Category: Archbishop’s Teaching

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς, ναι, και εμφανίστηκε στους συγκεντρωμένους μαθητές, αλλά όχι σε όλους, επειδή ο Θωμάς δεν ήταν μαζί τους. Όταν οι δέκα μαθητές διηγήθηκαν στον Θωμά την εμφάνιση του Ιησού, εκείνος δεν πίστεψε, αλλά είπε: «Εγώ αν δεν δω στα χέρια Tου τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δε βάλω το δάχτυλό μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δε βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά Tου, δε θα πιστέψω». (Ιωα 20:25).

Ο Θωμάς αγωνιζόταν με την πίστη του για μια ολόκληρη εβδομάδα, μέχρι που ήρθε η νέα Κυριακή. Αυτό που μας επιβεβαιώνει ότι βρισκόταν σε εσωτερική διαμάχη με την πίστη του είναι ότι ήταν μαζί με τους μαθητές και δεν εγκατέλειψε ούτε αυτούς ούτε την επανενωμένη Εκκλησία. Ο Ιησούς τους εμφανίστηκε ξανά και μίλησε απευθείας στον Θωμά με την επίπληξη της αγάπης και όχι με την αγάπη της επίπληξης και Του είπε: «Άπλωσε εδώ το δάχτυλό σου και κοίταξε τα χέρια μου- άπλωσε επίσης το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου- και μην είσαι άπιστος, αλλά πιστός.» (Ιωα 20:27)

Κανένας από τους μαθητές δεν είχε ενημερώσει τον Ιησού για τη θέση του Θωμά ή την αντίδρασή του, αλλά ο Ιησούς, παρών στη ζωή του Θωμά, γνωρίζει τις πιο ακριβείς λεπτομέρειές του και θέλει να τον θεραπεύσει από τις αμφιβολίες του.
Συχνά πέφτουμε σε μεγάλες στιγμές αμφιβολίας, όταν χάνουμε την πίστη μας- νιώθουμε ότι ο Θεός είναι μακριά μας, και τα μάτια μας δεν Τον βλέπουν πια, παρά την παρουσία Του και τη σιωπηλή προστασία Του πάνω μας. Το θέλημα του Θεού δεν είναι να παραμείνουμε στην αμφιβολία, δεν είναι επιθυμία Του να ζούμε στην απιστία, αλλά μας αφήνει ένα περιθώριο να επιστρέψουμε στον εαυτό μας, στην εποικοδομητική εσωτερική πάλη, και τότε μας αποκαλύπτεται!

«Άπλωσε το δάχτυλό σου εδώ, και δες τα χέρια μου- επίσης, άπλωσε το χέρι σου, και βάλε το στην πλευρά μου». Με αυτή τη φράση, ο Ιησούς απευθύνεται σήμερα σε εμάς, σαν να λέει στον καθένα μας: «Γνωρίζω τις αμφιβολίες σας, καταλαβαίνω τις ανησυχίες σας, αν θέλετε να πιστέψετε σε μένα, μην απομακρύνεστε, βάλτε το δάχτυλό σας μπροστά και αγγίξτε με, και μην ψηλαφείτε με το πνεύμα του κόσμου για να φτάσετε στην πίστη. Ανοίξτε τα μάτια σας στις πληγές μου και μην εστιάζετε στις δικές σας πληγές, γιατί στις πληγές μου θα βρείτε τη θεραπεία σας!»

Ο κόσμος δεν μπορεί να σας οδηγήσει στον Ιησού, επειδή δεν Τον γνωρίζει: «Αυτός ήταν μέσα στον κόσμο, και ο κόσμος έγινε μέσω αυτού, και ο κόσμος δεν τον γνώρισε» (Ιωα 1:10), επειδή ο κόσμος δεν μπορεί να κατανοήσει τον Θεό με την ανθρώπινη λογική. Ο Ιησούς είπε:

« Όποιος προέρχεται από τη γη, έχει ανθρώπινη προέλευση και μιλάει σαν ένας από τη γη.» (Ιωα 3:31) Όσο για τον Απόστολο Παύλο, μας λέει: «Επειδή ο κόσμος με τη σοφία του δεν γνώρισε τον Θεό με τη σοφία του Θεού, ευδόκησε ο Θεός να σώσει αυτούς που πιστεύουν με την αφροσύνη του κηρύγματος.» (Α΄ Κορ 1:21)

Ο Ιησούς απευθύνεται στον Θωμά με μια φράση της οποίας ο απόηχος εξακολουθεί να μας συγκλονίζει: «Μην είσαι άπιστος, αλλά πίστεψε». Όπως ακριβώς ήθελε ο Θωμάς να πιστέψει σ' Αυτόν, έτσι θέλει κι εμείς να πιστέψουμε σ' Αυτόν, αλλά το μονοπάτι της πίστης που χαράζει απαιτεί να έρθουμε κοντά Του, να βάλουμε τα χέρια μας στα δικά Του, μέσα από μια προσωπική εμπειρία που ο νους δεν μπορεί να κατανοήσει, και να κοιτάξουμε τις πληγές στα χέρια Του και να δούμε τα σημάδια των καρφιών.

Η θέαση αυτών των πληγών οδηγεί την καρδιά μας να πιστέψει στην αγάπη που δόθηκε πάνω στο σταυρό. Και το άγγιγμα των σημαδιών από τα καρφιά ανοίγει τα μάτια μας για να δούμε αυτό που ο κόσμος δεν μπορεί να δει. «Λίγο ακόμα, και ο κόσμος δεν θα με δει πια- εσείς όμως θα με δείτε, γιατί εγώ ζω, και θα ζήσετε κι εσείς».
(Ιωα 14:19) Έτσι μόνο λέμε μαζί με τον Θωμά στον Ιησού: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!». Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Dear brothers and sisters in Christ,

Christ is risen !

The God of love and life has conquered death and offers new life to all who believe
and identify their lives with the risen Jesus Christ.
On this holy day of Easter, as we gather in joy and gratitude, let us think about the
profound significance of the resurrection of our Lord.

Easter is not only a celebration of life over death; it is also a testimony to the power
of divine love. It is a poignant reminder that even in the darkest moments of our
lives, there is hope, there is light, there is the possibility of conversion and
transformation.

Humanity today faces terrible tragedies that stem from human evil. Wars, conflicts,
bloody strife, hunger and discord strike not only our region but the entire planet.
Human egoism now prevails over unity, even within the family and society.
The resurrection of Christ teaches us that reconciliation is possible, that peace is
possible. As followers of Christ, baptized in the name of the Father, of the Son and
the Holy Spirit, we are called to be peacemakers, serving unity and mutual
understanding.

The risen Jesus is the only one who gives mankind the tangible hope that goodness
and love will always prevail.

Let us place our trust in the one who opened the way to life for us, in the one who
gave his life for us in order to offer us redemption from our sins and weaknesses. On
this holy day, let us commit ourselves to becoming better, and better Christians.
May this Easter be a time of spiritual renewal for each and every one of us. May we
find the strength and courage to forgive, to heal the wounds of the past and to build
a better future.

Let us remember that true victory lies in God's immeasurable love. Let us turn to the
One who loved us to the point of sacrificing himself, and who rose again to give us
new life. Let us abandon our past, open our hearts and minds, and take the path of
love, kindness, reconciliation, brotherhood and solidarity.
May the light and love of Christ fill our hearts and guide our actions, so that the
values of peace, justice and reconciliation prevail, not only in Cyprus and the Middle
East, but also throughout the world.

May the peace and grace of the Risen Christ be with you all, now and forever.

+ Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Χριστός Ανέστη!

Ο Θεός της αγάπης και της ζωής νίκησε τον θάνατο και προσφέρει τη νέα ζωή σε
όποιον πιστεύει και ταυτίζει την ζωή του με τον Αναστημένο Ιησού Χριστό.
Σε αυτήν την άγια ημέρα του Πάσχα, καθώς συγκεντρωνόμαστε με χαρά και
ευγνωμοσύνη, ας αναλογιστούμε όλοι μας το βαθύ νόημα της Ανάστασης του
Κυρίου μας.

Το Πάσχα δεν είναι απλά η γιορτή της ζωής επι του θανάτου, αλλά είναι επίσης η
μαρτυρία της δύναμης της θείας αγάπης. Είναι μια συγκινητική υπενθύμιση ότι
ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές της ζωής μας, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως,
υπάρχει η δυνατότητα μεταστροφής και μεταμόρφωσης.

H ανθρωπότητα σήμερα ζει φρικτές τραγωδίες που προέρχονται από την ανθρώπινη
κακία. Πόλεμοι, συγκρούσεις, αιματηρές διενέξεις, πείνα και διχόνοια μαστίζουν
όχι μόνο την κοντινή μας περιοχή αλλά και όλο τον πλανήτη. Ο ανθρώπινος
εγωισμός, υπερέχει πλέον της ενότητας ακόμη και μέσα στην ίδια την οικογένεια
και μέσα στην κοινωνία.

Η Ανάσταση του Χριστού μας διδάσκει ότι η συμφιλίωση είναι δυνατή, ότι η ειρήνη
είναι εφικτή. Ως μαθητές του Χριστού, βαπτισμένοι στο όνομα του Πατρός, του
Υιού και του Αγίου Πνεύματος, καλούμαστε να είμαστεεργάτες ειρήνης,
υπηρετώντας την ενότητα και την αμοιβαία κατανόηση.

Ο Αναστημένος Ιησούς είναι ο μόνος που δίνει χειροπιαστή ελπίδα στον άνθρωπο
ότι η καλοσύνη και η αγάπη πάντα νικούν. Ας θέσουμε την εμπιστοσύνη μας σε
Εκείνον που μας άνοιξε το δρόμο της ζωής, σε Εκείνον που έδωσε τη ζωή Του για
μας για να μας προσφέρει τη λύτρωση από το κακό αλλά και από τον κακό μας
εαυτό. Σε αυτή την Άγια μέρα ας υποσχεθούμε στον εαυτό μας ότι θα γίνουμε
καλύτεροι χριστιανοί και καλύτεροι άνθρωποι.

Ας είναι το Πάσχα αυτό ένας χρόνος πνευματικής ανανέωσης για τον καθέναν από
εμάς. Ας βρούμε τη δύναμη και το θάρρος να συγχωρήσουμε, να θεραπεύσουμε τις
πληγές του παρελθόντος και να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Ας θυμόμαστε ότι η πραγματική νίκη βρίσκεται στην υπέρτατη αγάπη του Θεού. Ας
πλησιάσουμε σε Εκείνον που μας αγάπησε μέχρι θανάτου και αναστήθηκε για να
μας δώσει νέα ζωή. Ας αφήσουμε πίσω μας την παλιά μας ζωή, ας ανοίξουμε την
καρδιά και το μυαλό κι ας βαδίσουμε στον δρόμο της αγάπης, της καλοσύνης, της
συμφιλίωσης, της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης.

Το φως και η αγάπη του Χριστού μας ας γεμίσει τις καρδιές μας και ας καθοδηγήσει
τις πράξεις μας ώστε να εργαζόμαστε για την επικράτησή των αξιών της ειρήνης,
της δικαιοσύνης και της συμφιλίωσης όχι μόνο στην Κύπρο μας και στην Μέση
Ανατολή αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Η ειρήνη και η χάρη του Αναστημένου Κυρίου να είναι μαζί με όλους σας, σήμερα
και πάντοτε.

Αληθώς Ανέστη!

+ Σελίμ Σφέηρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Chers frères et sœurs en Christ,

Jésus entra à Jérusalem, monté sur un âne, accomplissant la prophétie qui dit : "Sois transportée d`allégresse, fille de Sion! Pousse des cris de joie, fille de Jérusalem! Voici, ton roi vient à toi; Il est juste et victorieux, Il est humble et monté sur un âne, Sur un âne, le petit d`une ânesse." Zacharie 9:9. La foule lui fit bon accueil, agitant des branches de palmier et d'olivier, en criant : "Hosanna ! Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur, le roi d`Israël!", Hosanna signifiant "sauve-nous", c'était le cri de joie populaire à l'entrée de Jésus à Jérusalem. Un cri que nous répétons encore dans nos chants le dimanche des Rameaux précédant la semaine de Pâques. Cette expression n'était pas nouvelle, mais elle était une expression prophétique messianique qui se trouve dans le livre des Psaumes : "Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur. Nous vous bénissons de la maison de l'Éternel. L'Éternel est Dieu, et il nous éclaire. Attachez la victime avec des liens, Amenez-la avec des branches jusqu`aux cornes de l`autel!" Psaume 118:26-27

Cette expression décrit l'identité de celui dont elle est prononcée, il est roi, prêtre et prophète.
Roi, car il entre dans sa ville, monté sur un âne comme le faisaient les rois de l'ancienne alliance lorsqu'ils venaient vers leurs sujets porteurs de paix, non pas sur un cheval symbolisant une guerre imminente.
Prophète, car il vient au nom du Seigneur, portant le message de Dieu à son peuple.
Et prêtre, car le sacrifice est préparé pour lui, attaché aux cornes de l'autel, et c'est lui qui l'offrira à Dieu pour expier les péchés de son peuple.
Ils ont crié cette expression prophétique sans réaliser que celui qui venait vers eux accomplissait son sens à la lettre. Ils ont élevé leurs voix en répétant les paroles du psaume avec joie, attendant l'entrée de Jésus, sans être conscients de son identité messianique. Ils lui ont crié et n'ont pas réalisé qu'il était le sacrifice qui serait cloué sur la Croix pour être leur "Sauveur", la raison de leur salut éternel.
Quant à lui, il savait tout ! C'était un jour de joie pour le peuple, et le début de ses souffrances rédemptrices. Comme un père conduit par ses enfants pour mourir à leur place, il marchait parmi eux dans le silence de l'amour sacrificiel, portant leurs péchés et leurs peines alors qu'ils exultaient en le louant. Tout ce qu'il voulait, c'était de voir la joie du salut sur leurs visages, réalisant la prophétie d'Isaïe qui dit : " Il a été maltraité et opprimé, Et il n’a point ouvert la bouche, Semblable à un agneau qu`on mène à la boucherie, A une brebis muette devant ceux qui la tondent; Il n`a point ouvert la bouche. " Isaïe 53:7
Oui, mes frères et mes sœurs bien-aimés, c'est notre Christ qui vient vers nous comme un roi humble, comme l'agneau du sacrifice innocent, monté sur un âne humble, et non pas sur un cheval de guerre brandissant l'épée de la justice divine pour se venger de nos péchés.
Il est le plus grand prophète de Dieu et son fils unique, le prêtre de la nouvelle alliance qui s'offre lui-même à Dieu le Père en sacrifice pour nous cette semaine sainte à venir.
Sortons donc à sa rencontre, portant des rameaux de palmier et d'olivier, criant de tout notre cœur "Hosanna", c'est-à-dire "libère-nous" et vivons vraiment cette expression. Croyons qu'il est celui qui vient au nom du Seigneur pour nous sauver, pour porter nos péchés. Criaillons vers lui "Sauve-nous", confessant nos péchés, et que ce cri soit un véritable acte de repentance transformant nos vies et nous conduisant à l'autel de l'église, à l'offrande qui nous rapproche de lui, afin que nous vivions à chaque liturgie le sacrifice de la Pâque qui s'offre à nous éternellement, afin que nous puissions recevoir de lui la raison de notre salut.
Portons-lui des rameaux de palmier et d'olivier et sortons à sa rencontre, non seulement aujourd'hui, mais chaque jour de notre vie, sortons à sa rencontre avec l'esprit de victoire qu'il a réalisée sur la croix et qui nous a affranchis de l'esclavage du péché. Sortons aujourd'hui pour le rencontrer avec la vraie joie, car il est notre unique Sauveur et personne d'autre ne mérite que nous criions vers lui "Sauve-nous".

† Selim Sfeir
Archevêque Maronite de Chypre

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,
Ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ πάνω σ' ένα γαιδουράκι εκπληρώνοντας την προφητεία που λέει: «Χαίρε, θυγατέρα της Σιών! Φώναξε από χαρά, κόρη της Ιερουσαλήμ! Ιδού, ο Βασιλιάς σου έρχεται σε σένα- είναι δίκαιος και νικητής, είναι ταπεινός και κάθεται πάνω σε γάιδαρο, πάνω σε γαϊδουράκι, πουλάρι γαϊδούρας». Ζαχαρίας 9:9. Το πλήθος τον υποδέχτηκε, ανεμίζοντας κλαδιά φοίνικα και ελιάς και φωνάζοντας «Ωσαννά! Ευλογημένος αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου, ο βασιλιάς του Ισραήλ!» Ωσαννά, που σημαίνει «σώσε μας», ήταν η λαϊκή κραυγή χαράς όταν ο Ιησούς εισήλθε στην Ιερουσαλήμ. Είναι μια κραυγή που επαναλαμβάνουμε ακόμα στα τραγούδια μας την Κυριακή των Βαΐων πριν από την εβδομάδα του Πάσχα. Η έκφραση αυτή δεν ήταν καινούργια, αλλά ήταν μια μεσσιανική προφητική έκφραση που συναντάται στο βιβλίο των Ψαλμών: «Ευλογημένος αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου. Σας ευλογούμε από τον οίκο του Κυρίου. Ο Κύριος είναι Θεός και μας δίνει φως. Δέστε το θύμα με δεσμά, φέρτε το με κλαδιά στα κέρατα του θυσιαστηρίου!». Ψαλμός 118:26-27

Αυτή η έκφραση περιγράφει την ταυτότητα εκείνου για τον οποίο εκφωνείται: είναι βασιλιάς, ιερέας και προφήτης.

Βασιλιάς, επειδή εισέρχεται στην πόλη του καβάλα σε ένα γαϊδουράκι, όπως ακριβώς έκαναν οι βασιλιάδες της Παλαιάς Διαθήκης όταν έρχονταν στους υπηκόους τους ως φορείς ειρήνης, και όχι πάνω σε άλογο που συμβόλιζε τον επικείμενο πόλεμο.
Προφήτης, επειδή έρχεται στο όνομα του Κυρίου, μεταφέροντας το μήνυμα του Θεού στο λαό Του.

Και ιερέας, επειδή η θυσία είναι έτοιμη γι' αυτόν, δεμένη στα κέρατα του θυσιαστηρίου, και είναι Αυτός που θα την προσφέρει στον Θεό για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του λαού Του.

Φώναζαν αυτή την προφητική έκφραση χωρίς να συνειδητοποιούν ότι αυτός που ερχόταν προς το μέρος τους εκπλήρωνε κατά γράμμα το νόημά της. Ύψωσαν τις φωνές τους, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του ψαλμού με χαρά, περιμένοντας τον Ιησού να εισέλθει, χωρίς να έχουν επίγνωση της μεσσιανικής Του ταυτότητας. Τον φώναζαν και δεν συνειδητοποιούσαν ότι ήταν η θυσία που θα καρφωνόταν στον Σταυρό για να γίνει ο «Σωτήρας» τους, ο λόγος της αιώνιας σωτηρίας τους.

Όσο γι' αυτόν, ήξερε τα πάντα! Ήταν μια μέρα χαράς για τους ανθρώπους και η αρχή των λυτρωτικών τους δεινών. Σαν πατέρας που οδηγείται από τα παιδιά Του για να πεθάνει στη θέση τους, περπατούσε ανάμεσά τους με τη σιωπή της θυσιαστικής αγάπης, σηκώνοντας τις αμαρτίες και τις θλίψεις τους, ενώ εκείνοι χαιρόντουσαν δοξάζοντάς Τον. Το μόνο που ήθελε ήταν να δει τη χαρά της σωτηρίας στα πρόσωπά τους, εκπληρώνοντας την προφητεία του Ησαΐα: «Κακοποιήθηκε και καταπιέστηκε και δεν άνοιξε το στόμα του, σαν αρνί που οδηγείται στη σφαγή, σαν πρόβατο βουβό μπροστά σ' αυτούς που το κουρεύουν- δεν άνοιξε το στόμα του.» Ησαΐας 53:7

Ναι, αγαπημένοι μου αδελφοί και αδελφές, είναι ο Χριστός μας που έρχεται σε μας ως ταπεινός βασιλιάς, ως το αρνί της αθώας θυσίας, καβάλα σε ένα ταπεινό γαϊδουράκι, όχι σε ένα πολεμικό άλογο που κραδαίνει το σπαθί της θείας δικαιοσύνης για να εκδικηθεί τις αμαρτίες μας.
Είναι ο μεγαλύτερος προφήτης και μοναχογιός του Θεού, ο ιερέας της Νέας Διαθήκης που προσφέρει τον εαυτό Του στον Θεό Πατέρα ως θυσία για εμάς την ερχόμενη Μεγάλη Εβδομάδα.

Ας βγούμε λοιπόν να τον συναντήσουμε, κρατώντας κλαδιά φοίνικα και ελιάς, φωνάζοντας με όλη μας την καρδιά «Ωσαννά», που σημαίνει «ελευθέρωσέ μας», και ας ζήσουμε πραγματικά αυτή την έκφραση. Ας πιστέψουμε ότι είναι Αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου για να μας σώσει, για να σηκώσει τις αμαρτίες μας. Ας του φωνάξουμε «Σώσε μας», εξομολογούμενοι τις αμαρτίες μας, και ας είναι αυτή η κραυγή μια αληθινή πράξη μετάνοιας που μεταμορφώνει τη ζωή μας και μας οδηγεί στο θυσιαστήριο της εκκλησίας, στην προσφορά που μας φέρνει πιο κοντά Του, έτσι ώστε σε κάθε λειτουργία να βιώνουμε τη θυσία του Πάσχα που μας προσφέρεται αιώνια, για να μπορούμε να λάβουμε από Εκείνον τον λόγο της σωτηρίας μας.

Ας του φέρουμε φοίνικες και κλαδιά ελιάς και ας βγούμε να Τον συναντήσουμε, όχι μόνο σήμερα, αλλά κάθε μέρα της ζωής μας, ας βγούμε να Τον συναντήσουμε με το πνεύμα της νίκης που πέτυχε στο σταυρό και που μας απελευθέρωσε από τη σκλαβιά της αμαρτίας. Ας βγούμε σήμερα να Τον συναντήσουμε με αληθινή χαρά, γιατί είναι ο μόνος μας Σωτήρας και κανείς άλλος δεν αξίζει να του φωνάξουμε «Σώσε μας». Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Great Lent period
7th Sunday of Lent

Homily of His Excellency Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Palm Sunday

John 12 : 12-22

Dear brothers and sisters in Christ,

Jesus entered Jerusalem riding on a donkey, fulfilling the prophecy that says: “Rejoice greatly, O daughter of Zion! Shout, O daughter of Jerusalem! Behold, your King is coming to you; He is just and having salvation, Lowly and riding on a donkey, A colt, the foal of a donkey.” Zechariah 9:9. The crowd welcomed him, waving palm and olive branches and shouting, “Hosanna! Blessed be he who comes in the name of the Lord, the King of Israel!” Hosanna, means ‘save us’, and it was the popular cry of joy at Jesus' entry into Jerusalem. It is a cry we still repeat in our hymnals on Palm Sunday before Holy week.
This expression was not new, but it was a messianic prophetic expression found in the book of Psalms: “Blessed is he who comes in the name of the Lord. We bless you from the house of the Lord. The Lord is God, and he gives us light. Bind the sacrifice with cords to the horns of the altar!” Psalm 118:26-27

This expression describes the identity of the one from whom it is pronounced: he is king, priest and prophet.
King, because he enters his city, mounted on a donkey as did the kings of the Old Covenant when they came to their subjects bearers of peace, not on a horse symbolizing imminent war.

Prophet, because he comes in the name of the Lord, bringing God's message to his people.

And priest, because the sacrifice is prepared for him, tied to the horns of the altar, and it is he who will offer it to God to expiate the sins of his people.

They shouted this prophetic expression without realizing that the one coming towards them was fulfilling its literal meaning. They raised their voices, repeating the words of the psalm with joy, awaiting Jesus' entrance, unaware of his messianic identity. They cried out to him, not realizing that he was the sacrifice who would be nailed to the Cross to be their “Savior”, the reason for their eternal salvation.

As for him, he knew everything! It was a day of joy for the people, and the beginning of his redemptive sufferings. Like a father led by his children to die in their place, he walked among them in the silence of sacrificial love, bearing their sins and sorrows as they exulted in praising him. All he wanted was to see the joy of salvation on their faces, fulfilling Isaiah's prophecy that “He was abused and oppressed, And he didn't open his mouth, Like a lamb led to the slaughter, Like a sheep dumb before those who shear it; He didn't open his mouth”. Isaiah 53:7

Yes, dear brothers and sisters, it is our Christ who comes to us as a humble king, as the lamb of innocent sacrificial lamb, mounted on a humble donkey, not a warhorse brandishing the sword of divine justice to avenge our sins.

He is God's greatest prophet and only son, the priest of the New Covenant who offers himself to God the Father as a sacrifice for us this coming Holy Week.
So let us go out to meet him, bearing palm and olive branches, crying out with all our heart “Hosanna”, that is, “deliver us”, and let us truly live this expression. Let us believe that he is the one who comes in the name of the Lord to save us, to bear our sins. Let us cry out to him “Save us”, confessing our sins, and let this cry be a true act of repentance transforming our lives and leading us to the altar of the church, to the offering that brings us closer to him, so that at every liturgy we live the Passover sacrifice that is offered to us eternally, so that we can receive from him the reason for our salvation.

Let us carry palm and olive branches to him and go out to meet him, not just today, but every day of our lives, let us go out to meet him with the spirit of victory that he achieved on the cross and that freed us from the slavery of sin. Let us go out today to meet him with true joy, for he is our only Savior and no one else deserves that we cry out to him “Save us”.

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus