14th Sunday of Pentecost

Le Temps de la Pentecôte

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre

Luc 10, 21-24

4ème Dimanche de Pentecôte

Chers frères et sœurs en Jésus Christ,

1. Jésus se réjouit en esprit.

Les disciples sont revenus annoncer à Jésus que même les esprits mauvais leur obéissaient en son nom. Et que le diable était tombé du ciel comme l'éclair. Jésus alors, confirme ses disciples en leur donnant un pouvoir d'écraser les serpents et les scorpions et toute la force de l'ennemi... Mais Jésus leur annonce que leur joie doit consister en ce que leurs noms soient inscrits dans les cieux.

Et c'est à cette heure, que Jésus peut se réjouir dans l'Esprit en s'adressant au Père et en lui rendant grâce. Nous constatons l'unité dans la sainte trinité. Le fils s'adresse en Esprit au Père pour lui rendre grâce.

2. Dieu choisit les petits

Le Père est le maître du ciel et de la terre. Il se plait car ainsi il l'a voulu dans sa bonté, de cacher aux sages et aux intelligents et de faire découvrir aux simples. Renversements total de situation. Si nous nous rappelons le don de la sagesse de Dieu au roi Salomon. Eh bien c'est au puissant que le Seigneur a donné sa sagesse. Alors que là, ce n'est pas du tout le cas, la sagesse est dévoilée aux simples et ceux qui se croient puissants et intelligents ne vont rien comprendre. Et c'est ce qui fait que Jésus se réjouit en esprit. Cacher et dévoiler. C'est la nouveauté du message de Jésus. Cet esprit de comprendre par la simplicité coupe la route à tout orgueil, et ouvre le chemin du royaume des cieux aux simples.

Beauté de la proximité entre les personnes de la trinité. Simultanément, beauté de la proximité de Jésus avec ses disciples. C'est le Père qui connaît le Fils et qui dévoile cette connaissance à ceux qu'il désire qu'elle soit connue par eux. C'est pour cela, Jésus leur partage cette béatitude de voir ce qu'ils voient. La trinité présente devant leurs yeux, afin qu'ils puissent en témoigner au monde, oui les disciples de Jésus sont plus chanceux que les prophètes et les rois qui ont chéri de voir ce qu'eux voient et n'ont pas pu le voir, d'entendre ce qu’eux entendent et ne l'ont pas entendu.

Pour nous aujourd'hui, c'est cela, cette même béatitude qui nous parvient par le grand amour de notre Dieu afin qu'il nous donne de voir et d'entendre, de connaître et de rendre grâce à Dieu, le maître du ciel et de la terre. Recevons cette béatitude de Jésus et partageons ce désir de la voir se répandre sur tous nos contemporains. Jésus pourra se réjouir en Esprit et rendre grâce au Père, et ce, avec nous tous, car ainsi il l'a voulu dans sa grande bonté.

Prière

Ô Christ je ne demande pas de bien comprendre ni de tout savoir. Aide-moi à accepter avec simplicité et confiance tout ce que tu veux faire en moi. Je veux seulement croître en amitié avec toi, et je sais que cela signifie que je dois avoir une confiance à toute épreuve en ton amour infini pour moi. Je veux te permettre de m’aimer et de me diriger selon ta volonté.

† Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre

Περίοδος της Πεντηκοστής

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ.κ. Σελίμ Ζαν Σφέιρ

3η Κυριακή της Πεντηκοστής

( Ιωάννης 14 / 21 – 27 )

Τη στιγμή που ο Ιησούς περνούσε από αυτόν τον κόσμο στον Πατέρα Του, είπε στους μαθητές Του: « Εκείνος που κρατάει τις εντολές μου και τις εκτελεί, αυτός με αγαπάει κι αυτός που με αγαπάει θ' αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, κι εγώ θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό μου». «Κύριε», του λέει ο Ιούδας, όχι ο Ισκαριώτης, «γιατί θα φανερώσεις τον εαυτό σου σ' εμάς κι όχι στον κόσμο;»

«Όποιος με αγαπάει», του αποκρίθηκε ο Ιησούς, «θα τηρήσει το λόγο μου. Κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ' αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του. Αυτός που δε με αγαπάει δεν ακολουθεί τα λόγια μου. Τα λόγια όμως που ακούτε δεν προέρχονται από μένα, αλλά από τον Πατέρα που μ' έστειλε.» Αυτά σας τα δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας. Αλλά το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ». «Φεύγω και σας αφήνω την ειρήνη. Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος. Μην ανησυχείτε και μη δειλιάζετε.»

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

1. Το Πνεύμα διδάσκει

Το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της παρηγοριάς. Το Πνεύμα αποστέλλεται από τον Πατέρα στο όνομα του Υιού.

Ο Κύριος μιλάει στους μαθητές του για τον ερχομό Του Παράκλητου, του Αγίου Πνεύματος: «Αυτός θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας είπα» (εδ. 26). Αν η αγάπη μας για τον Κύριο έχει ατονήσει, το Άγιο Πνεύμα είναι εκεί για να μας θυμίσει τα λόγια του Κυρίου και να αναζωπυρώσει την αγάπη μας γι' Αυτόν. Είναι επίσης εκεί για να μας διδάξει τα πάντα. Μόνο επιτρέποντας στον εαυτό μας να καθοδηγείται από το Πνεύμα μπορούμε να μάθουμε να γνωρίζουμε τις Γραφές και να εισέλθουμε στη γνώση των «βαθιών πραγμάτων του Θεού», τόσο στην ατομική μας ζωή όσο και στη κοινοτική μας ζωή.

Ας επαγρυπνούμε ώστε να μην αποσπάται ή εκτρέπεται η προσοχή μας από φωνές διαφορετικές από αυτές του Πνεύματος του Θεού. Πρέπει να είμαστε σιωπηλοί και να ακούμε τον ψίθυρο του Πνεύματος στην καρδιά του καθενός από εμάς. Αυτό που διακυβεύεται σε όλη αυτή την αποστολή είναι η αγάπη που μας ωθεί να τηρούμε τις εντολές του Ιησού.

2. Αν κάποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τον λόγο μου

Στις μεγάλες υποσχέσεις που μόλις είχε δώσει στον λαό Του, ο Ιησούς πρόσθεσε τη ρητή δήλωση ότι η κοινωνία της ψυχής με τον Θεό προκύπτει από την ένωσή της μαζί Του: Θα έρθουμε σε αυτόν και θα κάνουμε την κατοικία μας μαζί του. Ο Θεός είχε εγκαθιδρύσει την ορατή κατοικία Του στη μέση του Ισραήλ, είχε κατοικήσει στη μέση του λαού Του μέσω του Λόγου που ενσαρκώθηκε, τώρα υπόσχεται να κάνει κάθε έναν από τους πιστούς κατοικία Του, σκηνή Του, ναό Του.

«Αν κάποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει.» Από εμάς εξαρτάται. Στο βαθμό που αγαπάμε τον Κύριο και τον υπακούμε, απολαμβάνουμε την κοινωνία με τον Πατέρα και τα πλούτη που τη συνοδεύουν.

Το να αγαπάμε τον Κύριο σημαίνει να Τον ακούμε, να Του ανοίγουμε την πόρτα μας και να Τον υπακούμε είναι αυτό που μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε μια ευτυχισμένη κοινωνία μαζί Του.

3. Σας αφήνω την ειρήνη, τη δική μου ειρήνη σας δίνω

Ο Σωτήρας, προβλέποντας όλες τις δυσκολίες και τους φόβους που θα μπορούσαν ακόμη να πολιορκήσουν τις καρδιές των μαθητών Του, τους δίνει μια ύψιστη χάρη: τους αφήνει την ειρήνη, ως το πιο πολύτιμο από τα κληροδοτήματά Του κατά την αναχώρησή Του.

Έκανε τα πάντα για να μην ταλαιπωρούμαστε, αλλά να απολαμβάνουμε την ειρήνη με τον Θεό και να γευόμαστε την ειρήνη Του.

Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό για το δώρο της ειρήνης Του, που μας υπενθυμίζει ότι δημιουργηθήκαμε για να ζούμε αυτή την ειρήνη. Ας κηρύξουμε την ειρήνη του Χριστού όπως έκανε Εκείνος.

Ας ακολουθήσουμε το μονοπάτι της αγάπης, που υπήρξε ο δρόμος της σωτηρίας για τους μεγάλους Αγίους, και ας πούμε στον εαυτό μας ότι η μόνη ειρήνη για τις καρδιές μας και για τη ζωή μας είναι η ειρήνη που δίνει ο Ιησούς. Το Πνεύμα Του μας το υπενθυμίζει αυτό, γιατί ο Κύριος γνωρίζει ότι κινδυνεύουμε να το ξεχάσουμε.

Προσευχή: Κύριε, χρειάζομαι τη βοήθειά Σου για να ξεπεράσω τα πράγματα στη ζωή μου που έρχονται σε αντίθεση με τη χριστιανική μου κλίση. Βοήθησέ με να γίνω ειρηνοποιός γύρω μου. Είθε το Πνεύμα Σου να με καθοδηγήσει στις προσπάθειές μου και να γεμίσει την καρδιά μου με την παρουσία Σου, ώστε να μπορέσω να βάλω φωτιά στον κόσμο με την αγάπη Σου. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Le Temps de la Pentecôte

Homélie de Son Excellence Mgr. Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre

Jn 14, 21-27

3ème Dimanche de Pentecôte

Chers frères et sœurs en Jésus Christ,

1. L'esprit enseigne.

L'Esprit Saint, le Paraclet, l'Esprit de consolation. L'Esprit est envoyé par le Père, au nom du Fils.

Le Seigneur parle aux siens de la venue du Consolateur, de l'Esprit Saint : « Lui, vous enseignera toutes choses et vous rappellera tout ce que je vous ai dit » (v. 26). Si nos affections pour le Seigneur se sont attiédies, le Saint Esprit est là pour rappeler les paroles du Seigneur et ranimer notre amour pour Lui. Il est là aussi pour nous enseigner toutes choses. Ce n'est qu'en nous laissant guider par l'Esprit que nous pouvons apprendre à connaître les Ecritures et entrer dans la connaissance des « choses profondes de Dieu », aussi bien dans notre vie individuelle que dans la vie de l'assemblée.

Soyons vigilants pour ne pas nous laisser distraire ou détourner par d'autres voix que celle de l'Esprit de Dieu. Il nous faut faire silence et écouter les chuchotements de l'Esprit au cœur de chacun d'entre nous. L'enjeu de toute cette mission, c'est l'amour qui nous pousse à garder les commandements de Jésus.

2. Si quelqu'un m'aime, il gardera ma parole

Aux grandes promesses qu'il venait de faire aux siens, Jésus ajoute la déclaration expresse que la communion de l'âme avec Dieu résulte de son union avec lui, Jésus : Nous viendrons à lui et nous ferons notre demeure chez lui. Dieu avait établi sa demeure visible au milieu d'Israël, il avait habité au milieu de son peuple par la Parole faite chair, maintenant il promet de faire de chaque fidèle sa demeure, son tabernacle, son temple.

« Si quelqu'un m'aime, il gardera ma parole, et mon Père l'aimera ». C'est laissé à notre responsabilité. Dans la mesure où nous aimons le Seigneur et où nous Lui obéissons, nous jouissons de la communion avec le Père et des richesses qui y sont liées.

Aimer le Seigneur, c’est l'écouter, lui ouvrir sa porte, et lui obéir voilà ce qui permet de goûter une heureuse communion avec lui.

3.  Je vous laisse la paix, je vous donne ma paix

Le Sauveur, pressentant toutes les difficultés et toutes les craintes qui pourront encore assaillir le cœur de ses disciples, leur fait part d'une grâce suprême : Il leur laisse la paix, comme le plus précieux des legs à son départ.

Il a tout accompli pour que nous ne soyons pas troublés, mais que nous jouissions de la paix avec Dieu et que nous goûtions sa paix.

Remercions Dieu pour son don de paix qui nous rappelle que nous avons été créés pour vivre cette paix. Prêchons la paix du Christ comme il l’a fait.

Suivons le chemin d’amour, qui a été voie de salut pour les grands saints et disons-nous que la seule paix pour nos cœurs et pour nos vies, c'est celle que donne Jésus. Son Esprit nous le rappelle, car le Seigneur sait que nous risquons d'oublier.

Prière

Seigneur, j’ai besoin de ton aide pour surmonter ce qui, dans ma vie, contredit ma vocation chrétienne. Aide-moi à être un artisan de paix autour de moi. Que ton Esprit me guide dans mes efforts, et emplisse mon cœur de ta présence, que je sache enflammer le monde de ton amour.

† Selim Sfeir

Archevêque Maronite de Chypre

Pentecost Time

Homily by His Excellency Archbishop Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

John 14:21-27

3rd Sunday of Pentecost

Dear brothers and sisters in Jesus Christ,

1. The Spirit teaches.

The Holy Spirit, the Paraclete, the Spirit of consolation. The Spirit is sent by the Father, in the name of the Son.

The Lord speaks to His disciples about the coming of the Advocate, the Holy Spirit: “The Holy Spirit, whom the Father will send in my name, will teach you everything and remind you of all that I have said to you." (v. 26). If our affections for the Lord have cooled down, the Holy Spirit is here to remind us of the words of the Lord and revive our love for Him. He is also here to teach us everything. It is only by allowing ourselves to be guided by the Spirit that we can learn to know the Scriptures and enter into the knowledge of the "deep things of God," both in our individual lives and in the life of the community.

Let us be vigilant not to be distracted or divert by voices other than that of the Spirit of God. We need to be silent and listen to the whispers of the Spirit within each one of us. The essence of this mission is the love that drives us to keep the commandments of Jesus.

2. If anyone loves me, he will keep my word.

To the great promises He had just made to His disciples, Jesus adds the explicit statement that communion with God's soul results from union with Him, Jesus: "We will come to him and make our home with him." God had established His visible dwelling in the midst of Israel; He had dwelt among His people through the Word made flesh. Now He promises to make each believer His dwelling, His tabernacle, His temple.

"If anyone loves me, he will keep my word, and my Father will love him." It is left to our responsibility. To the extent that we love the Lord and obey Him, we enjoy communion with the Father and the riches associated with it.

Loving the Lord means listening to Him, opening our doors to Him, and obeying Him. This allows us to taste the blessed communion with Him.

3. Peace I leave with you; my peace I give to you.

The Savior, foreseeing all the difficulties and fears that may still assail the hearts of His disciples, imparts to them a supreme grace: He leaves them peace, as the most precious gift at His departure.

He has accomplished everything so that we may not be troubled, but rather enjoy peace with God and taste His peace.

Let us thank God for His gift of peace, which reminds us that we have been created to live this peace. Let us preach the peace of Christ as He did.

Let us follow the path of love, which has been the way of salvation for the great saints, and let us remind ourselves that the only peace for our hearts and lives is the one that Jesus gives. His Spirit reminds us of this, for the Lord knows that we are at risk of forgetting.

Prayer

Lord, I need Your help to overcome anything in my life that contradicts my Christian vocation. Help me to be an artisan of peace around me. May Your Spirit guide me in my efforts and fill my heart with Your presence, so that I may set the world on fire with Your love.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Κυριακή των Οσίων και των Δικαίων

«Ελάτε,  Φύγετε»

«Κύριε»

Με βάση τι θα κριθούμε;

Ματθαίος 25 / 31-46

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ο Ιησούς μιλούσε στους μαθητές Του για τον ερχομό Του: «Όταν θα έρθει ο Υιός του Ανθρώπου με όλη του τη μεγαλοπρέπεια και θα τον συνοδεύουν όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει στο βασιλικό θρόνο του. Τότε θα συναχθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα κατσίκια. Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και τα κατσίκια στ’ αριστερά του.  Θα πει τότε ο βασιλιάς σ’ αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: «ελάτε, οι ευλογημένοι απ’ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου. Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιώ, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι του Θεού: «Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σε επισκεφθούμε;» Τότε θα τους απαντήσει ο βασιλιάς: «σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα». Ύστερα θα πει και σ’ αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: «φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι· πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του. Γιατί, πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν κι αυτοί: «Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δε σε υπηρετήσαμε;» Και θα τους απαντήσει: «σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα». Αυτοί λοιπόν θα πάνε στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή».

1. Η αναγνώριση του Κυρίου.

 Αυτό που είναι αξιοσημείωτο σε αυτό το απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου είναι ότι τόσο οι άνθρωποι στα δεξιά όσο και οι άνθρωποι στα αριστερά απαντούν: «Κύριε...». Αυτή είναι η αναγνώριση που μπορούμε να αποκαλέσουμε «αυθόρμητη» και των δύο ομάδων. Η πίστη τους είναι άθικτη με την έννοια της δήλωσης πίστης. Αλλά η κρίση δεν αφορά τις ιδιότητες της διακήρυξης της πίστης, αλλά την αναγνώριση του Κυρίου στο μικρότερο και πιο αδύναμο συνάνθρωπο.

2. Η πραγματική υπηρεσία.

 Η κρίση θα γίνει με την πράξη που επιτρέπει να υπηρετηθεί ο Κύριος, ο οποίος αναγνωρίζει τον εαυτό Του σε όλους τους ανθρώπους που η κοινωνία συνήθως απορρίπτει και παραμερίζει. Ο Ιησούς ταυτίζεται με τους άπορους. Και δεν θα κριθούμε στο μέτρο της αναγνώρισής Του με λόγια, αλλά στην ετοιμότητά μας να Τον υπηρετήσουμε σε κάθε φτωχό άνθρωπο.

3. Να είμαστε έτοιμοι.

Αλλά ας είμαστε προσεκτικοί με αυτή την ιδέα της κρίσης. Αν ο Ιησούς μιλάει για όσους βρίσκονται στα αριστερά Του, είναι για να μας προειδοποιήσει για το τι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, όχι για να παραμείνουμε στην αριστερή πλευρά, αλλά για να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να συγκαταλεχθούμε μεταξύ εκείνων που ο Κύριος προσκαλεί να έρθουν, για να είναι μαζί Του και για πάντα στη βασιλεία της δόξας Του.

Αυτή την Κυριακή ας ζητήσουμε από τον Κύριο τη χάρη Του να τον υπηρετήσουμε και να μας κρατήσει μακριά από όλα όσα μας εμποδίζουν να κάνουμε το ιερό Του θέλημα. Τότε θα είμαστε ευλογημένοι να ακούσουμε: «Ελάτε, γιατί ξέρετε πώς να είστε κοντά μου και να με υπηρετείτε στους φτωχότερους αδελφούς μου. Θα είστε πάντα κοντά μου στο Βασίλειό μου.»

Προσευχή:  Κύριε, ας μας συγκαταλέξεις στους όσιους και δικαίους Σου. Οι άγιοι και οι δίκαιοι θα έρθουν ακόμα, όχι μόνο αυτοί που έχουν περάσει πριν από εμάς. Βοήθησε μας, να μην ξεχνάμε λοιπόν να αγαπάμε το γεγονός ότι τα ονόματά μας είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Κυριακή των Ιερέων

Ποιος είναι ο πιστός και σοφός διαχειριστής;

Λουκάς 12 / 42-48

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Ποιος είναι ο έμπιστος και συνετός δούλος, που ο κύριός του θα τον αφήσει επιστάτη των υπηρετών του, για να τους μοιράζει την αμοιβή τους την κατάλληλη στιγμή; Μακάριος είναι εκείνος ο δούλος, που όταν επιστρέψει ο κύριός του, θα τον βρει να συμπεριφέρεται μ' αυτόν τον τρόπο. Σας βεβαιώνω πως θα τον βάλει υπεύθυνο σ' όλα του τα υπάρχοντα. Αν όμως ο δούλος εκείνος σκεφτεί μέσα του: «θ' αργήσει να επιστρέψει ο κύριός μου», κι αρχίσει να δέρνει τους άλλους υπηρέτες και τις υπηρέτριες, να τρώει και να πίνει και να μεθάει,  τότε θα έρθει ο κύριός του μια μέρα που αυτός δε θα τον περιμένει και σε ώρα που δε θα την ξέρει. Θα τον τιμωρήσει πολύ αυστηρά και θα τον ρίξει στον τόπο όπου τιμωρούνται οι άπιστοι.»

Εκείνος ο δούλος που ξέρει τι θέλει ο κύριός του, δεν είναι όμως έτοιμος και δεν κάνει αυτό που θέλει ο κύριός του, θα τιμωρηθεί αυστηρά. Αντίθετα, εκείνος που δεν ξέρει το θέλημα του κυρίου του και κάνει κάτι αξιόποινο, θα τιμωρηθεί ελαφρότερα. Σ' όποιον δόθηκαν πολλά, θα ζητηθούν πολλά απ' αυτόν και σ' όποιον δόθηκαν περισσότερα, θα του ζητηθούν περισσότερα».

1. Ο Θεός είναι δίκαιος.

Ποια είναι τα καλά νέα του Ευαγγελιστή Λουκά: θα τιμωρηθούμε αυστηρά και θα ριχτούμε στον τόπο όπου τιμωρούνται οι άπιστοι; Σίγουρα, αυτά δεν είναι καθόλου καλά νέα! Ανήκουμε όμως σε εκείνους που τους έχουν δοθεί πολλά. Έτσι, ο Κύριος, θα απαιτήσει από εμάς το μέτρο των όσων μας έχει δώσει. Ο Θεός είναι δίκαιος.

2. Η χάρη του Κυρίου.

Συχνά ξεχνάμε ότι είμαστε διαχειριστές και κακόβουλα θέλουμε να πάρουμε τη θέση του Κυρίου. Και αυτή η αλλαγή του ρόλου είναι η πηγή όλων των λαθών μας, όλων των ελαττωμάτων μας και της επιθετικότητάς μας. Δεν μπορούμε να πάρουμε τη θέση του Δασκάλου. Πρέπει να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας, βασιζόμενοι στην χάρη του Κυρίου, την αποστολή μας. Επειδή, η τροφή δίνεται στην ώρα της. Και αυτή η τροφή είναι ο λόγος του Θεού: το σώμα και το αίμα Tου. Δίνουμε στους άλλους το Πνεύμα του Κυρίου το οποίο μας δόθηκε με αφθονία από την καρδιά του Ιησού. Έτσι, μας έχουν δωθεί πολλά και μπορούμε να δώσουμε πολλά.

Συχνά νιώθουμε ότι μετράμε τόσο πολύ, που αντικαθιστούμε τον Κύριο με τον εαυτό μας !!!! Και διαστρεβλώνουμε τη συμφωνία. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δοξάζουμε ό,τι μας δίνει ο Κύριος και να ενεργούμε ανάλογα. Τα υπόλοιπα θα μας δοθούν σε αφθονία

3.  Η προσευχή για τους ιερείς.

Αυτό είναι το νόημα της προσευχής μας για τους ιερείς. Συχνά περιορίζουμε την προσευχή μας στους κεκοιμημένους ιερείς, πράγμα που δεν πειράζει. Αλλά πρέπει επίσης να προσευχόμαστε για τους ιερείς μας που μας συνοδεύουν στο ταξίδι της πίστης μας. Και πάνω απ' όλα, θα πρέπει να προσευχόμαστε για μελλοντικές κλίσεις, να ζητάμε από τον Κύριο άγιους ιερείς.  Ναι, η εκκλησία χρειάζεται ιερείς, χωρίς ιερείς δεν υπάρχει Θεία Ευχαριστία, και χωρίς Θεία Ευχαριστία δεν υπάρχει εκκλησία.

Προσευχή: Κύριε, άφησε το κάλεσμά σου να ακουστεί, και στείλε εργάτες για τον θερισμό Σου. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Κυριακή 19 Μαρτίου 2023

Εορτή Αγίου Ιωσήφ

«Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου.» Ματθ. 1 : 20

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Χαιρετίζουμε τον καθένα και την καθεμιά από εσάς και χαιρόμαστε που γιορτάζουμε μαζί σας σήμερα τη γιορτή του Αγίου Ιωσήφ.

Ο Ιωσήφ, ο δίκαιος και ο άγιος, ο άνθρωπος της σιωπής, ο οποίος ωστόσο έχει πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία της σωτηρίας- εμπιστεύτηκε τον λόγο του αγγέλου: πήρε τη Μαρία μαζί του και έγινε ο θετός πατέρας του Ιησού. Ήταν έτσι ο προστάτης αυτού του σπιτιού της Ναζαρέτ όπου ο Ιησούς θα μεγάλωνε «εν σοφία και χάρη». Ο Άγιος Ιωσήφ ο τρυφερός πατέρας, υπάκουος στο θείο θέλημα.

Ο Ιωσήφ μας διδάσκει να πιστεύουμε στον Θεό και στο έργο Tου μέσα μας, μας διδάσκει επίσης να μη φοβόμαστε να παραδοθούμε στον Θεό στις καταιγίδες μας. Όπως εκείνος, πρέπει να ακούμε τη φωνή του Κυρίου για να μετατρέψουμε τους φόβους μας σε θάρρος.

Εορτάζουμε τον Άγιο Ιωσήφ με εμπιστοσύνη και ευγνωμοσύνη. Όπως φύλαγε τον οίκο της Ναζαρέτ, έτσι φυλάει την Εκκλησία, κάθε σπίτι μας που, όπως αυτό της Ναζαρέτ, φέρνει κοντά γονείς και παιδιά, και φυλάει τη ζωή του καθενός μας. Μας κάνει να αυξάνουμε την εμπιστοσύνη στον Θεό που έχει έρθει κοντά στην ανθρωπότητα, που έχει μοιραστεί την ανθρώπινη κατάστασή μας, που έχει θελήσει να μάθει τα πάντα για τη ζωή μας, εκτός από την αμαρτία, και που δεν μας εγκαταλείπει. Με την προστασία του Αγίου Ιωσήφ, μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά με εμπιστοσύνη, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες της ζωής.

Ευχαριστούμε τον Θεό που μας έδωσε αυτόν τον πατέρα και προσευχόμαστε στον Άγιο Ιωσήφ, ο οποίος προστάτευσε τη Μαρία, να προστατεύει την Εκκλησία και να μεσιτεύει για εμάς, να μας καθοδηγεί και να παραμένει ο φύλακας των κοινοτήτων και της ζωής μας.

Ευχόμαστε σε όλους σας και ιδιαίτερα σε όσους φέρουν το όνομα Ιωσήφ και τα παράγωγά του χρόνια πολλά.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

7η Κυριακή της Σαρακοστής

Κυριακή των Βαΐων

Ιωάννης 12:12-22

Ομιλία του Σεβασμιοτάτου

Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου κ. Σελίμ Σφέιρ

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ανάγνωσμα από το Ιερό Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος κήρυξε στον κόσμο τη ζωή - ας ακούσουμε τα καλά νέα της ζωής και της σωτηρίας των ψυχών μας.

Την άλλη μέρα, το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας:

Δόξα στο Θεό!

Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο!

Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ!

Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή:

Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη της Σιών·

να που έρχεται σ' εσένα ο βασιλιάς σου,

σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος.

Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για κείνον η Γραφή, αυτά και του έκαναν.  Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε το Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από τους νεκρούς, διηγούνταν αυτά που είχαν δει. Γι' αυτό ήρθε το πλήθος να τον προϋπαντήσει, επειδή έμαθαν ότι αυτός είχε κάνει το θαυμαστό αυτό σημείο. Οι Φαρισαίοι τότε είπαν μεταξύ τους: «Βλέπετε πως η αναβολή δεν ωφελεί· να που όλος ο κόσμος έχει τρέξει πίσω του».

Ανάμεσα σ' αυτούς που ανέβηκαν να προσκυνήσουν στη γιορτή ήταν και μερικοί Έλληνες. Αυτοί, λοιπόν, πήγαν στο Φίλιππο, που καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν μ' αυτά τα λόγια: «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού». Πηγαίνει ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα. Έπειτα έρχονται ο Ανδρέας κι ο Φίλιππος και το λένε στον Ιησού.

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

1.Η ημέρα του παραδόξου.

Σήμερα βρισκόμαστε στη μέση ενός παράδοξου. Από τη μία πλευρά είμαστε γεμάτοι χαρά. Όταν ο Ιησούς εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ, μεγάλα πλήθη χαίρονται. Να 'τος επιτέλους, ο πολυαναμενόμενος Σωτήρας! Ο Μεσσίας είναι εδώ! Η λύτρωση βρίσκεται σε εξέλιξη.

Αλλά από την άλλη πλευρά, έχουμε ακούσει τη θλιβερή ιστορία του Κυρίου που απορρίπτεται, υποφέρει, θανατώνεται: είναι τα Πάθη. Η Κυριακή των Βαΐων είναι επίσης η Κυριακή των Παθών. Είναι μια επίσημη στιγμή, γεμάτη βαρύτητα.

2. Γιατί συμβαίνει αυτό ;

Πώς μπορεί λοιπόν μια ημέρα νίκης να είναι ταυτόχρονα ημέρα χαράς και πόνου; Επειδή αυτό που φαίνεται να είναι η ήττα του Χριστού είναι στην πραγματικότητα η νίκη Tου, η νίκη της αιώνιας αγάπης. «Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη, από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του.» (Ιωα. 15:13). Αυτό δίδαξε ο Ιησούς και αυτό εφάρμοσε στο πάθος Του, για να μας δώσει τη βεβαιότητα χωρίς καμία αμφιβολία ότι η αγάπη Του για εμάς είναι απεριόριστη. Οι άγγελοι έψαλλαν «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» την ώρα της γέννησης του Ιησού στη Βηθλεέμ. Τώρα, όταν ο Ιησούς εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ, το πλήθος είναι αυτό που τραγουδά: «Ειρήνη στον ουρανό και δόξα στα ύψη!.»

Και οι δύο αυτές «είσοδοι» είχαν ως κίνητρο την αγάπη του Θεού, την ίδια αγάπη που οδήγησε τον Ιησού να είναι υπάκουος στον Πατέρα μέχρι τον σταυρικό θάνατο, για να εξαγοράσει την ανυπακοή του Αδάμ, να πληρώσει το τίμημα για τις αμαρτίες μας και να σώσει την ανθρωπότητα από την απελπισία και την αδικία.

3. Η λύση του παραδόξου.

Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η λύση του παραδόξου. Η πηγή της θλίψης μας είναι η αμαρτία μας, η οποία είναι η αιτία του πόνου του Χριστού. Αλλά η πηγή της χαράς μας είναι η αγάπη του Χριστού, ο ίδιος ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να υποφέρει, και η δύναμη που, μέσω της θυσίας του σταυρού, κερδίζει τη νίκη επί του κακού. Με αυτόν τον τρόπο, οι χριστιανοί μπορούν ακόμα να ζουν το παράδοξο της Κυριακής των Βαΐων και μπορούν ακόμα να βρίσκουν τη χαρά, τη χαρά της άπειρης αγάπης του Χριστού, εν μέσω του πιο βασανιστικού πόνου.

4. Ο Θεός το Α και το Ω.

 Μόνο ο Θεός γνωρίζει με ακρίβεια το μέλλον μας. Αλλά μέσω του μυστηρίου του θανάτου και της Ανάστασης του Χριστού, μας έχει ήδη αποκαλύψει τα περιγράμματα. Γνωρίζουμε ότι όσο παραμένουμε ενωμένοι με τον Χριστό μέσω της προσευχής, των μυστηρίων και της υπακοής στο θέλημά Του, όλοι οι σταυροί, τα βάσανα, οι αποτυχίες και οι απογοητεύσεις μας θα μετατραπούν σε ανάσταση. Αυτό μας δίνει σοφία και δύναμη που χρειαζόμαστε καθ' όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής μας.

Προσευχή :   Κύριε Ιησού Χριστέ, εκπληρώνεις την προφητεία που σε ανήγγειλε να καθίσεις πάνω σε γαϊδουράκι για να λάβεις την επευφημία του πλήθους των μικρών και των ταπεινών. Δέξου τις προσευχές μας- κάνε μας να γευτούμε τη γλύκα της αγάπης Σου- καθάρισε τις ψυχές και τις καρδιές μας με την αρετή της αγιότητάς Σου. Και έτσι θα ευχαριστήσουμε εσένα, τον Πατέρα σου και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

6^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του τυφλού Βαρτίμαιου

Μάρκος 10 / 46-52

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Έρχονται στην Ιεριχώ. Καθώς ο Ιησούς, οι μαθητές του και πολύς κόσμος έβγαιναν από την πόλη, ένας τυφλός, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου, καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε.  Όταν άκουσε ότι αυτός που περνάει είναι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με!» Πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμη πιο πολύ: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Τότε ο Ιησούς στάθηκε και είπε: «Φωνάξτε τον». Φωνάζουν τον τυφλό και του λένε: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει». Εκείνος πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω και ήρθε κοντά στον Ιησού. «Τι θέλεις να σου κάνω;» τον ρώτησε ο Ιησούς. Ο τυφλός του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, θέλω να αποχτήσω το φως μου». Ο Ιησούς του λέει: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Ο τυφλός αμέσως απέκτησε το φως του κι ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία του.

1.Ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου.

   Την τελευταία Κυριακή μας δίνεται ένα όνομα, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου. Και ξέρουμε ότι το όνομα αυτό το κράτησε ο Απόστολος Μάρκος, όταν ακολούθησε πλέον τον Ιησού. Στίχος 52: «... και ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία Του». Μάλιστα, αυτό είναι το τελευταίο θαύμα πριν από την Ανάσταση του Ιησού. Ας μην υπεραπλοποιούμε τα πράγματα λέγοντας ότι ήταν ο τυφλός Βαρτίμαιος που ανέκτησε την όρασή του. Είναι πραγματικά πολύ μειωτικό. Και αυτό μας κάνει να λέμε και τι μας απασχολεί ;;; Αν είναι απλώς μια ιστορία για έναν τυφλό που επανέρχεται η όρασή του;;

2. «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με ».

 Πρέπει να δούμε ότι το θαύμα γίνεται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα, και γι' αυτό ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΡΚΟΣ το κράτησε και μας το είπε. Ο Βαρτίμαιος είναι ζητιάνος και τυφλός. Βρίσκεται στην άκρη του δρόμου τόσο αποκλεισμένος. Ακούει ότι ο Ιησούς περνά, είναι το μόνο του μέσο για να παραμείνει σε επαφή με την κοινωνία, η ακοή. Έχει τον τρόπο του να φωνάζει, με όλη του την καρδιά και από τα βάθη της δυστυχίας του, τον μεσσιανικό τίτλο του Ιησού: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με».

Οι άνθρωποι παίζουν αρνητικό ρόλο, αφού θέλουν να τον φιμώσουν και δεν επιδιώκουν να τον βοηθήσουν, χρειάζονται και αυτοί θεραπεία από την επάρκειά τους, πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι μόνο για αυτούς.

3. «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει!»

 Ο Ιησούς σταματά. Όλα ξεκινούν. Φωνάξτε τον. Αλλαγή στην συμπεριφορά του πλήθους, αντί να εμποδίσουν τον τυφλό τον προτρέπουν με ενθάρρυνση: «Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει!» Φωνάζουν τον τυφλό, στο όνομα του Ιησού, με τη σειρά τους. Ο τυφλός πετάει το μανδύα του, όπως ο Ιησούς στην ανάσταση, όταν η πέτρα κοντεύει να κυλήσει... Συνάντηση του σκότους των τυφλών με Aυτόν που είναι το φως του κόσμου. «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε.» Δεν χρειάζεται πια το παλτό, δεν χρειάζεται πια να ζητιανεύει στην άκρη του δρόμου, δεν χρειάζεται πια να ανέχεται τα υποτιμητικά σχόλια των περαστικών, ξαναβρίσκει την όρασή του. και βρίσκει τον δρόμο, και θα τον ακολουθήσει, θα ακολουθήσει τον Ιησού.

Προσευχή :   Ο Ιησούς μου κάνει την ίδια ερώτηση : « Τι θέλεις να κάνω για σένα ;». Έχω πραγματικά αυτή την επιθυμία να δω και να δω αμέσως; Γιατί λοιπόν να περιμένω, μπορώ να φωνάξω, «Υιέ του Δαβίδ, ελέησόν με», και θα θεραπευτώ… Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου

Περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστή

5^η Κυριακή της Σαρακοστής

   Η θεραπεία του Παράλυτου στην Καπερναούμ

Μάρκος 2 / 1-12

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

Ύστερα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα· και τους κήρυττε το μήνυμά του.  Έρχονται τότε μερικοί προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από 'κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος.  Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».  Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους: «Μα πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωράει αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να του πω, “σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”; Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωράει πάνω στη γη αμαρτίες» –λέει στον παράλυτο: «Σ' εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ' όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα», έλεγαν, «ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει!»

1.Τι σκέφτεστε στις καρδιές σας;

   Αυτή την Κυριακή, επειδή οι διεστραμμένες ιδέες μας καταλήγουν να μας παραλύουν, καλούμαστε να αφήσουμε τους εαυτούς μας να μεταφερθούν από τους αδελφούς μας. Καθώς δεν μπορούμε να κινηθούμε μόνοι μας για να πάμε στον Ιησού και να πάμε στους άλλους, χρειαζόμαστε τέσσερις άνδρες, τέσσερις αδελφούς μας για να μας μεταφέρουν και να μας κάνουν να φτάσουμε στον Ιησού.

2. Η Εκκλησία είναι μητέρα και δασκάλα.

 Αυτός είναι ο ρόλος της Εκκλησίας, είναι η Εκκλησία που μας μεταφέρει, είναι μητέρα και δασκάλα. Η Εκκλησία δεν παίρνει ποτέ τη θέση του Ιησού. Μας υποδεικνύει τη διδασκαλία Του και μας δείχνει τις χειρονομίες της σωτηρίας Του. Και μας κάνει να θέλουμε να πάμε σ' Αυτόν και στους αδελφούς μας.

Ιδιαίτερα προς εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, εκείνους που παραλύουν από τις ανάγκες της ζωής. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να αλλάξουμε τις ιδέες μας, οι οποίες είναι των ανθρώπων και όχι του Θεού. Αν λοιπόν δεχτούμε το χέρι που μας απλώνει ο Ιησούς για να μας σώσει από τον εαυτό μας και τις διεστραμμένες ιδέες μας, που μας κρατούν μακριά από αυτόν και την αγάπη Του, τότε μπορούμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας και να περπατήσουμε ξανά. Να επαναλάβουμε το ρόλο μας στην κοινωνία και στην εκκλησία.

Ο Ιησούς διδάσκει τον λόγο του Θεού και φέρνει τη θεραπεία του Θεού στους αρρώστους και τους περιθωριοποιημένους.

3. Η εμπιστοσύνη στον Ιησού.

 Αλλά για να λάβουμε τη θεραπεία πρέπει να δείξουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιησού, και αυτό γίνεται μέσω των θυσιών που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε. Εδώ, οι άνδρες θυσιάζουν το σπίτι, το σπίτι ήταν όρθιο και ο άνθρωπος στο έδαφος, λοιπόν, δεν διστάζουν να βάλουν το σπίτι στο έδαφος, ώστε ο άνθρωπος να έρθει μπροστά στον Ιησού. Και ο Ιησούς βλέπει την πίστη τους, που εκφράζεται με την κατεδάφιση του σπιτιού, ο Ιησούς κάνει τον άνθρωπο να σταθεί και πάλι όρθιος: συγχωράει τις αμαρτίες του και του ζητάει να κουβαλήσει το κρεβάτι του και να περπατήσει. Το κρεβάτι είναι η απόδειξη της παράλυσης του.

Προσευχή :  Αν θέλω να θεραπευτώ θέλοντας να κρατήσω τα πάντα για τον εαυτό μου, αυτό δυσκολεύει τη θεραπεία μου. Γιατί θα είμαι πάντα προσκολλημένος στα υπάρχοντά μου, στις ιδέες μου και στα προνόμιά μου, και αυτά είναι που με παραλύουν.

Αυτή την Κυριακή ας ζητήσουμε από τον Κύριο συγχώρεση για τις αμαρτίες μας και ας εμπιστευτούμε ξανά τον λόγο της ζωής Του που είναι σε θέση να μας ολοκληρώσει.

Κύριε, βοήθησέ μας, να υπερβούμε τις ιδέες μας και να δοξάσουμε τον Θεό για όλα όσα βλέπουμε. Το ισχυρό Σου χέρι μας τραβά μακριά από όλα όσα δεν είναι άξια της ευλογημένης συνάντησης μαζί Σου. Αμήν.

+ Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου