14th Sunday of Pentecost

Dear brothers and sisters in Christ,

“Blessed are you, Saint Maron, for you became a prayer on the lips of the faithful, and a living example for the people who bear your name and will be known as Maronites to end of the age.” - Ramsho
St. John Chrysostom an early Father of the Church heard of the holy life of prayer and miracles of St. Maron. St. John asked him for his prayer and blessing. The prayer of the just man obtains much (James 5:16). It is the most sensible and reasonable thing to do, to ask God’s friends to speak to Him on our behalf. God rejoices in such humility and fraternity.
The Church, while recognizing the urgent need of exterior works … teaching, preaching, care for the poor, helping the sick, and so many other works …continues to desire and support the essential work of those religious who form what is called the contemplative life, consecrated to the interior apostolate. “The religious orders which are vowed to contemplation are, in certain way, necessary to the Church.” (Address of Pius XII, December 8, 1950).
The Church is going through a difficult time, and it may be because there are so few vocations to the work of the interior apostolate. St. John Chrysostom triumphed over his enemies by the prayers of St. Maron. We need in our day many more vocations, who like St. Maron consecrate themselves to a life of hidden immolation in order to obtain from God all the graces that He desires to give to the Church. The holier a soul is, the greater is the influence that it exercises in the Church.
“I understand that love alone imparts life to all the members of the Church, so that should love ever fail, apostles would no longer preach the Gospel, and martyrs would refuse to shed their blood. I realize that love includes every vocation, that love is all things, that love is eternal, reaching down through the ages and stretching to all the uttermost limits of the earth.” – St. Therese of the Child Jesus

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Τώρα, Χριστέ ο Θεός μας, σε ικετεύουμε, με την ευωδία αυτού του θυμιάματος, να μας χαρίσεις, σε αυτή την ιερή γιορτή, μια βαθιά κατανόηση του σχεδίου της σωτηρίας σου». – ΣΕΔΡΟ

Η σημερινή γιορτή είναι γιορτή τόσο του Ιησού όσο και της Μαρίας: του Ιησού, ο οποίος παρουσιάζεται από τη Μητέρα Του στο ναό, σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή Του σύμφωνα με το νόμο του Μωυσή- και της Μαρίας, επειδή υποτάσσεται σε μια τελετή εξαγνισμού που προβλέπεται από το νόμο του Μωυσή.

Για να γιορτάσουμε αυτή τη γιορτή πιο κατάλληλα, η μαρωνίτικη λειτουργία ευλογεί τα κεριά και μας τα δίνει. Το αναμμένο κερί είναι ένα σύμβολο της χριστιανικής ζωής, της πίστης και της χάρης που πρέπει να λάμπει στην ψυχή μας. Όπως ένα ξαφνικό αεράκι μπορεί να σβήσει ένα κερί, έτσι και εμείς μπορούμε να χάσουμε τη χάρη του Θεού από τον εγωισμό και την αδυναμία μας.

Πόσο όμορφη είναι η Μητέρα του Θεού αυτή την ημέρα της γιορτής! Παρόλο που ήξερε ότι ήταν παρθένα, βάζει τον εαυτό της στο επίπεδο όλων των άλλων μητέρων και στέκεται μαζί τους, περιμένοντας ταπεινά τη σειρά της, κρατώντας «ένα ζευγάρι τρυγόνια», την προσφορά των φτωχών. Βλέπουμε τον Ιησού και τη Μαρία να υποτάσσονται σε νόμους από τους οποίους δεν δεσμεύονται- ο Ιησούς δεν χρειάζεται να λυτρωθεί, ούτε η Μαρία να εξαγνιστεί. Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή, ας διδαχθούμε ξανά το μάθημα της ταπεινοφροσύνης και του σεβασμού του νόμου του Θεού.

Μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, του επόμενου μήνα ή του επόμενου έτους να συναντήσουμε κάποιον νόμο που απαιτεί από εμάς ταπεινή υποταγή και εμείς, με την υπερηφάνειά μας, να δημιουργήσουμε μια ψεύτικη πρόφαση που θα προσπαθήσει να μας απαλλάξει.
Θα μπορούσε να είναι ότι απαιτούμε μια απαλλαγή, μια ειδική εξαίρεση επειδή πιστεύουμε ότι έχουμε ειδικά δικαιώματα; Αν πρέπει να μπούμε σε αυτή την «κατάχρηση στο όνομα των δικαιωμάτων», ας ταπεινωθούμε και ας αναγνωρίσουμε την ακραία ανάγκη μας για εσωτερική κάθαρση.

«Αδελφοί και αδελφές, η ταπεινότητα είναι το παν. Είναι αυτό που μας σώζει από τον Κακό και από τον κίνδυνο να γίνουμε συνεργοί του. Και η ταπεινοφροσύνη είναι η πηγή της ειρήνης στον κόσμο και στην Εκκλησία. Όπου δεν υπάρχει ταπεινοφροσύνη, υπάρχει πόλεμος, υπάρχει διχόνοια, υπάρχει διαίρεση. Ο Θεός μας έδωσε και παράδειγμα ταπεινοφροσύνης στον Ιησού και τη Μαρία, ώστε να είναι η σωτηρία και η ευτυχία μας. Και η ταπεινοφροσύνη είναι ακριβώς ο δρόμος, η οδός προς τη σωτηρία». - Πάπας Φραγκίσκος Γενική ακρόαση 22 Μαΐου 2024. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Now, O Christ our God, we implore you, with the fragrance of this incense, to grant us, on this holy feast, a profound understanding of your plan of salvation.” - SEDRO

Today’s feast is a feast both of Jesus and Mary: of Jesus, who is presented by His Mother in the temple, forty days after His birth according to the Law of Moses; and of Mary, because she submits herself to a rite of purification prescribed by the Law of Moses.

In order to celebrate this Feast more fittingly, the Maronite liturgy blesses candles and gives them to us. The lighted candle is a symbol of the Christian life, of faith and grace which should shine in our soul. Just as a sudden breeze can extinguish a candle, so too we can lose the grace of God by our own selfishness and weakness.

How beautiful is the Mother of God on this feast day! Although she knew she was a virgin, she put herself on the level of all the other mothers and stands with them, humbly awaiting her turn, carrying “a pair of turtledoves,” the offering of the poor. We see Jesus and Mary submitting themselves to laws by which they are not bound; Jesus does not need to be redeemed, nor Mary to be purified. On this great feast, let us learn again the lesson of humility and respect for the law of God.

It may happen that in the course of the coming week, month or year in which we may encounter some law demanding of us a humble submission, and we, with our pride, may create a false pretext which would seek to exempt us. Could it be that we demand a dispensation, a special exemption because we believe we have special rights? If we should enter into this ‘abuse in the name of rights’, let us humble ourselves and acknowledge our extreme need of interior purification.

“Brothers and sisters, humility is everything. It is what saves us from the Evil One, and from the danger of becoming his accomplices. And humility is the source of peace in the world and in the Church.

Where there is no humility, there is war, there is discord, there is division. God has given us and example of humility in Jesus and Mary, so that it may be our salvation and happiness. And humility is precisely the way, the path to salvation.” – Pope Francis General Audience May 22, 2024

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο Ιησούς του απάντησε: «Αλήθεια σου λέω, κανείς δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού χωρίς να γεννηθεί από νερό και Πνεύμα».

Αυτή η Κυριακή μας προσκαλεί να διαλογιστούμε πάνω στο όμορφο μυστήριο του Βαπτίσματος. «Το Άγιο Βάπτισμα κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των Μυστηρίων, διότι είναι η πόρτα της πνευματικής ζωής, διότι με αυτό γινόμαστε μέλη του Χριστού και ενσωματωνόμαστε με την Εκκλησία.» - Πάπας Ευγένιος Δ' Το Διάταγμα για τους Αρμένιους (Σύνοδος της Φλωρεντίας).

Αυτό το όμορφο Μυστήριο είναι μια ανοιχτή πρόσκληση προς όλα τα έθνη να εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού. Κανείς δεν αποκλείεται εκτός από εκείνους που αρνούνται πεισματικά αυτή τη χάρη της πίστης.

Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Γαλάτες μας διδάσκει τη μεγάλη δύναμη αυτού του Μυστηρίου, λέγοντας ότι τώρα, στο Βάπτισμα, δεν υπάρχει πλέον ούτε Εβραίος ούτε Έλληνας, αλλά όλοι είναι ένα εν Χριστώ. Αποκαλύπτει ότι αυτή η νέα ταυτότητα εν Χριστώ είναι μεγαλύτερη από κάθε εθνικό διαχωρισμό. Την εποχή που έγραφε ο Απόστολος Παύλος, ο ιουδαϊκός λαός είχε ακόμη μια ταυτότητα που εξυμνούσε την αποκλειστικότητά του: Ο Θεός τους επέλεξε, είχαν ένα ναό, ένα ιερατείο και μια θυσία. Όλα αυτά θα άλλαζαν εξαιτίας της καταστροφικής τους απόφασης της Μεγάλης Παρασκευής να απορρίψουν τον Ιησού Χριστό. Και εξαιτίας αυτής της απόρριψης του ενσαρκωμένου Λόγου, η πηγή της εθνικής τους ταυτότητας, ο Ναός στην Ιερουσαλήμ, καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Μετά από αυτό το κατακλυσμιαίο γεγονός, οι Εβραίοι είχαν να κάνουν μια επιλογή είτε να αναζητήσουν το βάπτισμα στον Χριστό και να γίνουν μέρος του νέου Ισραήλ, του νέου εκλεκτού λαού, είτε να δημιουργήσουν μια νέα θρησκεία. Δεν είχαν τρόπο να εκπληρώσουν τη Μωσαϊκή διαθήκη και επομένως έπρεπε να δημιουργήσουν μια νέα θρησκεία βασισμένη σε ρήσεις (και διαφωνίες) των Φαρισαίων. Μέχρι σήμερα, μια μεγάλη σύγχυση καλύπτει την ταυτότητά τους, καθώς επιμένουν να πιστεύουν ότι είναι ο εκλεκτός λαός.

Η Καθολική Εκκλησία, μέσω του Βαπτίσματος, είναι ο νέος Ισραήλ, ο νέος εκλεκτός λαός του Θεού. Αυτή η ταυτότητα είναι ανοιχτή σε όλους τους ανθρώπους, όλων των εθνικών ταυτοτήτων και όλων των φυλών σε κάθε γενιά. Αυτό το δόγμα ονομάζεται υπερθεματισμός και πάντα πιστευόταν από την Εκκλησία.
Μόνο τα τελευταία χρόνια το δόγμα αυτό έχει συσκοτιστεί. Πρέπει να εργαστούμε όλοι μαζί για να το διορθώσουμε αυτό.

Αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς είναι το βάπτισμα, όχι το DNA, όχι τα γενετικά χαρακτηριστικά, όχι η εθνική υπεροχή, ούτε καν τα θεολογικά/ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος ... κανένα από αυτά τα τυχαία δεν έχει σημασία. Το βάπτισμα είναι η μόνη πύλη προς μια αληθινή και ολοκληρωμένη ταυτότητα. Θεραπεύει την πληγωμένη φύση μας και αποκαλύπτει τη σωτήρια Αγάπη του Θεού. Αυτό το δώρο δεν πρέπει ποτέ να μας επιτρέπει να έχουμε οποιοδήποτε σύμπλεγμα ανωτερότητας, αλλά μάλλον να μας ταπεινώνει. Ο Θεός μας έχει επιλέξει, ναι, αλλά μας έχει δοθεί μια μεγάλη ευθύνη να φέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους στο Μυστήριο του Βαπτίσματος. Όσο μεγαλύτερο είναι το δώρο, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ευθύνη.

Προσευχή
Κύριε Ιησού, σου προσφέρω όλες μου τις προσευχές, τα έργα, τις χαρές και τα βάσανα αυτής της ημέρας για να χαρίσεις τη χάρη του Αγίου Βαπτίσματος σε πολλούς περισσότερους ανθρώπους. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear Brothers and Sisters in Christ,

“Jesus answered him, ‘Very truly, I tell you, no can enter the kingdom of God without being born of water and Spirit.”

This Sunday invites us to meditate upon the beautiful sacrament of Baptism. “Holy Baptism holds the first place among the Sacraments because it is the door of the spiritual life, for by it we are made members of Christ and incorporated with the Church.”- Pope Eugene IV The Decree for the Armenians (Council of Florence).

This beautiful Sacrament is an open invitation to all nations to enter the Kingdom of God. No one is excluded except those who obstinately refuse this grace of faith.

St. Paul in his epistle to the Galatians teaches us the great power of this Sacrament, saying that now, in Baptism, there is no longer Jew nor Greek, but all are one in Christ. He reveals that this new identity in Christ is greater than any ethnic division. At the time of St. Paul’s writing, the Jewish people still had an identity that exulted their exclusivity: God chose them, they had a Temple, a priesthood, and a sacrifice. All this would change because of their disastrous decision of Good Friday to reject Jesus Christ. And because of this rejection of the Logos Incarnate, the source of their national identity, the Temple in Jerusalem, was destroyed by the Romans in 70 AD. After that cataclysmic event, the Jews had a choice to make either seek Baptism in Christ and become part of the new Israel, the new chosen people, or create a new religion. They had no way to fulfil the Mosaic covenant and therefore had to create a new religion based upon sayings (and disputes) of the Pharisees. To this day, a great confusion covers their identity as they persist in believing they are the chosen people.

The Catholic Church, by Baptism, is the new Israel, the new chosen people of God. This identity is open to all people, of all ethnic identities and all races in every generation. This doctrine is called supersessionism and has always been believed in by the Church.
It is only in recent years that this doctrine has been obscured. We must all work together to correct this.

What makes us special is baptism, not DNA, not genetic characteristics, not ethnic superiority, nor even theological/historical events from the past … none of these accidental's matter. Baptism is the only doorway to a true and complete identity. It heals our wounded nature, and it reveals the saving Love of God. This gift should never allow us to have any kind of superiority complex but rather humble us. God has chosen us, yes, but we have been given a great responsibility to bring as many people as possible to the Sacrament of Baptism. The greater the gift, the greater the responsibility.

Prayer
Lord Jesus, I offer to you all my prayers, works, joys and sufferings of this day that you may grant the grace of Holy Baptism to many many more people.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η ώρα της προσευχής για τη χριστιανική ενότητα είναι μπροστά μας. Η περίοδος αυτή, που ξεκίνησε για πρώτη φορά το 1908, άρχισε στις 18 Ιανουαρίου, την εορτή προς τιμήν του Αποστόλου Πέτρου εν αλυσίδες και ολοκληρώνεται στις 25 Ιανουαρίου, την εορτή της μεταστροφής του Αποστόλου Παύλου.
Καθώς κάθε χρόνο αφιερώνουμε αυτή την εβδομάδα για να προσευχηθούμε για την ενότητα, μας υπενθυμίζεται ότι ο καθένας από εμάς πρέπει να εργαστεί για τη χριστιανική ενότητα και το έργο μας πρέπει να ξεκινά και να τελειώνει στην προσευχή.

Ο Χριστός, από την αρχή της δημόσιας διακονίας του, κάλεσε τους ανθρώπους να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους. Αυτή η μετάνοια είναι μια αλλαγή της καρδιάς - μια στροφή από τις αμαρτωλές επιθυμίες και πρακτικές προς μια αγία ζωή, που έχει ως θεμέλιο τη ζωή και τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού. Αυτό σημαίνει να ζούμε μια ζωή ταπεινότητας και αγάπης για τους άλλους.

Η μεταστροφή της καρδιάς είναι απαραίτητη και για τον οικουμενισμό, διότι χωρίς ταπεινοφροσύνη και αγάπη, οι προσπάθειες για ενότητα θα είναι πάντα αποτυχημένες. Η ταπεινοφροσύνη επιτρέπει σε ένα άτομο να αναγνωρίσει τα σφάλματα της δικής του θρησκευτικής κοινότητας, και η αγάπη γεννά την επιθυμία να ενωθεί με όλους τους χωρισμένους αδελφούς και αδελφές.
«Ο Χριστός καλεί κάθε άτομο σε μεταστροφή της καρδιάς, μια μεταστροφή που οδηγεί στην εκπλήρωση του θελήματός Του εδώ στη γη». - σελ. 189 Οικουμενισμός και διαθρησκειακός διάλογος (Didache)

«Δεν μπορεί να υπάρξει οικουμενισμός αντάξιος του ονόματος χωρίς μεταστροφή της καρδιάς. Διότι από την ανανέωση της εσωτερικής ζωής του νου μας, από την αυταπάρνηση και την άδολη αγάπη γεννιούνται οι επιθυμίες της ενότητας και αναπτύσσονται με ώριμο τρόπο. Θα πρέπει λοιπόν να προσευχηθούμε στο Άγιο Πνεύμα για τη χάρη να είμαστε πραγματικά γεμάτοι αυταπάρνηση, ταπεινοί, ευγενικοί στην υπηρεσία των άλλων και να έχουμε μια στάση αδελφικής γενναιοδωρίας απέναντί τους». (Unitatis Redintegratio, 7) Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear Brothers and Sisters in Christ,

The octave of prayer for Christian Unity is upon us. The octave first undertaken in 1908 began on January 18th, the Feast in honour of St. Peter in Chains and concludes on January 25th, the Feast of the Conversion of St. Paul. As we set aside this week each year to pray for unity, we are reminded that each one of us must work for Christian unity, and our work must begin and end in prayer.

“Christ, from the beginning of his public ministry, called on people to repent of their sins. This repentance is a change of heart – a turning from sinful desires and practices to a holy life, one that has its foundation in the life and teachings of Christ. This means living a life of humility and love for others.

Conversion of heart is necessary for ecumenism as well, for without humility and love, efforts at unity will always fall short. Humility allows a person to recognize the faults of his or her own faith community, and love generates the desire to be united with all separated brothers and sisters. Christ calls every person to a conversion of heart, a conversion that leads to a flowering of His Will here on earth.” – p.189 Ecumenism and Inter-religious Dialogue The Didache Series

“There can be no ecumenism worthy of the name without a change of heart. For it is from renewal of the inner life of our minds, from self-denial and an unstinted love that desires of unity take their rise and develop in a mature way. We should therefore pray to the Holy Spirit for the grace to be genuinely self-denying, humble, gentle in the service of others, and to have an attitude of brotherly generosity towards them.” (Unitatis Redintegratio, 7)

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο Κύριος μας έδωσε τους θησαυρούς της ζωής του.

Με τη χάρη του Βαπτίσματος αγιαστήκαμε.

Μας συγχώρεσε τις αμαρτίες μας και μας έκανε δικούς του». -Υμνος, Ο Υιός του Πατέρα

Στο Ευαγγέλιο αυτής της πρώτης Κυριακής μετά τα Θεοφάνεια διαβάζουμε ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, με μεγάλη σύνεση και σεμνότητα, δεν υποχρέωσε ούτε παρότρυνε τους μαθητές του να ακολουθήσουν τον Χριστό, αλλά απλώς τους τον υπέδειξε: «Ιδού ο Αμνός του Θεού...» Το κάνει αυτό για να μπορέσουν, από μόνοι τους, να επιδιώξουν με μεγαλύτερη θέρμη ένα τόσο μεγάλο αγαθό, όταν το ανακαλύψουν μόνοι τους. Όταν ένας άνθρωπος ανακαλύπτει ένα κόσμημα που πωλείται σε γελοία φτηνή τιμή και λέει σε άλλους εμπόρους πόσο μεγάλη είναι η αξία του, τους κάνει να βρουν από μόνοι τους έναν τρόπο να το αγοράσουν. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι μόνο δύο από τους μαθητές του Ιωάννη ακολούθησαν τον Ιησού. Από όλους τους ανθρώπους, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής θα μπορούσε να απαιτήσει από τους μαθητές του να τον εγκαταλείψουν και να ακολουθήσουν τον Χριστό από θέση εξουσίας. Ήταν, άλλωστε, ο «μεγαλύτερος άνδρας που γεννήθηκε ποτέ από γυναίκα».  Αντ' αυτού, αποφεύγει με χάρη να μη σέβεται την ελευθερία των ακολούθων του.

Όπως το Αστέρι της Βηθλεέμ, ο Ιωάννης δείχνει τον Χριστό και αφήνει στην ελευθερία των μαθητών του να ακολουθήσουν τον Χριστό ή όχι. Όπως οι Μάγοι που βρήκαν και λάτρεψαν τον Χριστό, έτσι και ο Ανδρέας (και υποθέτουμε ο Ιωάννης, ο συγγραφέας του ευαγγελίου) βρήκε τον Χριστό και τον ακολούθησε στη μεγαλύτερη περιπέτεια του ανθρώπινου γένους. Όπως το άστρο της Βηθλεέμ, όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, πρέπει να δείχνουμε συνεχώς τον Κύριο.

Δείχνουμε προς τον Κύριο όταν είμαστε πιστοί στην καθημερινή μας προσευχή, πιστοί στην κυριακάτικη λειτουργία, σταθεροί στη φιλία μας και αποφασισμένοι να βοηθάμε τους αρρώστους και τους φτωχούς.

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας #1730

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο λογικό ον, προσδίδοντάς του την αξιοπρέπεια ενός προσώπου που μπορεί να ξεκινά και να ελέγχει τις πράξεις του. «Ο Θεός θέλησε να αφεθεί ο άνθρωπος στο χέρι της δικής του συμβουλής» (Βατικανό ΙΙ, Gaudium et Spes #17), ώστε να μπορεί με τη θέλησή του να αναζητήσει τον Δημιουργό του και να επιτύχει ελεύθερα την πλήρη και ευλογημένη τελειότητά του προσκολλώντας σε αυτόν. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

“Our Lord gave us his treasures of life.

Through Baptism’s grace we were sanctified.

He pardoned our sins and made us his own.” -Hymn, The Father’s Own Son

The Gospel of this First Sunday after the Epiphany we read that St. John the Baptist, with great prudence and modesty, did not compel or urge his disciples to follow Christ but only pointed Him out to them: “Behold the Lamb of God …” He does this so that they might, by themselves more ardently pursue after such a great good when they discover it by themselves. When a man discovers a jewel being sold for a ridiculously cheap price, and he tells other merchants how great is its worth and value, it causes them of their own accord to find a way to buy it. It is surprising that only two of John’s disciples followed Jesus. Of all people, John the Baptist could have demanded his disciples to leave him and follow Christ from a position of authority. He was, after all, the “greatest man ever born of woman.”  Instead, he gracefully avoids disrespecting the freedom of his followers.

Like the Star of Bethlehem, John points to Christ and he leaves it to the freedom of his disciples to follow Christ or not. Like the Magi who found and adored Christ, Andrew (and we presume John, the author of the gospel) found Christ and followed Him in the greatest adventure of the human race. Like the Star of Bethlehem, like John the Baptist, we must continually point to the Lord. We point to the Lord when we are faithful to our daily prayer, faithful to our Sunday Mass, constant in our friendship, and determined in our helping the sick and the poor.

Catechism of the Catholic Church #1730

God created man a rational being, conferring on him the dignity of a person who can initiate and control his own actions. “God willed that man should be left in the hand of his own counsel,” (Vatican II, Gaudium et Spes #17) so that he might of his own accord seek his Creator and freely attain his full and blessed perfection by cleaving to him.

†  Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,
Σήμερα γιορτάζουμε τη Βάπτιση του Κυρίου μας, ένα γεγονός γεμάτο βάθος και θεολογικό νόημα. Μας καλεί να συλλογιστούμε τη δική μας κλήση μέσα από το βάπτισμα που λάβαμε.

1. Μια πράξη ταπείνωσης και αλληλεγγύης
Ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, χωρίς αμαρτία, βαπτίζεται από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στον Ιορδάνη ποταμό. Γιατί; Για να ταπεινωθεί, να ενωθεί με την ανθρώπινη φύση μας και να δείξει την αλληλεγγύη Του με τους αμαρτωλούς.

Κι εμείς, ως βαπτισμένοι χριστιανοί, καλούμαστε να μιμηθούμε την ταπείνωση του Χριστού, να απορρίψουμε την υπερηφάνεια και να αναγνωρίσουμε την εξάρτησή μας από τον Θεό.
Κύριε, χάρισέ μας ταπεινή καρδιά, γεμάτη αγάπη και ευγνωμοσύνη για την παρουσία Σου στη ζωή μας.

2. Η αποκάλυψη της Αγίας Τριάδας
Κατά τη Βάπτιση, ο ουρανός ανοίγει, το Άγιο Πνεύμα κατεβαίνει σαν περιστέρι, και η φωνή του Πατέρα ακούγεται: «Αυτός είναι ο αγαπητός μου Υιός, στον οποίο ευαρεστήθηκα».

Αυτό το γεγονός είναι μια θεοφάνεια, μια φανέρωση της Αγίας Τριάδας. Μας υπενθυμίζει ότι το βάπτισμά μας δεν είναι απλώς ένα τελετουργικό, αλλά η είσοδός μας στη θεία ζωή της Τριάδας, στην κοινωνία με τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.

Άγιο Πνεύμα, φώτισέ μας ώστε να ζούμε καθημερινά ως παιδιά του Θεού.

3. Κλήση σε αποστολή
Η Βάπτιση του Ιησού σηματοδοτεί την έναρξη της δημόσιας αποστολής Του. Από εκείνη τη στιγμή, αρχίζει να κηρύττει, να θεραπεύει και να φέρνει την ελπίδα.

Το ίδιο και το δικό μας βάπτισμα μας καλεί σε μια αποστολή. Δεν είναι απλώς ένα μυστήριο που έλαβε χώρα στο παρελθόν, αλλά μια καθημερινή πρόσκληση να ζούμε ως μάρτυρες της αγάπης του Θεού στον κόσμο.
Κύριε, δώσε μας τη δύναμη να φέρνουμε το φως Σου σε όσους βρίσκονται στο σκοτάδι.

4. Ένα σημείο καθαρμού και νέας ζωής
Μέσα από το βάπτισμα, γινόμαστε νέοι άνθρωποι. Καθαριζόμαστε από την αμαρτία και εισερχόμαστε στη ζωή της χάριτος. Ο Ιησούς αγίασε τα νερά του Ιορδάνη για να ανοίξει τον δρόμο της σωτηρίας για όλους μας.

Ας αναρωτηθούμε: Ζούμε σύμφωνα με τη χάρη του βαπτίσματός μας; Είμαστε φως και αλάτι για τον κόσμο;
Κύριε, ανανέωσε τη χάρη του βαπτίσματος μέσα μας και βοήθησέ μας να ζούμε με αγιότητα.

Επίλογος
Η Βάπτιση του Ιησού είναι μια πρόσκληση να θυμηθούμε το δικό μας βάπτισμα, να ανανεώσουμε την πίστη μας και να ζήσουμε ως παιδιά του Θεού, αφοσιωμένοι στην αποστολή Του.

Τελική προσευχή
Κύριε Ιησού, μέσα από τη Βάπτισή Σου μας άνοιξες τον δρόμο της σωτηρίας. Βοήθησέ μας να ζούμε καθημερινά ως μάρτυρες της αγάπης και της ειρήνης Σου, γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου