Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Temps de l’Epiphanie
3ème Dimanche après l’Epiphanie
Jn 3, 1-16

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Manifestation du secret du Messie à Nicodème.

Chers frères et sœurs en Christ,
Les évangiles sont une relecture des évènements afin de servir de bonne
nouvelle qui donne envie de croire en ce Jésus que Nicodème, comme
beaucoup d'autres ont eu la chance de rencontrer.
Chacun de ceux et de celles qui ont rencontré Jésus étaient les
représentants de toute une communauté. C'est pour cela que Nicodème est
venu de nuit, et ce détail nous est relaté trois fois dans l'évangile de Saint
Jean. Beaucoup de commentaires ont été donnés à propos de cette nuit,
car nous la rencontrons lors de la sortie de Judas, après le repas, et dehors
« dehors, il faisait nuit », comme dans le cœur de Judas.
Mais Nicodème ne voulait pas se faire reconnaître par ses confrères
pharisiens, car ils sont nombreux à avoir suivi Jésus, en secret. La nuit sert
ici de se cacher des regards. Mais elle symbolise en même temps
l'ignorance de Nicodème et de ses confrères. Et c'est pour cela nous
passons vite du JE au NOUS. Dès que Nicodème va parler, il dira "NOUS"
savons, Mais en fait il ne savait rien. Et Jésus va le lui dire explicitement
: « Tu es maître en Israël et tu ne sais pas ? ».
« En vérité en vérité je te le dis : NOUS parlons de ce que nous savons. »
Ce n'est plus Jésus seul, c'est le témoignage de la première communauté
johannique qui luttait contre la gnose, et qui devait, au prix du sang,
témoigner de ce Jésus qui se manifeste au monde et qui ne sera jamais
enfermé dans nos systèmes de connaissance.
Oui, c'est le sens de l'évangile de ce Dimanche. Nous sommes appelés par
Jésus à contempler le royaume de Dieu, et ce, par le baptême. Nouvelle
naissance, et naissance d'en haut. Ce que Nicodème ne comprend pas !
Car dans ce récit, il a le rôle de poser des questions, et de ne pas
comprendre. Il représente tous ces Juifs qui n'ont pas cru en Jésus. Mais
lui, venu la nuit, va accéder à la lumière et suivra Jésus jusqu'au bout,
jusqu'à la croix et jusqu'au tombeau, où il déposera avec Joseph
d'Arimathie, le corps de Jésus.

Prière
Seigneur Jésus, nous voulons dès maintenant entrer dans ton Royaume en
nous ouvrant à ta volonté pour notre vie. Sors-nous de notre nuit, afin de
te suivre jusqu'à ta glorieuse résurrection.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Περίοδος των Θεοφανίων
2η Κυριακή μετά τα Θεοφάνια
Ομιλία του Σεβασμιoτάτου
Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου
κ. Σελίμ Σφέιρ

Ιωάννης 1/ 35-42
«Τι ψάχνετε;»

Την άλλη μέρα, ο Ιωάννης στεκόταν πάλι με δύο από τους μαθητές
του και, καθώς είδε τον Ιησού να προσπερνάει, είπε: «Αυτός είναι ο
αμνός του Θεού». Οι δύο μαθητές τον άκουσαν να το λέει και
ακολούθησαν τον Ιησού. Ο Ιησούς γύρισε και, βλέποντάς τους να τον
ακολουθούν, τους είπε: «Τι θέλετε;» Κι αυτοί του απάντησαν: «Ραββί
–που σημαίνει Διδάσκαλε– πού μένεις;» «Ελάτε και θα δείτε», τους
λέει. Πήγαν, λοιπόν, και είδαν που μένει, κι εκείνη την ημέρα έμειναν
κοντά του η ώρα ήταν περίπου τέσσερις το απόγευμα.
Ο ένας από τους δύο που άκουσαν τα λόγια του Ιωάννη κι
ακολούθησαν τον Ιησού ήταν ο Ανδρέας, ο αδερφός του Σίμωνος
Πέτρου. Αυτός βρίσκει σε λίγο τον αδερφό του το Σίμωνα και του
λέει: «Βρήκαμε το Μεσσία» –που σημαίνει το Χριστό.

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Συνεχίζουμε να αναλογιζόμαστε τη μαρτυρία του Ιωάννη του
Βαπτιστή, ο οποίος άνοιξε στους μαθητές του τον δρόμο για να
εκπληρώσουν αυτό που είχε πει:
«Αυτός πρέπει να αυξάνεται και εγώ πρέπει να μειώνομαι.»
Τους καλεί να στραφούν όχι προς αυτόν που δείχνει τον δρόμο, αλλά
προς τον στόχο που δείχνει. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής κατευθύνει τους
μαθητές του προς Εκείνον που είναι ο πραγματικός στόχος της ζωής
τους. Και δύο από τους μαθητές του Ιωάννη ακολούθησαν τον Ιησού.
Τότε ήταν που ο ίδιος ο Ιησούς μίλησε και μας ρώτησε, όπως
είχε κάνει και με εκείνους τους δύο μαθητές: «Τι ψάχνετε;» Είμαστε
σαν εκείνους τους δύο μαθητές, οδηγούμενοι από την Εκκλησία, από
εκείνους που μας έχουν διδάξει ποιος είναι ο Ιησούς για εμάς και πώς
να Τον αγαπάμε και να Τον ακολουθούμε. Και κάθε χρόνο, κάθε
εβδομάδα και κάθε μέρα, ο Ιησούς μας θέτει μια νέα και προσωπική
ερώτηση: «Τι ψάχνετε;»
Τι ψάχνουμε πραγματικά; Τι ελπίζουμε ότι θα κάνει ο Ιησούς
για τη ζωή σας; Τι ζητάμε από τον Κύριο όταν προσευχόμαστε;
Μπορούμε ακόμα να κάνουμε στον Ιησού την ίδια ερώτηση με
εκείνους τους μαθητές και να ακούσουμε την απάντησή του;
«Δάσκαλε, πού μένεις;» - «Ελάτε και θα δείτε.»
Ο Ιησούς τους προσκαλεί σε μια εξαιρετική περιπέτεια. Έτσι,
όπως εκείνοι οι δύο μαθητές που, πριν ακόμη γνωρίσουν τον
προορισμό τους, ακολούθησαν τον Ιησού, έτσι και εμείς καλούμαστε
να Τον ακολουθήσουμε και να μείνουμε μαζί Του. Είναι αυτή η
εγκατάλειψη, αυτή η απόλυτη και αποκλειστική εμπιστοσύνη στον
Ιησού που τους επιτρέπει να «μείνουν» μαζί Του. «Πήγαν λοιπόν και
είδαν πού έμενε.» Και εδώ αρχίζει η περιπέτεια, εκεί που μένει, γιατί
ο Ανδρέας, ένας από τους δύο μαθητές που είχαν ακούσει τη
μαρτυρία του Ιωάννη του Βαπτιστή, πηγαίνει γρήγορα να αναζητήσει
τον αδελφό του Σίμωνα για να τον παρουσιάσει στον Ιησού,
διαβεβαιώνοντάς τον ότι βρήκε τον Μεσσία, ώστε να «μείνει» και
αυτός με τον Ιησού.
Αυτό το ελληνικό ρήμα, «μένω», (ménô) μένω, δεν σημαίνει
μόνο «μένω», αλλά λέει επίσης «αυτό που επιμένει, αυτό που διαρκεί
για πάντα.» Είναι το ίδιο ρήμα που χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής
όταν οι μαθητές στην Εμμαούς ζητούν από τον μυστηριώδη
συνταξιδιώτη τους να μείνει μαζί τους. Και είναι το ίδιο ρήμα που
περιγράφει τον αναστημένο Χριστό, ο οποίος παραμένει μαζί τους,
και όμως εξαφανίζεται από τα μάτια τους τη στιγμή του γεύματος.
Έτσι, το πού είναι ο Ιησούς, το πού κατοικεί, δεν είναι ένας
τόπος, είναι μια σχέση. Μια στενή σχέση που γίνεται δυνατή με την
προσωπική μεταστροφή. Αλλά πώς πραγματοποιείται μια τέτοια
μεταστροφή; Μέσα από τα μάτια του Ιησού, ο οποίος γυρίζει και μας
κοιτάζει με το ίδιο οικείο βλέμμα που κοίταξε τον Σίμωνα: «βαθιά
μέσα μας.» Με αυτό το βλέμμα, άλλαξε το μικρό του όνομα, σαν να
του ανέθετε μια νέα αποστολή που θα άλλαζε τη ζωή του: να Τον
ακολουθήσει και να γίνει απόστολός Του, μάρτυράς του... Κατά τη
βάπτιση, μας δίνει ένα νέο όνομα: γιος ή κόρη του Θεού.
Το να είσαι μαθητής του Ιησού σήμερα, σημαίνει να ακούς το
κάλεσμά Του, να ανακαλύπτεις τη μυστηριώδη παρουσία Του στη
ζωή μας. Σημαίνει να παραμένουμε σε κοινωνία μαζί Του σε κάθε
Ευχαριστία, να διαλογιζόμαστε το Λόγο Του και να παραδινόμαστε
σ' Αυτόν στην προσευχή. Σημαίνει να γίνουμε απόστολοί Του, με την
αποστολή να τον μεταφέρουμε στους άλλους ως Καλά Νέα της
αγάπης, του ελέους και της ειρήνης...

Προσευχή: Κύριε, μας καλείς να έρθουμε και να δούμε πού ζεις, να
γίνουμε μαθητές Σου. Βοήθησέ μας να μεγαλώνουμε με πίστη στο
κάλεσμά Σου και, με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματός Σου, να γίνουμε
φορείς των καλών Σου ειδήσεων στους αδελφούς και τις αδελφές μας
στην ανθρωπότητα. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Time of the Epiphany
2nd Sunday after Epiphany
Homily of His Excellency Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Jn 1, 35-42
"What are you looking for?"

Dear brothers and sisters in Christ,
We continue to meditate on the witness of John the Baptist, who opens
the way for his disciples to fulfill what he had said: "He must increase and
I must decrease". He invites them to turn, not to the one who points the
way, but to the goal that he points to. John the Baptist directs his disciples
towards the One who is the true purpose of their lives. Among John's
disciples, two of them followed Jesus.
At this point Jesus Himself speaks and asks us, as He did those two
disciples: "What are you seeking?” We are like those two disciples, led
by the Church, by those who have taught us who Jesus is for us, and how
to love and follow him. And every year, every week or every day, Jesus
asks us again, personally: "What are you seeking?"
In fact, what are we really seeking? What do we hope Jesus will do in our
life? What do we ask the Lord when we pray? Can we still ask Jesus the
same question those disciples asked, and listen to his answer? "Master,
where are you staying? - Come and see.

Jesus is inviting them to an exceptional adventure. So, like those two
disciples who, even before knowing the destination, followed Jesus, we
too are called to follow him and dwell with him. It is this abandonment,
this total and exclusive trust in Jesus that enables them to "dwell" with
Him. "So they went and saw where he was staying. And there begins the
adventure, where He dwells, for Andrew, one of the two disciples who
had listened to John the Baptist's testimony, quickly goes to find his
brother Simon to introduce him to Jesus, assuring him that he has found
the Messiah, so that he too "dwells" with Jesus.
This Greek verb, "μένω", (ménô) to abide, not only means "to dwell", it
also says "what persists, what lasts forever". It's the same verb used by the
evangelist when the disciples of Emmaus ask their mysterious traveling
companion to stay with them. And it's the same verb that describes the
risen Christ who remains with them, yet disappears from their sight at the
meal.
Where Jesus is, where He dwells, is not a place, it is a relationship. An
intimate relationship made possible by personal conversion. But how does
such a conversion take place? Through the gaze of Jesus, who turns and
casts an intimate look on us, as he did with Simon: "inside, deeply".
Through this gaze, he changed his name, as if to assign him a new mission
that would change his life: to follow him and become his apostle, his
witness... At baptism, he gives us a new name: son or daughter of God.
To be a disciple of Jesus today is to listen to his call, to discover his
mysterious presence in our lives. It means remaining in communion with
Him at every Eucharist, meditating on His Word and abandoning
ourselves to Him in prayer. It means becoming His apostle, with the
mission of bringing Him as Good News of love, mercy and peace to
others...

Prayer
Lord, you call us to come and see where you dwell, to become your
disciples. Help us to grow in fidelity to your call, and, through the gift of
your Holy Spirit, may we be bearers of your Good News to our brothers
and sisters in humanity. Amen.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Temps de l’Épiphanie
2ème dimanche près l’Épiphanie
Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Jn 1, 35-42
«Que cherchez-vous ? »

Chers frères et sœurs en Christ,
Nous continuons à méditer le témoignage de Jean-Baptiste qui ouvre
à ses disciples le chemin d’accomplissement de ce qu’il avait dit : « Il
faut que lui grandisse et que moi je diminue ». Il les invite à se tourner
non pas vers celui qui indique la direction, mais vers le but que celui-
ci désigne. Jean baptiste oriente ses disciples vers Celui qui est le
véritable But de leur vie. Et parmi les disciples de Jean, deux d’entre
eux suivirent Jésus.
C’est alors que Jésus Lui-même prend la parole et nous demande,
comme il l’a fait avec ces deux disciples : « que cherchez-vous ? ».
Nous sommes comme ces deux disciples, conduits par l’Église, par
ceux et celles qui nous ont appris qui est Jésus pour nous et comment
l’aimer et le suivre. Et chaque année, chaque semaine ou chaque jour,
Jésus nous interroge de nouveau et personnellement : « Que
cherchez-vous ? »
En fait, que cherchons-nous véritablement? Qu’espérons-nous de
Jésus pour notre vie ? Que demandons-nous au Seigneur quand on
prie ? Pouvons-nous encore poser la même question de ces disciples
à Jésus et écouter sa réponse ? « Maître, où demeures-tu ? - « Venez,
et vous verrez ».
C’est à une aventure exceptionnelle que Jésus les invite. Alors,
comme ces deux disciples qui avant même de connaitre la destination,
suivirent Jésus, nous aussi nous sommes appelés à le suivre pour
demeurer avec Lui. C’est cet abandon, cette confiance totale et
exclusive en Jésus qui leur permet de « demeurer » avec Lui. « Ils
allèrent donc et virent où il demeurait. » Et là, commence l’aventure,
là où il demeure car André l’un des deux disciples qui avaient écouté
le témoignage de Jean-Baptiste s’en va très vite chercher son frère
Simon pour le présenter à Jésus, en lui assurant d’avoir trouvé le
Messie, afin que lui aussi « demeure » avec Jésus.
Ce verbe grec, « μένω », (ménô) demeurer, ne signifie pas seulement
« habiter », il dit aussi « ce qui persiste, ce qui dure toujours ». C’est
le même verbe utilisé par l’évangéliste quand les disciples d’Emmaüs
demandent à leur mystérieux compagnon de voyage de demeurer
avec eux. Et c’est le même verbe qui décrit le Christ ressuscité qui
demeure avec eux, et qui pourtant va disparaitre à leurs yeux au
moment du repas.
Là où est Jésus, là où Il demeure, ça n’est donc pas un lieu, c’est une
relation. Une relation intime rendue possible par une conversion
personnelle. Mais alors, comment s’opère une telle conversion ? Par
le regard de Jésus qui se retourne et qui pose sur nous un regard intime
comme il l’a posé sur Simon : « en dedans, profondément ». Par ce
regard, il changea son prénom comme pour lui assigner une nouvelle
mission qui changera sa vie : le suivre et devenir son apôtre, son
témoin... Au baptême, il nous donne un nom nouveau : fils ou fille de
Dieu.
Être disciple de Jésus aujourd’hui, c’est écouter son appel, c’est
découvrir Sa présence mystérieuse dans notre vie. C’est demeurer en
communion avec Lui à chaque Eucharistie, méditer sa Parole et
s’abandonner à Lui dans la prière. C’est devenir son apôtre avec pour
mission de le porter comme Bonne Nouvelle d’amour, de miséricorde
et de paix aux autres...

Prière
Seigneur, tu nous appelles à venir et voir où tu demeures, à devenir
tes disciples. Fais-nous grandir dans la fidélité à ton appel et nous
serons, par le don de ton Esprit Saint, porteurs de ta Bonne Nouvelle
à nos frères et sœurs en humanité. Amen.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Περίοδος των Θεοφανείων
1η Κυριακή μετά τα Θεοφάνεια
Ομιλία του Σεβασμιοτάτου
Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου
κ. Σελίμ Σφέιρ

«Αυτός είναι ο Αμνός του Θεού, που παίρνει πάνω Του την
αμαρτία των ανθρώπων».
Ιωάννης 1/ 29-34.

Την άλλη μέρα, ο Ιωάννης βλέπει τον Ιησού να έρχεται προς
το μέρος του και λέει: «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού, που
παίρνει πάνω του την αμαρτία των ανθρώπων. Γι' αυτόν σας
μίλησα όταν είπα, “ύστερα από μένα έρχεται ένας που είναι
ανώτερός μου, γιατί υπήρχε πριν εγώ να γεννηθώ”. Εγώ κάποτε
δεν τον ήξερα ποιος είναι. Για να τον γνωρίσει όμως ο Ισραήλ, γι'
αυτό ήρθα εγώ και βαφτίζω με νερό». Κι ο Ιωάννης διακήρυξε
δημόσια και είπε: «Είδα το Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι
από τον ουρανό και να μένει πάνω Του. Εγώ δεν τον ήξερα ποιος
ήταν, αυτός όμως που με έστειλε να βαφτίζω με νερό, αυτός μου
είπε: “εκείνος που πάνω του θα δεις να κατεβαίνει και να μένει
το Πνεύμα, αυτός είναι που βαφτίζει με Άγιο Πνεύμα”. Κι αυτό
εγώ το είδα· και διακήρυξα δημόσια πως αυτός είναι ο Υιός του
Θεού». Αμήν.

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής υποστηρίζει την καλή είδηση
που ακούγεται από τα Χριστούγεννα: αφηγείται τη μαρτυρία ενός
άλλου προφήτη, του τελευταίου της Παλαιάς Διαθήκης, του
Ιωάννη του Βαπτιστή, που κλήθηκε να «ετοιμάσει το δρόμο του
Κυρίου.» Σε έναν κόσμο που ολοένα και περισσότερο βυθίζεται
στο σκοτάδι του κακού, η αποστολή του Ιωάννη του Βαπτιστή
ήταν να μαρτυρήσει το Φως. Σε έναν κόσμο που έχει πέσει από
το κακό σε όλες του τις μορφές και προσπαθεί να απελευθερωθεί
από αυτό, η μαρτυρία του Ιωάννη του Βαπτιστή είναι
καθοριστική για την αποκάλυψη Εκείνου που έρχεται να
βαφτίσει στο Πνεύμα, επειδή είναι ο Αμνός του Θεού, ο οποίος
αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου.
Μέσω της μαρτυρίας του, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας δείχνει
ποιος είναι πραγματικά η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή για εμάς. Ο
Ιησούς μας αποκαλύπτει την Αλήθεια της κλήσης μας ως
βαπτισμένοι Χριστιανοί: να είμαστε παιδιά του Θεού, μέσω της
χάρης του Μοναδικού Υιού, ο οποίος έγινε άνθρωπος για να
προσφέρει τον εαυτό Του ως τον Αμνό του Θεού, και Του οποίου
ο θάνατος και η ανάσταση θα μας οδηγήσουν από τον αιώνιο
θάνατο στην αιώνια ζωή που είναι ο ίδιος ο Θεός.
Η σχέση μας με τον Θεό γίνεται σχέση φιλαυτίας. Είμαστε οι
αγαπημένοι του γιοι και κόρες και πρέπει να ζήσουμε αυτή την
παιδική αγάπη, μέσω της χάρης του Χριστού στο βάπτισμα, και
να μαρτυρήσουμε με τη ζωή μας ότι μέσω αυτής της αγάπης
σωζόμαστε, αν τη μοιραστούμε με τους άλλους.

Αυτή η καλή είδηση μας δεσμεύει επίσης να αλλάξουμε τον
τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να λέει: «Είμαι άχρηστος.» Και πάνω
απ' όλα, δεν πρέπει να το λέμε στους άλλους. Το να κάνουμε
τέτοιες κρίσεις είναι σαν να καταστρέφουμε τον εαυτό μας και
τους άλλους. Όλοι μας (ακόμη και οι χειρότεροι κακοποιοί)
έχουμε αξία στα μάτια του Θεού. Θεωρεί ότι όλοι μας, χωρίς
εξαίρεση, είμαστε ο πιο πολύτιμος θησαυρός Του. Για τη
σωτηρία όλων ήρθε και έδωσε τη ζωή Του σε αφθονία. Αν έχουμε
πραγματικά επίγνωση αυτής της άπειρης και άνευ όρων αγάπης,
θα βλέπουμε τους πάντες με τον ίδιο τρόπο όπως ο Θεός, με
αγάπη και συμπόνια.
Η αποστολή μας δίνεται με τη βάπτιση μας. Δεν βιώνεται με
λόγια αλλά με συγκεκριμένες πράξεις που δοξάζουν τον Κύριο.
Αυτό που μένει να κάνουμε εμείς, είναι να πάρουμε στα σοβαρά
το κάλεσμα του Ιησού να Τον αγαπήσουμε, να ακούσουμε τον
λόγο Του και να Τον ζωντανέψουμε μέσα από τις πράξεις της
φιλανθρωπίας, της συγχώρεσης για τους άλλους, της υπομονής
μαζί τους και του άνευ όρων σεβασμού τους. Μέσω της χάρης
του βαπτίσματος, μπορούμε να μαρτυρήσουμε για Εκείνον που
ήρθε, που έρχεται και που θα έρχεται πάντα για να μας δώσει τη
δύναμη να ελπίζουμε ενάντια στην ελπίδα και να ζούμε ως
αγαπημένοι γιοι και κόρες του Θεού.
Όπως ο Ησαΐας, όπως ο Παύλος και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής,
είμαστε σταλμένοι να διακηρύξουμε τα καλά νέα της αγάπης και
του ελέους του Θεού. Ναι, είδαμε και μαρτυρούμε: Αυτός είναι ο
Ιησούς, ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας μας. Είναι ο Αμνός του
Θεού που αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου.

Προσευχή : Δόξα σ' Εσένα, Μοναδικέ Υιέ του Αιώνιου Πατέρα,
που ήρθες να μας σώσεις. Δόξα σ' Εσένα που κάνεις την πίστη
και την ελπίδα να μεγαλώνουν μέσα μας και που μας ριζώνεις
στην αγάπη Σου, ώστε, όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, να
μπορούμε να σε μαρτυρούμε μπροστά σε όλους όσους συναντάμε
στη ζωή μας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου