Author: staff@maroniteparchy.org.cy

Categories
Archbishop’s Teaching

2η Κυριακή της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ματθαίος 24: 1-14

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ο σταυρός Σου, Κύριε, είναι το κλειδί για τον παράδεισο και μας ανοίγει τις πύλες που έκλεισε η αμαρτία του Αδάμ!»

Οι αναγνώσεις της Θείας Λειτουργίας μας οδηγούν στο τέλος του κόσμου και σε όλα τα σημάδια της έλευσης του. Η πρώτη γενιά των χριστιανών πίστευε ότι η «Ημέρα του Κυρίου» ήταν επικείμενη. Ο λόγος για την προσδοκία τους ήταν πολύ απλός: όλα όσα περιγράφει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο ήταν παρόντα σε εκείνη τη γενιά· στην πραγματικότητα, όσα περιγράφει ο Χριστός εξακολουθούν να συμβαίνουν. Επομένως, από την έλευση του Χριστού, ζούμε στις «τελευταίες ημέρες». Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με την πόρτα της καρδιάς μας ανοιχτή για την έλευση Του.

Αφού οι πρώτοι γονείς μας έσπασαν τη φιλία με τον Θεό και αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή Του να μην « φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», η ιστορία έφτασε σε αδιέξοδο, «όλοι γεννηθήκαμε με την αμαρτία που είναι ο θάνατος της ψυχής» (CCC#403). Αυτή η καταστροφική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος, λόγω της ανυπακοής και της υπερηφάνειας, είχε κλείσει τις πύλες του παραδείσου και είχε καταστήσει την ανθρώπινη ζωή βαριά και οδυνηρή. Ο Χριστός ήρθε και με το θάνατό Του και την ανάστασή Του άνοιξε τις πύλες του παραδείσου με το ξύλο του Σταυρού Του, σύμβολο της υπακοής και της ταπεινότητάς Του. Ο Σταυρός έχει γίνει όχι μόνο το κλειδί για τον παράδεισο, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης ζωής και της κοσμικής ιστορίας.

Το παλιό κλειδί της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Κορμακίτη ήταν επιδέξια σφυρηλατημένο, ώστε όχι μόνο να ανοίγει την πόρτα του παρεκκλησιού, αλλά και να μας εξηγεί την κατήχησή μας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά το κλειδί, η μεταλλική εγκοπή που αλληλεπιδρά με την κλειδαριά έχει ένα μικροσκοπικό σταυρό στο κέντρο της. Τι όμορφο παράδειγμα της πίστης μας. Μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου και μόνο ο Σταυρός του Χριστού μπορεί να αποκαλύψει το νόημα της ανθρώπινης ιστορίας.

Συχνά χάνουμε τα κλειδιά μας και τα ψάχνουμε με απογοήτευση. Αλλά το κλειδί του Σταυρού βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου· μόνο εκείνοι που έχουν χάσει το νόημα της ζωής μπορούν να το χάσουν. Ας υψώσουμε τα μάτια μας προς τον Σταυρό και ας βρούμε το νόημα της ύπαρξής μας και την ελπίδα της μελλοντικής δόξας. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

Second Sunday after Holy Cross

Matthew 24:1-14

Dear brothers and sisters in Christ,

“Your cross, O Lord, is the key to paradise and unlocks the gates for us that were closed by Adam’s sin!”

The readings of the Divine Liturgy point us to the end of the world and all the signs of its arrival.  The first generation of Christians thought that the ‘Day of the Lord’ was imminent.  The reason for their expectation was quite simple, everything that Christ describes in the Gospel was present to that generation; in fact, what Christ described is still taking place.  Therefore, ever since the coming of Christ, we have been living in the ‘last days’.  We must stand ready, with the door of our heart open for his coming.

After our first parents broke friendship with God and refused submission to his command to not ‘eat of the tree of knowledge of good and evil’ history was at a standstill, “we were all born afflicted with a sin which is the death of the soul” (CCC#403).  This catastrophic situation that man was in, because of disobedience and pride, had closed the gates of paradise and rendered human life burdensome and painful.  Christ came and by his death and resurrection opened the gates of paradise by the wood of his Cross, a symbol of his obedience and humility.  The Cross has become not only the key to paradise, but also the key to understanding human life and cosmic history.

The antique key of the old church of St. George in Kormakitis was expertly forged so as to not only open the door of the chapel but also to explain to us our catechism.  If you look closely at the key, the metal notch which interacts with the lock has a tiny cross in its center.  What a beautiful example of our faith.  Only the Cross of Christ can open the gates of paradise, and only the Cross of Christ can open the meaning of human history.

Frequently we lose our keys and look in frustration for them.  But the key of the Cross is at the center of the world; it can only be lost by those who have lost the meaning of life.  May we lift our eyes to the Cross and find the meaning to our existence and the hope of future glory.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Πρώτη Κυριακή μετά την ανύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Μάρκος 10 / 35 -45

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

 

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας αποτυπώνει με όμορφο τρόπο το μυστήριο του έργου της Λύτρωσης του Χριστού #607: «Η επιθυμία να αγκαλιάσει το σχέδιο του Πατέρα Tου για τη λυτρωτική αγάπη ενέπνευσε ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, καθώς το λυτρωτικό πάθος Tου ήταν ο ίδιος ο λόγος της Ενσάρκωσής Tου».

 

Όταν διαβάζουμε αυτά τα λόγια, μας κάνουν να σκεφτούμε τους φτωχούς αποστόλους Ιάκωβο και Ιωάννη που ήθελαν να αναρριχηθούν σε υψηλές θέσεις στη βασιλεία. Δεν είχαν καταλάβει τη λογική της βασιλείας. Είπαν ότι ήταν ικανοί να πιουν από το ποτήριο του Χριστού, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν τα παθήματα και τον θάνατο που θα υποστεί ο Χριστός. Η μαθηματική λογική της Βασιλείας είναι ότι αν θέλεις να ανέβεις ψηλά, πρέπει να κατέβεις πολύ χαμηλά: αν θέλεις να βασιλέψεις με τον Χριστό, πρέπει να υποφέρεις με τον Χριστό.

 

Στην αυστηρή και σκληρή πραγματικότητά του, ο Σταυρός του Χριστού δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι κάτι θετικό – δεν είναι μικρό πράγμα να ανακαλύψουμε ότι ο Σταυρός είναι το παγκόσμιο σύμβολο του πλεονεκτήματος. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο της λυτρωτικής Αγάπης του Θεού. Ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο ευλογίας και εύνοιας. Ο Σταυρός είναι ένα απαραίτητο μέσο πνευματικής καρποφορίας.

 

Γιατί λοιπόν φοβόμαστε τον Σταυρό; Γιατί παραπονιόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε τα δεινά; Έχουμε ξεχάσει πώς λυτρωθήκαμε; Έχουμε ξεχάσει ότι ο Σταυρός είναι ένα πλεονέκτημα, όχι ένα μειονέκτημα; Έχουμε ξεχάσει ότι μόνο μέσω του Σταυρού είμαστε πνευματικά γόνιμοι;

Όταν προκύπτουν δυσκολίες, ασθένειες ή προβλήματα, ας μην υποκύψουμε στον παράπονο. Ας αγαπήσουμε τον Σταυρό και ας τρέξουμε προς αυτόν, αντί να απομακρυνθούμε από αυτόν.

 

Με τον Σταυρό σταθερά στους ώμους μας, θα γίνουμε ένα με τον Χριστό και θα αγκαλιάσουμε το σχέδιο του Πατέρα για τη λυτρωτική αγάπη. Τα παθήματά μας και οι χαρές μας, ενωμένα με τον Χριστό, θα κάνουν τον δρόμο ευκολότερο για τους άλλους και θα τους προσφέρουν τη χάρη της Σωτηρίας. Αμήν.

 

 

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

Categories
Archbishop’s Teaching

First Sunday after Holy Cross

St. Mark (10:35-45)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Catechism of the Catholic Church expresses beautifully the mystery of Christ’s work of Redemption #607: “The desire to embrace his Father’s plan of redeeming love inspired Jesus’ whole life, for his redemptive passion was the very reason for his Incarnation.”

When we read these words, they make us think of the poor apostles James and John who wanted to ascend to high office in the kingdom. Hidden from their eyes was the mathematics of the Kingdom. They said they were able to drink of the chalice of Christ, but they could not have imagined the suffering and death that Christ would endure. The mathematics of the Kingdom is if you wish to go high, you must go very low: if you wish to reign with Christ, you must suffer with Christ.

In its stark and brutal reality, the Cross of Christ is not something negative, it is something positive – it is no small thing to discover that the Cross is the universal plus sign. The Cross is a sign of God’s redeeming Love; the Cross is a sign of blessing and favor; the Cross is an indispensable means of spiritual fruitfulness.

Why then do we fear the Cross? Why do we complain in the face of suffering? Have we forgotten how we were redeemed? Have we forgotten that the Cross is a plus, not a minus? Have we forgotten that it is only by the Cross that we are spiritually fruitful?

When hardship, sickness, or difficulties arise, let us not give into complaining. Let us love the Cross and run towards it, not away from it.
With the Cross firmly on our shoulders, we will become one with Christ and embrace the Father’s plan of redeeming love. Our sufferings and joys united to Christ, will make the path easier for others and obtain for them the grace of salvation.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

The Exaltation of the Glorious Cross

John 12 /20-32

Dear brothers and sisters in Christ,

“The message about the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God.”

In 1857, a piece of graffiti was uncovered in a building in Rome, on the Palatine Hill. Archeologists dated it from the first century A.D. The image depicts a human-like figure affixed to a cross and possessing the head of a donkey. To the left of the image is a young man – apparently intended to represent Alexamenos – as a Roman soldier or guard, raising one hand in a gesture possibly suggesting worship. Beneath the cross is a crude caption written in Greek as “Alexamenos worshipping his god”. The graffiti stands as testimony to the anti-Christian sentiment of ancient Rome and the mockery of the Cross of Christ.

We need to recover just how shocking the proclamation of the Cross was to the ancient world; this will help us to proclaim the message to our modern age. Death by crucifixion was the most humiliating death one could experience: the pain was limitless as it could go on for days and only the vilest criminals were subjected to it. That Christians chose to worship their God on a Cross was unlike any other religion in human history! It was a complete break from all other religious testimonies.

Man lost all his preternatural gifts, because of his disobedience at the foot of the Tree of Knowledge of Good and Evil in the garden of Eden. But through Christ’s obedience on the Wood of the Cross, man has received even greater gifts. What had been the source of man’s downfall has become the source of his restoration. Two trees, two Adams, two different results.

On this great feast of the Holy Cross during this Jubilee Year, we must be filled with a lot of hope, because this equation is the design of the Divine Logos. What appears to be the source of our downfall, can in fact, be the source of our restoration.
The thing that humiliates you, the events that break you, can in fact be a great grace and a source of endless blessings. We must not give into despair or wrong thinking. God who has saved you by the wood of the Cross, will also restore you by the very things in your life that give you the most grief.

We ask Our Lady who studied the Cross of Christ most perfectly to help us understand this Divine Science.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Categories
Archbishop’s Teaching

Η ανύψωση του ένδοξου Σταυρού

Ιωάννης 12 / 20 – 32

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Το μήνυμα του σταυρού είναι ανοησία για όσους χάνονται, αλλά για εμάς που σωζόμαστε είναι η δύναμη του Θεού».

Το 1857, ένα γκράφιτι αποκαλύφθηκε σε ένα κτίριο στη Ρώμη, στον Λόφο Παλατίνο. Οι αρχαιολόγοι το χρονολόγησαν στον 1ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα απεικονίζει μια ανθρωποειδή μορφή στερεωμένη σε ένα σταυρό με κεφάλι γαϊδάρου. Στα αριστερά της εικόνας βρίσκεται ένας νεαρός άνδρας – προφανώς ο Αλεξαμένους – ως Ρωμαίος στρατιώτης ή φρουρός, που υψώνει το ένα χέρι σε μια χειρονομία που πιθανώς υποδηλώνει λατρεία. Κάτω από το σταυρό υπάρχει μια χονδροειδής λεζάντα γραμμένη στα ελληνικά που λέει «Ο Αλεξαμένους λατρεύει τον θεό του». Το γκράφιτι αποτελεί μαρτυρία του αντιχριστιανικού αισθήματος της αρχαίας Ρώμης και της διακωμώδησης του Σταυρού του Χριστού.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο συγκλονιστική ήταν η διακήρυξη του Σταυρού για τον αρχαίο κόσμο. Αυτό θα μας βοηθήσει να διακηρύξουμε το μήνυμα στη σύγχρονη εποχή. Ο θάνατος με σταύρωση ήταν ο πιο ταπεινωτικός θάνατος που μπορούσε να βιώσει κάποιος: ο πόνος ήταν ατελείωτος, καθώς μπορούσε να διαρκέσει για μέρες, και μόνο οι πιο άθλιοι εγκληματίες υποβάλλονταν σε αυτόν. Το γεγονός ότι οι χριστιανοί επέλεξαν να λατρεύουν τον Θεό τους πάνω σε ένα Σταυρό ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο σε καμία άλλη θρησκεία στην ιστορία της ανθρωπότητας! Ήταν μια πλήρης ρήξη με όλες τις άλλες θρησκευτικές μαρτυρίες.
Ο άνθρωπος έχασε όλα τα υπερφυσικά του χαρίσματα, λόγω της ανυπακοής του στους πρόποδες του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού στον κήπο της Εδέμ. Αλλά μέσω της υπακοής του Χριστού στο Ξύλο του Σταυρού, ο άνθρωπος έλαβε ακόμη μεγαλύτερα χαρίσματα. Αυτό που ήταν η πηγή της πτώσης του ανθρώπου έγινε η πηγή της αποκατάστασής του. Δύο δέντρα, δύο Αδάμ, δύο διαφορετικά αποτελέσματα.

Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του Τιμίου Σταυρού, κατά τη διάρκεια αυτού του Ιωβηλαίου Έτους, πρέπει να γεμίσουμε με μεγάλη ελπίδα, διότι αυτή η εξίσωση είναι το σχέδιο του Θείου Λόγου. Αυτό που φαίνεται να είναι η πηγή της πτώσης μας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι η πηγή της αποκατάστασής μας. Αυτό που σας ταπεινώνει, τα γεγονότα που σας συντρίβουν, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια μεγάλη χάρη και πηγή ατελείωτων ευλογιών. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στην απελπισία ή σε λανθασμένες σκέψεις. Ο Θεός που σας έσωσε με το ξύλο του Σταυρού, θα σας αποκαταστήσει επίσης με τα ίδια τα πράγματα στη ζωή σας που σας προκαλούν τη μεγαλύτερη θλίψη.

Ζητάμε από την Παναγία, που μελέτησε τον Σταυρό του Χριστού με τον πιο τέλειο τρόπο, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη Θεία Επιστήμη. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Home Category Posts Home Category Posts New

Unity in Diversity 2025

Plenary Assembly of the Bishops of the Eastern Catholic Churches of Europe

2025_09_04_Incontro 2025_Programm_engl_WEB

Categories
Archbishop’s Teaching

14η Κυριακή της Πεντηκοστής

Η Μάρθα και η Μαρία ( Λουκάς 10 / 38 - 42)

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Η Αγιοκατάταξη των Μακαρίων Τζόρτζιο Φρασσάτι και Κάρλο Ακουτίς

Σήμερα, στην αγία πόλη της Ρώμης, ο αγαπημένος μας Άγιος Πατέρας, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, θα ανακηρύξει επίσημα για όλη την Εκκλησία δύο νέους αγίους, τον Τζόρτζιο Φρασσάτι και τον Κάρλο Ακουτίς. Και οι δύο νέοι αυτοί άνδρες έφυγαν από τη ζωή πολύ νέοι· όμως μέσα στη σύντομη πορεία τους, δείχνουν ότι το να ζει κανείς για τον Χριστό δεν αφαιρεί τίποτε από τη ζωή, αλλά την γεμίζει με νόημα και χαρά.

Οι άγιοι είναι οι ειδικοί της ακρόασης. Όπως η Μαρία της Βηθανίας, οι άγιοι είναι προσεκτικοί στη φωνή του Χριστού. Τον ακούν στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, Τον ακούν στη διδασκαλία της Εκκλησίας, Τον ακούν στις φωνές των φτωχών και των μεταναστών, Τον ακούν στη σιωπή του Παναγίου Μυστηρίου. Οι άγιοι δεν αρκούνται να ακούνε τον Ιησού· Τον προσέχουν. Αυτό το έργο της ακρόασης είναι η ανακάλυψη της φωνής του Χριστού σε όσους βρίσκονται δίπλα μας, στις οικογένειές μας και στον χώρο εργασίας μας. Είναι ακόμη και η προσπάθεια να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού στους συγχρόνους μας, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία. Ακόμα και στην αποξένωσή τους, είναι πλάσματα του Λόγου, της λογικής, και μπορούν, χωρίς να το γνωρίζουν, να μεταδίδουν την αλήθεια. Χρειαζόμαστε καρδιές και αυτιά ικανά να ακούν τον Χριστό που μιλά από τα πιο απίθανα μέρη.

Η καημένη η Μάρθα, μέσα στη γεμάτη μέριμνες κουζίνα της Βηθανίας, μπορούσε να ακούει τον Χριστό να μιλά στο άλλο δωμάτιο, αλλά ήταν τόσο αποσπασμένη που δεν μπορούσε να Τον προσέξει. Είχε επικεντρωθεί στα προβλήματά της, στις δυσκολίες και τις αποτυχίες της. Άκουγε τον εαυτό της και μόνο από απόσταση τον Ιησού.

Ο Θείος Λόγος δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα ως μια εξατομικευμένη παραβολή: έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο Θεός μας δείχνει ότι πρέπει να ακούμε διπλάσια απ’ όσο μιλάμε· και ότι η ακρόαση είναι διπλάσια δύσκολη από την ομιλία.

Είθε η Ευλογημένη Μητέρα μας, της οποίας την όμορφη γέννηση θα εορτάσουμε αύριο (για εμάς τους Μαρωνίτες, θυμόμαστε την Κυρία μας της Μαρκί!) στις 8 Σεπτεμβρίου, να πρεσβεύει για όλους μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι ακροατές! Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Categories
Archbishop’s Teaching

14th Sunday of Pentecost

8ème Dimanche de Pentecôte

Archbishop’s Teaching Leave a comment

La spiritualité du disciple (Matthieu 12 / 14-21) Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir Archevêque Maronite de Chypre

Chers frères et sœurs en Christ,

1. « Les pharisiens se réunirent contre Jésus pour voir comment le faire périr. »
L’Évangile d’aujourd’hui nous parle de l’attitude des pharisiens et se situe juste après que Jésus a guéri la main paralysée d’un homme le jour du sabbat. Jésus dit : « Il est donc permis de faire le bien le jour du sabbat. » (Mt 12, 12)
Cette guérison fait réagir les pharisiens qui enseignent au peuple ce qu’il est permis de faire ou de ne pas faire le jour du sabbat. Dans leur position de spécialistes de la loi, ils cherchent à trouver de possibles erreurs dans le comportement de Jésus pour pouvoir l’accuser et le faire périr.
Nous trouvons là un contraste entre les pharisiens et les foules qui suivent Jésus qui a gagné leur estime, estime qu’ils auraient souhaité pour eux-mêmes.

2. « Beaucoup de gens le suivirent, et il les guérit tous. »
Les pharisiens refusent de suivre Jésus car ils se sentent menacés dans leur autorité face au peuple. Ils tiennent au pouvoir ou au prestige qu’ils ont acquis. Ils sont conduits par leurs principes et leur orgueil. Les autres personnes suivent Jésus parce qu’elles croient en lui et espèrent être guéries par lui. Jésus les guérit parce qu’il les aime et non pour être reconnu ou pour obtenir du pouvoir sur le peuple.
Le Christ est l’unique source du vrai bonheur du cœur de l’homme. Tous nos espoirs et nos aspirations trouvent leur achèvement dans sa personne. Connaître le Christ, c’est l’aimer. Quand on ne le connaît pas suffisamment, on se contente de moindres joies et de menus plaisirs appelés à se flétrir, ce qu’on peut appeler du « plaisir instantané ».

3. « Voici mon serviteur que j’ai choisi, mon bien-aimé en qui je trouve mon bonheur. »
Dieu nous choisit aussi. Il nous invite à imiter Jésus. La mission de Jésus s’accomplit dans l’humilité, l’amour et la miséricorde.

Nous sommes tous fissurés et prêts à tomber. Combien de fois nous nous sommes éloignés de notre resplendissant modèle, Jésus-Christ, de son amour, de sa fidélité, de sa bonté. Mais nous devons lui faire confiance. Il est toujours prêt à nous offrir sa grâce, à nous montrer son amour miséricordieux et à nous relever afin de reprendre la route.

Quand nous doutons de son amour, nous jugeons selon nos mesures, avec le pardon limité dont nous sommes capables. Au contraire, quand nous nous confions à son amour et que nous croyons à son infinie miséricorde, nous sommes mieux disposés pour recevoir sa grâce.

Prière
Seigneur, je veux te suivre avec le même amour que celui des apôtres. Je crois en toi, augmente ma foi. Je t’aime, augmente mon amour. Je t’aime pour ta bonté et ta compassion envers moi. Rends-moi plus digne chaque jour de ton amour.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

 

8η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Η πνευματικότητα του μαθητή Ματθαίος 12 / 14 – 21 Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Σφέιρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

1 «Οι Φαρισαίοι συγκεντρώθηκαν εναντίον του Ιησού για να δουν πώς θα μπορούσαν να τον καταστρέψουν.»

Το σημερινό Ευαγγέλιο μας μιλάει για τη στάση των Φαρισαίων και λαμβάνει χώρα αμέσως μετά τη θεραπεία από τον Ιησού, του παράλυτου χεριού ενός ανθρώπου, το Σάββατο. Ο Ιησούς είπε: «Επιτρέπεται λοιπόν να κάνετε το καλό το Σάββατο.» (Ματθ. 12:12)
Αυτή η θεραπεία προκάλεσε την αντίδραση των Φαρισαίων, οι οποίοι δίδασκαν στον λαό τι μπορούσαν και τι δεν μπορούσαν να κάνουν το Σάββατο. Στη θέση τους ως ειδικοί του νόμου, προσπάθησαν να βρουν πιθανά λάθη στη συμπεριφορά του Ιησού, ώστε να Τον κατηγορήσουν και να Τον σκοτώσουν.
Εδώ βρίσκουμε μια αντίθεση μεταξύ των Φαρισαίων και του πλήθους που ακολουθεί τον Ιησού, ο οποίος έχει κερδίσει την εκτίμησή τους, μια εκτίμηση που θα ήθελαν και οι ίδιοι για τον εαυτό τους.

2. «Πολλοί άνθρωποι τον ακολούθησαν, και τους θεράπευσε όλους.»

Οι Φαρισαίοι αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον Ιησού επειδή ένιωθαν ότι απειλούνταν η εξουσία τους πάνω στους ανθρώπους. Κρατούν την εξουσία ή το κύρος που έχουν αποκτήσει. Οδηγούνται από τις αρχές τους και την υπερηφάνεια τους. Άλλοι άνθρωποι ακολουθούν τον Ιησού επειδή πιστεύουν σε Αυτόν και ελπίζουν να θεραπευτούν από Αυτόν. Ο Ιησούς τους θεραπεύει επειδή τους αγαπάει, όχι για να κερδίσει αναγνώριση ή εξουσία πάνω στους ανθρώπους.
Ο Χριστός είναι η μόνη πηγή αληθινής ευτυχίας στην ανθρώπινη καρδιά. Όλες οι ελπίδες και οι προσδοκίες μας βρίσκουν την εκπλήρωσή τους στο πρόσωπό Του. Το να γνωρίζεις τον Χριστό σημαίνει να Τον αγαπάς. Όταν δεν Τον γνωρίζουμε αρκετά καλά, συμβιβαζόμαστε με μικρότερες χαρές και μικρές απολαύσεις που είναι βέβαιο ότι θα ξεθωριάσουν, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «στιγμιαία ευχαρίστηση».

3. «Ιδού ο δούλος μου που διάλεξα, ο αγαπημένος μου, στον οποίο είμαι ευχαριστημένος.»

Ο Θεός επιλέγει και εμάς. Μας καλεί να μιμηθούμε τον Ιησού. Η αποστολή του Ιησού εκπληρώνεται με την ταπεινότητα, την αγάπη και το έλεος.
Όλοι μας είμαστε ραγισμένοι και έτοιμοι να πέσουμε. Πόσο συχνά έχουμε απομακρυνθεί από το φωτεινό μας πρότυπο, τον Ιησού Χριστό, από την αγάπη Του, την πίστη Του, την καλοσύνη Του. Αλλά πρέπει να Τον εμπιστευτούμε. Είναι πάντα έτοιμος να μας προσφέρει τη χάρη Του, να μας δείξει την ελεήμονα αγάπη Του και να μας σηκώσει, ώστε να μπορέσουμε να ξαναβγούμε στο δρόμο.
Όταν αμφιβάλλουμε για την αγάπη Του, κρίνουμε σύμφωνα με τα μέτρα μας, με την περιορισμένη συγχώρεση για την οποία είμαστε ικανοί. Αντίθετα, όταν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας στην αγάπη Του και πιστεύουμε στο άπειρο έλεός Του, είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι να λάβουμε τη χάρη Του.

Προσευχή
Κύριε, θέλω να Σε ακολουθήσω με την ίδια αγάπη όπως οι απόστολοι. Πιστεύω σε Σένα, αύξησε την πίστη μου. Σε αγαπώ, αύξησε την αγάπη μου. Σε αγαπώ για την καλοσύνη και τη συμπόνια Σου προς εμένα. Κάνε με πιο άξιο της αγάπης Σου κάθε μέρα.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

8th Sunday of Pentecost

Archbishop’s Teaching Leave a comment

The spirituality of the disciple (Matthew 12 / 14-21) Homily of His Excellency Msgr. Selim Sfeir Maronite Archbishop of Cyprus

 

Dear brothers and sisters in Christ,

 

1. "The Pharisees gathered against Jesus to see how they could destroy him."

Today's Gospel tells us about the attitude of the Pharisees and takes place just after Jesus heals a man's paralyzed hand on the Sabbath. Jesus said: "It is therefore lawful to do good on the Sabbath." (Mt 12:12)

This healing provoked a reaction from the Pharisees, who were teaching the people what they could and could not do on the Sabbath. In their position as specialists in the law, they seek to find possible errors in Jesus' behavior, so as to be able to accuse him and have him perished.

Here we find a contrast between the Pharisees and the crowds who follow Jesus, who has won their esteem, an esteem they would have wished for themselves.

 

2. "Many people followed him, and he healed them all."

The Pharisees refused to follow Jesus because they felt threatened in their authority over the people. They hold on to the power or prestige they have acquired. They are driven by their principles and pride. Other people follow Jesus because they believe in him and hope to be healed by him. Jesus heals them because he loves them, not to gain recognition or power over the people.

Christ is the only source of true happiness for the human heart. All our hopes and aspirations find their fulfillment in him. To know Christ is to love him. When we do not know him well enough, we settle for lesser joys and small pleasures that are bound to wither away, what we might call "instant pleasure".

 

3. "This is my servant whom I have chosen, my beloved in whom I am well pleased."

God chooses us too. He invites us to imitate Jesus. Jesus' mission is accomplished in humility, love and mercy.

We are all cracked and ready to fall. How often we have strayed from our shining model, Jesus Christ, from his love, his faithfulness, his goodness. But we must trust in him. He is always ready to offer us his grace, to show us his merciful love, and to lift us up so we can start again.

 

When we doubt his love, we judge according to our own measures, with the limited forgiveness of which we are capable. On the contrary, when we trust in his love and believe in his infinite mercy, we are better prepared to receive his grace.

 

Prayer

Lord, I want to follow you with the same love as the apostles. I believe in you, increase my faith. I love you, increase my love. I love you for your goodness and compassion towards me. Make me more worthy of your love every day.

 

 

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

7ème Dimanche de Pentecôte

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir Archevêque Maronite de Chypre Mission des 72 disciples Luc 10 / 1-7

Chers frères et sœurs en Christ,

Le 2 août, la cérémonie de béatification du patriarche Estephan Al Douaihy aura lieu au patriarcat maronite de Bkerké à 20h30. C’est un événement très important pour Chypre car avant d'être élu patriarche maronite, Estephan Al Douaihy a été archevêque maronite de Chypre (1668 - 1670).

Le 3 août 2024 à 18h30, une messe d’action de grâce sera célébrée dans sa ville natale d'Ehden, ainsi qu’une messe d'action de grâce au siège patriarcal de Dimane à 10 heures le dimanche 4 août.

Essayons de participer à ces cérémonies et prions tous ensemble.

1. Il les envoya deux par deux devant lui.
Dans l’évangile d’aujourd’hui, Jésus envoie ses disciples deux par deux pour prêcher le message du Royaume de Dieu. Il les envoie apporter sa parole et annoncer sa venue. Il veut que leur témoignage et leurs paroles préparent les esprits et ouvrent les cœurs à l'espérance. Il voulait que les hommes cherchent à savoir ce que pouvait être cette bonne nouvelle chargée d'espérance.

Nous, disciples du Christ, nous sommes aussi les messagers de la Bonne Nouvelle. Pour une telle mission Dieu a voulu choisir dans ce monde des personnes pour annoncer sa parole et, par leur exemple, donner un témoignage de la venue du Christ. Nous aussi nous sommes parmi ces personnes choisies par Dieu. Dans son message du 23 juin 2004, le pape Jean-Paul II le confirme : "Tous les baptisés sont appelés à donner le Christ au monde ...Nous devons chacun selon ses forces et sa vocation, apporter le Christ au monde d’aujourd’hui. Soyez forts dans le Seigneur".

2. Jésus nous invite
Cette invitation à le suivre et à nous mettre à son service est aussi forte aujourd’hui qu’elle l’était pour les soixante-douze disciples ! Nous annonçons la paix et le salut apportés par Dieu aux hommes il y a 2000 ans, mais nous devons renouveler ce message tous les jours de notre vie. Notre mission est de faire en sorte que toutes les personnes qui nous rencontrent sentent en elles-mêmes la rédemption apportée par le Christ. Pour ce faire, il faut travailler pour que ce Règne d’amour, de vérité, de vie, de grâce, de paix arrive dans ce monde, dans les différentes structures sociales, économiques, professionnelles et familiales. Il ne peut y avoir de parenthèses ou de moments de relâche dans notre effort pour annoncer la bonne nouvelle de l’amour du Christ aux hommes.

 

3. N’ayez pas peur !
Or, Dieu nous avertit que le monde où nous vivons est souvent fermé au message chrétien de vérité et d’amour. Jésus nous assure : « rien ne pourra vous faire du mal ». Alors, de quoi aurions-nous peur ? Jésus a promis d’être avec eux — et donc avec nous — jusqu’à la fin du monde. Par conséquent il les encourage à être courageux même face à l’échec apparent. De la même manière, nous ne devons pas être découragés quand beaucoup rejettent le message évangélique. Nous devons secouer la poussière de nos pieds et avancer pour proclamer le royaume de Dieu !

Prière
Seigneur Jésus, tu appelles les ouvriers à ta moisson aujourd’hui comme pendant ta vie sur la terre. La moisson est grande, mais les ouvriers sont peu nombreux. Envoie plus de travailleurs, Seigneur. Envoie-nous ! Tu sais que nous voulons te servir, mais tu connais également notre faiblesse. Donne-nous ta force pour vivre et témoigner de notre amour pour toi, pour vivre notre foi chrétienne là où tu nous envoies.

Que la béatification du patriarche Estephan Al Douaihy soit une invitation pour nous tous à revenir à Dieu, et une occasion pour les maronites de s'unir autour de l'Église, qui leur a donné et continue de leur donner des saints dignes de poursuivre son œuvre apostolique. Amen.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

 

 

7η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Σφέιρ Η αποστολή των 72 αποστόλων Λουκάς 10 / 1 – 7

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Στις 2 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί στο Μαρωνιτικό Πατριαρχείο Bkerke η τελετή Μακαριοποίησης του Πατριάρχη Estephan Al Douaihy στις 8.30 μ.μ. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό γεγονός για την Κύπρο αφού προτού εκλεγεί Πατριάρχη Μαρωνιτών ο Estephan Al Douaihy διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου (1668 – 1670).
Στις 3 Αυγούστου 2024 και ώρα 6.30 μ.μ. θα τελεστεί Θεία Λειτουργία στη γενέτειρά του στο Ehden ενώ Ευχαριστήρια Θεία Λειτουργία θα τελεστεί και στην Πατριαρχική Έδρα στο Dimane στις 10 π.μ. την Κυριακή 4 Αυγούστου.

Ας προσπαθήσουμε να συμμετάσχουμε σε αυτές τις τελετές και ας προσευχηθούμε όλοι μαζί.

1. Τους έστειλε ανά δύο μπροστά Του.

Στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο Ιησούς στέλνει τους μαθητές Του ανά δύο για να κηρύξουν το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού. Τους στέλνει να μεταφέρουν τον λόγο Του και να αναγγείλουν τον ερχομό Του. Ήθελε η μαρτυρία τους και τα λόγια τους να προετοιμάσουν τα μυαλά και να ανοίξουν τις καρδιές στην ελπίδα. Ήθελε οι άνθρωποι να αναζητήσουν να μάθουν τι μπορεί να είναι αυτά τα καλά νέα γεμάτα ελπίδα.
Εμείς οι μαθητές του Χριστού είμαστε επίσης αγγελιοφόροι των καλών ειδήσεων. Για μια τέτοια αποστολή, ο Θεός θέλησε να επιλέξει ανθρώπους σε αυτόν τον κόσμο για να διακηρύξουν τον λόγο Του και, με το παράδειγμά τους, να δώσουν μαρτυρία για τον ερχομό του Χριστού. Είμαστε κι εμείς ανάμεσα σ' αυτούς που επέλεξε ο Θεός. Στο μήνυμά του της 23ης Ιουνίου 2004, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' το επιβεβαιώνει αυτό:
«Όλοι οι βαπτισμένοι καλούνται να δώσουν τον Χριστό στον κόσμο... Πρέπει ο καθένας μας, σύμφωνα με τις δυνάμεις του και την κλίση του, να φέρει τον Χριστό στον κόσμο σήμερα. Να είστε δυνατοί εν Κυρίω.»

2. Ο Ιησούς μας προσκαλεί

Αυτή η πρόσκληση να Τον ακολουθήσουμε και να θέσουμε τους εαυτούς μας στην υπηρεσία Του είναι τόσο ισχυρή σήμερα όσο ήταν και για τους εβδομήντα δύο μαθητές! Διακηρύσσουμε την ειρήνη και τη σωτηρία που ο Θεός έφερε στην ανθρωπότητα πριν από 2.000 χρόνια, αλλά πρέπει να ανανεώνουμε αυτό το μήνυμα κάθε μέρα της ζωής μας. Αποστολή μας είναι να διασφαλίσουμε ότι όλοι όσοι μας συναντούν θα νιώσουν μέσα τους τη λύτρωση που έφερε ο Χριστός. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να εργαστούμε ώστε αυτή η βασιλεία της αγάπης, της αλήθειας, της ζωής, της χάρης και της ειρήνης να φτάσει σε αυτόν τον κόσμο, στις διάφορες κοινωνικές, οικονομικές, επαγγελματικές και οικογενειακές δομές. Δεν μπορεί να υπάρξουν διαλείμματα ή χαλαρές περίοδοι στις προσπάθειές μας να διακηρύξουμε τα καλά νέα της αγάπης του Χριστού στην ανθρωπότητα.

3. Μη φοβάστε!

Ο Θεός μας προειδοποιεί ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι συχνά κλειστός στο χριστιανικό μήνυμα της αλήθειας και της αγάπης. Ο Ιησούς μας διαβεβαιώνει ότι «τίποτα δεν μπορεί να σας βλάψει.» Επομένως, τι υπάρχει για να φοβηθούμε; Ο Ιησούς έχει υποσχεθεί ότι θα είναι μαζί τους -και επομένως μαζί μας- μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Τους ενθαρρύνει λοιπόν να είναι θαρραλέοι ακόμη και μπροστά στη φαινομενική αποτυχία. Με τον ίδιο τρόπο, δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε όταν πολλοί απορρίπτουν το μήνυμα του Ευαγγελίου. Πρέπει να τινάξουμε τη σκόνη από τα πόδια μας και να βγούμε μπροστά για να διακηρύξουμε τη βασιλεία του Θεού!

Προσευχή: Κύριε Ιησού, καλείς εργάτες στον θερισμό σου σήμερα, όπως έκανες και κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής σου. Ο θερισμός είναι μεγάλος, αλλά οι εργάτες είναι λίγοι. Στείλε περισσότερους εργάτες, Κύριε. Στείλε μας! Ξέρεις ότι θέλουμε να σε υπηρετήσουμε, αλλά γνωρίζεις επίσης την αδυναμία μας. Δώσε μας τη δύναμή σου να ζήσουμε και να μαρτυρήσουμε την αγάπη μας για σένα, να ζήσουμε τη χριστιανική μας πίστη όπου κι αν μας στείλεις.

Είθε η Μακαριοποίηση του Πατριάρχη Estephan Al Douaihy, να είναι μια πρόσκληση προς όλους μας για να επιστρέψουμε στον Θεό, και μια ευκαιρία για τους Μαρωνίτες να ενωθούν γύρω από την Εκκλησία, η οποία τους έδωσε και συνεχίζει να δίνει Αγίους, άξιους να συνεχίσουν το Αποστολικό της έργο. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

7th Sunday of Pentecost

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir Maronite Archbishop of Cyprus Mission of the 72 disciples (Luke 10 / 1-7)

Dear brothers and sisters in Christ,

On August 2, the beatification ceremony of Patriarch Estephan Al Douaihy will take place at the Maronite Patriarchate in Bkerke at 8.30pm.
This is a very important event for Cyprus, as before being elected Maronite Patriarch, Estephan Al Douaihy was Bishop of the Maronite Archeparchy of Cyprus (1668 – 1670).
On August 3, 2024 at 6.30pm, a divine liturgy will be celebrated in his hometown of Ehden, and a thanksgiving mass will also be celebrated at the Patriarchal see of Dimane at 10am on Sunday August 4.

Let's try to take part in these ceremonies and pray together.

1. He sent them out two by two before him.
In today's Gospel, Jesus sends his disciples out two by two to preach the message of the Kingdom of God. He sends them to bring his word and announce his coming. He wants their testimony and words to prepare minds and open hearts to hope. He wanted people to find out what this good news full of hope could be.

We, disciples of Christ, are also messengers of the Good News. For such a mission, God chose people in this world to proclaim his word and, by their example, bear testimony to the coming of Christ. We too are among those chosen by God. In his message of June 23, 2004, Pope John Paul II confirms: "All the baptized are called to give Christ to the world ... Each of us must, according to our strengths and vocation, bring Christ to the world of today. Be strong in the Lord".

2. Jesus invites us
This invitation to follow him and to serve him is as strong today as it was for the seventy-two disciples! We proclaim the peace and salvation brought by God to humanity 2,000 years ago, but we must renew this message every day of our lives. Our mission is to ensure that all those who meet us feel within themselves the redemption brought by Christ. To do this, we have to work to bring this Kingdom of love, truth, life, grace and peace into this world, in the various social, economic, professional and family structures. There can be no brackets or slack moments in our efforts to proclaim the good news of Christ's love to people.

3. Do not be afraid!
However, God warns us that the world we live in is often closed to the Christian message of truth and love. Jesus assures us that "nothing shall harm you". So what should we fear? Jesus has promised to be with them - and therefore with us - until the end of the world. So he encourages them to be courageous even in the face of apparent failure. In the same way, we must not be discouraged when many reject the Gospel message. We must shake off the dust from our feet and move on to proclaim the kingdom of God!

Prayer
Lord Jesus, you call workers to your harvest today, as you did during your life on earth. The harvest is great, but the laborers are few. Send more workers, Lord. Send us! You know we want to serve you, but you also know our weakness. Give us your strength to live and bear witness to our love for you, to live our Christian faith wherever you send us.

May the Beatification of Patriarch Estephan Al Douaihy be an invitation to all of us to return to God, and an opportunity for Maronites to unite around the Church, which has given them and continues to give Saints, worthy to continue its Apostolic work. Amen.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

 

7th Sunday of Pentecost

Uncategorized Leave a comment

Lord Jesus, you call workers to your harvest today, as you did during your life on earth. The harvest is great, but the laborers are few. Send more workers, Lord. Send us! You know we want to serve you, but you also know our weakness. Give us your strength to live and bear witness to our love for you, to live our Christian faith wherever you send us.

May the Beatification of Patriarch Estephan Al Douaihy be an invitation to all of us to return to God, and an opportunity for Maronites to unite around the Church, which has given them and continues to give Saints, worthy to continue its Apostolic work. Amen.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

6ème Dimanche de Pentecôte

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Envoi des Apôtres (Matthieu 10 / 16-25) Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir Archevêque Maronite de Chypre

Chers frères et sœurs en Christ,

C’est la première annonce des persécutions que l'Eglise primitive devra affronter pour rendre témoignage de sa foi en Jésus, en qui elle reconnait le Christ. Sauveur du monde par sa passion-mort et résurrection, Jésus avertit ses Apôtres des dangers qu'ils rencontreront lors de leur mission, afin d'être à l'image du Seigneur.
Il leur révèle trois caractéristiques de l’apôtre :

1. Adroits comme les serpents.
La première est l’habileté. Il n’y a aucun doute qu’être apôtre exige de la créativité de nos jours. Ce qui a fonctionné à une époque précédente d’évangélisation ne conviendra pas forcément aujourd’hui. Les nouvelles idées et les nouvelles manières de communiquer sont toujours nécessaires. Certaines de ces nouvelles manières se développent autour de nous dans les divers apostolats qui prennent naissance. Beaucoup de ces idées proviennent d’entreprises séculaires. Il faut simplement avoir un cœur d’apôtre afin de les identifier et les mettre au service du royaume. Pour l’apôtre, tout lui parle du royaume.

2. Candides comme les colombes.
L’apôtre, tout en étant rusé et habile, ne doit pas perdre la simplicité du cœur. Etre simple et habile n’est pas une contradiction mais plutôt la caractéristique d’un apôtre qui donne des fruits. Il n’adopte pas les manières du monde mais reste simple, le royaume de Dieu étant son seul objectif. Sa simplicité a quelque chose de beau et de paisible. Tous ses efforts convergent vers un but, ils ont un sens. Le fait même d’être simple signifie que son seul amour est le Christ et ses intérêts, les intérêts du royaume. Celui qui aime véritablement le Christ réalise de grandes choses pour lui.

3. Ne vous tourmentez pas pour savoir ce que vous direz.
Jésus nous assure : "ce n’est pas vous qui parlerez, c’est l’Esprit de votre Père qui parlera en vous." Il est plus facile pour nous de garder ceci à l’esprit si dès le commencement nous nous rendons compte que c’est l’Esprit qui nous anime et que nous sommes simplement des instruments de la Providence. Dieu est toujours le protagoniste ! Avec cette mentalité, il est facile de faire confiance à l’Esprit dans notre travail d’apôtre. Par ailleurs, rappelons-nous que c’est l’Esprit qui convertit les cœurs et non pas nos propres efforts.

Ne soyons pas perturbés, et résistons jusqu'au bout alors la venue du Fils de l'homme et sa vision, sera notre unique récompense. Soyons confiants nous aussi, en ces paroles du Seigneur, qui sont pour nous aujourd'hui, dans les différentes circonstances de la vie et des circonstances les plus difficiles, source de quiétude et de paix.

Prière
Seigneur Jésus, nous voulons être tes apôtres. Tu nous envoies et tu nous préviens que notre mission ne sera pas simple. Ouvre notre intelligence pour écouter ton Esprit Saint. Ouvre notre bouche pour t'annoncer. Ouvre notre cœur. Nous avons confiance que tu nous sauves et que tu viendras toujours à notre secours.

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

 

6η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Η αποστολή των Αποστόλων (Ματθαίος 10 / 16 – 25) Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Σελίμ Σφέιρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Αυτή είναι η πρώτη ανακοίνωση των διωγμών που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει η πρώτη Εκκλησία προκειμένου να μαρτυρήσει την πίστη της στον Ιησού, στον οποίο αναγνώρισε τον Χριστό. Σωτήρας του κόσμου μέσω του πάθους, του θανάτου και της Aνάστασής Tου, ο Ιησούς προειδοποιεί τους Αποστόλους Tου για τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσουν κατά τη διάρκεια της αποστολής τους, ώστε να μοιάσουν στον Κύριο.
Τους αποκαλύπτει τρία χαρακτηριστικά του αποστόλου:

1. Έξυπνοι σαν φίδια
Το πρώτο είναι η ικανότητα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το να είσαι απόστολος σήμερα απαιτεί δημιουργικότητα. Αυτό που λειτούργησε σε μια προηγούμενη εποχή ευαγγελισμού δεν θα λειτουργήσει απαραίτητα σήμερα. Χρειάζονται πάντα νέες ιδέες και νέοι τρόποι επικοινωνίας. Μερικοί από αυτούς τους νέους τρόπους αναπτύσσονται γύρω μας στα διάφορα αποστολικά ιδρύματα που ξεφυτρώνουν. Πολλές από αυτές τις ιδέες προέρχονται από πανάρχαιες επιχειρήσεις. Χρειάζεται απλώς η καρδιά ενός αποστόλου για να τις εντοπίσει και να τις βάλει να εργαστούν για τη βασιλεία. Για τον απόστολο, τα πάντα του μιλούν για τη βασιλεία.

2. Προσεκτικοί σαν περιστέρια

Ο απόστολος, αν και πανούργος και επιδέξιος, δεν πρέπει να χάσει την απλότητα της καρδιάς του. Το να είσαι απλός και επιδέξιος δεν είναι αντίφαση, αλλά μάλλον το χαρακτηριστικό ενός αποστόλου που αποδίδει καρπούς. Δεν υιοθετεί τους τρόπους του κόσμου, αλλά παραμένει απλός, με μοναδικό του στόχο τη βασιλεία του Θεού. Υπάρχει κάτι όμορφο και ειρηνικό στην απλότητά του. Όλες οι προσπάθειές του συγκλίνουν προς έναν στόχο, έχουν νόημα. Το ίδιο το γεγονός ότι είναι απλός σημαίνει ότι η μόνη του αγάπη είναι ο Χριστός και το μόνο του ενδιαφέρον είναι η βασιλεία. Αυτός που αγαπάει πραγματικά τον Χριστό κάνει μεγάλα πράγματα γι' Aυτόν.
3. Μην ανησυχείτε για το τι θα πείτε

Ο Ιησούς μας διαβεβαιώνει: «Δεν θα μιλήσετε εσείς, αλλά το Πνεύμα του Πατέρα σας που θα μιλήσει μέσα σας». Είναι ευκολότερο για εμάς να το έχουμε αυτό κατά νου, αν από την αρχή συνειδητοποιήσουμε ότι είναι το Πνεύμα που μας εμψυχώνει και ότι είμαστε απλώς όργανα της Πρόνοιας. Ο Θεός είναι πάντα ο πρωταγωνιστής! Με αυτή τη νοοτροπία, είναι εύκολο να εμπιστευτούμε το Πνεύμα στο έργο μας ως απόστολοι. Από την άλλη πλευρά, ας θυμόμαστε ότι το Πνεύμα είναι αυτό που μεταστρέφει τις καρδιές και όχι οι δικές μας προσπάθειες.

Ας μην ταραζόμαστε και ας αντισταθούμε μέχρι τέλους, ώστε η έλευση του Υιού του ανθρώπου και το όραμά Του να είναι η μόνη μας ανταμοιβή. Ας έχουμε επίσης εμπιστοσύνη σε αυτά τα λόγια του Κυρίου, τα οποία αποτελούν για εμάς σήμερα, στις διαφορετικές συνθήκες της ζωής και στις πιο δύσκολες περιστάσεις, πηγή ηρεμίας και ειρήνης.

Προσευχή
Κύριε Ιησού, θέλουμε να γίνουμε απόστολοί Σου. Μας στέλνεις και μας προειδοποιείς ότι η αποστολή μας δεν θα είναι εύκολη. Άνοιξε το μυαλό μας για να ακούσουμε το Άγιο Πνεύμα Σου. Άνοιξε το στόμα μας για να Σε διακηρύξουμε. Άνοιξε τις καρδιές μας. Εμπιστευόμαστε ότι θα μας σώσεις και ότι πάντα θα έρχεσαι να μας σώσεις. Αμήν.

+Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

 

6th Sunday of Pentecost

Archbishop’s Teaching Leave a comment

Sending out the Apostles (Matthew 10 / 16-25) Homily of His Excellency Msgr Selim Sfeir Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

This is the first announcement of the persecutions the early Church would face for bearing witness to its faith in Jesus, in whom it recognized Christ. Savior of the world through his passion, death and resurrection, Jesus warns his Apostles of the dangers they will encounter on their mission, so that they may be like the Lord.
He reveals three characteristics of the apostle:

1. Clever as snakes.
The first is skill. There is no doubt that being an apostle requires creativity these days. What worked in a previous era of evangelism won't necessarily work today. New ideas and new ways of communicating are always needed. Some of these new ways are developing all around us in the various apostolates that are springing up. Many of these ideas come from secular enterprises. It simply takes an apostolic heart to identify them and put them at the service of the kingdom. For the apostle, everything speaks to him of the kingdom.

2. Candid as doves.
The apostle, while being shrewd and clever, must not lose the simplicity of heart. Being simple and clever is not a contradiction, but rather the hallmark of a fruitful apostle. He does not adopt the ways of the world but remains simple, with the Kingdom of God as his sole objective. There is something beautiful and peaceful about his simplicity. All his efforts converge towards a goal, they have a meaning. The very fact of being simple means that his only love is Christ, and his only interest is the kingdom. He who truly loves Christ achieves great things for Him.

 

3. Do not worry about what you will say.
Jesus assures us, “it is not you who will speak, but the Spirit of your Father who will speak through you.” It is easier for us to keep this in mind if from the outset we realize that it is the Spirit who animates us and that we are simply instruments of Providence. God is always the protagonist! With this mentality, it is easy to trust the Spirit in our work as apostles. Furthermore, let us remember that it is the Spirit who converts hearts, not our own efforts.

Let us not be perturbed, and let us resist to the end, so that the coming of the Son of Man and his vision will be our only reward. Let us also trust in these words of the Lord, which are for us today, in the various circumstances of life and the most difficult circumstances, a source of tranquility and peace.

Prayer
Lord Jesus, we want to be your apostles. You send us out and warn us that our mission will not be easy. Open our minds to listen to your Holy Spirit. Open our mouths to proclaim you. Open our hearts. We trust that you will save us and that you will always come to our aid.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

 

Martha and Mary (Luke 10 : 38-42)

Dear brothers and sisters in Christ,

The Canonization of Blessed Giorgio Frassati and Blessed Carlos Acutis.

Today in the holy city of Rome, our beloved Holy Father, Pope Leo XIV will solemnly elevate for the whole Church two new saints, Giorgio Frassati and Carlos Acutis. Both of these young men died very young, yet in their brief journey, they show that living for Christ takes nothing away from life but fills it with meaning and joy.

The saints are the experts in listening. Like Mary of Bethany, the saints are attentive to the voice of Christ.  They hear Him in the reading of the Gospel, they hear Him in the voice of the Church’s teaching, they hear Him in the voices of the poor and the immigrant, they hear Him in the silence of the Blessed Sacrament.  The saints don’t just hear Jesus, they listen to Him. This work of listening is to discover the voice of Christ in those right beside us, in our families and our place of work. It's also about trying to hear the voice of Christ in our contemporaries, some of whom are far from the Church.  Even in their estrangement, they are creatures of Logos, of reason, and can be unwitting transmitters of the truth.  We need to have hearts and ears capable of hearing Christ speaking from the most unlikely places.

Poor Martha in her busy kitchen of Bethany could hear Christ speaking in the other room, but she was so distracted, she couldn’t listen.  She got focused on her problems, her difficulties and her failures.  She was listening to herself and only hearing Jesus from a distance.

The Divine Logos created the human body as a custom designed parable: we have two ears and one mouth.  God is showing us that we have to do twice as much listening as we do speaking and listening is twice as hard as talking.

May our Blessed Mother, who’s beautiful birthday we shall celebrate tomorrow (for us Maronites, we think of our Lady of Mankee!) on September 8th, intercede for all of us to be betters listeners!

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Categories
Archbishop’s Teaching

Εορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Λουκάς 14: 16 -24

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Τότε ο Ιησούς του είπε: «Κάποιος έδωσε ένα μεγάλο δείπνο και προσκάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πει στους προσκεκλημένους: «Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα τώρα». Καθώς συμμετέχουμε σε αυτή την ευλογημένη γιορτή της ανανέωσης της θυσίας του Ιησού Χριστού, μας συνοδεύει, όπως αρέσκεται να λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια μεγάλη ομήγυρη αγγέλων.

Αυτή η εκκλησία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, έχει σίγουρα το δικαίωμα να πιστεύει ότι αυτός ο μεγάλος στρατηλάτης των ουράνιων στρατευμάτων είναι παρών εδώ μαζί μας, προσφέροντας τη λατρεία του στην Αγία Τριάδα. Τον χαιρετούμε και τον ευχαριστούμε για την προστασία του. Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο, μας εξιστορεί μια παραβολή για κάποιον που παρέθεσε ένα μεγάλο δείπνο. Ο Κύριός μας συνεχίζει περιγράφοντας πώς οι καλεσμένοι άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες και να απαλλάσσονται από αυτό το μεγάλο συμπόσιο. Αυτή η παραβολή απευθυνόταν ως επίπληξη στους Ιουδαίους για την άρνησή τους να πιστέψουν και να δεχτούν τον Μεσσία τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση όλων των προφητειών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μέρος του Ισραήλ δέχτηκε τον Χριστό και έγινε η Καθολική Εκκλησία, αλλά η παραβολή είναι πολύ σαφής, πολλοί από τον ίδιο τον λαό του Κυρίου μας δεν Τον δέχτηκαν.

Θα ήθελα να προσαρμόσω αυτή την παραβολή στην παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε εδώ, στην σεβάσμια παλιά εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ασώματο. Το συμπόσιο της Θυσίας του Κυρίου μας, η μεγαλύτερη από όλες τις γιορτές, είναι έτοιμο μπροστά μας. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, γιατί όπου ένας έγκυρα χειροτονημένος ιερέας με δικαιοδοσία, χρησιμοποιώντας τις εγκεκριμένες λέξεις της αφιέρωσης, με την πρόθεση να κάνει ό,τι κάνει η Εκκλησία, και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα συστατικά του ψωμιού και του κρασιού, προσφέρει τη Θυσία της Θείας Λειτουργίας, εκεί μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να λάβουμε την Θεία Κοινωνία. Αλλά θέλω να επιμείνω ότι είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία εδώ στον Ασώματο και στα παραδοσιακά μαρωνιτικά χωριά μας όσο πιο συχνά μπορούμε.

Η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, παράγραφος 2471, αναφέρει: «Ενώπιον του Πιλάτου, ο Χριστός διακηρύσσει ότι «ήρθε στον κόσμο για να μαρτυρήσει την αλήθεια». Ο χριστιανός δεν πρέπει λοιπόν να ντρέπεται να μαρτυρήσει τον Κύριό μας. Σε καταστάσεις που απαιτούν μαρτυρία της πίστης, ο χριστιανός πρέπει να την ομολογεί χωρίς αμφιβολία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου ενώπιον των δικαστών του».

Όταν σκεφτόμαστε καταστάσεις σε όλο τον κόσμο, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές μας στον Χριστό να υποβάλλονται σε μια πραγματική δοκιμασία. Αλλά και εμείς εδώ στον Ασώματο αλλά και στην Αγία Μαρίνα έχουμε μια δοκιμασία, ένα είδος δοκιμασίας. Θα μαρτυρήσουμε τον Κύριό μας μπροστά στους γείτονές μας; Πολλοί από αυτούς που βρίσκονται τώρα σε αυτό το χωριό δεν είναι βαπτισμένοι, αλλά έχουν δικαίωμα στη μαρτυρία μας, στην κατάθεσή μας. Η μαρτυρία μας δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική. Δεν είμαστε εδώ σε μια πράξη ανυπακοής ή αντίστασης. Είμαστε εδώ επειδή είμαστε μέρος του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι πάντα στραμμένος προς τον Πατέρα. Κοιτάζοντας τον Πατέρα μαζί με τον Χριστό, βλέπουμε κάθε άνθρωπο ως αδελφό και αδελφή μας. Γι' αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει ποτέ να φοβάται το έργο της Εκκλησίας.

Ναι, μπορούμε να λάβουμε τα μυστήρια πιο εύκολα στις τοπικές ενοριακές εκκλησίες μας, αλλά αν παραμελούμε τις εκκλησίες του χωριού μας, παραμελούμε όλες τις ψυχές που ζουν εδώ. Ένα από τα συγκεκριμένα σημάδια της καρποφορίας των Μυστηρίων είναι η οικοδόμηση της ανθρώπινης αδελφότητας. Ολόκληρος ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αδελφότητα, φιλία και καλοσύνη. Η παρουσία μας εδώ πρέπει να γίνει κατανοητή από αυτή τη θέση. Βρισκόμαστε εδώ επειδή μόνο ο Αναστημένος Χριστός είναι ικανός να ανακουφίσει τα βάσανα της πληγωμένης ανθρωπότητας (Πάπας Φραγκίσκος). Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα προσελκύσει τους νέους μας να επιστρέψουν στα χωριά.

Αν κάνουμε το λάθος των προσώπων της παραβολής και βρούμε δικαιολογίες, όπως «η σειρά είναι πολύ μεγάλη», «όλο και λιγότεροι άνθρωποι πηγαίνουν», «δεν έχει νόημα»... αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε χάσει την υπομονή μας με τον Θεό. Ο Θεός εργάζεται πάντα, και συχνά είναι σαν ψίθυρος και πολύ σιωπηλός, αλλά εργάζεται. Αν εγκαταλείψουμε τον Ασώματο, την Αγία Μαρίνα, την Καρπάσια ή τον Κορμακίτη, θα είναι ένα σημάδι ότι έχουμε κουραστεί να περιμένουμε τον Θεό να κάνει κάτι.

Όταν δούμε τους αγαπημένους μας προγόνους στην αιωνιότητα, θα είναι ανυπόμονοι να δουν πώς περάσαμε τη χριστιανική μας ζωή. Ας μην τους απογοητεύσουμε λέγοντας ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε τον Θεό να δράσει.

Ας μας ανοίξει η Μαρία, Βασίλισσα των Αγγέλων και Βασίλισσα του Ασωμάτου, την πόρτα του Ιερού Οίκου της Ναζαρέτ, ώστε να ανακαλύψουμε πώς ένα μικρό σπίτι, σε ένα ξεχασμένο χωριό, μπορεί πράγματι να αλλάξει τον κόσμο. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου