14th Sunday of Pentecost

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Αλλά ο Συνήγορος, το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, θα σας διδάξει τα πάντα και θα σας θυμίσει όλα όσα σας είπα».

Βεβαίως, ως Καθολικοί, έχουμε την τεράστια παρηγοριά της καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος στη διδακτική εξουσία της Εκκλησίας, την οποία αποκαλούμε Ιερό Διδασκαλείο. Το Διδασκαλείο (Magisterium) προέρχεται από το λατινικό magister, δάσκαλος, και σημαίνει την εξουσία να διδάσκει. Η εξουσία αυτή δόθηκε στους αποστόλους του Χριστού απευθείας από τον Χριστό και επιβεβαιώθηκε την Πεντηκοστή από το Άγιο Πνεύμα. Τώρα, στο σώμα της Εκκλησίας, μια ζωντανή Πεντηκοστή που υπάρχει, το Ιερό Διδασκαλείο έχει τέσσερις εκδηλώσεις: 1)ο Πάπας έχει το μοναδικό χάρισμα να διδάσκει αλάθητα για θέματα πίστης και ηθικής, 2)ο Πάπας και οι αντιπρόσωποί του (η Ρωμαϊκή Κουρία) μπορούν να διδάσκουν και να καθοδηγούν σε πολλά σύγχρονα ηθικά διλήμματα, 3)ο Πάπας με τους επισκόπους (διδάσκουν μέσω συνόδων και συμβουλίων) και 4)οι λαϊκοί αποτελούν μέρος του Διδασκαλείου μέσω αυτού που ονομάζεται «αίσθηση της πίστης», η οποία χαρακτηρίζεται από την ενστικτώδη αίσθηση ενός λαϊκού για το τι είναι Καθολικό. Το Διδασκαλείο (Magisterium) είναι ένα έργο του Αγίου Πνεύματος που έχει συμπληρωματικές και αρμονικές εκφράσεις. Από αυτή την άποψη, έχουμε τη μεγάλη βοήθεια της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας που δημοσιεύθηκε από τον Άγιο Ιωάννη Παύλο Β' το 1993. Σας ενθαρρύνω, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών σας διακοπών, να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να διαβάσετε την Κατήχηση, ώστε να παραμείνετε ενήμεροι στα πολλά πιεστικά ηθικά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε.

Η πίστη μας δεν είναι απλώς μια συναισθηματική εμπειρία, ένα θρησκευτικό συναίσθημα ή απλώς μια πολιτιστική διακόσμηση. Η Καθολική πίστη έχει ένα στιβαρό περιεχόμενο που τρέφει το μυαλό, επειδή είναι λογικό και συνεκτικό. Αν δεν δώσουμε στους νέους μας την ασφάλεια της λογικής της πίστης μας, μεταδίδοντάς τους το περιεχόμενο της πίστης μας, αν δεν καταβάλλουμε προσπάθεια να τους καθοδηγήσουμε να γνωρίζουν πώς να αντιδρούν στους πειρασμούς, να παίρνουν καλές και ορθές αποφάσεις, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει αν οι νέοι μας επιλέξουν να εγκαταλείψουν την Εκκλησία και να επιδοθούν σε εσωτεριστικές πνευματικότητες.

Η Μαρωνιτική Εκκλησία ονομάζει την περίοδο μετά την Πεντηκοστή, Κυριακές μετά την Πεντηκοστή. Ας επωφεληθούμε από αυτή την όμορφη περιγραφή, γνωρίζοντας το Άγιο Πνεύμα, υποκύπτοντας στη φωνή Του μέσω της ανάγνωσης και της μελέτης της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας.

† Σελίμ Σφέιρ

Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών

Dear brothers and sisters in Christ,

“But the Advocate, the Holy Spirit, whom the Father will send in my name, will teach you everything, and remind you of all that I have said to you.”

Certainly, as Catholics, we have the immense consolation of the guidance of the Holy Spirit in the teaching authority of the Church, which we call the Sacred Magisterium.  Magisterium comes from the Latin magister, a master, and signifies the authority to teach.  The apostles of Christ were given this authority directly from Christ and it was confirmed at Pentecost by the Holy Spirit.  Now, in the body of the Church, a living Pentecost exist, the Sacred Magisterium has four manifestations: 1) the pope has the unique charism of teaching infallibly on matters of faith and morals, 2) the pope and his delegates (the Roman curia) can teach and guide on many modern moral dilemmas, 3) the pope with the bishops (teaching through synods and councils) 4) and the laity which forms a part of the Magisterium through what is called ‘the sense of the faith’ which is characterized by the laity’s instinctive sense of what is Catholic. The Magisterium than is a work of the Holy Spirit which has a complimentary and harmonious expression.  In this regard, we have the great help of the Catechism of the Catholic Church published by St. John Paul II in 1993.  I encourage you, during your summer holidays to spend some time reading the Catechism so as remain up to date in the many pressing moral question that we face.

Our faith is not just an emotional experience, a religious feeling or simply a cultural decoration.  The Catholic faith has a robust content that nourishes the mind because it is logical and coherent.  If we do not give our young people the security of the reasonableness of our faith, by imparting to them the content of our faith, if we do not make an effort to guide them to know how to react to temptations, to make good and correct decisions, it should not surprise us if our young people choose to abandon the Church and indulge in the esoteric spiritualities.

The Maronite Church calls the period after Pentecost, the Sundays after Pentecost.  Let us take advantage of this beautiful description by getting to know the Holy Spirit, by yielding to His voice through the reading and studying of the Catechism of the Catholic Church.

† Selim Sfeir

Maronite Archbishop of Cyprus

Dear brothers and sisters in Christ,

“I will not leave you orphaned; I am coming to you. In a little while the world will no longer see me, but you will see me; because I live, you also will live.”
The Maronite Church receives today’s precious feast from the Roman Church: the feast of the Most Holy Body and Blood of Christ. From the earliest centuries, Christians have looked for ways to express their faith in the Most Holy Eucharist, even outside of the celebration of the Divine Liturgy. The Fourth Lateran Council (1215) reaffirmed the doctrine of the real presence of Christ in the Eucharist, condemning the teachings of Berengarius of Tours – who denied this presence – and stressed the need to adore Christ in the Blessed Sacrament.
The beautiful devotions to Christ in the Blessed Sacrament which flowed from the Roman Church were often the result of the controversies and heresy. The Maronite Church which always held the true faith of the Church of Christ’s Real Presence did not suffer such controversies. Our Maronite forebears, suffering under extreme persecution joyfully received the exquisite manifestations of faith in the Eucharist that had developed in the Roman Church: visits to the Blessed Sacrament, perpetual adoration, benediction, processions, the beauty of the Tabernacle and its veiling and so many other marks of adoration. All these wonderful expressions compliment the Maronite faith in the Eucharist which is manifested by silence, adoration and monastic dedication.
Today, the Maronite Church of Cyprus must rewaken a spirit of adoration before the Eucharistic mystery. St. John XXIII recalling the Eucharistic piety of the St. Jean Marie Vianney, said that “nothing can replace silent and prolonged prayer before the altar.
Adoration of Jesus, our God; thanksgiving, reparation for our faults and for those of men, supplication for the many intentions entrusted to him, all lead (…) to a greater love for the Divine Master.”
All our problems, all our difficulties, in our personal lives, in our families, in our community, in our villages and in our nation of Cyprus can and will be solved only with silent and prolonged prayer before Jesus in His Eucharistic mystery.
“May our adoration never cease!” – St. John Paul II

† Selim Sfeir
Maronite Archbishop of Cyprus

Αγαπητά εν Χριστώ αδέλφια,

«Δεν θα σας αφήσω μόνους- έρχομαι σε σας. Σε λίγο ο κόσμος δεν θα με βλέπει πια, αλλά εσείς θα με βλέπετε- επειδή εγώ ζω, θα ζείτε και εσείς.»

Η Μαρωνιτική Εκκλησία δέχεται τη σημερινή λαμπρή εορτή από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία: την εορτή του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού. Από τους πρώτους αιώνες, οι Χριστιανοί αναζητούσαν τρόπους να εκφράσουν την πίστη τους στην Πανάχραντη Θεία Ευχαριστία, ακόμη και εκτός της τέλεσης της Θείας Λειτουργίας. Η Τέταρτη Σύνοδος του Λατερανού (1215) επιβεβαίωσε το δόγμα της πραγματικής παρουσίας του Χριστού στη Θεία Ευχαριστία, καταδικάζοντας τις διδασκαλίες του Βερεγγάριου της Τουρ - ο οποίος αρνιόταν αυτή την παρουσία - και τόνισε την ανάγκη να λατρεύουμε τον Χριστό στο Ευλογημένο Μυστήριο.

Οι όμορφες λατρευτικές εκδηλώσεις προς τον Χριστό στο Ευλογημένο Μυστήριο, οι οποίες απορρέουν από τη Ρωμαϊκή Εκκλησία, ήταν συχνά το αποτέλεσμα των αντιπαραθέσεων και των αιρέσεων. Η Μαρωνίτικη Εκκλησία, η οποία πάντοτε κρατούσε την αληθινή πίστη της Εκκλησίας της Πραγματικής Παρουσίας του Χριστού, δεν υπέστη τέτοιες αντιπαραθέσεις. Οι Μαρωνίτες πρόγονοί μας, που υπέφεραν κάτω από ακραίους διωγμούς, δέχονταν με χαρά τις εξαίσιες εκδηλώσεις της πίστης στην Θεία Ευχαριστία που είχαν αναπτυχθεί στη Ρωμαϊκή Εκκλησία: επισκέψεις στα Άχραντα Μυστήρια, αέναη λατρεία, ευλογία, λιτανείες, την ομορφιά της σκηνής και την κάλυψή της και τόσα άλλα σημάδια λατρείας. Όλες αυτές οι θαυμάσιες εκφράσεις συμπληρώνουν τη μαρωνιτική πίστη στην Θεία Ευχαριστία, η οποία εκδηλώνεται με τη σιωπή, τη λατρεία και τη μοναστική αφοσίωση.

Σήμερα, η Μαρωνιτική Εκκλησία της Κύπρου πρέπει να αναζωπυρώσει το πνεύμα της λατρείας προς το ευχαριστιακό μυστήριο. Ο Άγιος Ιωάννης XXIII υπενθυμίζοντας την ευχαριστιακή ευσέβεια του Αγίου Ζαν Μαρί Βιαννέι, είπε ότι «τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σιωπηλή και παρατεταμένη προσευχή μπροστά στην Αγία Τράπεζα.
Η λατρεία του Ιησού, του Θεού μας- η Ευχαριστία, η εξιλέωση για τα σφάλματά μας και για τα σφάλματα των ανθρώπων, η ικεσία για τις πολλές προθέσεις που του εμπιστεύονται, όλα οδηγούν (...) σε μεγαλύτερη αγάπη για τον Θείο Διδάσκαλο.»
Όλα τα προβλήματά μας, όλες οι δυσκολίες μας, στην προσωπική μας ζωή, στην οικογένειά μας, στην κοινότητά μας, στα χωριά μας και στο έθνος μας την Κύπρο, μπορούν και θα λυθούν μόνο με σιωπηλή και παρατεταμένη προσευχή ενώπιον του Ιησού στο Eυχαριστιακό Του μυστήριο.

«Είθε η λατρεία μας να μη σταματήσει ποτέ!» - Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄. Αμήν.

† Σελίμ Σφέιρ
Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών