ στο τραπέζι ή να κάθομαι στα πόδια Του, δεν έχει σημασία! Το σημαντικό δεν είναι η ίδια η πράξη, αλλά να κάνω αυτό που μου ζητάει ο Ιησούς.

Θέλω να αποκτήσω την ειρήνη και την ηρεμία του νου που αρμόζει στους οπαδούς του Ιησού; Τότε πρέπει να σταματήσω να κάνω συγκρίσεις και να κάνω αυτό που ζητάει ο Κύριος από ΕΜΕΝΑ. Δεν χρειάζεται να ανησυχώ για το αν άλλοι έχουν λάβει «καλύτερο μερίδιο.»

3. Μόνο ένα πράγμα χρειάζεται. Ας προσέξουμε να μην παρερμηνεύουμε αυτά τα λόγια του Ιησού.

Δεν προτείνει μια επιλογή μεταξύ της δραστηριότητας της Μάρθας και της περισυλλογής της Μαρίας. Στην πραγματικότητα, το «μόνο ένα πράγμα είναι απαραίτητο» σημαίνει ακριβώς ότι όλες οι ενέργειές μας στην υπηρεσία του Θεού και των άλλων πρέπει να έχουν τις ρίζες τους στην προσευχή.

Πρέπει να είμαστε πάντα «συνδεδεμένοι», προσφέροντας συνεχώς την καρδιά και το μυαλό μας σ' Αυτόν, ώστε όλες μας οι προσπάθειες να είναι αληθινές προσπάθειες αγάπης.

Προσευχή : Κύριε, συχνά είμαι καταβεβλημένος από τη δουλειά και τις ανησυχίες μου. Δώσε μου τη βοήθειά Σου, ώστε όλες μου οι προσπάθειες να είναι μόνο για Σένα. Μην με αφήσεις να πέσω σε φθόνο ή δυσαρέσκεια. Ό,τι κι αν κάνω, ας γεμίσει η καρδιά μου με την παρουσία Σου.Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

13η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Λουκάς  8 / 4 - 15)

Η παραβολή του σποριά

 

Όταν συγκεντρώθηκε κοντά στον Ιησού πολύς κόσμος, που έρχονταν από διάφορες πόλεις, εκείνος τους είπε μια παραβολή: «Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του· καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα σε αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν. Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν' ακούει ας τα ακούει». Οι μαθητές του τότε τον ρωτούσαν: «Τι σημαίνει η παραβολή αυτή;» Εκείνος τους απάντησε: «Σ' εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του, ενώ στους υπολοίπους αυτά δίνονται με παραβολές, ώστε

να κοιτάζουν αλλά να μη βλέπουν

και ν' ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν».

«Η παραβολή αυτή σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού· έρχεται όμως ύστερα ο διάβολος και τον παίρνει απ' τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος, είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα· γι' αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, απομακρύνονται. Αυτοί που έπεσαν στ' αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ' αυτά και δεν καρποφορούν. Με το σπόρο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος, εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή».

 

1. Ο Ιησούς κηρύττει, διδάσκει ακούραστα. Η αποστολή του είναι σαν φωτιά που καίει μέσα του. Η Βασιλεία του Θεού βρίσκεται ανάμεσά τους και δεν έχουν ιδέα.

Η Βασιλεία του Θεού είναι το πεπρωμένο και η ευδαιμονία του ανθρώπου και αυτός ζει σαν να μην υπάρχει, σαν η μόνη ζωή να είναι η γήινη.

Ο Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος, περπάτησε στους δρόμους της Ιουδαίας και της Γαλιλαίας πριν από 2.000 χρόνια, αλλά αυτά που δίδαξε εκείνη την ημέρα στο πλήθος που συγκεντρώθηκε γύρω του, τα διδάσκει και σε μένα σήμερα. Τι γνωρίζω για τη Βασιλεία; Όχι μόνο στη θεωρία, αλλά κυρίως στη ζωή μου: ζω για τη Βασιλεία, για την αληθινή ζωή;

 

2. Σε αυτή την παραβολή, ο Χριστός δείχνει ότι ο σποριάς είναι ο Θεός. Αυτός είναι που δίνει τον λόγο Του. Είναι στο χέρι μας να Τον καλωσορίσουμε. Όμως, το να ανοίξουμε τον εαυτό μας για να δεχτούμε αυτόν τον σπόρο δεν είναι επίσης ένα δώρο από τον Κύριο: η πίστη. Με την πίστη πιστεύουμε στον Θεό και σε όλα όσα μας έχει πει και μας έχει αποκαλύψει, και όσα η Αγία Εκκλησία μας προτείνει να πιστέψουμε, διότι Αυτός είναι η ίδια η αλήθεια. Με την πίστη «ο άνθρωπος εμπιστεύεται ελεύθερα τον εαυτό του εξ ολοκλήρου στον Θεό» (Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, αρ. 1814).

Αυτή η πίστη είναι ο θησαυρός μας. Χάρη σε αυτή ζούμε σε ένα διαφορετικό ορίζοντα: η ζωή δεν τελειώνει με το θάνατο! Όλα όσα μας συμβαίνουν είναι ανασχεδιασμένα. Και η πίστη δεν είναι μόνο μια συγκατάβαση της νοημοσύνης μας, αλλά μας οδηγεί να εμπιστευτούμε τον ουράνιο Πατέρα μας, να αφεθούμε στα χέρια Του. Γνωρίζει όλα όσα χρειαζόμαστε και μας τα παρέχει. Αυτός ο θησαυρός καθιστά δυνατή την ευτυχία, ακόμη και στις χειρότερες συνθήκες, ακόμη και αν αυτό φαίνεται σαν σκάνδαλο και τρέλα. Η πίστη μας είναι ο θησαυρός μας, γιατί δίνει νόημα στη ζωή μας. «Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που πιστεύει στον Κύριο!» (Ψαλμός 39:5)

 

3. Παραδόξως, δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε στην πίστη μας αν την κρατάμε κρυμμένη, θαμμένη, ώστε να μην ξεχωρίζει. Πρέπει να μαρτυρήσουμε την πίστη μας όσο και οι αδελφοί μας πρέπει να την δεχτούν. «Λάβατε ελεύθερα: δώσατε ελεύθερα» είπε ο Κύριος στους αποστόλους Του όταν τους έστειλε στην ιεραποστολή. (Ματθ. 10:8) Πόσα έχουμε λάβει και πόσο αξίζει το παιχνίδι! Υπάρχει κανείς γύρω μας που να μην έχει ανάγκη να γνωρίσει αυτόν τον Θεό που «είναι τρυφερός και ελεήμων, αργός στο θυμό και γεμάτος αγάπη»; (Ψαλμ. 144) «Πώς μπορούμε να πιστέψουμε σ' αυτόν χωρίς να έχουμε ακούσει τον λόγο του; Πώς μπορούμε να ακούσουμε τον λόγο Του, αν κανείς δεν τ

ον έχει διακηρύξει»; (Ρωμ. 10:13-14).

 

Προσευχή : Κύριε, σε ευχαριστώ για το δώρο της πίστης, της πίστης μου μέσω της οποίας πιστεύω σε Σένα. Σ' ευχαριστώ που ήρθες τόσο κοντά μου, γιατί δεν είμαι ικανός να σε φτάσω, αλλά εσύ έσκυψες τόσο πολύ, ώστε να βρίσκεσαι μέσα μου σήμερα!

Ιησού, τα ξέρεις όλα, ξέρεις ότι σε αγαπώ και ξέρεις επίσης ότι είμαι αδύναμος, ακόμη και όταν παίρνω αποφάσεις. Και όμως η αποστολή είναι τόσο σημαντική! Πρόκειται για τη σωτηρία των ψυχών! Ζήσε λοιπόν, δράσε μέσα μου, γιατί χωρίς Εσένα δεν μπορώ να κάνω τίποτα, αλλά για Σένα όλα είναι δυνατά. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

12η Κυριακή της Πεντηκοστής ( Ματθαίος 15 / 21 - 28)

Η αδυναμία του Ιησού

Ο Ιησούς άφησε τον τόπο εκείνο κι αναχώρησε για την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας. Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Αυτός δεν της απαντούσε λέξη. Τον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν: «Διώξε την, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει».  Ο Ιησούς είπε: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». Εκείνη όμως ήρθε και τον προσκύνησε λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». Αυτός της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». «Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της.

 

1. Ο Ιησούς ψάχνει την πίστη. Όταν τα παιδιά θέλουν άδεια από τους γονείς τους, προσπαθούν να βρουν το πιο αδύναμο σημείο τους. Αν γνωρίζουν ότι η μητέρα τους είναι πιο «διαχειρίσιμη» όταν τη βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού, θα βοηθήσουν να συμμαζέψουν την κουζίνα πριν ζητήσουν την επιθυμητή άδεια. Όταν θέλουμε να πάρουμε κάτι από τον Ιησού, πρέπει να καταλάβουμε ότι η «αδυναμία» του είναι η πίστη μας. Θέλει να πιστέψουμε σε αυτόν και να τον εμπιστευτούμε με όλη μας την καρδιά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς συχνά λέει, «η πίστη σου σε θεράπευσε», ή όπως στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, «η πίστη σου είναι μεγάλη». Ο Ιησούς πάντα συγκινείται από την πίστη μας.

 

2. Η πίστη δεν τα παρατάει. Υπάρχουν πράγματα που χρειαζόμαστε αλλά που ούτε εμείς ούτε κανένας άλλος μπορεί να μας τα δώσει. Γι' αυτό προσευχόμαστε στον Θεό. Αν φαίνεται ότι ο Θεός δεν μας ακούει, δεν είναι ότι δεν μας ακούει, αλλά μάλλον ότι θέλει να τον εμπιστευτούμε πλήρως. Με αυτόν τον τρόπο θα συνειδητοποιήσουμε την ακόλουθη πραγματικότητα: Μόνο ο Θεός μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η προσευχή είναι τόσο σημαντική. Ο Θεός θέλει να είμαστε επίμονοι στην προσευχή, γιατί μέσα από την επιμονή μας αναπτύσσουμε μεγαλύτερη επίγνωση της στοργικής πρόνοιας του Θεού. Μερικοί άνθρωποι λένε ότι κουράζονται να προσεύχονται επειδή δεν λαμβάνουν αυτό που ζητούν. Θα πρέπει να αναρωτηθούν αν αυτό που ζητούν είναι πραγματικά για την πνευματική τους ευημερία ή μόνο για το υλικό τους όφελος.

 

3. Η πίστη λαμβάνει αυτό που ζητάει. Όσοι πιστεύουν πραγματικά στον Ιησού Χριστό θα αντιληφθούν αν τα αιτήματά τους είναι τα σωστά. Το να ζητάμε κάτι που ικανοποιεί τον εγωισμό μας ή είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού σημαίνει ότι ο Χριστός δεν είναι πρώτος στη ζωή μας και, ως εκ τούτου, ότι δεν πιστεύουμε πραγματικά σ' Αυτόν. Μόνο τότε μπορούμε να καταλάβουμε τα λόγια του Χριστού: «Ζητήστε και θα σας δοθεί - αναζητήστε και θα βρείτε - χτυπήστε και θα σας ανοιχτεί». (Ματθ. 7:7). Ο Θεός μας επιφυλάσσει πολλά πράγματα. Θα τα πάρουμε μόνο αν τα ζητήσουμε με πίστη.

 

Προσευχή : Κύριε Ιησού Χριστέ, κάνε την πίστη μου σε Σένα να μεγαλώσει. Μάθε με να Σε βάζω πρώτο στη ζωή μου, ώστε να βλέπω τα πράγματα όπως τα βλέπεις Εσύ. Κύριε, βοήθησέ με να προσεύχομαι σε Σένα με εμπιστοσύνη. Μάθε με να βάζω όλη μου την εμπιστοσύνη σε Σένα. Μην αφήνεις τον εγωισμό μου ή τους φόβους μου να παίρνουν το προβάδισμα. Σ' αγαπώ, Κύριε, γιατί ξέρω ότι δεν υπάρχει πρόσωπο ή πράγμα μεγαλύτερο από Σένα και ότι πάντα επιθυμείς το μεγαλύτερο καλό μου. Κύριε, σε αυτή την προσευχή θα ήθελα να ζητήσω τη χάρη να είμαι πραγματικά υπάκουος στο θέλημά Σου για μένα ως Καθολικός και ως Απόστολος στον κόσμο σήμερα.

Κύριε, δώσε μου μια ενεργή και βαθιά πίστη.

Κύριε, ξέρεις τι είναι καλύτερο για μένα, αλλά συχνά δεν το βλέπω. Είναι δύσκολο να δίνω μεγαλύτερη σημασία στις πνευματικές μου ανάγκες από ό,τι στις υλικές μου ανάγκες. Φώτισε το μυαλό μου και ενίσχυσε τη θέλησή μου, ώστε να επιθυμώ μόνο αυτό που θέλεις Εσύ για μένα. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

4η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

 ( Ματθαίος 24 / 42 - 51)

 Σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα

 

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Αγρυπνείτε, λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε ποια μέρα θα έρθει ο Κύριός σας. Και να ξέρετε τούτο: Αν ήξερε ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού ποια ώρα θα έρθει ο κλέφτης, θα ξαγρυπνούσε και δε θ' άφηνε να διαρρήξουν το σπίτι του. Γι' αυτό κι εσείς να είστε έτοιμοι, γιατί ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει την ώρα που δεν τον περιμένετε».

«Ποιος άραγε είναι ο έμπιστος και συνετός δούλος που ο κύριός του τον έκανε επιστάτη των δούλων του, να τους δίνει την τροφή τις ορισμένες ώρες; Μακάριος ο δούλος εκείνος που όταν έρθει ο κύριός του, θα τον βρει να κάνει σωστά τη δουλειά του.

 

Σας βεβαιώνω πως θα τον βάλει υπεύθυνο σ' όλα του τα υπάρχοντα. Αν όμως ο κακός εκείνος δούλος πει μέσα του: «αργεί να 'ρθεί ο κύριός μου»  κι αρχίσει να χτυπάει τους συνδούλους του και να τρώει και να πίνει μαζί με μέθυσους, θα 'ρθεί ο κύριός του μια μέρα που αυτός δε θα τον περιμένει και σε ώρα που δε θα την υποψιάζεται, θα του επιβάλει σκληρή τιμωρία και θα τον ρίξει στον τόπο όπου τιμωρούνται οι υποκριτές. Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του».

 

1. 1. Να είστε έτοιμοι στο πρώτο κάλεσμα. Ο Dominique Savio, καθώς έπαιζε, ρωτήθηκε κάποτε, τι θα έκανε αν πέθαινε εκείνη την ημέρα. Χωρίς δισταγμό απάντησε: «Θα συνέχιζα να παίζω». Μπορούσε να συνεχίσει να παίζει επειδή ζούσε ήδη κάθε στιγμή της ζωής του κάνοντας το θέλημα του Θεού. Έτσι δεν χρειάστηκε να αλλάξει τίποτα. Δεν ήξερε πότε θα τον καλούσε ο Θεός, αλλά ήταν έτοιμος να φύγει με το πρώτο κάλεσμα, επειδή ήταν πάντα «παρών» μπροστά στο Θεό. Και πράγματι, ο Θεός θα τον καλούσε σύντομα στην πλήρη νιότη του. Αν μου γινόταν η ίδια ερώτηση σήμερα, ποια θα ήταν η απάντησή μου; Τι θα έκανα; Θα αναζητούσα έναν ιερέα για να εξομολογηθώ, θα πήγαινα στη Θεία Λειτουργία, θα συμφιλιωνόμουν με την οικογένεια και τους φίλους μου; Ή θα συνέχιζα ήσυχα την κανονική μου ζωή, η οποία δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να κάνω το θέλημα του Θεού;

 

2. Με αγαπάς ή όχι; Ο Ιησούς λέει ότι ο σοφός και πιστός δούλος μιμείται την καλοσύνη του αφέντη του όταν μοιράζει τα υπάρχοντα στο νοικοκυριό του, εν ευθέτω χρόνω. Φροντίζει το σπίτι του κυρίου του όπως και το δικό του, επειδή αγαπάει τον κύριό του. Ο κακός υπηρέτης ενεργεί διαφορετικά: εκμεταλλεύεται την απουσία του αφέντη για να αυτοϊκανοποιηθεί και να επιδοθεί στις άτακτες απολαύσεις των παθών του. Δεν ενδιαφέρεται για τις ανάγκες του σπιτιού του κυρίου του. Η αγάπη του είναι εγωιστική και υποτάσσει τα πάντα γύρω του στα δικά του συμφέροντα.

 

3. Εσείς τι θα κάνατε; Όπως οι δύο υπηρέτες στην παραβολή, συχνά βρισκόμαστε σε παρόμοιες καταστάσεις. Οι γονείς μας μάς εμπιστεύονται το σπίτι και τα μικρότερα παιδιά όταν βγαίνουν έξω το βράδυ.

Ο δάσκαλος απουσιάζει από την τάξη και βασίζεται στην υπεύθυνη συμπεριφορά μας μέχρι να επιστρέψει. Το αφεντικό βασίζεται στο αίσθημα ευθύνης μας, ώστε να εργαζόμαστε χωρίς να χάνουμε χρόνο. Με τον Θεό, είμαστε πάντα αντιμέτωποι με μια επιλογή: να τον υπηρετήσουμε ή να υπηρετήσουμε τον εαυτό μας. Ο Θεός βλέπει τα πάντα και μας αγαπά απεριόριστα. Και ακριβώς επειδή μας αγαπάει τόσο πολύ, σέβεται την ελευθερία που μας έδωσε από τη δημιουργία μας. Ποτέ δεν μας επιβάλλει τη θέλησή του και ποτέ δεν μας παραβιάζει. Αντίθετα, είναι μια πρόσκληση προς εμάς - μια ευγενική, στοργική και αδιάκοπη πρόσκληση - να τον αγαπήσουμε ελεύθερα σε αντάλλαγμα και να του μοιάσουμε όλο και περισσότερο. Τι επιλέγουμε; Τι κάνουμε για να γίνουμε περισσότερο σαν τον Δάσκαλό μας;

 

Προσευχή : Κύριε, σ' ευχαριστώ για τα λόγια που με ξυπνούν από τη νάρκη μου. Θέλω να γίνω σαν τον πιστό δούλο της παραβολής, αλλά αυτό θα είναι εφικτό μόνο με τη βοήθεια της χάρης Σου. Μάθε με να αγαπώ με πάθος! Σήμερα, αύξησε την πίστη μου, ώστε να Σε γνωρίσω καλύτερα και, γνωρίζοντάς Σε καλύτερα, η αγάπη μου να γίνει πιο αντάξια σου.

Κύριε, δώσε μου το ηθικό θάρρος που χρειάζομαι για να είμαι πιστός σε κάθε κατάσταση στη χριστιανική μου κλίση και να αγαπώ τον Θεό πάνω απ' όλα και τον πλησίον μου όπως τον εαυτό μου.

Κύριε Ιησού, θέλω να σε αγαπώ και να μιμούμαι τις αρετές Σου στη ζωή μου. Δεν θέλω οι εγωιστικές μου τάσεις να αποτελέσουν εμπόδιο στην πρόσκλησή Σου για αγάπη. Βοήθησέ με να είμαι γενναιόδωρος με το χρόνο και τα ταλέντα μου και να επιλέγω να «υπηρετώ και όχι να υπηρετούμαι» (Ματθαίος 20:28). Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

3η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

 ( Ματθαίος 24 / 23 - 31)

                            Δυσκολίες και προκλήσεις

         Αν κάποιος τότε σας πει, «να, εδώ είναι ο Μεσσίας» ή «να, εκεί είναι», μην τον πιστέψετε. Γιατί θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες και ψευδοπροφήτες, που θα κάνουν μεγάλα και φοβερά θαύματα, για να παραπλανήσουν, αν είναι δυνατόν, ακόμα κι αυτούς που διάλεξε ο Θεός.  Εγώ σας τα είπα πριν γίνουν. Αν, λοιπόν, σας πουν, «να τος, είναι στην έρημο», μην πάτε κι αν σας πουν, «να τος, εκεί είναι κρυμμένος», μην τους πιστέψετε. Γιατί ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει τόσο φανερά, όπως η αστραπή που βγαίνει στην ανατολή και φαίνεται ως τη δύση. Κι όπως λέει η παροιμία, όπου το πτώμα, εκεί και τα όρνεα.

Αμέσως ύστερα από τα δεινά εκείνης της εποχής,

ο ήλιος θα σκοτεινιάσει,

και το φεγγάρι θα πάψει πια να φέγγει

τ' άστρα θα πέσουν από τον ουρανό,

και οι ουράνιες δυνάμεις που κρατούν την τάξη

του σύμπαντος, θα διασαλευτούν.

Τότε θα εμφανιστεί στον ουρανό το σημάδι του Υιού του Ανθρώπου και θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης θα δουν τον Υιό του Ανθρώπου να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού, με δύναμη και λαμπρότητα μεγάλη. Αυτός θα στείλει τους αγγέλους του να σαλπίσουν δυνατά και να συνάξουν τους εκλεκτούς του από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, από το ένα άκρο του κόσμου ως το άλλο.

1. Η μεγάλη πρόκληση. Θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες και ψευδοπροφήτες, οι οποίοι θα κάνουν μεγάλα σημεία και θαύματα, έτσι ώστε ακόμη και οι εκλεκτοί θα παραπλανηθούν, αν αυτό είναι δυνατόν. Αυτό το απόσπασμα από το ευαγγέλιο του Ματθαίου που μόλις ακούσαμε είναι μέρος της ομιλίας για τους έσχατους καιρούς στα κεφάλαια 24 και 25, όπου ο Ιησούς προειδοποιεί τους μαθητές του για τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, τις φρικαλεότητες που θα χαρακτηρίζουν αυτούς τους καιρούς και που θα αντιμετωπίσουν όσοι καλούνται να τον ακολουθήσουν. Ο Ιησούς δεν αναφέρει μια συγκεκριμένη ημερομηνία όταν οι μαθητές τον ρωτούν για το τέλος. Τον ενδιαφέρει περισσότερο να τους προειδοποιήσει και να τους εκπαιδεύσει- θέλει να τους προετοιμάσει για να αντιμετωπίσουν αυτό το τέλος. Αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό για τον Χριστό είναι να μην ξοδεύουμε τον χρόνο μας ανησυχώντας για τους καιρούς που έρχονται, σε σημείο που να γίνεται εμμονή. Αντίθετα, θέλει να ασχοληθούμε με την παρούσα στιγμή. Θέλει να μας ενθαρρύνει να μείνουμε σταθεροί στην πίστη και μας δίνει τα εργαλεία για να αντιμετωπίσουμε τους διωγμούς, τους πειρασμούς και τις σκοτεινές στιγμές της ζωής μας.9

 

2. Ένας από τους μεγάλους πειρασμούς. Ένας από τους μεγάλους πειρασμούς, σύμφωνα με αυτό το κείμενο, είναι η αποπλάνηση από τους ψευδοπροφήτες. Και μην κάνετε κανένα λάθος, μερικές φορές δεν είναι τόσο εύκολο να διακρίνουμε τους ψευδοπροφήτες. Και σήμερα, όπως και στο παρελθόν, οι ψευδοπροφήτες είναι πολυάριθμοι και μπορούν να παραπλανήσουν τόσο τους εκλεκτούς όσο και τους χριστιανούς. Μπορούν να μας μπερδέψουν και να μας πείσουν. Νομίζουν ότι κατέχουν προσωπικά την αλήθεια ή τις αλήθειες που διακηρύσσουν. Θυμηθείτε μερικές από τις αιρέσεις που μας έχουν σφυρηλατήσει με συγκεκριμένες ημερομηνίες για τους έσχατους καιρούς. Πιθανόν να έχετε παρακολουθήσει ή ακούσει για τις ταινίες του 2012 σχετικά με το τέλος.

 

3. Ο προφήτης και η προφητεία. Μία από τις διαστάσεις του βαπτίσματός μας, ως μέλη του σώματος του Χριστού, είναι να γίνουμε προφήτες. Και η προφητεία, με τη βιβλική έννοια, έχει διάφορα χαρακτηριστικά: μια στενή σχέση με τον Κύριο- ένα ιεραποστολικό ζήλο που ωθεί τον προφήτη να ξεπεράσει το φόβο του για να μεταδώσει το λόγο του Θεού και να γίνει μάρτυρας αυτού. Ο προφήτης είναι επίσης αυτός που προσπαθεί να αναδείξει τη δόξα του Θεού και όχι την προσωπική του δόξα. Πάνω απ' όλα, είναι κάποιος που αναγνωρίζει την ευθραυστότητά του και την εναποθέτει στα χέρια του Θεού. Θυμηθείτε τον Μωυσή και τον Ιωνά. Αυτό όμως που χαρακτηρίζει τη χριστιανική προφητεία είναι ότι, εκτός από τα χαρακτηριστικά που ήδη αναφέρθηκαν και πολλά άλλα, ο χριστιανός είναι πάνω απ' όλα φορέας του σταυρού, ακολουθώντας τον Χριστό. Είναι επίσης φορέας ελπίδας, ένα φως που αναδύεται από την εμπειρία του δικού του πάθους ενωμένο με εκείνο του Χριστού, ένα φως που φωτίζει το σκοτάδι. Ο χριστιανός είναι, όπως λέει ο Άγιος Παύλος, κάποιος που είναι πολίτης του ουρανού.

 

4.  Το κάλεσμα του Βαπτίσματος. Δυστυχώς, μερικοί άνθρωποι μπορεί να χάσουν το δρόμο τους, να ξεχάσουν την κλήση που τους δόθηκε μέσω της βάπτισής τους. Η μαρτυρία τους τότε γίνεται ψευδής μαρτυρία. Αυτοί είναι οι ψευδοπροφήτες, οι ψευδομεσσίες για τους οποίους μιλάει το Ευαγγέλιο. Βέβαια, ο Χριστός μας προειδοποιεί ότι κάποιοι θα κάνουν μεγάλα σημεία και θαύματα. Αλλά ο ψευδοπροφήτης είναι πάνω απ' όλα ένας πεσμένος χριστιανός που συμπεριφέρεται, όπως λέει ο άγιος Παύλος, ως εχθρός του σταυρού του Χριστού. Είναι κάποιος που βάζει τη δόξα του σε αυτό που τον ντροπιάζει. Είναι κάποιος που ζει για αυτόν τον κόσμο. Εργάζεται, συνειδητά ή ασυνείδητα, για να παρασύρει τους άλλους από το αληθινό μονοπάτι.

Εμείς οι ίδιοι κινδυνεύουμε να γίνουμε ψευδοπροφήτες όταν ζούμε χωρίς ελπίδα, όταν χτίζουμε μόνο γήινες κατοικίες, όταν σκύβουμε στη γωνία και δεν προχωρούμε μπροστά με την ελπιδοφόρα μαρτυρία της πίστης μας. Γινόμαστε ψευδοπροφήτες όταν οι καρδιές μας σκληραίνουν και η αδιαφορία κυριαρχεί στην καθημερινή μας ζωή. Γινόμαστε ψευδοπροφήτες όταν χάνουμε τις ηθικές κατευθυντήριες γραμμές που μας δίδαξε η εκκλησία μας, όταν τα πάντα γίνονται επιτρεπτά και δεν μπορούμε πλέον να διακρίνουμε μεταξύ σωστού και λάθους.

  

Προσευχή : Κύριε, με Σένα μπορώ να αντιμετωπίσω όλες τις προκλήσεις της ζωής μου και να βγω κάτι παραπάνω από νικητής. Δώσε μου την ταπεινότητα που χαρίζεις σε όσους αναγνωρίζουν ότι με Σένα είμαστε δυνατοί παρά τις αδυναμίες μας.

Κύριε, με τη Βάπτισή μας γίναμε όλοι πολίτες του ουρανού. Βοήθησέ μας Κύριε να θυμόμαστε το μεγαλείο και την αξιοπρέπειά μας. Πιστέψτε ακράδαντα στον Θεό που πιστεύει σε εμάς. Ας μην γυρίσουμε την πλάτη στην αρχική μας κλήση. Ας μείνουμε σταθεροί στο σωστό μονοπάτι, το μονοπάτι της ωραιότητας και της αλήθειας. Διότι η δόξα μας απορρέει από τη δόξα Σου, Κύριε, σε Σένα ας είναι η δόξα τώρα και πάντοτε. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

 ( Ματθαίος  24 / 1 - 14)

 

        Ο ερχομός του Υιού του Ανθρώπου και η βασιλεία

 

Όταν ο Ιησούς βγήκε από το ναό και ξεκίνησε να φύγει, ήρθαν οι μαθητές του για να του δείξουν τα οικοδομήματα του ναού.  Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Τα βλέπετε όλα αυτά; Σας βεβαιώνω πως δε θα μείνει εδώ πέτρα πάνω στην πέτρα· όλα θα γκρεμιστούν».

Ύστερα ο Ιησούς πήγε και κάθισε στο όρος των Ελαιών. Κι ήρθαν οι μαθητές του και τον ρώτησαν ιδιαιτέρως: «Πες μας, πότε θα γίνουν αυτά, και ποιο σημάδι θα δείξει πως πλησιάζει η παρουσία σου και η συντέλεια του κόσμου;» Ο Ιησούς τους απάντησε: «Προσέχετε μη σας ξεγελάσει κανείς. Γιατί πολλοί θα εμφανιστούν σαν μεσσίες και θα ισχυρίζονται:  «εγώ είμαι ο Μεσσίας». Έτσι θα παραπλανήσουν πολλούς.

Τότε θ' ακούσετε πως γίνονται πόλεμοι, ή προετοιμάζονται πόλεμοι. Προσέξτε να μην ταραχτείτε, γιατί όλα αυτά πρέπει να γίνουν, αλλά δεν είναι ακόμη το τέλος. Το ένα έθνος θα ξεσηκωθεί εναντίον του άλλου και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου θα έρθουν πείνα, αρρώστιες και σεισμοί σε διάφορα μέρη. Όλα αυτά όμως είναι σαν τους πρώτους πόνους της γέννας.» Θα σας παραδώσουν σε βασανιστήρια και θα σας σκοτώσουν, κι όλοι οι λαοί θα σας μισούν εξαιτίας μου. Τότε πολλοί θα αποστατήσουν, θα καταδώσουν ο ένας τον άλλο και θα μισούν ο ένας τον άλλο. Θα εμφανιστούν και πολλοί ψευδοπροφήτες και θα παραπλανούν πολλούς. Επειδή μάλιστα θα πληθύνει η κακία, η αγάπη πολλών θα ψυχρανθεί.  Όποιος όμως μείνει σταθερός ως το τέλος, αυτός θα σωθεί. Πρώτα θα κηρυχθεί σ' όλη την οικουμένη αυτό το ευαγγέλιο για τη βασιλεία του Θεού, για να το ακούσουν όλα τα έθνη, και ύστερα θα έρθει το τέλος.

 

1. Η καταστροφή του ναού. Ο Ιησούς βγαίνει έξω και εγκαταλείπει το ναό. Το σπίτι αυτό έχει πλέον εγκαταλειφθεί. Οι μαθητές φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για την όμορφη εξωτερική εμφάνιση των κτιρίων παρά για το τι συνέβαινε στο εσωτερικό τους (21:13).

Ο Θεός πάντα κρίνει τα πράγματα εκ των έσω, και ο Κύριος λέει στους μαθητές Του ότι ο ναός, παρά τη λαμπρότητά του, επρόκειτο να καταστραφεί ολοσχερώς. Εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι για τη λατρεία του Θεού στον οίκο Του και τη παρουσία του Κυρίου στον ναό (12:6), (Μαλαχίας 3:1), είχαν αποτύχει.

Οι μαθητές δεν φαίνεται να εκπλήσσονται από την τραγική πρόβλεψη του Κυρίου- την εξισώνουν με το τέλος της εποχής του νόμου και την έλευση του Μεσσία που θα εισάγει μια νέα τάξη πραγμάτων σύμφωνα με τις προφητείες (εδάφιο 3, 23:39). Μόνο ο Λουκάς αναλύει τα λόγια του Ιησού για την καταστροφή του ναού και της Ιερουσαλήμ (21:20-24): η τιμωρία του Θεού για το λαό του ήρθε περίπου το 70 μ.Χ. Εδώ ο Ιησούς, απαντώντας στους μαθητές, βλέπει τους μελλοντικούς καιρούς που θα προηγηθούν της επιστροφής του στη δόξα.

 

2. Η αρχή των βασάνων. Οι μαθητές ενδιαφέρονταν για τα γεγονότα για τα οποία οι προφήτες είχαν μιλήσει εκτενώς. Ο Ιησούς τους είχε επίσης εξηγήσει τις παραβολές που προέβλεπαν τις κρίσεις που θα έρχονταν κατά την ολοκλήρωση του αιώνα (13:39, 49). Αυτή η εποχή βρίσκεται σε εξέλιξη από τον θάνατο του Χριστού.

Ο Σατανάς, ο Θεός αυτής της εποχής, τυφλώνει τους άπιστους και τους οδηγεί στην απώλεια-όλα θα ολοκληρωθούν με την έλευση του Χριστού στη δόξα.

Εδώ ο Ιησούς δίνει ένα περίγραμμα των γεγονότων που θα λάβουν χώρα λίγο πριν από το «τέλος» (δηλαδή πριν από την έλευσή Του για τη χιλιετή βασιλεία) (εδάφιο 6, 8). Ξεκίνησαν μετά την ανάληψη Του, αλλά η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και η διασπορά του ιουδαϊκού λαού στα έθνη διέκοψαν την πορεία τους- θα συνεχιστούν μετά την αρπαγή της Εκκλησίας.

Ο Ιησούς προειδοποιεί τους μαθητές ενάντια στους απατεώνες αυτής της εποχής- θα οργιάσουν στην εποχή των αποστόλων (Ιωάννης 2:18, Β΄ Κορινθίους 11:13) - αργότερα θα προετοιμάσουν το δρόμο για τον Αντίχριστο (εδάφιο 5).

Η απάτη και η πονηριά χαρακτηρίζουν τον πεπτωκότα άνθρωπο, αλλά και η βία και το μίσος- οι λιμοί και οι πόλεμοι στους έσχατους καιρούς θα είναι τρομεροί, ιδιαίτερα γύρω από τη γη του Ισραήλ- θα είναι μέρος των κρίσεων του Θεού επί των ανθρώπων. Οι σεισμοί θα είναι σίγουρα πολυάριθμοι και καταστροφικοί: ο άνθρωπος τους εξηγεί πάντα ως φυσικές και προβλέψιμες καταστροφές σε βάθος χρόνου, αλλά ο Θεός τους στέλνει ως προειδοποίηση. Όλα αυτά τα πράγματα, λέει ο Ιησούς, είναι η αρχή των βασάνων (κυριολεκτικά των πόνων της γέννας), απαραίτητων για την ολοκλήρωση των τρόπων του Θεού για τη γέννηση της βασιλείας.

 

3.Τα βάσανα των πιστών στους επερχόμενους καιρούς. Οι διωγμοί για το όνομα του Χριστού άρχισαν κατά την ανάληψή Του, αλλά θα πολλαπλασιαστούν πριν από την έλευσή Του στη δόξα. Ο Κύριος είχε ήδη προειδοποιήσει τους μαθητές Του με παρόμοιους όρους όταν κλήθηκαν να υπηρετήσουν (10:16-23). Στις Πράξεις των Αποστόλων και στις Επιστολές βλέπουμε τα δεινά που υπέστησαν από τους συμπατριώτες τους παντού. Ο Ιησούς ξεκαθαρίζει (εδάφιο 9) ότι το μίσος κατά των οπαδών του Χριστού, αλλά και κατά των Εβραίων, θα φτάσει σε όλα τα έθνη.

Εκτός από την εξωτερική καταπίεση, θα υπάρξει εσωτερική αποστασία και προδοσία. Η αυξανόμενη ανομία και ο διωγμός θα οδηγήσει κάποιους στην αποθάρρυνση και την άρνηση, άλλους στο μαρτύριο (εδάφια 9-12) (Αποκάλυψη 6:9). Ο Ιησούς όμως υπόσχεται σωτηρία και απελευθέρωση σε όσους αντέχουν μέχρι τέλους. Σε κάθε περίπτωση, οι πιστοί ζουν με πίστη, ενδυναμώνονται με ελπίδα και η αγάπη τους δεν «ψύχεται» από το κακό που τους περιβάλλει.

 

4. Το Ευαγγέλιο της βασιλείας. Αυτοί οι διωγμοί θα προωθήσουν τη διασπορά των πιστών του ιουδαϊκού έθνους, όπως συνέβη στην αρχή (Πράξεις 8:1-4), με σκοπό τη διάδοση του ευαγγελίου.

Στον καιρό του τέλους το ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυχθεί, φωτίζοντας τις συνειδήσεις και προετοιμάζοντας τις καρδιές πολλών για τη συμμετοχή τους στη βασιλεία.

Αυτό το ευαγγέλιο είχε κηρυχθεί από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή (3:2) και από τον ίδιο τον Ιησού (4:17, 23, 9:35), και στη συνέχεια από τους μαθητές του (10:7). Θα ξαναβρεθεί και θα παρουσιαστεί σε όλα τα έθνη από τους μάρτυρες εκείνης της εποχής με μεγάλο θάρρος και πίστη. Αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας δεν φτάνει στην πνευματική ανύψωση του σημερινού ευαγγελίου της «χάριτος του Θεού» και της «δόξας του Χριστού». Σκοπός του είναι να φέρει εκείνους που τη δέχονται στη γήινη σφαίρα της βασιλείας, και αυτοί θα είναι ευλογημένοι ούτως ή άλλως (5:3-12), διότι θα απολαμβάνουν τις θεϊκές ευλογίες υπό την εξουσία του Βασιλιά της δόξας (25:34).

 

Προσευχή : Παντοδύναμε Θεέ, ερχόμαστε να σε προσκυνήσουμε και να εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας στα σχέδια της θείας Πρόνοιάς Σου, για να γίνουμε φορείς του έργου της Λύτρωσής Σου στην ιστορία μας. Σε ευχαριστούμε που μας συνέδεσες με αυτό, παρόλο που δεν είμαστε άξιοι γι' αυτό.

Δώσε μας, Κύριε, να περιμένουμε με εμπιστοσύνη και επιμονή τον ερχομό της βασιλείας Σου, με μια καρδιά πάντα ανοιχτή και φιλόξενη σε ό,τι θέλεις να μας δείξεις.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Βασιλιά του σύμπαντος, βοήθησέ με να δω την άνοιξη του ερχομού Σου. Θέλω να Σε καλωσορίσω με δοξολογία και ευχαριστία, θυμούμενος τα αμέτρητα δώρα του Θεού Πατέρα. Είσαι η ολοκλήρωση της ιστορίας και μας δείχνεις τον δρόμο προς τον Πατέρα. Σε τιμούμε μέσα στην Εκκλησία, το σώμα Σου, του οποίου Εσύ είσαι η κεφαλή. Δώσε μας τη δυνατότητα να βλέπουμε σ' αυτήν, μέσα από την ανθρώπινη αδιαφάνεια αυτού του κόσμου, τη δόξα του Πατέρα. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

1η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

 ( Μάρκος  10 / 35 - 45)

   Να υπηρετείς σημαίνει να κυβερνάς

        Πλησιάζουν τότε τον Ιησού ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, και του λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε να μας κάνεις τη χάρη που θα σου ζητήσουμε». «Τι θέλετε να κάνω για σας;» τους ρώτησε εκείνος. «Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία σου», του αποκρίθηκαν, «βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στα αριστερά σου». Ο Ιησούς τότε τους είπε: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του πάθους που θα πιώ εγώ ή να βαφτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ;» «Μπορούμε», του λένε. Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Το ποτήρι που θα πιώ εγώ θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου θα βαφτιστείτε το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ' αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί».

Όταν τ' άκουσαν αυτά οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, άρχισαν ν' αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη.  Τους κάλεσε τότε ο Ιησούς και τους λέει: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ' εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους».

 

 1. Το αυταρχικό αφεντικό. Οι άνθρωποι που κάνουν αισθητή την εξουσία τους έχουν διαφορετικούς τρόπους να το κάνουν αυτό. Μερικές φορές σας ευχαριστούν για την καλή σας ιδέα και στη συνέχεια εξηγούν γιατί η πρότασή σας δεν θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει. Μερικές φορές η προσέγγισή τους είναι διακριτική: είναι μια ήπια μέθοδος για να σας δείξουν τις σημαντικές αρνητικές συνέπειες.

Άλλοι φωνάζουν στο πρόσωπό σας για να τραβήξουν την προσοχή σας. Όλοι γνωρίζουμε τέτοιους ανθρώπους, ανθρώπους που δεν σταματούν ποτέ να παραγγέλνουν. Ίσως είμαστε ανάμεσά τους. Ο Ιησούς έχει μόνο μία απάντηση για τέτοιες καταστάσεις - το δικό Του παράδειγμα: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει.» Ο Ιησούς είναι Κύριος, αλλά ποτέ δεν ήταν αυταρχικός.

 

2. Μόνο μικρές γουλιές. Για να ακολουθήσουν τον Χριστό, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης θα πρέπει να πιουν από το ποτήρι από το οποίο θα πιει Εκείνος. Τι είναι αυτό το ποτήριο; Ας δούμε περαιτέρω, στη Γεθσημανή: «Πατέρα, αν θέλεις, πάρε από μένα αυτό το ποτήρι» (Λουκάς 22:42) Η ανθρώπινη φύση του Ιησού συγκρούστηκε με τις απαιτήσεις της πλήρους προσήλωσης στο σχέδιο του Θεού. Στο τέλος, ήπιε το πικρό ποτήρι μέχρι το τέλος. Καλεί τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη να τον μιμηθούν.

Μας προσκαλεί και εμάς. Ευτυχώς, προετοιμάζει τις ψυχές μας να είναι γενναιόδωρες. Μας οδηγεί σε μεγαλύτερη πνευματική ωριμότητα, προσφέροντάς μας «μικρές γουλιές» από το ποτήρι Του. Τα μικρά καθημερινά βάσανα καθαρίζουν τις ψυχές μας.

3. Οδηγός και υπηρέτης ταυτόχρονα. Η ζωή του Ιησού ήταν λύτρο για πολλούς. Ήταν ο υπηρέτης του Γιαχβέ και ως τέτοιος φρόντιζε συνεχώς για τις μεγαλύτερες ανάγκες αυτών που συναντούσε: έδωσε όραση στους τυφλούς, έκανε τους ανάπηρους να περπατήσουν, καθάρισε τους λεπρούς, έκανε τους κωφούς να ακούσουν, έδωσε ζωή στους νεκρούς και κήρυξε τα καλά νέα στους φτωχούς (Ματθαίος 11:5). Ένας ηγέτης έχει ένα όραμα για το μέλλον, αλλά αν δεν είναι ταυτόχρονα και «υπηρέτης-ηγέτης», μπορεί κάλλιστα να βλέπει μόνο το δικό του όραμα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοούμε τις ανάγκες των ανθρώπων γύρω μας. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να υπηρετούμε τους άλλους βάζοντας τον εαυτό μας στο επίπεδό τους.

                                                  

 Προσευχή : Κύριε Ιησού, οι απόστολοί Σου λαχταρούσαν να Σε ακολουθήσουν. Θέλεις να μου δείξεις τη διαφορά μεταξύ της δόξας αυτού του κόσμου και της δόξας του ουρανού. Δεν είναι σημαντικό για εμάς να βρισκόμαστε δεξιά ή αριστερά Του Χριστού, αλλά να συμμετέχουμε στο λυτρωτικό Του έργο. Καθώς γονατίζω σήμερα μπροστά Σου, θέλω να Σου προσφέρω όλα όσα είμαι και όλες τις προσπάθειες που θα καταβάλω κατά τη διάρκεια αυτής της ημέρας ως ένδειξη φιλίας και αγάπης. Κύριε Ιησού, βοήθησέ με να αγκαλιάσω τον σταυρό μου με αγάπη.

Σ' ευχαριστώ, Κύριε, γι' αυτή την ώρα της προσευχής. Είδα πώς διαμόρφωσες τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Μέσα από την ταπεινή υπηρεσία στον πλησίον μου, βοήθησέ με να μεγαλώνω στην αγάπη. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

7η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

 ( Ματθαίος 25 / 31 - 46)

 

Λάβετε ως κληρονομιά τη Βασιλεία

που ετοιμάστηκε για σας από τη δημιουργία του κόσμου

Ο Ιησούς μίλησε στους μαθητές του για τον ερχομό του: «Όταν θα έρθει ο Υιός του Ανθρώπου με όλη του τη μεγαλοπρέπεια και θα τον συνοδεύουν όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει στο βασιλικό θρόνο του. Τότε θα συναχθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα κατσίκια. Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και τα κατσίκια στ' αριστερά του. Θα πει τότε ο βασιλιάς σ' αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: «ελάτε, οι ευλογημένοι απ' τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ' την αρχή του κόσμου. Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ' επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι του Θεού:

«Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σε επισκεφθούμε;» Τότε θα τους απαντήσει ο βασιλιάς: «σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα».

Ύστερα θα πει και σ' αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: «φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του. Γιατί, πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω,  ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν κι αυτοί: «Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δε σε υπηρετήσαμε;» Και θα τους απαντήσει: «σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα». Αυτοί λοιπόν θα πάνε στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή».

 

1. Ο Ιησούς όπως πραγματικά είναι. Είναι αδύνατο να γνωρίσετε καλά ένα άτομο μόνο κοιτάζοντας τη φωτογραφία του. Πρέπει να γνωρίσετε το άτομο. Θα έρθει η ημέρα που ο Χριστός θα παρουσιαστεί σε εμάς. Δεν θα Τον βλέπουμε πλέον ως άνθρωπο, όπως όταν ζούσε στη γη. Δεν θα Τον βλέπουμε πια κατά διαστήματα, όπως την εποχή της Ανάστασης, όταν οι απόστολοι έβλεπαν φευγαλέα τη δόξα Του.

Δεν θα Τον βλέπουμε πλέον με τη μορφή του ψωμιού και του κρασιού, όπως στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Θα Τον δούμε όπως είναι στη δόξα Του. Προετοιμαζόμαστε για αυτή την οριστική και θαυμάσια συνάντηση; Προετοιμαζόμαστε για αυτή τη συνάντηση συναντώντας τον Χριστό στον πλησίον μας. Το να αγαπάς αυτούς που έχουν ανάγκη είναι σαν να αγαπάς τον ίδιο τον Χριστό.

 

2. Οι πράξεις μας έχουν σημασία. Η ζωή μας στη γη είναι ένα ταξίδι προς τον Θεό και οι πράξεις μας είναι τα μέσα που χρησιμοποιούμε για να φτάσουμε στον τελικό στόχο. Ο Χριστός θα μας κρίνει όχι μόνο για το κακό που έχουμε κάνει, αλλά κυρίως για το καλό που δεν έχουμε κάνει. Η αμαρτία της παράλειψης είναι η πιο σοβαρή αμαρτία: είναι η επιμονή στο να μην κάνουμε το καλό που μπορούμε να κάνουμε. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας έγραψε: «Πόσο ανόητος είναι ο άνθρωπος που στο δρόμο του ξεχνάει πού πηγαίνει». Στο δρόμο μας προς το Θεό, η αμαρτία της παράλειψης ισοδυναμεί με το να μην θέλουμε να προχωρήσουμε ή να βαδίζουμε προς τη λάθος κατεύθυνση. Με το να σκεφτόμαστε τους άλλους περισσότερο από τον εαυτό μας, κάνουμε τεράστια βήματα προς τον τελικό μας προορισμό.

 

3. Η επιστροφή στο σπίτι. Στις "Εξομολογήσεις" του, ο Άγιος Αυγουστίνος έγραψε ότι ο Θεός μας δημιούργησε για τον εαυτό Του και ότι οι καρδιές μας βρίσκουν ανάπαυση μόνο σ' Αυτόν. Ο Θεός είναι το σπίτι μας.

Μόνο μαζί Του θα είμαστε ευτυχισμένοι. Αλλά πρέπει να θέλουμε να φτάσουμε σε αυτό το σπίτι. Όταν πεθάνουμε, ο Ιησούς θα μας κάνει μια μόνο ερώτηση και η είσοδός μας στην αιώνια πατρίδα θα εξαρτηθεί από την απάντησή μας. Ο Ιησούς θα μας ρωτήσει αν έχουμε αγαπήσει τους άλλους όπως μας έχει αγαπήσει Εκείνος. Το θέλημα του Θεού είναι να είμαστε παιδιά του εν Χριστώ. Αυτή είναι η "βασιλεία" που προετοιμάστηκε για εμάς από την αρχή του κόσμου. Το να μην ζεις με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτύχεις αυτό το βασίλειο είναι σαν να μην θέλεις να πας σπίτι σου.

 

Προσευχή : Κύριε, πιστεύω ότι με δημιούργησες για Σένα. Ελπίζω σε Σένα γιατί μόνο Εσύ εγγυάσαι την αληθινή και αιώνια ευτυχία μου. Σε αγαπώ και ξέρω ότι μόνο αγαπώντας Σε μπορώ να φτάσω στον ουρανό.

Κύριε, βοήθησέ με να συνειδητοποιήσω ότι η ζωή είναι σύντομη και ότι οι πράξεις μου είτε θα με οδηγήσουν σε Σένα είτε θα με απομακρύνουν από Σένα. Θέλω να φτάσω σε εκείνη την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι σε πλήρη κοινωνία μαζί Σου. Μην με αφήσεις ποτέ να ξεχάσω ότι το μονοπάτι που με οδηγεί εκεί είναι το μονοπάτι της αγάπης και ότι το να αγαπάς σημαίνει να δίνεσαι στους άλλους, επιδιώκοντας πάντα να κάνεις το σωστό. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

6η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

 ( Ματθαίος 25 / 14 - 30)

Kαρποί που μένουν

 

1. Ο Θεός μας έχει δώσει πολλά ταλέντα. Τα ταλέντα είναι όλα όσα έχουμε λάβει από Εκείνον: ζωή, υγεία, οικογένεια, φίλους, νοημοσύνη, ελεύθερη βούληση, πίστη, μυστήρια, χρόνος, δεξιότητες, πίστη, ελπίδα και φιλανθρωπία. Στη συνέχεια, υπάρχει αυτό που μας αφορά προσωπικά: ηγεσία, ικανότητα σχέσεων με τους άλλους, οργανωτικές ικανότητες, δημιουργικότητα κ.λπ. Σκεφτείτε με ευγνωμοσύνη όλα όσα έχετε λάβει από τον Θεό. Σας έδωσε αυτά τα ταλέντα για να υπηρετήσετε το καλό του πλησίον σας και να Του δώσετε μεγάλη δόξα.

 

2. Ο Ιησούς μας ζητά να φέρουμε καρπούς. Αυτό ζητείται από τον Χριστιανό και αποτελεί συχνό θέμα στο κήρυγμα του Κυρίου: «Ο Πατέρας μου είναι ο αμπελουργός. Κάθε κληματόβεργα πάνω μου που δεν κάνει καρπούς, την κόβει και κάθε κληματόβεργα που κάνει καρπό, την κλαδεύει, για να καρποφορήσει περισσότερο» (Ιωά. 15:1) «Αυτός που μένει ενωμένος μαζί μου, και εγώ μαζί του, αυτός δίνει άφθονο καρπό.» (Ιωά. 15:5) «Μ’αυτό τον τρόπο, φανερώνεται η δόξα του Πατέρα μου, όταν εσείς δώσετε άφθονο καρπό και αποδειχθείτε μαθητές μου.» (Ιωά. 15:8) «Δεν με διαλέξατε εσείς, Εγώ σας διάλεξα και σας όρισα να πάτε και να καρποφορήσετε, κι ο καρπός σας να είναι μόνιμος.» (Ιωά. 15:16) Αυτοί οι καρποί είναι το καθημερινό έργο της χριστιανικής μας ζωής και πηγάζουν από την πίστη, την ελπίδα και τη φιλανθρωπία μας.

 

3. «Πάρτε λοιπόν το ταλέντο του και δώστε το σ' αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα. Γιατί σε καθέναν που έχει, θα του δοθεί με το παραπάνω και θα 'χει περίσσευμα.» Όποιος αναζητά ειλικρινά τον Θεό με πίστη, ελπίδα και φιλανθρωπία, θα λαμβάνει πάντοτε περισσότερα μέχρι να έχει περίσσευμα, διότι ο Θεός είναι απείρως καλός και μόνο αυτός μπορεί να γεμίσει ανεξάντλητα την ανθρώπινη καρδιά. Όποιος αναζητά τον εαυτό του αρνούμενος να δώσει και να μοιραστεί τα ταλέντα του, βρίσκεται χωρίς Θεό και στην καταστροφή του.

 

Προσευχή : Κύριε, πιστεύω σε Σένα. Πιστεύω ότι μου έχεις δώσει όλα όσα έχω. Ελπίζω σε Εσένα. Ξέρεις ότι έχω την τάση να χρησιμοποιώ τα ταλέντα μου για τους δικούς μου σκοπούς. Ελπίζω ακράδαντα ότι θα μου δώσεις τη χάρη να χρησιμοποιήσω τα ταλέντα μου για τη δόξα Σου και τη σωτηρία του πλησίον μου. Κύριε, Σε αγαπώ. Βοήθησέ με να αποδείξω την αγάπη μου για Σένα με συντονισμένες πράξεις.

Κύριε, δώσε μου μια γενναιόδωρη καρδιά γεμάτη πίστη, ελπίδα και φιλανθρωπία, ώστε με τις χάρες που μου έδωσες να Σου φέρω άφθονη συγκομιδή.

Κύριε Ιησού, μου έδωσες ταλέντα για να υπηρετώ τον πλησίον μου και τη δική Σου μεγαλύτερη δόξα. Δώσε μου τη χάρη να φέρνω καρπούς πίστης, ελπίδας και φιλανθρωπίας στην καθημερινή μου ζωή. Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

 

 

 

 

Η περίοδος των Χριστουγέννων

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Σφέιρ

4^η Κυριακή - Η Μαριάμ επισκέπτεται την Ελισάβετ

( Λουκάς 1 / 39 - 45)

 

«Η Μαριάμ σηκώθηκε, και πήγε γρήγορα προς το βουνό… »

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Μετά τη χαρά του Ευαγγελισμού, θα πιστεύαμε ότι η Μαρία θα έμενε στο σπίτι για να απολαύσει και να θυμηθεί την ομορφιά αυτού που μόλις είχε συμβεί. Τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει στο Ευαγγέλιο του Λουκά. Μόλις την αφήνει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, η Μαρία σηκώνεται και τρέχει γρήγορα, σε μια πόλη της ορεινής Ιουδαίας, στο σπίτι της συγγενούς της Ελισάβετ. Η Μαρία πηγαίνει στο σπίτι του ιερέα Ζαχαρία, ο οποίος παρέμεινε βουβός λόγω της αμφιβολίας του, ενώ εκείνη είχε ανταποκριθεί με συγκατάθεση στο θέλημα του Θεού στη ζωή της.

Μια καταιγίδα μαίνεται στο σπίτι αυτού του ηλικιωμένου ζευγαριού. Μια γριά και στείρα γυναίκα και ένας ιερέας που συνηθίζει να μιλάει, και σήμερα  στερείται τον λόγο, μέχρι να εκπληρωθούν οι υποσχέσεις του Θεού. Ναι, για αυτούς τους δύο ηλικιωμένους, υπήρχε λόγος να χάσει κανείς την ηρεμία του και να παραμείνει ανήσυχος.

«Τρέχω γρήγορα»: είναι τώρα, είναι σήμερα που διαδραματίζεται. Είναι το σήμερα του Θεού.Εμείς είμαστε η Μαρία, είμαστε φορείς του Χριστού, ο οποίος κατοικεί στο πιο μυστικό μέρος μας, στο βαθύτερο μέρος της καρδιάς μας. Η Ελισάβετ δέχεται τον χαιρετισμό της Μαρίας.

«Ο Χαιρετισμός»: δεν είναι ένα απλό «γεια», είναι κάτι πολύ περισσότερο, είναι η σωτηρία του Θεού που της μεταφέρεται. Η Ελισάβετ μεταμορφώνεται από αυτό: το παιδί σκιρτά από αγαλλίαση στα σπλάχνα της και γεμίζει από το Άγιο Πνεύμα.

Η Ελισάβετ, γεμάτη από το Πνεύμα, λέει: «Χαρά σ' αυτήν που πίστεψε ότι θα εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος».  "Αυτή είναι η μητέρα του Κυρίου μου. Η Μαρία, με ειρήνη και γεμάτη από το Πνεύμα, πηγαίνει να ψάλει  ευχαριστήριο ύμνο δόξας προς τον Θεό.

Εμείς, αυτή την Κυριακή της Επισκέψεως, δεν έχουμε χάσει την ειρήνη μας; Και δεν περιμένουμε την επίσκεψη της Μαρίας που μας φέρνει τον Ιησού και το Πνεύμα Του, ώστε η ζωή μας να γνωρίσει επιτέλους την αληθινή ειρήνη και ησυχία; Μπορούμε τότε να μοιραστούμε την ειρήνη που έχουμε λάβει από τον Θεό. Μήπως βιαζόμαστε, όπως η Μαρία, να πάμε και να φέρουμε τα καλά νέα της ειρήνης;  Μήπως βρισκόμαστε μέσα στη χαρά και την ευχαριστία του Πνεύματος του Κυρίου που εξαπλώθηκε μέσα μας από την ημέρα της βάπτισής μας;

Είθε αυτή η Κυριακή να είναι μια ευκαιρία για μας να λέμε όταν δεχόμαστε κάποιον: «Πόσο μεγάλη είναι η χαρά μας που μπορούμε να ανοίξουμε την πόρτα μας σε φορείς καλών ειδήσεων και χαράς στην ειρήνη του Θεού». Αμήν.

 

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου